PEZHVAKEIRAN.COM سازگارا با جنایتکاران، ناسازگارا با قربانیان
 

سازگارا با جنایتکاران، ناسازگارا با قربانیان
ایرج مصداقی

پژواک ایران- با نزدیک شدن سی خرداد و آغاز سرکوب لجام گسیخته رژیم، نظر به اهمیت این مقاله که در سال گذشته توسط ایرج مصداقی نگاشته شده بود، پژواک ایران مبادرت به چاپ دوباره آن می‌کند.
 
ماه گذشته نون چی رهبر ارشد شورشیان خمرهای سرخ كه به "برادر شماره دو" معروف است در روستایی  نزدیک تایلند دستگیر شد. او که متهم به مشارکت در کشتار دو میلیون کامبوجی است در دفاع از خود گفت: «من در كشتار مردم دست نداشتم، من نمی‌دانم چه كسی مسوول این اقدامات بود. می‌دانم من نیز در دولت بودم، من آماده‌ام درباره‌ی خودم به دادگاه توضیح دهم.»

جنایتکاران در هر رده و مقامی که باشند به هیچ وجه مسئولیت جنایات خود را به عهده نمی‌گیرند و یا برای ارتکاب جنایات خود توجیهاتی دارند.

پل پت، پینوشه، محمدرضا شاه و دیگر دیکتاتورهای تاریخ نیز مسئولیت جنایاتی را که در دوره زمامداری آن‌ها صورت گرفته بود به عهده نگرفتند. هیچ یک از ژنرال‌های شاهنشاهی نیز مسئولیت اعمال خود را نپذیرفتند. حتا ارتشبد نصیری رئیس ساواک نیز مدعی شد که خبری از اعمال سازمانی که تحت نظر او فعالیت می‌کرد نداشته است. ارتشبد فردوست چنانکه در خاطراتش می‌نویسد، در هیچ یک از جنایات رژیم شاه مشارکت نداشته بلکه برعکس در تمام عمرش تلاش داشته تا رژیم را به مسیر حکومت قانون بکشاند.

در جمهوری اسلامی نیز کسی مسئولیت جنایاتی را که مرتکب شده به عهده نمی‌گیرد. حتا    در میانآن‌هایی که مدعی هستند از رژیم گسسته‌اند هیچ یک ، به خاطر همراهی و همکاری‌ با رژیم حاضر نیستند یک عذرخواهی کوچک از مردم بکنند. همه بیگناهند و همه بی خبر از آن‌چه در رژیم اتفاق افتاده است !

 گاه دایره‌ی بی‌خبری آن‌ها از جنایات رژیم، از ساده ترین اقشار اجتماع در نقاط دورافتاده کشور هم کمتر است. بعضی‌ها ظاهراً  مخالف کارهای انجام گرفته از سوی رژیم هم بوده‌اند! معلوم نیست چه کسی کشتارهای متعددبویژه در دهه شصت -  را انجام داده  و چه کسی از آن‌ها حمایت به عمل آورده است؟

 اما ای کاش داستان در همین حد بود. آن‌چه  مختصات  رژیم جمهوری اسلامی را از دیگر نظام‌های دیکتاتوری متمایز می‌کند ، قابلیت استحاله مزورانه و برخورد کنونی برخی از عناصر حاکمیت در توجیه جنایاتی است که درطول سالها در کشور صورت گرفته و می‌‌گیرد؛ عناصری که خود در جرگه  ناقضین حقوق بشر ، دست در خون بسیاری شهروندان ایرانی داشته اند و هم اکنون، با پوشیدن ردای دفاع از همان قربانیان ، «جبهه‌ی دمکراسی و حقوق بشر» تشکیل می‌دهند!

این دسته از افراد که خود و همکارانشان بیشترین مسئولیت را در کشت و کشتار و شکنجه دهه اول انقلاب داشته‌اند، امروز از در«اصلاحات و اصلاح طلبی» و  "دمکراسی خواهی " در آمده و بعضاً برای کشته شدگان و شکنجه ‌دیدگان  اشک تمساح نیز می‌ریزند. تعدادی که به خارج از کشور رسیده ‌‌اند تلاش می‌کنند بدون پرداخت  اندک  بها ، خود را صاحب حق و خون نیز جا زده، علم صیانت از حقوق بشر و دفاع از قربانیان رژیم را نیز به دوش کشیده و درس دموکراسی و عدم خشونت به دیگران دهند! آن‌ها از طریق تریبون‌هایی که متأسفانه بی‌دریغ در اختیار آن‌ها قرار داده می‌شود نه تنها فرصت می یابند به توجیه جنایاتشان بپردازند، بلکه با پاشیدن خاک در چشمان نیروهای آزادیخواه، پوستین وارونه پوشیده و ترقیخواهان راستین را همسنگ و همتراز بزرگترین جنایتکاران علیه بشریت قرار می‌دهند. در طول تاریخ ، وابستگان و همکاران هیچ نظام ضدبشری از این شانس بزرگ برخوردار نبوده اند که با بهره گیری از تریبون همانانی که روزی به مصاف هم رفته بودند و درشمایل مبارزان جبهه اپوزیسیون، بر علیه کسانی که جان خود را در راه آزادی و دمکراسی داده اند، لجن پراکنی کرده ، جنایات خود را توجیه و جای جلاد و قربانی را عوض کنند.

فقط در رژیم جمهوری اسلامی این امکان وجود دارد که آمران ، عاملان و مباشران جنایت، بیگناهان را دستگیر کرده، شکنجه شان داده و اعدامشان کنند  و سپس در مورد تمام این فجایع ، به شکل دلخواه فریاد افشاگری سر داده ، آن رسوایی ها را محکوم کرده و در رثای قربانیان سوگواری هم نمایند !

 این دیگر از عجایب روزگار است که شمر و یزید خودشان روضه امام حسین هم می‌خوانند! قوه‌ قضاییه این سیستم در مقام عالی ترین نهاد دادخواهی مردم، در جایگاه  بزرگترین ناقض حقوق بشر می نشیند، «ستاد حقوق بشر» تشکیل داده و «کمیسیون حقوق بشر اسلامی» راه اندازی می‌کند و به این ترتیب بودجه‌ی عظیمی  صرف می کند تا این معجون دست ساز فرمایشی را تحت عنوان «نهادی ملی» به جهانیان و ارگان‌های بین‌المللی  قالب کند.

عوامفریبی و انحطاط  ذاتی جمهوری اسلامی منحصر به نهادهای جمعی و دولتی  آن نیست . تک تک  بر آمدگان و رشد یافتگان این سیستم آغشته به نیرنگ و تزویر نیز در هر مقام و هر مکان ، هرگز قادر نبوده اند بر خلاف آمیختگی های دیرین خود در فساد رژیمی که خود از حامیان و مروجان ارزشهای آن بوده اند ، گامی بردارند؛ هر چند بسیار تلاش کرده اند تا با فرو رفتن در لباسی نو ، کهنگی و پوسیدگی قبای پیشین خود را از چشمها بپوشانند .

 بررسی کارنامه یکی از مدعیان این نوگرایی و مدافعان  تازه از راه رسیده حقوق بشر مؤید این ادعاست.

" محسن سازگارا"  یکی از کسانی است که بدون هیچ شرم و احساس گناهی نسبت به گذشته‌‌ی ننگین خویش در همکاری با رژیم جمهوری اسلامی و نفی پذیرش هر نوع مسئولیت در قبال فجایع رخداده، در کسوت یک مدعی تراز اول دفاع از حقوق بشر ، هر گونه سابقه‌ی خود در سلب آزادیهای اولیه و سرکوب مطالبات ملت را تکذیب کرده و می کوشد آنها را در لایه ایی از سطحی نگری بپوشاند.

او در پاسخ به سؤال شکوفه منتظری مصاحبه ‌گر رادیو " دویچه وله " که پرسیده بود:

شما به عنوان فردی که دوره‌ای را در بخش‌های متفاوت حاکمیت گذرانده‌اید، از اعدام‌های سال ۱۳۶۷ چه شنیدید؟ به عبارتی خبر اعدام‌ها را کی شنیدید؟ روایت آن چگونه بود و در مجموع بازتاب آن در دستگاه چه بود؟

می‌گوید: 

«من در سال ۶۷، رییس هیئت عامل سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران و در بخش صنعت کشور بودم. متأسفانه اطلاعات بیشتری از مردم عادی نداشتم. وقتی فهمیدم که در اطراف من، برادر یکی از دوستانم جزو اعدام‌شدگان بود. با جمعی از دوستان به منزل او رفتیم، اما به آن‌ها ابلاغ کرده‌بودند که حق برگزاری مراسم ختم هم ندارند. پسر یکی از بستگان نزدیک ما هم جزو کشته‌شدگان بود. به منزل آن‌ها هم که رفتیم همین طور بود و آن‌ها هم حق برگزاری مراسم ختم نداشتند. تازه وقتی ما متوجه شدیم، چند ماهی از ماجرا گذشته بود. زیرا آن‌ها به تدریج به خانواده‌ها خبر اعدام را می‌دادند. بنابراین من هم خبر بیشتری از بقیه نداشتم.»

