یکی از مرکزی‌ترین مسائل نمایشنامه‌های شکسپیر موضوع مرگ و سرنوشت انسان است. ‌خواسته بود روی قبرش این قطعه را حک کنند: تو را به مسیح از کندن خاکی که اینجا را دربرگرفته دست بدار. خجسته باد آنکه این خاک را فروگذارد، و نفرین بر آنکه استخوان‌هایم بردارد.
شکسپیر در نمایشنامه هاملت(پرده سوم ، صحنه اول) به بودن یا نبودن اشاره می‌کند و می‌پرسد آیا مسئله به واقع این است؟ آیا بزرگواری آدمی بیشتر در آن است که زخم فلاخن و تیر بخت ستم‌پیشه را تاب آورد، یا آن که در برابر دریائی فتنه و آشوب سلاح بر گیرد و با ایستادگی خویش بدان همه پایان دهد؟

http://www.hamneshinbahar.net/article.php?text_id=378

منبع:پژواک ایران