PEZHVAKEIRAN.COM کشتار ۶۷، سعید شاهسوندی و پروژه‌ی جعل تاریخ
 

کشتار ۶۷، سعید شاهسوندی و پروژه‌ی جعل تاریخ
ایرج مصداقی

کشتار ۶۷، سعید شاهسوندی و پروژه‌ی جعل تاریخ

 

جعل تاریخ در بیستمین سالگرد کشتار ۶۷ همچنان ادامه دارد. تلاشی وافر در جریان است تا این فاجعه ملی و کشتار عظیم را در سایه‌ی جعلیاتی که به هم می‌بافند، قرار دهند.

من نیز به عنوان کسی که از راهروهای مرگ جان به در برده و زندگی دوباره خود را مدیون مرگ شرافتمندانه عزیرانش می‌‌داند به سهم خود اجازه نمی‌دهم یاد و خاطره‌ی آن‌ها و حماسه‌ای که آفریدند، مخدوش شود و یا تاریخی جعلی به نسلی که نمی‌داند آن روزها چه گذشت، تحویل داده شود. در این راه هیچ چیز و هیچ کس نمی‌تواند خللی در اراده‌‌ام  ایجاد کند. (۱)

 

در ۱۸ مرداد ۸۷ سعید شاهسوندی در بحبوحه‌ی بیستمین سالگرد کشتار ۶۷ در اقدامی حساب شده در مصاحبه با حسین مهری از رادیو صدای ایران (لس‌آنجلس) دست به کار تحریف تاریخ می‌شود و ماجرایی کاملاً جعلی و غیرواقعی را طرح می‌کند. می‌گویند یک عمر مواجب توپچی را می‌دهند تا در لحظه‌ا‌‌ی که نیاز است، شلیک کند. 

سعید شاهسوندی که «زندگی» خود را مدیون خامنه‌ای می‌داند، در این مصاحبه تلاش می‌‌کند چهره‌ی این جنایتکار را آرایش کرده و او را فردی که دارای سیاست ملایمت و مدارا است، معرفی کند.

 

شاهسوندی در رابطه با انعکاس منفی کشتار زندانیان سیاسی در سال ۶۷  در درون رژیم می‌گوید:

 

«در دوران مشخص قتل‌عام زندانیان سیاسی من در زندان نیستم بلکه در بیمارستان بقیه‌الله [بستری] هستم. به همین دلیل من اطلاع دقیقی از آن ایام و حادثه ندارم. چرا که نه در اوین بودم و نه در جاهای دیگر و نه در گوهردشت. ولی شنیده‌هایم این است: بعد از موج کشتار زندانیان که راه می‌افتد توسط هیئت عفو، این را برای ثبت هم که شده باید گفت؛انعکاسات منفی گسترده‌ای در درون خود حکومت راه می‌افتد.»

 

سعید شاهسوندی که در بیمارستان سپاه است و از قتل‌عام چیزی نمی‌داند اما به عنوان متولی رژیم و جنا‌ح‌های آن، برای «ثبت در تاریخ» از «انعکاسات منفی گسترده» درون رژیم می‌گوید!

با توجه به اسناد و شواهد گوناگون، او در مورد «انعکاسات منفی گسترده» در درون حکومت بدون تردید دروغ می‌گوید. تا این لحظه هیچ یک از وابستگان حکومت، چه در داخل کشور و چه در خارج از کشور چنین ادعایی نکرده است. در میان وابستگان رژیم، در مورد  کشتار ۶۷ دو دسته برخورد است.

یک دسته کسانی که از آن دفاع می‌کنند و اطلاعات جعلی پیرامون ابعاد کشتار، دلیل کشتار و فعالیت‌ منجر به اعدام قربانیان کشتار انتشار می‌دهند.

دسته دیگر کسانی که خود را اصلاح‌طلب دو آتشه معرفی می‌کنند مانند افراد وابسته به سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی که نقش اساسی در کشتار‌های دهه ۶۰ داشتند، عطریان‌فر، مهاجرانی، حجاریان، عبدی، مزروعی، سازگارا، میردامادی و ... خود را بی‌ اطلاع از این کشتار معرفی می‌کنند اما در مورد دلایل کشتار و ...همان سیاست رسمی رژیم را تبلیغ می‌کنند.

در جایی که کسانی که تلاش می‌کنند دامن خود را از این کشتار مبرا کنند، خود را بی‌اطلاع از آن نشان می‌دهند، چگونه وجود «انعکاسات منفی گسترده‌ای» در رژیم آن هم در دوران قتل‌عام متصور است؟

کسانی چون اکبر گنجی، محسن سازگارا، سید ابراهیم نبوی، عطاءالله مهاجرانی، فاطمه حقیقت‌جو که آن موقع در رژیم بودند و هم‌اکنون در خارج از کشور به سر می‌برند نیز چنین ادعایی ندارند.

 

فاطمه حقیقت جو نماینده سابق مجلس از تهران در مصاحبه با رادیو دویچه وله، ۱۹ سال پس از قتل عام می‌‌گوید:

«من بازتاب اعدام‌ها را در ساختار حکومتی آن زمان نمی‌دانم . آن سال‌ها من 19 ساله بودم و اولین سال تدریسم در مدرسه بود. همسرِ یکی از همکارانم جزو لیست اعدام‌شدگان بود و من به یاد دارم که جز من کس دیگری حتی به او تسلیت هم نگفت. منظورم از گفتن موضوع این است، که در آن زمان حتی بین مردم جو سنگینی حاکم بود. »

 

پرسشگر از او می‌پرسد:

 

«به عنوان نسل دوم حاکمیت، آیا هرگز  اعدام‌های سال ۶۷ دغدغه‌ی شما و دیگر نیروهای اصلاح‌طلب آن زمان بود؟»

حقیقت جو پاسخ می‌دهد:

 

«حقیقت این است، که نه به عنوان دغدغه‌ی اصلی. زیرا در آن زمان [پس از دوم خرداد]به قدری مسائل سیاسی روز پیچیده بود و ما محتاج ائتلاف و هم‌فکری در باره‌ی آن مسئله بودیم، که در مورد مسئله‌ی چالش برانگیزی چون اعدام‌های سال ۶۷ نمی‌شد، سخنی گفت. دلیل عمده‌ی آن این بود، که فرمان اصلی این اعدام‌ها توسط بنیان‌گذار جمهوری اسلامی صادر شده بود و بسیاری از گروه‌های اصلاح‌طلب از حامیان بنیان‌گذار بودند. آن‌ها می‌خواستند حداقل با سکوت از کنار این ماجرا رد شوند. زیرا فکر می‌کردند، مطرح کردن این مسئله به بحث رهبری و بنیان‌گذار کشیده‌‌ می‌شود. »

 

http://www.dw-world.de/dw/article/0,2144,2750604,00.html

 

 

برخلاف گفته سعید شاهسوندی در دوران کشتار ۶۷ به جز شخص آیت‌الله منتظری آن‌هم به خاطر ویژگی‌های فردی‌ای که داشت و چند حاکم شرعی که به او نزدیک بودند و مانند محمد حسین احمدی حاکم شرع خوزستان (که خود یکی از عوامل کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ خوزستان بود) و به نحوه‌ی صدور احکام اعدام و تشخیص افراد سرموضعی اعتراض داشتند، هیچ اعتراضی به نفس این کشتارها نشد. حتا آیت‌الله منتظری هم نه تنها اعدام دستگیر شدگان در عملیات فروغ جاویدان بلکه کسانی که به قول او در زندان «شیطنت می‌کنند و تبلیغ و فعالیت دارند» را نیز مجاز می‌شمرد. (متن کامل خاطرات آیت‌الله منتظری، صفحه‌ی ۳۴۷)

آیت‌الله منتظری که صداقت نسبی‌اش برهمگان روشن و قابل قیاس با دیگر افراد رژیم نیست، در باره جو درون رژیم هنگام کشتارهای ۶۷ می‌گوید:

 

«بالاخره من احساس کردم که این شیوه درستی نیست تصمیم گرفتم یک نامه به امام بنویسم، اتفاقاً آقای آسیدهادی هاشمی و آقای قاضی خرم‌ابادی اینجا بودند با آن‌ها مشورت کردم، گفتند این کار را نکنید چون امام از دست منافقین پس از جریان مرصاد عصبانی هستند و اگر شما یک چیزی بنویسید ایشان ناراحت می‌شوند، آنها بلند شدند رفتند ولی من همین طور ناراحت بودم و....»

متن کامل خاطرات آیت‌الله منتظری، اتحاد ناشران ایرانی در اروپا، چاپ دوم دیماه ۱۳۷۹، صفحه‌ی ۳۴۶

 

همچنین آیت الله منتظری می‌گوید:

 

«من به آیت‌الله موسوی اردبیلی که آن زمان رئیس شورای عالی قضایی بود پیغام دادم : «مگر قاضی‌های شما این‌ها را به پنج سال و دهسال زندان محکوم نکرده‌اند مگر شما مسئول نبودی آن وقت تلفنی به احمد آقا می‌‌گویی که این‌ها را مثلا در کاشان اعدام کنند یا رد اصفهان؟ شما خودت می‌رفتی با امام صحبت می‌‌کردی که کسی که مثلاً مدتی در زندان است و به پنج سال زندان محکوم شده و روحش هم از عملیات منافقین خبردار نبوده چطور ما او را اعدام کنیم؟ »

متن کامل خاطرات آیت‌الله منتظری، اتحاد ناشران ایرانی در اروپا، چاپ دوم دیماه ۱۳۷۹، صفحه‌ی ۳۴۵

 

 

چنان که ملاحظه می‌کنید فضا در درون رژیم و حتا نزدیکترین افراد به آیت‌الله منتظری به گونه‌ای بود که او را از نوشتن نامه به خمینی هم نهی می‌کردند. از این‌ها گذشته حتا موسوی اردبیلی هم اظهار مخالفتی نمی‌کند بلکه تنها شبهاتی راجع به اجرای حکم دارد که مورد اعتراض آیت‌الله منتظری قرار می‌گیرد. این فضا کجا و فضای ادعایی سعید شاهسوندی مبنی بر «انعکاسات منفی گسترده» در درون رژیم کجا؟

 

آیت‌الله منتظری در مورد تلاش‌های عبدالله نوری که امروز از او به عنوان یکی از برجسته‌ترین چهره های به اصطلاح «اصلاح‌طلب» رژیم نام برده می‌شود، برای کشاندن ایشان به موضع توبه و ندامت، حتا پس از کشتار ۶۷ و بیرون آمدن از آن جو می‌‌گوید:

 

«آقای نوری با حالت گریه متنی را از جیب‌شان در آوردند و گفتند «من در ماشین این را نوشته‌ام که شما این مضمون را به امام بنویسید. «نامه مفصلی بود و در ضمن آن این جمله‌ها وجود داشت» رهبر عزیز، امروز من اعتراف می‌‌کنم که از ورطه‌ای هولناک که در آن قرار گرفته بودم توسط پتکی آهنین بیدار شدم، امروز می‌یابم که به خوابی عمیق فرو رفته و بسیاری از آن‌چه را باید می‌دیدم نمی‌دیدم... اینجانب از تربیت‌یافتگان فقه و اصول و فلسفه و مبارزه آن جناب بودم نیز در دام این اهریمنان گرفتار آمدم و نتوانستم مسیر صحیح را بروم»... در حقیقت یک چیزی متضمن اعتراف به گناه و همکاری با منافقین و توبه‌نامه بود و می‌خواستند از من امضا بگیرند. آقای دری[نجف‌آبادی] هم یک متنی مشابه این را آماده کرده بود، که البته متن آقای نوری خیلی تندتر بود ولی مشخص بود که هر دوی آن‌ها به یک هدف بود و به خیال خودشان می‌خواستند بیت امام را راضی کنند تا نامه‌ ایشان در رسانه‌ها پخش نشود.»

 

متن کامل خاطرات آیت‌الله منتظری، اتحاد ناشران ایرانی در اروپا، چاپ دوم دیماه ۱۳۷۹، صفحه‌ی ۳۶۳

 

سعید شاهسوندی با این دور خیز می‌خواهد زمینه لازم برای ادعاهای جعلی بعدی خود را آماده کند. او می‌گوید:‌

 

«در ابتدا جریانی با تأیید آیت الله خمینی و با گرفتن نامه از آیت الله خمنیی این موج را به حرکت می‌اندازد هم برای تسویه حساب با مجاهدین و هم در ادامه برای تسویه حساب‌های درونی... در چنین فضایی است که وقتی کلیت نظام و حاکمیت می‌بینه نتایج کشتارها را، اعتراضاتی به آقای خمینی میشود. آقای خمینی اقای خامنه‌ای را که در آن ایام رئیس جمهور است، مأمور رسیدگی به این ماجرا می‌کند. در خاطرات آیت الله منتظری است و من از کسانی که در زندان به دیدنم می‌آمدند هم با گوش‌های خودم شنیدم. آیت الله خامنه‌ای، بلافاصه بعد از تصدی این مأموریت، اولین کاری که میکند جلوی اعدام ها را می‌گیرد. البته اعدام‌هایی که تا آن ایام به چند هزار نفر رسیده بود و خود به اندازه کافی وسیع بود که بشود به آن عنوان کشتار را داد. ...»

 

چنانچه ملاحظه می‌‌کنید سعید شاهسوندی مهملاتی را به هم بافته و شریرانه برای تأیید آن‌ها از خاطرات آیت‌الله منتظری هم مایه می‌گذارد. با هم این قسمت از خاطرات آیت‌الله منتظری را مرور می‌کنیم:

 

«بعد از مدتی یک نامه دیگر از امام گرفتند برای افراد غیر مذهبی که در زندان بودند، در آنزمان حدود ۵۰۰ نفر غیرمذهبی و کمونیست در زندان بودند. هدف آنها این بود که با این نامه کلک آنها را هم بکنند و به اصطلاح از شرشان راحت شوند. اتفاقاً این نامه به دست آقای خامنه ای رسیده بود، آنزمان ایشان رئیس جمهور بود، به دنبال مراجعه خانواده های آنان، ایشان با متصدیان صحبت کرده بود که این چه کاری است که می خواهید بکنید دست نگه دارید، بعد ایشان آمد قم پیش من با عصبانیت گفت: از امام یک چنین نامه ای گرفتند و می خواهند اینها را تند تند اعدام کنند. گفتم چطور شما الآن برای کمونیستها به این فکر افتاده اید؟ چرا راجع به نامه ایشان در رابطه با اعدام منافقین چیزی نگفتید؟ گفتند: مگر امام برای مذهبی ها هم چیزی نوشته؟

گفتم: پس شما کجای قضیه هستید، دو روز بعد از نوشتن آن نامه به دست من رسید و این همه مسائل گذشته است. شما که رئیس جمهور مملکت هستید چطور خبر ندارید؟ حالا نمی‌دانم ایشان آیا واقعاً خبر نداشت یا پیش من این صحبت‌ها را می‌کرد...» 

(متن کامل خاطرات آیت الله منتظری، اتحادیه ناشران ایرانی در اروپا صفحه‌های  ۳۴۷  و ۳۴۸)

 

چنانچه ملاحظه می‌کنید در خاطرات آیت‌الله منتظری که شاهسوندی فریبکارانه به آن استناد می‌کند هیچ صحبتی از مأموریت خامنه‌ای برای توقف اعدام‌ها آن‌هم از سوی خمینی نیست. حتا اشاره‌ای مستقیم یا غیر مستقیم به نقش خامنه‌ای در متوقف کردن این کشتارها نیست. بر عکس آیت‌الله منتظری با توجه به محدودیت‌هایی که دارد وقتی می‌گوید « حالا نمی‌دانم ایشان آیا واقعاً خبر نداشت یا پیش من این صحبت‌ها را می‌کرد» ، با ظرافت خامنه ای را متهم به سیاه‌بازی و حقه‌بازی نزد خود می‌کند.

مگر می‌شود خامنه‌ای در مورد توقف کشتار زندانیان غیرمذهبی با اعضای هیأت مرگ صحبت کند و خواهان توقف این اعدام‌ها بشود و آن‌ها هیچ حرفی از اعدام زندانیان مجاهد و حکم «امام» و ...به میان نیاورند؟ آیا در دنیای واقعی چنین چیزی امکان دارد؟

آیت‌الله منتظری هم در بهترین حالت، با شناختی که از خامنه‌ای دارد او را دارای پتانسیل انجام چنین حقه‌بازی‌هایی معرفی می‌کند. در این خاطرات، خامنه‌ای نه بر اساس مأموریت از سوی خمینی بلکه به دنبال مراجعه خانواده‌های زندانیان متوجه کشتار می‌شود.

بر خلاف استنتاج سعید شاهسوندی، گفته آیت‌الله منتظری از دو حال خارج نیست. یا خامنه‌ای اطلاعی از ماجرا نداشته و تازه با مراجعه خانواده‌ها بویی از قضایا برده یا اطلاع داشته و نزد آیت‌الله منتظری حقه بازی می‌کرده. در هر دو حال بر اساس نوشته آیت‌الله منتظری که شاهسوندی به آن استناد کرده، خامنه‌ای نمی‌توانسته مأموریتی از سوی خمینی برای متوقف کردن اعدام‌ها داشته باشد.

 

در بیست سال گذشته حتا سینه چاکان خامنه‌ای هم چنین ادعاهایی نکرده‌اند. علیرغم انتشار چندین کتاب علیه آیت‌الله منتظری و خاطراتش از کشتار ۶۷ ، هیچ اشاره‌ای به نقش مثبت خامنه‌ای در متوقف کردن این کشتار نشده است. حتا به این شکل که مثلاً «آیت‌الله خامنه ای با درخواست از امام موجبات عفو بسیاری از منافقین و ملحدین از خدا بی خبر را فراهم کردند» 

 

پرواضح است با توجه به نامه‌نگاری‌ها و تماس تلفنی آیت الله منتظری با شورای عالی قضایی و ... که از یک ماه قبل یعنی ۸ مرداد ۶۸ آغاز شده بود لااقل سران نظام و از جمله خامنه‌ای نه تنها از کشتار وسیع زندانیان سیاسی مطلع بودند بلکه از نظرات ایشان نیز آگاه بودند و از آن‌جایی که او را قائم مقام رهبری و سکاندار بعدی کشور می‌دیدند، سعی می‌کردند در مقابل او مواضع بینابینی اتخاذ کنند. از سوی دیگر می‌توان این گونه تصور کرد که شاید به توصیه‌ی خمینی و یا جناح‌های قدرت درون رژیم، افراد مختلف و از جمله خامنه‌ای مأموریت می‌یافتند ترفند‌هایی برای ساکت کردن آیت‌الله منتظری بیابند و یا آبی روی آتش احساسات او بریزند.

 

چه بسا خامنه‌ای بعد از توسری‌ای که در دیماه ۶۶ از خمینی خورده بود، و با توجه به نزدیک بودن اتمام دومین دوره ریاست جمهوری‌اش، آینده خود را تمام شده می‌دید و سعی می‌کرد پل‌های خود را با آیت الله منتظری حفظ کند و در مقابل او به طور علنی موضع‌گیری نکند. به همین دلیل وقتی به او می‌رسد نقش بازی می‌کند و آیت الله منتظری هم روی آن دست می‌گذارد.

آیا هیچ عقل سلیمی می‌پذیرد که خامنه ‌ای مسئول متوقف کردن اعدام‌ها از سوی خمینی شده باشد و آیت‌الله منتظری خبر نداشته باشد؟ آیا امکان دارد خمینی چنین مأموریتی به خامنه‌ای داده باشد و آیت‌الله منتظری در پاسخ به «رنجنامه» احمد خمینی روی این نکته دست نگذارد و نگوید اگر من اشتباه می‌‌کردم چرا «حضرت امام» آقای خامنه‌ای را مأمور رسیدگی به اعدام ‌ها کرد و چرا ایشان دستور متوقف کردن اعدام ‌ها را داد؟ معلوم است که چنین چیزی نبوده و سعید شاهسوندی پاسخ «محبت» خامنه‌ای به خود را پس می‌دهد و حق «الطاف» خامنه‌ای را به جا می‌آورد.

 

از طرف دیگر خمینی چه نیازی به مأموریت دادن به خامنه‌‌ای داشت؟ مگر نه این که قتل‌عام به فرمان و دستخط او آغاز شده بود؛ خوب می‌توانست با یک فرمان یا تلفن جلوی آن را بگیرد. چه کسی می‌توانست جلوی فرمان خمینی بایستد؟ مگر «عناصرخودسر» به کشتار زندانیان دست زده بودند که نیاز به هیآت و «مأمور رسیدگی» به این جریان باشد؟

وقتی موسوی اردبیلی و شورای عالی قضایی وجود داشتند، خمینی با چه محملی خامنه‌ای را که رئیس جمهور بود برای یک کار قضایی مأمور می‌کرد؟ در آن دوران قدرت خامنه‌ای در درون رژیم رو به افول بود و در مقابل نهاد‌های قدرت او محلی از اعراب نداشت.

 

واقعیت به گونه‌ی دیگر است. توقف اعدام‌ زندانیان مجاهد در زندان گوهردشت در اثر فعالیت های آیت‌الله منتظری ممکن شد و نه «مأموریت خامنه‌ای».

خامنه‌‌ای پس از صدور حکم اعدام زندانیان مارکسیست که بایستی پس از ۵ شهریور ۶۷ باشد به دیدار آیت‌الله منتظری شتافته و خود را بی‌خبر از همه جا نشان می‌دهد. در حالیکه اعدام زندانیان مجاهد در روز دوم محرم که مصادف است با ۲۵ مرداد ۶۷ در زندان گوهردشت به یکباره و پس از یک مکالمه تلفنی متوقف شد. کشتار در شهرستان‌ها در ماه مرداد با سرعت شروع و در همان ماه به پایان رسید. در شهرستان‌ها در همین ماه همه تعیین تکلیف شده بودند و پروسه‌‌ اعدام تمام شده بود و نیاز به مداخله‌ی کسی برای توقف‌ آن نبود. 

 

آیت الله منتظری در صفحه‌ی ۳۴۶ و ۳۴۷ خاطراتش می‌‌گوید که در روز ۲۴ مرداد اعضای هیأت مرگ را به حضور پذیرفته و از آن‌ها خواسته که لااقل در ماه محرم دست نگاه دارند. آن‌چه که من خود از نزدیک شاهد آن بودم ، صحت گفته‌های ایشان را می‌رساند. من در روز ۲۵ مرداد ۶۷ در راهروی مرگ زندان گوهردشت، شاهد متوقف شدن اعدام‌ زندانیان مجاهد و پایان موقت کار هیأت بودم. در روز شمار کشتار ۶۷ که بر روی اینترنت نیز انتشار یافته به موضوع فوق اشاره کرده‌ام.  

 

در واقع ماشین کشتار هنگامی از کار ایستاد که که به تمامی اهداف خود رسیده بود. پس از پایان کشتار، برنامه ریزان و مجریان کشتار مدعی بودند که ابعاد کشتار بیش از انتظارشان بوده است.