ظاهراً محسن سازگارا مشکل درک زبان فارسی دارد(!) چرا که گزارشگر می‌پرسد روایت قتل‌عام ۶۷ و بازتاب آن در درون حاکمیت چه بود؟ اما او به جای پاسخ دادن به این سؤال مشخص می‌گوید که دو سه ماه بعد از قتل عام متوجه این ماجرا شده است. بسیار خوب ، آیا این خبر دو سه ماه بعد انعکاسی در رژیم داشته یا نه؟ آیا وی و دوستانش راجع به آن حرف می زده اند یا نه؟ موسوی اردبیلی، رفسنجانی، خامنه‌ای، محتشمی، لاریجانی، ولایتی، مجید انصاری و... همگی مصاحبه‌های مطبوعاتی و رادیو تلویزیونی کرده و به دفاع از کشتار در زندان‌ها پرداختند، آیا این موضع‌گیری‌ها واکنشی در وی بر می‌انگیخته یا نه؟ من افرادی را می‌شناسم که همین امروز در رژیم فعال هستند، به جناح راست رژیم هم وابسته هستند و بعضاً برای عرض تسلیت (!) به خانه‌ی قتل‌عام شدگان ۶۷ که جزو دوستان و بستگانشان بودند هم رفته بودند. این که نشد سابقه‌ی مبارزاتی !

 سازگارا حتا تمایلی ندارد بگوید به منزل کدام «کشته‌شده» رفته بود. او مثل ترس «جن از بسم‌الله» حتا تمایلی به نام بردن از «کشته شدگان» ۶۷ ندارد. 

محسن سازگارا تخصص ویژه‌ای در زدن راهنمای چپ و پیچیدن به راست دارد. او نه فقط در ارتباط با کشتار ۶۷ بلکه در ارتباط با کشتار‌های خیابانی و علنی رژیم در سال‌های ۶۰-۶۱ که در روزنامه‌ها نیز انعکاس می‌یافت خود را به تجاهل می‌زند. او خود را بی‌خبر از وجود شکنجه و تجاوز به زنان در زندان‌ها معرفی می‌کند در حالی که در نامه‌ی آیت‌الله منتظری به خمینی در سال ۶۵ به صراحت روی این دو مقوله تأکید شده است. سازگارا سال گذشته در نامه سرگشاده به احمدی نژاد با تردستی تلاش کرده بود با یک تیر دو نشان بزند، هم ژست یک مدافع سرسخت حقوق بشر را بگیرد  و هم دامان خود را از جنایات دهه ۶۰ پاک کند: 

«من هم زمانی که در دهه اول انقلاب سرگرم کارهای مملکت بودم گاهی که چیزهائی می‌شنیدم می‌گفتم صحت ندارد و شایعه ضد انقلاب است . اصلا در تصورم نمی گنجید که در زندانهای جمهوری اسلامی عده‌ای حتی به زنان شوهر دار هم رحم نمی کنند. خدا را شکر که به زندان افتادم و در اثر اعتصاب غذا مریض شدم و توانستم برای معالجه به عنوان یک مخالف به خارج از کشور بیایم و در نتیجه، در این سفر مخالفان حکومت به من اعتماد کردند، به سراغم آمدند، و داستانهای خودشان را برایم تعریف کردند. جنایاتی که در حق شان شده است ،و تجاوزهائی که در زندان به آنها شده را بازگو نمودند».

سازگارا به دروغ عنوان می‌کند که در سال‌های اولیه دهه ۶۰ هم چیزی در رابطه با کشتارها و شکنجه‌ها نمی‌دانسته. من همان موقع در نوشته‌ی «مسئولیت شما چه می‌شود» به او پاسخ دادم اما وی باز به سراغ همان آدرس معروف کوچه علی چپ رفت. نوشته‌ام در آدرس زیر موجود است:‌

http://www.didgah.net/maghalehMatnKamel.php?id=12565 

مصاحبه گر دوباره از او می‌پرسد:‌
یعنی خبر به ارگان‌های دیگر نظام نرسیده بود؟

سازگارا پاسخ می‌دهد:

«نه، به گواهی آقای منتظری، آقای خامنه ای رئیس جمهوری وقت هم سراسیمه به دیدن ایشان می‌رود و می‌گوید، دارند در زندان چپی‌ها را می‌کشند. آقای منتظری هم می‌گوید، چه‌طور تا قبل که مسلمان‌ها (منظور مجاهدین خلق ) را می‌کشتند، شما چیزی نگفتید. من باور می‌کنم، حتی رئیس جمهوری هم خبر نداشته‌است. اما این از بار مسئولیت آقای خامنه‌ای کم نمی‌کند. چرا که وقتی مطلع شده، باید اعتراض می‌کرده و حتی تا حد استعفا جدی می‌بوده. »

اولاً‌ سازگارا ارزیابی آیت‌الله منتظری از گفته‌ی خامنه‌ای را آگاهانه حذف کرده و نمی‌آورد ؛ چرا که می‌خواهد نتیجه بگیرد از آن‌جایی که خامنه‌ای هم خبر نداشته احتمالاً یک تصمیم خودسرانه و با رضایت خمینی و پسرش بوده است. به این ترتیب آیت‌الله منتظری هم مشمول سانسور سازگارا می‌شود. 

آیت‌الله منتظری بعد از شنیدن اظهارات خامنه‌ای در کتاب خاطراتش به صراحت می‌نویسد: نمی‌دانم خامنه‌ای خبر نداشت یا جلوی من اینگونه وانمود می‌کرد.

البته به نظر من دومی درست است، خامنه‌ای با توجه به حساسیت آیت‌الله منتظری از آن‌جایی که نمی‌خواست پل‌های خود را با او خراب کند خود را بی خبر از وقوع فاجعه نشان داده بود.

 از همه مضحک‌تر این که سازگارا مدعی می‌شود چرا خامنه‌ای پس از آگاهی از موضوع استعفا نداد و سپس نتیجه می‌گیرد خامنه‌ای هم به دلیل عدم استعفا در این جنایات سهیم است. اما سازگارا توضیحی نمی‌دهد که چرا خود وی پس از آگاهی یافتن از این جنایت استعفا نداد؟ چرا همچنان به خدمت در رژیم ادامه داد؟ آیا طبق استدلال و تعریف سازگارا از مسئولیت، خود او در قتل‌عام ۶۷ مسئول نیست؟ آیا فقط خامنه‌ای شامل این قاعده می‌شود؟ خوب است سازگارا جواب دهد هنگام مرگ خمینی او کجا بود و چه می‌کرد؟ در مراسم خاکسپاری و بزرگداشت او شرکت کرد یا نه؟ به عنوان یکی از مسئولان وزارت صنایع چه مقدار از امکانات کشور را در اختیار ارگان‌های درگیر برای ساخت مقبره‌ی خمینی گذاشت؟ آیا او نمی‌دانست خمینی حکم قتل‌عام زندانیان سیاسی را داده است؟ این موضوع در روزنامه‌‌ی اطلاعات اردیبهشت ۶۸ یک ماه قبل از مرگ خمینی به صراحت از سوی احمد خمینی مطرح شده بود. موضوع فوق در رنج‌نامه‌ی احمد خمینی به وضوح آمده و در تیراژ میلیونی در سطح کشور پخش شده بود. آیا سازگارا آن را ندیده بود؟ همه می‌دانستند یکی از دلایل مهم و اصلی برکناری آیت‌الله منتظری مخالفت با قتل‌عام ۶۷ بوده است. احمد خمینی هم آن را علناً اعلام کرد. آیا احکام خمینی برای بگیر و ببند و کشتار علنی نبود؟ گوشه‌ای از آن را که تنها منحصر به پاییز و زمستان سال ۶۷ است من در مقاله‌ی اخیرم که در نشریه اینترنتی بیداران درج شده آورده ام. آ‌یا سازگارا از این احکام خبر نداشت؟ یعنی اگر کسی رئیس سازمان گسترش صنایع بود، به معنای آن است که گوش‌هایش کر و چشم‌هایش نابینا است. نه چیزی را می‌بیند ، نه چیزی را می‌خواند و نه چیزی را می‌شنود؟ 

خبرنگار سؤال می‌کند:

شما به عنوان عضو هیئت مؤسس سپاه در سا‌ل‌های آغازین انقلاب، آیا از اعدام‌های اوایل دهه‌ی ۶۰ اطلاع پیدا کردید؟ چه واکنشی در قبال آن‌ داشتید؟

سؤال مشخص است اما سازگارا  در پاسخ با رندی می‌گوید:‌

«من در اردیبهشت سال ۵۸ از شورای فرماندهی موقت سپاه بیرون آمدم و به رادیو رفتم.»

