PEZHVAKEIRAN.COM چگونگی ضربه ۱۹ بهمن ۱۳۶۰ و کشته شدن موسی خیابانی
 

چگونگی ضربه ۱۹ بهمن ۱۳۶۰ و کشته شدن موسی خیابانی
ایرج مصداقی

۳۷ سال از ضربه ۱۹ بهمن ۱۳۶۰ و کشته‌شدن موسی خیابانی فرمانده نظامی و فرد دوم سازمان مجاهدین و اشرف ربیعی می‌گذرد اما مجاهدین هنوز گزارشی از چگونگی این ضربه و تجربیات حاصل از آن منتشر نکرده‌اند که بیش از هرچیز بیانگر پاسخگو نبودن مسئولان این سازمان و عدم پذیرش مسئولیت ضعف‌ها و شکست‌هاست. مسعود رجوی با یک شبیه‌سازی تاریخی از این ضربه به عنوان «عاشورای» مجاهدین یاد کرد و کوشید نقطه‌ضعف‌هایی را که باعث به‌وجود آمدن ضربه شده بود، بپوشاند.

در بهمن ۱۳۶۰جو احساسی عجیبی حول و حوش کشته شدن موسی خیابانی و اشرف ربیعی و ... به وجود آمد حتی چهره‌هایی چون دکتر علی امینی، دریادار احمد مدنی،[1] دکتر کریم سنجابی که منتقد مجاهدین بودند به مسعود رجوی تسلیت گفتند و شعرها و ترانه‌ها در این رابطه سروده شد اما به دلیل جاه‌طلب‌هایی که رجوی داشت و اقداماتی که در سال‌های بعد انجام داد نتوانست از این فرصت به نفع جنبش و نزدیکی گروه‌ها استفاده کند. 

***

پس از آن‌که نشریه امنیتی «رمز عبور» شماره‌ی ۲۱ در تیر و مرداد ۹۵ و کتاب «رعد در آسمان بی‌ابر» در تابستان ۱۳۹۷ انتشار یافت، تردیدی باقی نماند که نکات مطرح شده در اطلاعیه پرویز یعقوبی یکی از اعضای ارشد سابق مجاهدین در ارتباط با چگونگی لو رفتن پایگاه فرماندهی مجاهدین در ۱۹ بهمن ۶۰  واقعیت دارد. یعقوبی پس از پیروزی انقلاب هم از مسئولان مجاهدین بود و هم باجناق مسعود رجوی. وی در زندان نیز مدت‌ها هم‌سلول مسعود رجوی بود.

 

نشست خبری مجاهدین دیماه ۱۳۵۸ ردیف جلو از راست: پرویز یعقوبی، عباس داوری، مسعود رجوی، موسی خیابانی، مهدی‌ ابریشم‌چی، محمود احمدی

مسعود رجوی و مسئولان مجاهدین بهتر از هرکس می‌دانستند که این ضربه در اثر بی‌کفایتی مهدی ابریشم‌چی مسئول حفاظت کل سازمان مجاهدین و ساده‌انگاری‌ مفرط خودشان و دست‌کم گرفتن نیروهای رژیم وارد شد، اما در بحث‌های درونی و به اشاره حزب توده را که در دوران یادشده به حمایت از سیاست‌های نظام اسلامی مشغول بود، عامل لو رفتن پایگاه موسی خیابانی جا می‌زدند. این ضربه زمینه‌ساز ضربه بزرگتری در ۱۲ و ۱۹ اردیبهشت ۱۳۶۱ شد که در آن‌ بخش اجتماعی مجاهدین بالکل ضربه دید و ده‌ها خانه‌ی تیمی به همراه کادرهای ارزنده مجاهدین کشته و یا دستگیر شدند و تشکیلات مجاهدین در داخل کشور از هم پاشید.

در طول سال‌های گذشته دستگاه امنیتی رژیم بیکار ننشسته و به منظور تحریف تاریخ آنقدر دروغ و دغل سرهم کرده که نسل جوان به سادگی نمی‌تواند به حقیقت دست یابد. سردار غلامعلی رشید یکی از فرماندهان سپاه پاسداران اراجیفی را سرهم‌کرده و مدعی می‌شود:‌

«سازمان مهره‌ای به نام محمدرضا سعادتی داشت که رابط سازمان با سفارت شوروی بود. وی لو رفت، دستگیر و بعد اعدام شد. این احتمال وجود دارد که مسعود رجوی در لو دادن او نقش داشته باشد، برای اینکه بتواند خط شوروی را کور کند. بعد از پیروزی انقلاب، موسی خیابانی به عنوان نفر دوم سازمان شناخته می شد، اما رجوی ضمن فرار خود از کشور، موسی خیابانی را در تله گذاشت و بعد از این که نیروهای امنیتی کشور محل اختفای کادر مرکزی مانده منافقین را در کشور کشف کردند، خیابانی به علاوه تعدادی دیگر از جمله اشرف ربیعی، همسر مسعود کشته شدند. به این معنا که در این واقعه دو عنصر اصلی که تا حدی مستقل از مسعود رجوی بودند نیز از بین رفتند و مسعود با خیال راحت‌تری به خیانت‌های خود ادامه داد.» [2]

نکته‌ی قابل توجه آن‌که مقامات نظام اسلامی با کمک شبکه‌ی ساواک، و کمیته‌ی انقلاب اسلامی مستقر در سفارت آمریکا و با هدایت مقامات آمریکایی، سعادتی را دستگیر و سپس در دادگاه انقلاب اسلامی محاکمه و اعدام کردند؛ با این حال فرمانده سپاه موضوع را به مسعود رجوی ربط می‌دهد! 

کسانی که در ۱۹ بهمن ۱۳۶۰ کشته شدند

در پایگاه زعفرانیه در سحرگاه ۱۹ بهمن ۱۳۶۰، موسی خیابانی و همسرش آذر رضایی، اشرف ربیعی، محمد مقدم و همسرش مهشید فرزانه‌سا، عباسعلی جابرزاده‌انصاری و همسرش ثریا سنماری، طه میرصادقی و همسرش تهمینه‌ رحیمی‌نژاد، کاظم مرتضوی، محمد معینی و حسین بخشافر به خاک افتادند.

در پایگاه خیابان پاسداران، خیابان بوستان، در همان‌روز محمدحسن مهدوی و همسرش ناهید رأفتی‌مقدم، خسرو رحیمی، مهناز کلانتری و محمدحسن پورقاضیان حضور داشتند که همگی کشته شدند. مهدی ابریشم‌چی و همسرش مریم قجرعضدانلو پیش از حمله، این پایگاه را ترک کردند.

در پایگاه یوسف‌آباد شمالی شاهرخ شمیم و همسرش فاطمه نجاریان  اقامت داشتند که در درگیری با نیروهای سپاه و کمیته کشته شدند.

سعید سعیدپور در مقابل خانه‌ تیمی خیابان خردمند‌جنوبی در مواجهه با نیروهای رژیم با نارنجک خودکشی کرد.  

شناسایی پایگاه موسی خیابانی توسط اطلاعات سپاه پاسداران

در اطلاعیه‌ای که پرویز یعقوبی در بهمن ۱۳۷۳ منتشر کرد واقعه را به شرح زیر توصیف نمود :

«در زمان وقوع فاجعه و ضربه ۱۹ بهمن سال ۶۰، مهدی ابریشم‌چی، ‌مسئول کل حفاظت سازمان بود. ... بعد از مدتی، محافظ مهدی ابریشم‌چی به نام علی اصفهانی نیز به خیل دستگیرشدگان اضافه می‌شود. با توجه به شناختی که وی از منازل و امکان استقرار مرکزیت باقیمانده در تهران داشت، سازمان موقتاً تعدادی از محل های استقرار مرکزیت را که نامبرده می‌شناخت تخلیه می‌کند. ولی بعد از مدتی چون از هجوم پاسداران رژیم به خانه‌های مذکور خبری نمی‌شود، اینطور نتیجه‌گیری می‌کنند که علی اصفهانی اطلاعات را کور کرده و با مقاومت و یا با نشان دادن این که فرد بی اطلاعی است توانسته اطلاعات را حفظ کند. لذا آرام ، آرام از خانه‌ها و اماکن استقرار و پایگاه‌های سرخ شروع به استفاده می‌کنند. پس از مدتی که از دستگیری علی اصفهانی می‌گذرد، مادر رضایی‌ها دو بار نامبرده را در ماشین پاسداران رژیم دیده و متوجه می‌شود که به گشت برای شناسایی و لو دادن اعضا سازمان آورده شده است. لذا بلافاصله به محافظ خود جریان را گفته و می‌خواهد که به مسئولین حفاظت سازمان اطلاع دهد تا مراقب باشند که ضربه نخورند. وی نیز هر دو بار جریان را به اطلاع مسئولین می‌رساند. ولی با همه این نمونه‌ها و این تجربه که وقتی کسی دستگیر می‌شود می‌بایستی تمام اطلاعات او را سوخته و لو رفته محسوب داشت... اما متأسفانه مسئول بی کفایت و بی‌صلاحیت حفاظت سازمان توجهی به این رهنمود و گزارش و اطلاع مادر رضایی‌ها نکرده و هم‌چنان خوش خیالانه با این استدلال که وی نزدیک ۶ ماه پیش دستگیر شده و چیزی را لو نداده والا پاسداران می‌آمدند... هم چنان از امکاناتی که علی اصفهانی محافظ و راننده‌‌اش اطلاع داشت استفاده می‌کرد و تلاشی در جهت کورکردن ردهای اطلاعاتی نامبرده به عمل نمی‌آورد چرا که معتقد بود که او چیزی را لو نداده در حالی که وی پس از مدتی که از دستگیری‌اش می‌گذرد با رژیم شروع به همکاری نموده و مشغول لو دادن اماکن و افراد بوده و مرتب به گشت آورده می‌شد، که تنها مادر رضایی‌ها دوبار آنرا دیده و گزارش نیز داده و اخطار نیز نموده که وی مشغول شناسایی و لو دادن اعضای سازمان است. ولی عنصر مسئول حفاظت به خاطر ساده‌لوحی و کم‌بها دادن به دشمن توجهی به گزارش‌ها و تجارب امنیتی نکرده اقدامی به عمل نمی‌آورد.

... وقتی تیم پاسداران رژیم که مسئول علی اصفهانی بود، کاملاً پایگاه‌ها و مقرهای مجاهدین را شناسایی کرده و دام را می‌گستراند،‌ در یکی از روزهای بهمن‌ماه که حول و حوش مقر مجاهد موسی خیابانی بوده‌اند، ساکنین و محافظین شهید موسی با پی‌بردن به مورد مشکوک تصمیم به انتقال به پایگاه دیگری می‌گیرند که در زعفرانیه قرار داشته و این پایگاه نیز جزو اماکنی بوده که علی اصفهانی از آن اطلاع داشته و آن را لو داده بود. بدین خاطر مامورین اطلاعاتی رژیم ارتجاعی از قبل این خانه را تحت نظر داشتند. بدین شکل که به منزل روبرو و مشرف به این پایگاه مراجعه کرده و از صاحبخانه می‌‌خواهند که بطور دائم یکی از نفرات اطلاعاتی‌شان در آن‌جا مستقر شود، که آن‌ها نیز قبول می‌کنند. هم‌چنین مأموریت اطلاعاتی به صاحبخانه پایگاه مراجعه و کلید در ورودی ساختمان را از او می‌گیرند. لذا هنگامیکه شهید موسی و تیم محافظ همراه، به اتفاق اشرف ربیعی به این خانه آمده تا مستقر شوند، مأمور اطلاعاتی مراقب خانه بلافاصله به مرکز اطلاع می‌دهد که عده‌ای آمده و در خانه مستقر شده‌‌اند که مأمورین کمیته اوین در نهایت اختفا بسیج شده و بدون این که به دیگر ارگان‌ها اطلاع دهند (به خاطر ترس از نفوذی‌های سازمان در بین مأمورین خودشان و لو رفتن عملیات) فقط حدود ۷۰ تن از نفرات مورد اطمینان خود را آماده حمله می‌نمایند. البته بایستی اضافه کنم، با همه اطمینانی که به افراد دست‌چین‌‌شده خود داشتند، ولی آن‌ها را از این‌که به کجا می‌خواهند ببرند و چه کسی را دستگیر کنند، چیزی نمی‌گویند و تنها عناصر رده بالای گروه ضربت مطلع بوده که مسئله چیست و درگیری با چه کسانی می‌باشد.» [3]

 

پایگاه موسی خیابانی در زعفرانیه تهران

مسئول بررسی بخش التقاط واحد اطلاعات سپاه در مورد چگونگی لو رفتن پایگاه خیابانی می‌گوید:‌

«... هدف اطلاعات سپاه این بود که رأس را بزند. منتها ضربه‌ی موسی خیابانی واقعاً‌ اصلش عنایت الهی بود؛ بقیه‌اش هم عنایت الهی بود ولی این یکی خیلی بارز بود. آن هم این بود که این آقای [...] که محافظ مهدی ابریشم‌‌چی و دیگران بود بعد از ۳۰ خرداد می‌برد و پدرش – حالا نمی‌دانم مادرش هم بوده است یا نه- او را معرفی می‌کند.... بعد آمد و گفت که آن‌ها سه تا خانه دارند و سازمان هم خانه‌ها را خالی نکرده بود. بچه‌ها رفتند و دیدند که خانه‌ها پر است. همه‌شان پر بود. تازه بچه‌ها از آن‌ها خانه‌های دیگری را هم پیدا کردند. یکی خانه‌ی مهدی ابریشم‌چی بود و یکی هم فکر می‌کنم خانه‌ی روابط بود. دقیقاً یادم نیست ولی خانه مهدی‌ ابریشم‌چی را مطمئنم. خانه سوم را فکر می‌کنم مربوط به بخش روابط بود ولی دقیقا یادم نیست. به هر حال سازمان هم حساب نکرده بود که او اطلاعات می‌دهد و لو رفت. وقتی ضربه موسی اتفاق افتاد، این‌قدر مدارک به دست آمد که ... در ضربه‌‌ی ۱۹ بهمن، این کار بسیار عاقلانه و درستی بود که نیروی اصلی ما در آن خانه‌‌ای آمد که موسی را درونش دیده بودیم. ما آن موقع آن قدر نیرو نداشتیم که بتوانیم در چندجا عملیات همزمان انجام بدهیم. متأسفانه کسی که پشت بی‌سیم اعلام می‌کند که موسی خیابانی خورد، ‌آن‌ها از صامت [4] می‌شنوند و فرار می‌کنند.» 

مسئول اقدام بخش التقاط واحد اطلاعات سپاه می‌گوید:‌

«در ضربه‌ی موسی، پدر [...] او را معرفی می‌کند و بعد از دستگیری مدتی او را نگه می‌دارند و او چند تا آدرس می‌دهد و می‌‌گوید که می‌دانم افراد رده‌ بالای سازمان در این خانه‌ها تردد می‌کنند ولی دقیق نمی‌دانست. بچه‌ها هم می‌روند کار می‌کنند و تیم‌هایی مستقر می‌شوند و یکی از خانه‌ها را تشخیص می‌دهند، فعالیت‌اش خیلی بالاست. [....] را می‌برند و چند روز در کمین خانه مستقر می‌شوند. صاحبخانه‌ای که این خانه را به آن‌ها اجاره داده بود، به عنوان کنترل خانه هر دو سه ماهی می‌آمد سری به آن‌جا می‌زد. سازمان دو طبقه این خانه را گرفته بود. صاحبخانه که می‌آید تا می‌خواهد بالا بیاید. موسی خیابانی از راه‌پله‌ها به طبقه بالا می‌رود. در همین زمانی که بالا می‌رفت ، [... ] او را دید و شناسایی کرد. بچه‌ها می‌گفتند [...] عداشت سکته می‌کرد و می‌گفت این موسی است، این موسی است!‌ بعد که استخاره کردند و خوب آمد و عملیات انجام شد. » [5]

فرد یاد شده همان علی اصفهانی است که با نام «جعفر» همچنان در خدمت دستگاه امنیتی و اطلاعاتی نظام است و به دلیل رعایت مسائل امنیتی و حفظ جان وی از بردن نامش خودداری می‌کنند که اهمیت اصفهانی برای دستگاه امنیتی را می‌رساند.

طه طاهری (مسعود صدر‌‌الاسلام) بازجوی ۲۰۹ و از مسئولان بعدی دستگاه اطلاعاتی و مسئول سرکوب جبنش دانشجویی ۷۸ می‌گوید:

«برای شناسایی مرکزیت سازمان یک مجموعه کار اطلاعاتی شکل گرفت و سرنخی به دست‌ آمد. پدر یکی از منافقین، او را معرفی کرد. او به اوین منتقل شد و در زمان بازگشت تخلیه‌ی اطلاعاتی شد. ... فقط می‌دانستیم آدم مهمی بوده و پدرش آورده و او را معرفی کرده است. ایشان در زندان متحول و منقلب شد. البته قبل از آن بریده بود و با سازمان قطع ارتباط کرده بود. یک روز آخر شب او را خواستم و گفت اطلاعات مهمی دارم و می‌خواهم بدهم. اطلاعاتش را گرفتم. ...صبح‌ آن روز از واحد عملیات، شهید احمد سالاری .... و یک نفر دیگر به محل آدرس‌های معرفی شده اعزام شدند و گفتم او را ببرید و این چند تا خانه‌ای را که می‌گوید آرام چک کنید و بیایید. یک ربع طول نکشید که از خیابان به من زنگ زدند و گفتند فلانی! ما مسئول این فرد را دیدیم و زود منطقه را ترک کردیم. اولین خانه‌ای که چک کردند، خانه‌ی زعفرانیه بود و فرد در اختیار ما، محافظ موسی خیابانی را دیده بود. آمدیم و سریع هماهنگ کردیم و کار اطلاعاتی شروع شد. آذرماه بود. همه خانه‌هایی را که آدرس داده بود چک کردیم و دیدیم پر هستند. نیروی آن‌چنانی هم نداشتیم. همه نیروی اطلاعات سپاه بسیج شدند و روی مرکزیت سازمان متمرکز شدیم. حالا دیگر اشرف ربیعی، موسی خیابانی ، مهدی ابریشم‌چی، مریم قجر و بقیه را در تور کنترلی داشتیم. می‌دانستیم بی‌سیم دارند و با بی‌سیم ارتباطات و تردد می‌کنند ولی اطلاعات درونی را نداشتیم. مجبور شدیم با هزاران گرفتاری یکی از خانه‌های مشرف را بگیریم و مراقبت ثابت در آن‌ گذاشتیم. آقای «م» در آن موقع مسئول تعقیب و مراقبت این‌‌ها بود. ....»[6] 

محسن رضایی فرمانده وقت سپاه پاسداران می‌گوید:‌

«از دی‌ماه سال ۶۰، به این نتیجه رسیدیم که تمرکز اطلاعاتی ایجاد کنیم و از آقای غلامرضا و آقای شیرازی خواستیم امکانات خود را جمع کرده و یک ضرب ‌شستی به مرکزیت سازمان مجاهدین خلق نشان دهند. خوشبختانه بر مبنای اطلاعاتی که از محافظ موسی خیابانی گرفتیم و کاری که بچه‌های تعقیب و مراقبت و بخش دیگری از نیروهای اطلاعات کردند، در آذر و دی‌ماه، اخبار و اطلاعات خوبی پیرامون اعضای کادر منافقین جمع‌آوری شد. ما خانه‌ی موسی خیابانی و شاهرخ شمیم مسئول اطلاعات مجاهدین خلق در تهران را شناسایی نمودیم. محل اسکان مهدی ابریشم‌چیرا هم مشخص کردیم. درکل، حدود ده پانزده خانه‌ تیمی که ارتباط ارگانیک بیشتری باهم داشتند را تحت نظر گرفتیم. در زمان انجام عملیات، اطلاعاتمان خیلی زیاد شد و اولین‌بار بود که برای انجام عملیات، تیم عملیاتی کم داشتیم. ما دوازده تیم پنج‌نفره را برای حمله به سه خانه تیمی که کادر سازمان در آن حضور داشتند، سازماندهی کردیم و برای زدن هر خانه یک نفر طراح و یک نفر مسئول عملیات تعیین نمودیم.» [7] 

وی در باره‌ی چگونگی تصمیم‌گیری برای حمله به پایگاه موسی خیابانی می‌گوید:‌

«به دعوت برادرمان آقای شیرازی، در بند ۲۰۹ زندان اوین برای جمع‌بندی اطلاعات و طراحی عملیات علیه کادر منافقین جلسه تشکیل شد و آقای حجت‌الاسلام علی فلاحیان از دادستانی، برادرمان آقای طاهری از بخش عملیات، آقای جوادی از بخش بررسی، دوستان تعقیب و مراقبت و بازجوها در آن جلسه حضور پیدا کردند. اطلاعات پراکنده گردآوری و دسته‌بندی شد و تصمیم نهایی گرفته شد.»

وی در مورد تعداد خانه‌های تیمی مورد حمله می‌‌گوید:‌

«دوستان ما صبح ۱۹ بهمن‌ماه سال ۱۳۶۰، آماده عملیات شدند، درحالی‌که همه بی‌سیم‌های تیم‌های عمل‌کننده خاموش بود و بچه‌ها با علامت و طرز خاصی باهم ارتباط برقرار می‌کردند، چون دوستان ما می‌دانستند که منافقین شنود بی‌سیم دارند و گفت‌وگوها را کنترل می‌کنند. این کارها صورت گرفت و تیم‌ها عملیات را شروع کردند و با یک حرکت سریع و دقیق گشت بیرون سازمان را گرفتند و عملیات شروع شد. عملیات علیه هر سه خانه تیمی با یک فاصله‌ی کوتاه از هم انجام شد تا خانه‌ها به همدیگر اطلاع ندهند. از این سه خانه تیمی یکی‌ بغلِ لانه جاسوسی و یکی در یوسف‌آباد بود و با هم فاصله هم داشتند،»

نه مجاهدین و نه دستگاه امنیتی، هیچ اطلاعاتی راجع به علی اصفهانی منتشر نمی‌کنند. مسئولان اطلاعاتی با آن‌که همه‌ی مشخصه‌های مربوط به وی را بیان می‌کنند اما از ذکر نامش خودداری می‌کنند تا وی در اجتماع انگشت‌نما نشود. موضوع جنبه‌ی امنیتی ندارد چرا که مجاهدین وی را می‌شناسند. اما مجاهدین به خاطر نپذیرفتن مسئولیت اشتباهات‌شان از بیان نام وی خودداری کرده و با مسئولان امنیتی رژیم همراهی می‌کنند. 

چرا به همه‌ی پایگاه‌های شناسایی شده همزمان حمله نشد؟

علاوه بر پایگاه زعفرانیه چندین پایگاه دیگر مجاهدین نیز توسط علی اصفهانی و تعقیب و مراقبت‌های اطلاعات سپاه لو رفته بود اما به‌طور همزمان مورد حمله نیروهای سپاه و کمیته و دادستانی قرار نگرفتند و به این ترتیب تعدادی از کادرهای مجاهدین از مهلکه گریختند. مسئول بررسی بخش التقاط به صراحت می‌گوید «ما آن موقع آن قدر نیرو نداشتیم که بتوانیم در چندجا عملیات همزمان انجام بدهیم.» چرا نیرو نداشتند؟ آیا بسیج نیرو از پایگاه‌های متعدد سپاه و کمیته کار سختی بود؟ چرا این‌کار را انجام ندادند؟

دلیل اصلی آن ترس از نفوذی‌های مجاهدین در سپاه و کمیته بود. برای مثال الماس عوضیار مسئول ستاد خبری واحد اطلاعات سپاه پاسداران یکی از نفوذی‌های مجاهدین بود که چند ماه قبل لو رفته بود.

مسئول بخش التقاط واحد اطلاعات سپاه درباره‌ی الماس عوضیار می‌گوید:

«با آغاز فاز نظامی مجاهدین، از آن جا که اخبار ضربات سپاه به خانه‌های تیمی سازمان از مسیر ستاد خبری می‌گذشت، وظیفه‌ی مهم عوضیار اطلاع دادن به مجاهدین برای تخلیه‌ کردن خانه‌ها بود. لذا تعدادی از ضربات سپاه پیش از عملیاتی شدن لو می‌رفت و به اصطلاح می‌سوخت. پس از دستگیری الماس عوضیار وی به حدود ۵۰ مورد برای تخلیه‌ی خانه‌های تیمی اعتراف کرد. این کار با تهیه‌ی کپی از گزارش‌های خانه‌های تیمی و تحویل به مجاهدین صورت می‌گرفت. در همین دوره اقدام دیگری که از سوی الماس عوضیار صورت گرفت‌، تهیه‌ی نقشه و کروکی از ساختمان سپاه تهران بود.»

عباس زریباف یکی دیگر از نفوذی‌های مجاهدین در اطلاعات سپاه بود که توانست رد بنی‌صدر را کور کند تا نیروهای اطلاعاتی به او دست نیابند. وی همچنین در حمله به مقر مركزی واحد اطلاعات سپاه پاسداران هم نقش مهمی ایفا كرده بود. محافظ محسن رضایی نفوذی مجاهدین بود. ده‌ها نفوذی دیگر مجاهدین در سپاه و کمیته بودند. تعدادی‌شان در زمان یاد شده هنوز شناسایی و دستگیر نشده بودند. نیروهای اطلاعاتی از ترس این که مبادا موضوع به گوش نفوذی‌های مجاهدین برسد و آن‌ها رهبران این سازمان را مطلع کنند، ترجیح دادند در یک حجم کوچکتر عمل کنند و عمده نیروی خود را روی پایگاه اصلی مجاهدین در زعفرانیه که موسی خیابانی در آن‌جا به سر می‌برد بگذارند.