اما بیست سال پس از این کشتار وحشیانه، سعید شاهسوندی یکی از «محو شدگان» در ولایت، خامنه‌ای را «ناجی» زندانیان نجات یافته معرفی می‌کند و به این وسیله تقرب خود به او را اثبات می‌کند. 

 

از آن‌جایی که لاجوردی به سزای اعمال خود رسیده است و نقشی در رژیم ندارد، سعید شاهسوندی تلاش می‌کند همه تقصیرها را به گردن لاجوردی و اعوان و انصار او بیاندازد و دامان بقیه‌ی رژیم را پاک کند. در صورتی که در دوران کشتار ۶۷ لاجوردی محلی از اعراب نداشت و دارای هیچ پست قضایی نبود و در سال ۶۸ هم وقتی به ریاست زندان‌ها رسید، تنها دارای اتوریته خدماتی بود و نه قضایی. در واقع در این دوران او شبحی از لاجوردی سالهای ۶۰ تا ۶۳ بود. رژیم تلاش کرده بود پس از دوران جنگ و پذیرش قطعنامه، از شهرت و بدنامی او برای ترساندن مردم به جان آمده استفاده کند.

 

سعید شاهسوندی می‌گوید:

 

«لاجوردی در ایام فروغ جاودان مصاحبه‌ای کرد و در آن مصاحبه که در مطبوعات هم منعکس شد. گفت کسانی که در این عملیات شرکت کرده‌آند. اکثرا زندانیان آزاد شده بودند. که رفته‌اند، پیوسته‌اند به رجوی و دوباره این بار با اسلحه آمده‌اند. او با این گفته می‌خواست نشان دهد که سیاست آزاد سازی زندانیان که سال‌ها قبل توسط آیت الله منتظری اعمال شده بود و در واقع به طور چشم‌گیری فضای زندان‌ها باز شده بود و زندانی‌ها از فشارهای آن چنانی نجات پیدا کرده بودند. و لاجوردی و حاج داوود کنار رفته بودند. فرد دیگری به نام میثم که سیاست مدارا و ملایمت داشت به عنوان مسئول زندان شده بود. این در واقع لاجوردی امروزه می‌خواهد تسویه حساب کند با آنان. و بگوید که شما این کارها را کردید، زندانیان را آزاد کردید این دفعه رفتند و با توپ و تانک آمدند. لاجوردی یک نکته مهم دیگری هم در مطبوعات گفت که فکر می‌کنم در کیهان چاپ شد که نه تنها این‌ها باید محاکمه شوند. بلکه کسانی که باعث آزادی این‌ها شده‌اند نیز بایستی محاکمه شوند. و این اشاره اشکار و صریح به ایت الله منتظری و دستیاران او بود که عامل و نظریه پرداز آزادی زندانیان بودند. »

 

چهره‌ای که سعید شاهسوندی از میثم می‌سازد نیز واقعیت ندارد. میثم برای مدتی خط جدید رژیم در زندان‌ها را با اتخاذ ترفندهای خاص خود پیش می‌برد. از نیمه سال ۶۳ به بعد بنا به دلایل گوناگون که در حوصله این نوشته نیست و در جلد دوم کتاب نه زیستن نه مرگ به طور مشروح تشریح کرده‌ام، رژیم خط خود در زندان‌ها را تغییر می‌دهد و میثم اداره زندان قزلحصار را به عهده می‌گیرد. سابقه‌ی او در اداره زندان شیراز اگر بدتر از لاجوردی و حاج داوود رحمانی نبوده باشد به هیچ وجه بهتر نبود. برای روشن شدن حقیقت از شما می‌خواهم به خاطرات زندانی سیاسی سابق فریبا ثابت در مورد شرایط وحشتناک زندان شیراز مراجعه کنید تا با چهره‌ی اصلی میثم و خلق و خوی او که پیشتر اداره کننده زندان شیراز بود آشنا شوید.

میثم، زیر نظر مجید انصاری که بعداً به او خواهم پرداخت، فعالیت می‌کرد و مسئولیت اداره‌ی فرهنگی زندان و برخورد با زندانیان نیز با حسین شریعتمداری و حسن شایانفر و تیمی که امروز کیهان را اداره می‌کند و یکی از فاشیستی‌ترین جناح‌های رژیم است، بود.

گشایش‌های فرهنگی و... که سعید شاهسوندی از آن صحبت می‌کند، توسط حسین شریعتمداری و تیم همراه او ایجاد شده بود. بنابر این می‌توان به این نتیجه رسید که خط برخورد متفاوت زندانبانان و جناح‌های مختلف رژیم با مقوله‌ی زندان و زندانیان سیاسی نه از روی طینت و سرشت انسانی آن‌ها بلکه به خاطر منافع سیاسی و خطی که در موقعیت‌های مختلف داشتند، بود

 

سعید شاهسوندی در ادامه می‌‌‌گوید:

 

«من اینجا یک اشاره‌‌ای کنم. دو جریان بودند. جریانی که می‌گفت که ما منافق توبه کرده ما نداریم. منافق توبه کرده وجود نداره. منافق توبه کرده را ما اعدام می‌کنیم اگر راست گفته باشه فی‌الواقع توبه کرده باشه و در پیشگاه خدا واقعا توبه کرده باشه.  با اعدام ما توبه کرده میره‌ بهشت. پس ما به او خدمت کردیم. اگرهم دروغ گفته باشد و به ما کلک زده باشد و تظاهر بکند و باز هم منافق بازی درآورده باشد ما او را به سزای خودش رسانده‌ایم. این دیدگاه لاجوردی بود.

اما دیدگاه دیگر دیدگاه مثیم و دیدگاه آیت الله منتظری بود. این ها را بخشی از مردم ایران می دانستند و حتا در چارچوب قوانین خود جمهوری اسلامی هم محاکمه مجدد و اعدام آن ها را روا نمی دانستند. این ها کسانی بودند که داشتند دوران زندان و دوران محکومیت خودشان را که با خود همین قوانین جمهوری اسلامی بر آن ها اعمال شده بود می‌گذراندند. »

 

هرچند این نگاه فقهی وجود داشت که توبه بعد از دستگیری برای آن دنیای قربانی مفید است و در این دنیا به جرائم او پرداخته و سزای اعمالش داده می‌شود؛ اما تقسیم بندی‌ای که سعید شاهسوندی سر نظر جناح‌های مختلف رژیم در این مورد می‌کند، نادرست است. تفاوت جناح‌های رژیم بر سر چگونگی پیشبرد خط سرکوب بود نه موارد بی اهمیتی نظیر چگونگی برخورد با توابین. برخورد کینه توزانه و نگاه ضد بشری لاجوردی تنها منحصر به مجاهدین نبود بلکه با نیروهای غیرمذهبی و حتا مذهبی غیر مجاهد هم به همین صورت برخورد می‌کرد. 

درستش این است که گفته شود لاجوردی و جناحش در زمان قدرتشان معتقد بودند که دو تیپ زندانی داریم. یا سر موضع یا تواب. منفعل و بی خط و بریده و نادم و بینابینی نداریم. فرد بایستی توبه خود را اثبات می‌کرد. این هم مقدور نبود به جز از طریق همکاری اطلاعاتی، دادن گزارش از بند، شرکت در ضرب و شتم زندانیان، رفتن به گشت و مشارکت در دستگیری زندانیان و ایستادن در ایست بازرسی  و حتا رفتن به جوخه‌ی اعدام و مشارکت در زدن تیر خلاص، شعار دادن علیه اعدام شدگان و...(در سال‌های اولیه دهه ۶۰)

در کشتار ۶۷ در تهران، تا آن‌جا که می‌دانم حتا یک تواب همکار رژیم هم اعدام نشد. اساساً به توابین و همکاران رژیم کاری نداشتند و از حاشیه امنیت برخوردار بودند(ذکر این نکته لازم است که در میان اعدام شدگان بودند کسانی که در سال‌های قبل در اثر فشارهای رژیم و عوامل دیگر دست به همکاری مقطعی با رژیم زده بودند. اما در دوران کشتار وضعیت سابق را نداشتند.)

 

آیت‌الله منتظری یک فرد بود ورای جناح‌های رژیم و دارای ویژگی‌های خاص خود. او هرچند شاگردان و دوستدارانی داشت اما یک جریان نبود؛ بلکه عده‌ای با تمسک به او خر خود را می‌راندند و بیشترین ضربات را نیز همان‌ها به او زدند و نه جناح مقابل. عاقبت هم خط امامی‌های مجمع روحانیون مبارز که روزی سنگ او را به سینه می‌زدند، زمینه برکناری او را فراهم کردند. (۲)

میثم اساساً قدرتی نداشت و بیشتر مجری سیاست بود. او یک رئیس زندان ساده اما باهوش بود که پس از تخلیه قزلحصار به ریاست اوین رسید و یک سال پیش از قتل‌عام برکنار شد و سید حسین مرتضوی آخوندی که خود را دوستدار آیت‌الله منتظری معرفی می‌کرد و ریاست گوهردشت را داشت جایگزین او در اوین شد. مرتضوی یکی از فعالان کشتار در اوین بود و پس از قتل‌عام ابتدا به سازمان تبلیغات اسلامی پیوست و سپس همراه با آخوند زم فرهنگسراهای شهرداری تهران را اداره می‌کرد.

 

مجید انصاری که خود را شاگرد و نماینده و سینه چاک آیت‌الله منتظری معرفی می‌کرد در یک موضع‌گیری سخیف پس از قتل‌عام زندانیان سیاسی گفت: 

 

«چند بار از خبرنگاران خواستیم تا بیایند و از زندان‌ها دیدن کنند و حتا برای مردم بازدید عمومی گذاشتیم... این همه خدمات انجام شد ولی هیچ کدام به آیت‌الله منتظری گزارش نمی‌شد. عده‌ای از زندانیان در زندان تشکیلات داشتند که پس از عملیات مرصاد کشف شد و از اینان که تعداد بسیار کمی بودند پس از عملیات اعدام شدند. کیهان ۲۸ اردیبهشت ۶۸.»

 

این دروغ‌گویی و شیادی را کسی انجام می‌دهد که در نقطه مقابل لاجوردی و دار و دسته‌اش بود و سعید شاهسوندی او را از جمله گروهی که خواهان اعدام زندانیان سیاسی نبودند، معرفی می‌کند. تعداد «بسیار کمی» که انصاری از آن دم می‌زند، هزاران نفر هستند.

 

اتفاقاً برنامه ریزان و خط دهندگان اصلی کشتار زندانیان سیاسی در سال ۶۷، دل خوشی از لاجوردی و اعمال او در زندان و در سال‌های قبل نداشتند. اصولاً‌ وزارت اطلاعات دل خوشی از لاجوردی نداشت. لاجوردی و آنهایی که بقایای دادستانی بودند نیز دل خوشی از وزارت اطلاعاتی‌ها نداشتند. رابطه این دو نهاد مانند شهربانی و ساواک دوران شاه بود. اگر چه هر دو جنایتکار بودند اما تضادهای عمده‌ای هم با هم داشتند. مأموران داستانی و اطلاعات به طور علنی به یکدیگر فحش و ناسزا می‌دادند.

 

زمانی گرداننده بخش وزارت اطلاعات در اوین، که نام اصلی‌اش موسی واعظی است و نقش تعیین‌کننده‌ای در برنامه‌ریزی و اداره‌ی پروسه‌ی کشتار اوین داشت، پس از کشتار ۶۷ بارها در مواجهه با زندانیانی که برای برخورد انتخاب می‌کرد، روی اختلافشان با لاجوردی انگشت می‌گذاشت. برای مثال هم بند سابقم غلامرضا شمیرانی که خاطراتش از کشتار ۶۷ در سایت‌های صدای ما و دیدگاه انتشار یافته از برخوردش با زمانی در مهرماه ۶۷ می‌گوید:‌

 

«زمانی، اول من را به داخل اتاقش صدا زد هنگامی که رفتم داخل گفت بنشین، سپس پرسید چه خبر؟ چکار می‌کنید؟ بعد از شنیدن جوابهای معمولی و سر بالا پرسید نظرت راجع به اعدام دوستانت چیه؟

پرسیدم امنیت دارم حرف بزنم ؟

او در جواب گفت بله، بگو.

پرسیدم برای چی بچه ها را اعدام کردید؟ مگر گناه آنها چی بود؟ طبق قوانین قضایی خود شما همه آنها حکم داشتند و برخی مثل حسین محبوب در آستانه آزادی بودند.

او گفت: آنها نظم زندان را به هم زده بودند اعتصاب غذا می‌کردند شورش راه انداخته بودند, شما در زندان و خانواده هایتان در بیرون از زندان امنیت نظام را به خطر انداخته بودید. هر روز یک بلوایی بر پا می‌کردید و اگر ما جلویش را نمی‌گرفتیم شما مسلح هم می‌شدید.

گفتم بر فرض که شما راست می‌گویید اما در بین زندانیان, شما افرادی را اعدام کردید که سال های سال از بیماری روحی رنج می‌بردند،‌ آیا آنها هم شورش بپا کرده بودند؟

او گفت قبول دارم ما در این قضیه یک سری اشتباهات هم کردیم و جاهایی کنترل کار از دستمان در رفت اما خوب طبیعی است در هر حرکت بزرگی این احتمال وجود دارد که آدم اشتباهاتی هم بکند ولی ما آن را به حداقل رساندیم.

در ادامه گفتم چیزی که از آن به عنوان شورش نام می‌برید چیزی نبود جز اعتراض به وضع موجود و یک واکنش کاملأ طبیعی نسبت به آنچه که در زندان بر سر ما آورده بودند. گفتم وقتی یک بچه گربه را اذیت میکنیم بر می‌گردد و با چنگ زدن واکنش نشان می‌دهد آنوقت شما چطور انتظار دارید که ما نسبت به آنچه که امثال لاجوردی و داوود رحمانی بر سر ما آوردند واکنش نشان ندهیم.

در جواب گفت بله شنیدم که آنها چه کارها کرده اند اما آنها از ما نبودند. متاسفانه گاوهایی امثال حاج داوود رحمانی با آن اعمال احمقانه ای که انجام دادند در شما انگیزه ایجاد کردند و وضع شما را به اینجا کشاندند. انها ضد انقلاب بودند و با این کارها به نظام ضربه زدند. اما الان دیگر نیستند و هیچ نقشی ندارند.

گفتم پس برای چی کسانی را که در مقابل این رفتارها اعتراض می‌کردند متهم به شورش می‌کنید و مستحق اعدام.

اینجا بود که کم آورد و گفت این دیگه ربطی به تو ندارد و ما دستور امام را اجرا کردیم.الان هم برو تو بند و به دوستانت بگو از این به بعد ما حوصله زندان و زندانی را نداریم ,نمی‌خواهیم تبلیغات ضد حقوق بشری علیه خودمان داشته باشیم تا حالاش هم کلی برای نظام گران تمام شده است.ما قصد داریم همه شما را آزاد کنیم اما بیرون از زندان مثل سایه دنبالتان هستیم اگر دست از پا خطا کنید و کوچکترین اقدامی برای وصل شدن به سازمان انجام بدهید در جا اعدام می‌کنیم و از سر خودمان هم باز می‌کنیم.»

 

http://pezhvakeiran.com/page1.php?id=3969

 

چنان که ملاحظه می‌کنید مقام مهم امنیتی رژیم که از قضا برنامه ریز کشتار ۶۷ هم هست، ضدیت آشکاری با خط لاجوردی دارد. البته این به آن مفهوم نیست که لاجوردی موافق این کشتارها نبود. شاید لاجوردی بیش از هرکسی از این کشتارها حمایت می‌‌‌کرد و از شنیدن خبر آنها شادمان و مشعوف می‌شد.

 

سعید شاهسوندی در ادامه می‌‌گوید:

 

«آیت الله خامنه‌ای موج اعدام‌ها را متوقف می‌کند. در واقع موجی که راه افتاده بود، جریانی راه انداخته بود با گرفتن فتوا از آیت‌الله خمینی، با حرکت آیت‌الله خامنه‌ای متوقف میشود و موج مجدداً بر می‌گردد به خود جریاتاتی که خواستار از بین بردن زندانیان بودند. ...

این دو جریان را در نظر بگیرید. با اقدام آقای خامنه‌ای موج برگشت دوباره علیه اون جریان اول. به همین دلیل در این ایام و بعد از کشتارها و در حوالی بهمن ماه که معروف است به دهه فجر. بحث عفو عمومی و بحث عفو زندانیان سیاسی در میان است. به عنوان یک عکس‌العمل دلجویانه و ترمیم زخم‌هایی که پیش از این زده شده است. »

 

سعید شاهسوندی به دروغ از برگرداندن موج به خود جریاناتی که خواستار از بین بردن زندانیان بودند، می‌گوید و بحث «عکس‌العمل دلجویانه و ترمیم زخمهایی که پیش از این زده شده بود» را پیش می‌کشد.

 

در کشتار ۶۷ هزاران نفر به تأیید سعید شاهسوندی اعدام شده‌اند، اما او از «ترمیم زخم‌ها» و «عکس‌العمل دلجویانه» سخن به میان می‌آورد. آیا این سقوط اخلاقی نیست که کسی فکر کند با آزادی خودش «زخمی» به بزرگی کشتار هزاران نفر «ترمیم» یافته و به این وسیله جانیان دلش را به دست آورند؟

«حرکت آیت‌الله خامنه‌ای» دروغی بیش نیست. «برگشت موج به خود جریاناتی که خواستار از بین بردن زندانیان بودند» جعلیاتی است که سعید شاهسوندی به هم می‌بافد. حقیقت ماجرا این است که تمامیت رژیم، همه جناح‌های رژیم به این نتیجه رسیده بودند که پس از پذیرش قطعنامه ۵۹۸ و پایان جنگ به دلایل گوناگون که از حوصله این مقاله خارج است، امکان نگاهداری آن‌همه زندانی سیاسی را ندارند. خط شان پاک کردن صورت مسئله بود.

در همان بحبوحه‌ی اعدام به ویژه از روز ۲۱ مرداد به بعد، اعضای هیئت مرگ در زندان گوهردشت به صراحت عنوان می‌کردند که ما دیگر نمی‌خواهیم زندانی سیاسی داشته‌ باشیم. می‌خواهیم در زندان را ببندیم. نان خور اضافی نمی‌خواهیم. این هیئت وضعیت همه را مشخص می‌کند یا اعدام یا آزادی. همان جریانی که مشغول اعدام زندانیان سیاسی بود این حرف‌ها را می‌‌زد. این سخنان را روزهای متوالی بارها در راهروهای مرگ در مرداد ۶۷ شنیده بودم. سنگینی ماجرا هم همین بود که می‌دیدی بهای آزادی احتمالی تو، قتل‌عام دوستانت است. نیری، رئیسی و اشراقی بارها سخنانی با این مضمون خطاب به دوستانم گفته بودند و از آن‌ها خواستار پذیرش شرایط دادگاه و همکاری اطلاعاتی شده بودند. بارها در راهرو مرگ و در سلول‌هایمان در  این باره با هم صحبت کرده بودیم.

برنامه اولیه رژیم پس از کشتار، آزادی زندانیان سیاسی باقیمانده بود. اما با در نظر گرفتن منافع رژیم، از آزاد کردن بخشی از زندانیان سیاسی که غالباً زندانیان مذهبی و به ویژه مجاهد بودند، خودداری کردند.

لاجوردی در سال ۶۹ در پاسخ به زندانیان هوادار فرقان که از او پرسیده بودند برای چه بقیه زندانیان را آزاد نکردید، گفته بود: «کاسب عاقل همیشه یک چیزی ته دخلش باقی نگه می‌دارد».

«عفو عمومی» که سعید شاهسوندی از آن دم می‌زند مشمول حداکثر ۴۰۰  نفر شد (ارقام تقریبی است) که بیش از ۱۰۰ نفرشان در کارگاه و جهاد اوین کار می‌کردند و با معیارهای رژیم اگر «عفو عمومی» خمینی هم که نبود دیر یا زود بر حسب روال موجود در زندان‌ها آزاد می‌شدند. دلجویی و «ترمیم زخمی» که شاهسوندی از آن صحبت می‌کند حتا مشمول زندانیانی که از بیماری روانی شدید رنج می‌بردند هم نشد. احکام کسانی که در سال‌‌های گذشته مشمول عفو و تقلیل حکم شده بودند نیز به حالت اول برگشت.

موضوع اساساً ترمیم زخم یا دلجویی نبود. رژیم تلاش می‌کرد چهره‌ی کریه خود را که از قتل‌عامی وسیع بیرون آمده بود، بپوشاند. خمینی می‌کوشید دستهای خونین‌اش را پنهان کند و از خود چهره‌ای بخشنده و با گذشت نشان دهد. هیاهوی عفو رژیم برای تحت‌الشعاع قرار دادن خبر کشتار وسیع زندانیان سیاسی بود.

رژیم که خود از تعداد محدود آزاد شدگان مطلع بود، مزورانه مطرح می‌کرد که پس از «عفو»‌ خمینی تنها ۹۰۰ نفر در زندان‌ها باقی مانده‌اند. آن‌ها نمی‌گفتند که زندانیان قبلاً چند نفر بودند و یا چه تعداد از آن‌ها آزاد شده‌اند. چرا که مشخص می‌شد غالب زندانیان سیاسی در کشتارها از بین رفته‌اند و تعداد آزاد شدگان ناچیز است

 

برای نشان دادن این که خامنه‌ای به هنگام کشتار زندانیان در سال ۶۷ به لحاظ سیاسی در کجا ایستاده بود، به افرادی که از سوی او بعد از رسیدن به مقام «عظمای ولایت» برای دستگاه قضایی انتخاب شدند اشاره می‌‌ کنم. او که ظاهراً‌ می‌بایستی یکی از مخالفان اعدام زندانیان سیاسی را به مقام ریاست قوه قضاییه انتخاب می‌کرد، شیخ محمد یزدی را به این مقام برگمارد. یزدی جزو کسانی بود که در سال ۶۷ برای گرفتن حکم اعدام زندانیان سیاسی از خمینی تلاش زیادی به خرج داده بود. او از سال ۵۷ و درست پس از پیروزی انقلاب ضد سلطنتی خواهان سرکوب گروه‌های سیاسی و به ویژه مجاهدین بود. نگاهی به معاونین و نزدیکان یزدی به خوبی نشانگر سمت و سوی این انتخاب است. او اسدالله بادامچیان یکی از سردمداران خط شقاوت و بی‌رحمی را به معاونت سیاسی خود برگزید و زواره‌ای یکی از مسئولان دادستانی در سیاه‌ترین روزهای سال ۶۰ را به ریاست ثبت و اسناد انتخاب کرد و لاجوردی را که با تلاش آیت‌الله منتظری برکنار شده بود به ریاست سازمان‌ زندان‌ها برگزید. همچنین گیلانی رئيس حکام شرع اوین در سیاه‌ترین روزهای رژیم را به ریاست دیوان علی کشور منصوب کرد و نیری رئیس هیأت کشتار زندانیان در سال ۶۷ را در پست معاونت قضایی او گماشت. ابراهیم رئیسی یکی دیگر از اعضای هیأت قتل‌عام نیز ابتدا دادستان انقلاب و سپس رئیس بازرسی کل کشور شد.