ظاهراً سازگارا چون از شورای فرماندهی موقت سپاه بیرون آمده بود دیگر از موارد انتشار یافته در روزنامه‌ها هم بی‌اطلاع بوده و نیازی به واکنش در قبال آن‌ها نداشته است ! تازه نمی‌‌گوید به نخست‌وزیری رفتم، در کانون بحران‌ها و توطثه‌ها قرار گرفتم و روزانه به آخرین بولتن‌های محرمانه دسترسی داشتم.

در همین جا بایستی بگویم یکی از دسته‌گل‌هایی که سازگارا بعد از انتقال از سپاه در رادیو به آب داد مصاحبه‌‌ی یک جانبه‌ او و غفاری (یا بهتر است بگویم بازجویی) با ابوالحسن بنی‌صدر کاندیدای دور اول ریاست جمهوری بود که اعتراض بسیاری از شخصیت‌های سیاسی از جمله دکتر شکوهی، شیخ‌علی تهرانی و... را برانگیخت و با مخالفت‌های جدی در سطح جامعه روبرو شد. (رجوع کنید به روزنامه انقلاب اسلامی ۴ بهمن ۱۳۵۸)

او در این مصاحبه تلاش می‌کرد از موضع یک حزب‌ اللهی دو آتشه و به سبک حسین شریعتمداری ثابت کند که بنی‌صدر ضد ولایت فقیه است و صلاحیت ریاست جمهوری اسلامی را ندارد و به این ترتیب راه را برای حسن حبیبی کاندیدای حزب‌جمهوری اسلامی، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی و بخش‌های عقب‌مانده رژیم باز کند. این سینه چاک ولایت فقیه، امروز طوری وانمود می‌کند که گویا از روز اول مدافع دمکراسی و حاکمیت مردم و ... بوده است. خوب است سازگارا توضیح دهد آیا در دولت «مکتبی» و «خط امامی» رجایی با همین قیافه و فکل و کراواتی که امروزه می‌بندد در نخست وزیری حاضر می‌شد؟

سازگارا سپس در توجیه جنایت‌های انجام گرفته‌ در دورانی که وی مسئولیت مستقیم در تصمیم‌گیری‌های حاکمیت داشت می‌گوید:

«در مقطع آغاز درگیری‌ها، من معاون سیاسی نخست‌وزیر بودم. زد و خوردها از بالای سر ما بین رهبران مجاهدین خلق و آقای لاجوردی و دادستانی انقلاب شروع شد. این‌ دوجناح دست به‌دست هم دادند و طرح ما را عقیم گذاشتند. در این طرح که به نام "اعلامیه‌ی ده ماده‌ای دادستانی" معروف است، ما می‌خواستیم گروه های مسلح اسلحه‌ی خود را تحویل دهند و فعالیت سیاسی غیر خشونت‌آمیز و غیرمسلح آن‌ها به رسمیت شناخته شود. مجاهدین خلق با جعل کردن صورت جلسات و دادن آن‌ها به فداییان خلق و انتشار آن و جوسازی‌های دیگر، از زیر بار آن اعلامیه شانه خالی کردند. آقای لاجوردی نیز با متهم کردن ما به سازش‌کاری و همکاری با عوامل ضد انقلاب و این‌که ما می‌خواهیم کشور را دست ضد انقلاب بدهیم، از همکاری با این طرح خودداری کرد و بالاخره هم زهرش را به ما ریخت و ما را زندان کرد.»

در این‌جا لازم است تأکید کنم در این نوشته من قصد ندارم از فرد، جریان و یا گروه خاصی دفاع کنم بلکه هدفم دفاع از حقیقت و بیان واقعیت‌های جامعه ایران برای کسانی است که آن دوران را به خاطر ندارند.

سازگارا برای در بردن خود آگاهانه دروغ می‌گوید. بسیاری از نیروهای سیاسی اعلامیه ۱۰ ماده‌ای دادستانی و مفاد آن و بویژه افشاگری سازمان چریک‌های فدایی خلق (اقلیت) در مورد پشت پرده آن را فراموش کرده بودند؛ عوامل رژیم هم کمتر در مورد آن حرف می‌زدند. من بعد از گذشت دو دهه برای اولین بار متن صورت‌جلسه‌ی آن را که عیناً در نشریه کار اقلیت در خرداد ماه ۶۰ آمده بود در جلد اول کتاب «نه زیستن نه مرگ» آوردم و دست سازگارا و همکارانش در برنامه‌ریزی جنایت را رو کردم. سپس سال گذشته در مقاله‌ای خطاب به سازگارا تحت عنوان «مسئولیت شما چه می‌شود» دوباره روی موضوع فوق دست گذاشتم. سازگارا به نفع خود ندید که در این مورد پاسخی دهد و امسال تلاش می‌کند موضوع را دور زده و با به هم بافتن چند دروغ ، مشارکت خود در برنامه‌ریزی جنایت را انکار کرده و با متهم کردن قربانیان، خود را عنصری موجه جلوه دهد که از ابتدا در مخالفت با خشونت و دفاع از حقوق بشر قدم بر می‌داشته است.

در این میدان تنها سازگارا نیست که تلاش می‌کند حقایق را وارونه کند. سیدحسین موسوی تبریزی یکی از بدنام‌ترین و جنایتکارترین عناصر رژیم که در سیاه‌ترین روزهای تاریخ کشور، دادستان کل انقلاب بود نیز برای تحریف حقایق به همین اطلاعیه اشاره می کند. او حتا تاریخ اطلاعیه را که مربوط به زمستان ۵۹ است به اول تیرماه ۶۰ تغییر می‌دهد.  موسوی تبریزی در مصاحبه با نشریه چشم‌انداز ایران شمار‌ه‌ی ۲۲ می‌‌گوید:‌

«شما حتماً آن اعلامیة ده‌ماده‌ای دادستانی را به یاد دارید. در نظر بیاورید كه آن‌موقع دیگر خیلی مسائل پیش آمده بود, ولی در عین حال مرحوم آقای قدوسی در آن بیانیه می‌گوید كه شما بیایید اسلحه‌ها و ساختمان‌های دولتی را تحویل دولت بدهید, بعد خودتان آزادید كه دفتر داشته باشید, از وزارت كشور مجوز راهپیمایی بگیرید, روزنامه داشته باشید و...

 

 مصاحبه کننده می پرسد : این بیانیه در چه تاریخی صادر شد؟

 

" فكر می‌كنم هفت ـ هشت روز بعد از سقوط و مخفی‌شدن بنی‌صدر, حدود هفت ـ هشت روز قبل از هفت‌تیر سال 1360, در فاصلة زمانی عدم‌كفایت بنی‌صدر و حادثة هفت‌تیر, بیانیة معروف ده‌ماده‌ای صادر شد.»

در اینجا بخشی از «صورتجلسه‌ی کلی، جلسه‌ی هماهنگی مقابله با احزاب و گروه‌های ضد انقلاب» را که منجر به صدور اطلاعیه ده ‌ماده‌ای دادستانی شد می‌آورم تا خوانندگان با اهداف اصلی اطلاعیه ده ماده‌ای دادستانی و برنامه‌ریزان سرکوب آشنا شوند. این بخشی از سندی است که سازگارا بعد از گذشت ۲۶ سال به دروغ مدعی است توسط مجاهدین دستکاری شده و به فداییان اقلیت داده شده تا در نشریه‌شان انتشار دهند!

.«..سپس جلسه در مورد چگونگی برخورد با این گروه‌ها وارد بحث شد. پس از دو جلسه بحث مواد زیر به تصویب رسید:

۱- «طی اطلاعیه‌ای که از سوی دادستان انقلاب صادر می‌گردد[اطلاعیه ده ماده‌ای دادستانی] به کلیه گروه‌های مسلح که علیه نظام جمهوری اسلامی اسلحه کشیده‌اند مهلت داده می‌شود که اسلحه‌‌های خود را به مراکز سپاه و کمیته تحویل دهند و متعهد گردند تا پس از این در چهارچوب قانون اساسی و قوانین جاری مملکت به فعالیت خود ادامه دهند.»