از راست پرویز یعقوبی، مهدی ابریشم‌چی، مسعود رجوی و موسی خیابانی

پرویز یعقوبی در اطلاعیه‌اش می‌گوید:‌

«در حالی‌که سرکردگان کمیته آدرس پایگاه‌هایی که علی اصفهانی، محافظ ابریشم‌چی لو داده بود، می‌دانستند و تماماً توسط کمیته شناسایی شده و در تور افراد کمیته بود، ولی سردمداران کمیته تصمیم می‌گیرند که بعد از  پایان عملیات هرپایگاه به پایگاه دیگری رفته و کار را تمام کنند. دلیل اصلی عدم تهاجم همزمان به تمام پایگاه‌های شناسایی شده و در تور، در درجه اول به خاطر ترس از هواداران سازمان که در تمامی رده‌های کمیته و سپاه وجود داشتند، بود. چون می‌دانستند چنانچه هواداران سازمان کوچکترین بویی از مسئله ببرند بلافاصله به مجاهدین  اطلاع داده طرح را مواجه با شکست می‌کنند. ...کمیته‌چی‌ها به خاطر ترس از هواداران سازمان اجباراً تنها با یک تیم دست‌چین شده و مورد اطمینان، مبادرت به تهاجم به پایگاه های سازمان می‌کنند، لذا بعد از پایان عملیات برعلیه هر پایگاه با همان تیم به پایگاه دیگری رفته و آن را مورد حمله و هجوم قرار می‌دهند. » [8] 

طه‌ طاهری (مسعود صدر‌الاسلام) که در اسفندماه ۱۳۸۵ رابرت لویسنون را در جزیره کیش ربود، می‌گوید:‌

«محدودیت نیرو هم داشتیم و نیروهای کمیته‌‌ی انقلاب را هم بسیج کردیم. ما فقط توانستیم پنج تا خانه را بزنیم. به خیلی از خانه‌ها به علت کمبود نیروهای کیفی نرسیدیم. » [9] 

فرار مهدی ابریشم‌چی و مریم قجر عضدانلو از مهلکه

محسن رضایی فرمانده وقت سپاه پاسداران می‌گوید:

«ابریشم‌چی توانسته بود دقایقی قبل از عملیات از خانه بیرون برود. شاید از طریقی فهمیده بود و توانست خودش را از مهلکه نجات دهد یا قصد داشت سر قرار برود.»

ادعای مسئول بررسی بخش التقاط واحد اطلاعات سپاه و محسن رضایی تأیید اطلاعیه پرویز یعقوبی است که ربع قرن پیش منتشر شد. یعقوبی در اطلاعیه‌اش توضیح می‌دهد مهدی ابریشم‌چی چگونه به همراه همسرش مریم قجر عضدانلو از مهلکه فرار کرد:‌

«تیم عمل‌کننده با توجه به شناسایی‌‌هایی که از قبل توسط علی اصفهانی به دست آورده بود، از محل درگیری با بی‌سیم ختم عملیات و به شهادت رساندن موسی و اشرف ... را به مرکز خود اطلاع می‌دهد که این پیام حدوداً ساعت ۶ صبح توسط مجاهدین با شنود در پایگاه‌های دیگر شنیده می‌شود. لذا به‌اصطلاح مسئول کل حفاظت سازمان مهدی ابریشم‌چی به صرف این که ممکن است اشرف ربیعی به شهادت نرسیده و دستگیر شده باشد، چون محل سکونت او را می‌داند، و با این احتمال که ممکن است در زیر شکنجه پایگاه را لو بدهد به عنوان احتیاط تنها خود و زنش مریم قجر عضدانلو، پایگاه را ترک می‌کنند و به دیگران توصیه می‌کند که همچنان در پایگاه بمانند، مسئله‌ای نیست. ساده‌لوحی را ملاحظه می‌کنید؟‌ با توجه به دستگیری محافظش و با توجه به گزارش‌های قبلی که وی را در ماشین گشت کمیته دیده‌اند و بی‌توجه به ضربه پایگاه شهید موسی خیابانی، همچنان در گیجی به‌سربرده و اصلاً متوجه نیست که ضربه از کجاست. لذا خوش‌خیالانه و ساده‌لوحانه، به اعضا مستقر در پایگاهش توصیه باقیماندن می‌کند.»

وی در جای دیگری از اطلاعیه‌اش می‌نویسد:‌

«مسئول حفاظت سازمان به تصور این که تنها پایگاه شهید موسی خیابانی مورد تهاجم قرار گرفته به دیگر اعضا توصیه می‌نماید که در پایگاه بمانند، تنها خروج خود و زنش از پایگاه به خاطر احتیاط صورت می‌گیرد نه به علل دیگر. چرا که از شهادت و یا زنده بودن اشرف ربیعی اطلاع دقیقی نداشتند. باید بگوییم در صورت اطمینان از شهادت اشرف، امکان ترک پایگاه توسط آن‌ها بسیار بعید بود و همین مسئله باعث زنده‌ماندن‌شان شد. » [10] 

شهره معدنچی یکی از اعضای شورای رهبری مجاهدین روز ۱۹ بهمن ۱۳۶۰ در خانه‌ی تیمی دیگری نزدیک پایگاه خیابان پاسداران، از نزدیک شاهد حمله پاسداران و درگیری با ساکنان پایگاه مزبور می‌شود. او و همراهانش با دیدن هجوم پاسداران ابتدا تصور می‌کنند خانه‌ی خودشان مورد حمله قرار گرفته است و آرایش دفاعی می‌گیرند اما بلافاصله متوجه می‌شوند هدف پایگاه دیگری است.

او به منظور بزرگ کردن مریم قجر‌عضدانلو، بدون آن که متوجه تبعات موضوع باشد روایت پرویز یعقوبی و مسئولان اطلاعاتی را تأیید می‌کند و می‌گوید:‌

«ما بعداً فهمیدیم که اون پایگاه، پایگاه خواهر مریم بوده، خواهر مریم تا ساعت ۱۱ و نیم صبح تو پایگاه بوده، بعد به دلیل این که حفاظت به مواردی مشکوک شده بود از پایگاه رفته بودند. » [11]

شهره معدنچی با توجه به فرهنگ و منش مجاهدین، حرفی از مهدی ابریشم‌چی که همسر وی بوده نمی‌زند. مجاهدین می‌کوشند گذشته‌ی زندگی «خواهر مریم» را از خاطره‌ها بزدانید. چنانچه در زندگینامه مسعود رجوی هم حرفی از ازدواج او با فیروزه بنی‌صدر که پیشتر آن همه روی آن و از خود‌گذشتگی وی تبلیغ می‌کردند نمی‌زنند و این بخش از زندگی مسعود رجوی را حذف می‌کنند.[12]

پایگاه مزبور به «خواهر مریم» تعلق نداشت این تحریف واقعیت است. در زمان یاد شده «خواهر مریم» یک عضو ساده مجاهدین بود و پایگاه مزبور به همسرش مهدی‌ ابریشم‌چی تعلق‌ داشت که عضو کادر مرکزی و مسئول حفاظت کل سازمان مجاهدین بود. در واقع خود مهدی ابریشم‌چی به «مواردی مشکوک» شده بود.

او نیز توضیحی نمی‌دهد اگر «موارد مشکوکی» بوده چرا تنها «خواهر مریم» با همسرش پایگاه را ترک کردند و چرا بقیه ماندند؟ درباره‌ی تضاد بین رفتار‌ها و ادعاهای مریم رجوی گفتنی بسیار است. [13]

پس از گفتگویی که با «میهن‌ تی‌وی» در ۶ فوریه ۲۰۱۹ در مورد ضربه ۱۹ بهمن و فرار مهدی ابریشم‌چی و مریم عضدانلو داشتم، در نشست سراسری مجاهدین به مناسبت ۲۲ بهمن، مسئولان این سازمان کوشیدند با روایتی جعلی به آن‌‌چه بیان کرده بودم پاسخ دهند. محمود عطایی[14] که از نام مستعار «حمید» استفاده می‌کند در حالی که در مورد خاطراتش از زندان زمان شاه و روزهای پیروزی انقلاب صحبت می‌کرد بدون مقدمه بنا به دستوری که به او داده شده بود گفت:

«در ۱۹ بهمن زنده ماندن تصادفی خود شما بود که خدا به ما رحم کرد واقعاً خود شما ماندید. اگر یادتان باشد پایگاهی که بودید بعد از خروج شما، دو سه دقیقه بعدش حمله شد. خلاصه شما را خدا برای ما نگاه داشت. خدا را از این بابت شکرگزاریم واقعاً. همیشه هم از برادر فرید (محمدعلی توحیدی) تشکر می‌کنیم که خوب شد آن روز صبح چون مسئول حفاظت بود، قاطعاً دستور داد که تیم شما آن روز خانه را ترک کنید. همیشه از او تشکر می‌کنیم. خدا را هم شکر می‌کنیم به وجود شما و نعمات و برکاتی که نصیب ما شد. » [15]

پس از صحبت‌های عطایی، «خواهر مریم» هم از فرصت استفاده کرد و «فروتنانه» گفت که یکی از «طلبکاری»‌های او از خداوند این است که چرا آن روز «شهید» نشده است.

۳۷ سال از ۱۹ بهمن ۱۳۶۰ می‌گذرد، پس از تکرار روایت پرویز یعقوبی در «میهن‌تی‌وی» مجاهدین به یاد چگونگی خروج مریم رجوی و معجزه و خواست خدا می‌افتند! معلوم نیست چرا خواست خدا نبود که خیابانی و ربیعی زنده بمانند و خداوند چه پدرکشتگی با آن‌ها داشت. عطایی به جای مهدی ابریشم‌چی از محمدعلی توحیدی تشکر می‌کند که دستور ترک خانه را داده بود. وی نیز از بردن نام مهدی ابریشم‌چی که سوژه‌ی اصلی بود خودداری می‌کند. اما این حضرات توضیحی نمی‌دهند چرا توحیدی دستور ترک خانه را به بقیه افراد نداد و چرا آن‌ها را گوشت قربانی کرد و دم توپ گذاشت؟‌

نکته‌ی حائز اهمیت دروغی است که بعدها مهدی ابریشم‌چی در جریان انقلاب ایدئولوژیک مجاهدین در مورد همسرش مریم قجر عضدانلو که می‌رفت تا با مسعود رجوی ازدواج کند سرهم کرد. مجاهدین در جعل چنین داستان‌هایی ید طولایی دارند. مریم رجوی که قرار بود یکباره بالا کشیده شود و به رهبری مجاهدین برسد، سابقه‌ی چندانی در مبارزه نداشت. یک عضو معمولی مجاهدین بود که بعد از انقلاب به این سازمان پیوسته بود و کوله‌بار مبارزاتی‌اش سابقه‌ی شکنجه و زندان و حتی بازداشت کوتاه مدت در دوران دانشجویی نیز نداشت. این در حالی بود که ساده‌ترین هواداران مجاهدین در آن تاریخ گاه سابقه‌ی چند ساله‌ی زندان و شکنجه داشتند. برای رفع این نقطه ضعف، مهدی ابریشم‌چی در مورد حل‌شدگی مریم قجر عضدانلو در مبارزه، مدعی شد وی با آن که باردار بود از سازمان خواسته بود که در مقابله با پاسداران از سیانور استفاده نکند تا چنانچه دستگیر شد در زیر شکنجه با مقاومت حماسی خود بازجویان و شکنجه‌گران را شرمسار کند!

«برای مریم شکنجه چیزی نبود. وقتی در داخل بوده و حامله هم بود گفته بود نمی‌خواهم بسادگی کشته بشوم. بلکه می‌خواهم بعنوان یک زن شکنجه شوم تا خمینی بیشتر افشا شود. پبیشنهاد کرده بود که کپسول سیانورش را کنار بگذارد و مسئولین موافقت کرده بودند. در حالی که به این سادگی به کسی اجازه نمی‌دادند. اما او داوطلب بود. »[16]

 او چنان از مقاومت «مریم» در برابر شکنجه می‌‌گوید که گویی بارها شکنجه شده و لب از لب نگشوده در حالی که او به عمرش یک سیلی نخورده بود و یک شب را در بازداشت به سر نبرده بود.

هرکس که کوچکترین شناختی از مجاهدین داشته باشد می‌داند که مهدی ابریشم‌چی در این مورد دروغ می‌گوید چرا که محال بود مجاهدین چنین پیشنهادی را بپذیرند و برعکس او را به بریدن از مبارزه و حل نشدن مسئله شهادت متهم می‌کردند.

چنانچه ملاحظه می‌شود مهدی‌ ابریشم‌چی و عضدانلو که فکر می‌کنند احتمال دارد اشرف ربیعی زنده دستگیر شده باشد، خانه‌شان را خالی می‌کنند تا مبادا او زیر شکنجه آدرس محل را لو بدهد و جان‌شان به خطر افتد.  

طبق گفته‌ی پرویز یعقوبی مهدی ابریشم‌چی با ساده‌انگاری‌ و بی‌کفایتی‌اش، اعضای مستقر در پایگاهش را به کام مرگ می‌فرستد و تنها جان خود و همسرش را نجات می‌دهد. مجاهدین هیچ‌گاه توضیحی نداده‌اند چنانچه خطری آن خانه را تهدید می‌کرد که لازم بود مهدی ابریشم‌چی و همسرش از آن خارج شوند، چرا این موضوع در ارتباط با مهناز کلانتری، خسرو رحیمی، محمد‌حسن پورقاضیان، حسن مهدوی و ناهید رأفتی‌مقدم که ساکن آن خانه بودند صدق نمی‌کرد؟ چرا به آن‌‌ها دستور داده نشد که خانه را ترک کنند؟ مسئول کشته‌شدن آن‌ها چه کسی است؟‌ 

نکته‌ی حیرت‌انگیز آن که است که مریم رجوی به عمرش یک سیلی نخورده و یک شب در بازداشت نبوده، مهدی ابریشم‌چی برایش تبلیغ می‌کند که «شکنجه برای او چیزی نبود»، خودش هم که در ۳۶ سال گذشته در امنیت کامل و لااقل ۳۴ سال آن با برخورداری از امکانات یک پرنسس زندگی کرده، و انواع و اقسام عمل‌‌های زیبایی روی پوست و صورت و فک و دندان و ... او صورت گرفته، و در همه‌ی عمرش در یک عملیات نظامی شرکت نداشته، «طلبکاری»‌اش از خداوند این است که چرا «شهادت» از او دریغ شده است! 

در حالی که مسئول حفاظت کل مجاهدین، یارانش را در مقابل واحد‌های عملیاتی سپاه و کمیته و دادستانی در محاصره تنها می‌گذاشت و جان خود و همسرش را نجات می‌داد، لاجوردی در اوهام مالیخولیایی خود در هراس از آن بود که مبادا مجاهدین و واحد‌های عملیاتی‌شان به اوین حمله کنند. احمد قدیریان معاون اجرایی لاجوردی و مسئول گروه ضربت اوین می‌گوید:‌

«عصر آن روز سازمان قصد حمله به اوین می‌نماید، شهید لاجوردی به من فرمودند: مراقبت نمایید و بنده هم آماده باش دادم و مسئله مراقبت از اوین برای چند روزی ادامه داشت تا این که تعدادی از خانه‌های تیمی آن‌ها به تصرف در آمد، رهبری بخشی از این خانه‌ها در غرب تهران به عهده حسینی همدانی بود» [17] 

فرار ابریشم‌چی و مریم قجر عضدانلو به خارج از کشور

ابریشم‌چی پس از این حادثه، به شهادت کسانی که او را از نزدیک دیده بودند در حالی که طبق معیارهای مجاهدین بریده بود و وضعیت روحی خوبی نداشت به همراه مریم قجر عضدانلو در فروردین ماه ۱۳۶۱ به خارج می‌گریزند. علی زرکش نیز در حالی که از مهلکه گریخته و در خارج از کشور به سر می‌برد توسط مسعود رجوی به عنوان جانشین موسی خیابانی در ایران انتخاب شد و به‌گونه‌ای جلوه داده شد که در ایران به‌سر می‌برد و فرماندهی عملیات‌ها را به‌عهده دارد. این در حالی بود که هواداران این سازمان بدون هیچ سرپناه و پشتوانه‌ای در مقابل نیروهای رژیم رها شده بودند و بالاترین کادرهای مجاهدین با استفاده از امکاناتی که هواداران و مردم برای پیشبرد امر مبارزه فراهم کرده بودند به صورت غیرمسئولانه‌ای در صدد فرار از کشور و مهلکه بودند. [18]

مسعود رجوی چند ماه پس از انقلاب ایدئولوژیک هنگامی که در پاییز ۶۴ تصمیم گرفت علی زرکش را به جرم «خیانت» در پاریس دادگاهی کند، یکی از بهانه‌هایش «فرار» او پس از کشته‌شدن خیابانی و ترک کشور بود. در این دادگاه به شهادت شرکت‌کنندگان در آن، علی زرکش به اعدام محکوم شد و سپس از «عفو» و «مرحمت» و «بزرگمنشی» رهبری برخوردار شد و تحت‌الحفظ به عراق برده شد و در آن‌جا مدت‌ها به بند کشیده شد و عاقبت به عنوان یک هوادار ساده در عملیات فروغ جاویدان شرکت کرد تا از «شر» زندگی، ملالت‌بارش نجات یابد. 

انتقاد پرویز یعقوبی از ابریشم‌چی در کنگره ناقص مجاهدین

پرویز یعقوبی در اطلاعیه‌ی مزبور در مورد برخوردش با مهدی ابریشم‌چی می‌گوید:‌

«در اولین کنگره ناقص و ناتمام سازمان که جهت رسیدگی به انحرافات مرکزیت در اور- سور-او آز ویلای اقامت مسئول «شورای ملی مقاومت» در شهریور سال ۱۳۶۳ تشکیل شد، یکی از انتقادات به مسئول بی‌صلاحیت حفاظت کل سازمان مهدی ابریشم‌چی، همین فاجعه ۱۹ بهمن ۱۳۶۰ بود، که در اثر بی‌کفایتی‌اش به وقوع پیوسته و منجر به شهادت و دستگیری تعداد کثیری از مجاهدین شده بود که در همان فرصت کوتاه که پیش آمد وقتی این مسئله مطرح گردید، ابریشم‌چی برای فرار از زیربار مسئولیت فاجعه، تنها با اظهار این که «کاش من زیر ماشین رفته و  کشته شده بودم و شاهد شهادت موسی و اشرف نمی‌بودم» بسنده کرد و می‌خواست مسئله را لوث کند. متأسفانه مسئول «شورای ملی مقاومت» که ریاست کنگره را به عهده داشت و برپایی کنگره به خاطر رسیدگی به انحرافات وی و دارو‌دسته‌اش تشکیل شده بود، نگذاشت کنگره ادامه یابد تا هم به حساب انحرافات خودش و همدستانش از جمله حاجب سالارش (مهدی ابریشم‌چی) رسیدگی شود. لذا رسیدگی به مسئله در همین حد که در بالا عنوان شد ناتمام، نظیر خود کنگره باقیماند.»

نکته‌ی جالب توجه آن که مهدی ابریشم‌چی که بخاطر بی‌کفایتی‌اش موجب ضربه ۱۹ بهمن شده و در نتیجه‌ی آن موسی خیابانی و اشرف ربیعی همسر مسعود رجوی کشته شده بودند، چند ماه بعد از این کنگره مجبور شد از همسر خود دست بکشد تا مسعود رجوی با او ازدواج کند و خود به دستور مسعود رجوی و  با به دوش کشیدن لقب «پهلوان»‌ که از رجوی گرفته بود در سن ۳۸ سالگی با مینا خیابانی خواهر ۱۹ ساله موسی خیابانی ازدواج کند. ابریشم‌چی این افتخار را یافت که از سوی رجوی میهمان‌دار و مجری مراسم ازدواج وی و همسر سابق‌اش مریم قجر عضدانلو باشد و میهمانان را دعوت به شادی و دست‌افشانی و شعاردادن کند.  

 

در این فعل‌و‌انفعال نام مستعار مهدی ابریشم‌چی از «اسد» به معنای «شیر» به «شریف» تغییر کرد. و مسعود رجوی شخصاً «شیر همیشه بیدار» شد تا با «خورشید» و «مهر تابان» که مریم عضدانلو باشد «شیروخورشید» ایران و زوج «رجوی» را تشکیل دهد. مسعود رجوی در اواخر دهه‌ی ۶۰ مهدی ابریشم‌چی و مینا خیابانی را مانند دیگر زوج‌های مجاهدین مجبور به طلاق کرد.

لازم به توضیح است که کلیه اقدامات رجوی را جدا از منظر ایدئولوژیک، سیاسی و تشکیلاتی بایستی در یک پس زمینه‌ی روانی نیز دید و تحلیل کرد. بدون آن، درک و شناخت کاملی از پدیده مزبور و به‌ویژه تحولات درونی مجاهدین نخواهیم داشت.

 

مسعود رجوی، مریم قجر عضدانلو، مینا خیابانی، مهدی ابریشم‌چی

چگونگی آماده‌سازی مقدمات حمله به پایگاه موسی خیابانی

مسئول تعقیب و مراقبت و فرمانده عملیات شهری «واحد التقاط» اطلاعات سپاه پاسداران در مورد چگونگی لو رفتن پایگاه خیابانی در پاسخ به خبرنگار که می‌پرسد «یک کمی درباره‌ی ۱۹ بهمن و تعقیب و مراقبت آن توضیح بدهید، می‌گویند:‌

«این آقا به این خانه رفت، بعد دو تا خانه شدند،‌ بعد به سه خانه رسید. اگر اشتباه نکنم این کار در برج ۸ [آبان] شروع شد و در برج ۱۱ [بهمن] به عملیات رسید. که حاجی زحمتش را کشید. این‌ها خودشان کارهای زیادی داشتند، ولی بچه‌ها سه ماه شبانه‌روزی کار کردند.

ف.عحاجی! اگر یادت باشد موسی را تا روزهای آخر ندیده بودیم. 

م.ت.م : می‌دانستند این‌جا مرکزیت است، ولی نمی‌دانستند موسی آن‌جاست.

یکی از مسئولین «ت.م» می‌گفت تقریباً ساعت ۱۱ شب آن فرد دستگیر شده را آوردیم و در آن خانه کاشتیم که ببیند، ساعت یازده مطمئن شدیم و موسی را دیدیم. به نیم طبقه رفت و در را باز کرد و نور از پشت سرش افتاد و ما دقیق دیدیم.

ف.ع : به ذهنم می‌آید که تأییدیه‌ی آخر را یکی از مسئولین ت.م سپاه تهران داده بود. او تأیید کرد که من موسی را دیدم.  

م.ت.م :  نه، ولی به شما بگویم هیچ کس موسی را نشناخت تا کشته شد و او را به اوین بردند و آقای لاجوردی تأیید کرد که موسی است. گریمش کرده بودند.» [19]

چنانچه از گفتگوی این دو نفر بر می‌آید نزدیک به سه ماه تعقیب و مراقبت ادامه داشته و خانه‌‌ها زیر نظر بودند. نیروهای اطلاعاتی می‌دانستند پایگاه مزبور به مرکزیت مجاهدین تعلق دارد اما از آن‌جایی که استفاده‌ای از آن نمی‌شد یک نفر را در خانه‌ی روبرویی کاشته بودند تا به محض تردد افراد به پایگاه مزبور به آن‌ها اطلاع دهد. از قرار معلوم به محض استقرار موسی خیابانی و همراهانش در پایگاه مزبور، فردی که خانه را تحت نظر داشت به ۲۰۹ اوین خبر می‌دهد و آن‌ها علی اصفهانی را که در خدمت‌شان بود ساعت ۱۱ شب به محل می‌آورند تا افراد خانه را مورد شناسایی قرار دهد و تصمیم‌گیری نهایی برای حمله صورت گیرد.