دادستانی کل کشور نیز به محمدی‌ری‌شهری رسید که مسئولیت کشتار ۶۷ زیر نظر وزارت اطلاعاتی که او اداره می‌کرد، بود و آیت‌الله منتظری پیش‌تر در سال ۶۵ در نامه به خمینی آن را بدتر از ساواک شاه معرفی کرده بود.

با تأیید خامنه‌ای، علی فلاحیان پست وزارت اطلاعات را در اختیار گرفت و با دستور و تأیید و پشتیبانی خامنه‌ای خط قتل مخالفان در خارج از کشور به سیاست روز رژیم تبدیل شد. بایستی اضافه کنم در دوران خامنه‌ای، مرتضی اشراقی که نسبت به بقیه اعضای هیأت مرگ، آسان‌گیر تر بود، با تنزل رتبه و مقام مواجه شد. در حالیکه بقیه اعضای هیأت مرگ ارتقای مقام یافتند. در دوران «دلجویی» و «ترمیم زخم‌‌» خامنه‌ای بود که از سال ۶۸، سیاست دستگیری و قتل زندانیان مجاهد و عدم پذیرش مسئولیت آن توسط رژیم، آغاز شد. و در همین دوران بود که رژیم از دادن حتا نشانی قبر زندانیان اعدام شده خودداری کرد. در همین دوران بود که احکام زندانیان سیاسی تازه دستگیر شده نسبت به قبل، به طور بی‌سابقه‌ای افزایش یافت.

چنانچه ملاحظه می‌کنید به سادگی مشخص است وقتی سعید شاهسوندی می‌‌گوید: «آیت الله خامنه‌ای موج اعدام‌ها را متوقف می‌کند. در واقع موجی که راه افتاده بود، جریانی راه انداخته بود با گرفتن فتوا از آیت‌الله خمینی، با حرکت آیت‌الله خامنه‌ای متوقف میشود و موج مجدداً بر می‌گردد به خود جریاتاتی که خواستار از بین بردن زندانیان بودند. » به سادگی دروغ می‌گوید و جعل تاریخ می‌کند. نه تنها موجی متوقف نمی‌شود بلکه همان‌هایی که خواستار از بین بردن زندانیان بودند، توسط او پست‌های بالای قضایی و امنیتی را تصاحب می‌کنند و اوضاع بدتر از گذشته می‌شود.

 

برای درک اهداف نهفته پشت این جعلیات، لازم است که با شخصیت و تعهدات گوینده نیز آشنا شد. سعید شاهسوندی در همین مصاحبه‌ در مورد تعهدات سیاسی و اخلاقی خود در زندان جمهوری اسلامی می‌گوید:‌

 

«اکنون [در دروان زندان و بازجویی] تعهد اصلی خودم رو به دو مقوله اصلی استقلال و آزادی ایران می‌دانم. این تعهدی است که بر من است و امیدوارم تا زمانی که جان در بدن دارم این تعهد را بتوانم بر دوش بگیرم. تعهد دیگرم تعهد به ارزش‌های انسانی و اخلاقی بود. اون موقع دیگه معتقد به ارزش‌های سازمان مجاهدین در زمانی که در زندان جمهوری اسلامی هستم نبودم. اما برای من استقلال و آزادی ایران مطرح بود. خواهم گفت حتا در جاهایی در برخورد با بعضی مقامات جمهوری اسلامی هم بر این پافشاری کردم. بعد از آن فحاشی‌‌هایی که به من شد و بعد از توهین ها و تهمت ها و ناسزایی هایی که درست در شرایطی که در زیر  زندان زیر شکنجه بودم  مجاهدین بر من روا می‌داشتند، دیگر من انگیزه کشته شدن در راه آرمان‌های آن‌ها را نداشتم. اما با همه این ها تصمیم گرفته بودم اگر بتوانم از این سوراخ از این زندان خودم را نجات دهم. کشته شدن خودم را در راه آرمان رجوی و آرمان مجاهدین حتا بیهوده می‌دانستم. اما این یک اما بسیار بسیار بزرگ بود. من حاضر نبودم و نیستم که ازادی خودم را رهایی خودم را از زندان به بهای رنج و اسارت دیگران به دست بیارم. بنابر این یک اصل مسلم علاوه بر دو اصل پیشین که عرض کردم. اصل استقلال و آزادی. این بود که آزادی من به بهای رنج و اسارات دیگران تمام نشود. هرجا که با این مسئله برخورد می‌کردم طبعا اون‌ها بر من اولویت داشتند. این درواقع پایه و اساس کاری بود که من بر اساس آن به مجموعه مانورهایی دست زدم که  بسیاری اون ها از سر صداقت و درستی بود. با دوستی که هم زندان بودم در آن زندان. چندی پیش تماس تلفنی داشتم. این دوست الان در یکی از کشورهای اروپایی است. او سال ها بعد از زندان در طی یک مرخصی آمد بیرون و دیگه به زندان بر نگشت. او خیلی به درستی مطلبی را میگفت. ما دیگه حاضر نبودیم برای آرمان رجوی کشته بشویم . ولی حاضر بودیم برای یک حرف زور و برای گفته زور بایستیم و حتا در این رابطه جانمان را از دست بدیم. »

 

به تأیید سعید شاهسوندی، او مدت‌ها بود که از مجاهدین جدا شده و در اروپا به زندگی شخصی خود مشغول بود و در محافل گوناگون علیه مجاهدین صحبت می‌کرد و به لحاظ سیاسی، تشکیلاتی و ایدئولوژیک الفتی به آن‌ها نداشت.

اما به هنگام عملیات فروغ جاویدان، برخلاف اصرار دوستانش به تصور این که ممکن است اتفاقی بیافتد و او عقب بماند، دچار خطای محاسباتی شده و تقاضای شرکت در عملیات را می‌کند.

در صحنه نبرد، اوضاع بر وفق مراد پیش نمی‌رود و نیروهای ارتش‌آزادیبخش در تنگنه چارزبر در محاصره نیروهای رژیم گرفتار آمده و از زمین و هوا زیر آتش سنگین قرار می‌گیرند و عاقبت با تحمل تلفات سنگین اما با رشادت تمام که حتا رفسنجانی نیز تعجب خود را از این همه از خودگذشتگی کتمان نمی‌کند، شکست خورده و عقب‌نشینی می‌کنند.

در این راه نزدیک به ۱۳۰۰ مجاهد جان خود را از دست می‌دهند. در چنین موقعیتی سعید شاهسوندی در بحبوحه‌ی نبرد، یکباره به یاد «استقلال و آزادی» ایران افتاده و تعهدش «به ارزش‌های انسانی و اخلاقی» را به خاطر می‌آورد و می‌فهمد که باید زنده بماند و برای همین به سوی نیروهای رژیم می‌شتابد.

شاهسوندی تأکید می‌کند بعد از آن که در زندان و در زیر شکنجه متوجه «فحاشی‌‌ها و توهین‌ها و تهمت‌های مجاهدین شدم دیگر انگیزه کشته شدن در راه آرمان‌های آن‌ها را نداشتم.»

اما قطعاً شاهسوندی در این زمینه راست نمی‌‌گوید. او در صحنه نبرد و قبل از این که دستگیر شود به این نتیجه رسیده بود و می‌خواست زنده بماند و برای همین خود را در حالی که زخمی بود به نیروهای رژیم تسلیم کرد. 

کیهان هوایی ۹مرداد ۶۷ به نقل از یکی از «رزمندگان» بدون اشاره به نام سعید شاهسوندی می‌نویسد: «... یکی از آن‌ها به هنگام اسارت فریاد می‌زد: «مرا نکشید! من فلانی هستم و اطلاعات زیادی دارم که به درد شما می‌خورد»

شاهسوندی در همان صحنه نبرد نمی‌خواست در راه آرمان‌های مجاهدین کشته شود و برای همین خود را به نیروهای رژیم معرفی و تسلیم کرد و وعده داد که اطلاعات زیادی دارد. این که موضوع فحاشی‌های مجاهدین علیه خود را عامل این مهم و چرخش معرفی می‌کند، واقعی نیست. «فحاشی‌» های مورد اشاره شاهسوندی، ماه‌ها بعد صورت گرفت. «مانورها» و بقیه صحبت‌های او هم داستان‌هایی است در این حال و هوا.

 

تخصص سعید شاهسوندی در این است که در خلال صحبت‌هایش، همراه دروغ‌ها و وارونه‌گویی‌ها، دست روی واقعیت‌های زیادی هم می‌گذارد و با گرفتن قیافه حق به جانب، شنونده‌ را به خود جذب کرده و دچار تردید و دودلی می‌کند. اما این همه ماجرا نیست. بخش مهم این تخصص در جای دیگری خود را نشان می‌دهد و آن هنگام نتیجه‌گیری از فاکت‌ها و مطالبی است که مطرح می‌کند. در این‌جاست که  سعید شاهسوندی به هنگام نتیجه‌گیری شنونده را به بیراهه برده و نتایج مورد پسند رژیم را می‌گیرد. با این شیوه او هم خود را منطقی، منصف و راستگو جلوه می‌دهد و هم سربزنگاه به مدد رژیم می‌شتابد و منافع  او را تأمین می‌‌کند. 

متأسفانه مجاهدین با پیش گرفتن یک شیوه‌ی غیرقابل توجیه که به ضد خود عمل می‌کند با انتشار جعلیات کمال افخمی یکی از مأموران سابق زندان اوین (به عنوان شاهد عینی) در مورد سعید شاهسوندی و فعالیت‌هایش در اوین، و با تکرار گفته‌های افخمی در مقالاتی که انتشار می‌دهند و تأکید روی موارد غیرواقعی و کلیشه‌ای چون زدن «تیرخلاص» توسط شاهسوندی در دورانی که افراد را فقط «دار» می‌زدند و «تجاوز به زنان زندانی»، که اگر مواردی بود توسط بازجویان و پاسداران و مقامات قضایی که در قدرت بودند، انجام می‌گرفت و نه تواب بی‌مقداری که برای حفظ جانش زور می‌زد، بهانه‌ی لازم را به سعید شاهسوندی داده‌اند تا با مظلوم‌نمایی و دست پیش گرفتن، چهره‌‌ی اصلی خود را در نظر کسانی که او را نمی‌شناسند، مخفی کند. 

 

شاهسوندی از قول رفیق‌اش می‌‌گوید هر دوی آن‌ها حاضر نبودند برای آرمان رجوی کشته شوند، اما در زندان و اسارت مقابل حرف زور می‌ایستادند و حاضر بودند جانشان را هم از دست بدهند و سر خم نکنند. البته بایستی توجه داشت که سعید شاهسوندی و رفیقش نه به اجبار و فشار بلکه با میل و رغبت به عملیات رفته بودند و وسط معرکه بود که یادشان آمد نمی‌خواهند برای «آرمان رجوی» کشته شوند.

برای این که صحت و سقم گفته‌های سعید شاهسوندی و تعهدات او به ارزش‌های اخلاقی مشخص شود اشاره‌ای می‌کنم به نامه‌‌ی سعید شاهسوندی به ژان گراس مسئول خاورمیانه روزنامه لوموند.  شاهسوندی در ۲۶ بهمن ۱۳۶۷ در تلاش برای شستن دست‌های‌ خونین شکنجه‌گران در زندان‌های رژیم خطاب به او می‌‌نویسد: 

 

«ما [سازمان مجاهدین] از جمله تبلیغ می‌كردیم كه در زندان‌های جمهوری اسلامی ایران ۷۴ نوع شكنجه از جمله تجاوز به زنان و دختران وجود دارد. خون محكومین به اعدام را قبل از اجراء حكم می‌كشند. زندانیان را برای مدت‌های طولانی و گاه چندماه در قفس‌های كوچك آهنی قرار می‌دهند. به زندانیان مرفین و سایر مواد مخدر تزریق می‌كنند. به زندانیان شوك الكتریكی می‌دهند. قلاب‌های آهنی در گلوی زندانیان فرو و دست و پای آن‌ها را قطع و یا می‌شكند و موارد دیگر...۷ ماه اقامت در بازداشتگاه جمهوری اسلامی ایران و مشاهده آن‌چه در مورد خود من و نیز تمامی كسانی كه من از نزدیك آن‌ها را مشاهده كردم (اعم از زن و مرد) ۱۸۰ درجه خلاف گفته‌ها و پیش فرض‌های ذهنی من و سایر افراد است. این است آن ندای وجدان و شرف انسانی و حرفه‌ای كه مرا به نوشتن این نامه واداشته است.»

 

چنان که ملاحظه می‌کنید در این جا نیز سعید شاهسوندی از «ندای وجدان و شرف انسانی» صحبت می‌کند. اما نه تنها شکنجه و تجاوز در زندان‌های جمهوری اسلامی در مورد زنان و مردان را نفی می‌کند و تشکیل قبر و قفس و ... را منکر می‌شود بلکه ۱۸۰ درجه نقطه مقابل آن را می‌‌بیند! به تاریخ این نامه توجه کنید. رژیم به تازگی از کشتار و قتل‌عام زندانیان سیاسی به در آمده بود. خبر کشتار پخش شده بود. افشاگری وسیعی در سطح بین‌المللی از سوی مجاهدین و گروه‌های سیاسی در مورد این کشتارها صورت گرفته بود، افکاری عمومی متوجه این کشتارها شده بود و سعید شاهسوندی به این وسیله تلاش می‌کند اعتبار گفته‌های مجاهدین و دیگر نیروهای سیاسی در مورد کشتار زندانیان سیاسی را زیر سوال ببرد.

این همه‌ی ماجرا نیست او در ملاقات با خبرنگاران خارجی، خط رژیم برای توجیه کشتار ۶۷ را رفت و به دروغ مدعی شد که :

 

«سازمان [مجاهدین] با زندانیان هوادار خود در تماس بوده و برایشان خط فکری القا می‌کرده است». 

شاهسوندی همسو با تبلیغات رژیم گفت:

 

«این ارتباط از طریق  "پیام کتبی و رادیویی "  بوده است.» اطلاعات ۲۲ خرداد ۱۳۶۸

 

این همراهی و همسویی با رژیم درحالی بود که مسئولان رژیم تمامی هم و غم خود را بر سر توجیه جنایتی که مرتکب شده بودند، قرار داده بودند و سعی می‌کردند به دروغ پیوندی بین قتل‌عام شدگان و نیروهای مجاهدین در عملیات فروغ جاویدان نشان دهند تا بلکه پوششی برای جنایت خود بیابند. سعید شاهسوندی برای جا انداختن این خط موقعیت را مغتنم شمرده و این دروغ بزرگ را به خبرنگاران خارجی‌ای که به ایران آمده بودند، منتقل می کند. با هم نگاهی به تلاش سران رژیم می‌کنیم تا مسیر تلاش سعید شاهسوندی مشخص شود که «ندای وجدان و شرف انسانی» او کجا کار می‌کرده است.

 

خامنه‌‌ای که سعید شاهسوندی او را فردی معرفی می‌کند که دستور توقف اعدام‌ها را داد، می‌‌گوید:

 

«مگر ما مجازات اعدام را لغو کردیم؟ نه! ما در جمهوری اسلامی مجازات اعدام را داریم برای کسانی که مستحق اعدامند... این آدمی که توی زندان، از داخل زندان با حرکات منافقین که حمله‌ی مسلحانه کردند به داخل مرزهای جمهوری اسلامی ... ارتباط دارد، او را به نظر شما باید برایش نقل و نبات ببرند؟ اگر ارتباطش با آن دستگاه مشخص شده، باید چه کارش کرد؟ او محکوم به اعدام است و اعدامش هم می‌کنیم. با این مسئله شوخی که نمی‌کنیم.» رادیو  رژیم ۱۵ آذر و روزنامه‌‌ی رسالت ۱۶ آذرماه ۶۷

 

رفسنجانی نیز به دروغ مدعی شد که زندانیان در بند و محصور می‌خواستند در سراسر کشور یک کار تخریبی انجام دهند و به گفته‌ی اسیرانی که گرفته بودند اشاره کرد:

 

«افرادی هستند که خیانت می‌کنند، مستحق مجازاتند خوب اعدام می‌شوند. مثلا همین جریان اخیر عملیات مرصاد که اتفاق افتاد، مسئولان، با اسیرانی که از آن‌ها گرفتند، در آوردند... روشن شد که کسانی بودند در داخل کشور که معترف بودند با این جنایتی که مشترکا عراق و منافقین بعد از اعلام آتش بس انجام دادند.... بنا داشتند در کشور یک کار تخریبی وسیع را انجام دهند، خوب آن‌ها مجازات شدند.» رادیو رژیم، ۱۶ آذرماه ۶۷

 

عبدالکریم موسوی‌اردبیلی، رئیس شورایعالی قضایی وقت رژیم و مرجع تقلید «اصلا‌ح‌طلب‌های» کنونی در حالی که بنا به اسناد منتشر شده از سوی آیت‌الله منتظری فرمان اعدام کلیه زندانیان مجاهد را فارغ از این که در کدام مرحله از بازجویی، بازپرسی، دادرسی، منتظر محکومیت، دوران تحمل کیفر، پایان محکومیت و... قرار دارند دریافت کرده بود، به دروغ مدعی شد که تنها زندانیانی اعدام شده‌اند که از سال‌ها پیش حکم اعدام گرفته بودند:

 

«افراد زیادی از آن‌ها محاکمه شده بودند و حکمشان تأیید شده بود اما به خاطر روال عادی و این‌که تا آخرین مرحله فرصت توبه و بازگشت به آن‌ها داده می‌شود اجرای حکم به تعویق می‌افتاد. اما متأسفانه این افراد نه تنها اصلاح نشدند بلکه از طرق مختلف در زندان دست به تحریکاتی زدند که این تحریکات پس از عملیات مرصاد به اوج خود رسید و به این ترتیب عناد خود را با نظام به اثبات رساندند و آدم محکومی که حکم محکومیتش تأیید شده و به او نیز فرصتی برای اصلاح شدن داده‌اند تازه در زندان مأمور زندان را کتک می‌زنند.» روزنامه کیهان، ۲۰ آذر ۶۷

 

علی‌اکبر محتشمی مؤسس حزب‌الله لبنان و وزیر وقت کشور و از نزدیکان محمد خاتمی به دروغ ادعا کرد:

 

«جرائمی وجود دارد که مستحق اعدام می‌باشد و طبق قانون، هر گروهی که سلاح بردارد و آدم بکشد مستحق اعدام است و در نتیجه طبیعی است که مجاهدین مجازاتشان اعدام باشد. تمام شایعاتی که درست شده مربوط به کسانی است که در عملیات مرصاد اعدام شده‌اند...برای فیصله دادن به این مسئله باید بگویم که تمام کسانی که دستگیر شده‌اند یا کسانی که به آن‌ها پیوستند اعدام شده‌اند مصاحبه با هفته‌نامه‌ی لبنانی المستقبل چاپ پاریس فوریه ۸۹  برابر با ۶ اسفند ۶۷.

 

مجید انصاری رئیس سابق سازمان زندان‌ها و نماینده مجلس و از همراهان و نزدیکان محمد خاتمی نیز در یک موضع‌گیری سخیف گفت:

«عده‌ای از زندانیان در زندان تشکیلات داشتند که پس از عملیات مرصاد کشف شد. لذا اینان که تعداد بسیار کمی بودند پس از عملیات اعدام شدند.» کیهان ۲۸ اردیبهشت ۶۸.

 

علی اکبر ولایتی، وزیر خارجه وقت نیز در مصاحبه با روز‌نامه فرانسوی لوپوئن گفت:

 

 «در این کشور کسانی که (اقدام به مبارزه‌ی مسلحانه می‌کنند) باید کشته شوند و این قانون است... زندانیانی که در این ماه‌های اخیر اعدام شده‌اند مجاهدین خلق بوده‌اند که سعی داشتند به داخل ایران پیشروی کنند. سایر اعدام شدگان نیز به قتل‌ شخصیت‌های سیاسی اعتراف کرده بودند .  » روزنامه فرانسوی لوپوئن ۱۷ بهمن ۶۷

 

البته این‌ تنها «ندای وجدان و شرف انسانی» شاهسوندی نبود. بایستی توجه کنیم که او معترف است که اگر به قیمت جانش هم بود در مقابل حرف زور می‌‌ایستاد. بنابر این او به گفته خودش با طیب خاطر دست به چنین اعمالی می‌زده است. شاهسوندی به صورت تور در دانشگاه‌های کشور شرکت کرده و در توجیه کشتار زندانیان، دفاع از رژیم و البته انتقاداتی که به مجاهدین داشت، صحبت می‌کرد. او علاوه بر مصاحبه تلویزیونی و سخنرانی در جلسه بیعت با امام در تالار رودکی مصاحبه‌هایی هم با روزنامه‌های رژیم داشت. همه ما می‌دانیم با تجربه‌ای که رژیم داشت با چند انتقاد آبکی و بدون نشان دادن «صداقت» عملی، دست از سر کسی مانند سعید شاهسوندی بر نمی‌داشتند. شاهسوندی در کمتر از سه سال نه تنها آزاد شد بلکه در کنار خیارشور و سس مهرام به خارج از کشور صادر شد.

 

خود سعید شاهسوندی هم به این امر معترف بود و در  پاسخ به سؤال روزنامه‌ی جمهوری اسلامی، مبنی بر این که چطور می‌توانید توبه‌تان را اثبات کنید؟ می‌گوید:‌

 

«من گفتم و تکرار می‌کنم که مردم حق دارند قبول نکنند. در مورد اثبات توبه، مرحله‌ی اول و گام اول اعتراف و اذعان به خطاها و اشتباهات است و عذر تقصیر خواستن است و اگر عمری باقی بود و امکاناتی به افشای هر چه بیش‌تر سازمان و مجموعه روابط سازمان با قدرت‌ها و تلاش برای برگرداندن افراد سازمان خصوصا دو دل‌ها و مرددها و بالاخره حل شدن و محو شدن در مردم تحت رهبری امام. من هم محو خواهم شد در این خط و تا حد توان در این راه گام برخواهم داشت.» روزنامه‌ی جمهوری اسلامی، ششم خرداد ۱۳۶۸.

 

و یا او خود اذعان می‌کند که برای جبران ضرباتی که زده و خیانت هایی که کرده باید اقدام عملی انجام دهد:

 

«البته جدا شدن از سازمان تا پیوستن به جمهوری اسلامی فاصله‌ای دارد. من امیدوارم که بتوانم این فاصله را هم طی کنم و در واقع بتوانم با این کارم پاسخی به ناکرده‌ها، به ضربات به خیانت‌ها و کارهایی را که باید می‌کردم و نکردم و ضرباتی را که نباید می‌زدم و زدم، جبران کرده باشم.» روزنامه‌ی جمهوری اسلامی، ۱۷ فروردین ۱۳۶۸.