گردن نهادن به این بند به این معنی است که گروه‌های سیاسی  بایستی با دست خودشان امضاء دهند که علیه نظام اسلحه کشیده‌اند، یعنی خودشان مدرک جرم به دست رژیم دهند و تعهد دهند که دیگر چنین کاری نخواهند کرد. یعنی با پای خود به گور روند !

" 2- در صورت عدم تحویل سلاح، گروه‌‌های مسلح غیرقانونی اعلام و با آنان به شدت مقابله خواهد شد.

۳- قبل از اعلام پانزده روزه سپاه و کمیته تحت سرپرستی برادر تهرانی معاون اطلاعاتی نخست‌وزیر کلیه سران گروه‌های متخاصم مسلح بالفعل شناسایی و دستگیر شوند و مهلت در زندان خواهند داشت تا رسماً اعلام نمایند که دیگر دست به اسلحه نخواهند برد.

۴- قبل و بعد از اعلام دادستانی فعالیت تبلیغاتی وسیع تحت مسئولیت برادر زنگنه- معاون وزیر ارشاد جهت سه منظور به شرح ذیل انجام خواهد شد:

الف- فراهم شدن زمینه اجتماعی جهت برخورد با این سازمان‌ها و گروه‌ها

ب- مشخص کردن گروه‌‌های متخاصم بالفعل

ج- ممانعت از هرگونه برخورد گروه‌های مردمی با این سازمان‌ها و گروه‌ها در مدت ۱۵ روزه مهلت (جلوگیری از برخورد حزب‌الله با گروه‌های مسلح و واگذاری آن به مسئولین)»

از این بندها و تبصره‌ها نتیجه گرفته می‌شود که رژیم به دنبال فراهم کردن «زمینه اجتماعی» برای سرکوب بوده است.  از سوی دیگر مشخص است که گروه‌های چماقدار و حزب‌اللهی که تحت عنوام  "مردم "  قالب می‌شوند کنترلشان در دست دولت و جمع حاضر در جلسه می‌باشد برای همین خواسته می‌شود که ۱۵ روز جلو آن‌ها گرفته شود.

" 5 - بلافاصله پس از اعلام دادستانی موج وسیع حمایت دولت و کلیه نهادها و گروه‌های خط امامی از این حرکت( طی مصاحبه و اعلامیه و نماز جمعه و...) تحت مسئولیت آقای زنگنه معاون وزیر ارشاد.

۶- پس از سرآمدن مدت مهلت، با شدت تمام کلیه سران و کادرهای سازمان دستگیر و محاکمه و به اشد مجازات برسند و حتی کلیه سمپاتها که در حین فروش روزنامه، پخش اعلامیه و پلاکارت و یا هرگونه فعالیت به نفع این گروه‌ها دستگیر و در جهت ارشاد مجازات شوند.»

چنانچه ملاحظه می‌شود طبق برنامه‌‌ریزی آقای سازگارا و شرکا ، قرار بوده به روزنامه فروش هم رحم نشود. کاری که ر‌ژیم درماه‌های بعد در ابعادی وسیع به اجرا گذاشت. من نمی‌دانم منظور آقای سازگارا از اشد مجازات چیست؟ بهتر است خودشان توضیح دهند. در زمینه‌ی ارشاد لازم است توضیح دهم که من ده سال در دانشگاه های اوین، قزلحصار و گوهردشت مورد «ارشاد» قرار گرفتم. بسیاری از دوستان در دوران «ارشاد» جان خود را از دست دادند. از نظر نبایستی دور داشت که علی الاصول طرح «ارشاد» آقای سازگارا فرقی با «مهرورزی» احمدی‌نژاد نداشته است.

" 7 -محاکمات این‌ها باید علنی باشد.

۸- طی اطلاعیه وزارت کشور اعلام نماید به علت شرایط فعلی جامعه (مساله جنگ) هیچ حزب و گروهی اجازه تظاهرات و میتینگ ندارند ".

چنانچه ملاحظه می‌شود بر خلاف دروغ‌گویی‌های موسوی تبریزی اساساُ قرار بوده به گروه‌های سیاسی اجازه‌ی تظاهرات ندهند و ...

..." 15 -  کلیه مطالب مطروحه در جلسه محرمانه تلقی میگردد و کلیه شرکت‌کنندگان موظف به رعایت آن می‌باشند. »

نشریه کار شماره‌ی ۱۱۲ چهارشنبه ۱۰ خرداد ۱۳۶۰ارگان سازمان‌ چریک‌های فدایی خلق ایران (اقلیت)

چنانچه در کتاب  " نه زیستن نه مرگ"  نیز اشاره کرده‌ام، پس از دستگیری در شعبه بازجویی اوین و قبل از شروع شکنجه، من مدعی شدم که مدت‌هاست به خاطر مخالفت با خط مشی مجاهدین فعالیت سیاسی نداشته‌ام. حربه‌ی بازجویان برای شکنجه‌ی من این بود که چرا پس از صدور اعلامیه ۱۰ ماده‌ای دادستانی خودت را به ما معرفی نکردی و اطلاعاتت را برای سرکوب مجاهدین به ما ندادی؟

به ادعای سازگارا توجه کنید: کدام آدم عاقلی می‌پذیرد که مجاهدین سندی را دستکاری کنند، سپس آن را به گروه رقیب یعنی فداییان خلق بدهند تا آن‌ها چاپ کنند!‌ مگر خود مجاهدین نشریه و ارگان نداشتند؟ مگر خودشان دستشان بسته بود؟ چرا خودشان این کار را نکردند؟ آن روزها که دور ، دور افشاگری مجاهدین راجع به توطئه‌های رژیم بود. آیا سازگارا از روابط مخفی سازمان‌های سیاسی هم خبر دارد؟ از کجا به این اخبار دست ‌یافته؟ سازگارا توضیحی نمی‌دهد متن اصلی صورتجلسات حاوی چه نکاتی بوده و مجاهدین چه نکاتی را دستکاری کرده‌ و به فداییان داده‌اند؟! چنان که می‌بینید وقتی می‌خواهند اتهامی به اپوزیسیون بزنند هیچ منطقی را در نظر نمی‌گیرند اما اگر کلمه‌ای راجع به سوابق خودشان بگویی و یا در باره‌ی آن‌چه که از نزدیک شاهد بودی شهادت دهی با توجه به تنگناهایی که برای دستیابی به مستندات وجود دارد بلافاصله می‌گویند مدرکتان کو؟ و...

سؤال من در این باره از محسن سازگارا این است : چرا در ۲۶ سال گذشته کسی حرفی از این جعل به میان نیاورد و آقای سازگارا وقتی در مخمصه قرار می‌گیرد یاد آن می‌افتد؟ چرا وقتی می‌خواهد گذشته خود و مشارکتش در برنامه ریزی برای سرکوب را انکار کند یاد آن می‌افتد؟

سازگارا در ادامه می‌گوید:‌

«دو بار در سال ۶۳ و ۶۵، به اتهام کشتن رجایی و باهنر، رئیس‌جمهور و نخست‌وزیر، و به جرم همدستی با مجاهدین خلق. در بازجویی‌ها علناً به ما می‌گفتند، شما با مجاهدین خلق همدستی کردید و می‌خواستید تعلل کنید. بعد از شکست پروژه‌ی ۱۰ماده‌ای دادستانی انقلاب وکشته شدن رجایی و باهنر در انفجار بمب در نخست وزیری، من دیگر از معاونت سیاسی استعفا کردم و به بخش صنعت کشور رفتم.»

در این رابطه نیز سازگارا با زرنگی تلاش می‌کند دم لای تله ندهد. انفجار بمب در نخست وزیری در ۸ شهریور ۱۳۶۰ به وقوع پیوست. اما سازگارا نمی‌گوید که دقیقاً کی از نخست وزیری استعفا داد و به بخش صنعت کشور رفت. او فقط قید می‌کند که بعد از انفجار بمب در نخست وزیری و شکست پروژه‌ی ۱۰ ماده دادستانی، اما نمی‌گوید که در سال ۶۰- ۶۲ که سیاه‌ترین روزهای رژیم بود در نخست وزیری مشغول توطئه چینی و برنامه‌ریزی برای سرکوب بود. اتفاقاً عمده‌ی جنایات نیز در همین دو سال صورت گرفته است. زمینه‌ چینی همه‌ی جنایاتی که بعدها اتفاق افتاد نیز از شهریور ۵۹ تا خرداد ۶۰ توسط امثال سازگارا و بویژه در نخست وزیری و حزب‌ جمهوری اسلامی صورت گرفت. 