طه طاهری که با نام مسعود صدر‌الاسلام و در پست مسئول اطلاعات نیروی انتظامی در قتل‌های زنجیره‌ای سال ۱۳۷۷ دست داشت به عنوان یکی از بازجو‌های ۲۰۹ و کسی که پرونده را دنبال می‌کرد می‌گوید:‌

«موسی را یک لحظه دیدیم که در خانه است. شرایط خیلی سخت بود.» [20] 

عملیات مشترک کمیته و سپاه و گروه ضربت دادستانی

پرویز یعقوبی درمورد چگونگی شروع حمله می‌نویسد:‌

«در نهایت اختفا به محاصره پایگاه می‌پردازند و افراد خود را مستقر کرده منتظر می‌مانند تا ساعت ۵ صبح. چرا که از ساعت ۵ صبح به بعد، کمیته‌ها معمولاً دستگاه‌های بی‌سیم خود را بسته و پیامی رد و بدل نمی‌کردند و سطح عملیات در این زمان به پایین‌ترین حد خود می‌رسید. مجاهدین از این مسئله مطلع بوده، لذا عملاً در پایگاه‌ها، بعد از ساعت ۵ صبح تا وقت اداری یک حالت نسبتاً‌ راحت‌باش برقرار می‌شد. لذا پست نگهبانی هر پایگاه، که به طور دائم و به نوبت انجام می‌شد، در این ساعات از بار کمتری برخوردار بود. با لو رفتن این موضوع توسط دستگیر‌شدگان در زیر‌شکنجه، مسئولین گروه ضربت برای این که عملیات‌شان صد‌درصد موفق باشد، تصمیم‌ می‌گیرند تهاجم را بعد از ساعت ۵ صبح انجام دهند. لذا کمی بعد از ساعت ۵ صبح با کلیدی که از صاحبخانه گرفته بودند، به در ورودی نزدیک شده درب خانه را با کلید باز کرده به داخل خانه هجوم می‌برند و بلافاصله یکی از محافظین را که در پشت میز در سالن ورودی پایگاه نشسته بود به رگبار بسته به شهادت می‌رسانند، که سایرین از خواب بیدار شده در صدد دفاع برمی‌آیند، ولی تهاجم سریع و غافلگیر‌کننده عوامل کمیته به داخل پایگاه، متأسفانه هیچ فرصت مقابله و دفاع و استفاده از امکاناتی که قبلاً برای چنین روزی تدارک دیده شده بود را به مجاهدین مستقر در پایگاه نمی ٔهد. چون بنا بر طرح از قبل برنامه‌ریزی شده، در چند صدمتری این پایگاه، ‌پایگاه دیگری وجود داشت که با پیچیده‌ترین وسایل ارتباطی و بی‌سیم مجهز بود، تا چنانچه پایگاه شهید موسی خیابانی مورد تهاجم قرار گیرد، با بی‌سیم به پایگاه‌های دیگر اطلاع داده آن‌ها خود را به محل رسانده و با افراد کمیته و پاسداران درگیری رو در رو نمایند تا موسی خیابانی و همراهان بتواننند به پایگاه دیگری بروند. ولی عدم رعایت مسائل امنیتی، که نتیجه عدم صلاحیت مسئول کل حفاظت سازمان یعنی مهدی ابریشم‌چی بود و کم بها دادنش به دستگیری محافظش و لو دادن احتمالی پایگاه‌ها، و از همه مهمتر بی‌توجهی‌اش به گزارش مادر رضایی‌ها در رابطه با مشاهده علی اصفهانی در ماشین گشت کمیته که مشغول شناسایی اعضا و لو دادن پایگاه‌ها بوده، ابعاد فاجعه و بی صلاحیتی مسئول حفاظت سازمان را عیان و آشکارتر می‌نماید. یکی از ابتدایی‌ترین مسائل امنیتی که از روز نخست در پایگاه‌ها رعایت آن الزامی بود، این مسئله بود که بعد از اجاره و یا دراختیار قرارگرفتن پایگاهی توسط مجاهدین، بلافاصله قفل ورودی خانه یا تعویض می‌شد یا قفل دیگری که کلید آنرا صاحبخانه نداشته باشد، به درب ورودی نصب می‌کردند تا صاحبخانه نتواند سرزده و یا در غیبت اعضا به خانه بیاید و یا بهر دلیلی کلید به دست عوامل رژیم ارتجاعی افتاده، نتوانند به راحتی وارد پایگاه‌ها شوند. همانطور که در بالا بدان اشاره شد حتی این ابتدایی‌ترین مسئله امنیتی توسط مسئول کل حفاظت سازمان در باره پایگاه شهید مجاهد موسی خیابانی رعایت نشده بود. لذا ایادی کمیته با گرفتن کلید از صاحبخانه به راحتی وارد پایگاه شده و مجاهدین مستقر در پایگاه را به رگبار می‌بندند. شدت غافلگیری به حدی بود که تیم محافظ حتی فرصت این که به پایگاه مرکز ارتباطات و پشتیبانی که در چند صدمتری آن‌جا قرار داشته نمی‌تواند اطلاع دهند که مورد تهاجم قرار گرفته‌اند. لذا موسی خیابانی در کنار اتومبیل و اشرف ربیعی بعد از گذاردن مصطفی در حمام در حال بالا رفتن از دیوار حیاط با رگبار کمیته‌چی‌ها به شهادت می‌رسند. و دیگران نیز در گوشه و کنار منزل بدون آن که فرصت نمایند تا خود را آماده دفاع لازم نمایند طی درگیری مختصری در مدت کوتاهی توسط مهاجمین به شهادت می‌رسند. » [21] 

مأموران امنیتی در پاسخ سؤال خبرنگار که می‌پرسد «از همان شب تعریف کنید، شما آماده باش بودید؟‌« می‌گویند:‌

«ف.ع:  بله، ما آماده‌باش بودیم که این شناسایی شود و در روز ۱۹ بهمن خانه‌ی موسی را بزنیم. قبل از آن هم هماهنگی‌ها این جوری شده بود. یادم نیست چه گرفتاری‌ای پیش آمده بود که به ما ابلاغ شد که عملیات را مشترکاً با کمیته‌ی انقلاب بزنیم. البته فرماندهی کلی با ما بود، با سپاه بود.

قرار شده بود مشترک بزنیم، ولی در جلسه‌ی مشترکی که داشتیم، مسئول التقاط اصرار کرد و خود من هم اصرار کردم این آقایان باید تحت امر ما بیایند و نمی‌توانیم کار را مستقلاً انجام بدهیم. هر تیمی که من مسئول می‌گذارم و در آن از نیروهای کمیته هم استفاده کرده‌ام، تحت امر مسئول تیم باشند. در این خانه هم با این که من فرمانده‌ی عملیات بودم، ولی خانه‌ی اصلی را گفتم که خودم مسئولیتش را به عهده می‌گیرم و خودم بالای سرشان رفتم.

آن موقع معاونم را همراه خودم بردم و گفتم تو هم جای دیگری نرو و دو نفری روی این خانه‌ی اصلی برویم. وقتی تأیید کردند و صبح خواستیم عملیات کنیم، ساعت ۴ صبح برای شناسایی به منطقه‌ی زعفرانیه رفتیم. از بچه‌های ت.م یک نفر را دست من دادند،‌ چون او دقیق می‌دانست این طرف و آن طرف خانه چیست. من و او و معاونم که یک آدم ظریف،‌ یواش حرف بزن، با احتیاط و جمع و جوری است؛ سه نفری با هم رفتیم. نیروی ت.م هم دیوانه، بلند بلند حرف زن، آشوبگر و شلوغ کن بود. صبح می‌خواستیم خانه را بزنیم و دو ساعت جلوترش رفتیم خانه را برای نیروچینی شناسایی کنیم.

معمولاً دو سه روز یا یک هفته مانده به علمیات‌های مهم محل را به من تنها نشان می‌دادند. یعنی با مسئول التقاط صحبت و او را قانع کرده بودم که خانه‌های مهم را اول باید بروم و ببینم و کارهای اولیه را بکنم، چون این‌جا مرکزیت است و اگر طرف فرار کند و برود، دیگر نمی‌توانیم او را گیر بیاوریم. محل را به من نشان بدهید که راه فرار این‌ها را ببندم.

ما صبح رفته بودیم که راه‌های فرار را ببندیم و این نیروی ت.م بلند بلند حزف می‌زد و اعصاب من و معاونم را به هم ریخته بود. به او گفتم ما هیچ سؤالی از تو نمی‌کنیم، تو فقط همراه ما باش و بگذار ما شناسایی فیزیکی‌مان را بکنیم. تو گفتی این همان خانه است. دیگر تعریف نکن و به شکلی او را آرام کردیم. از او پرسیدم: خانه‌ای را بغل آن‌جا سراغ نداری که خالی باشد؟ جواب داد: چرا خانه‌ای این بغل هست که دارند می‌سازند و به خانه‌ی موسی چسبیده است،‌ ولی فقط یک نگهبان دارد.

گفتم: باشد، یواشکی بالا رفتیم و نگهبان را گیر آوردیم و دهانش را گرفتیم و پس از معرفی خود گفتیم با تو کاری نداریم. این دستبند را هم فقط دو ساعت به دست‌هایت می‌زنیم، ولی با تو هیچ کاری نداریم. یادم نیست دهانش را بستیم یا نبستیم. فکر می‌کنم بستیم. چون قضیه خیلی حساس بود. بعد او را در اتاقی که استراحت می‌کرد انداختیم و در را بستیم و بعد آن‌جا را بازرسی کردیم و دیدیم به نصف خانه‌ی موسی مسلط هستیم.

ما سمت راست خانه را دیدیم که این جوری بود. بعد دیدیم سمت چپ خانه هم یک خانه‌ی نیمه‌ کاره است. روبروی آن هم یک زمین ساخته نشده و خرابه بود و اگر فقط دیوار را بالا می‌رفتند و آن طرف می‌پریدند و می‌توانستند فرار کنند. با این شناسایی که در تاریک شب کردیم، متوجه شدیم اگر ما از در وارد شویم ولی پشت را نبندیم، همه‌ی این‌ها فرار می‌کنند و نقشه‌شان برای فرار همین است.

ما چه کار کردیم؟ در این خانه نیرو چیدیم. خانه‌ی دست چپ بهتر از این بود، چون بالکنی داشت که وقتی روی آن می‌ایستادید، هم به خرابه و راه فرار این‌ها و هم به حیاط آن‌ها مسلط بودید، چون ساختمان ویلایی بود و پله می‌خورد و بالا می‌رفت، اگر از خانه بیرون می‌آمدند، مجبور بودند به ایوان بیایند و بعد به حیاط. بالکن هم نیم دایره بود. از آن‌جا به حیاط می‌آمدند و از دیوار بالا می‌رفتند و می‌توانستند به خرابه بپرند و فرار کنند. از خانه ی نیمه‌ ساز سمت چپ هر کسی را که به بالکن می‌آمد، می‌شد دید. 

پس نیروهایمان را به قسمت کردیم. تعدادی را سمت راست و عده‌ای را سمت چپ و تعدادی را هم برای ورود از در ورودی گذاشتیم. نقشه‌مان این شد که به آن‌ها از در جلو فشار بیاوریم. هر کس که گیر افتاد که گیر افتاده است، آن عده‌ای هم که می‌خواستند فرار کنند، راه فرارشان را درست تشخیص داده بودیم. این‌ها به بالکن و حیاط آمدند که تعدادی را در آن‌جا زدیم. عده‌ای هم توانستند خودشان را به خرابه برسانند و آن‌ها را در آن‌جا زدیم.

معاونم را بالای سر بچه‌هایی گذاشتیم که تسلط‌شان بیشتر بود. با آن‌ها صحبت و آن‌ها را توجیه کردم و گفتم اگر دیدید همه‌ی آدم‌ها از داخل اتاق به ایوان و به حیاط ریختند، از دیوار هم بالا می‌رفتند تا فرار کنند، تا ایشان به شما دستور نداده است حق تیراندازی ندارید. ریز به ریز بچه‌ها را توجیه کردم، چون اگر یکی‌شان بیرون می‌آمد و بچه‌ها حتی یک تیر هم می‌انداختند، دیگر کسی بیرون نمی‌آمد و کار گره می‌خورد.

در بعضی از خانه‌های بعدی بچه‌ها عجله کردند و ما همین گرفتاری را پیدا کردیم. در اینجا خدا خیلی کمک‌مان کرد و برنامه‌ریزی‌های ما هم درست بود و فقط یک خرابکاری پیش آمد و آن هم این بود که بچه‌های ورود را که انتخاب کرده بودم، یک تیم از بچه‌های کمیته بودند و یک تیم از بچه‌های خودمان که حدود ده نفر می‌شدند. شجاع‌ترین بچه‌های عملیات را برای ورود گذاشته بودم. از بچه‌های کمیته پرسیده بودم بچه‌های مناسب ورود کدام هستند و آن‌ها را معرفی کرده بودند که ابوالقاسم دهنوی هم جزو آن‌ها بود.

تا ۵ صبح این شناسایی‌ها را کردیم و نیروها آمدند و نیروها را چیدم. هوا هنوز تاریک بود. قرار بود عملیات را خودم شروع کنم. طرح اولیه این بود که در خانه‌ی روبرویی که ت.م بود و این‌ها کنترل می‌کردند، یک آر.پی.جی ببرم و به آن‌ها بگویم تا وقتی به این در تیراندازی نکرده‌ام، شما کاری نکنید و از خانه‌ی روبرویی با آر.پی.جی به در بزنم که در باز شود و آن‌ها هم گیج انفجار شوند و بچه‌ها به داخل بریزند. اما تصمیم‌مان بر آن شد که سعی کنیم موسی را زنده دستگیر کنیم، لذا از طرح آر.پی.جی منصرف شدیم.

معاونم دیده بود که این‌ها مشکوک شده‌اند و دارند این طرف و آن طرف می‌روند و خلاصه تیراندازی شروع شد. احتمالاً آن‌ها حضور بچه‌ها پشت در ورودی را فهمیده بودند. پشت در آن ده نفری بودند که پنهان شده بودند که عملیات را شروع کنند. اینطور که خاطرم می‌آید اول آنها تیراندازی را آغاز کردند. آن‌ها نگهبان و دیده‌بان داشتند از پشت در احساس کرده بودند کسی پشت در است و تیراندازی را شروع کرده بودند.» [22] 

«بیژن ترکه» مسئول گروه ضربت اوین نیز به همراه گروه ضربت در این حمله شرکت داشت. در فیلم منتشر شده در صدا و سیما وی با لهجه‌ی ترکی دیده می‌شد. او یکی از پرسوناژ‌های فیلم «ماجرای نیمروز» نیز هست. داوود روزبهانی فرمانده کمیته سعدآباد و نیروهای این کمیته نیز در این حمله شرکت داشتند. 

چگونگی کشته شدن آذر رضایی در روایت مسئولان امنیتی

فرمانده عملیات شهری و مسئول تعقیب و مراقبت و اطلاعات سپاه در ادامه در ارتباط با چگونگی کشته شدن آذر رضایی می‌گویند:‌

«ف.ع:  بله، این‌ها که شروع به فرار می‌کنند تا من خودم را به پایین برسانم، دیدم تیراندازی شروع شد و فهمیدم بچه‌های آن طرف دارند عملیات می‌کنند. به هر حال وسط تیراندازی معاونم را پیدا کردم. بالای سر نیروها ایستاده و تیراندازی شروع شده بود. به خانه‌ی سمت راستی آمدیم. یک خانه‌ هم بغلش بود که تقریباً سه طبقه بود.

م.ت.م : دو طبقه بود.

ف.ع : به هر حال به حیاط اشراف داشت. وقتی جنگ مغلوبه شد، گفتم بروم بالا ببینم بچه‌ها دارند چه کار می‌کنند. رفتم بالا و دیدم جنازه‌ها در بالکن، حیاط و خرابه‌ افتاده‌اند. از آن بالا نگاه کردیم و دیدیم یک ماشین پشت در پارکینگ پارک شده است و احساس کردیم این ماشین می‌خواهد فرار کند. ناگهان مسئول ت.م به من گفت:‌ حاجی! یک نفر از ماشین پیاده شد. گفتم‌: نگاه کن ببین چه کار می‌کند. روی ماشین چادری کشیده شده بود. راننده آمد و در را باز کرد و چادر جلوی ماشین را عقب زد. راننده‌ی ماشین، محافظ و راننده‌ی موسی بود و یک یوزی هم روی شانه‌ داشت. اسمش هم در گزارش‌ها آمده بود. در ماشین را کمی باز کرد و برگشت که از موسی که عقب ماشین بود دستور بگیرد، یک زن هم جلو نشسته بود؟ آذر بود؟

 

م.ت.م:  بله، آذر رضایی، زن موسی. ‌

ف.ع:  راننده آمد که سوار شود، گفتم او را بزن. از بالا زدند و راننده بغل ماشین افتاد. یک یوزی دست من بود. یک یوزی هم دست معاونم بود. گفتم‌: حاجی! من جلو می‌روم، شما هم پشت سرم بیا از در پارکینگ وارد شویم و پاکسازی کنیم.

... خلاصه ما دوتایی در را باز کردیم و وارد شدیم. راننده طاق‌باز جلوی در سمت چپ ماشین افتاده بود. ماشین هم یک پژوی طوسی رنگ بود. در پارکینگ را باز کردم و داخل رفتم، معاونم هم نیم خیز پشت سرم آمد. به معاونم گفتم: حواست باشد. هر کسی خواست مرا بزند، او را بزن. وقتی در ماشین باز می‌شود، ببین در و ستون ماشین چاکی معلوم است.

م.ت.م:  مثل عدد ۷.

ف.ع:  وقتی به نزدیکی آن ۷ رسیدیم و مسلط شدیم داخل را ببینم، دیدم یک زن در صندلی جلو دمر افتاده است. ما به ماشین از بالا هم تیراندازی کرده و متوجه شده بودیم گلوله به آن کارگر نیست.

م.ت.م :  یک چیزی را بگویم که شما یادت بیاید. گفته بودیم ماشین ضدگلوله است. این ماشینی بود که بنی‌صدر به رجوی هدیه داده و یک پژوی ۵۰۴ سربی‌ رنگ بود. قبل از این که بچه‌ها وارد شوند، یک نارنجک زیر ماشین انداخته بودید. زیر ماشین که ضد گلوله نبود، برای همین ماشین از کار افتاد و آن‌ها نتوانستند فرار کنند. آذر هم به خاطر ترکش نارنجکی که از زیر به ماشین خورده، مرده بود.» [23]

من جنازه‌‌ی آذر رضایی را از نزدیک در زیرزمین ۲۰۹ دیدم، بلوز کشباف یقه بسته نخودی رنگ به تن داشت. موهای سیاه کوتاه، از پشت سر هدف ترکش قرار گرفته بود. پشت سرش کاملاً باز شده بود. تردیدی ندارم آن‌چه این دو می‌گویند واقعیت ندارد. شیشه‌های ماشین ضدگلوله بود در صورتی که او در ماشین گلوله خورده باشد و «روی صندلی جلو دمر» افتاده باشد» بایستی از عقب خورده باشد. این بدان معناست که بایستی شیشه عقب یا بغل شکسته باشد. در حالی که این‌گونه نیست.

 

گلوله‌ها از جلو بیشتر به قسمت راننده خورده است اما شیشه نشکسته است. نارنجک زیر ماشین افتاده بود، اما آذر رضایی سرش از پشت هدف ترکش قرار گرفته بود. امکان ندارد داستانی که مأموران امنیتی تعریف می‌کنند صحیح باشد. 

چگونگی کشته شدن موسی خیابانی

این دو در ادامه در مورد چگونگی کشته شدن موسی خیابانی می‌گویند:‌

«ف.ع:  بعد جلو رفتیم، آن زن که به رو افتاده بود سر نفر عقب که موسی بود هم از فاصله‌ی بین دو صندلی جلو روی کنسول افتاده بود. راننده هم که بیرون بود. من همین طور که داشتم یواش یواش نیم‌خیز می‌شدم، یک مرتبه مرده زنده شد. به خاطر این هیچ وقت یادم نمی‌رود. حساب کرده بودم طرف مرده است و ناگهان دیدم زنده است. خدا وکیلی هم من اسلحه را بالا بردم و هم موسی که مرده بود و زنده شد، اسلحه را کشید. در یک لحظه اسلحه‌ام وسط پیشانی او بود و اسلحه‌ی او وسط پیشانی من و چشم در چشم هم در کوتاه‌ترین وضعیت و صورت ها هم روبروی یکدیگر بودیم.

هم او کپ کرده بود و هم من کپ کردم. به خاطر این که فکر می‌کردم او مرده و حالا زنده شده بود، او هم به خاطر این که غافلگیر شده بود و فکر نمی‌کرد ما به این زودی بالای سرش برسیم. تنها چیزی که یادم می‌آید این است که خطاب به معاونم فریاد زدم بزن!

م.ت.م:  واقعاً همه‌ی این‌ها زیر ثانیه اتفاق افتاد.

ف.ع: معاونم دو تا تیر زد و او بلافاصله همان طور که بالا آمده بود، افتاد.

م.ت.م:  آن صحنه را من دیدم که معاون حاجی هنوز به صحنه نرسیده بود و شما که گفتی بزن، او دوید و دو گلوله زد و سریع رد شد و رفت. چون فکر می‌کرد الان آتش است که بیاید، در حالی که دیگر خبری نبود.» [24]

گویا «دایی‌جان ناپلئون» و «مش قاسم» صحنه‌ جنگ کازرون را تعریف می‌کنند و گاه مش قاسم روی دست دایی جان بلند می‌شود و با تعریف‌ و تمجید‌اش از رشادت دایی جان، موجبات خشنودی وی را فراهم می‌کند.

تصور کنیم که «فرمانده عملیات» راست می‌گوید و سر موسی خیابانی «از فاصله‌ی بین دو صندلی جلو روی کنسول افتاده بود» و یک دفعه «مرده زنده شد» و یک لحظه اسلحه فرمانده عملیات وسط پیشانی خیابانی بود و اسلحه‌ی خیابانی وسط پیشانی وی!

از آن‌جایی که موسی خیابانی در صندلی عقب نشسته بود، برای تحقق چنین امری فرمانده عملیات بایستی روی صندلی جلوی ماشین در مقابل او نشسته باشد تا اسلحه‌‌‌شان وسط پیشانی یکدیگر قرار گیرد. یا این که در عقب ماشین را باز کرده باشد که «مرده» را بیرون بکشد که متوجه زنده بودن او می‌شود، در این حالت هم وی جلوی خیابانی است و در صورت شلیک معاون‌اش حتماً گلوله به وی اصابت می‌کند و نه خیابانی.

شیشه‌های ماشین ضد گلوله بود، چنانچه در تصویر هم می‌بینید پایین نیستند. معاون فرمانده عملیات بایستی از پشت سر موسی خیابانی را هدف قرار داده باشد وگرنه رئیس را هدف قرار می‌داد. هدف قرار دادن از پشت هم امکان‌ناپذیر است چرا که گلوله از شیشه عبور نمی‌کرد. بماند که شیشه‌های عقب و بغل ماشین هم سالم هستند. حتی وقتی مسئول تعقیب و مراقبت هم به کمک فرمانده عملیات می‌آید نمی‌تواند معادله را حل کند.

وی می‌گوید «معاون حاجی» در حال دویدن دو گلوله می‌زند و رد می‌شود. به این ترتیب موسی خیابانی بایستی از بغل یا روبرو هدف قرار گرفته باشد و آنقدر سریع باشد که  وی نتوانسته باشد واکنش نشان دهد، اما باز تکلیف محل حضور فرمانده عملیات مشخص نیست.   

مسئول تعقیب و مراقبت که یادش نیست در حضور فرمانده عملیات شهری چه داستانی سرهم کرده، وقتی تنها می‌شود می‌‌گوید:‌

«در پژو نیمه‌باز بود و موسی می‌خواست سوار شود که یکی از برادرها دوید و نارنجکی زیر ماشین انداخت؛ حالا یا روش کارش بود یا می‌دانست ماشین ضد‌گلوله است و از بالا آسیب نمی‌بیند. ماشین از کار افتاد. شاید موسی فکر می‌کرد آن در برایش حکم سنگر را دارد؛ در حالی که متوجه نبود در با ستون فاصله دارد و چیزی مثل عدد ۷ باز بود و یکی از دوستان دوید و از در رد شد و تیری به سینه موسی شلیک کرد که درجا افتاد. احتمالاً به دو نفر دیگر هم در اثر آن نارنجک آسیب رسیده بود، چون ولو بودند. » [25]

محسن رضایی فرمانده سپاه پاسداران در مورد چگونگی کشته شدن خیابانی می‌گوید:

«برخلاف انتظار ما موسی خیابانی توانست دَر برود. او از حیاط بیرون آمد و به‌سمت ماشین ضدگلوله‌اش رفت و درب ماشین را باز ‌کرده آماده‌ی فرار ‌شد. بچه‌ها که منتظر این واکنش نبودند، چند لحظه غافلگیر ‌شدند. یکی از برادران تیم عملیات به نام آقای صابری نارنجکی را به زیر ماشین ‌انداخت، ولی ماشین ضدگلوله بود و نارنجک اثر نکرد. تنها لطف خدا شامل دوستان شد و به مصداق آیه «[فَلَمْ تَقْتُلُوهُمْ وَ لکِنَّ الله قَتَلَهُمْ] وَ ما رَمَیتَ إِذْ رَمَیتَ وَ لکِنَّ اللهَ رَمى‏ [وَ لِیبْلِی الْمُؤْمِنینَ مِنْهُ بَلاءً حَسَناً إِنَّ اللهَ سَمیعٌ عَلیمٌ.][6]» تیری به موسی خیابانی که درحال سوارشدن به ماشین بود، اصابت کرد و وی در دَم کشته شد. البته، نیروهای عملیاتی دنبال این بودند که موسی خیابانی را زنده بگیرند، ولی آن یک تیر با این‌که به قلبش هم نخورد سبب کشته‌شدن وی شد. » [26]

محسن‌ رضایی که ظاهراً دچار آلزایمر است چند سطر بعد یادش رفته چه گفته، روایت فرمانده عملیات اطلاعات سپاه در مورد چگونگی مرگ خیابانی را تکرار کرده و می‌گوید:‌

«دخترخانمی جلوِ ماشین پژو کشته شده و یک مرد هم به‌حالت مرده روی فرمان افتاده است، اما وقتی به او نزدیک می‌شوند، یک‌مرتبه سرش را بلند می‌کند و کلت می‌کشد. برادری که جلو بوده، بر سر نفر پشت سرخود فریاد می‌کشد که شلیک کن. نفر پشت‌سری‌ شلیک می‌کند. بعد معلوم می‌شود [این فرد] موسی خیابانی بوده که در جا کشته می‌شود و آن برادر این‌قدر ماهرانه و دقیق و با توکل به خدای متعال عمل می‌کند که با این‌که موسی خیابانی درحالت و فرم تیراندازی بود، اما فرصت تیراندازی پیدا نکرد و کشته ‌شد. » [27]

خبرنگار روزنامه اطلاعات در سال ۶۰ چگونگی کشته شدن موسی خیابانی و آذر رضایی را این‌گونه توصیف می‌کند که از نظر من به واقعیت نزدیک است:

«لحظاتی بعد موسی خیابانی همراه همسرش آذر رضایی و یكی از محافظانش كه قصد فرار داشتند، از مخفیگاه خود خارج شدند و به طرف اتومبیل پژو ضد گلوله طوسی رنگی كه در داخل حیاط منزل پارك شده بود رفتند، ولی آن‌ها نیز قبل از اینكه وارد اتومبیل بشوند، هدف گلوله قرار گرفتند و به زمین افتادند. احتمالاً موسی خیابانی پس از مجروح شدن به خاطر این‌كه دستگیر نشود از قرص سیانور استفاده كرده و به هلاكت رسیده است.» [28] 

در اطلاعیه روابط عمومی سپاه پاسداران آمده است:‌

«موسی خیابانی نیز بر اثر اصابت دوگلوله مجروح گردید. وقتی موسی خیابانی مجروح شد، با خوردن چند قرص سیانور خود را به هلاک رساند.» روزنامه اطلاعات ۲۰ بهمن ۱۳۶۰ ص ۲.

