کاوالریا روستیکانا Cavalleria rusticana
همنشین بهار
داستان «کاوالریا روستیکانا» (غیرت روستایی) که بنوعی مرا بیاد «یوگنی آنه گین» Evgeny Onegin اثر «پوشکین» و همچنین اپرای «کارمن» اثر «ژرژ بیزه» می‌اندازد، اگرچه به سیسیل ایتالیا و یکی دو قرن پیش مربوط می‌شود اما فزون‌طلبی، روح انتقام‌جویی و خُلق و خوی «خروس»ی مُستتر در آن؛ زمان و مکان نمی‌شناسد.
آیا عطش آدمی را برای عدالت و حفظ غرور؛ تنها مرگ سیراب می‌کند و مرگ به غایات آمال بدل می‌شود؟
آیا عطش آدمی را برای عدالت و حفظ غرور؛ تنها مرگ سیراب می‌کند و مرگ به غایات آمال بدل می‌شود؟
http://www.hamneshinbahar.net/article.php?text_id=314
منبع:پژواک ایران