سازگارا نمی‌‌گوید که چه شد که به بخش صنعت کشور رفت. طوری قضیه را وانمود می‌کند که گویا به عنوان اعتراض به شرایط استعفا داده و به بخش صنعت رفته است. اما حقیقت چیز دیگری است. در سال ۶۲  سرکوب خونین به نتیجه رسیده بود، در این هنگام وزارت صنایع سنگین تشکیل شد و بهزاد نبوی، ولی‌نعمت و رئیس محسن سازگارا به سمت وزیر صنایع سنگین انتخاب شد،  سازگارا همراه با بهزاد نبوی به این وزارتخانه منتقل شد. نبوی یکی از مسئولان اصلی جنایات سال‌های اولیه دهه ۶۰ معتمدتر از سازگارا سراغ نداشت.

سازگارا در رابطه با کشتارهای وسیع سال ۶۰ می‌گوید:

«اما درباره‌ی آن زد و خوردها ، هنوز زود است که قضاوت کنیم و مقصر اصلی را پیدا کنیم. چرا که هنوز به تاریخ نپیوسته ‌است. به قول عباس اقبال آشتیانی، "مورخ ۵۰ سال بعد از هر حادثه می‌تواند به سراغ آن برود." کل اسناد از دو طرف، بلکه از چندین طرف باید منتشر شود، تا بتوان در باره‌ی آن قضاوت کرد. اما تا اینجای کار باید آن ‌را فاجعه‌ای دانست که بیش از همه، معلول تفکر انقلابیگری و خشونتگراییِ زاییده از انقلاب است. دو طرف دعوا را می‌توان سرزنش کرد. هم آقای لاجوردی و دارو دسته‌اش در دادستانی انقلاب و هم سازمان‌هایی که دست به اسلحه بردند.»

چنانچه ملاحظه می‌کنید قربانیان به اندازه‌ی جنایتکاران محکوم هستند و بایستی تاوان پس دهند. شکنجه شده و شکنجه‌گر در کنار یک‌دیگر محکوم می‌شوند. این همکار و همراه سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی که فلسفه‌ی وجودی‌اش بر پایه مبارزه مسلحانه و تار و مار کردن گروه‌های مترقی و انقلابی شکل گرفته بود با چه حرارتی از نفی خشونت و انقلابی گری صحبت می‌کند!

 چه کسی هست که نداند وابستگان این سازمان از فردای انقلاب از خشونت برای اعمال سلیقه خود استفاده کرده و از فردای انقلاب دست به سلاح بر علیه نیروهای دیگر بردند و دستگاه‌های امنیتی و نظامی را راه‌اندازی کردند، در بازجویی و شکنجه دستگیر شدگان شرکت کردند و ...  سازگارا اساساً‌ صحبتی در باره‌ی سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی و مسلح بودن و همکاری خود با آن نمی‌کند. سازگارا نه تنها خود را گناهکار نمی داند بلکه طلبکار دیگران هم شده است. خوب است وی جزو بنیانگذاران یک سازمان نظامی سرکوبگر یعنی «سپاه پاسداران» بوده و جزو اولین شورای فرماندهی آن نیز بوده است.

البته درازکردن لاجوردی و انداختن تقصیرات به گردن او چیز جدیدی نیست، سید حسین موسوی تبریزی جنایتکار که امروز «اصلاح طلب» شده و «خانه‌ احزاب» رژیم را اداره می‌کند و مسئول هماهنگی بین گروه‌های «اصلاح‌طلب» رژیم است هم همین سیاست سازاگارا را در پیش گرفته و در همان مصاحبه یاد شده می‌گوید:

«در زمان دادستانی كل خود من به حضرت امام‌(ره) گزارش داده بودند كه مرحوم آقای لاجوردی در زندان اعمال خشونت می‌كند و رفتار درستی ندارد... برخوردهای خارج از قانون داشت كه قابل توجیه نبود. در رابطه با برخوردهای خشن باید خیلی مواظبش می‌شدیم. ازطریق نمایندگان مجلس هم این مسئله به گوش حضرت امام رسیده بود. من آقای فهیم كرمانی را آوردم در اوین معاون ایشان كردم كه مواظب همین مسائل باشد[[1]

فراموش نکنید موسوی تبریزی کسی است که پیش از لاجوردی دستش به خون مبارزین آغشته شد و بر اساس دستور او در کوچه و خیابان زخمی‌ها را تمام کش کردند. او جزو حکام شرعی بود که خود در قتل و شکنجه متهمانش شخصاً شرکت می‌کرد. بیرحمی او زبانزد عام و خاص بود. برای همین خمینی پس از کشته شدن قدوسی او را انتخاب کرد. او با خونسردی می‌گفت: 

«یکی از احکام جمهوری اسلامی این است که هر کس در برابر این نظام امام عادل بایستد کشتن او واجب است. و زخمی‌اش را باید زخمی‌تر کرد که کشته شود... این حکم اسلام است. چیزی نیست که تازه آورده‌ باشیم[2]

گزارشگر از سازگارا می‌پرسد:‌

گروه‌های غیر مسلح چه‌طور؟ بسیاری از سازمان‌های سیاسی هم در آن ‌زمان که به مبارزه‌ی مسلحانه معتقد نبودند، سرکوب شدند.

توپخانه دروغگویی سازگارا به کار افتاده و می‌گوید:

«بله، آقای لاجوردی و دار و دسته‌اش، در یک شب ۶۰ روزنامه ونشریه را توقیف کردند. من بلافاصله صبح روز بعد به دفتر آقای بهشتی، رئیس شورای عالی قضایی وقت رفتم و گفتم ما ۶ماه حرف زدیم و جلسه گذاشتیم، شما بودید، آقای قدوسی، دادستان انقلاب، اردبیلی، دادستان کل‌کشور، رجایی نخست‌وزیر، مهدوی کنی وزیر کشور، بهزاد نبوی وزیرمشاور، محسن رضایی، فرمانده اطلاعات سپاه، و خسرو تهرانی ، معاون امنیتی نخست وزیر هم بودند. همه زیر سند را امضاء کردند. سندی مبنی بر این‌که حق قانونی همه برای فعالیت سیاسی غیرخشونت آمیز را به رسمیت می‌شناخته‌است. به آقای بهشتی گفتم، این خلاف آن توافقات است. آقای بهشتی گفت: «من هم با شما موافقم اما آقای لاجوردی است دیگر، زورمان به آقای لاجوردی نمی‌رسد و ایشان سرخود عمل کرده‌است. ما سعی می‌کنیم برخورد کنیم.». البته یک هفته، ده روز بعد آقای بهشتی در انفجار مقر حزب جمهوری اسلامی کشته ‌شد. در نتیجه اعلامیه بی‌نتیجه ماند. فضای جنگی بوجود آمد و آن‌چه آقای لاجوردی دنبالش بود، به‌دست آورد. دستگیری و اعدام و سرکوب آغاز شد، که دیگر تنها به سازمان‌های مسلح ختم نمی‌شد و تمام نیروهای چپ و شاید کلی‌تر، تمام دگر اندیشان را در بر گرفت. چرا که حتی نیروهایی چون جبهه ی ملی نیز سرکوب شدند.»

چنانچه ملاحظه می‌شود بستن روزنامه‌ها را کار لاجوردی معرفی می‌کند و از بهشتی فاکت می‌آورد که گفته لاجوردی سرخود عمل کرده و زورشان به لاجوردی نمی‌رسد. تاریخ‌ها را نیز عامدانه جا به جا می‌کند تا دستش رو نشود. روزنامه‌ها در ۱۷ خرداد ۶۰ با هدف برکناری بنی‌صدر از ریاست جمهوری و اعمال سرکوب خونین بسته شدند. بنی‌صدر روز ۲۰ خرداد به حکم خمینی از فرماندهی کل قوا برکنار شد و درست از همان روز پروژه عدم کفایت سیاسی او در مجلس به جریان افتاد و طرح آن در روز ۲۵ خرداد در مجلس مطرح شد. تمامی بخش‌های حاکمیت و بویژه بهشتی، حزب جمهوری اسلامی، دفتر نخست‌وزیری و شخص سازگارا از پیگیران طرح برکناری بنی‌صدر بودند. اما سازگارا با زرنگی موضوع کشته شدن بهشتی را به شکلی مطرح می‌کند که گویا اگر او زنده بود با تلاش‌هایش روزنامه‌ها را باز کرده، لاجوردی را سرجایش می‌نشاند و اوضاع را به روندی معقول می‌کشاند.

حال ببنیم رفسنجانی -  یکی از کسانی که از نزدیک درگیر ماجرا ها بوده -  در این مورد در کتاب «عبور از بحران – کارنامه‌ و خاطرات ۱۳۶۰» چه می‌‌گوید. امیدوارم محسن سازگارا مدعی نشود این خاطرات را مجاهدین دستکاری کرده و به رفسنجانی داده‌اند تا به نام خودش چاپ کند!