موسی خیابانی کنار ماشین و هنگامی که می‌خواست سوار آن شود احتمالاً‌ از پشت تیرخورده بود. من جنازه‌ی او را به دقت دیدم. وقتی پاسداران به دستور لاجوردی جنازه‌ی او را بلند کردند و جلوی صورتم گرفتند، بلوزش بالا رفت و شکم‌اش پیدا شد، من هیچ خونی ندیدم. از آن‌جایی که بلوزش سرمه‌ای و مشکی بود رد خون روی آن هم مشخص نبود. این احتمال را دادم که از پشت هدف گلوله قرار گرفته یا سیانورش را خورده باشد.

حاج‌ احمد قدیریان معاون اجرایی لاجوردی در خاطراتش می‌گوید خیابانی از پشت مورد اصابت گلوله قرار گرفت:

«یک روز معین این خانه محاصره شد و فردی که خیلی شبیه موسی خیابانی بود دستگیر شد. بعداً وقتی که موسی خیابانی کشته شد و جنازه او را دیدیم، آقای لاجوردی مشکوک بود که این خود موسی است یا نه، لذا از داخل زندان بعضی از افراد آن خانه را که آوردند، آن‌ها گفتند: بله موسی خیابانی است. ... موسی خیابانی وقتی متوجه محاصره خانه می‌شود پا به فرار می‌گذارد و از دیوار خانه فرار می‌کند و خود را به ماشین پژو ۵۰۴ ضد گلوله می‌رساند، هنگام سوار شدن یک تیر از پشت به وی اصابت می‌کند و کنار ماشین به هلاکت می‌رسد.» [29] 

طبق گزارش‌های منتشر شده دو ماشین پژو در این پایگاه بود . 

چگونگی کشته شدن اشرف ربیعی

فرمانده عملیات در مورد محل و چگونگی کشته شدن اشرف ربیعی می‌گوید:‌

«ف.ع:  داخل ماشین رفتم و دیدم زن داخل ماشین مرده است. او را معاینه کردیم و دیدیم تمام کرده است. راننده هم که قبلاً مرده بود و به باغچه‌ی بغل حیاط رفتیم. بعد روی بالکن رفتم. در آنجا یک زن افتاده بود که چون عکسش را دیده بودم فهمیدم اشرف است.

م.ت.م:  زیر گلویش تیر خورده و مثل این که تعادل مغزی خود را از دست داده و چون دویده خونش همه جا روی موکت پاشیده بود. نمی‌دانم گیج بود یا ترسیده بود یا می‌خواست به سراغ بچه‌اش برود و بچه را بردارد.

ف.ع:  فکر می‌کنم بعد از قضیه‌ی ماشین، اشرف ربیعی‌ (رجوی) را دیدیم که افتاده بود. کلت هم در دستش قرار داشت. » [30]

خبرنگار روزنامه اطلاعات می‌‌نویسد:‌

«اشرف ربیعی همسر مسعود رجوی با دیدن برادران پاسدار به قصد فرار از پنجره یكی از اتاق‌ها خود را به داخل حیاط منزل انداخت، ولی قبل از این‌كه بتواند از طریق دیوار حیاط به طرف خیابان فرار كند، هدف گلوله یكی از پاسداران قرار گرفت و به سختی مجروح شد. وی مجددا به داخل منزل بازگشت، ولی بر اثر خونریزی شدید ناشی از اصابت گلوله به هلاكت رسید.» [31] 

آن‌چه راجع به اشرف ربیعی می‌گویند واقعی است و با مشاهده‌ی جنازه‌‌ی وی و شنیده‌های من در زندان می‌خواند. تصور می‌کردم او را به رگبار بسته‌اند چرا که روی جنازه‌اش در ۲۰۹ هنگامی که لاجوردی به من نشان داد و با کینه‌ و زهرخند گفت اشرف همسر مسعود است، ملحفه‌ای تا صورت کشیده‌ شده بود که خونی بود. همان موقع توابان در بند گفته بودند که در بالکن هدف قرار گرفته بود. 

داستانسرایی در مورد کشته شدن ابوالقاسم دهنوی پاسدار کمیته مرکز

در فردای ۱۹ بهمن در حالی که لاجوردی فاتحانه مصطفی رجوی فرزند شیرخواره‌ی اشرف ربیعی و مسعود رجوی را در آغوش داشت و بر بالای جنازه‌ها رجز‌خوانی می‌کرد به دروغ مدعی شد که ابوالقاسم دهنوی در زیر رگبار گلوله‌ها برای نجات جان مصطفی رجوی که در میان آتش گیر کرده بود اقدام کرد و جان خود را از دست داد.[32]

محسن رضایی هم از روی دست لاجوردی نگاه کرد و عیناً دروغ‌های او را تکرار کرد و گفت:‌

«در این عملیات تنها برادر ابوالقاسم دهنوی از کمیته مرکزی که قصد نجات فرزند خردسال یکی از منافقین را داشت به ضرب گلوله آنان به شهادت رسید و دو تن دیگر از سپاه و کمیته نیز زخمی شدند.» [33]

دهنوی در همان لحظه‌‌ی اول حمله، تلاش داشت با ‌آتش گلوله وارد پایگاه شود که در اثر آتش متقابل ساکنان پایگاه با وجود پوشیدن جلیقه‌ی ضد‌گلوله، تیر به گردنش خورد و کشته شد.

 محمدحسین شهریار که در عمر خود مدیحه‌سرایی بسیار کرده بود و در مدح بهشتی و خامنه‌ای و رفسنجانی و خمینی نیز عنان از کف داده بود، یکی از شریرانه‌ترین اشعارش را در مدح ابوالقاسم دهنوی سرود که در نشریات رژیم همان موقع انتشار یافت.

یکی از پاسداران شرکت کننده در عملیات می‌گوید:‌

«ما حدود پانزده نفر بودیم که در دهه فجر سال ۶۰ ؛ در روز ۱۹ بهمن ماه، با رمز یا ابوالفضل ادرکنی، این عملیات را شروع کردیم. در اواسط درگیری بودیم که دیدیم که دو بچه گریه‌کنان در میان رگبار گلوله‌ها، وحشت زده به این طرف و آن طرف می‌دویدند و فریاد می‌زدند. با توجه به  بی‌‌توجهی منافقین به این بچه‌ها، ما آتش را قطع کردیم و برادر شهیدمان سید ابوالقاسم دهنوی، با شجاعت و دلیریی که داشت، به محض شنیدن صدای بچه‌ها، آرام آرام خودش را به بچه‌ها رساند تا آن‌ها را از مهلکه نجات بدهد. » [34]

آن‌چه پاسدار مزبور می‌گوید تکرار گفته‌های لاجوردی است و واقعیت ندارد.

هنگامی که پایگاه به تسخیر نیروهای سپاه و دادستانی و کمیته در می‌آید و آن‌ها وارد خانه‌ می‌شوند با سه بچه روبرو می‌شوند. یکی از آن‌ها مصطفی رجوی [35] بود و از سرنوشت دو بچه‌ی دیگر اطلاعی در دست نیست.

لاجوردی و مصطفی رجوی بالای سر جنازه‌ی اشرف ربیعی و موسی خیابانی و همراهانشان

فرمانده عملیات سپاه در مورد مصطفی رجوی می‌گوید:‌

«ف.ع:  وقتی وارد ساختمان شدیم، رفتیم که اتاق‌ها و پذیرایی را هم بگردیم و ببینیم چگونه است. پذیرایی بسیار شیک و مبله بود، در حالی که آن روزها همه قدرت خرید مبل نداشتند. بعد دیدیم ملات هست و به بچه‌های ت.م گفتم بیایند و ملات‌ها را جمع کنند. خودم برای این که کسی پنهان نشده باشد، تک تک درها را باز می‌کردم. در توالت پذیرایی را که باز کردم،‌ دیدم یک بچه کنج توالت نشسته است و چیزهایی داشت می‌سوخت. به نظر من ملات آتش زده بودند.

این بچه هم رفته بود و جایی که این‌ها را آتش می‌زدند پنهان شده و نفس که کشیده بود دو تا خط سیاه پایین سوراخ‌های بینی‌اش افتاده بود. بچه به شدت ترسیده بود. گفتم: نترس!‌ تو کی هستی؟ حرف نمی‌زد. او را بغل کردم و دست بچه‌ها دادم و گفتم این را ببرید و تحویل آقای لاجوردی بدهید. بعد معلوم شد پسر رجوی است و در اطلاعیه‌ها فهمیدیم بچه را تحویل پدر رجوی دادند.» [36]

م.ت.م: ...  دهنوی در تراس تیر خورده بود. بچه‌ها می‌گفتند بچه در حمام طبقه‌ی دوم بود، شما بهتر می‌دانید، چون در آن صحنه نبودم.

ف.ع: درست است، بچه‌ی رجوی در توالت همان پذیرایی بود و قاسم و مصطفی زمان ورود تیر خورده بودند. منافقین از داخل به در شلیک و در را تکه تکه کرده بودند و بچه‌ها توانستند راحت وارد شوند. ممکن است ابوالقاسم موقع وارد شدن تیر خورده باشد، چون پای یکی از بچه‌های خود ما هم قطع شده بود.»[37]

فرمانده عملیات اطلاعات سپاه در فرازی دیگری می‌گوید:‌

«در همان درگیری اول تیر به ابوالقاسم دهنوی خورد و او شهید شد. خلاصه بچه‌ها نتوانستند ورود کنند، ولی آن‌ها فهمیدند نیرو پشت در است و می‌خواهد داخل بیاید و عقب نشینی کردند، اصلاً کار خدا بود که آر.پی.جی را عمل نکنیم و نیروها پشت در بمانند و این‌ها به خودشان بگویند نیروها می‌خواهند داخل بیایند و ما فرار کنیم. کجا فرار کردند؟» [38]

مسئول تعقیب و مراقبت اطلاعات سپاه که در میزگرد مزبور حضور دارد، وقتی تنها می‌شود داستان دهنوی را به گونه‌‌ای دیگر مطرح کرده و همان دروغ‌های لاجوردی را تکرار می‌کند تا از قافله عقب نماند.  

«تک‌‌تیرانداز اشرف را زد و تیر زیر چانه‌اش خورد. بعد که وارد خانه‌ شدیم، انگار او گیج شده باشد، این طرف و آن‌طرف دویده بود و گوی یکف اتاق را با خون آب‌پاشی کرده باشند. یکی از بچه‌ها که تنها شهید آن عملیات شد، مصطفی بچه‌ی مسعود و اشرف را که سه چهارساله بود دید و رفت تا او را نجات بدهد تا زیر گلوله باران نباشد. جلیقه‌ی ضد گلوله هم به تن داشت ولی تیر به کتفش خورد و وارد بدنش شد. اشرف هم که به آن شکل به درک واصل شد.» [39]

برخلاف گفته‌ی مسئول تعقیب و مراقبت، مصطفی رجوی در زمان یادشده یک ساله بود. 

ادعای دستگیری سرتیم محافظان موسی خیابانی

فرمانده عملیات شهری اطلاعات سپاه در مورد چگونگی دستگیری خسرو جنگلی که در جایی وی را خسرو احمدی معرفی می‌کنند، می‌گوید:‌

«کلت را برداشتم، از بالکن دیدم یک نفر در باغچه افتاده است. به معاونم گفتم بروید ببینید کیست، خیلی شیک بود. یک شلوار لی آبی خوشرنگ به پایش بود و قد و قواره‌ی بلندی داشت. تعریفی که برای ما کرده بودند این بود که خیابانی قد و قواره‌ی بلندی داشت. این هم خوش‌تیپ و خوش قواره بود. گفتم مثل این که خود موسی است.

دویدیم و آمدیم و احساس کردیم هنوز جان دارد. دو دستش هم زیرش بود، فکر کردیم نارنجکی یا چنین چیزی قایم کرده است و می‌خواهد آن را منفجر کند. گفتم بهتر است نزدیک او نرویم و او را با چوب برگردانیم، چوب بلند دو متری پیدا کردیم و به هر بدبختی زیرشانه انداختیم و چپه‌اش کردیم. بعد دیدیم نارنجک دستش بود و می‌خواست کاری بکند، ولی زورش نرسید. کم‌کم به او نزدیک شدیم و نارنجک را از دستش درآوردیم و ضامن را زدیم. 

م.ت.م:  همه‌شان ضامن چیده بود. لبه‌های ضامن برگشته نبود، اضافه‌اش را می‌چیدند و کافی بود مثل یک پین آن را در بیاورند.

ف.ع:  همان جا در جا در همان حیاط جیب‌هایش را گشتم و کاغذی را که می‌گویم از جیبش در آوردم. بلافاصله هم با بی‌سیم اعلام کردیم که موسی را پیدا کرده‌ایم. آن‌ها هم که در آن‌جا گفتند از جیب موسی به خاطر این بود که وقتی ما او را دیدیم، بعداً هم که رفتیم گزارش کنیم گفتیم ما این را از جیب فلانی در آوردیم، در صورتی که او بدلش بود. خودش همان دم دری بود. حتی برادر مسعود از نیروهای اطلاعات سپاه هم که آمد مثل این که او را نشناخت.

م.ت.م:  جز همان یکی که گفتند مسئول حفاظت بود.

ف.ع:  بی‌هوش شده بود.

م.ت.م:  هشیار بود و خودش را به موش مردگی زده بود. چون وقتی به آن‌جا آمد خود به خود احیا شد. ما آمبولانس خواستیم و او را با آمبولانس فرستادیم.» [40]

در سال ۶۰ صحبتی از دستگیری خسرو جنگلی نشده بود. سپاه پاسداران در اطلاعیه‌‌ی خود اعلام کرد که هشت مجاهد به نام‌های محمود سیفی‌نژاد، فرزانه عمویی، فرح ترابی، حسن قندهاری، بهمن جوادی، الهه عروجی، فرزانه چیت‌ساز، بیژن محرابی نیز در حمله به خانه‌های تیمی مجاهدین دستگیر شدند [41] که خبر اساساً دروغ بود.

بهمن جوادی و همسرش الهه عروجی هر دو از دانشجویان دانشگاه ملی بودند و دو روز قبل در ۱۷ بهمن ۱۳۶۰ دستگیر شده بودند.  هر دو در سال ۶۱ بعد از تحمل شکنجه‌های هولناک اعدام شدند.

در تبلیغات رژیم به دروغ گفته می‌شد فرزانه عمویی که در تابستان ۶۰ دستگیر شده بود پس از توبه تاکتیکی از زندان آزاد می‌شود و به مجاهدین می‌پیوندد. فرزانه عمویی در زندان قزلحصار بود و همراه با صدها زن دیگر دوران محکومیت خود را می‌گذراند و هیچ‌گاه آزاد نشده بود. معلوم نبود چرا نام وی را به میان آوردند! وی در سال ۶۱ به زیر فشار برده شد و عاقبت در شکنجه‌گاه «واحد مسکونی» دچار بیماری روانی شدید شد. فرزانه عمویی در سال ۷۰ از زندان آزاد شد و در آسایشگاه روانی امین‌آباد مدتی بستری شد.

فریده (فرح) ترابی (بیات) متولد ۱۳۳۵ در زنجان، دانشجو و متأهل بود. وی قبل از ۱۹ بهمن دستگیر شده بود و در ششم شهریور ۱۳۶۱ اعدام شد.

هیچ اطلاعی از سرنوشت ۴ نفر دیگر در دست نیست. نه رژیم اطلاعاتی تاکنون منتشر کرده و نه مجاهدین چیزی گفته‌اند. 

داستانسرایی در مورد گریم موسی خیابانی

یکی از موضوعاتی که مأموران امنیتی روی آن تأکید می‌کنند گریم موسی خیابانی و شباهت خسرو جنگلی به او است. هیچ عکس و تصویری از خسرو جنگلی ادعایی انتشار نیافته است تا صحت و سقم ادعای آن‌ها مشخص شود.

در سال ۶۰ در اطلاعیه روابط عمومی سپاه پاسداران خسرو میرصادقی با نام مستعار خسرو جنگلی مسئول حفاظت خانه تیمی معرفی شده بود که شباهتی به موسی خیابانی ندارد و همان موقع در درگیری کشته شد و جنازه‌اش در میان کشته‌شدگان قرار داشت. [42] حالا بعد از نزدیک به ۴ دهه «خسرو جنگلی» را مسئول حفاظت از موسی خیابانی معرفی می‌کنند که دستگیر شده است. اساساً معلوم نیست کسی زنده دستگیر شده باشد. این احتمال هست که مأموران اطلاعات سپاه داستان‌سرایی کنند. معلوم نیست چرا فردی که تا این حد ترسو بوده، بعدها پشت دوربین تلویزیون نیامد، چرا او را نشان زندانیان ندادند؟ چرا از او اعتراف نگرفتند؟ با توجه به ابعاد وسیع ضربه‌ی ۱۹ بهمن و اهمیت آن که باعث رقص  و  پایکوبی در «بیت‌امام» هم شده بود، ضرورت گرفتن اعترافات تلویزیونی از وی و مانور قدرت دو صد چندان می‌شد.

مأموران امنیتی می‌گویند:

«ف.ع یکی را دستگیر کردیم که شبیه موسی بود، نگو که بدلش بوده است.

م.ت.م:  یکی هم در فرمانیه، خیابان شهید بازدار بود که خانه‌ی محمد ضابطی[ضربه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۶۱] بود. مگر خسرو جنگلی نبود که همه همین فکر را می‌کردند؟! یعنی این‌ها بدل‌های مختلفی داشتند و تیپ‌ها را گریم می‌کردند. جالب این است که تنها کسی که شکل موسی نبود، خود موسی بود.

ف.ع:  از جیب موسی خیابانی چیزی را در آوردیم.

  • شماره تلفن...

ف.ع:  آن شماره‌ تلفن را من درآوردم. البته از جیب موسی در نیاوردم، از جیب بدلش درآوردم. شلوار لی پوشیده بود. شاید موسی شماره را به او داده بود که زنگ بزند. موسی که شماره‌ تلفن را در جیبش نمی‌گذاشت. به عنوان فرمانده این شعور را داشت، شماره تلفن را به یک آدم رده پایین داده بود. شماره تلفن را از جیب کوچک شلوارش درآوردم. یک تکه کاغذ کوچک بود که رویش شماره را نوشته بودند. گفته بودند شماره را از جیب موسی درآورده بودند.  

م.ت.م:  درست می‌گویند، چون تشخیص این که او موسی بود، تشخیص اشتباهی بود. در اوین آقای لاجوردی چون قبلاً با این‌ها در زندان بود، گفت این موسی است.

ف.ع:  منی که چشم در چشم موسی بودم او را نشناختم، این قدر با گریم عوض شده بود.

م.ت.م:  یک سبیل کلفت با ابروهای پرپشت گذاشته و موهایش را هم با پارافین بالا زده بود. برای این که روی آن‌هایی که در زندان سر موضع بودند، تأثیر بگذارد. جنازه‌ی بدلش را نشان می‌دادند و به آن‌ها می‌گفتند مسعودتان که رفت، این هم موسای شما!»

آنقدر این دو پرت‌وپلا می‌گویند که خواننده سرگیجه‌ می‌‌گیرد از این همه تناقض و دوغ و دوشاب.

 


به ادعای حضرات «بدل موسی خیابانی»، خسرو جنگلی زنده دستگیر شده است، چگونه می‌توان ادعای مسئول تعقیب مراقبت مبنی بر این که «جنازه‌ی بدلش را نشان می‌دادند و به آن‌ها می‌گفتند مسعودتان که رفت، این هم موسای شما!» را پذیرفت؟!

بالاخره «بدلش» کشته شده بود یا خودش، یا هر دو؟

چه بسا بر اساس مثل معروف ایرانی که «دروغگو کم حافظه»‌ است، مسئول تعقیب مراقبت یادش رفته چند خط بالاتر چه گفته و دو سناریو را قاطی کرده است.

موسی خیابانی گریم نشده بود. ابروهای پر پشت داشت و این ربطی به گریم نداشت. قیافه‌ با سبیل و بی‌سبیل او متفاوت بود. عکس‌ و فیلم او در هر دو صورت انتشار یافته بود. من از فاصله‌‌ای بسیار نزدیک جنازه‌ی خیابانی را در زیرزمین ۲۰۹ دیدم. از آن‌جایی که ابرویم شکافته و صورتم خونی بود و در پاسخ اصرار لاجوردی که می‌گفت نگاه کن خیابانی است، گفتم وی را نمی‌شناسم و بهانه آوردم که چشمم نمی‌بیند، او دستور داد یک پاسدار پیکر موسی خیابانی را بلند کرده و جلوی چشمانم بگیرد. او به تازگی شارب‌اش را کوتاه کرده بود و نوک سبیل‌اش تیز بود و شلوار لی پوشیده بود. وقتی یک پاسدار از پشت زیربغل او را گرفت و بلند کرد و جلوی چشم‌هایم گرفت من حتی رنگ شورت او را که آبی آسمانی بود و از زیر شلوار لی بیرون زد، دیدم.

مسعود صدر‌الاسلام که مسئولیت پرونده را به عهده داشت می‌گوید:‌

«از مدارک همراه موسی خیابانی یک تلفن کشف شد. او موقعی که می‌خواست سوار ماشین ضد‌گلوله‌اش شود و فرار کند، یک شماره‌ی تلفن در جیبش گذاشته بود که برود زنگ بزند و به آن‌جا برود. خانه‌ای بود که رد مهدی ابریشم‌چی را در آن زدیم و رد ضربه‌ی ۱۲ اردیبهشت از آن درآمد. » [43]

محسن رضایی فرمانده سپاه نیز گفته‌‌‌ی او را تآیید می‌کند و می‌گوید:‌

«از شماره تلفنی که در جیب موسی خیابانی بود، دوستان ما به خواهر ابریشم‌چی و ازطریق ایشان هم به بخش روابط رسیدند.» [44]

جشن خمینی و لاجوردی و خامنه‌ای و رفسنجانی

قائم‌مقام بخش التقاط واحد اطلاعات سپاه در مورد پیگیری شخصی خمینی از ضربه به مجاهدین می‌گوید:‌

«من نکته‌ای را به شما بگویم درباره‌ی ضربه ۱۹ بهمن امام دو تا ملاقات داشتند، یکی ملاقات با آقامحسن و فرماندهی سپاه بود و یکی هم ملاقات با بخش التقاط. من آن موقع قائم مقام بخش التقاط بودم و در ملاقات بچه‌‌های التقاط با امام بودم. این ملاقات آن‌قدر مهم بود که ما حتی دو سه نفر از منافقین تواب را هم بردیم. ما احساس می‌کردیم که امام خیلی از ما تعریف خواهد کرد چون دو تا ملاقات در یک هفته به خاطر یک موضوع خیلی ما را مغرور کرده بود. »

فرمانده عملیات شهری واحد اطلاعات سپاه پاسداران از دیدارشان با خمینی پس از ضربه به خانه‌ی موسی خیابانی می‌گوید:

«هیچ‌وقت امام را اینقدر بشاش و خنده‌رو ندیده بودم. من هم جزو کسانی بودم که رفتم و درست ردیف جلو و روبروی امام نشستم.

مسئول تعقیب مراقبت : آن موقع نمی‌گذاشتند ضبط ببری یا یادداشت کنی. بیرون که آمدیم مسئول التقاط آن‌جا بود و گفت هرکسی هرچیزی را که از این جلسه یادش مانده است بنویسد که بعداً همه را تجمیع کنیم. بیرون آمدیم و هرکسی هرچیزی را که یادش ماند نوشت.» [45]

رفسنجانی و خامنه‌ای نیز همان‌شب به حضور خمینی می‌رسند و ضمن جشن چهار نفره، عکس یادگاری می‌گیرند.

وی در خاطراتش از روز ۱۹ بهمن آورده است:‌

«خبر رسید که‌ یکی‌ از خانه‌های‌ کادر مرکزی‌ مجاهدین‌ فتح‌ شده  و موسی‌ خیابانی‌، همسرش‌، همسر رجوی‌  و عده‌ای‌ دیگر کشته‌ و دستگیر شده‌اند. مسئول‌ اطلاعات‌ سپاه‌ به‌ امام ‌گزارش‌ داد که‌ موسی‌ زنده‌ بازداشت‌ شده‌. با آقای‌ خامنه‌ای‌ و احمدآقا در خدمت‌ امام‌، چند عکس‌ و فیلم‌ یادگاری‌ گرفتیم‌. ... شب، آقایان‌ محسن‌ رضائی‌ و محسن‌ رفیق‌‌دوست‌ آمدند. گزارش‌ عملکرد، دررابطه‌ با کادرمرکزی‌ منافقین‌ دادند. در سه‌ خانه‌ ۲۳ نفر از آن‌ها کشته‌ و چند نفر دستگیر شده‌اند. برخلاف‌ خبر سابق‌، معلوم‌ شد موسی‌ خیابانی‌ جزو کشته‌ شدگان ‌است». 

 بعد از ظهر ۱۹ بهمن ۱۳۶۰ پس از آوردن جنازه‌ها به اوین وقتی با لاجوردی در زیرزمین ۲۰۹ روبرو شدم با آن‌که چند ساعت از پایان درگیری کذشته بود اما هنوز از خوشحالی در پوستش نمی‌گنجید و پشت سر هم می‌گفت «جای محمد خالی». اشاره‌اش به محمد کچویی بود. وی اصرار داشت جنازه‌ها هرچه زودتر شناسایی شوند تا زودتر اطلاعیه‌اش را بدهند. سپاه پاسداران پیشدستی کرد و زودتر اطلاعیه را داد. از لحظه‌ای که خبر کشته شدن موسی خیابانی پخش شد، مسئولان زیادی برای دیدار از جنازه‌ها و مشارکت در جشن شادی به اوین آمدند.

