گزارش 93 / واکاوی و بررسی فرهنگ و رفتار توتالیتاریستی مسعود رجوی
ایرج مصداقی
بیش از یک سال از انتشار «گزارش ۹۲» یا «نامه سرگشاده به مسعود رجوی» می‌گذرد. همانطور که انتظار می‌رفت این «گزارش» واکنشهای مختلفی را برانگیخت.
http://www.pezhvakeiran.com/gozaresh92.html
گزارش حاضر در کادر بیان یک تجربه‌ی غم‌انگیز و دردناک، پاسخی جامع به تمام زشتی‌هایی است که رهبری عقیدتی مجاهدین و وابستگانش در یک سال گذشته و در واکنش به «گزارش ۹۲» مرتکب شده‌اند.
این گزارش را در فروردین ۱۳۹۳نوشتم و قصد داشتم آن را به مناسبت سالگرد انتشار «گزارش ۹۲» در اردیبهشت‌ماه انتشار دهم. اما از آن‌جایی که مسئولان مجاهدین مدعی شدند: «گردهمایی ۲۷ ژوئن»، مصادف با ۶ تیرماه ۱۳۹۳ این سازمان در پاریس، «تاثیر مرگبار و خفه کننده‌ای برای خمینی و ازناب [اذناب] دیر و دور و اخیرش دارد»، تصمیم گرفتم تا روشن شدن «تأثیر مرگبار و خفه‌کننده»ی این گردهمایی منتظر شوم تا مبادا این گزارش از «تأثیرات» این «رویداد بزرگ» و «خیر عظیم» سالانه که به خاطر برگزاری مسابقات جام جهانی فوتبال و شرکت تیم ملی فوتبال ایران در این دوره از مسابقات، ده روز به تعویق افتاده، بکاهد.
گردهمایی سالانه‌ای که مسعود رجوی از سال ۲۰۰۳ با تغییر تقویم «مقاومت» و جایگزینی ۱۷ ژوئن، روز دستگیری مریم رجوی در پاریس به جای ۳۰ خرداد (۲۰ ژوئن)، روز شهدا و زندانیان سیاسی و آغاز مقاومت سراسری مسلحانه، با برگزاری آن می‌کوشد در اذهان هوادارانش جا بیاندازد که اهمیت این روز و دستگیری مریم رجوی، از آغاز سرکوب تمام عیار خمینی و شروع مقاومت مسلحانه و آن‌همه جانفشانی و پایمردی و مقاومت مهم‌تر و تعیین‌کننده‌تر بوده است.
اگر پیامبر اسلام پس از پیروزی‌‌های اولیه، برای آن که توجه مسلمین را به مکه و دژ مستحکم و پایگاه اصلی «کفار» و دشمنان جلب کند و فتح آن را در دستور کار خود قرار دهد قبله مسلمین را از بیت‌المقدس به مکه تغییر داد، مسعود رجوی با به بن‌بست رسیدن استراتژی ارتش آزادیبخش و شکست تئوری جنگ آزادیبخش نوین، این جایگزینی را انجام داد که پیام آن تغییر نگاه از تحولات داخلی به خارجی است و به همین دلیل کلیه‌ی مدعوین و سخنرانان این گردهمایی، خارجی و به ویژه آمریکایی هستند.
خوشبختانه تأخیر در انتشار این «گزارش»، موجب غنی‌تر شدن آن و افزودن تحولات اخیر به مجموعه‌ی قبلی شد.
منبع:پژواک ایران