سه شنبهاول اردیبهشت ۶۰

 

... آقای بهشتی از حیله‌ی حقوقدانان و یک قاضی برای آزاد کردن روزنامه میزان [ارگان نهضت آزادی] از توقیف و شکست توطئه و تعقیب قاضی، صحبت کردند. ( عبور از بحران،صفحه‌ی ۸۰)

 

 

این سند به خوبی نشانگر آن است که بهشتی برای قاضی‌ و حقوقدانی که تلاش ‌کرد‌ه‌اند با توسل به مواد قانونی از روزنامه میزان ارگان نهضت آزادی رفع توقیف کنند پاپوش درست کرده و آن‌ها را تحت تعقیب قرار داده و تلاش حقوقی آن‌ها را «توطئه» می‌نامد. وقتی تلاش حقوقی، توطئه خوانده می‌شود معلوم است فعالیت سیاسی گروه‌های رقیب به چه تعبیر خواهد شد. سبک و سیاق بهشتی آن روز فرقی با سعید مرتضوی و محسنی اژه‌ای و حسین شریعتمداری و ... امروزی نداشت. آن‌ها راست می‌گویند که رهروان راه بهشتی و امام «راحل‌» شان هستند.

 

چهارشنبه ۶ خرداد ۱۳۶۰

 

... قبل از شروع ملاقات ما، اعضای شورای عالی قضایی، خدمت امام بودند به جز آقای ربانی شیرازی، احمد آقا هم بود. من هم در قسمتی از جلسه‌‌ی‌شان رسیدم، بحث بر سر موضع ما با مخالفان و لیبرال‌ها بود، مطالب خوبی گفته شد و تصمیمات خوبی گرفته شد. قرار شد هیأت سه نفری، صریحاً تخلفاتشان را بگویند. دادگاه‌ها هم قویاً عمل کنند و حتی در مورد تعطیل روزنامه‌های ضد انقلاب. (عبور از بحران، صفحه‌ی ۱۳۰)

 

چنانچه ملاحظه می‌شود بحث شورای عالی قضایی در حضور خمینی بر سر برخورد دادگاه‌ها با روزنامه‌های ضد انقلاب است و خواهان برخورد قوی هم می‌شوند. چنانچه ملاحظه می‌شود تصمیم در جای دیگری گرفته شده بود.

 

یک شنبه ۱۷ خرداد ۶۰

 

.... ظهر، خبر تعطیل موقت روزنامه‌های انقلاب اسلامی، میزان، آرمان ملت، مردم و جبهه ملی از طرف دادستان انقلاب اسلامی تهران، پخش شد. اقدام جسورانه‌ای است. قرار نبود تعطیل شوند، مخصوصاً در آستانه‌ی انتخابات. تحقیق کردم معلوم شد شورای عالی قضایی هم تصویب کرده است.

عصر در جلسه‌ی شورای مرکزی حزب شرکت کردم. بحث در مورد تعطیل روزنامه‌ها بود. اکثریت موافق بودند و چند نفری مخالف؛ منجمله من.

... شب، در جلسه مشترک نمایندگان و مجریان هوادار حزب، شرکت کردم. مقداری درباره علل گرانی بحث شد. سپس درباره‌ی تعطیل روزنامه‌ها؛ آقای بهشتی عمل را توجیه کردند و سه نفر آقایان الویری، انصاری، زرندی و دکتر روحانی مخالفت کردند. آقای لاجوردی دادستان انقلاب، دفاع کرد و اکثریت حضار، ایشان را تأیید کردند و قرار شد عقب نشینی نشود. (عبور از بحران، صفحه‌های ۱۴۰ و ۱۴۴)

 

طبق گفته رفسنجانی، اقدام لاجوردی  نه تنها خودسرانه نبوده بلکه شورای عالی قضایی به ریاست بهشتی آن را تصویب کرده بود و رفسنجانی از آن به عنوان «اقدام جسورانه» نام می‌برد. رفسنجانی تأکید می‌کند که در جلسه شورای مرکزی حزب جمهوری اسلامی اکثریت به جز چند نفری موافق بستن روزنامه ها و نشریات بودند. او سپس تأکید می‌کند در مقابل مخالفان، این بهشتی بود که عمل دادستانی را مورد تأیید قرار داده و آن را توجیه کرد و ...

 

...شنبه ۲۳ خرداد ۱۳۶۰

 

... ظهر به خواست آقای قدوسی [دادستان کل انقلاب]، با ایشان و آقای خامنه‌ای در اتاق من جلسه‌ای داشتیم. آقای قدوسی می‌گفتند: دوستان اجرایی در سپاه و در جاهای دیگر از این که تصمیمات توسط حزب یا شخص آقای بهشتی، گرفته می‌شود و آن‌ها در جریان نیستند، گله دارند؛ ولی واقعاً این نیست. اشتباه کرده‌اند.

اصل مسأله، همین توقیف روزنامه‌هاست که شورای عالی قضایی، بدون مشورت و بلکه بر خلاف نظران دیگران، [اقدام] کرده است. (عبور از بحران، صفحه‌ی ۱۵۲)

 

چنانچه ملاحظه می‌شود حتا قدوسی دادستان کل انقلاب نیز از تصمیم‌گیری و توطئه‌چینی بهشتی در همه شئونات کشور می‌نالد. سپاه پاسداران و «دوستان اجرایی» هم گله دارند.

تا اینجای مطلب چنانچه ملاحظه می‌کنید آن‌چه سازگارا می‌گوید دروغی بیش نیست. او مذبوحانه تلاش می‌کند یکی از خونین ترین سرکوب‌های تاریخ را به دعوای بین مجاهدین و لاجوردی تقلیل دهد و از خود و دیگر گردانندگان نظام سلب مسئولیت کند.

 

سازگارا همچنین از قول بهشتی عنوان می‌کند که زورش به لاجوردی نمی‌رسد! اما در همین باره نگاه کنید به شهادت کسانی که امروز در حاکمیت هستند و مانند سازگارا تلاش نمی‌کنند مشارکت خود در جنایت را انکار کنند.

حاج احمد قدیریان ، معاون اجرایی دادستانی کل انقلاب و دادستانی انقلاب اسلامی مرکز که  با درجه سرتیپی سپاه مشغول خدمت در دفتر خامنه‌ای است در رابطه با چگونگی انتخاب لاجوردی به سمت دادستانی انقلاب اسلامی مرکز می‌گوید:

  «آقای بهشتی با آقای قدوسی صحبت کرده بودند که چنان‌چه بخواهید ریشه‌ی منافقین و گروه‌های معاند را خشک کنید باید از کسانی استفاده کنید که با آن‌ها درگیر بوده‌اند. از این لحاظ آقای لاجوردی در رأس همه قرار داشتند.» 

 

(خاطرات حاج احمد قدیریان، صفحه‌ی ۱۴۹-۱۵۰، تدوین: سید حسین نبوی، محمدرضا سرابندی، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، چاپ اول )

 

«عزت شاهی سربازجو و یکی از گردانندگان کمیته در باره‌ی مجریان سرکوب پس از ۳۰ خرداد می‌گوید:

از این زمان به بعد دیگر من به تنهایی نبودم، من به عنوان كمیته و انتظامات شهر و لاجوردی و بهشتی و قدوسی به عنوان دادستان هم بودند.»

 

http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=850421040

 

هماهنگی افراد فوق را ملاحظه کنید.

گزارشگر با توجه به دستگیری وابستگان جبهه ملی و ...  از سازگارا می‌پرسد : پس نمی‌شود همسان سازی کرد و به قول شما دو طرف دعوا را مقصر دانست.

سازگارا از رو نرفته و می‌گوید:‌

«برای قضاوت هنوز زود است. اما شاید بتوان در ایجاد آن فضای جنگ، سازمان‌های مسلحی چون مجاهدین خلق و فدائیان اقلیت و گروه‌های مسلح کرد را همان قدر مقصر دانست که امثال آقای لاجوردی را. چرا که این‌گونه به نظر می‌رسید که آن‌ها هم برای دست به اسلحه بردن عجله داشتند. از اعلامیه‌ها و بیانیه‌هایشان این‌گونه برمی‌آمد و هیچ‌گونه حاضر نبودند به مسیر صلح‌آمیز اعلامیه‌ی ۱۰ ماده‌ای دادستانی گردن بگذارند.»