البته در میان نیروهای سیاسی حزب توده و سازمان فداییان خلق «اکثریت» نیز که در زمره‌ی متحدان سیاسی نظام ولایی بودند به جشن و شادمانی پرداختند. ارگان رسمی «فداییان اکثریت» در یازدهمین سالروز «حماسه سیاهکل» در مورد کشته شدن خیابانی و ربیعی و دیگر اعضای مجاهدین نوشته بود:

«آری این انقلاب است که در جریان بالندگی ناخالصی‌ها را به دور می‌ریزد و خائنین را در زیر گام‌های سنگین و استوار خود له می‌کند. » 

و

«سرکوب قاطع تروریست‌هایی که با اعمال جنایت‌کارانه‌ی خود نابودی انقلاب را طلب می‌کردند یک ضرورت مبرم بود. هر نوع تردید در این زمینه مسلماً به سود ضدانقلاب تمام می‌شد. نیروهای انقلابی می‌بایستی ضمن خویشتن‌داری و پرهیز از سراسیمگی و شتاب‌زدگی شرکت‌کنندگان مستقیم در عملیات تخریب و ترور را با قاطعیت تمام سرکوب نمایند. آری این انقلاب است که در جریان بالندگی ناخالصی‌ها را به دور می‌ریزد و خائنین را در زیر گام‌های سنگین و استوار خود له می‌کند.» [47]

اجاره‌ی پایگاه موسی خیابانی ابتدا ماهانه ۱۹ هزار تومان اعلام شد، [46] احمد قدیریان معاون لاجوردی که کتاب نوشت آن را به ۲۵ هزارتومان در ماه افزایش داد، فرمانده عملیات شهری اطلاعات سپاه و مسئول تعقیب مراقبت اطلاعات سپاه آن را به ۱۸۰ هزارتومان در ماه افرایش دادند. ظاهراً حضرات نرخ تورم را نیز در اجاره‌‌ بهای پایگاه مزبور حساب می‌کنند و هر بار با افزایش اجاره‌بها روبرو می‌شویم.

 

ایرج مصداقی 

۲۹ بهمن ۱۳۹۷

irajmesdaghi@gmail.com

www.irajmesdaghi.com

 


[1]   البته مسعود رجوی برای اثبات و تأیید خود در دیماه ۱۳۸۸ با یک تأخیر ۲۸ ساله، خبر از دریافت پیام تسلیت دکتر علی امینی و دکتر احمد مدنی در رابطه با شهادت اشرف ربیعی و موسی خیابانی در سال ۶۰ داد. بدون آن که توضیح دهد نامبردگان در چه شرایطی پیام فوق را ارسال داشته و هنگام مرگ چه نظری نسبت به شخص او داشتند. این اقدام در دورانی صورت گرفت که او برای نزدیکی به رضا پهلوی می‌‌کوشید اما از جانب وی جدی گرفته نشد. رجوی در سال ۶۰ با خودشیفتگی عجیبی از دادن پاسخ تسلیت افراد یاد شده خودداری کرد. 

[2]   http://www.ensafnews.com/17792

[3]   اطلاعیه پرویز یعقوبی «‌اشک تمساح مسئولین فاجعه ۱۹ بهمن ماه ۱۳۶۰ به‌خاطر شهدای مجاهدین خلق ایران» ۱۲ بهمن ۱۳۷۳

[4]   صامت، سیستم شنود بی‌سیم‌های نهاد‌های امنیتی بودکه در اختیار سازمان قرار داشت.

[5]   رعد در آسمان بی‌ابر، به اهتمام محمد‌حسن روزی‌طلب، محمد محبوبی، انتشارات یا زهرا، ص ۱۱۹.

[6]   رعد در آسمان بی‌ابر، به اهتمام محمد‌حسن روزی‌طلب، محمد محبوبی، انتشارات یا زهرا، ص ۹۲ و ۹۳.

[7]   کتاب راه، خاطرات شفاهی محسن رضایی، مرکز اسناد وتحقیقات دفاع مقدس ، ۱۳۹۴.

[8]   اطلاعیه پرویز یعقوبی «‌اشک تمساح مسئولین فاجعه ۱۹ بهمن ماه ۱۳۶۰ به‌خاطر شهدای مجاهدین خلق ایران» ۱۲ بهمن ۱۳۷۳

[9]   رعد در آسمان بی‌ابر، به اهتمام محمد‌حسن روزی‌طلب، محمد محبوبی، انتشارات یا زهرا، ص ۹۲ و ۹۳.

[10]   اطلاعیه پرویز یعقوبی «‌اشک تمساح مسئولین فاجعه ۱۹ بهمن ماه ۱۳۶۰ به‌خاطر شهدای مجاهدین خلق ایران» ۱۲ بهمن ۱۳۷۳

[11]   https://www.youtube.com/watch?v=fNmT02xmzDM

[12]   http://www.pezhvakeiran.com/maghaleh-65911.html

[13]   http://www.pezhvakeiran.com/maghaleh-57388.html

[14]   محمود عطایی، محمد‌علی توحیدی، محمد حیاتی و ... از جمله رهبران مجاهدین بودند که پس از کشته شدن موسی خیابانی، برخلاف وعده‌‌شان که تنها مسعود رجوی برای تشکیل شورای ملی مقاومت از کشور خارج می‌شود، فرار را بر قرار ترجیح دادند. طی چند ماه تمامی اعضای مجاهدین از کشور خارج شدند و هواداران و پشتیبانان مجاهدین در جنگی نابرابر در مقابل نیروهای رژیم تنها باقی ماندند.

[15]   https://www.iranntv.com/2019/02/18/210750/

[16]   سخنرانی مهدی ابریشم‌چی در باره‌ی انقلاب ایدئولوژیک مجاهدین، کتاب طالقانی، آبان ۶۴، صفحه‌ی ۶۴

[17]   http://www.habilian.ir/fa/vije/vijenameha/Vijenameha/v010_zarbe_bozorg/page03_05.html

[18]   نگارنده در آبان و آذر ۶۰ در حالی که از زندان آزاد شده بودم و مزه شکنجه و ... را هم چشیده بودم و دارای پاسپورت معتبر و ویزای دانشجویی آمریکا نیز بودم، اما علیرغم پیشنهادات و فشارهای مختلف خانواده، خروج از کشور را خیانت به کسانی می‌دانستم که در کنارشان مشغول مبارزه بودم. پافشاری برماندن و ادامه مبارزه، منجر به دستگیری‌ دوباره‌ام در دیماه ۱۳۶۰ و زندان ده‌ساله شد.  

[19]  رعد در آسمان بی‌ابر، به اهتمام محمد‌حسن روزی‌طلب، محمد محبوبی، انتشارات یا زهرا، ص ۲۱۹ و ۲۲۰.  

[20]   رعد در آسمان بی‌ابر، به اهتمام محمد‌حسن روزی‌طلب، محمد محبوبی، انتشارات یا زهرا، ص ۹۳.

[21]   اطلاعیه پرویز یعقوبی «‌اشک تمساح مسئولین فاجعه ۱۹ بهمن ماه ۱۳۶۰ به‌خاطر شهدای مجاهدین خلق ایران» ۱۲ بهمن ۱۳۷۳

[22]   رعد در آسمان بی‌ابر، به اهتمام محمد‌حسن روزی‌طلب، محمد محبوبی، انتشارات یا زهرا، ص ۲۱۹ تا ۲۲۴.

[23]   رعد در آسمان بی‌ابر، به اهتمام محمد‌حسن روزی‌طلب، محمد محبوبی، انتشارات یا زهرا، ص ۲۲۴ تا ۲۲۶.

[24]   رعد در آسمان بی‌ابر، به اهتمام محمد‌حسن روزی‌طلب، محمد محبوبی، انتشارات یا زهرا، ص ۲۲۶ تا ۲۲۸.

[25]   رعد در آسمان بی‌ابر، به اهتمام محمد‌حسن روزی‌طلب، محمد محبوبی، انتشارات یا زهرا، ص۱۸۴.

[26]   کتاب راه، خاطرات شفاهی محسن رضایی، مرکز اسناد وتحقیقات دفاع مقدس ، ۱۳۹۴.

[27]   کتاب راه، خاطرات شفاهی محسن رضایی، مرکز اسناد وتحقیقات دفاع مقدس ، ۱۳۹۴.

[28]   http://www.magiran.com/npview.asp?ID=3116602

[29]   http://www.habilian.ir/fa/vije/vijenameha/Vijenameha/v010_zarbe_bozorg/page03_05.html

[30]   رعد در آسمان بی‌ابر، به اهتمام محمد‌حسن روزی‌طلب، محمد محبوبی، انتشارات یا زهرا، ص ۲۲۷.

[31]   http://www.magiran.com/npview.asp?ID=3116602

[32]   https://www.youtube.com/watch?v=AqYuWVmgSno (دقیقه چهار و ۳۰‌ثانیه)

[33]   روزنامه اطلاعات، ۲۱ بهمن ۱۳۶، ص ۳.

[34]   https://www.farsnews.com/printnews/13931119001046

[35]   مصطفی رجوی در دهه‌ی ۶۰ توسط مجاهدین از کشور خارج شد و به فرانسه اعزام گردید. در سال ۱۹۹۸ وی به عراق اعزام شد. وی که تمایلی به ماندن در عراق نداشت، با تهدید پدرش مجبور به ماندن در پادگان اشرف شد. وی پس از انتقال مجاهدین به آلبانی به نروژ رفت. در آخرین برخوردی که مریم رجوی با مصطفی رجوی داشت وی را به خیانت متهم کرد و حتی عموهایش صالح، هوشنگ و احمد اجازه تماس با او را نداشتند. در سال ۱۳۹۷ وقتی مجاهدین متوجه شدند وی در گفتگو با وکیل فرانسوی قصد طرح شکایت علیه این سازمان را دارد به دست و پا افتاده و واسطه قرار دادن برادر مریم قجر عضدانلو و ... او را راضی کردند که در ازای دریافت ماهی ۴ هزار یورو از طرح شکایت خودداری کند و فیس‌بوک‌اش را نیز ببندد.

[36]   رعد در آسمان بی‌ابر، به اهتمام محمد‌حسن روزی‌طلب، محمد محبوبی، انتشارات یا زهرا، ص ۲۳۰

[37]   رعد در آسمان بی‌ابر، به اهتمام محمد‌حسن روزی‌طلب، محمد محبوبی، انتشارات یا زهرا، ص ۲۳۰

[38]   رعد در آسمان بی‌ابر، به اهتمام محمد‌حسن روزی‌طلب، محمد محبوبی، انتشارات یا زهرا، ص ۲۲۴.

[39]   رعد در آسمان بی‌ابر، به اهتمام محمد‌حسن روزی‌طلب، محمد محبوبی، انتشارات یا زهرا، ص ۱۸۳

[40]   رعد در آسمان بی‌ابر، به اهتمام محمد‌حسن روزی‌طلب، محمد محبوبی، انتشارات یا زهرا، ص ۲۲۷.

[41]   روزنامه اطلاعات ۲۱ بهمن ۱۳۶۰ ص ۲.

[42]   روزنامه اطلاعات ۲۱ بهمن ۱۳۶. ص ۲.

[43]   رعد در آسمان بی‌ابر، به اهتمام محمد‌حسن روزی‌طلب، محمد محبوبی، انتشارات یا زهرا، ص ۹۳

[44]   کتاب راه، خاطرات شفاهی محسن رضایی، مرکز اسناد وتحقیقات دفاع مقدس ، ۱۳۹۴.

[45]  نشریه رمز عبور شماره ۲۱، تیرو مرداد ۱۳۹۵.