 

بایستی اذعان کنم که پس از گذشت هفت سال از سرکوب خونین رژیم و تجربه‌های بزرگی که دست‌اندرکاران جنایت و کشتار اندوخته بودند، به خوبی می‌دانستند با امثال سعید شاهسوندی‌ چه کنند و چه استفاده‌‌‌ای از افرادی چون او می‌توانند ببرند. آن‌ها در سال‌های اولیه دهه ۶۰ مهره‌های گرانبهایی را به خاطر کینه‌جویی کور لاجوردی و ناپختگی‌ خودشان از دست داده بودند و دیگر نمی‌خواستند اشتباهات گذشته را تکرار کنند. به همین دلیل و به تأیید سعید شاهسوندی، خامنه‌ای پا در میانی کرده و در کنار خبری که در بولتن‌هایی که برای سران رژیم می‌رفت، می‌نویسد:

 

توجه کنند مقامات! یا  خطاب به وزیر  اطلاعات است یا کسی که من جزییاتش را اطلاع دقیقی ندارم. دقت کنید که اشتباه سعادتی در مورد شاهسوندی تکرار نشود.

 

به گفته‌ی سعید شاهسوندی نادر صدیقی یکی از معاونین حجاریان فردی است که این بولتن‌ها را تهیه می‌کند و برای سران رژیم می‌فرستد. سعید شاهسوندی که چانه‌‌ی گرمی در صحبت کردن دارد، آگاهانه از دادن توضیحات کافی در مورد نادر صدیقی خودداری می‌کند و می‌گوید: 

 

 

«فردی بود به نام نادر صدیقی. از دوستان و معاونین آقای سعید حجاریان.(۳) و این فرد دست اندر کار همان بولتنی بود که برای سران سه قوه می‌رفت. نادر صدیقی در زندان با من ملاقات می‌کرد. هیچ گاه من را مورد ضرب و شتم قرار نداد. هیچگاه من را شکنجه نکرد. یک روز به او گفتم اگر یک سیلی به من زده بودی کمترین صحبت سیاسی با تو نمی کردم. و تنظیم رابطه من با تو تنظیم دیگری بود. تو میزدی و من می‌خوردم. چاره‌ای نبود. او می‌آمد با من صحبت می‌کرد و من با او صحبت می‌کردم . ماحصل گفته ها را در آن بولتن می‌نوشت. همون ماحصل بود که آقای خامنه‌ای با خوندن آن ها و همچنان کنارش حملات سازمان مجاهدین که به من می‌شد آن مطلب را اعلام کرد. »

 

چنانچه ملاحظه می‌کنید از گفته‌های شاهسوندی این گونه می‌توان نتیجه گیری کرد که هرچه او در مصاحبه ها و ... گفته نه در اثر کتک و شکنجه و حتا یک سیلی که در نتیجه اعتقادات سیاسی او بوده است. 

اما نکته مهمی که نباید از آن غافل ماند، نادر صدیقی است. او همان کسی است که همزمان به همراهی منصور نجاتی از طرف رژیم با حمزه فراهتی و رهبران سازمان اکثریت در برلین تماس گرفته و دیدارهای متعددی در اروپا با یکدیگر می‌کنند که منجر به کشتار رستوران میکونوس در برلین می‌شود. اتفاقاً حمزه فراهتی در جلسات دادگاه میکونوس و بعد در کتابش اعتراف می‌‌کند که نادر صدیقی نقش پسر خوب و منصور نجاتی نقش پسر بد را به عهده داشتند. نقشی که در زندان نیز نادر صدیقی و ۳۴ که محمد توانا باشد در رابطه با سعید شاهسوندی اجرا می‌کردند.

در زمینه ارتباطات نادر صدیقی با جریان اکثریت می‌توانید به مقاله دوست عزیزم مهدی اصلانی در نشریه آرش مراجعه کنید. http://www.arashmag.com/content/view/655/50/1/3/

 

البته سعید شاهسوندی در بیست سال گذشته علیرغم صدها سخنرانی راجع به چگونگی رهایی‌اش از اعدام و ... سخنی نگفته بود. اگر امروزه در این باره صحبت می‌کند چراغ‌ سبزی است که خود دست‌اندرکاران رژیم داده‌اند. وگرنه چه ایرادی داشت همان موقع که به خارج آمد شرح دقیق ماجرا را مانند انتقاداتی که به مجاهدین داشت و صدها جلسه در مورد آن صحبت کرد، می‌داد.

در رابطه با نحوه آزادی سعید شاهسوندی پیشتر سعید حجاریان به صراحت اعلام کرده بود که او مقدمات آزادی و رهایی سعید شاهسوندی را فراهم کرد و رضا گلپور از مسئولان وزارت ارشاد در صفحه‌ی ۱۴۸ کتاب آقای خاتمی هوشیار باش. (چشم‌های اطلاعاتی‌ات، جانیان بین‌المللی‌اند) چاپ اول نوشت: «علی‌ ربیعی از طریق طیفش در وزارت اطلاعات مقدمات آزادی شاهسوندی را فراهم و صدها هزار دلار خرج خروج، اسکان و راه‌اندازی کتابفروشی او در آلمان می‌کند.»

 

در دوران زندان افراد زیادی را دیدم که در زیر فشارهای خردکننده و غیر قابل تصور رژیم کمر خم کردند و شکستند. همیشه برایشان احترام قائل بودم؛ چه در زندان و چه در خارج از زندان و چه امروز در خارج از کشور. می‌دانستم بسیاری از آنها خارج از توان و طاقت انسانی مقاومت کردند و چنانچه من نیز جای آن‌ها بودم به سرنوشتی بسا اسفناکتر مواجه می‌شدم. آن‌ها برای زندگی حقیرانه و یا فرار از مرگ نبود که تن به مصاحبه به اصطلاح افشاگرانه دادند و یا مطالبی بر خلاف میل‌شان به زبان آوردند. قالب آن‌ها برای رهایی از شکنجه و اجرای هرچه زودتر حکم اعدام بود که تن به این کار می‌دادند. سلامت نفس آنان بر هیچکس پوشیده نبود. این دسته افراد با وجود تحمل و مقاومت بسیاری که از خود نشان داده بودند، فروتنانه هرگاه درباره‌ی خود صحبت می‌کردند از ضعف‌های انسانی خود می‌گفتند و از سبعیت رژیم و بیرحم بودن شکنجه‌گران و هولناکی شکنجه‌ها.

 

سعید شاهسوندی که «وجدان و شرف انسانی» خود را به رخ ما می‌کشد، اگر راست می‌گوید و وجود اعدام و شکنجه و قتل‌عام زندانیان سیاسی توسط رژیم را تأیید می‌کند، لیستی از اقدامات و فعالیت‌های خود علیه این جنایتکاران طی ۱۷ سال گذشته که در خارج از کشور به سر برده و سایه رژیم و شکنجه‌گرانش بالای سرش نبوده را نشان دهد.

شاید مدعی شود من تحت فشار دست به اعمالی ناخواسته زدم، بسیار خوب وقتی به خارج از کشور رسید آیا به آقای ژان گراس مسئول خاورمیانه روزنامه لوموند توضیح داد آن‌چه که به نام من و از ایران خطاب به شما نوشته شده بود، کذب محض است و نه تنها من بلکه تمامی دستگیر شدگان اعم از زن و مرد تحت شکنجه‌های قرون‌ وسطایی قرار می‌گیرند؟ آیا او به ایشان توضیح داد که رژیم یکی از بزرگترین قتل‌عام‌های زندانیان سیاسی در دوران معاصر را انجام داده است و مجاهدین دروغ نمی‌گویند؟

آیا ذکر این مسائل که با جان و مال و خون و حیات ده‌ها و صدها هزار نفر رابطه مستقیم داشت مهم‌تر از مسائلی که شاهسوندی مطرح می‌کند، نبود؟

هرچه ایشان در مورد مجاهدین در ۲۰ سال گشته چه در زندان‌های رژیم و چه درخارج از کشور گفته و می‌گوید درست؛ من همه‌ی آن‌ها را دربست می‌پذیرم. سؤال من این است، با رژیم جمهوری اسلامی و جنایتکارانش چه باید کرد؟ چگونه از شر آن خلاص شویم؟ مجاهدین که بر ایران حکومت نمی‌کنند.

یکی از کوشش‌‌های سعید شاهسوندی در دوره اخیر ۱۷۰ جلسه سخنرانی علیه مجاهدین در رادیو صدای ایران بوده است که همچنان ادامه دارد. در حالی که از رژیمی که هست و نیست یک ملت را به غارت برده، ده‌ها هزار نفر را اعدام کرده، صدها هزار نفر مزه زندان‌های سیاسی آن را تحمل کرده‌اند، سخنی نمی‌گوید. او یک جلسه در مورد رژیمی که لااقل میلیون‌ها نفر از افراد عادی و سیاسی مزه شلاق و تحقیر و ... آن را در سی سال گذشته چشیده‌اند، نمی‌گوید.

سعید شاهسوندی ۲۰ سال پیش گفته بود «جدا شدن از سازمان تا پیوستن به جمهوری اسلامی فاصله‌ای است». او در این مدت مشغول پر کردن این «فاصله» است و همچنان به تعهدش به رژیم پای بند است و به قول و قراری که به جناتیکاران داده وفادار است! او ۲۰ سال پیش در مصاحبه با روزنامه جمهوری اسلامی گفت:

 

«اگر عمری باقی بود و امکاناتی به افشای هر چه بیش‌تر سازمان و مجموعه روابط سازمان با قدرت‌ها و تلاش برای برگرداندن افراد سازمان خصوصا دو دل‌ها و مرددها و بالاخره حل شدن و محو شدن در مردم تحت رهبری امام. من هم محو خواهم شد در این خط و تا حد توان در این راه گام برخواهم داشت.» روزنامه‌ی جمهوری اسلامی، ششم خرداد ۱۳۶۸.

 

دعای سعید شاهسوندی در بیست سال گذشته مستجاب شده است، هم «عمری» باقی بوده است و  هم «امکاناتی» مهیا تا او اسب خود را بتازد و در «مردم تحت رهبری امام » و سپس جانشین‌ برحق‌اش «آیت‌الله خامنه‌ای»، «محو» شود.

 

ایرج مصداقی

 

۲۱ مرداد ۱۳۸۷

 

Irajmesdaghi@yahoo.com

www.irajmesdaghi.com

 

 

پا نویس:

۱- فردی با نام مستعار «ج – بابک» نگران از افشاگری‌هایی که در سال‌‌های گذشته و در خاطراتم در مورد رژیم و جانیانش کرده‌‌ام، به تنگ آمده، در مطلبی بی سر و ته که کیانوش توکلی گرداننده سایت ایران گلوبال بخش مربوط به من آن را نیز برجسته کرده و در بالای مقاله گذاشته، با اشاره به من و کتاب نه زیستن نه مرگ می‌نویسد:

 

 «برخی از افراد اطلاعاتی رژیم درخارج از کشور چندین جلد کتاب مینویسند و خودشان را درمحافل مربوط به اینها افشاگر جمهوری اسلامی جا زده و مدعی میشوند که سابقا مجاهد بوده ولی حالا مستقل میباشند!! درمجاهد بودنشان شکی نیست ولی درمستقل بودنشان؟؟ گزینشی و حساب شده در کتابشان به انبوه اطلاعات و مطالبی اشاره میکنند که همه برگرفته از آرشیوهای قطور وزارت اطلاعات میباشد بر گرفته شده از همان میلیونها صفحات سیاه شده بازجوئیها از زندانیان سیاسی سه دهه و ازسربرگهای معروف النجاة فی الصدق وزارت اطلاعات، برگرفته ازهمان اوراق تک نویسیهای میلیونی وزارت اطلاعاتی، و دست مریزاد به نویسندگان ظاهری چنین کتبی که از آنچنان حافظه ای هم در یادآوری آن سالهای دور از همه جزئیات رویدادهای انبوه آن روزگاران درد و رنج و عذاب برخوردارند که جز در توانائی حافظه های الکترونیکی نمیتواند بگنجد وعلم نوین پزشکی باید برروی حافظه این نویسنده به کشفیات واختراعات جدید برسد. جل الخالق ازاین همه معجزه و عجایب!!!»

 

http://www.iranglobal.info/I-G.php?mid=2&news-id=47159&nid=haupt

 

در همین بین فردی به نام «حبیب تبریزیان» نیز فرصت را غنیمت شمرده و در نظری زیر مطلب مزبور می‌نویسد: ج ـ بابک گرام! من هم صد در صد با شما موافقم که:

«اگر میخواهیم این کارخانه واکسیناسیون جهنمی را به ورشکستگی بکشانیم و قربانیهای آنرا از چنگش برهانیم باید ، از تکرار و ترویج ادبیات اطلاعاتی رژیم دست بر داشته و با این مشکل مسئولانه بر خورد کنیم!

به سهم خودم از نوشتار بجایتان تشکر میکنم.

با سپاس زیاد

حبیب تبریزیان »

 

در پاسخ به ذهن عقب‌مانده‌ای که خیال می‌کند من «معجزه‌ و عجایب» روزگارم و «علم نوین پزشکی» در موردم بایستی به کشفیات جدید برسد، چه می‌توان گفت! در جواب چنین سوت زنان و کف‌زنانی چه باید گفت؟ اما کیانوش توکلی گرداننده‌ی سایت ایران گلوبال آب در هاون می‌کوبد. با انتشار چنین نوشته‌هایی نمی‌تواند مرا از از افشای جنایتکاران رژیم و انعکاس صدای واقعی قتل‌عام شدگان آن باز بدارد.

 

۲- برنامه ریزی برکناری آیت الله منتظری در واقع از «بیت خمینی» و با رهبری احمد خمینی انجام می‌‌گرفت. احمد خمینی خواب ولایت می‌دید و مدت‌ها بود مشق آن را می‌کرد. زمینه‌ سازی‌های مختلف را هم برای تصدی این مقام انجام داده بود. مانع اصلی آیت‌الله منتظری بود که رسماً‌ نیابت خمینی را به عهده داشت. برکناری او از این مقام نیاز به زمینه‌سازی‌های گوناگون داشت که به وسیله‌ی دفتر خمینی زمینه سازی شد. نامه‌های آیت‌الله منتظری به خمینی در مورد کشتار ۶۷ از سوی گردانندگان دفتر خمینی که «اصلاح‌طلب» های بعدی باشند، به رادیو بی بی سی رسید و بلافاصله پخش شد که نتیجه‌ی آن خشم  خمینی و دستور او برای برکناری آیت الله منتظری بود.

 

در ۹ اردیبهشت ۶۸، خمینی طى نامه‌اى به علی مشكینى رئیس هیأت بازنگری در قانون اساسی، به استفسارى كه از وی  شده بود، پاسخ گفت. در واقع اظهار نظر وی می‌توانست تلاشی جهت باز کردن راه برای رهبری آینده‌ی فرزندش احمد نیز باشد. او مقرر داشت "مجتهد عادل" مورد تأیید "خبرگان محترم" سراسر كشور برای به عهده گرفتن مقام ولایت فقیه پس از وی، کفایت می‌کند.

 

۲۶ اردیبهشت احمد خمینی «رنج‌نامه»‌ی معروفش را که در واقع کیفرخواستی علیه آیت‌الله منتظری و تلاشی برای مطرح کردن خود بود، منتشر کرد. خمینی با کنار زدن آیت‌الله منتظری، در صدد جا انداختن احمد خمینی به عنوان جانشین خود بود و به همین منظور در اسفند ماه ۶۶ و به بهانه‌ی انتخابات سومین دوره مجلس شورای اسلامی با شقه‌ شدن «جامعه روحانیت مبارز» موافقت کرد. او از دل «جامعه روحانیت مبارز» گروهی به نام «مجمع روحانیون مبارز» با عضویت کروبی، موسوی خوئینی‌ها، توسلی، خاتمی، محتشمی، مجید انصاری، هادی خامنه‌ای، امام جمارانی، اسدالله بیات، منتجب‌نیا، اسدالله کیان ارثی، موسوی لاری و کلیه‌ی افراد شاغل در دفترش مانند سراج‌الدین موسوی، آشتیانی و... را با سزارین بیرون آورد. جلالی خمینی نماینده ولی فقیه در شرق تهران، در خصوص تشكیل «مجمع روحانیون مبارز» و عضویت خود در آن گفت:

 

 پیشنهاد تشكیل مجمع از سوی امام(ره) بود كه سیداحمد خمینی درباره تشكیل این مجمع از روحانیون خواست، تا در جماران گردهم آیند. بنده نیز به دعوت امام(ره)، عضو شورای مركزی آن شدم ... سایت بازتاب، ۴ اسفند ۸۲.

 

این نهاد مذهبی در واقع می‌باید به عنوان بازوی مذهبی احمد خمینی در راستای تأیید و تثبیت او در پست جدید عمل می‌کرد و از قضا این افراد بعد از کنار گذارده شدن منتظری، بزرگترین منتقدان وی و فعال‌ترین افراد در جلوی صحنه به شمار می‌رفتند. مجید انصاری که تا مدتی پیش تمام افتخارش این بود که از طرف شورای‌عالی قضایی و با تأیید آیت‌الله منتظری مأمور به خدمت در زندان‌ها و بررسی اوضاع شده است، به یکباره به یکی از بزرگترین دشمنان ولی‌نعمت خود تبدیل شده بود تا نشان دهد که برای حفظ قدرت تا چه حد فاقد اصول اخلاقی است. یک روز بعد از انتشار «رنج‌نامه»‌ی احمد خمینی، در ۲۷ اردیبهشت ماه سه تن از اعضای مجمع روحانیون مبارز مجید انصاری، هادی خامنه‌ای و حمید روحانی که قرار بود احمد خمینی را یاری رسانند، در میزگردی در دانشگاه تهران جهت کار توضیحی برای نیروهای رژیم در دانشگاه‌ها که در اثر عزل آیت‌الله منتظری مسئله‌دار شده بودند، شرکت کردند. آن‌ها ضمن شاخ و شانه کشیدن برای آیتلله منتظری، تلاش کردند چهره‌ی وی را خراب کرده و فشار لازم برای کشاندن وی به مصاحبه‌ی تلویزیونی را افزایش دهند.

آیت الله منتظری در باره توطئه‌ های این گروه و دست‌های پشت پرده می‌‌گوید:‌

 

نکته دیگری را که من همین‌جا می‌خواهم عرض کنم این است که چه کسی باعث شد که این نامه من (نامه مورخه ۹ مرداد ۱۳۶۷ به دست رادیو بی بی سی برسد و حدوداً‌ پس از هشت ماه از گذشته قضیه، در ایام عید نوروز یعنی شب پنجم عید یک روز قبل از نامه ۶ فروردین ۶۸، از بی بی سی پخش شود بدون این که هیچ توضیحی راجع به کل جریانات داده شود و جو احساسات را به عنوان دفاع فلانی از منافقین بالا ببرد و زمینه نوشتن نامه ۶ فروردین ۶۸ منسوب به امام را فراهم نماید، با این که من آن نامه را فقط برای امام و شورای عالی قضایی فرستاده بودم و در این مدت آن را به احدی نداده بودم، البته بعضی آن نامه را در همان زمان‌ها در دانشگاه تهران در دست آقای سید حمید روحانی دیده بودند. من حدس می‌زنم دست‌هایی در کار بوده که زمینه را برای نتیجه‌گیری نهایی آماده می‌کرده است.

 

متن کامل خاطرات آیت‌الله منتظری، صفحه‌ی ۳۴۸

 

تردیدی نیست که تأکید آیت‌الله منتظری به دست‌های پشت پرده، بی بی سی و سید حمید روحانی و  اعضای دفتر «امام» اشاره به توطئه‌ی مشترک این‌ها برای برکناری خود از قائم مقامی در شرایطی که وضعیت جسمی خمینی مخاطره آمیز بود، است.

جریان مزبور برای کسب مقام ولایت فقیه توسط احمد خمینی تا آن‌جا پیش ‌رفته بودند که کرباسچی استاندار وقت اصفهان، در جلسه‌ی فرمانداران استان موضوع جانشینی احمد خمینی را پیشنهاد کرده بود. اما مرگ خمینی زودتر از آنی که تصورش می‌رفت، اتفاق افتاد و احمد خمینی در میانه‌ی راه متوقف شد و پروژه‌ای را که با هدف تسخیر قدرت پی‌ریزی کرده بود، در ابتدای راه با شکست کامل مواجه شد و گوشه‌گیری و انزوای سیاسی را برای او به ارمغان آورد و سر آخر جان را نیز بر سر آن نهاد. البته یکی از عوامل مهم شکست پروژه‌‌ی احمد خمینی و مجمع روحانیون مبارز همراهی غیر منتظره هاشمی رفسنجانی با خامنه‌ای بود، چیزی که در محاسبات آن‌ها نیامده بود.

 

۳- شکوفه منتظری از طرف رادیو دویچه وله می‌‌گوید:

 

«با ارسال نمابری به آقای سعید حجاریان، که در بنیانگذاری دستگاه امنیتی حکومت نقش مهمی داشته است، پرسشهایی را در مورد اعدامهای ۶۷ طرح کردیم  و امید داشتیم وی به آنها پاسخ گفته و به صورت مستقیم به موضوع بپردازد. این پاسخ را از ایشان گرفتیم:

 

 «با این‌که آن موقع من معاون سیاسی استانداری اهواز (خوزستان) بودم، مع‌الوصف باید این پرونده باز باشد و اصلاح‌طلبان روی آن موضع‌ بگیرند. اما اکنون که شرایط در داخل کشور مساعد نیست و رسانه‌ها و احزاب و نهادهای جامعه مدنی قوی نیستند، امکان پرداختن به این موضوع وجود ندارد. سعید حجاریان»

 

 

http://www.dw-world.de/dw/article/0,2144,2750456,00.html

 

علیرغم تکذیب حجاریان در باره نقشش در وزارت اطلاعات به هنگام کشتار ۶۷ و دوران برنامه‌ریزی آن در سال‌ ۶۶ هم خودش در جای دیگری و هم سعید شاهسوندی اقرار می‌کنند که نادر صدیقی معاون او که به سلول شاهسوندی هم تردد، داشته زمینه آزادی او را فراهم می‌کند.

حجاریان حتا در مصاحبه با عماد‌الدین باقی در مورد دوره حضور خود در وزارت اطلاعات می‌گوید:‌

 

«من از زمان دولت جدید، یعنی بعد از فوت امام و تشکیل دولت آقای هاشمی، دوباره به ریاست جمهوری برگشتم... آن‌جا توضیح می‌دهم. من در یک مقطعی در زمان تأسیس وزارت اطلاعات از ریاست جمهوری به آن‌جا رفتم و در مراحل تأسیسش بودم؛ و بعد هم دوباره به ریاست جمهوری برگشتم... در سال ۶۳ رفتم و در سال ۶۸ دوباره برگشتم.» «صفحه‌ی ۲۱ کتاب برای تاریخ، عماد‌الدین باقی، ۷۹»

 

البته قابل ذکر است که استاندار خوزستان در سال ۶۷، محسن میردامادی یکی از مسئولان امنیت و اطلاعات سپاه پاسداران و دبیرکل جبهه مشارکت کنونی بود . حجاریان می‌تواند به طور موقت به صورت مأمور به آن‌جا برای پیشبرد خط خاصی رفته باشد. در ضمن اهواز و خوزستان نیز یکی از محل‌‌های کشتار زندانیان رژیم بود.

حجاریان بارها در مصاحبه با عماد‌الدین باقی روی حضورش در وزارت اطلاعات تا سال ۶۸ تأکید می‌‌کند.