آیا فضای جنگ را گروه‌های سیاسی به وجود آورده بودند؟ چه کسی از فضای باز سیاسی سود می‌برد و چه کسی زیان می‌کرد؟ در آن شرایط مجاهدین با سیل نیروهایی که به آن‌ها می‌پیوستند مواجه بودند، من یادم هست مجاهدین با تمام توان تشکیلاتی که داشتند رسماً درون تشکیلات عنوان می‌کردند که امکان سازماندهی این‌همه نیرو را ندارند. شواهد تاریخی و اسناد بجا مانده از آن دوران نشان می‌دهد که مجاهدین نه تنها از حقوق قانونی خود استفاده نمی‌کردند، نه تنها از مقابله پرهیز می‌کردند حتا در جاهای بسیاری تا آن جا که من شاهد بودم از حق دفاع هم استفاده نمی‌کردند و به نیروهای خود دستور می‌دادند که در مقابل یورش نیروهای حزب‌اللهی و پاسدار تنها دست به افشاگری سیاسی بزنند. تا پیش از ۳۰ خرداد خون از دماغ یک پاسدار یا حزب‌اللهی نیامده بود در حالی که ۵۰ هوادار مجاهدین توسط نیروهای حزب‌اللهی و فالانژ رژیم که سازماندهی‌شان به دست امثال آقای سازگارا و همراهانشان بود و شلیک مستقیم گلوله‌ی پاسداران کشته شده بودند. هزاران هوادار آن‌ها طی یورش‌های وحشیانه حزب‌ اللهی ها و پاسداران زخمی شده بودند.

وقتی رژیمی اولین ریاست جمهوری منتخب خود را تحمل نمی‌کند ، آیا گروه‌های سیاسی مخالف، رقیب و دشمن خود را تحمل می‌کند؟ آیا سرکوب نیروهای مترقی یک توطئه برنامه ریزی شده از سوی رژیم نبود؟ آیا بنی صدر دارای سازمان و نیروی نظامی بود؟ آیا او به خشونت متوسل شده بود؟  آیا خمینی و رژیم به کمتر از تسلیم مطلق و زندگی بر روی زانوان راضی بودند؟ نحوه‌ی برخورد رژیم با «نهضت آزادی» و آیت‌الله منتظری و وابستگان نزدیک‌ خودش به خوبی نشانگر این موضوع است.

 

در آن شرایط بنی‌صدر به درستی اعلام کرد که جامعه به لحاظ سیاسی به بن‌بست رسیده و خواهان برگزاری رفراندم و مراجعه به آرای عمومی مردم شد. مجاهدین نیز از این ایده حمایت کردند. اما حزب جمهوری‌ اسلامی، باندهای سیاه رژیم، رجایی و دار و دسته‌ی او در نخست‌وزیری که هدایت آن‌ها را امثال سازگارا به عهده داشتند با اطمینان از نتیجه‌ی رفراندوم و آرای مردم که به ضررشان بود دست به توطئه‌چینی برای برکناری رئیس جمهوری و سرکوب‌ گروه‌های سیاسی و برقراری اختناق مطلق زدند. حسن حبیبی کاندیدای آن‌ها برای اولین دوره انتخابات ریاست جمهوری تنها ۴ درصد آرا را آورده بود. خمینی ، «امام» آقای سازگارا در روز ششم خرداد ۶۰ گفت: «تمام ملت موافقت کند من مخالفت می‌کنم» او همچنین در ۲۵ خرداد گفت:«اگر ۳۵ میلیون بگویند بله من می‌گویم نه».

 

سازگارا امروز که نتیجه‌ی اعمالش را به چشم می‌بیند به جای این که از گذشته‌ی خود اظهار پشیمانی و شرمساری کند مزورانه خواهان برگزاری رفراندم شده و کسانی را که ۲۶ سال پیش خواهان رفراندوم و مراجعه به آرای عمومی مردم بودند، مدافعان خشونت معرفی می‌کند. 

سؤال اساسی که سازگارا بایستی به آن جواب دهد این است :  آیا همان دفتر نخست‌وزیری که او معاونت سیاسی آن را به عهده داشت کانون توطئه‌ چینی علیه بنی صدر نبود؟ آیا طرح توطئه‌ی کودتا علیه رئیس جمهوری از مدت‌ها قبل جریان نداشت؟ کدام کودتا همراه با سرکوب گروه‌های سیاسی و کشت و کشتار نبوده است؟

برای آن‌که ادعاهایم بی سند نباشد به دو مورد زیر توجه کنید که سازگارا به خوبی در جریان آن است. سازگارا در برنامه ریزی و توطئه‌چینی  برای حذف بنی‌صدر مستقیماً شرکت داشت. آشی که سازگارا و همراهانش پخته‌‌اند آنقدر شور است که خمینی هم به صدا در می‌آید:

 

سه شنبه ۲۹ اردیبهشت ۶۰

 

«جلسه علنی داشتیم. دستور جلسه لایحه‌ی حذف عنوان فرمان همایونی بود.[فرمان همایونی بخشی از اختیارات شاه مانند تعیین رئیس بانک مرکزی و ... بود که شورای انقلاب آن را به رئیس جمهور منتقل کرده بود] پیش از شروع کار، آقای محمد جواد حجتی کرمانی به من اطلاع داد که امام در ملاقاتی با سه نفر از نمایندگان سمپات لیبرال‌ها از لایحه اظهار نارضایتی کرده‌اند و آن را تشنج زا خوانده‌اند. (البته دو سه روز پیش آقای صانعی هم به من گفته بودند که امام مایلند از این طریق، تشنجی ایجاد نشود).

...هنگام تنفس، مطلب را با آقای رجایی در میان گذاشتم. ایشان با ‌آقایان خزعلی، جنتی و نبوی برای کسب تکلیف خدمت امام رفتند.» (عبور از بحران، صفحه‌ی ۱۱۷)

 

چنان که ملاحظه می‌کنید مبنای توطئه را در نخست وزیری چیده‌اند؛ برای همین نبوی، رئیس سازگارا برای توجیه خمینی به جماران می‌رود و حمایت او را کسب می‌کند. عنوان لایحه هم تحریک کننده است و تلاش می‌شود اختیارات ریاست جمهوری را محدود کنند و او را به مقابله فرا بخوانند.

 

پنج شنبه ۳۱ اردیبهشت ۶۰

 

«در جلسه علنی، ادامه بحث لایحه فرمان همایونی را داشتیم. قسمت اساسی پیشنهادهای مورد نظر دولت تصویب شد. بعضی‌ها [طیف نهضت آزادی و لیبرال‌ها] با بیرون رفتن از جلسه، مخالفت جدی خودشان را آشکار کردند.

...عصر طبق قرار قبلی، جلسه هیأت رئیسه در دماوند در منزل آقای الویری بود. بعد از تنظیم برنامه‌ی هفته، درباره مسائل روز بحث کردیم. توطئه‌ی ایجاد تشنج  توسط لیبرال‌ها و ضد انقلاب با استفاده از جو مربوط به لایحه‌ حذف فرمان همایونی که آن را لایحه‌ی حذف بنی‌صدر نامیده‌اند. برای مواجه شدن با این توطئه بحث‌هایی شد و تصمیم‌هایی اتخاذ گردید. »(عبور از بحران، صفحه‌ی ۱۱۹)

 

لابد سازگارا، مشاور سیاسی نخست وزیر، مانند بسیاری دیگر از امور اطلاعی از این دست اقدامات نداشته است!

 

در این‌جا لازم است به چند نمونه دیگر از «کتاب عبور از بجران» رجوع کنیم. این گزارش‌ها از سوی گروه‌های مخالف انتشار نیافته ، بلکه گزارش‌های هدایت شده‌، رفسنجانی یکی از استوانه‌‌های رژیم است:

 

جمعه‌ اولخرداد ۱۳۶۰

 

«در راه برگشت به تهران، زندان بزرگ گوهردشت را همراه با عفت و بچه‌ها که همراهم بودند بازدید کردم. این زندان را رژیم شاه ساخته و هنوز نا تمام است. اخیراً‌ دادستانی انقلاب دست‌اندرکار اتمام آن است. خیلی بزرگ و مدرن است. همه چیز در خودش دارد؛ شبیه به شهری است.» (عبور از بحران، صفحه‌ی ۱۲۳)

 

در ابتدای انقلاب تابلو زندان گوهردشت را تغییر داده و قصد داشتند آن را به مرکز فنی و حرفه‌ای تغییر دهند. اما بعد از تصمیم رژیم برای سرکوب نیروهای مترقی و انقلابی، دوباره طرح را به زندان تبدیل کرده و تصمیم به اتمام سریع آن گرفتند. لابد قرار بوده در این زندان برای وابستگان گروه‌های سیاسی مهمانی و شب نشینی ترتیب دهند و یا ...!