[46]   http://www.magiran.com/npview.asp?ID=3116602

[47]   نشریه کار اکثریت شماره ۱۴۹، ۲۸ بهمن ۱۳۶۰

منبع:پژواک ایران


ایرج مصداقی

فهرست مطالب ایرج مصداقی در سایت پژواک ایران 

*رد پای یک معامله در دو پرونده؛ بشیر بی‌آزار و حمید نوری  [2024 Jul] 
*ابراهیم رئیسی؛ تصویر تمام‌نمای نظام در قاب «آیت‌الله اعدام»  [2024 May] 
*نتایج فاجعه‌بار مماشات غرب با چهاردهه گروگانگیری نظام اسلامی  [2024 Jan] 
*ابعاد یک حکم تاریخی؛ مبادله فرضی حمید نوری و سناریوهای محتمل  [2023 Dec] 
*مسئولیت پزشکان بیمارستان فجر ارتش در تراژدی آرمیتا  [2023 Oct] 
*فروپاشی درونی جدّی‌ترین احتمال فروپاشی رژیم ایران  [2023 Aug] 
*مشابهت خبرسازی «زخمی‌شدن قاسم سلیمانی در سوریه» و بستری شدن نیری در آلمان  [2023 Jul] 
*جنبش دادخواهی و جنجال خبری بستری شدن نیری در هانوفر  [2023 Jul] 
*رؤیای محو آثار جنایت در «دستور تعطیلی گوهردشت»  [2023 Apr] 
*حکم اعدام شارمهد؛ پاسخ پیشبینی‌پذیر تهران به پیام ضعیف اروپا  [2023 Feb] 
*پیامدهای کنفرانس امنیتی مونیخ   [2023 Feb] 
*وهم حمله نظامی به ایران یا جنگ واقعی جمهوری اسلامی با جهان؟  [2023 Jan] 
*همزمانی معنادار شایعه ترور صلواتی با تصمیم به قتل دو جوان  [2023 Jan] 
*در آستانه تشکیل دادگاه تجدید نظر در پرونده حمید نوری: تحریف‌های مشاور حقوقی خانواده او  [2023 Jan] 
*دادگاه تجدید نظر در پرونده حمید نوری و شروع دور جدیدی از تبلیغات جنایت‌پوشانه‌ی رژیم  [2022 Dec] 
*محمود سالارکیا، نمونه یک وکیل همدست دستگاه قضائی  [2022 Dec] 
*فهرست یک کشتار خاموش؛ سایه سنگین ارعاب بر سر کادر پزشکی  [2022 Dec] 
*وکیل چیست و «وکیل جمهوری اسلامی» کیست؟  [2022 Dec] 
*جواد علی‌اکبریان، یکی دیگر از مجریان کشتار ۶۷  [2022 Dec] 
*اعدام محسن شکاری و تبعات آن برای جنبش انقلابی  [2022 Dec] 
*خیزش ۱۴۰۱؛ حکومت «به دنبال گردن برای طناب دار»  [2022 Dec] 
*چقدر می‌توان به پرونده ایران در «شورای حقوق بشر» امید بست؟  [2022 Nov] 
*شادی صدر و شادی امین و تجاوز به زنان در زندان  [2022 Nov] 
*سوابق سیاه عبدالرضا مصری، مدافع کشتار معترضان بلوچ  [2022 Nov] 
*بدون نیروی جانشین، غرب با انقلاب ایران همسو نمی‌شود  [2022 Nov] 
* از مشهد تا شیراز؛ آیا حمله شاهچراغ تکرار سناریویی آشنا نیست؟  [2022 Oct] 
*سرگذشت اوین؛ ریشه‌های هراس از نماد جنایت  [2022 Oct] 
*آیا نارضایتی امثال اصغر ناظم‌زاده نشانه شکاف در حاکمیت است؟  [2022 Oct] 
*پشت پرده پرونده مرگ مهسا؛ راستی‌آزمایی گزارش پزشکی قانونی  [2022 Oct] 
*راهکارهایی عملی برای جبران انفعال غرب در برابر جمهوری اسلامی  [2022 Oct] 
*آیت‌الله منتظری؛ مقام رفیع وجدان در منش یک روحانی استثنایی  [2022 Sep] 
*صادق قطب‌زاده؛ از رویای قدرت تا کابوس سقوط  [2022 Sep] 
*علی‌اصغر حجازی؛ از سرکوب زنان تا تامین امنیت بیت خامنه‌ای  [2022 Sep] 
*قطع رابطه آلبانی با ایران؛ هشدار صریح غرب به جمهوری اسلامی؟  [2022 Sep] 
*سید جواد حجازی؛ تجارت مذهبی و نفوذ سیاسی  [2022 Sep] 
*رد پای روابط مافيایی صاحبان قدرت در قتل علی محفوظی  [2022 Aug] 
*خنجر «فتوای خمینی» بر گلوی سلمان رشدی و مسئولیت آمران  [2022 Aug] 
*محاکمه حمید نوری و نقش کاوه موسوی؛ از مشارکت در دستگیری تا کارشکنی تبهکارانه از مشارکت در دستگیری تا کارشکنی تبهکارانه [2022 Aug] 
*کشتار ۶۷ و سلسله دروغ‌های «دادستانی با اختیارات ویژه»  [2022 Aug] 
*نقاشیان با روایت داستان «ترور خمینی» به دنبال چیست؟  [2022 Jul] 
*در «روز جهانی عدالت» جنبش دادخواهی ایران کجا ایستاده است؟  [2022 Jul] 
*افشای توطئه کاوه موسوی همزمان با اعلام حکم دادگاه حمید نوری  [2022 Jul] 
* واکنش ایرج مصداقی به اظهارات حسینعلی نیری، مسئول «هیات مرگ»  [2022 Jul] 
*کشتار ۶۷ به روایت حسینعلی نیری؛ یک راست و دریایی از دروغ  [2022 Jul] 
*اطلاعیه مهم دادگاه ناحیه استکهلم در ارتباط با حکم دادگاه حمید نوری  [2022 Jul] 
*ساختار اطلاعاتی و امنیتی سپاه پاسداران  [2022 Jun] 
*نقش امیدوار رضایی در لاپوشانی راز مرگ سعید امامی   [2022 Jun] 
*پزشکانی که به دست "جوخه‌های امنیتی" حذف شدند  [2022 Jun] 
*پرونده‌سازی برای "عنکبوت مقدس" در متن فاجعه متروپل  [2022 May] 
* همکاری مسعود رجوی و دستگاه امنیتی رژیم علیه پرونده حمید نوری عامل کشتار ۶۷  [2022 May] 
*چرا پرونده حمید نوری در خارج از سوئد کلید خورد؟  [2022 May] 
*در ایران بالایی ها هم دیگر نمی توانند حکومت کنند و این سرآغاز انقلاب است  [2022 May] 
*اعدام فرخ‌رو پارسا؛ ضديت با سلطنت پهلوی يا زن‌ستيزی آگاهانه؟  [2022 May] 
*کیفرخواست حمید نوری در آینه انتقادها  [2022 Mar] 
*محمدی‌ ری‌شهری طراح کشتار سال ۶۷  [2022 Mar] 
*مورس چیست و در زندان چگونه مورس می‌زنند   [2022 Feb] 
*صداهایی از حمید نوری چند ساعت قبل از سوار شدن به هواپیما دارم راستی‌آزمایی ادعاهای قوه قضاییه جمهوری اسلامی در مورد دادگاه حمید نوری-بخش سوم [2022 Feb] 
*جعل پردازی و سناريو سازی امنيتی نمونه شاخصی از همياری برخی مخالفان   [2022 Feb] 
*علی هاشمی از تأسیسات زندان بیرجند تا ریاست اوین   [2022 Jan] 
*رضا سیف‌اللهی، از دانشگاه و حوزه تا فرماندهی امنیتی و نظامی  [2022 Jan] 
*محاکمه حميد نوری؛ دور جديد تبلیغات جمهوری اسلامی   [2022 Jan] 
*از گلزاده غفوری تا محمدعلی زم: جمهوری اسلامی و لباس روحانیت   [2021 Dec] 
*سکان بهداشت و درمان و آموزش کشور در دست چه کسانی است؟ − نمونهٴ سرپرست دانشگاه علوم پزشکی تهران  [2021 Nov] 
*سهمیه جدید سپاه قدس در آموزش عالی  [2021 Oct] 
*مرگ حاج داوود رحمانی؛ رئیس و شکنجه‌گر زندان قزلحصار  [2021 Oct] 
*سردار نجات، یکی از مسئولان سرکوب جنبش‌های اجتماعی و «نجات» نظام را بهتر بشناسیم  [2021 Oct] 
*مقوله‌ی حجت‌الاسلام «جعفر نیری» و مستند‌سازی کشتار ۶۷  [2021 Oct] 
*سپاه پاسداران؛ از دخالت در انتخابات سازمان نظام پزشکی تا تسلط بر آن  [2021 Oct] 
*نگاهی به پرونده اعمال محسن رضایی، به مناسبت منصب جدیدش   [2021 Sep] 
*فاجعه کشتار ۶۷ و «گل‌های داوودی»  [2021 Sep] 
*یک چهره‌‌ امنیتی و سرکوبگر، دبیر تازه مجمع تشخیص مصلحت نظام  [2021 Sep] 
*در جستجوی عدالت از استکهلم تا استانبول   [2021 Sep] 
*کرونا جان احمد زرگر، قاضی «ناقض حقوق بشر» را گرفت  [2021 Sep] 
*دادگاه حمید نوری سیاست مماشات اتحادیه اروپا را هدف قرار داده است  [2021 Aug] 
*چگونه نظام پزشکی در ایران به سازمانی حکومتی بدل شد  [2021 Jul] 
*میراث رئیسی؛ نابودی استقلال کانون وکلا   [2021 Jul] 
*اژه‌ای در رأس قوه قضائیه؛ خامنه‌ای شمشیر را از رو می‌بندد   [2021 Jul] 
*تشکیل پرونده بین‌المللی برای رئیسی؛ بدیلی عملی برای راهکار غیرعملی عفو بین‌الملل  [2021 Jun] 
*نقش ابراهیم رئیسی در دوره انتقالی دادستانی تهران از سال ۱۳۶۳ تا ۱۳۶۵  [2021 Jun] 
*مدارک تحصیلی جعلی در نظام اسلامی؛ رئیسی تازه‌ترین مورد   [2021 Jun] 
*از بازجویی و شکنجه‌گری در اوین تا حقوقدانی در شورای نگهبان   [2021 May] 
*مسعود رجوی عاقد پیوند نامبارک علی سرابی و فریدون ژورک (بخش یک)  [2021 May] 
*واکسن کرونا و راهپیمایی اربعین   [2021 May] 
*ابراهیم رئیسی؛ از گورستان خاوران تا خیابان پاستور  [2021 May] 
*مردد بین پوشیدن لباس روحانیت و شخصی  [2021 May] 
*از «اکتبر سرخ» و «پرولتاریا» تا ا‌م‌القرا اسلام و «معصوم».  [2021 May] 
*افزایش خودکشی و اعتیاد در میان انترن‌ها و رزیدنت‌ها در ایران  [2021 May] 
*انستیتو پاستور، همه‌گیری کرونا و واکسن ایرانی  [2021 May] 
*ردپای اهمیت استراتژیک یمن برای جمهوری اسلامی در فایل صوتی ظریف   [2021 Apr] 
*مشکلات نظام پرستاری در ایران  [2021 Apr] 
*سیر انحطاط و رذالت – نمونه احمد میراحسان  [2021 Apr] 
*شگردهای اتاق‌های فکر جمهوری اسلامی در زمینه انتشار اسناد جعلی  [2021 Apr] 
*تعیین تاریخ محاکمه حمید نوری؛ دادگاهی بی‌سابقه در سوئد   [2021 Mar] 
*توطئه‌ی فرقه‌ی رجوی علیه ایرج مصداقی و دادگاه حمید نوری  [2021 Mar] 
*شورای نگهبان، دستگاه قضایی و روابط انگلیسی  [2021 Mar] 
*آزمون آزموده؛ چرا اروپا در برابر اقدامات تروریستی ایران قاطع نیست؟   [2021 Feb] 
*«مجاهد پرکینه» دست به دامان سیاستمدار نژادپرست «آمریکایی»  [2021 Jan] 
*فرمان کرونایی خامنه‌ای و قبله درمانی نزدیکان رهبر  [2021 Jan] 
*اصلاح‌طلب دست‌ساز چگونه از خود دفاع می‌کند؟  [2021 Jan] 
*یکی از شخصیت‌های «اصلاح‌طلبیِ»عامل سازمان اطلاعات سپاه و بیت رهبری: محمد زارع گشتی فومنی  [2021 Jan] 
*بحران کرونا در ایران؛ واکسن داخلی یا خارجی؟  [2020 Dec] 
*من و شما و روح‌الله زم  [2020 Dec] 
*ممنوعیت پیوند اندام ایرانیان به اتباع خارجی   [2020 Dec] 
*آیا موساد اردشیر حسین‌پور، دانشمند هسته‌ای را ترور کرده است؟  [2020 Dec] 
*آخرین قدم‌ها برای نابودی استقلال کانون وکلا   [2020 Dec] 
*آزادی پژوهشگر استرالیایی در چارچوب «سیاست گروگانگیری که بخشی از سیاست خارجی نظام جمهوری اسلامی است» صورت گرفته  [2020 Nov] 
*اتهام بمبگذاری ایران در تایلند؛ آزادی تروریست‌ها به چه قیمت؟   [2020 Nov] 
*مرگ بیماران و آسیب‌های جانی ناشی از سوءمدیریت و فساد سیستم بهداشتی  [2020 Nov] 
*داروهای بی‌کیفیت ایرانی و رنج بیماران   [2020 Nov] 
*انتقال محمد مقیسه، یکی از جنایتکاران علیه بشریت به دیوان عالی کشور  [2020 Nov] 
*در سالگرد دستگیری حمید نوری جنبش دادخواهی فرصت یک دادخواهی دیگر را از دست داد  [2020 Nov] 
*کرونا جان یکی از عوامل اصلی کشتار ۶۷ را گرفت  [2020 Oct] 
*محمدجعفر محلاتی، منکر اعدام‌های ۶۷، «استاد صلح» دانشگاه آمریکایی   [2020 Oct] 
*محمدعلی پورمختار: پاسدار، وکیل، نماینده مجلس و متهم به فساد   [2020 Oct] 
*گزارش عفو‌ بین‌الملل و اشتباهات و کمبودهای بیانیه خانواده‌های قتل‌عام شدگان  [2020 Oct] 
*ماجرای رستوان کلاب ایبریا در تفلیس و تصحیح خطایم در مورد هلدینگ بین‌المللی آدونیس  [2020 Oct] 
*امیرعباس سهراب‌بیگ از معاونت دستگاه قضایی تا کلاب‌داری در گرجستان  [2020 Sep] 
*«صداهای یک کشتار جمعی» راه دادخواهی را به مجامع بین‌المللی باز می‌کند  [2020 Sep] 
*قدرت و فقاهت – نمونه یوسف صانعی  [2020 Sep] 
*چتر حمایتی کانادا و اروپا بر سر عاملان پرونده هسته‌ای ایران ؟  [2020 Sep] 
* روح‌الله حسینیان و کارنامه‌ای سراسر جنایت   [2020 Aug] 
*وکلای کار چاق‌کن در دستگاه قضایی ولایی  [2020 Aug] 
*فریب قدرت‌نمایی پوشالی دستگاه امنیتی با دستگیری جمشید شارمهد را نخورید  [2020 Aug] 
*دبیر دریابیگی بلوردی، وکیل همدست جانیان در پرونده زم و متهمان جنبش آبان   [2020 Jul] 
*نگاه دستگاه قضایی نظام ولایی به امر وکالت و کانون وکلا   [2020 Jul] 
*وکیلان همدست با نظام شکنجه: مورد گودرز افتخارجهرمی  [2020 Jun] 
*مرگ مرجان و تبلیغات گوبلزی فرقه رجوی  [2020 Jun] 
*وابستگان فرقه رجوی و دستگاه امنیتی و سلیمانی «کودک کش»  [2020 Jun] 
*وکیلان همدست با نظام شکنجه: مورد سیدرضا زواره‌ای   [2020 Jun] 
*دادستان کل آلمان و دادستان ایالت نیدرزاکسن: قاضی منصوری باید در آلمان مورد تعقیب قضایی قرار گیرد  [2020 Jun] 
*نمونه‌ای ديگر از همکاری دستگاه امنیتی نظام اسلامی با فرقه رجوی: جعل نامه و سند  [2020 Jun] 
*وکیلان همدست با نظام شکنجه: مورد ابوالقاسم ستاریان   [2020 Jun] 
*بیل‌ریچاردسون مواجب‌بگیر فرقه‌رجوی و کارچاق‌کن جواد ظریف و نظام اسلامی   [2020 Jun] 
*دسته گل وزیر اطلاعات دولت روحانی به مسعود رجوی   [2020 May] 
*سکوت اصلاح طلبان در ارتباط با دستگیری حمید نوری و موضع خامنه‌ای درباره‌ی کشتار ۶۷  [2020 May] 
*پاندمی کرونا و موفقیت‌های ادعایی سپاه و بسیج و نیروهای نظامی  [2020 May] 
*فساد و سپا‌هی‌گری در شرکت‌های تجهیزات پزشکی و پخش دارو   [2020 May] 
*طرح یک پرسشنامه (مجاهدین در برابر پرسش‌های مردم) بخشی از «گزارش ۹۳»  [2020 Apr] 
*مافیای دارو و پدرخوانده‌هایش   [2020 Apr] 
*سرنوشت عبرت‌انگیز دو زن، فیروزه بنی‌صدر و مریم رجوی  [2020 Apr] 
*خشم و کینه‌ی رجوی از چیست و چرا بهتان می‌زند؟   [2020 Mar] 
*سرگذشت مادر عالمه و فرار مسعود رجوی از عراق  [2020 Mar] 
*اپیدمی کرونا، تحریم دارو و «ایمنی گله‌ای»   [2020 Mar] 
*رقابت رجوی و خامنه‌ای بر سر فتوای دفن مردگان  [2020 Mar] 
*در برابر رژیم هیچ‌ افق روشنی قرار ندارد  [2020 Mar] 
*درگذشت یک جنایتکار (دکتر حبیب‌‌‌آلله پیروی) در اثر کرونا  [2020 Mar] 
*تشدید جنون رجوی   [2020 Mar] 
*طنز یا تراژدی!‌ فتوای دفن مردگان مسعود رجوی   [2020 Mar] 
*تصحیح و پوزش بابت اشتباهم راجع به شهرام منافی   [2020 Mar] 
*نقش قاسم سلیمانی و ظریف در جراحی بشار اسد و پیامدهای آن  [2020 Feb] 
*در نظام ولایی کدام پزشکان «گُم» می‌شوند و چه کسانی بالا می‌روند؟  [2020 Jan] 
*بیل ریچاردسون از مجیزگویی برای مریم رجوی تا معامله با جواد ظریف  [2020 Jan] 
*همگونی و همسانی شعارها و مطالبات در دیماه ۱۳۹۶ و آبان ۱۳۹۸ پیوستگی و ناپیوستگی در خیزش‌های اعتراضی [2020 Jan] 
*عفونت دندانپزشکی ولایی  [2019 Dec] 
*خوی ولایی در عرصه پزشکی و شکستن سوگند بقراط  [2019 Dec] 
*همکاری مسعود رجوی و دستگاه امنیتی رژیم علیه پرونده حمید نوری عامل کشتار ۶۷  [2019 Dec] 
*از نوابغ رانتی در عرصه پزشکی پروژه‌ ولاییِ خودی‌سازی در عرصه پزشکی (۳)   [2019 Nov] 
*اطلاعیه مهم  [2019 Nov] 
*شکل‌های امتیازدهی به خودی‌ها برای تولید پزشک ولایی  پروژه‌ ولاییِ خودی‌سازی در عرصه پزشکی (۲) [2019 Nov] 
*جزئیاتی جدید از دستگیری دادیار سابق قوه قضاییه در سوئد   [2019 Nov] 
*اینک صدای قتل‌عام‌شدگان  [2019 Nov] 
*عملیات موفقیت آمیز «دادخواهی ۶۷»   [2019 Nov] 
*تاریخچه تصرف عرصه پزشکی کشور توسط دستگاه ولایی پروژه‌ ولاییِ خودی‌سازی در عرصه پزشکی (۱) [2019 Nov] 
*چند نابغه و عصاره فضائل نظام ولایی   [2019 Oct] 
*حتی همسر جنتی هم هیچگاه از محل دفن فرزند سیاسی‌اش آگاه نشد   [2019 Oct] 
*اپیدمی ایدز و زگیل تناسلی و نقش نظام اسلامی در آن   [2019 Oct] 
*حکومت داعش در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی ایران  [2019 Sep] 
*مشارکت گروهی از پزشکان و کادرهای پزشکی سرسپرده در جنایت   [2019 Aug] 
*سرانجامِ «ابن‌سینا»ی حوزه علمیه قم و عضو شورای خبرگان طب اسلامی   [2019 Aug] 
*چرا نظام ولایی نام کشتی گریس ۱ را به آدریان دریا تغییر داد؟ ‏  [2019 Aug] 
*«جهاد علمی» وابستگان نظام ولایی  [2019 Aug] 
*من و متهمان ترور‌های هسته‌ای/ نگاهی به گزارش بی بی سی   [2019 Aug] 
*دروغ‌، دروغ و دروغ: وقتی حقیقتِ یک جنایت را وارونه می‌سازند  [2019 Jul] 
*مرتضی اشراقی، عضو هیأت کشتار ۶۷، در کسوت وکیل  [2019 Jul] 
*پرونده‌ی نفتی: وکیل متهم و شاکی و قاضی، همدست یکدیگر  [2019 Jul] 
*وکیل شرکت نفت در پرونده‌ی بابک زنجانی کیست؟‌   [2019 Jun] 
*ایرج مصداقی: جنبش سبز نقطه پایان اصلاحات در ایران بود   [2019 Jun] 
*روح‌الله حسینیان، جنایتکاری در لباس وکیل مدافع  [2019 Jun] 
*صادرکنندگان هزاران حکم «اعدام» در مقام وکالت  [2019 May] 
*طرح یک پرسشنامه (مجاهدین در برابر پرسش‌های مردم) بخشی از «گزارش ۹۳»   [2019 May] 
*چهل و چهار سال پس از ترور شریف واقفی؛ شباهت‌های رفتاری مسعود رجوی و تقی‌ شهرام   [2019 May] 
*در تبریز: جمعی از جانیان در لباس وکالت   [2019 May] 
*«حاج غفور» از قتل قاسملو تا درگیر شدن با علی دایی   [2019 May] 
*مسعود رجوی سه دهه «فرار» از «جانبازی» و به خطر انداختن جان مجاهدین   [2019 Apr] 
*جانیان و عاملان کشتار ۶۷: ارتقای مقام در دستگاه قضایی  [2019 Apr] 
*جعلیات «ایران بریفینگ» و چهره‌های گوناگون امیرفرشاد ابراهیمی بازیچه‌ی دستگاه امنیتی  [2019 Apr] 
*غلامحسین مستقیمی ‌‌تهرانی – سرنوشت یک تروریست ولایی  [2019 Apr] 
*شادی صدر از «فمینیست آخوندزاده» تا افشاگر «چهره جنایت»  [2019 Apr] 
*وقتی دانشجوی حقوق شکنجه‌گر می‌شود   [2019 Mar] 
*من و حسین شریتعمداری و «رادیو منحرفان جنسی» و سفر با گذرنامه‌ی عادی جمهوری اسلامی به هر نقطه دنیا  [2019 Mar] 
*حاج داوود رحمانی: معرف کامل نظام زندان‌ها در حکومت ولایی  [2019 Mar] 
*عکس جدید «میرطاهر» در حال غرس نهال در بیت رهبری و «فاضلاب»‌های امنیتی رژیم  [2019 Mar] 
*اراذل و اوباش در خدمت نظام سرکوب   [2019 Mar] 
*چگونگی ضربه ۱۹ بهمن ۱۳۶۰ و کشته شدن موسی خیابانی  [2019 Feb] 
*احمدرضا کریمی «تواب دو نظام» و همکار دو دستگاه امنیتی  [2019 Feb] 
*شادی امین و شادی صدر و مقوله‌ی «آیت‌الله» و «هیتلر»  [2019 Feb] 
*محمد مهرآیین از جنایتکاران شاخص دهه‌ ۶۰ درگذشت  [2019 Jan] 
*یکی دیگر از شخصیت‌های نظام شکنجه: “صبحی”، رئیس زندان گوهردشت   [2019 Jan] 
*سرهنگ مهدی مناجاتی دشمن کارلوس کی‌روش، دوست چه کسانی است؟   [2019 Jan] 
*دکتر شیخ‌الاسلام‌زاده: نقش‌آفرینی در سیاه‌ترین روزهای اوین  [2019 Jan] 
* «در اوین به کابل شکنجه می‌گفتند قانون اساسی»  من_هم_شکنجه_شدم [2019 Jan] 
*یک جلوه شاخص درهم‌آمیزی دروغ و بهره‌کشی و خشونت: اسدالله بادامچیان و تبارش  [2019 Jan] 
*از الهاشمی النجفی تا هاشمی‌‌شاهرودی  [2018 Dec] 
*هیئت‌های مؤتلفه اسلامی، حزب زندانبانان و رانت‌خواران  [2018 Dec] 
*شادی‌صدر و شادی امین و «ملاخور» کردن تلاش‌های دیگران   [2018 Dec] 
*با آب هفت دریا نیز ننگ کشتار ۶۷ را نمی‌توان شست/ پاسخی به ادعاهای میرحسین موسوی  [2018 Sep] 
*تابستان ۶۷ و انتخابات ۹۶؛ چه کسی مسئول است؟  [2018 Sep] 
*مبانی ایدئولوژیک زندان و شکنجه در جمهوری اسلامی ایران  [2018 Sep] 
*«شکنجه به نام الله» Torture in the name of allah  [2018 Sep] 
*پافشاری بر دادخواهی و تهدید آینده نظام   [2018 Sep] 
*سرگذشت غمبار اسیران ایرانی پیوسته به مجاهدین در عراق   [2018 Aug] 
*۴ دهه فراز و نشیب در روابط ایران و اسرائیل   [2018 Jul] 
*عباس امیرانتظام، یک پرونده نمادین  [2018 Jul] 
*بهانه‌جویی آمریکا برای حمله‌‌ی نظامی؟  [2018 Jun] 
*همچنان می‌گویم ای کاش نه تیم ملی فوتبال، که جامعه‌ی ایران «کارلوس کی‌روشی» می‌داشت  [2018 Jun] 
*برای ممانعت از تحریم و جنگ، در برابر نظام ولایی بایستیم  [2018 Jun] 
*تیم ملی فوتبال ایران همچنان نماینده مردم ایران  [2018 Jun] 
*سپاه پاسداران انقلاب اسلامی رو در روی منافع ملی  [2018 Jun] 
*تذکر: عکس پرویز یعقوبی در میان شهدای مجاهدین  [2018 May] 
*فردی که در دسامبر ۲۰۱۵ در هلند کشته شد محمدرضا کلاهی عامل بمب‌گذاری در حزب جمهوری بوده است   [2018 May] 
*قدرت و فقاهت – نمونه یوسف صانعی   [2018 May] 
*همسر و فرزند سعید امامی می‌توانند به آمریکا بروند اما بسیاری از ایرانیان نه!   [2018 May] 
*چرا سیستم ناتوان از حل مسئله فساد سیستماتیک است؟ − نمونه ولی فقیه و نماینده‌اش در گیلان  [2018 Apr] 
*جای خالی «قاضی حداد» در میان متهمان کهریزک  [2018 Apr] 
*جایگاه روشن سعید مرتضوی در نظام، توضیح‌دهنده ابهام در جای کنونی او  [2018 Apr] 
*«طب اسلامی» و خطری که جان مردم را تهدید می‌کند   [2018 Apr] 
* صادق خلخالی نماد «انقلاب اسلامی»   [2018 Feb] 
*این یکی هم رؤیای رهبری در سر دارد: محسن اراکی  [2018 Feb] 
*اشغال سفارت آمریکا: سرگذشت گرو‌گان‌گیران  دانشجویان پیرو خط امام، خامنه‌ا‌ی و عذرخواهی [2018 Jan] 
*دکتر مجید سمیعی و امیدوار رضایی پزشکان ویژه‌ی هاشمی شاهرودی  [2018 Jan] 
*دکتر مجید سمیعی پزشک هاشمی‌شاهرودی حقه‌باز و کلاهبردار یا «ابر جراح»  [2018 Jan] 
*در تجمعات اعتراضی شرکت کنیم یا نکنیم؟ چه شعاری انحرافی است؟  [2017 Dec] 
*جفنگیات مأموران امنیتی نظام تحت نام دشمن اسلام و نظام  [2017 Dec] 
*کارنامه‌ی صادق لاریجانی و محک‌زدن ادعای احمدی‌نژاد  [2017 Dec] 
*راه اندازی «زندان جدید» فرقه رجوی در اروپا  [2017 Dec] 
*مکارم شیرازی حکم به «بیزاری» از جمهوری اسلامی می‌دهد!   [2017 Nov] 
*ادعای غیرواقعی «به‌رسمیت شناخته شدن قربانیان کشتار ۶۷ به عنوان ناپدیدشده قهری»   [2017 Nov] 
*دادخواهی در ایران: هنوز در ابتدای راه  [2017 Nov] 
*محسن آرمین شکنجه‌گر دهه‌ی ۶۰ همچنان در باتلاق دروغ دست و پا می‌زند  [2017 Nov] 
*انتری که لوطی‌‌اش نمرده است ( مهدی فلاحتی و روح‌الله زم)  [2017 Oct] 
* داستان فراموش شده یک حاکم شرع در دهه ۶۰ حسین موسوی تبریزی از حاکم شرع تا اصلاح‌طلب  [2017 Sep] 
*علی قدوسی دادستان کل انقلاب و ویرانگر «عدالت‌خانه»  [2017 Sep] 
*نقش یزدی در تحمیل خمینی به ایران بی‌بدیل است   [2017 Aug] 
*سایت توانا:‌ روحانیت انقلابی، متهم اصلی آتش‌سوزی سینما رکس آبادان  [2017 Aug] 
*نعمت احمدی و انکار نقش آوایی در کشتار ۶۷ با استفاده از «توریه» ‏  [2017 Aug] 
*خلخالی حکم اعدام خودش را صادر می‌کند   [2017 Aug] 
*تلاش سپاه و حاکم شرع خوزستان برای مخدوش نشان دادن روایت آیت‌الله منتظری از کشتار ۶۷‏  [2017 Aug] 
*تعویض صندلی میان مسئولان کشتار − چه کسی قرار است بر مسند وزارت دادگستری بنشیند؟  سیدعلیرضا آوایی سردسته‌ی تیم کشتار در خوزستان [2017 Aug] 