 

منبع:پژواک ایران


ایرج مصداقی

فهرست مطالب ایرج مصداقی در سایت پژواک ایران 

*عاقبت رضا سراج سرتيپ پاسدار شکنجه‌گر داستانی واقعی از فساد پزشکی در جمهوری اسلامی [2024 Nov] 
*رد پای یک معامله در دو پرونده؛ بشیر بی‌آزار و حمید نوری  [2024 Jul] 
*ابراهیم رئیسی؛ تصویر تمام‌نمای نظام در قاب «آیت‌الله اعدام»  [2024 May] 
*نتایج فاجعه‌بار مماشات غرب با چهاردهه گروگانگیری نظام اسلامی  [2024 Jan] 
*ابعاد یک حکم تاریخی؛ مبادله فرضی حمید نوری و سناریوهای محتمل  [2023 Dec] 
*مسئولیت پزشکان بیمارستان فجر ارتش در تراژدی آرمیتا  [2023 Oct] 
*فروپاشی درونی جدّی‌ترین احتمال فروپاشی رژیم ایران  [2023 Aug] 
*مشابهت خبرسازی «زخمی‌شدن قاسم سلیمانی در سوریه» و بستری شدن نیری در آلمان  [2023 Jul] 
*جنبش دادخواهی و جنجال خبری بستری شدن نیری در هانوفر  [2023 Jul] 
*رؤیای محو آثار جنایت در «دستور تعطیلی گوهردشت»  [2023 Apr] 
*حکم اعدام شارمهد؛ پاسخ پیشبینی‌پذیر تهران به پیام ضعیف اروپا  [2023 Feb] 
*پیامدهای کنفرانس امنیتی مونیخ   [2023 Feb] 
*وهم حمله نظامی به ایران یا جنگ واقعی جمهوری اسلامی با جهان؟  [2023 Jan] 
*همزمانی معنادار شایعه ترور صلواتی با تصمیم به قتل دو جوان  [2023 Jan] 
*در آستانه تشکیل دادگاه تجدید نظر در پرونده حمید نوری: تحریف‌های مشاور حقوقی خانواده او  [2023 Jan] 
*دادگاه تجدید نظر در پرونده حمید نوری و شروع دور جدیدی از تبلیغات جنایت‌پوشانه‌ی رژیم  [2022 Dec] 
*محمود سالارکیا، نمونه یک وکیل همدست دستگاه قضائی  [2022 Dec] 
*فهرست یک کشتار خاموش؛ سایه سنگین ارعاب بر سر کادر پزشکی  [2022 Dec] 
*وکیل چیست و «وکیل جمهوری اسلامی» کیست؟  [2022 Dec] 
*جواد علی‌اکبریان، یکی دیگر از مجریان کشتار ۶۷  [2022 Dec] 
*اعدام محسن شکاری و تبعات آن برای جنبش انقلابی  [2022 Dec] 
*خیزش ۱۴۰۱؛ حکومت «به دنبال گردن برای طناب دار»  [2022 Dec] 
*چقدر می‌توان به پرونده ایران در «شورای حقوق بشر» امید بست؟  [2022 Nov] 
*شادی صدر و شادی امین و تجاوز به زنان در زندان  [2022 Nov] 
*سوابق سیاه عبدالرضا مصری، مدافع کشتار معترضان بلوچ  [2022 Nov] 
*بدون نیروی جانشین، غرب با انقلاب ایران همسو نمی‌شود  [2022 Nov] 
* از مشهد تا شیراز؛ آیا حمله شاهچراغ تکرار سناریویی آشنا نیست؟  [2022 Oct] 
*سرگذشت اوین؛ ریشه‌های هراس از نماد جنایت  [2022 Oct] 
*آیا نارضایتی امثال اصغر ناظم‌زاده نشانه شکاف در حاکمیت است؟  [2022 Oct] 
*پشت پرده پرونده مرگ مهسا؛ راستی‌آزمایی گزارش پزشکی قانونی  [2022 Oct] 
*راهکارهایی عملی برای جبران انفعال غرب در برابر جمهوری اسلامی  [2022 Oct] 
*آیت‌الله منتظری؛ مقام رفیع وجدان در منش یک روحانی استثنایی  [2022 Sep] 
*صادق قطب‌زاده؛ از رویای قدرت تا کابوس سقوط  [2022 Sep] 
*علی‌اصغر حجازی؛ از سرکوب زنان تا تامین امنیت بیت خامنه‌ای  [2022 Sep] 
*قطع رابطه آلبانی با ایران؛ هشدار صریح غرب به جمهوری اسلامی؟  [2022 Sep] 
*سید جواد حجازی؛ تجارت مذهبی و نفوذ سیاسی  [2022 Sep] 
*رد پای روابط مافيایی صاحبان قدرت در قتل علی محفوظی  [2022 Aug] 
*خنجر «فتوای خمینی» بر گلوی سلمان رشدی و مسئولیت آمران  [2022 Aug] 
*محاکمه حمید نوری و نقش کاوه موسوی؛ از مشارکت در دستگیری تا کارشکنی تبهکارانه از مشارکت در دستگیری تا کارشکنی تبهکارانه [2022 Aug] 
*کشتار ۶۷ و سلسله دروغ‌های «دادستانی با اختیارات ویژه»  [2022 Aug] 
*نقاشیان با روایت داستان «ترور خمینی» به دنبال چیست؟  [2022 Jul] 
*در «روز جهانی عدالت» جنبش دادخواهی ایران کجا ایستاده است؟  [2022 Jul] 
*افشای توطئه کاوه موسوی همزمان با اعلام حکم دادگاه حمید نوری  [2022 Jul] 
* واکنش ایرج مصداقی به اظهارات حسینعلی نیری، مسئول «هیات مرگ»  [2022 Jul] 
*کشتار ۶۷ به روایت حسینعلی نیری؛ یک راست و دریایی از دروغ  [2022 Jul] 
*اطلاعیه مهم دادگاه ناحیه استکهلم در ارتباط با حکم دادگاه حمید نوری  [2022 Jul] 
*ساختار اطلاعاتی و امنیتی سپاه پاسداران  [2022 Jun] 
*نقش امیدوار رضایی در لاپوشانی راز مرگ سعید امامی   [2022 Jun] 
*پزشکانی که به دست "جوخه‌های امنیتی" حذف شدند  [2022 Jun] 
*پرونده‌سازی برای "عنکبوت مقدس" در متن فاجعه متروپل  [2022 May] 
* همکاری مسعود رجوی و دستگاه امنیتی رژیم علیه پرونده حمید نوری عامل کشتار ۶۷  [2022 May] 
*چرا پرونده حمید نوری در خارج از سوئد کلید خورد؟  [2022 May] 
*در ایران بالایی ها هم دیگر نمی توانند حکومت کنند و این سرآغاز انقلاب است  [2022 May] 
*اعدام فرخ‌رو پارسا؛ ضديت با سلطنت پهلوی يا زن‌ستيزی آگاهانه؟  [2022 May] 
*کیفرخواست حمید نوری در آینه انتقادها  [2022 Mar] 
*محمدی‌ ری‌شهری طراح کشتار سال ۶۷  [2022 Mar] 
*مورس چیست و در زندان چگونه مورس می‌زنند   [2022 Feb] 
*صداهایی از حمید نوری چند ساعت قبل از سوار شدن به هواپیما دارم راستی‌آزمایی ادعاهای قوه قضاییه جمهوری اسلامی در مورد دادگاه حمید نوری-بخش سوم [2022 Feb] 
*جعل پردازی و سناريو سازی امنيتی نمونه شاخصی از همياری برخی مخالفان   [2022 Feb] 
*علی هاشمی از تأسیسات زندان بیرجند تا ریاست اوین   [2022 Jan] 
*رضا سیف‌اللهی، از دانشگاه و حوزه تا فرماندهی امنیتی و نظامی  [2022 Jan] 
*محاکمه حميد نوری؛ دور جديد تبلیغات جمهوری اسلامی   [2022 Jan] 
*از گلزاده غفوری تا محمدعلی زم: جمهوری اسلامی و لباس روحانیت   [2021 Dec] 
*سکان بهداشت و درمان و آموزش کشور در دست چه کسانی است؟ − نمونهٴ سرپرست دانشگاه علوم پزشکی تهران  [2021 Nov] 
*سهمیه جدید سپاه قدس در آموزش عالی  [2021 Oct] 
*مرگ حاج داوود رحمانی؛ رئیس و شکنجه‌گر زندان قزلحصار  [2021 Oct] 
*سردار نجات، یکی از مسئولان سرکوب جنبش‌های اجتماعی و «نجات» نظام را بهتر بشناسیم  [2021 Oct] 
*مقوله‌ی حجت‌الاسلام «جعفر نیری» و مستند‌سازی کشتار ۶۷  [2021 Oct] 
*سپاه پاسداران؛ از دخالت در انتخابات سازمان نظام پزشکی تا تسلط بر آن  [2021 Oct] 
*نگاهی به پرونده اعمال محسن رضایی، به مناسبت منصب جدیدش   [2021 Sep] 
*فاجعه کشتار ۶۷ و «گل‌های داوودی»  [2021 Sep] 
*یک چهره‌‌ امنیتی و سرکوبگر، دبیر تازه مجمع تشخیص مصلحت نظام  [2021 Sep] 
*در جستجوی عدالت از استکهلم تا استانبول   [2021 Sep] 
*کرونا جان احمد زرگر، قاضی «ناقض حقوق بشر» را گرفت  [2021 Sep] 
*دادگاه حمید نوری سیاست مماشات اتحادیه اروپا را هدف قرار داده است  [2021 Aug] 
*چگونه نظام پزشکی در ایران به سازمانی حکومتی بدل شد  [2021 Jul] 
*میراث رئیسی؛ نابودی استقلال کانون وکلا   [2021 Jul] 
*اژه‌ای در رأس قوه قضائیه؛ خامنه‌ای شمشیر را از رو می‌بندد   [2021 Jul] 
*تشکیل پرونده بین‌المللی برای رئیسی؛ بدیلی عملی برای راهکار غیرعملی عفو بین‌الملل  [2021 Jun] 
*نقش ابراهیم رئیسی در دوره انتقالی دادستانی تهران از سال ۱۳۶۳ تا ۱۳۶۵  [2021 Jun] 
*مدارک تحصیلی جعلی در نظام اسلامی؛ رئیسی تازه‌ترین مورد   [2021 Jun] 
*از بازجویی و شکنجه‌گری در اوین تا حقوقدانی در شورای نگهبان   [2021 May] 
*مسعود رجوی عاقد پیوند نامبارک علی سرابی و فریدون ژورک (بخش یک)  [2021 May] 
*واکسن کرونا و راهپیمایی اربعین   [2021 May] 
*ابراهیم رئیسی؛ از گورستان خاوران تا خیابان پاستور  [2021 May] 
*مردد بین پوشیدن لباس روحانیت و شخصی  [2021 May] 
*از «اکتبر سرخ» و «پرولتاریا» تا ا‌م‌القرا اسلام و «معصوم».  [2021 May] 
*افزایش خودکشی و اعتیاد در میان انترن‌ها و رزیدنت‌ها در ایران  [2021 May] 
*انستیتو پاستور، همه‌گیری کرونا و واکسن ایرانی  [2021 May] 
*ردپای اهمیت استراتژیک یمن برای جمهوری اسلامی در فایل صوتی ظریف   [2021 Apr] 
*مشکلات نظام پرستاری در ایران  [2021 Apr] 
*سیر انحطاط و رذالت – نمونه احمد میراحسان  [2021 Apr] 
*شگردهای اتاق‌های فکر جمهوری اسلامی در زمینه انتشار اسناد جعلی  [2021 Apr] 
*تعیین تاریخ محاکمه حمید نوری؛ دادگاهی بی‌سابقه در سوئد   [2021 Mar] 
*توطئه‌ی فرقه‌ی رجوی علیه ایرج مصداقی و دادگاه حمید نوری  [2021 Mar] 
*شورای نگهبان، دستگاه قضایی و روابط انگلیسی  [2021 Mar] 
*آزمون آزموده؛ چرا اروپا در برابر اقدامات تروریستی ایران قاطع نیست؟   [2021 Feb] 
*«مجاهد پرکینه» دست به دامان سیاستمدار نژادپرست «آمریکایی»  [2021 Jan] 
*فرمان کرونایی خامنه‌ای و قبله درمانی نزدیکان رهبر  [2021 Jan] 
*اصلاح‌طلب دست‌ساز چگونه از خود دفاع می‌کند؟  [2021 Jan] 
*یکی از شخصیت‌های «اصلاح‌طلبیِ»عامل سازمان اطلاعات سپاه و بیت رهبری: محمد زارع گشتی فومنی  [2021 Jan] 
*بحران کرونا در ایران؛ واکسن داخلی یا خارجی؟  [2020 Dec] 
*من و شما و روح‌الله زم  [2020 Dec] 
*ممنوعیت پیوند اندام ایرانیان به اتباع خارجی   [2020 Dec] 
*آیا موساد اردشیر حسین‌پور، دانشمند هسته‌ای را ترور کرده است؟  [2020 Dec] 
*آخرین قدم‌ها برای نابودی استقلال کانون وکلا   [2020 Dec] 
*آزادی پژوهشگر استرالیایی در چارچوب «سیاست گروگانگیری که بخشی از سیاست خارجی نظام جمهوری اسلامی است» صورت گرفته  [2020 Nov] 
*اتهام بمبگذاری ایران در تایلند؛ آزادی تروریست‌ها به چه قیمت؟   [2020 Nov] 
*مرگ بیماران و آسیب‌های جانی ناشی از سوءمدیریت و فساد سیستم بهداشتی  [2020 Nov] 
*داروهای بی‌کیفیت ایرانی و رنج بیماران   [2020 Nov] 
*انتقال محمد مقیسه، یکی از جنایتکاران علیه بشریت به دیوان عالی کشور  [2020 Nov] 
*در سالگرد دستگیری حمید نوری جنبش دادخواهی فرصت یک دادخواهی دیگر را از دست داد  [2020 Nov] 
*کرونا جان یکی از عوامل اصلی کشتار ۶۷ را گرفت  [2020 Oct] 
*محمدجعفر محلاتی، منکر اعدام‌های ۶۷، «استاد صلح» دانشگاه آمریکایی   [2020 Oct] 
*محمدعلی پورمختار: پاسدار، وکیل، نماینده مجلس و متهم به فساد   [2020 Oct] 
*گزارش عفو‌ بین‌الملل و اشتباهات و کمبودهای بیانیه خانواده‌های قتل‌عام شدگان  [2020 Oct] 
*ماجرای رستوان کلاب ایبریا در تفلیس و تصحیح خطایم در مورد هلدینگ بین‌المللی آدونیس  [2020 Oct] 
*امیرعباس سهراب‌بیگ از معاونت دستگاه قضایی تا کلاب‌داری در گرجستان  [2020 Sep] 
*«صداهای یک کشتار جمعی» راه دادخواهی را به مجامع بین‌المللی باز می‌کند  [2020 Sep] 
*قدرت و فقاهت – نمونه یوسف صانعی  [2020 Sep] 
*چتر حمایتی کانادا و اروپا بر سر عاملان پرونده هسته‌ای ایران ؟  [2020 Sep] 
* روح‌الله حسینیان و کارنامه‌ای سراسر جنایت   [2020 Aug] 
*وکلای کار چاق‌کن در دستگاه قضایی ولایی  [2020 Aug] 
*فریب قدرت‌نمایی پوشالی دستگاه امنیتی با دستگیری جمشید شارمهد را نخورید  [2020 Aug] 
*دبیر دریابیگی بلوردی، وکیل همدست جانیان در پرونده زم و متهمان جنبش آبان   [2020 Jul] 
*نگاه دستگاه قضایی نظام ولایی به امر وکالت و کانون وکلا   [2020 Jul] 
*وکیلان همدست با نظام شکنجه: مورد گودرز افتخارجهرمی  [2020 Jun] 
*مرگ مرجان و تبلیغات گوبلزی فرقه رجوی  [2020 Jun] 
*وابستگان فرقه رجوی و دستگاه امنیتی و سلیمانی «کودک کش»  [2020 Jun] 
*وکیلان همدست با نظام شکنجه: مورد سیدرضا زواره‌ای   [2020 Jun] 
*دادستان کل آلمان و دادستان ایالت نیدرزاکسن: قاضی منصوری باید در آلمان مورد تعقیب قضایی قرار گیرد  [2020 Jun] 
*نمونه‌ای ديگر از همکاری دستگاه امنیتی نظام اسلامی با فرقه رجوی: جعل نامه و سند  [2020 Jun] 
*وکیلان همدست با نظام شکنجه: مورد ابوالقاسم ستاریان   [2020 Jun] 
*بیل‌ریچاردسون مواجب‌بگیر فرقه‌رجوی و کارچاق‌کن جواد ظریف و نظام اسلامی   [2020 Jun] 
*دسته گل وزیر اطلاعات دولت روحانی به مسعود رجوی   [2020 May] 
*سکوت اصلاح طلبان در ارتباط با دستگیری حمید نوری و موضع خامنه‌ای درباره‌ی کشتار ۶۷  [2020 May] 
*پاندمی کرونا و موفقیت‌های ادعایی سپاه و بسیج و نیروهای نظامی  [2020 May] 
*فساد و سپا‌هی‌گری در شرکت‌های تجهیزات پزشکی و پخش دارو   [2020 May] 
*طرح یک پرسشنامه (مجاهدین در برابر پرسش‌های مردم) بخشی از «گزارش ۹۳»  [2020 Apr] 
*مافیای دارو و پدرخوانده‌هایش   [2020 Apr] 
*سرنوشت عبرت‌انگیز دو زن، فیروزه بنی‌صدر و مریم رجوی  [2020 Apr] 
*خشم و کینه‌ی رجوی از چیست و چرا بهتان می‌زند؟   [2020 Mar] 
*سرگذشت مادر عالمه و فرار مسعود رجوی از عراق  [2020 Mar] 
*اپیدمی کرونا، تحریم دارو و «ایمنی گله‌ای»   [2020 Mar] 
*رقابت رجوی و خامنه‌ای بر سر فتوای دفن مردگان  [2020 Mar] 
*در برابر رژیم هیچ‌ افق روشنی قرار ندارد  [2020 Mar] 
*درگذشت یک جنایتکار (دکتر حبیب‌‌‌آلله پیروی) در اثر کرونا  [2020 Mar] 
*تشدید جنون رجوی   [2020 Mar] 
*طنز یا تراژدی!‌ فتوای دفن مردگان مسعود رجوی   [2020 Mar] 
*تصحیح و پوزش بابت اشتباهم راجع به شهرام منافی   [2020 Mar] 
*نقش قاسم سلیمانی و ظریف در جراحی بشار اسد و پیامدهای آن  [2020 Feb] 
*در نظام ولایی کدام پزشکان «گُم» می‌شوند و چه کسانی بالا می‌روند؟  [2020 Jan] 
*بیل ریچاردسون از مجیزگویی برای مریم رجوی تا معامله با جواد ظریف  [2020 Jan] 
*همگونی و همسانی شعارها و مطالبات در دیماه ۱۳۹۶ و آبان ۱۳۹۸ پیوستگی و ناپیوستگی در خیزش‌های اعتراضی [2020 Jan] 
*عفونت دندانپزشکی ولایی  [2019 Dec] 
*خوی ولایی در عرصه پزشکی و شکستن سوگند بقراط  [2019 Dec] 
*همکاری مسعود رجوی و دستگاه امنیتی رژیم علیه پرونده حمید نوری عامل کشتار ۶۷  [2019 Dec] 
*از نوابغ رانتی در عرصه پزشکی پروژه‌ ولاییِ خودی‌سازی در عرصه پزشکی (۳)   [2019 Nov] 
*اطلاعیه مهم  [2019 Nov] 
*شکل‌های امتیازدهی به خودی‌ها برای تولید پزشک ولایی  پروژه‌ ولاییِ خودی‌سازی در عرصه پزشکی (۲) [2019 Nov] 
*جزئیاتی جدید از دستگیری دادیار سابق قوه قضاییه در سوئد   [2019 Nov] 
*اینک صدای قتل‌عام‌شدگان  [2019 Nov] 
*عملیات موفقیت آمیز «دادخواهی ۶۷»   [2019 Nov] 
*تاریخچه تصرف عرصه پزشکی کشور توسط دستگاه ولایی پروژه‌ ولاییِ خودی‌سازی در عرصه پزشکی (۱) [2019 Nov] 
*چند نابغه و عصاره فضائل نظام ولایی   [2019 Oct] 
*حتی همسر جنتی هم هیچگاه از محل دفن فرزند سیاسی‌اش آگاه نشد   [2019 Oct] 
*اپیدمی ایدز و زگیل تناسلی و نقش نظام اسلامی در آن   [2019 Oct] 
*حکومت داعش در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی ایران  [2019 Sep] 
*مشارکت گروهی از پزشکان و کادرهای پزشکی سرسپرده در جنایت   [2019 Aug] 
*سرانجامِ «ابن‌سینا»ی حوزه علمیه قم و عضو شورای خبرگان طب اسلامی   [2019 Aug] 
*چرا نظام ولایی نام کشتی گریس ۱ را به آدریان دریا تغییر داد؟ ‏  [2019 Aug] 
*«جهاد علمی» وابستگان نظام ولایی  [2019 Aug] 
*من و متهمان ترور‌های هسته‌ای/ نگاهی به گزارش بی بی سی   [2019 Aug] 
*دروغ‌، دروغ و دروغ: وقتی حقیقتِ یک جنایت را وارونه می‌سازند  [2019 Jul] 
*مرتضی اشراقی، عضو هیأت کشتار ۶۷، در کسوت وکیل  [2019 Jul] 
*پرونده‌ی نفتی: وکیل متهم و شاکی و قاضی، همدست یکدیگر  [2019 Jul] 
*وکیل شرکت نفت در پرونده‌ی بابک زنجانی کیست؟‌   [2019 Jun] 
*ایرج مصداقی: جنبش سبز نقطه پایان اصلاحات در ایران بود   [2019 Jun] 
*روح‌الله حسینیان، جنایتکاری در لباس وکیل مدافع  [2019 Jun] 
*صادرکنندگان هزاران حکم «اعدام» در مقام وکالت  [2019 May] 
*طرح یک پرسشنامه (مجاهدین در برابر پرسش‌های مردم) بخشی از «گزارش ۹۳»   [2019 May] 
*چهل و چهار سال پس از ترور شریف واقفی؛ شباهت‌های رفتاری مسعود رجوی و تقی‌ شهرام   [2019 May] 
*در تبریز: جمعی از جانیان در لباس وکالت   [2019 May] 
*«حاج غفور» از قتل قاسملو تا درگیر شدن با علی دایی   [2019 May] 
*مسعود رجوی سه دهه «فرار» از «جانبازی» و به خطر انداختن جان مجاهدین   [2019 Apr] 
*جانیان و عاملان کشتار ۶۷: ارتقای مقام در دستگاه قضایی  [2019 Apr] 
*جعلیات «ایران بریفینگ» و چهره‌های گوناگون امیرفرشاد ابراهیمی بازیچه‌ی دستگاه امنیتی  [2019 Apr] 