*قاتل قاسملو میزبان مراسم تحلیف روحانی و خیرمقدم گو به میهمانان خارجی  [2017 Aug] 
*آیا میرحسین موسوی شرمنده‌ی «عفو بین‌الملل» و نهاد‌های بین‌المللی می‌شود؟‌‏   [2017 Aug] 
* محمد محمدی‌گیلانی جنایتکاری در لباس «معلم اخلاق»   [2017 Aug] 
*اسدالله لاجوردی چشم و چراغ خمینی و خامنه‌ای  [2017 Jul] 
*‏«نومسلمانان دو آتشه» در عرصه‌ی هنر  [2017 Jul] 
*علی فلاحیان جنایتکاری که از پرده بیرون می‌آید   [2017 Jul] 
*پوزش به خاطر اشتباهم در مورد تاریخ مصاحبه‌ی تلویزیونی احسان طبری   [2017 Jul] 
*برگی از تاریخ؛ «قرارداد ۱۹۱۹»، نایبیان کاشان، پدربزرگم حاج‌محقق‌الدوله  [2017 Jul] 
*محسنی‌اژه‌ای چرا خاوری را فراری داد ‏  [2017 Jun] 
*دکتر مسعود شیری «جاودانه‌ای» که غریبانه رفت   [2017 Jun] 
*پاسخی به ادعاهای محسن آرمین بازجو و شکنجه‌گر سابق و «اصلاح‌طلب» کنونی  [2017 May] 
*سو‌ءاستفاده از نام و یاد جاودانه‌ها ممنوع (به یاد حسن جهان آرا)  [2017 May] 
*آنچه از رئیسی در «کشتار ۶۷» دیدم  [2017 May] 
*سعید کریمیان چه کسی بود و چه سابقه‌ای داشت؟  [2017 May] 
*«گلزارخاوران» مشهد، پیش پای «آیت‌الله قتل‌عام» ذبح می‌شود  [2017 Apr] 
*شیوه‌های جدید مأموران وزارت اطلاعات در فضای مجازی  [2017 Mar] 
*تقدیر هم‌زمان دعایی از یک چهره‌ی ملی و یک «جنایتکار علیه بشریت»  [2017 Mar] 
*نگاهی به زندگی برادران ذاکر، مسئولان اطلاعاتی رژیم خمینی و فرقه‌ی رجوی  [2017 Mar] 
*خطرات «عشق‌بازی» خامنه‌ای با «امام زمان» برای ایران و منطقه ‏  [2017 Feb] 
*شیخ محمد یزدی رئیس قوه قضاییه که چماقدار بسیج می‌کرد  [2017 Feb] 
*هادی غفاری شکنجه‌‌گری در لباس «اصلاح‌طلبی»  [2017 Feb] 
*تحلیل CIA از تسخیر سفارت آمریکا در تضاد کامل با ادعا‌های مضحک فخرآور  [2017 Feb] 
*حسین طائب یکی از خطرناک‌ترین چهره‌های امنیتی  [2017 Feb] 
*دست‌پخت سایت «همبستگی ملی» و خانم دشتی  [2017 Jan] 
*هاشمی رفسنجانی و خامنه‌ای در نگاه آیت‌الله گلزاده غفوری  [2017 Jan] 
*گزارش محرمانه‌ی CIA در مورد هراس اتحاد شوروی از انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی  [2017 Jan] 
*گزارش محرمانه‌ی CIA در مورد مسئولیت مجاهدین در انفجار حزب جمهوری اسلامی  [2017 Jan] 
*رپرتاژ آگهی «صدای آمریکا» برای مطرح کردن «بچه‌پررو» و «رفیق‌آیت‌‌الله»  [2017 Jan] 
*هاشمی معمار سرکوب دهه ۶۰ بود و مانع کشتار در پس از ۸۸  [2017 Jan] 
*محمدی‌ری‌شهری جنایتکاری که به چپاول مشغول است  [2017 Jan] 
*محمدعلی سرلک تیرخلاص‌زن دهه‌ی ۶۰ که روزگار خوشی ندارد  [2017 Jan] 
*اسدالله «خالصی» هم پر کشید و رفت  [2017 Jan] 
*رؤسای زندان اوین در دهه‌ی ۶۰  [2016 Dec] 
*سعید حسین‌زاده، زندانی سیاسی معترض، محمد حسین‌زاده مدیر داخلی اوین در دهه‌ی ۶۰  [2016 Dec] 
*نصیر نصیری و اسماعیل شاهرودی و «بی‌معرفتی»  [2016 Dec] 
*محسن نادریان، لات با معرفت قربانی «قتل‌های زنجیره‌ای»  [2016 Dec] 
*سعید امامی «سرباز راستین اسلام» که بود و چه کرد؟  [2016 Nov] 
*موسوی اردبیلی یکی از مسئولان کشتار دهه ۶۰  [2016 Nov] 
*پسر وزیر بهداری، زندانی سیاسی ۱۳ ساله و شهید ۱۵ ساله‌ «جبهه حق علیه باطل»  [2016 Nov] 
*تیرخلاص‌زن‌های اوین در دهه‌ی ۶۰ که کشته شدند  [2016 Nov] 
*«ارتجاع غالب» و «ارتجاع مغلوب»، دو تیغه یک قیچی   [2016 Nov] 
*شبیه سازی صفحه‌ی فیس بوک من توسط دستگاه اطلاعاتی رژیم   [2016 Nov] 
*تجاوز به کودکان و «حافظه تاریخی» ما ایرانیان   [2016 Nov] 
*توطئه‌ وزارت اطلاعات و بخش سایبری آن تحت پوشش دفاع از «چپ»‌  [2016 Nov] 
*«تیرخلاص‌زنی» که در ویلای شخصی‌اش بیلیارد بازی می‌کند  [2016 Nov] 
*با چهره‌‌ی «حاج آقا حسینی» و شبکه‌ی اطلاعاتی رژیم آشنا شویم  [2016 Nov] 
*سوءاستفاده جنسی از کودکان و نوجوانان در زندان  [2016 Oct] 
*کپی کردن صفحه‌ی فیس بوکم توسط «از ما بهتران»  [2016 Oct] 
*نامه‌ی شریرانه‌ی نماینده‌ی مریم رجوی به «کانون دوستداران فرهنگ ایران» در واشنگتن  [2016 Oct] 
*خامنه‌ای‌ و قاری قرآن فاسد، خمینی و روحانیت فاسد  [2016 Oct] 
*مسابقه‌ی فوتبال در روز تاسوعا، بمبگذاری در «حرم امام رضا» در روز عاشورا   [2016 Oct] 
*بیایید تصور کنیم....  [2016 Oct] 
*با نحوه‌ی کارکرد دستگاه اطلاعاتی و امنیتی در فضای مجازی آشنا شویم   [2016 Oct] 
*فیروز محوی یا «دزد ناشی» کمیسیون خارجه‌ شورای ملی مقاومت!   [2016 Oct] 
*مشارکت «فرقه‌ی رجوی» در زمینه‌سازی قتل «فراز» و «رها»   [2016 Oct] 
*«فراز» و «رها» جدیدترین قربانیان «قتل‌های زنجیره‌ای»  [2016 Sep] 
*محسنی اژه‌ای همچنان محرمانه حکم قتل صادر می‌کند  [2016 Sep] 
*رازینی قاتلی که به جنایاتش «افتخار» می‌کند  [2016 Sep] 
*پورمحمدی جنایتکاری که شب‌ها راحت می‌خوابد  [2016 Sep] 
*آمار واقعی زندانیان قتل‌عام‌شده در تابستان ۶۷ و جعلیات پیرامون گور دسته‌جمعی  [2016 Sep] 
*فیلم کامل گفتگوی ایرج مصداقی با معاون مصطفی پورمحمدی در ژاپن  [2016 Sep] 
*«حاجی علوی و حاجی فلاحی» یا «حاجی رجوی و حاجی خزایی»  [2016 Sep] 
*توضیحی چند در مورد گفتگوی مهدی خزعلی با صدای آمریکا   [2016 Sep] 
*گفتگو با آوایی بازرس ویژه روحانی و خلف‌رضایی قاضی دیوان عالی‌ کشور، عاملان کشتار دهه‌ی ۶۰ ‏‏(بخش دوم) ‏   [2016 Sep] 
*گفتگوی اختصاصی با علیرضا آوایی یکی از مسئولان کشتار ۶۷ (قسمت اول)  [2016 Aug] 
*نگاهی گذرا به ریشه‌های قتل‌عام زندانیان در سال‌های ۶۰ و ۶۷   [2016 Aug] 
*دلایل واقعی کشتار زندانیان سیاسی در سال ۶۷  [2016 Aug] 
*از زندان برای آیت الله منتظری گزارش فرستادم   [2016 Aug] 
*ادعای جدید فرقه «صاحب‌مرده» رجوی مبنی بر عضویت من در هیأت کشتار ۶۷!  [2016 Aug] 
*گزارش کذب اعضای هیأت کشتار ۶۷ به آیت‌الله منتظری  [2016 Aug] 
*خروج مأموران ساواک از کشور در دیماه ۵۷، سفر به اسرائیل و اخراج از این کشور(گفتگو با پرویز معتمد)  [2016 Aug] 
*نگاهی دوباره به قاضی صلواتی و «برادر همسرش»  [2016 Jul] 
*پاسخی به ادعاهای بهروز جلیلیان در مورد «نه زیستن نه مرگ»  [2016 Jul] 
*بدون شرح!‌ آیا مسعود رجوی پاسخی برای این اسناد دارد؟  [2016 Jul] 
*آقای همنشین بهار! منظور وزیر کار امیر قاسم معینی است و نه هوشنگ انصاری  [2016 Jun] 
*اگر بهشتی زنده می‌ماند چه می‌شد؟‌  [2016 Jun] 
*مهدی سامع سرباز «ولی فقیه» در غیبت و «ارتجاع مغلوب»   [2016 Jun] 
*گوشه‌هایی از زندگی سراسر فساد کامران دانشجو چشم‌وچراغ خامنه‌ای در دانشگاه‌ها   [2016 Jun] 
*آیا عقلانیتی در اشرف دهقانی هست؟  [2016 Jun] 
*تلاش دستگاه اطلاعاتی رژیم برای تماس با پرویز ثابتی، ایجاد رابطه با آمریکا، شکایت از مجاهدین در گفتگو با پرویز معتمد  [2016 Jun] 
*نگاهی دوباره به نامه نگاری دبیر کنفدراسیون جهانی محصلین و مصطفی خمینی در دهه‌ی ۴۰  [2016 Jun] 
*مهدی سامع و «سه تفنگدار»ش  [2016 May] 
*بازداشت و دوران «حصر» خمینی تا تبعید در گفتگو با پرویز معتمد   [2016 May] 
*حمید اسدیان «مدیحه سرای» دربار رجوی و «ارزش غایی کلمات»  [2016 May] 
* جنگ و گریز ساواک با چریک «افسانه»‌ای حمید اشرف از نگاهی دیگر  [2016 May] 
*نگاهی اجمالی به سناریوی رژیم در مورد «زن» دستگیر شده در آلبانی  [2016 May] 
* مصطفی تاج زاده و «امام خمینی» و «دوران طلایی »   [2016 May] 
*دسته گل جدیدی که «تیرخلاص» زن اوین به آب داد  [2016 May] 
*داستان «استاد ادبیات از خراسان سرفراز» و «دیپلمات اسکاندیناوی»  [2016 May] 
*جنگ نیابتی شیعه و سنی و تعطیلی نهم ربیع‌الاول «آغاز امامت ولی عصر» و «عید‌الزهرا»  [2016 May] 
*«پرچم سرخ» تکان دادن سعید سلطانپور در روایت مجاهدین  [2016 May] 
*مروری بر «زخمی شدن قاسم سلیمانی» و «درب ضد انفجار اتمی» در تونل زیر زمینی سپاه در روایت مسعود رجوی  [2016 Apr] 
*جاودانه‌های خانواده‌ی محمدرحیمی در شعر زنده یاد نصیر نصیری  [2016 Apr] 
*شبکه‌ی نفوذی مجاهدین در رژیم، قربانی «خیانت» مسعود رجوی (بخشی از گزارش ۹۳)  [2016 Apr] 
* فیروز الوندی و «لاله‌های سرنگونش»  [2016 Apr] 
*«سرقت» شعرهای نصیر نصیری توسط مجاهدین و استفاده از آن در خاطرات محمود رویایی!  [2016 Apr] 
*نصیر نصیری همچون «بادی سرگردان» در جستجوی آشیانه‌‌اش  [2016 Apr] 
*آیا رژیم قصد آزادی رابرت لوینسون را دارد؟  [2016 Mar] 
*سید‌ابراهیم رئیسی جنایتکاری در مقام تولیت «آستان ضامن آهو»  [2016 Mar] 
*نگاهی ایدئولوژیک به نامه‌‌‌های مسعود رجوی خطاب به خبرگان و خامنه‌ای  [2016 Mar] 
*در رثای دکتر هادی اسماعیل‌زاده حقوقدان بزرگ میهن مان  [2016 Mar] 
*بارز شدن دشمنی هیستریک فرقه رجوی با زندانیان سیاسی مقاوم و مبارز   [2016 Feb] 
*دزد ناشی به کاهدان می زند («جنون» مسعود رجوی)  [2016 Feb] 
*«چه بی ثمر به در می‌کوبم» نگاهی به چند شعر نصیر نصیری  [2016 Jan] 
*عباس رحیمی آن «جان شیفته»  [2016 Jan] 
*کارزار غیرانسانی جماعت رجوی علیه بیماری عباس محمدرحیمی  [2016 Jan] 
*نقش اخلاق در رفتارهای سیاسی  [2016 Jan] 
*سرگیجه ی رجوی در برابر مظلومیت عباس محمدرحیمی  [2016 Jan] 
*حمله کینه توزانه ی مسعود رجوی به عباس محمدرحیمی سمبل جوانمردی و راستی  [2015 Dec] 
*مترجم نیروی دریایی آمریکا در زندان اوین؛ نماینده خمینی در نیروی دریایی، امام جماعت در آمریکا  [2015 Nov] 
*پیش‌بینی خروج نیروهای آمریکایی از عراق و خطرات ناشی از آن  [2015 Nov] 
*رجوی خواهان ادامه جنگ در لیبرتی، کمیساریای عالی پناهندگان خواهان انتقال فوری مجاهدین از عراق   [2015 Nov] 
*جنایت «لیبرتی» و مسئولیت مشترک خامنه‌ای و مسعود رجوی  [2015 Oct] 
*محمدحسن راستگو «مبتکر شیوه خاصی از آموزش و تفریح برای کودکان»  [2015 Oct] 
*پاسخ من به دستگاه اطلاعاتی و امنیتی رژیم برای مناظره در «دانشگاه هنر تهران»  [2015 Oct] 
*متن کامل نامه آیت‌الله گلزاده غفوری به ‌آیت‌الله منتظری: «با آب دیگری وضو بسازید»  [2015 Oct] 
*تلاش نافرجام فخرآور برای بدنام کردن اسماعیل خویی  [2015 Sep] 
*گل ــ زاده، نخ «دانه‌های تسبیح» * (قسمت دوم)   [2015 Sep] 
*من و فرهاد و زندان و «یه شب مهتاب» *  [2015 Sep] 
*«کشتار ۶۷» در شعر نصیر نصیری (شاعری که قربانی خمینی و رجوی شد)  [2015 Sep] 
*گفتگوی گزارشگران با ایرج مصداقی بمناسبت یادبود کشتار زندانیان سیاسی در تابستان 1367  [2015 Aug] 
* جنایتکاران دهه ۶۰ پست دولتی دارند روایت ایرج مصداقی از سیاه‌ترین دهه عمر جمهوری اسلامی - بخش دوم [2015 Aug] 
*نصیر نصیری شاعری که قربانی خمینی و رجوی شد  [2015 Aug] 
*بقیه داستان «جیمزباند» و «رفیق آیت‌الله»   [2015 Aug] 
*روایت ایرج مصداقی از سیاه‌ترین دهه عمر جمهوری اسلامی - بخش نخست زندانی قطع نخاع شده را روی برانکارد بردند و اعدام کردند [2015 Aug] 
*کوتاه و گویا؛ «انترناسیونال بچه‌پرروها»   [2015 Aug] 
*سکوت مسعود رجوی در قبال پذیرش پناهندگی یکی از متهمان قتل‌ کشیش‌های مسیحی در سوئد  [2015 Aug] 
*توطئه‌ی جدید دستگاه اطلاعاتی رژیم و مجاهدین علیه «نه زیستن، نه مرگ» و من   [2015 Aug] 
*«هوشنگ عیسی بیگلو» و «همنشین بهار» در روایت عرفان قانعی فرد پادوی دستگاه امنیتی   [2015 Aug] 
*رضا مصطفوی طباطبایی «خیر» حامی پرسپولیس یا یکی از عوامل گم‌شدن دکل نفتی   [2015 Jul] 
*به یاد مادر انسیه بخارایی کاشی (سید‌احمدی) که «لبخندش باغ ستاره‌ها بود»   [2015 Jun] 
*از جعل امضاهای ناشیانه پای بیانیه دلواپسان تا جعل امضا تحت نام «بیش از ۱۵۰۰نفر از دوستداران جنبش فدائی»  [2015 Jun] 
*اوین؛ از جوخه‌‌ی اعدام لاجوردی تا پارک قالیباف و لاریجانی  [2015 May] 
*چهل سال پس از ترور شریف واقفی؛ شباهت‌های رفتاری مسعود رجوی و تقی‌ شهرام   [2015 May] 
*چرا در مورد بیژن جزنی و حمید اشرف می‌نویسم؟  [2015 Apr] 
*من یا محسن درزی «تواب»، کدام یک بایستی پوزش بخواهیم؟  [2015 Apr] 
*سناریوی جدید دستگاه اطلاعاتی رژیم؛ مجاهدین عامل اسیدپاشی روی زنان  [2015 Apr] 
*فرخ نگهدار و تاریخی سراسر جعلی: چگونه جنبش فدایی، بیژن جزنی و حمید اشرف قربانی شده‌اند  [2015 Apr] 
*سازمان چریک‌های فدایی خلق و پذیرش رهبری خمینی در دوران انقلاب ضد‌سلطنتی  [2015 Apr] 
*«ایران اینترلینک» صدای دستگاه اطلاعاتی رژیم   [2015 Mar] 
*مسعود رجوی بیش از رژیم جمهوری اسلامی از نمایش جهانی فیلم «آن‌ها که گفتند نه» در هراس است  [2015 Mar] 
*کشتار وحشیانه با استناد به آیات قرآن و سنت  [2015 Mar] 
*پیش‌بینی هشت سال پیش نتایج تحریم اقتصادی رژیم و خروج نیروهای آمریکایی از عراق  [2015 Feb] 
*قاضی حسن تردست قاتل ریحانه جباری مرتکب جنایت دیگری شد  [2015 Feb] 
*دست‌خط‌های ارائه شده از سوی مجاهدین خلق به ایرج مصداقی  [2014 Dec] 
*واکنش رهبری عقیدتی مجاهدین به مقاله‌ی «مسعود رجوی سه دهه «فرار» از «جانبازی» و به خطر انداختن جان مجاهدین»  [2014 Dec] 
*تروریست سیدنی کیست و کتاب شعرش را چه کسی انتشار داد؟  [2014 Dec] 
*فراخوان «ستاد اجتماعی مجاهدین در داخل کشور» طنز یا فاجعه  [2014 Dec] 
*مسعود رجوی سه دهه «فرار» از «جانبازی» و به خطر انداختن جان مجاهدین  [2014 Dec] 
*پروژه‌ی «شهید‌سازی» از مرتضی سربندی مأمور اطلاعاتی و مسئول آموزش گارد پرواز سپاه پاسداران   [2014 Oct] 
*عملیات مروراید مجاهدین در بهار ۱۳۷۰ کردکشی یا دخالت سپاه‌پاسداران در عراق؟  [2014 Oct] 
*مجاهدین خلق، داعش، «انقلابیون عراقی»، «عشایر انقلابی»، بدون شرح   [2014 Oct] 
*تشابه احکام «داعش»‌گونه‌ی خمینی برای کشتار نظامیان و زندان سیاسی در مرداد ۶۷  [2014 Oct] 
*نگاهی دوباره به دیدگاه‌ه‌ای هفت سال پیش ایرج مصداقی پیرامون احتمال حمله‌‌نظامی، تحریم اقتصادی، بحران‌هسته‌ای و ...  [2014 Sep] 
*به مناسبت درگذشت امام جمعه شمیرانات: حجت‌الاسلام محسن دعاگو، امام جمعه، بازجو، شکنجه‌گر و فرمانده کمیته  [2014 Sep] 
*اعدام‌های ۶۷ از یک سال قبلش برنامه‌ریزی شده بود ارائه آمار غیر واقعی از اعدام‌های ۶۷ تنها به جمهوی اسلامی کمک می‌کند [2014 Sep] 
*آزادی متهمان ترور «متخصصان هسته‌‌ای» یک رسوایی دیگر برای خامنه‌ای  [2014 Sep] 
*طرح یک پرسشنامه (مجاهدین در برابر پرسش‌های مردم) بخشی از «گزارش ۹۳»  [2014 Aug] 
*دخالت مجاهدین در امور داخلی عراق و حمایت از نیروهای تحت هژمونی «داعش» (بخشی از گزارش ۹۳)  [2014 Aug] 
*روحانیت انقلابی، متهم اصلی آتش‌سوزی سینما رکس آبادان  [2014 Aug] 
*مظفر الوندی پاسدار زندان یا مسئول دفتر «حقوق بشر» و دبیر مرجع «حقوق کودک»  [2014 Aug] 
* گورستان «خاوران»  [2014 Aug] 
*اعدام، یک پارامتر مهم در حیات سیاسی نظام جمهوری اسلامی است  [2014 Aug] 
*شبکه‌ی نفوذی مجاهدین در رژیم، قربانی «خیانت» مسعود رجوی (بخشی از گزارش ۹۳)  [2014 Aug] 
*قاضی محمد مقیسه و سه دهه جنایت علیه بشریت  [2014 Aug] 
*«فرد خوشنام» مجاهدین چه کسی است ؟  [2014 Jul] 
*سرنوشت مسعود دلیلی، یادآور سرنوشت سعید امامی (بخشی از گزارش ۹۳)  [2014 Jul] 
*توضیحی مختصر در مورد فرار مسعود رجوی از عراق و ترک صحنه‌ی جنگ   [2014 Jul] 
*دریافت «جایزه یواشکی» توسط خانم رجوی  [2014 Jul] 
*تصحیح یک اشتباه در ارتباط با گزارش ۹۳ و پوزش از آقای سعید جمالی   [2014 Jul] 
*گزارش 93 / واکاوی و بررسی فرهنگ و رفتار توتالیتاریستی مسعود رجوی نگاهی به واکنش‌ها و برخوردهای رهبری مجاهدین و مریدان حل شده در وی، در برابر «گزارش ۹۲» و تحولات یک ساله گذشته (1392/1393) [2014 Jul] 
*ای کاش نه تیم ملی فوتبال، که جامعه‌ی ایران «کارلوس کی‌روشی» می‌داشت   [2014 Jun] 
*تصحیح یک روایت در مورد زنده یاد غلامحسین (شاپور) قناعتی  [2014 May] 
*«لعبتی هزار ماشالا»، نامه سرگشاده به عماد‌الدین باقی  [2014 Apr] 
*نگاه متفاوت من، محمد مصطفایی و وحید پوراستاد به علیرضا آوایی  [2014 Apr] 
*من و «حق» بیژن جزنی و کشتار ۳۰ فروردین ۱۳۵۴  [2014 Apr] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (بخش پایانی) نقش وابستگان فدراسیون فوتبال و تربیت‌بدنی در فساد   [2014 Apr] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۱۶) لومپنیسم در حاکمیت، لومپنیسم در فوتبال و ...   [2014 Apr] 
*«عشق» و نسل برآمده از انقلاب ضد سلطنتی  [2014 Apr] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۱۵) روحانیت و دلالان در فوتبال  [2014 Mar] 
*مسعود رجوی و «پرفسور راج بالدو» و جایزه «خدمات بشردوستانه بین‌المللی»   [2014 Mar] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۱۴) نقش رمالان، جادوگران و مداحان در فوتبال  [2014 Mar] 
*نوروز در زندان‌های دهه‌ی ۶۰  [2014 Mar] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۱۳) غوغای اعتیاد و دوپینگ  [2014 Mar] 
*انتخاب مریم رجوی به عنوان «پرافتخار زن سال ۲۰۱۳ » و پروفسور «راج بالدو»  [2014 Mar] 
*نگذارید دست‌های خونین خمینی را پاک کنند   [2014 Mar] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۱۲) سرمایه‌داران نوکیسه در فوتبال  [2014 Mar] 
*مرتضی فهیم کرمانی صادر کننده‌ی اولین حکم ترور، سنگسار و قطع دست   [2014 Mar] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۱۱) سرمایه‌داران نوکیسه و فوتبال  [2014 Feb] 
*سیدحسین موسوی تبریزی خشن‌ترین قاضی نظام، مدعی «اسلام رحمانی»  [2014 Feb] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته، سرمایه‌داران نوکیسه و فوتبال (۱۰)  [2014 Feb] 
*ادامه‌ی دشمنی دستگاه ولایت با زنده‌یاد فرخ‌رو پارسای  [2014 Feb] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۹) (سرمایه‌داران نوکیسه در فوتبال)  [2014 Feb] 
*علی یونسی و تکذیب محاکمه و اعدام نظامیان حزب توده  [2014 Feb] 
*ناصر میناچی مشمول «فامیل الدنگ»‌ نشد  [2014 Feb] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۸) هجوم سرمایه‌داران نوکیسه به بازار فوتبال  [2014 Jan] 
*مقوله‌ی حجت‌الاسلام «جعفر نیری» و مستند‌سازی کشتار ۶۷  [2014 Jan] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (بخش ۷) تحولات باشگاه پرسپولیس، استقلال و ...   [2014 Jan] 
*حسینعلی نیری رئیس دادگاه انتظامی قضات «رژیم کشتار »  [2014 Jan] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۶) دخالت سپاه پاسداران در فوتبال  [2014 Jan] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۵)  [2014 Jan] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۴)  [2013 Dec] 
*نگاهی دوباره به دستگاه اطلاعاتی نظام و قربانیان «انجمن پادشاهی»  [2013 Dec] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۳)  [2013 Dec] 
*طه طاهری (مسعود صدر‌الاسلام) و وزارت اطلاعات مسئول ربودن رابرت لوینسون  [2013 Dec] 
*سخنی با مریم رجوی؛ به یاد «گوهر» و «گوهر»ها  [2013 Dec] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۲)  [2013 Dec] 
*چند نفر در زندان قزلحصار اعتصاب غذا کرده‌اند؟ نگاهی به اطلاعیه دبیرخانه شورای ملی مقاومت  [2013 Dec] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۱)  [2013 Dec] 
*پاسخ مجاهدین به مقاله‌ی فریبا هادیخانلو «اشرف نشان» یا «تواب اتاق آزادی اوین»   [2013 Nov] 
*فریبا هادیخانلو «اشرف نشان» یا «تواب اتاق آزادی اوین»  [2013 Oct] 
*خطر اعدام متهمان ترور‌های هسته‌ای و «جاسوسی» برای موساد   [2013 Oct] 
*نهاد نمایندگی خامنه‌ای و تائید قتل‌عام‌های ۶۰ و ۶۷  [2013 Oct] 
*انشعاب و ایجاد تشکل؛ پاسخ به نامه‌ی سرگشاده‌ی آقای ریحانی  [2013 Oct] 
*حق تیر و شکنجه در قوانین جمهوری اسلامی   [2013 Sep] 
*رادیو بی بی سی و گزارش بیطرفانه‌اش از عراق  [2013 Sep] 
*پس از قتل‌عام در اشرف، کشتار بزرگتری در چشم‌انداز است  [2013 Sep] 
*علیرضا یعقوبی «اشرفی» امروز و همکار سعید امامی و فلاحیان دیروز  [2013 Aug] 
*لزوم مبارزه با شخصیت‌سازی و شخصیت پرستی و پرهیز از مطلق‌کردن افراد   [2013 Aug] 
*قاضی صلواتی یکی از اضلاع مثلت «جنایت علیه بشریت»  [2013 Aug] 
*نامه سرگشاده به شیرین عبادی، «اسلام رحمانی» چاره‌ی کار نیست  [2013 Aug] 
*آیت‌الله گلزاده غفوری و پذیرش وکالت عباس امیرانتظام   [2013 Aug] 
*چه چیز خشم «‌اهل حق» در ایران را برانگیخت و خودسوزی‌ها چرا آغاز شد؟  [2013 Jul] 
*واکنش مشابه‌ مجلس شورای اسلامی و «شورای ملی مقاومت» به «استعفا»  [2013 Jul] 
*نگاهی ایدئولوژیک به نامه‌‌‌های مسعود رجوی خطاب به خبرگان و خامنه‌ای  [2013 Jul] 
*محمد‌علی امانی رئیس اوین و عضوی از خانواده‌ی جنایتکار و غارتگر امانی   [2013 Jul] 
* مجاهدین و بنیانگذاران آن در بوته نقد  [2013 Jul] 
*انفجار حرم عسگرین و اعتراف ژنرال جورج کیسی  [2013 Jun] 
*بخش منتشر نشده‌ی گزارش ۹۲، نامه‌ی سرگشاده به مسعود رجوی   [2013 Jun] 
*مکاتبات من با ابوالقاسم رضایی یکی از مسئولان مجاهدین در دیماه ۱۳۸۸  [2013 May] 
*سنگ بنای نابسامانی‌های کشور را هاشمی گذاشته-  [2013 May] 
* محمد مهرآیین، مظهر جنایت و فساد  [2013 May] 
*گزارش ۹۲، نامه‌ی سرگشاده به مسعود رجوی  [2013 May] 
*سیدحسین موسویان و شیخ حسن روحانی دو مدعی تحصیل در بریتانیا  [2013 Apr] 