*غلامحسین مستقیمی ‌‌تهرانی – سرنوشت یک تروریست ولایی  [2019 Apr] 
*شادی صدر از «فمینیست آخوندزاده» تا افشاگر «چهره جنایت»  [2019 Apr] 
*وقتی دانشجوی حقوق شکنجه‌گر می‌شود   [2019 Mar] 
*من و حسین شریتعمداری و «رادیو منحرفان جنسی» و سفر با گذرنامه‌ی عادی جمهوری اسلامی به هر نقطه دنیا  [2019 Mar] 
*حاج داوود رحمانی: معرف کامل نظام زندان‌ها در حکومت ولایی  [2019 Mar] 
*عکس جدید «میرطاهر» در حال غرس نهال در بیت رهبری و «فاضلاب»‌های امنیتی رژیم  [2019 Mar] 
*اراذل و اوباش در خدمت نظام سرکوب   [2019 Mar] 
*چگونگی ضربه ۱۹ بهمن ۱۳۶۰ و کشته شدن موسی خیابانی  [2019 Feb] 
*احمدرضا کریمی «تواب دو نظام» و همکار دو دستگاه امنیتی  [2019 Feb] 
*شادی امین و شادی صدر و مقوله‌ی «آیت‌الله» و «هیتلر»  [2019 Feb] 
*محمد مهرآیین از جنایتکاران شاخص دهه‌ ۶۰ درگذشت  [2019 Jan] 
*یکی دیگر از شخصیت‌های نظام شکنجه: “صبحی”، رئیس زندان گوهردشت   [2019 Jan] 
*سرهنگ مهدی مناجاتی دشمن کارلوس کی‌روش، دوست چه کسانی است؟   [2019 Jan] 
*دکتر شیخ‌الاسلام‌زاده: نقش‌آفرینی در سیاه‌ترین روزهای اوین  [2019 Jan] 
* «در اوین به کابل شکنجه می‌گفتند قانون اساسی»  من_هم_شکنجه_شدم [2019 Jan] 
*یک جلوه شاخص درهم‌آمیزی دروغ و بهره‌کشی و خشونت: اسدالله بادامچیان و تبارش  [2019 Jan] 
*از الهاشمی النجفی تا هاشمی‌‌شاهرودی  [2018 Dec] 
*هیئت‌های مؤتلفه اسلامی، حزب زندانبانان و رانت‌خواران  [2018 Dec] 
*شادی‌صدر و شادی امین و «ملاخور» کردن تلاش‌های دیگران   [2018 Dec] 
*با آب هفت دریا نیز ننگ کشتار ۶۷ را نمی‌توان شست/ پاسخی به ادعاهای میرحسین موسوی  [2018 Sep] 
*تابستان ۶۷ و انتخابات ۹۶؛ چه کسی مسئول است؟  [2018 Sep] 
*مبانی ایدئولوژیک زندان و شکنجه در جمهوری اسلامی ایران  [2018 Sep] 
*«شکنجه به نام الله» Torture in the name of allah  [2018 Sep] 
*پافشاری بر دادخواهی و تهدید آینده نظام   [2018 Sep] 
*سرگذشت غمبار اسیران ایرانی پیوسته به مجاهدین در عراق   [2018 Aug] 
*۴ دهه فراز و نشیب در روابط ایران و اسرائیل   [2018 Jul] 
*عباس امیرانتظام، یک پرونده نمادین  [2018 Jul] 
*بهانه‌جویی آمریکا برای حمله‌‌ی نظامی؟  [2018 Jun] 
*همچنان می‌گویم ای کاش نه تیم ملی فوتبال، که جامعه‌ی ایران «کارلوس کی‌روشی» می‌داشت  [2018 Jun] 
*برای ممانعت از تحریم و جنگ، در برابر نظام ولایی بایستیم  [2018 Jun] 
*تیم ملی فوتبال ایران همچنان نماینده مردم ایران  [2018 Jun] 
*سپاه پاسداران انقلاب اسلامی رو در روی منافع ملی  [2018 Jun] 
*تذکر: عکس پرویز یعقوبی در میان شهدای مجاهدین  [2018 May] 
*فردی که در دسامبر ۲۰۱۵ در هلند کشته شد محمدرضا کلاهی عامل بمب‌گذاری در حزب جمهوری بوده است   [2018 May] 
*قدرت و فقاهت – نمونه یوسف صانعی   [2018 May] 
*همسر و فرزند سعید امامی می‌توانند به آمریکا بروند اما بسیاری از ایرانیان نه!   [2018 May] 
*چرا سیستم ناتوان از حل مسئله فساد سیستماتیک است؟ − نمونه ولی فقیه و نماینده‌اش در گیلان  [2018 Apr] 
*جای خالی «قاضی حداد» در میان متهمان کهریزک  [2018 Apr] 
*جایگاه روشن سعید مرتضوی در نظام، توضیح‌دهنده ابهام در جای کنونی او  [2018 Apr] 
*«طب اسلامی» و خطری که جان مردم را تهدید می‌کند   [2018 Apr] 
* صادق خلخالی نماد «انقلاب اسلامی»   [2018 Feb] 
*این یکی هم رؤیای رهبری در سر دارد: محسن اراکی  [2018 Feb] 
*اشغال سفارت آمریکا: سرگذشت گرو‌گان‌گیران  دانشجویان پیرو خط امام، خامنه‌ا‌ی و عذرخواهی [2018 Jan] 
*دکتر مجید سمیعی و امیدوار رضایی پزشکان ویژه‌ی هاشمی شاهرودی  [2018 Jan] 
*دکتر مجید سمیعی پزشک هاشمی‌شاهرودی حقه‌باز و کلاهبردار یا «ابر جراح»  [2018 Jan] 
*در تجمعات اعتراضی شرکت کنیم یا نکنیم؟ چه شعاری انحرافی است؟  [2017 Dec] 
*جفنگیات مأموران امنیتی نظام تحت نام دشمن اسلام و نظام  [2017 Dec] 
*کارنامه‌ی صادق لاریجانی و محک‌زدن ادعای احمدی‌نژاد  [2017 Dec] 
*راه اندازی «زندان جدید» فرقه رجوی در اروپا  [2017 Dec] 
*مکارم شیرازی حکم به «بیزاری» از جمهوری اسلامی می‌دهد!   [2017 Nov] 
*ادعای غیرواقعی «به‌رسمیت شناخته شدن قربانیان کشتار ۶۷ به عنوان ناپدیدشده قهری»   [2017 Nov] 
*دادخواهی در ایران: هنوز در ابتدای راه  [2017 Nov] 
*محسن آرمین شکنجه‌گر دهه‌ی ۶۰ همچنان در باتلاق دروغ دست و پا می‌زند  [2017 Nov] 
*انتری که لوطی‌‌اش نمرده است ( مهدی فلاحتی و روح‌الله زم)  [2017 Oct] 
* داستان فراموش شده یک حاکم شرع در دهه ۶۰ حسین موسوی تبریزی از حاکم شرع تا اصلاح‌طلب  [2017 Sep] 
*علی قدوسی دادستان کل انقلاب و ویرانگر «عدالت‌خانه»  [2017 Sep] 
*نقش یزدی در تحمیل خمینی به ایران بی‌بدیل است   [2017 Aug] 
*سایت توانا:‌ روحانیت انقلابی، متهم اصلی آتش‌سوزی سینما رکس آبادان  [2017 Aug] 
*نعمت احمدی و انکار نقش آوایی در کشتار ۶۷ با استفاده از «توریه» ‏  [2017 Aug] 
*خلخالی حکم اعدام خودش را صادر می‌کند   [2017 Aug] 
*تلاش سپاه و حاکم شرع خوزستان برای مخدوش نشان دادن روایت آیت‌الله منتظری از کشتار ۶۷‏  [2017 Aug] 
*تعویض صندلی میان مسئولان کشتار − چه کسی قرار است بر مسند وزارت دادگستری بنشیند؟  سیدعلیرضا آوایی سردسته‌ی تیم کشتار در خوزستان [2017 Aug] 
*قاتل قاسملو میزبان مراسم تحلیف روحانی و خیرمقدم گو به میهمانان خارجی  [2017 Aug] 
*آیا میرحسین موسوی شرمنده‌ی «عفو بین‌الملل» و نهاد‌های بین‌المللی می‌شود؟‌‏   [2017 Aug] 
* محمد محمدی‌گیلانی جنایتکاری در لباس «معلم اخلاق»   [2017 Aug] 
*اسدالله لاجوردی چشم و چراغ خمینی و خامنه‌ای  [2017 Jul] 
*‏«نومسلمانان دو آتشه» در عرصه‌ی هنر  [2017 Jul] 
*علی فلاحیان جنایتکاری که از پرده بیرون می‌آید   [2017 Jul] 
*پوزش به خاطر اشتباهم در مورد تاریخ مصاحبه‌ی تلویزیونی احسان طبری   [2017 Jul] 
*برگی از تاریخ؛ «قرارداد ۱۹۱۹»، نایبیان کاشان، پدربزرگم حاج‌محقق‌الدوله  [2017 Jul] 
*محسنی‌اژه‌ای چرا خاوری را فراری داد ‏  [2017 Jun] 
*دکتر مسعود شیری «جاودانه‌ای» که غریبانه رفت   [2017 Jun] 
*پاسخی به ادعاهای محسن آرمین بازجو و شکنجه‌گر سابق و «اصلاح‌طلب» کنونی  [2017 May] 
*سو‌ءاستفاده از نام و یاد جاودانه‌ها ممنوع (به یاد حسن جهان آرا)  [2017 May] 
*آنچه از رئیسی در «کشتار ۶۷» دیدم  [2017 May] 
*سعید کریمیان چه کسی بود و چه سابقه‌ای داشت؟  [2017 May] 
*«گلزارخاوران» مشهد، پیش پای «آیت‌الله قتل‌عام» ذبح می‌شود  [2017 Apr] 
*شیوه‌های جدید مأموران وزارت اطلاعات در فضای مجازی  [2017 Mar] 
*تقدیر هم‌زمان دعایی از یک چهره‌ی ملی و یک «جنایتکار علیه بشریت»  [2017 Mar] 
*نگاهی به زندگی برادران ذاکر، مسئولان اطلاعاتی رژیم خمینی و فرقه‌ی رجوی  [2017 Mar] 
*خطرات «عشق‌بازی» خامنه‌ای با «امام زمان» برای ایران و منطقه ‏  [2017 Feb] 
*شیخ محمد یزدی رئیس قوه قضاییه که چماقدار بسیج می‌کرد  [2017 Feb] 
*هادی غفاری شکنجه‌‌گری در لباس «اصلاح‌طلبی»  [2017 Feb] 
*تحلیل CIA از تسخیر سفارت آمریکا در تضاد کامل با ادعا‌های مضحک فخرآور  [2017 Feb] 
*حسین طائب یکی از خطرناک‌ترین چهره‌های امنیتی  [2017 Feb] 
*دست‌پخت سایت «همبستگی ملی» و خانم دشتی  [2017 Jan] 
*هاشمی رفسنجانی و خامنه‌ای در نگاه آیت‌الله گلزاده غفوری  [2017 Jan] 
*گزارش محرمانه‌ی CIA در مورد هراس اتحاد شوروی از انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی  [2017 Jan] 
*گزارش محرمانه‌ی CIA در مورد مسئولیت مجاهدین در انفجار حزب جمهوری اسلامی  [2017 Jan] 
*رپرتاژ آگهی «صدای آمریکا» برای مطرح کردن «بچه‌پررو» و «رفیق‌آیت‌‌الله»  [2017 Jan] 
*هاشمی معمار سرکوب دهه ۶۰ بود و مانع کشتار در پس از ۸۸  [2017 Jan] 
*محمدی‌ری‌شهری جنایتکاری که به چپاول مشغول است  [2017 Jan] 
*محمدعلی سرلک تیرخلاص‌زن دهه‌ی ۶۰ که روزگار خوشی ندارد  [2017 Jan] 
*اسدالله «خالصی» هم پر کشید و رفت  [2017 Jan] 
*رؤسای زندان اوین در دهه‌ی ۶۰  [2016 Dec] 
*سعید حسین‌زاده، زندانی سیاسی معترض، محمد حسین‌زاده مدیر داخلی اوین در دهه‌ی ۶۰  [2016 Dec] 
*نصیر نصیری و اسماعیل شاهرودی و «بی‌معرفتی»  [2016 Dec] 
*محسن نادریان، لات با معرفت قربانی «قتل‌های زنجیره‌ای»  [2016 Dec] 
*سعید امامی «سرباز راستین اسلام» که بود و چه کرد؟  [2016 Nov] 
*موسوی اردبیلی یکی از مسئولان کشتار دهه ۶۰  [2016 Nov] 
*پسر وزیر بهداری، زندانی سیاسی ۱۳ ساله و شهید ۱۵ ساله‌ «جبهه حق علیه باطل»  [2016 Nov] 
*تیرخلاص‌زن‌های اوین در دهه‌ی ۶۰ که کشته شدند  [2016 Nov] 
*«ارتجاع غالب» و «ارتجاع مغلوب»، دو تیغه یک قیچی   [2016 Nov] 
*شبیه سازی صفحه‌ی فیس بوک من توسط دستگاه اطلاعاتی رژیم   [2016 Nov] 
*تجاوز به کودکان و «حافظه تاریخی» ما ایرانیان   [2016 Nov] 
*توطئه‌ وزارت اطلاعات و بخش سایبری آن تحت پوشش دفاع از «چپ»‌  [2016 Nov] 
*«تیرخلاص‌زنی» که در ویلای شخصی‌اش بیلیارد بازی می‌کند  [2016 Nov] 
*با چهره‌‌ی «حاج آقا حسینی» و شبکه‌ی اطلاعاتی رژیم آشنا شویم  [2016 Nov] 
*سوءاستفاده جنسی از کودکان و نوجوانان در زندان  [2016 Oct] 
*کپی کردن صفحه‌ی فیس بوکم توسط «از ما بهتران»  [2016 Oct] 
*نامه‌ی شریرانه‌ی نماینده‌ی مریم رجوی به «کانون دوستداران فرهنگ ایران» در واشنگتن  [2016 Oct] 
*خامنه‌ای‌ و قاری قرآن فاسد، خمینی و روحانیت فاسد  [2016 Oct] 
*مسابقه‌ی فوتبال در روز تاسوعا، بمبگذاری در «حرم امام رضا» در روز عاشورا   [2016 Oct] 
*بیایید تصور کنیم....  [2016 Oct] 
*با نحوه‌ی کارکرد دستگاه اطلاعاتی و امنیتی در فضای مجازی آشنا شویم   [2016 Oct] 
*فیروز محوی یا «دزد ناشی» کمیسیون خارجه‌ شورای ملی مقاومت!   [2016 Oct] 
*مشارکت «فرقه‌ی رجوی» در زمینه‌سازی قتل «فراز» و «رها»   [2016 Oct] 
*«فراز» و «رها» جدیدترین قربانیان «قتل‌های زنجیره‌ای»  [2016 Sep] 
*محسنی اژه‌ای همچنان محرمانه حکم قتل صادر می‌کند  [2016 Sep] 
*رازینی قاتلی که به جنایاتش «افتخار» می‌کند  [2016 Sep] 
*پورمحمدی جنایتکاری که شب‌ها راحت می‌خوابد  [2016 Sep] 
*آمار واقعی زندانیان قتل‌عام‌شده در تابستان ۶۷ و جعلیات پیرامون گور دسته‌جمعی  [2016 Sep] 
*فیلم کامل گفتگوی ایرج مصداقی با معاون مصطفی پورمحمدی در ژاپن  [2016 Sep] 
*«حاجی علوی و حاجی فلاحی» یا «حاجی رجوی و حاجی خزایی»  [2016 Sep] 
*توضیحی چند در مورد گفتگوی مهدی خزعلی با صدای آمریکا   [2016 Sep] 
*گفتگو با آوایی بازرس ویژه روحانی و خلف‌رضایی قاضی دیوان عالی‌ کشور، عاملان کشتار دهه‌ی ۶۰ ‏‏(بخش دوم) ‏   [2016 Sep] 
*گفتگوی اختصاصی با علیرضا آوایی یکی از مسئولان کشتار ۶۷ (قسمت اول)  [2016 Aug] 
*نگاهی گذرا به ریشه‌های قتل‌عام زندانیان در سال‌های ۶۰ و ۶۷   [2016 Aug] 
*دلایل واقعی کشتار زندانیان سیاسی در سال ۶۷  [2016 Aug] 
*از زندان برای آیت الله منتظری گزارش فرستادم   [2016 Aug] 
*ادعای جدید فرقه «صاحب‌مرده» رجوی مبنی بر عضویت من در هیأت کشتار ۶۷!  [2016 Aug] 
*گزارش کذب اعضای هیأت کشتار ۶۷ به آیت‌الله منتظری  [2016 Aug] 
*خروج مأموران ساواک از کشور در دیماه ۵۷، سفر به اسرائیل و اخراج از این کشور(گفتگو با پرویز معتمد)  [2016 Aug] 
*نگاهی دوباره به قاضی صلواتی و «برادر همسرش»  [2016 Jul] 
*پاسخی به ادعاهای بهروز جلیلیان در مورد «نه زیستن نه مرگ»  [2016 Jul] 
*بدون شرح!‌ آیا مسعود رجوی پاسخی برای این اسناد دارد؟  [2016 Jul] 
*آقای همنشین بهار! منظور وزیر کار امیر قاسم معینی است و نه هوشنگ انصاری  [2016 Jun] 
*اگر بهشتی زنده می‌ماند چه می‌شد؟‌  [2016 Jun] 
*مهدی سامع سرباز «ولی فقیه» در غیبت و «ارتجاع مغلوب»   [2016 Jun] 
*گوشه‌هایی از زندگی سراسر فساد کامران دانشجو چشم‌وچراغ خامنه‌ای در دانشگاه‌ها   [2016 Jun] 
*آیا عقلانیتی در اشرف دهقانی هست؟  [2016 Jun] 
*تلاش دستگاه اطلاعاتی رژیم برای تماس با پرویز ثابتی، ایجاد رابطه با آمریکا، شکایت از مجاهدین در گفتگو با پرویز معتمد  [2016 Jun] 
*نگاهی دوباره به نامه نگاری دبیر کنفدراسیون جهانی محصلین و مصطفی خمینی در دهه‌ی ۴۰  [2016 Jun] 
*مهدی سامع و «سه تفنگدار»ش  [2016 May] 
*بازداشت و دوران «حصر» خمینی تا تبعید در گفتگو با پرویز معتمد   [2016 May] 
*حمید اسدیان «مدیحه سرای» دربار رجوی و «ارزش غایی کلمات»  [2016 May] 
* جنگ و گریز ساواک با چریک «افسانه»‌ای حمید اشرف از نگاهی دیگر  [2016 May] 
*نگاهی اجمالی به سناریوی رژیم در مورد «زن» دستگیر شده در آلبانی  [2016 May] 
* مصطفی تاج زاده و «امام خمینی» و «دوران طلایی »   [2016 May] 
*دسته گل جدیدی که «تیرخلاص» زن اوین به آب داد  [2016 May] 
*داستان «استاد ادبیات از خراسان سرفراز» و «دیپلمات اسکاندیناوی»  [2016 May] 
*جنگ نیابتی شیعه و سنی و تعطیلی نهم ربیع‌الاول «آغاز امامت ولی عصر» و «عید‌الزهرا»  [2016 May] 
*«پرچم سرخ» تکان دادن سعید سلطانپور در روایت مجاهدین  [2016 May] 
*مروری بر «زخمی شدن قاسم سلیمانی» و «درب ضد انفجار اتمی» در تونل زیر زمینی سپاه در روایت مسعود رجوی  [2016 Apr] 
*جاودانه‌های خانواده‌ی محمدرحیمی در شعر زنده یاد نصیر نصیری  [2016 Apr] 
*شبکه‌ی نفوذی مجاهدین در رژیم، قربانی «خیانت» مسعود رجوی (بخشی از گزارش ۹۳)  [2016 Apr] 
* فیروز الوندی و «لاله‌های سرنگونش»  [2016 Apr] 
*«سرقت» شعرهای نصیر نصیری توسط مجاهدین و استفاده از آن در خاطرات محمود رویایی!  [2016 Apr] 
*نصیر نصیری همچون «بادی سرگردان» در جستجوی آشیانه‌‌اش  [2016 Apr] 
*آیا رژیم قصد آزادی رابرت لوینسون را دارد؟  [2016 Mar] 
*سید‌ابراهیم رئیسی جنایتکاری در مقام تولیت «آستان ضامن آهو»  [2016 Mar] 
*نگاهی ایدئولوژیک به نامه‌‌‌های مسعود رجوی خطاب به خبرگان و خامنه‌ای  [2016 Mar] 
*در رثای دکتر هادی اسماعیل‌زاده حقوقدان بزرگ میهن مان  [2016 Mar] 
*بارز شدن دشمنی هیستریک فرقه رجوی با زندانیان سیاسی مقاوم و مبارز   [2016 Feb] 
*دزد ناشی به کاهدان می زند («جنون» مسعود رجوی)  [2016 Feb] 
*«چه بی ثمر به در می‌کوبم» نگاهی به چند شعر نصیر نصیری  [2016 Jan] 
*عباس رحیمی آن «جان شیفته»  [2016 Jan] 
*کارزار غیرانسانی جماعت رجوی علیه بیماری عباس محمدرحیمی  [2016 Jan] 
*نقش اخلاق در رفتارهای سیاسی  [2016 Jan] 
*سرگیجه ی رجوی در برابر مظلومیت عباس محمدرحیمی  [2016 Jan] 
*حمله کینه توزانه ی مسعود رجوی به عباس محمدرحیمی سمبل جوانمردی و راستی  [2015 Dec] 
*مترجم نیروی دریایی آمریکا در زندان اوین؛ نماینده خمینی در نیروی دریایی، امام جماعت در آمریکا  [2015 Nov] 
*پیش‌بینی خروج نیروهای آمریکایی از عراق و خطرات ناشی از آن  [2015 Nov] 
*رجوی خواهان ادامه جنگ در لیبرتی، کمیساریای عالی پناهندگان خواهان انتقال فوری مجاهدین از عراق   [2015 Nov] 
*جنایت «لیبرتی» و مسئولیت مشترک خامنه‌ای و مسعود رجوی  [2015 Oct] 
*محمدحسن راستگو «مبتکر شیوه خاصی از آموزش و تفریح برای کودکان»  [2015 Oct] 
*پاسخ من به دستگاه اطلاعاتی و امنیتی رژیم برای مناظره در «دانشگاه هنر تهران»  [2015 Oct] 
*متن کامل نامه آیت‌الله گلزاده غفوری به ‌آیت‌الله منتظری: «با آب دیگری وضو بسازید»  [2015 Oct] 
*تلاش نافرجام فخرآور برای بدنام کردن اسماعیل خویی  [2015 Sep] 
*گل ــ زاده، نخ «دانه‌های تسبیح» * (قسمت دوم)   [2015 Sep] 
*من و فرهاد و زندان و «یه شب مهتاب» *  [2015 Sep] 
*«کشتار ۶۷» در شعر نصیر نصیری (شاعری که قربانی خمینی و رجوی شد)  [2015 Sep] 
*گفتگوی گزارشگران با ایرج مصداقی بمناسبت یادبود کشتار زندانیان سیاسی در تابستان 1367  [2015 Aug] 
* جنایتکاران دهه ۶۰ پست دولتی دارند روایت ایرج مصداقی از سیاه‌ترین دهه عمر جمهوری اسلامی - بخش دوم [2015 Aug] 
*نصیر نصیری شاعری که قربانی خمینی و رجوی شد  [2015 Aug] 
*بقیه داستان «جیمزباند» و «رفیق آیت‌الله»   [2015 Aug] 
*روایت ایرج مصداقی از سیاه‌ترین دهه عمر جمهوری اسلامی - بخش نخست زندانی قطع نخاع شده را روی برانکارد بردند و اعدام کردند [2015 Aug] 
*کوتاه و گویا؛ «انترناسیونال بچه‌پرروها»   [2015 Aug] 
*سکوت مسعود رجوی در قبال پذیرش پناهندگی یکی از متهمان قتل‌ کشیش‌های مسیحی در سوئد  [2015 Aug] 
*توطئه‌ی جدید دستگاه اطلاعاتی رژیم و مجاهدین علیه «نه زیستن، نه مرگ» و من   [2015 Aug] 
*«هوشنگ عیسی بیگلو» و «همنشین بهار» در روایت عرفان قانعی فرد پادوی دستگاه امنیتی   [2015 Aug] 
*رضا مصطفوی طباطبایی «خیر» حامی پرسپولیس یا یکی از عوامل گم‌شدن دکل نفتی   [2015 Jul] 
*به یاد مادر انسیه بخارایی کاشی (سید‌احمدی) که «لبخندش باغ ستاره‌ها بود»   [2015 Jun] 
*از جعل امضاهای ناشیانه پای بیانیه دلواپسان تا جعل امضا تحت نام «بیش از ۱۵۰۰نفر از دوستداران جنبش فدائی»  [2015 Jun] 
*اوین؛ از جوخه‌‌ی اعدام لاجوردی تا پارک قالیباف و لاریجانی  [2015 May] 
*چهل سال پس از ترور شریف واقفی؛ شباهت‌های رفتاری مسعود رجوی و تقی‌ شهرام   [2015 May] 
*چرا در مورد بیژن جزنی و حمید اشرف می‌نویسم؟  [2015 Apr] 
*من یا محسن درزی «تواب»، کدام یک بایستی پوزش بخواهیم؟  [2015 Apr] 
*سناریوی جدید دستگاه اطلاعاتی رژیم؛ مجاهدین عامل اسیدپاشی روی زنان  [2015 Apr] 
*فرخ نگهدار و تاریخی سراسر جعلی: چگونه جنبش فدایی، بیژن جزنی و حمید اشرف قربانی شده‌اند  [2015 Apr] 
*سازمان چریک‌های فدایی خلق و پذیرش رهبری خمینی در دوران انقلاب ضد‌سلطنتی  [2015 Apr] 
*«ایران اینترلینک» صدای دستگاه اطلاعاتی رژیم   [2015 Mar] 
*مسعود رجوی بیش از رژیم جمهوری اسلامی از نمایش جهانی فیلم «آن‌ها که گفتند نه» در هراس است  [2015 Mar] 
*کشتار وحشیانه با استناد به آیات قرآن و سنت  [2015 Mar] 
*پیش‌بینی هشت سال پیش نتایج تحریم اقتصادی رژیم و خروج نیروهای آمریکایی از عراق  [2015 Feb] 
*قاضی حسن تردست قاتل ریحانه جباری مرتکب جنایت دیگری شد  [2015 Feb] 
*دست‌خط‌های ارائه شده از سوی مجاهدین خلق به ایرج مصداقی  [2014 Dec] 
*واکنش رهبری عقیدتی مجاهدین به مقاله‌ی «مسعود رجوی سه دهه «فرار» از «جانبازی» و به خطر انداختن جان مجاهدین»  [2014 Dec] 
*تروریست سیدنی کیست و کتاب شعرش را چه کسی انتشار داد؟  [2014 Dec] 
*فراخوان «ستاد اجتماعی مجاهدین در داخل کشور» طنز یا فاجعه  [2014 Dec] 
*مسعود رجوی سه دهه «فرار» از «جانبازی» و به خطر انداختن جان مجاهدین  [2014 Dec] 
*پروژه‌ی «شهید‌سازی» از مرتضی سربندی مأمور اطلاعاتی و مسئول آموزش گارد پرواز سپاه پاسداران   [2014 Oct] 
*عملیات مروراید مجاهدین در بهار ۱۳۷۰ کردکشی یا دخالت سپاه‌پاسداران در عراق؟  [2014 Oct] 
*مجاهدین خلق، داعش، «انقلابیون عراقی»، «عشایر انقلابی»، بدون شرح   [2014 Oct] 
*تشابه احکام «داعش»‌گونه‌ی خمینی برای کشتار نظامیان و زندان سیاسی در مرداد ۶۷  [2014 Oct] 
*نگاهی دوباره به دیدگاه‌ه‌ای هفت سال پیش ایرج مصداقی پیرامون احتمال حمله‌‌نظامی، تحریم اقتصادی، بحران‌هسته‌ای و ...  [2014 Sep] 
*به مناسبت درگذشت امام جمعه شمیرانات: حجت‌الاسلام محسن دعاگو، امام جمعه، بازجو، شکنجه‌گر و فرمانده کمیته  [2014 Sep] 
*اعدام‌های ۶۷ از یک سال قبلش برنامه‌ریزی شده بود ارائه آمار غیر واقعی از اعدام‌های ۶۷ تنها به جمهوی اسلامی کمک می‌کند [2014 Sep] 
*آزادی متهمان ترور «متخصصان هسته‌‌ای» یک رسوایی دیگر برای خامنه‌ای  [2014 Sep] 
*طرح یک پرسشنامه (مجاهدین در برابر پرسش‌های مردم) بخشی از «گزارش ۹۳»  [2014 Aug] 
*دخالت مجاهدین در امور داخلی عراق و حمایت از نیروهای تحت هژمونی «داعش» (بخشی از گزارش ۹۳)  [2014 Aug] 
*روحانیت انقلابی، متهم اصلی آتش‌سوزی سینما رکس آبادان  [2014 Aug] 
*مظفر الوندی پاسدار زندان یا مسئول دفتر «حقوق بشر» و دبیر مرجع «حقوق کودک»  [2014 Aug] 
* گورستان «خاوران»  [2014 Aug] 
*اعدام، یک پارامتر مهم در حیات سیاسی نظام جمهوری اسلامی است  [2014 Aug] 
*شبکه‌ی نفوذی مجاهدین در رژیم، قربانی «خیانت» مسعود رجوی (بخشی از گزارش ۹۳)  [2014 Aug] 
*قاضی محمد مقیسه و سه دهه جنایت علیه بشریت  [2014 Aug] 
*«فرد خوشنام» مجاهدین چه کسی است ؟  [2014 Jul] 
*سرنوشت مسعود دلیلی، یادآور سرنوشت سعید امامی (بخشی از گزارش ۹۳)  [2014 Jul] 
*توضیحی مختصر در مورد فرار مسعود رجوی از عراق و ترک صحنه‌ی جنگ   [2014 Jul] 
*دریافت «جایزه یواشکی» توسط خانم رجوی  [2014 Jul] 
*تصحیح یک اشتباه در ارتباط با گزارش ۹۳ و پوزش از آقای سعید جمالی   [2014 Jul] 
*گزارش 93 / واکاوی و بررسی فرهنگ و رفتار توتالیتاریستی مسعود رجوی نگاهی به واکنش‌ها و برخوردهای رهبری مجاهدین و مریدان حل شده در وی، در برابر «گزارش ۹۲» و تحولات یک ساله گذشته (1392/1393) [2014 Jul] 
*ای کاش نه تیم ملی فوتبال، که جامعه‌ی ایران «کارلوس کی‌روشی» می‌داشت   [2014 Jun] 
*تصحیح یک روایت در مورد زنده یاد غلامحسین (شاپور) قناعتی  [2014 May] 
*«لعبتی هزار ماشالا»، نامه سرگشاده به عماد‌الدین باقی  [2014 Apr] 
*نگاه متفاوت من، محمد مصطفایی و وحید پوراستاد به علیرضا آوایی  [2014 Apr] 
*من و «حق» بیژن جزنی و کشتار ۳۰ فروردین ۱۳۵۴  [2014 Apr] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (بخش پایانی) نقش وابستگان فدراسیون فوتبال و تربیت‌بدنی در فساد   [2014 Apr] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۱۶) لومپنیسم در حاکمیت، لومپنیسم در فوتبال و ...   [2014 Apr] 
*«عشق» و نسل برآمده از انقلاب ضد سلطنتی  [2014 Apr] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۱۵) روحانیت و دلالان در فوتبال  [2014 Mar] 
*مسعود رجوی و «پرفسور راج بالدو» و جایزه «خدمات بشردوستانه بین‌المللی»   [2014 Mar] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۱۴) نقش رمالان، جادوگران و مداحان در فوتبال  [2014 Mar] 
*نوروز در زندان‌های دهه‌ی ۶۰  [2014 Mar] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۱۳) غوغای اعتیاد و دوپینگ  [2014 Mar] 
*انتخاب مریم رجوی به عنوان «پرافتخار زن سال ۲۰۱۳ » و پروفسور «راج بالدو»  [2014 Mar] 
*نگذارید دست‌های خونین خمینی را پاک کنند   [2014 Mar] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۱۲) سرمایه‌داران نوکیسه در فوتبال  [2014 Mar] 
*مرتضی فهیم کرمانی صادر کننده‌ی اولین حکم ترور، سنگسار و قطع دست   [2014 Mar] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۱۱) سرمایه‌داران نوکیسه و فوتبال  [2014 Feb] 
*سیدحسین موسوی تبریزی خشن‌ترین قاضی نظام، مدعی «اسلام رحمانی»  [2014 Feb] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته، سرمایه‌داران نوکیسه و فوتبال (۱۰)  [2014 Feb] 
*ادامه‌ی دشمنی دستگاه ولایت با زنده‌یاد فرخ‌رو پارسای  [2014 Feb] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۹) (سرمایه‌داران نوکیسه در فوتبال)  [2014 Feb] 
*علی یونسی و تکذیب محاکمه و اعدام نظامیان حزب توده  [2014 Feb] 
*ناصر میناچی مشمول «فامیل الدنگ»‌ نشد  [2014 Feb] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۸) هجوم سرمایه‌داران نوکیسه به بازار فوتبال  [2014 Jan] 
*مقوله‌ی حجت‌الاسلام «جعفر نیری» و مستند‌سازی کشتار ۶۷  [2014 Jan] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (بخش ۷) تحولات باشگاه پرسپولیس، استقلال و ...   [2014 Jan] 
*حسینعلی نیری رئیس دادگاه انتظامی قضات «رژیم کشتار »  [2014 Jan] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۶) دخالت سپاه پاسداران در فوتبال  [2014 Jan] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۵)  [2014 Jan] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۴)  [2013 Dec] 
*نگاهی دوباره به دستگاه اطلاعاتی نظام و قربانیان «انجمن پادشاهی»  [2013 Dec] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۳)  [2013 Dec] 
*طه طاهری (مسعود صدر‌الاسلام) و وزارت اطلاعات مسئول ربودن رابرت لوینسون  [2013 Dec] 
*سخنی با مریم رجوی؛ به یاد «گوهر» و «گوهر»ها  [2013 Dec] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۲)  [2013 Dec] 
*چند نفر در زندان قزلحصار اعتصاب غذا کرده‌اند؟ نگاهی به اطلاعیه دبیرخانه شورای ملی مقاومت  [2013 Dec] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۱)  [2013 Dec] 
*پاسخ مجاهدین به مقاله‌ی فریبا هادیخانلو «اشرف نشان» یا «تواب اتاق آزادی اوین»   [2013 Nov] 
*فریبا هادیخانلو «اشرف نشان» یا «تواب اتاق آزادی اوین»  [2013 Oct] 
*خطر اعدام متهمان ترور‌های هسته‌ای و «جاسوسی» برای موساد   [2013 Oct] 
*نهاد نمایندگی خامنه‌ای و تائید قتل‌عام‌های ۶۰ و ۶۷  [2013 Oct] 
*انشعاب و ایجاد تشکل؛ پاسخ به نامه‌ی سرگشاده‌ی آقای ریحانی  [2013 Oct] 
*حق تیر و شکنجه در قوانین جمهوری اسلامی   [2013 Sep] 
*رادیو بی بی سی و گزارش بیطرفانه‌اش از عراق  [2013 Sep] 
*پس از قتل‌عام در اشرف، کشتار بزرگتری در چشم‌انداز است  [2013 Sep] 
*علیرضا یعقوبی «اشرفی» امروز و همکار سعید امامی و فلاحیان دیروز  [2013 Aug] 
*لزوم مبارزه با شخصیت‌سازی و شخصیت پرستی و پرهیز از مطلق‌کردن افراد   [2013 Aug] 
*قاضی صلواتی یکی از اضلاع مثلت «جنایت علیه بشریت»  [2013 Aug] 
*نامه سرگشاده به شیرین عبادی، «اسلام رحمانی» چاره‌ی کار نیست  [2013 Aug] 
*آیت‌الله گلزاده غفوری و پذیرش وکالت عباس امیرانتظام   [2013 Aug] 
*چه چیز خشم «‌اهل حق» در ایران را برانگیخت و خودسوزی‌ها چرا آغاز شد؟  [2013 Jul] 
*واکنش مشابه‌ مجلس شورای اسلامی و «شورای ملی مقاومت» به «استعفا»  [2013 Jul] 
*نگاهی ایدئولوژیک به نامه‌‌‌های مسعود رجوی خطاب به خبرگان و خامنه‌ای  [2013 Jul] 
*محمد‌علی امانی رئیس اوین و عضوی از خانواده‌ی جنایتکار و غارتگر امانی   [2013 Jul] 
* مجاهدین و بنیانگذاران آن در بوته نقد  [2013 Jul] 
*انفجار حرم عسگرین و اعتراف ژنرال جورج کیسی  [2013 Jun] 
*بخش منتشر نشده‌ی گزارش ۹۲، نامه‌ی سرگشاده به مسعود رجوی   [2013 Jun] 
*مکاتبات من با ابوالقاسم رضایی یکی از مسئولان مجاهدین در دیماه ۱۳۸۸  [2013 May] 
*سنگ بنای نابسامانی‌های کشور را هاشمی گذاشته-  [2013 May] 
* محمد مهرآیین، مظهر جنایت و فساد  [2013 May] 
*گزارش ۹۲، نامه‌ی سرگشاده به مسعود رجوی  [2013 May] 
*سیدحسین موسویان و شیخ حسن روحانی دو مدعی تحصیل در بریتانیا  [2013 Apr] 
*نگاهی به پرونده‌ی کهریزک و سوابق جنایتکارانه «قاضی حداد»  [2013 Apr] 
*حجت‌الاسلام محسن دعاگو، امام جمعه، بازجو، شکنجه‌گر و فرمانده کمیته  [2013 Mar] 
*نگاهی به زندگی جلیل بنده یکی از تیرخلاص‌زن‌های اوین  [2013 Mar] 
*سفر مصطفی محمد نجار به وین شلیک به لیست جدید اتحادیه‌‌ اروپا  [2013 Mar] 
*نقش مجید قدوسی یکی از عوامل کشتار ۶۷ در فوتبال   [2013 Mar] 
*سیدعباس ابطحی یکی از جنایتکاران علیه بشریت  [2013 Feb] 
*دستگیری یک شهروند اسلواکی اقدامی شکست‌خورده در راه تکمیل سناریوی ترورهای هسته‌ای  [2013 Feb] 
*حمله‌ی موشکی به لیبرتی آخرین اقدام تروریستی رژیم نخواهد بود  [2013 Feb] 
*«هوشنگ عیسی بیگلو» و «همنشین بهار» در روایت عرفان قانعی فرد پادوی دستگاه امنیتی  [2013 Jan] 
*آقای واحدی، بشارتی نه «خدا ترس است و نه با شرف»  [2013 Jan] 
*طه طاهری (مسعود صدر‌الاسلام) و وزارت اطلاعات مسئول ربودن رابرت لوینسون  [2013 Jan] 
*تلاش برای نجات تروریست‌های‌ سپاه قدس در تایلند  [2012 Dec] 
*نشریه‌ی پیکار، قاسم عابدینی و ترور آمریکایی‌ها  [2012 Dec] 
*رو در رو با فائزه هاشمی و «عبرت روزگار»  [2012 Dec] 
*آیا خامنه‌ای مخالف اعدام مارکسیست‌‌ها بود؟  [2012 Dec] 
* بدون شرح! ایرج مصداقی در کنار احمدی‌نژاد در حال افتتاح کارخانه  [2012 Dec] 
*«گفتگوهای زندان» و سندروم «دایی جان ناپلئون»  [2012 Dec] 
*مازیار بهاری و «اعترافات اجباری»  [2012 Nov] 
*حکم تاریخی دادگاه لاهه و واکنش ناگزیر «هیأت اجرایی راه کارگر»  [2012 Nov] 
*تاکسی زرد رنگ پژو ۴۰۵ و ترور پاسدار فریدون عباسی  [2012 Nov] 
*آیا مجاهدین و دشمنانشان فرهنگی مشابه دارند؟  [2012 Oct] 
*چه کسانی مستشاران آمریکایی در ایران را ترور کردند؟   [2012 Oct] 
*متهم کردن بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به مشارکت در ترور‌های هسته‌ای   [2012 Oct] 
*وزیر فتحی هوادار دکتر شریعتی چرا و چگونه «رفیق» شد؟  [2012 Oct] 
*«جهانبخش سرخوش» و «شرکا» همسو و همگام با رژیم  [2012 Oct] 
*من و «حق» بیژن جزنی و کشتار ۳۰ فروردین ۱۳۵۴  [2012 Oct] 
*آیا محمدی گیلانی حکم اعدام فرزندانش را داد؟  [2012 Sep] 
*نگاهی به جعلیات انتشار یافته از سوی ساموئیل کرماشانی در مورد مولود آفند و متهمان دستگیر شده در ایران   [2012 Sep] 
*ربودن مولود آفند، ارتباط آن با «ترورهای هسته‌ای»، اقلیم کردستان و موساد  [2012 Sep] 
* نگاهی دوباره به سناریوی «سربازان گمنام امام زمان» و قربانیان آن  [2012 Sep] 
*دلایل اتخاذ اقدامات امنیتی اجلاس «غیرمتعهدها» در تهران  [2012 Aug] 
*به فریاد متهمان بیگناه ترور «متخصصان هسته‌ای» برسید  [2012 Aug] 
*علیرضا آوایی، غلامرضا خلف رضایی زارع و چند جنایتکار علیه بشریت  [2012 Aug] 
*«حاج رضا» و کتایون ‌آذرلی و یک پروژه‌ی امنیتی   [2012 Jul] 
*چشم‌ها را باید شست، جور دیگر باید دید؛ پرسش‌هایی از سوی مخالفین ایران تریبونال  [2012 Jul] 
*دروغپردازی «حاج‌رضا» در مورد نحوه‌ی سفر به اروپا  [2012 Jul] 
*پرده‌‌ی دیگری از «داستان‌های هزار و یک شب» صاحب‌منصب قضایی رژیم  بازی چرخ بشکندش بیضه در کلاه زیرا که عرض شعبده با اهل راز کرد [2012 Jul] 
*«دو پیمانه آب و یک چمچه دوغ»، نگاهی به روایت‌های جعلی صاحب‌منصب قضایی رژیم  [2012 Jul] 
*پاسخ به چند سؤال در ارتباط با خاطرات و مصاحبه‌ی‌ تلویزیونی ثابتی و واکنش‌های پیرامون آن  [2012 Jun] 
*حاج احمد قدیریان مسئول گروه ضربت و جوخه‌های اعدام اوین   [2012 Jun] 
*«فرقان» در آیینه‌ی تاریخ  [2012 Apr] 
*مایک والاس و هاشمی رفسنجانی  [2012 Apr] 
*حمید رضا نقاشیان تجسم عینی حاکمیت فاسد  [2012 Mar] 
*چه کسی خامنه‌ای را در تیرماه ۶۰ ترور کرد؟ به یاد اروج امیرخان‌زاده که «برای نامش مقاومت کرد» [2012 Mar] 
*تروریسم افسار گسیخته‌ی رژیم و مماشات بین‌المللی  [2012 Feb] 
*فراز و نشیب حزب توده در دهه‌ی ۶۰  [2012 Feb] 
*«اپوزیسیون» کی و چگونه کوک می‌شود؟  [2012 Feb] 
*سانسور بخش مهیج خبر «ان بی سی» در مورد نقش مجاهدین در ترور‌های تهران  [2012 Feb] 
*پرونده‌ی لیلا فتحی نمادی از ظلم و بی‌عدالتی دستگاه قضایی ولایت فقیه   [2012 Feb] 
*چه کسانی پشت بیانیه‌‌ی «کرکس‌ها متحد می‌شوند» هستند (بیانیه بیش از ۱۵۰۰ فدایی ولی فقیه) [2012 Jan] 
*نقش رژیم در «قتل‌های زنجیره‌ای متخصصان» ایرانی   [2012 Jan] 
*نامه سرگشاده به آقای محمد نوری زاد  [2011 Dec] 
*نامه‌ی تیرماه ۱۳۶۶ آیت‌الله گلزاده غفوری به ‌آیت‌الله منتظری *  [2011 Dec] 
*نامه آیت‌الله گلزاده غفوری به ‌آیت‌الله منتظری: «با آب دیگری وضو بسازید»  [2011 Nov] 
*پاسخ به پرسش‌هایی چند در مورد بیانیه‌های ضد جنگ و تلاش‌های اکبر گنجی  [2011 Nov] 
*پاسخ به سؤالاتی چند در مورد گزارش آژانس بین‌المللی اتمی و امکان حمله نظامی غرب به ایران  [2011 Nov] 
*چند پرسش و پاسخ در مورد طرح ترور سفیر عربستان در آمریکا  [2011 Oct] 
*جاسوسی وابسته‌ی فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی در لندن علیه دانشجویان ایرانی  [2011 Oct] 
*«باغ‌ها آنگاه که شکفته‌ترند کوله‌ی پاییز را پربار می‌کنند»  [2011 Sep] 
*«از اوج و موج نگاهت عشق پیدا بود»   [2011 Sep] 
*به یاد شهلا و فریده و همه‌ی جاودانگان   [2011 Sep] 