*نگاهی به پرونده‌ی کهریزک و سوابق جنایتکارانه «قاضی حداد»  [2013 Apr] 
*حجت‌الاسلام محسن دعاگو، امام جمعه، بازجو، شکنجه‌گر و فرمانده کمیته  [2013 Mar] 
*نگاهی به زندگی جلیل بنده یکی از تیرخلاص‌زن‌های اوین  [2013 Mar] 
*سفر مصطفی محمد نجار به وین شلیک به لیست جدید اتحادیه‌‌ اروپا  [2013 Mar] 
*نقش مجید قدوسی یکی از عوامل کشتار ۶۷ در فوتبال   [2013 Mar] 
*سیدعباس ابطحی یکی از جنایتکاران علیه بشریت  [2013 Feb] 
*دستگیری یک شهروند اسلواکی اقدامی شکست‌خورده در راه تکمیل سناریوی ترورهای هسته‌ای  [2013 Feb] 
*حمله‌ی موشکی به لیبرتی آخرین اقدام تروریستی رژیم نخواهد بود  [2013 Feb] 
*«هوشنگ عیسی بیگلو» و «همنشین بهار» در روایت عرفان قانعی فرد پادوی دستگاه امنیتی  [2013 Jan] 
*آقای واحدی، بشارتی نه «خدا ترس است و نه با شرف»  [2013 Jan] 
*طه طاهری (مسعود صدر‌الاسلام) و وزارت اطلاعات مسئول ربودن رابرت لوینسون  [2013 Jan] 
*تلاش برای نجات تروریست‌های‌ سپاه قدس در تایلند  [2012 Dec] 
*نشریه‌ی پیکار، قاسم عابدینی و ترور آمریکایی‌ها  [2012 Dec] 
*رو در رو با فائزه هاشمی و «عبرت روزگار»  [2012 Dec] 
*آیا خامنه‌ای مخالف اعدام مارکسیست‌‌ها بود؟  [2012 Dec] 
* بدون شرح! ایرج مصداقی در کنار احمدی‌نژاد در حال افتتاح کارخانه  [2012 Dec] 
*«گفتگوهای زندان» و سندروم «دایی جان ناپلئون»  [2012 Dec] 
*مازیار بهاری و «اعترافات اجباری»  [2012 Nov] 
*حکم تاریخی دادگاه لاهه و واکنش ناگزیر «هیأت اجرایی راه کارگر»  [2012 Nov] 
*تاکسی زرد رنگ پژو ۴۰۵ و ترور پاسدار فریدون عباسی  [2012 Nov] 
*آیا مجاهدین و دشمنانشان فرهنگی مشابه دارند؟  [2012 Oct] 
*چه کسانی مستشاران آمریکایی در ایران را ترور کردند؟   [2012 Oct] 
*متهم کردن بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به مشارکت در ترور‌های هسته‌ای   [2012 Oct] 
*وزیر فتحی هوادار دکتر شریعتی چرا و چگونه «رفیق» شد؟  [2012 Oct] 
*«جهانبخش سرخوش» و «شرکا» همسو و همگام با رژیم  [2012 Oct] 
*من و «حق» بیژن جزنی و کشتار ۳۰ فروردین ۱۳۵۴  [2012 Oct] 
*آیا محمدی گیلانی حکم اعدام فرزندانش را داد؟  [2012 Sep] 
*نگاهی به جعلیات انتشار یافته از سوی ساموئیل کرماشانی در مورد مولود آفند و متهمان دستگیر شده در ایران   [2012 Sep] 
*ربودن مولود آفند، ارتباط آن با «ترورهای هسته‌ای»، اقلیم کردستان و موساد  [2012 Sep] 
* نگاهی دوباره به سناریوی «سربازان گمنام امام زمان» و قربانیان آن  [2012 Sep] 
*دلایل اتخاذ اقدامات امنیتی اجلاس «غیرمتعهدها» در تهران  [2012 Aug] 
*به فریاد متهمان بیگناه ترور «متخصصان هسته‌ای» برسید  [2012 Aug] 
*علیرضا آوایی، غلامرضا خلف رضایی زارع و چند جنایتکار علیه بشریت  [2012 Aug] 
*«حاج رضا» و کتایون ‌آذرلی و یک پروژه‌ی امنیتی   [2012 Jul] 
*چشم‌ها را باید شست، جور دیگر باید دید؛ پرسش‌هایی از سوی مخالفین ایران تریبونال  [2012 Jul] 
*دروغپردازی «حاج‌رضا» در مورد نحوه‌ی سفر به اروپا  [2012 Jul] 
*پرده‌‌ی دیگری از «داستان‌های هزار و یک شب» صاحب‌منصب قضایی رژیم  بازی چرخ بشکندش بیضه در کلاه زیرا که عرض شعبده با اهل راز کرد [2012 Jul] 
*«دو پیمانه آب و یک چمچه دوغ»، نگاهی به روایت‌های جعلی صاحب‌منصب قضایی رژیم  [2012 Jul] 
*پاسخ به چند سؤال در ارتباط با خاطرات و مصاحبه‌ی‌ تلویزیونی ثابتی و واکنش‌های پیرامون آن  [2012 Jun] 
*حاج احمد قدیریان مسئول گروه ضربت و جوخه‌های اعدام اوین   [2012 Jun] 
*«فرقان» در آیینه‌ی تاریخ  [2012 Apr] 
*مایک والاس و هاشمی رفسنجانی  [2012 Apr] 
*حمید رضا نقاشیان تجسم عینی حاکمیت فاسد  [2012 Mar] 
*چه کسی خامنه‌ای را در تیرماه ۶۰ ترور کرد؟ به یاد اروج امیرخان‌زاده که «برای نامش مقاومت کرد» [2012 Mar] 
*تروریسم افسار گسیخته‌ی رژیم و مماشات بین‌المللی  [2012 Feb] 
*فراز و نشیب حزب توده در دهه‌ی ۶۰  [2012 Feb] 
*«اپوزیسیون» کی و چگونه کوک می‌شود؟  [2012 Feb] 
*سانسور بخش مهیج خبر «ان بی سی» در مورد نقش مجاهدین در ترور‌های تهران  [2012 Feb] 
*پرونده‌ی لیلا فتحی نمادی از ظلم و بی‌عدالتی دستگاه قضایی ولایت فقیه   [2012 Feb] 
*چه کسانی پشت بیانیه‌‌ی «کرکس‌ها متحد می‌شوند» هستند (بیانیه بیش از ۱۵۰۰ فدایی ولی فقیه) [2012 Jan] 
*نقش رژیم در «قتل‌های زنجیره‌ای متخصصان» ایرانی   [2012 Jan] 
*نامه سرگشاده به آقای محمد نوری زاد  [2011 Dec] 
*نامه‌ی تیرماه ۱۳۶۶ آیت‌الله گلزاده غفوری به ‌آیت‌الله منتظری *  [2011 Dec] 
*نامه آیت‌الله گلزاده غفوری به ‌آیت‌الله منتظری: «با آب دیگری وضو بسازید»  [2011 Nov] 
*پاسخ به پرسش‌هایی چند در مورد بیانیه‌های ضد جنگ و تلاش‌های اکبر گنجی  [2011 Nov] 
*پاسخ به سؤالاتی چند در مورد گزارش آژانس بین‌المللی اتمی و امکان حمله نظامی غرب به ایران  [2011 Nov] 
*چند پرسش و پاسخ در مورد طرح ترور سفیر عربستان در آمریکا  [2011 Oct] 
*جاسوسی وابسته‌ی فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی در لندن علیه دانشجویان ایرانی  [2011 Oct] 
*«باغ‌ها آنگاه که شکفته‌ترند کوله‌ی پاییز را پربار می‌کنند»  [2011 Sep] 
*«از اوج و موج نگاهت عشق پیدا بود»   [2011 Sep] 
*به یاد شهلا و فریده و همه‌ی جاودانگان   [2011 Sep] 
*به یاد مادر جهان‌آرا و جاودانه‌اش «حسن»  [2011 Sep] 
*رقص ققنوس‌ها و آواز خاکستر  [2011 Sep] 
*به روز کردن لیست تروریستی و واکنش‌‌های رژیم  [2011 Aug] 
*محمد سلیمی یکی از جنایت‌کاران علیه بشریت و دست‌اندرکاران قتل‌عام ۶۷  [2011 Aug] 
*راه بهبود حقوق بشر در ایران از رسیدگی به قتل های ۶٧ می گذرد  [2011 Aug] 
*معامله‌ بر سر آزادی دو کوهنورد آمریکایی و باقی ماندن نام مجاهدین در لیست تروریستی  [2011 Aug] 
*گفتگو در مورد گزارشگر ویژه شورای حقوق بشر  [2011 Aug] 
*نوری‌زاده و زنده‌یاد شاپور بختیار  [2011 Aug] 
*مروری بر روایت هاشمی رفسنجانی از پایان قتل‌عام ۶۷ و اطلاعات ارائه شده از سوی دادستانی  [2011 Aug] 
*با آب هفت دریا نیز ننگ کشتار ۶۷ را نمی‌توان شست  [2011 Jul] 
*لیست تروریستی آمریکا و رابطه آن با نجات جان ساکنان اشرف   [2011 Jul] 
*مادر هنوز غصه‌ی عطیه را دارد  [2011 Jul] 
*مادر امامی و آغوش پر از عشق‌اش   [2011 Jul] 
*آیا مجید انصاری راست می‌گوید؟  [2011 Jun] 
*محمدرضا صدر عاملی و رخت‌‌ دامادی‌اش  [2011 Jun] 
*نحوه برخورد دولت موسوی با کشتار ۶۷ و موارد نقض حقوق بشر در مجامع بین‌المللی   [2011 Jun] 
*تصحیح اطلاعات ارائه شده نادرست در مورد گزارشگر ویژه و ...  [2011 Jun] 
*انتخاب گزارشگر ویژه مردِ مسلمانِ غیرعرب و تصحیح چند اشتباه   [2011 Jun] 
*هوشنگ اسدی بدون هیچ پروایی همچنان دروغ می‌گوید  [2011 Jun] 
*از بهناز شرقی نمین تا هاله سحابی  [2011 Jun] 
*با چهره‌ی مجید قدوسی یکی از مسئولان کشتار ۶۷ آشنا شویم  [2011 May] 
*توضیحی در ارتباط با نقد کتاب هوشنگ اسدی  [2011 Apr] 
*نقدی بر «نامه‌هایی به شکنجه‌گرم»، چرا هوشنگ اسدی دروغ می‌گوید؟  [2011 Apr] 
*کدیور و روایت کشتار ۶۷   [2011 Apr] 
*کشتار در اشرف و منادیان «اسلام رحمانی»   [2011 Apr] 
*طه طاهری (مسعود صدر الاسلام) و مفقودشدن رابرت لوینسون  [2011 Mar] 
*۱۹ بهمن شکوه یک مقاومت؛ غم و اندوه غریبانه‌ی زندانیان   [2011 Feb] 
*با چهره‌ی داوود روزبهانی فرمانده حمله به پایگاه موسی خیابانی آشنا شویم  [2011 Feb] 
*برای مظلومیت و تنهایی محمدعلی حاج‌آقایی   [2011 Jan] 
*با چهره‌ی مرتضی اشراقی عضو هیئت کشتار ۶۷ آشنا شویم  [2011 Jan] 
*«خبر کوتاه‌ بود اعدام‌ شان‌ کردند!»*  [2011 Jan] 
*مهدی نادری‌فرد یکی از عوامل اصلی کشتار ۶۷ در زندان گوهردشت  [2011 Jan] 
*یادی از آیت‌الله منتظری و نکاتی چند در ارتباط با میزگرد سیاسی ۳۰ آذر ۸۸ سیمای آزادی   [2010 Dec] 
*نامه سرگشاده به خانم زهرا رهنورد   [2010 Nov] 
*تاریخ گفت‌وگوهای درونی بخش مارکسیست لنینیست مجاهدین خلق و چریک‌های فدایی خلق   [2010 Nov] 
*فردا را چگونه باید ساخت؟  [2010 Nov] 
*برای آن‌هایی که خواهان حقیقت‌اند  [2010 Nov] 
*از به کارگیری شیوه‌های غیراخلاقی بپرهیزیم حتی در رابطه با دشمنانمان   [2010 Nov] 
*ايرج مصداقي و «غزل اميد»   [2010 Sep] 
*انتشار اخبار جعلی از سوی «پیک نت» در ارتباط با مهاجمان به خانه کروبی   [2010 Sep] 
*گرچه ما می‌گذریم راه می‌‌ماند ( در رثای جاوادنه‌های رضایی‌ جهرمی)  [2010 Aug] 
*معرفی عاملان و آمران و افراد مطلع از اعدام‌های مرداد ۶۷  [2010 Jul] 
*قتل‌عام ۶۷ در پاسخ‌های رسمی دولت جمهوری اسلامی   [2010 Jul] 
*ايرج مصداقي: غرب عاملان کشتار را مي‌شناسد  [2010 Jul] 
*نامه سرگشاده به میرحسین موسوی   [2010 Jul] 
*مادر امامی و آغوش پر از عشق‌اش   [2010 Jun] 
*«محمد نبودی ببینی»، برادرت را کشتند!  [2010 Jun] 
*گفت‌وگو با ايرج مصداقی درباره قاضی مقيسه: شريرترين چهره زندان‌های جمهوری اسلامی در دهه ۶۰  [2010 May] 
*«آیا زندگی باز به آن‌ها خواهد خندید»  حکومت کودتا در صدد انجام جنایتی جدید است [2010 May] 
*حق با شادی صدر است یا داریوش برادری  [2010 May] 
*برای مظلومیت و تنهایی محمدعلی حاج‌آقایی   [2010 May] 
*شورای حقوق بشر سازمان ملل و همسر سعید امامی!  [2010 Apr] 
*با چهره‌ی سید حسین مرتضوی یکی از جنایتکاران علیه بشریت آشنا شویم!  [2010 Apr] 
*بهار با بچه‌ها، بهار بی‌بچه‌ها (یادی از دلاوران خانواده‌‌ی مدائن)  [2010 Mar] 
*گفتگوی اشتراک با ایرج مصداقی در رابطه با کمپین دو میلیون امضا بر علیه مجازات اعدام   [2010 Mar] 
*داستان دستبوسی جنتی !  [2010 Mar] 
*«شرفیابی و درخواست عفو و انابه در حضور رهبری»  [2010 Mar] 
*اعدام توابان، تراژدی مضاعف  [2010 Feb] 
*سوءقصد به تواب نظام یا سناریوی جدید کودتاچیان  [2010 Feb] 
*احسان نراقی همچنان در خدمت قدرت  [2010 Feb] 
*نامه‌های علیرضا حاج صمدی به همسرش مریم گلزاده غفوری   [2010 Feb] 
*«کاظم» تبلور خشم و عصیان نسل برآمده از انقلاب ضد‌سلطنتی  [2010 Feb] 
*صدای «صادق» نسلی که در سکوت پرپر شد  [2010 Feb] 
*فرمانده حمله به پایگاه موسی خیابانی چه کسی بود؟   [2010 Feb] 
*کتاب «نگاهی به سازمان بین‌المللی کار، نقض حقوق بنیادین کار در ایران» - ایرج مصداقی  [2010 Feb] 
*وصیت نامه مریم گلزاده غفوری  گل‌ زادگان (مریم گلی)  [2010 Feb] 
*«سلامم غریبانه در هر خانه را خواهد زد» گل‌زادگان- مریم [2010 Feb] 
*عبرت‌های روزگار   [2010 Feb] 
*گل- زادگان ( محمد کاظم)   [2010 Jan] 
*گل‌- زادگان ( محمدصادق)   [2010 Jan] 
*گل ــ زاده، نخ «دانه‌های تسبیح» * (قسمت دوم)  [2010 Jan] 
*مسعود علی‌محمدی آخرین قربانی دستگاه امنیتی ولایت فقیه  [2010 Jan] 
*دکتر گلزاده غفوری مدافع بزرگ حقوق مردم (قسمت اول)  [2010 Jan] 
*فرخ نگهدار و درد «فروپاشی» نظام  [2010 Jan] 
*شب لعنتی و فانوس (به یاد فاطمه کزازی)  [2009 Dec] 
*در رثای کسی که به جای حکومت بر سرهای بالای دار، بر قلب‌های مردم حکومت کرد  [2009 Dec] 
*پرسش و پاسخ در مورد فعل‌انفعالات عراق و وضعیت مجاهدین و ... (بخش دوم)   [2009 Dec] 
*پرسش و پاسخ در مورد فعل‌انفعالات عراق و وضعیت مجاهدین و ... (قسمت اول)  [2009 Dec] 
*آن کس که وابستگی‌های سیاسی و ایدئولوژیکش را نفی کند خود را نفی می‌کند   [2009 Nov] 
*امیر فرشاد ابراهیمی بازیچه‌ دستگاه اطلاعاتی جمهوری اسلامی  [2009 Nov] 
*گزارش‌های نادرست به ما خدمت نمی‌کنند- بخش سوم   [2009 Nov] 
*نقد فرهنگ سیاسی - حذف و سانسور در خاطرات زندان!- بخش دوم  دوستی کی آخر آمد، دوستداران را چه شد [2009 Nov] 
*نقدی بر «آفتابکاران» نوشته‌ی محمود رویایی – بخش نخست  [2009 Nov] 
*به یاد آن که «عاشقانه زیست»  [2009 Oct] 
*همکاری یکی از فعالان اصلی لابی رژیم در انگلستان با فرماندهان سپاه پاسداران  [2009 Oct] 
*مسعود صدر‌الاسلام (طه طاهری)، همان صالح بازجوی معروف ۲۰۹ اوین نیست!  [2009 Sep] 
*گفت گو با ايرج مصداقي، نويسنده چهار جلد خاطرات زندان   [2009 Sep] 
*مذهب در خدمت شکنجه و کشتار  [2009 Sep] 
*احمد توکلی و قتل فجیع نرگس جباری   [2009 Sep] 
*آقای کروبی جنایات دیگر خامنه ای را هم افشا کنید   [2009 Aug] 
*کندوکاوی در وقایع پس از انتخابات 22 خرداد 1388  [2009 Aug] 
*همخوانی یک سیاست  [2009 Aug] 
*سخنی در باب فرصت طلبی گردانندگان سایت «اخبار روز» با چه انگیزه و هدفی؟ [2009 Aug] 
*یگان ویژه پاسداران نیروی انتظامی و «نوپو»  [2009 Aug] 
*بازوهای نظام برای سرکوب جنبش های اعتراضی  [2009 Aug] 
*نامه سرگشاده به آقای مهدی کروبی   [2009 Aug] 
*فرهاد جعفری مدافع سینه چاک احمدی نژاد یا سهی سیفی وبگرد «روزآنلاین»  [2009 Aug] 
*آشنایی با چند تن از عوامل کشتار و جنایت در دهه‌ی ۶۰  [2009 Aug] 
*محمدرضا شریفی نیا تواب دو آتشه اوین و حامی احمدی نژاد  [2009 Aug] 
*نگاهی به سابقه‌ی چندتن از رهبران کودتای ۲۲ خرداد   [2009 Aug] 
*جعلیات جدید امیرفرشاد ابراهیمی در نامه سرگشاده به مجتبی خامنه ای   [2009 Aug] 
*پاسخ به سؤالات سایت گزارشگر در ارتباط با خیزش مردم ایران   [2009 Jul] 
*نگاهی به چهره‌ی چند جنایتکار   [2009 Jul] 
*مجید پورسیف کیست؟  [2009 Jul] 
*مجتبی حلوایی عسگر یکی از عاملان اصلی کشتار ۶۷  [2009 Jul] 
*تحلیلی بر نماز جمعه رفسنجانی   [2009 Jul] 
*فکور، بازجوی شعبه‌ی هفت اوین و تروریست بین‌المللی   [2009 Jul] 
*نقدی بر کتاب «آفتابکاران» نوشته محمود رویایی (مجموعه کامل)  [2009 Jul] 
*«فرهنگ» ناهنجار یک عضو شورای هماهنگی اتحاد جمهوری‌خواهان   [2009 Jul] 
*سخنی با اعضا و هواداران اکثریت و اتحاد جمهوریخواهان  [2009 Jul] 
*حجاریان و شقاوت یک نظام ضدبشری  [2009 Jul] 
*متن سخنرانی ایرج مصداقی در جلسه ایران، انتخاب دمکراتیک  [2009 Jul] 
*«رد تئوری بقا»   [2009 Jun] 
*از ۳۰ خرداد ۶۰ تا ۳۰‌خرداد ۸۸  [2009 Jun] 
*آن کس که باید برود خامنه ای است   [2009 Jun] 
*کودتای جدید در رژیم کودتا  [2009 Jun] 
*با وزیر کشور کابینه‌ی احتمالی کروبی آشنا شویم  [2009 Jun] 
*سید ابراهیم نبوی و پرده پوشی یک دهه جنایت و سرکوب  [2009 Jun] 
*کندوکاوی در ارتباط با دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری   [2009 May] 
*میرحسین موسوی و «برکات سازنده اسلام»   [2009 May] 
*اظهارات مصطفی تاج‌زاده در توجیه کشتار ۶۷  [2009 May] 
*متجاوز را «انتخاب» نمی‌کنند!  [2009 May] 
*مهدی کروبی و میرحسین موسوی و کشتار ۶۷  [2009 May] 
*کتایون آذرلی و کتاب «مصلوب»  [2009 May] 
*نگاهی به تاریخچه‌‌ی شکایت علیه نقض حقوق سندیکایی و آزادی انجمن‌ها توسط دولت‌های ایران (بخش دوم)  [2009 Apr] 
*نگاهی به تاریخچه‌‌ی شکایت علیه نقض حقوق سندیکایی و آزادی انجمن‌ها توسط دولت‌های ایران (بخش اول)  [2009 Apr] 
*ناصر منصوری را روی برانکارد به قتل‌گاه بردند  [2009 Apr] 
*نام واقعی مجید قدوسی چیست؟   [2009 Apr] 
*سرهنگ سید لطف‌الله اتابکی کیست؟  [2009 Apr] 
*گفتگوی پژواک ایران با ایرج مصداقی در ارتباط با نقش‌گروه‌های چپ و مجاهدین در استقرار جمهوری اسلامی، حمایت از خمینی و...  [2009 Mar] 
*ادعاهای نادرست راجع به عکس‌های جنایتکاران  [2009 Mar] 
*ماشین جعل و دروغپردازی راه توده و پیک نت   [2009 Mar] 
*سرگذشت من و سرگذشت یک ترانه  [2009 Mar] 
*به یاد آن که «بهنام» بود   [2009 Feb] 
*تجربه‌اندوزی از تاریخ  [2009 Feb] 
*در خلوت پرشکوه عاشقان آزادی جاری‌ست...  [2009 Feb] 
*خاوران و مادران  [2009 Jan] 
*نقدی بر گزارش دیده‌بان حقوق بشر در مورد آزادی بیان و تجمع در مناطق کردنشین   [2009 Jan] 
*اقتدار مادران   [2009 Jan] 
*حسین مهرپور و تعهدات بین‌المللی جمهوری اسلامی  [2009 Jan] 
*میان ماه من تا ماه گردون! دو کتاب خاطرات جعلی زندان و دو واکنش متفاوت فرهنگی [2008 Dec] 
*انتقام‌جویی نظام «عدل اسلامی» از خانواده‌ها (بخش دوم)   [2008 Dec] 
*چند نکته در ارتباط با مهر و موم کردن کانون مدافعان حقوق بشر   [2008 Dec] 
*انتقام‌جویی نظام «عدل اسلامی» از خانواده‌ها (بخش اول)  [2008 Dec] 
*برخورد گزینشی با حقوق زنان  [2008 Dec] 
*آرامگاه مادر !  [2008 Dec] 
*پرویز زند شیرازی نیز به ابدیت پیوست  [2008 Dec] 
*مادر، «افسانه است، اما دروغ نیست» مادر فاطمه صادقی دانشمند، نماد مقاومت خانواده‌ی بنازاده امیرخیزی! [2008 Dec] 
*دادگاه یا سرپوشی بر جنایت باندهای رژیم در شیراز   [2008 Dec] 
*رفیق‌دوست و حکم مهدورالدم  [2008 Nov] 
*مأموریت «یک اسکادران هموسکسوئل منحرف آمریکایی»!  [2008 Nov] 
*به پاس مقاومت و ایستادگی علی صارمی   [2008 Nov] 
*هشدارهای امنیتی سایت تابناک را جدی تلقی کنیم  [2008 Nov] 
*نوری زاده و دسته گل تازه به آب داده  چه کسی پسر خاله چه کسی است؟  [2008 Nov] 
*غلامرضا جلال و روایت‌های غیرواقعی زندان  [2008 Nov] 
*به یاد آن که «عاشقانه زیست»  [2008 Oct] 
*انتخاب اوباما شرایط را برای رژیم سخت‌تر می‌کند  [2008 Oct] 
*همنامی جنایتکاران و معضل اپوزیسیون- بخش دوم   [2008 Oct] 
*هویت اصلی داوود لشگری یکی از مسئولان کشتار ۶۷   [2008 Oct] 
*اپوزیسیون و معضل همنامی جنایتکاران   [2008 Sep] 
*آیا سانسور شاخ و دم دارد؟   [2008 Sep] 
*هیئت کشتار زندانیان سیاسی در روایت گروه‌ها و فعالان سیاسی!  [2008 Aug] 
*کشتار ۶۷، سعید شاهسوندی و پروژه‌ی جعل تاریخ  [2008 Aug] 
*بیستمین سالگرد کشتار ۶۷ و انتشار خاطرات جعلی   [2008 Aug] 
*گفتگو با ایرج مصداقی در مورد در مورد جناح‌های رژیم، خطر جنگ، خطرات اتمی شدن رژیم، وضعیت اپوزیسیون، جنبش‌های مردمی و ....  [2008 Jul] 
*سانسور زنان در انتخابات کانون نویسندگان ایران !  [2008 Jul] 
*«غنی سازی» دروغ و «توسعه» جعل در دستگاه رژیم   [2008 Jun] 
*پاسخ به «فراخوان» فریدون گیلانی و ذکر چند خاطره  [2008 Jun] 
*روایت وارونه‌ی مسعود بهنود و محسن سازگارا از ۳۰ خرداد   [2008 Jun] 
*سازگارا با جنایتکاران، ناسازگارا با قربانیان  [2008 Jun] 
*پاسخ به پرسش‌هایی چند در رابطه با کتاب «برساقه تابیده کنف»   [2008 Jun] 
*دست های خونین باندهای رژیم در انفجار شیراز   [2008 May] 
*داستان زنی که «هفت شوهر» دارد و حافظه‌ی تاریخی  [2008 Apr] 
*علی‌محمد بشارتی یکی از بنیانگذاران دستگاه سرکوب و جنایت رژیم   [2008 Apr] 
*امیرفرشاد ابراهیمی درس آموخته‌ی مکتب ولایت  [2008 Apr] 
*سید کاظم کاظمی، از بنیانگذاران سیستم اطلاعاتی، شکنجه‌گر و جلاد اصلی فعالین چپ ایران   [2008 Mar] 
*عید ۶۲ در زندان گوهردشت  [2008 Mar] 
*نوری‌زاده، بانک مرکزی جعلیات و عصاره ژورنالیسم بی‌اعتبار   [2008 Mar] 
*بخشی از نقشه‌‌های زندان‌های اوین، قزل‌حصار، گوهردشت و نیز محل‌های قتل‌عام تابستان۶۷ برگرفته شده از کتاب «نه‌زیستن، نه‌مرگ»(چاپ دوم)  [2008 Feb] 
*حاج احمد قدیریان مسئول گروه ضربت و جوخه‌های اعدام اوین  [2008 Feb] 
*دلایل واقعی کشتار زندانیان سیاسی در سال ۶۷  [2008 Feb] 
*بهنود پدیده‌ای که از نو باید شناخت  [2008 Feb] 
*محمد مهرآیین یکی از مهم‌ترین دژخیمان اوین  [2008 Feb] 
*نقش های گوناگون هوشنگ اسدی تواب فعال زندان  [2008 Feb] 
*کبوتر با کبوتر، باز با باز، کند همجنس با همجنس پرواز  [2008 Feb] 
*برگشتگان ازدیار مردگان  [2008 Feb] 
*ILO - پیشرفت دولت جمهوری اسلامی در سال های گذشته در سازمان ‌بین‌المللی کار (بخش هشتم - پاياني)   [2008 Feb] 
*ILO - نگاهی به کنفرانس بین‌المللی کار و سیاست های به کار گرفته شده از سوی رژیم در این کنفرانس‌(بخش هفتم)   [2008 Feb] 
*ILO - تشکل‌های کارگری رژیم از نگاه سازمان بین‌المللی کار (بخش ششم)   [2008 Feb] 
*ILO - خانه کارگر جمهوری اسلامی (بخش پنجم)   [2008 Feb] 
*ILO - تشکل‌های کارگری در جمهوری اسلامی و مغایرت آن ها با کنوانسیون‌های بین‌‌المللی (بخش چهارم  [2008 Feb] 
*ILO - گزارش کمیته متخصصین در ارتباط با اجرای کنوانسیون ها و توصیه نامه ها به نود و سومین کنفرانس بین‌المللی کار و کمبودهای آن (بخش سوم)   [2008 Feb] 
*ILO - کنوانسیون های بین‌المللی که مورد تصویب دولت‌های ایران قرار گرفته‌‌‌اند (بخش دوم)   [2008 Feb] 
*ILO - کنوانسیون‌های بین‌المللی، ترفند‌های رژیم (بخش اول)   [2008 Feb] 
*برای مادرهایمان، «دل‌پاکان» و «دل‌سوختگان» روزگار  [2008 Jan] 
*کشتار ۶۷ در شعر زندان  باغ‌ها/ آنگاه که شکفته‌ترند/ کوله‌ی پاییز را/ پربار می‌کنند [2008 Jan] 
*نگاهی گذرا به نمایشنامه‌های زندان  [2008 Jan] 
*اعلامیه جهانی حقوق‌بشر دستاورد بزرگ بشریت  [2008 Jan] 
*یقه واقعیت را نمی‌توان گرفت؛ (در مورد کتاب نه زیستن نه مرگ)  [2007 Dec] 
*آقای زرافشان به کجا می‌روید؟  [2007 Dec] 
*احکام خمینی و خامنه‌ای به حسینعلی نیری رئیس هیئت قتل‌عام زندانیان سیاسی در سال ۶۷   [2007 Dec] 
*نظرات «استاد» عبدالله شهبازی و چگونگی برخورد بقایای حزب توده با او  [2007 Dec] 
*روزشمارقتل‌عام ۱۳۶۷  [2007 Oct] 
*مسئولان قتل‌عام زندانیان سیاسی  [2007 Aug] 
*بخشی از نقشه‌‌های زندان‌های اوین، قزل‌حصار، گوهردشت و نیز محل‌های قتل‌عام تابستان۶۷ برگرفته شده از کتاب «نه‌زیستن، نه‌مرگ»(چاپ دوم) بخش «نقشه زندان»، جلد چهارم«تا طلوع انگور» [2007 Jan]