*به یاد مادر جهان‌آرا و جاودانه‌اش «حسن»  [2011 Sep] 
*رقص ققنوس‌ها و آواز خاکستر  [2011 Sep] 
*به روز کردن لیست تروریستی و واکنش‌‌های رژیم  [2011 Aug] 
*محمد سلیمی یکی از جنایت‌کاران علیه بشریت و دست‌اندرکاران قتل‌عام ۶۷  [2011 Aug] 
*راه بهبود حقوق بشر در ایران از رسیدگی به قتل های ۶٧ می گذرد  [2011 Aug] 
*معامله‌ بر سر آزادی دو کوهنورد آمریکایی و باقی ماندن نام مجاهدین در لیست تروریستی  [2011 Aug] 
*گفتگو در مورد گزارشگر ویژه شورای حقوق بشر  [2011 Aug] 
*نوری‌زاده و زنده‌یاد شاپور بختیار  [2011 Aug] 
*مروری بر روایت هاشمی رفسنجانی از پایان قتل‌عام ۶۷ و اطلاعات ارائه شده از سوی دادستانی  [2011 Aug] 
*با آب هفت دریا نیز ننگ کشتار ۶۷ را نمی‌توان شست  [2011 Jul] 
*لیست تروریستی آمریکا و رابطه آن با نجات جان ساکنان اشرف   [2011 Jul] 
*مادر هنوز غصه‌ی عطیه را دارد  [2011 Jul] 
*مادر امامی و آغوش پر از عشق‌اش   [2011 Jul] 
*آیا مجید انصاری راست می‌گوید؟  [2011 Jun] 
*محمدرضا صدر عاملی و رخت‌‌ دامادی‌اش  [2011 Jun] 
*نحوه برخورد دولت موسوی با کشتار ۶۷ و موارد نقض حقوق بشر در مجامع بین‌المللی   [2011 Jun] 
*تصحیح اطلاعات ارائه شده نادرست در مورد گزارشگر ویژه و ...  [2011 Jun] 
*انتخاب گزارشگر ویژه مردِ مسلمانِ غیرعرب و تصحیح چند اشتباه   [2011 Jun] 
*هوشنگ اسدی بدون هیچ پروایی همچنان دروغ می‌گوید  [2011 Jun] 
*از بهناز شرقی نمین تا هاله سحابی  [2011 Jun] 
*با چهره‌ی مجید قدوسی یکی از مسئولان کشتار ۶۷ آشنا شویم  [2011 May] 
*توضیحی در ارتباط با نقد کتاب هوشنگ اسدی  [2011 Apr] 
*نقدی بر «نامه‌هایی به شکنجه‌گرم»، چرا هوشنگ اسدی دروغ می‌گوید؟  [2011 Apr] 
*کدیور و روایت کشتار ۶۷   [2011 Apr] 
*کشتار در اشرف و منادیان «اسلام رحمانی»   [2011 Apr] 
*طه طاهری (مسعود صدر الاسلام) و مفقودشدن رابرت لوینسون  [2011 Mar] 
*۱۹ بهمن شکوه یک مقاومت؛ غم و اندوه غریبانه‌ی زندانیان   [2011 Feb] 
*با چهره‌ی داوود روزبهانی فرمانده حمله به پایگاه موسی خیابانی آشنا شویم  [2011 Feb] 
*برای مظلومیت و تنهایی محمدعلی حاج‌آقایی   [2011 Jan] 
*با چهره‌ی مرتضی اشراقی عضو هیئت کشتار ۶۷ آشنا شویم  [2011 Jan] 
*«خبر کوتاه‌ بود اعدام‌ شان‌ کردند!»*  [2011 Jan] 
*مهدی نادری‌فرد یکی از عوامل اصلی کشتار ۶۷ در زندان گوهردشت  [2011 Jan] 
*یادی از آیت‌الله منتظری و نکاتی چند در ارتباط با میزگرد سیاسی ۳۰ آذر ۸۸ سیمای آزادی   [2010 Dec] 
*نامه سرگشاده به خانم زهرا رهنورد   [2010 Nov] 
*تاریخ گفت‌وگوهای درونی بخش مارکسیست لنینیست مجاهدین خلق و چریک‌های فدایی خلق   [2010 Nov] 
*فردا را چگونه باید ساخت؟  [2010 Nov] 
*برای آن‌هایی که خواهان حقیقت‌اند  [2010 Nov] 
*از به کارگیری شیوه‌های غیراخلاقی بپرهیزیم حتی در رابطه با دشمنانمان   [2010 Nov] 
*ايرج مصداقي و «غزل اميد»   [2010 Sep] 
*انتشار اخبار جعلی از سوی «پیک نت» در ارتباط با مهاجمان به خانه کروبی   [2010 Sep] 
*گرچه ما می‌گذریم راه می‌‌ماند ( در رثای جاوادنه‌های رضایی‌ جهرمی)  [2010 Aug] 
*معرفی عاملان و آمران و افراد مطلع از اعدام‌های مرداد ۶۷  [2010 Jul] 
*قتل‌عام ۶۷ در پاسخ‌های رسمی دولت جمهوری اسلامی   [2010 Jul] 
*ايرج مصداقي: غرب عاملان کشتار را مي‌شناسد  [2010 Jul] 
*نامه سرگشاده به میرحسین موسوی   [2010 Jul] 
*مادر امامی و آغوش پر از عشق‌اش   [2010 Jun] 
*«محمد نبودی ببینی»، برادرت را کشتند!  [2010 Jun] 
*گفت‌وگو با ايرج مصداقی درباره قاضی مقيسه: شريرترين چهره زندان‌های جمهوری اسلامی در دهه ۶۰  [2010 May] 
*«آیا زندگی باز به آن‌ها خواهد خندید»  حکومت کودتا در صدد انجام جنایتی جدید است [2010 May] 
*حق با شادی صدر است یا داریوش برادری  [2010 May] 
*برای مظلومیت و تنهایی محمدعلی حاج‌آقایی   [2010 May] 
*شورای حقوق بشر سازمان ملل و همسر سعید امامی!  [2010 Apr] 
*با چهره‌ی سید حسین مرتضوی یکی از جنایتکاران علیه بشریت آشنا شویم!  [2010 Apr] 
*بهار با بچه‌ها، بهار بی‌بچه‌ها (یادی از دلاوران خانواده‌‌ی مدائن)  [2010 Mar] 
*گفتگوی اشتراک با ایرج مصداقی در رابطه با کمپین دو میلیون امضا بر علیه مجازات اعدام   [2010 Mar] 
*داستان دستبوسی جنتی !  [2010 Mar] 
*«شرفیابی و درخواست عفو و انابه در حضور رهبری»  [2010 Mar] 
*اعدام توابان، تراژدی مضاعف  [2010 Feb] 
*سوءقصد به تواب نظام یا سناریوی جدید کودتاچیان  [2010 Feb] 
*احسان نراقی همچنان در خدمت قدرت  [2010 Feb] 
*نامه‌های علیرضا حاج صمدی به همسرش مریم گلزاده غفوری   [2010 Feb] 
*«کاظم» تبلور خشم و عصیان نسل برآمده از انقلاب ضد‌سلطنتی  [2010 Feb] 
*صدای «صادق» نسلی که در سکوت پرپر شد  [2010 Feb] 
*فرمانده حمله به پایگاه موسی خیابانی چه کسی بود؟   [2010 Feb] 
*کتاب «نگاهی به سازمان بین‌المللی کار، نقض حقوق بنیادین کار در ایران» - ایرج مصداقی  [2010 Feb] 
*وصیت نامه مریم گلزاده غفوری  گل‌ زادگان (مریم گلی)  [2010 Feb] 
*«سلامم غریبانه در هر خانه را خواهد زد» گل‌زادگان- مریم [2010 Feb] 
*عبرت‌های روزگار   [2010 Feb] 
*گل- زادگان ( محمد کاظم)   [2010 Jan] 
*گل‌- زادگان ( محمدصادق)   [2010 Jan] 
*گل ــ زاده، نخ «دانه‌های تسبیح» * (قسمت دوم)  [2010 Jan] 
*مسعود علی‌محمدی آخرین قربانی دستگاه امنیتی ولایت فقیه  [2010 Jan] 
*دکتر گلزاده غفوری مدافع بزرگ حقوق مردم (قسمت اول)  [2010 Jan] 
*فرخ نگهدار و درد «فروپاشی» نظام  [2010 Jan] 
*شب لعنتی و فانوس (به یاد فاطمه کزازی)  [2009 Dec] 
*در رثای کسی که به جای حکومت بر سرهای بالای دار، بر قلب‌های مردم حکومت کرد  [2009 Dec] 
*پرسش و پاسخ در مورد فعل‌انفعالات عراق و وضعیت مجاهدین و ... (بخش دوم)   [2009 Dec] 
*پرسش و پاسخ در مورد فعل‌انفعالات عراق و وضعیت مجاهدین و ... (قسمت اول)  [2009 Dec] 
*آن کس که وابستگی‌های سیاسی و ایدئولوژیکش را نفی کند خود را نفی می‌کند   [2009 Nov] 
*امیر فرشاد ابراهیمی بازیچه‌ دستگاه اطلاعاتی جمهوری اسلامی  [2009 Nov] 
*گزارش‌های نادرست به ما خدمت نمی‌کنند- بخش سوم   [2009 Nov] 
*نقد فرهنگ سیاسی - حذف و سانسور در خاطرات زندان!- بخش دوم  دوستی کی آخر آمد، دوستداران را چه شد [2009 Nov] 
*نقدی بر «آفتابکاران» نوشته‌ی محمود رویایی – بخش نخست  [2009 Nov] 
*به یاد آن که «عاشقانه زیست»  [2009 Oct] 
*همکاری یکی از فعالان اصلی لابی رژیم در انگلستان با فرماندهان سپاه پاسداران  [2009 Oct] 
*مسعود صدر‌الاسلام (طه طاهری)، همان صالح بازجوی معروف ۲۰۹ اوین نیست!  [2009 Sep] 
*گفت گو با ايرج مصداقي، نويسنده چهار جلد خاطرات زندان   [2009 Sep] 
*مذهب در خدمت شکنجه و کشتار  [2009 Sep] 
*احمد توکلی و قتل فجیع نرگس جباری   [2009 Sep] 
*آقای کروبی جنایات دیگر خامنه ای را هم افشا کنید   [2009 Aug] 
*کندوکاوی در وقایع پس از انتخابات 22 خرداد 1388  [2009 Aug] 
*همخوانی یک سیاست  [2009 Aug] 
*سخنی در باب فرصت طلبی گردانندگان سایت «اخبار روز» با چه انگیزه و هدفی؟ [2009 Aug] 
*یگان ویژه پاسداران نیروی انتظامی و «نوپو»  [2009 Aug] 
*بازوهای نظام برای سرکوب جنبش های اعتراضی  [2009 Aug] 
*نامه سرگشاده به آقای مهدی کروبی   [2009 Aug] 
*فرهاد جعفری مدافع سینه چاک احمدی نژاد یا سهی سیفی وبگرد «روزآنلاین»  [2009 Aug] 
*آشنایی با چند تن از عوامل کشتار و جنایت در دهه‌ی ۶۰  [2009 Aug] 
*محمدرضا شریفی نیا تواب دو آتشه اوین و حامی احمدی نژاد  [2009 Aug] 
*نگاهی به سابقه‌ی چندتن از رهبران کودتای ۲۲ خرداد   [2009 Aug] 
*جعلیات جدید امیرفرشاد ابراهیمی در نامه سرگشاده به مجتبی خامنه ای   [2009 Aug] 
*پاسخ به سؤالات سایت گزارشگر در ارتباط با خیزش مردم ایران   [2009 Jul] 
*نگاهی به چهره‌ی چند جنایتکار   [2009 Jul] 
*مجید پورسیف کیست؟  [2009 Jul] 
*مجتبی حلوایی عسگر یکی از عاملان اصلی کشتار ۶۷  [2009 Jul] 
*تحلیلی بر نماز جمعه رفسنجانی   [2009 Jul] 
*فکور، بازجوی شعبه‌ی هفت اوین و تروریست بین‌المللی   [2009 Jul] 
*نقدی بر کتاب «آفتابکاران» نوشته محمود رویایی (مجموعه کامل)  [2009 Jul] 
*«فرهنگ» ناهنجار یک عضو شورای هماهنگی اتحاد جمهوری‌خواهان   [2009 Jul] 
*سخنی با اعضا و هواداران اکثریت و اتحاد جمهوریخواهان  [2009 Jul] 
*حجاریان و شقاوت یک نظام ضدبشری  [2009 Jul] 
*متن سخنرانی ایرج مصداقی در جلسه ایران، انتخاب دمکراتیک  [2009 Jul] 
*«رد تئوری بقا»   [2009 Jun] 
*از ۳۰ خرداد ۶۰ تا ۳۰‌خرداد ۸۸  [2009 Jun] 
*آن کس که باید برود خامنه ای است   [2009 Jun] 
*کودتای جدید در رژیم کودتا  [2009 Jun] 
*با وزیر کشور کابینه‌ی احتمالی کروبی آشنا شویم  [2009 Jun] 
*سید ابراهیم نبوی و پرده پوشی یک دهه جنایت و سرکوب  [2009 Jun] 
*کندوکاوی در ارتباط با دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری   [2009 May] 
*میرحسین موسوی و «برکات سازنده اسلام»   [2009 May] 
*اظهارات مصطفی تاج‌زاده در توجیه کشتار ۶۷  [2009 May] 
*متجاوز را «انتخاب» نمی‌کنند!  [2009 May] 
*مهدی کروبی و میرحسین موسوی و کشتار ۶۷  [2009 May] 
*کتایون آذرلی و کتاب «مصلوب»  [2009 May] 
*نگاهی به تاریخچه‌‌ی شکایت علیه نقض حقوق سندیکایی و آزادی انجمن‌ها توسط دولت‌های ایران (بخش دوم)  [2009 Apr] 
*نگاهی به تاریخچه‌‌ی شکایت علیه نقض حقوق سندیکایی و آزادی انجمن‌ها توسط دولت‌های ایران (بخش اول)  [2009 Apr] 
*ناصر منصوری را روی برانکارد به قتل‌گاه بردند  [2009 Apr] 
*نام واقعی مجید قدوسی چیست؟   [2009 Apr] 
*سرهنگ سید لطف‌الله اتابکی کیست؟  [2009 Apr] 
*گفتگوی پژواک ایران با ایرج مصداقی در ارتباط با نقش‌گروه‌های چپ و مجاهدین در استقرار جمهوری اسلامی، حمایت از خمینی و...  [2009 Mar] 
*ادعاهای نادرست راجع به عکس‌های جنایتکاران  [2009 Mar] 
*ماشین جعل و دروغپردازی راه توده و پیک نت   [2009 Mar] 
*سرگذشت من و سرگذشت یک ترانه  [2009 Mar] 
*به یاد آن که «بهنام» بود   [2009 Feb] 
*تجربه‌اندوزی از تاریخ  [2009 Feb] 
*در خلوت پرشکوه عاشقان آزادی جاری‌ست...  [2009 Feb] 
*خاوران و مادران  [2009 Jan] 
*نقدی بر گزارش دیده‌بان حقوق بشر در مورد آزادی بیان و تجمع در مناطق کردنشین   [2009 Jan] 
*اقتدار مادران   [2009 Jan] 
*حسین مهرپور و تعهدات بین‌المللی جمهوری اسلامی  [2009 Jan] 
*میان ماه من تا ماه گردون! دو کتاب خاطرات جعلی زندان و دو واکنش متفاوت فرهنگی [2008 Dec] 
*انتقام‌جویی نظام «عدل اسلامی» از خانواده‌ها (بخش دوم)   [2008 Dec] 
*چند نکته در ارتباط با مهر و موم کردن کانون مدافعان حقوق بشر   [2008 Dec] 
*انتقام‌جویی نظام «عدل اسلامی» از خانواده‌ها (بخش اول)  [2008 Dec] 
*برخورد گزینشی با حقوق زنان  [2008 Dec] 
*آرامگاه مادر !  [2008 Dec] 
*پرویز زند شیرازی نیز به ابدیت پیوست  [2008 Dec] 
*مادر، «افسانه است، اما دروغ نیست» مادر فاطمه صادقی دانشمند، نماد مقاومت خانواده‌ی بنازاده امیرخیزی! [2008 Dec] 
*دادگاه یا سرپوشی بر جنایت باندهای رژیم در شیراز   [2008 Dec] 
*رفیق‌دوست و حکم مهدورالدم  [2008 Nov] 
*مأموریت «یک اسکادران هموسکسوئل منحرف آمریکایی»!  [2008 Nov] 
*به پاس مقاومت و ایستادگی علی صارمی   [2008 Nov] 
*هشدارهای امنیتی سایت تابناک را جدی تلقی کنیم  [2008 Nov] 
*نوری زاده و دسته گل تازه به آب داده  چه کسی پسر خاله چه کسی است؟  [2008 Nov] 
*غلامرضا جلال و روایت‌های غیرواقعی زندان  [2008 Nov] 
*به یاد آن که «عاشقانه زیست»  [2008 Oct] 
*انتخاب اوباما شرایط را برای رژیم سخت‌تر می‌کند  [2008 Oct] 
*همنامی جنایتکاران و معضل اپوزیسیون- بخش دوم   [2008 Oct] 
*هویت اصلی داوود لشگری یکی از مسئولان کشتار ۶۷   [2008 Oct] 
*اپوزیسیون و معضل همنامی جنایتکاران   [2008 Sep] 
*آیا سانسور شاخ و دم دارد؟   [2008 Sep] 
*هیئت کشتار زندانیان سیاسی در روایت گروه‌ها و فعالان سیاسی!  [2008 Aug] 
*کشتار ۶۷، سعید شاهسوندی و پروژه‌ی جعل تاریخ  [2008 Aug] 
*بیستمین سالگرد کشتار ۶۷ و انتشار خاطرات جعلی   [2008 Aug] 
*گفتگو با ایرج مصداقی در مورد در مورد جناح‌های رژیم، خطر جنگ، خطرات اتمی شدن رژیم، وضعیت اپوزیسیون، جنبش‌های مردمی و ....  [2008 Jul] 
*سانسور زنان در انتخابات کانون نویسندگان ایران !  [2008 Jul] 
*«غنی سازی» دروغ و «توسعه» جعل در دستگاه رژیم   [2008 Jun] 
*پاسخ به «فراخوان» فریدون گیلانی و ذکر چند خاطره  [2008 Jun] 
*روایت وارونه‌ی مسعود بهنود و محسن سازگارا از ۳۰ خرداد   [2008 Jun] 
*سازگارا با جنایتکاران، ناسازگارا با قربانیان  [2008 Jun] 
*پاسخ به پرسش‌هایی چند در رابطه با کتاب «برساقه تابیده کنف»   [2008 Jun] 
*دست های خونین باندهای رژیم در انفجار شیراز   [2008 May] 
*داستان زنی که «هفت شوهر» دارد و حافظه‌ی تاریخی  [2008 Apr] 
*علی‌محمد بشارتی یکی از بنیانگذاران دستگاه سرکوب و جنایت رژیم   [2008 Apr] 
*امیرفرشاد ابراهیمی درس آموخته‌ی مکتب ولایت  [2008 Apr] 
*سید کاظم کاظمی، از بنیانگذاران سیستم اطلاعاتی، شکنجه‌گر و جلاد اصلی فعالین چپ ایران   [2008 Mar] 
*عید ۶۲ در زندان گوهردشت  [2008 Mar] 
*نوری‌زاده، بانک مرکزی جعلیات و عصاره ژورنالیسم بی‌اعتبار   [2008 Mar] 
*بخشی از نقشه‌‌های زندان‌های اوین، قزل‌حصار، گوهردشت و نیز محل‌های قتل‌عام تابستان۶۷ برگرفته شده از کتاب «نه‌زیستن، نه‌مرگ»(چاپ دوم)  [2008 Feb] 
*حاج احمد قدیریان مسئول گروه ضربت و جوخه‌های اعدام اوین  [2008 Feb] 
*دلایل واقعی کشتار زندانیان سیاسی در سال ۶۷  [2008 Feb] 
*بهنود پدیده‌ای که از نو باید شناخت  [2008 Feb] 
*محمد مهرآیین یکی از مهم‌ترین دژخیمان اوین  [2008 Feb] 
*نقش های گوناگون هوشنگ اسدی تواب فعال زندان  [2008 Feb] 
*کبوتر با کبوتر، باز با باز، کند همجنس با همجنس پرواز  [2008 Feb] 
*برگشتگان ازدیار مردگان  [2008 Feb] 
*ILO - پیشرفت دولت جمهوری اسلامی در سال های گذشته در سازمان ‌بین‌المللی کار (بخش هشتم - پاياني)   [2008 Feb] 
*ILO - نگاهی به کنفرانس بین‌المللی کار و سیاست های به کار گرفته شده از سوی رژیم در این کنفرانس‌(بخش هفتم)   [2008 Feb] 
*ILO - تشکل‌های کارگری رژیم از نگاه سازمان بین‌المللی کار (بخش ششم)   [2008 Feb] 
*ILO - خانه کارگر جمهوری اسلامی (بخش پنجم)   [2008 Feb] 
*ILO - تشکل‌های کارگری در جمهوری اسلامی و مغایرت آن ها با کنوانسیون‌های بین‌‌المللی (بخش چهارم  [2008 Feb] 
*ILO - گزارش کمیته متخصصین در ارتباط با اجرای کنوانسیون ها و توصیه نامه ها به نود و سومین کنفرانس بین‌المللی کار و کمبودهای آن (بخش سوم)   [2008 Feb] 
*ILO - کنوانسیون های بین‌المللی که مورد تصویب دولت‌های ایران قرار گرفته‌‌‌اند (بخش دوم)   [2008 Feb] 
*ILO - کنوانسیون‌های بین‌المللی، ترفند‌های رژیم (بخش اول)   [2008 Feb] 
*برای مادرهایمان، «دل‌پاکان» و «دل‌سوختگان» روزگار  [2008 Jan] 
*کشتار ۶۷ در شعر زندان  باغ‌ها/ آنگاه که شکفته‌ترند/ کوله‌ی پاییز را/ پربار می‌کنند [2008 Jan] 
*نگاهی گذرا به نمایشنامه‌های زندان  [2008 Jan] 
*اعلامیه جهانی حقوق‌بشر دستاورد بزرگ بشریت  [2008 Jan] 
*یقه واقعیت را نمی‌توان گرفت؛ (در مورد کتاب نه زیستن نه مرگ)  [2007 Dec] 
*آقای زرافشان به کجا می‌روید؟  [2007 Dec] 
*احکام خمینی و خامنه‌ای به حسینعلی نیری رئیس هیئت قتل‌عام زندانیان سیاسی در سال ۶۷   [2007 Dec] 
*نظرات «استاد» عبدالله شهبازی و چگونگی برخورد بقایای حزب توده با او  [2007 Dec] 
*روزشمارقتل‌عام ۱۳۶۷  [2007 Oct] 
*مسئولان قتل‌عام زندانیان سیاسی  [2007 Aug] 
*بخشی از نقشه‌‌های زندان‌های اوین، قزل‌حصار، گوهردشت و نیز محل‌های قتل‌عام تابستان۶۷ برگرفته شده از کتاب «نه‌زیستن، نه‌مرگ»(چاپ دوم) بخش «نقشه زندان»، جلد چهارم«تا طلوع انگور» [2007 Jan]