 

سه شنبه ۸ اردیبهشت ۶۰

 

«...سپس آقای محمد منتظری[ سخنرانی در مجلس] از فتنه‌‌ی مجاهدین خلق یاد کرد و آیات محارب را بر آن‌ها تطبیق کرد و تقاضای شدت عمل نمود و در مورد محاکمه‌ی امیرانتظام بحث و اخطار کرد که مبادا مسامحه شود.» (عبور از بحران، صفحه‌ی ۸۷)

 

۵۰ نفر از هواداران مجاهدین در خیابان و محله با ضربه چاقو، دشنه، چماق، گلوله و... کشته‌ شده‌اند، صدها نفر از هواداران آن‌ها به جرم فروش نشریه و پخش اعلامیه دستگیر شده و در زندان‌ها به سر می‌برند، مجاهدین مقابله به مثل که هیچ ، دفاع مشروع و حتا مقاومت هم نکرده‌اند. در این اوضاع و احوال به همت مادران مجاهدین تظاهرات آرامی در تهران برگزار می‌شود. این تظاهرات مورد هجوم چماقداران رژیم قرار گرفته و یکی از هواداران مجاهدین به نام  " ودود پیراهنی " به ضرب گلوله پاسداران به قتل می‌رسد. آن وقت حضرات در مجلس دو قورت و نیم‌شان هم باقی است و «آیات محارب را بر آن‌ها تطبیق» کرده و «تقاضای شدت عمل» هم می‌کنند.

 

یک شنبه ۲۰ اردیبهشت ۱۳۶۰

 

«شب، آقایان رضایی و محمد زاده آمدند و در باره‌ تصمیمات اخیر دولت و شورای عالی قضایی در خصوص برخورد با گروه‌های ضد انقلاب بحثی داشتند. سپاه معتقد است که نباید به آن‌ها مشروعیت سیاسی بدهیم و با توجه به وجود جنگ و کارشکنیها، با آن‌ها برخورد قاطع بشود و سرکوب شوند. » (عبور از بحران، صفحه‌ی ۱۰۵)

 

سه شنبه ۲۲ اردیبهشت ۱۳۶۰

 

«... شب در نخست وزیری با آقایان رجایی، بهشتی، باهنر، خامنه‌ای و نبوی جلسه داشتیم. از سپاه آمدند و راجع به برخورد با گروه‌های محارب مذاکراتی شد». (عبور از بحران، صفحه‌ی ۱۰۷)

 

توجه شود بهزاد نبوی یکی از کسانی است که در جلسه‌ی سران رژیم در نخست وزیری شرکت داشته و در مورد نحوه برخورد با گروه‌های محارب مذاکره می‌کند. محسن سازگارا یارغار و رفیق گرمابه و گلستان بهزاد نبوی بود و در همه حال چه در نخست وزیری و چه در وزارت صنایع سنگین وی را همراهی می‌کرد. اگر ایشان اطلاعی از نحوه برخورد با گروه‌های محارب ندارند ، می‌توانند به قرآن، احادیث و گفته‌های سران رژیم مراجعه کنند و حکم محارب را دریابند. این توطئه‌‌چینی‌ها درحالی است که هنوز مجاهدین یک تیر هم شلیک نکرده‌اند و بیش از ۵۰ نفر از هواداران آن‌ها در شهرهای مختلف به خاک و خون کشیده شده‌اند. اجتماعات سیاسی آن‌‌ها هم مورد حمله و هجوم چماقداران رژیم قرار گرفته است و سازگارا و اطرافیانش چماقداران مزبور را  " مردم " و " امت حزب‌الله " معرفی می‌‌کنند.   

 

دوشنبه ۲۵ خرداد ۱۳۶۰

 

«جلسه‌ی هیأت رئیسه داشیتم؛ در مورد کیفیت طرح سلب کفایت سیاسی بنی‌صدر. شب، در دادگستری، جلسه مشورتی قوای سه‌گانه با سپاه و ... بود که در کیفیت حرکت سیاسی و تبلیغات و دستگیری سران مخالفان محارب و مسائل روز تصمیم‌گیری‌هایی شد. » (عبور از بحران، صفحه‌ی ۱۵۷)

 

چنانچه ملاحظه می‌شود صحبت بر سر دستگیری سران گروه‌های محارب است.

 

درخصوص تدابیر اندیشیده شده توسط مسئولان بلند پایه رژیم برای قلع و قمع مجاهدین ، سند فراوان است . از جمله  در  زندگینامه علی قدوسی و در تشریح چنین  تدابیری آمده است: 

 

«آیت‌الله قدوسی با توجه به شناختی که از مردم و رهبران سازمان منافقین داشت و شناسایی‌هایی که در باره‌ی فعالیت‌های سازمان انجام شده بود، همواره به مقامات عالی‌رتبه پیشنهاد می‌‌کرد که در یک اقدام قاطع و همه‌جانبه رهبران و اعضای سازمان را دستگیر کنند و سازمان را متلاشی کنند

 

( زندگی‌نامه‌ی شهید آیت‌‌الله علی قدوسی ، مرکز نشر اسناد انقلاب اسلامی، چاپ اول، ۱۳۸۴، صفحه‌‌ی ۱۲۲.)

 

برای آن که بدانیم سازگارا تا کجا حقایق را کتمان می‌کند خوب است به داوری محمدرضا مهدوی کنی، دبیرکل جامعه روحانیت مبارز، نخست‌وزیر و وزیرکشور اسبق ... توجه کنیم. عزت‌‌‌الله شاهی یکی از مقامات و بازجویان کمیته مرکز از قول او می‌گوید:

 

« آقای مهدوی کنی با دستگیری اعضای سازمان [مجاهدین ] مخالف بود. ایشان معتقد بود که شما باعث شدید که اعضای سازمان کارشان به این‌جا کشیده شود، آن‌قدر به این‌ها فشار آوردید این‌ها در نهایت مجبور شدند دست به اسلحه ببرند.» (خاطرات عزت شاهی، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، صفحه‌ی ۲۰۰.)

مصاحبه‌گر از سازگارا می‌پرسد:

آیا اعلامیه ده ماده‌ای دادستانی پخش عمومی شده ‌بود؟

سازگارا در پاسخ می‌‌گوید:‌

«بله، این اعلامیه بارها از طریق رادیو و تلوبزیون و مطبوعات پخش گسترده ‌شد. حتی بر اساس آن ما، همه‌ را به مناظره و بحث تئوریک و سیاسی دعوت کردیم. سعی ما بر این بود که پس از گذشت دو سه سال از جو انقلابی، فضای کشور را به سوی آرامشی ببریم که در آن حق فعالیت سیاسی به رسمیت شناخته‌شود. شاید ماهم خوش‌خیالی می‌کردیم. آن‌ خشونتگرایی که در ایدئولوژی‌های انقلابی نهفته بود، ظاهراً تا خون نمی‌ریخت، سیراب نمی‌شد.»

سازگارا به سادگی دروغ می‌گوید و پشت هم اندازی می‌کند. او از اطلاعیه ده ماده‌ای دادستانی صحبت می‌کند که صورت بیرونی آن بود و سازمان چریک‌های فدایی خلق(اقلیت) صورتجلسات نشست معروف به «جلسه‌ی هماهنگی مقابله با احزاب و گروه‌های ضد انقلاب» را که محرمانه بود انتشار داد. سازگارا آگاهانه حرفی از آن به میان نمی‌آورد. مصاحبه گر هم فرق بین این دو را نمی‌داند. سازگارا تلاش می‌کند اطلاعیه ده ماده‌ای دادستانی را همه‌ی داستان معرفی کند. حال آن که این اطلاعیه دامی برای دستگیری سران گروه‌های سیاسی و توجیهی برای سرکوب آن‌هاست. این اطلاعیه یکی از ترفندهای تبلیغاتی رژیم برای مشروع جلوه دادن سرکوبی است که در نظر داشتند اعمال کنند. رهبران حزب توده فریب امثال سازگارا را خوردند و جانشان را نیز بر سر آن گذاشتند. علی خاوری و بخش خارج از کشور حزب توده در تاریخ ۲۷ بهمن ۶۱ با صدور اطلاعیه‌ای روی این نکته تکیه کردند:

«بنا به اصرار و تأکید مقامات رسمی وزارت کشور، فهرست کامل اعضای رهبری، مشخصات و آدرس کامل آنان را به وزارتخانه دادیم و بسیار متأسفیم که این مشخصات در بازداشت رهبران ما مورد استفاده قرار گرفته است.»

خبرنگار دوباره از سازگارا می‌پرسد:

شما اشاره کردید به صحبت آقای بهشتی مبنی بر اینکه نمی‌تواند آقای لاجوردی را کنترل کنند و او سرخود عمل می‌کند. با توجه به این شرایط، دادن طرح اعلامیه‌ ده ماده‌ای دادستانی چگونه می‌توانست تضمین امنیت نیروهای سیاسی باشد؟

سازگارا می‌گوید:‌

«ما آن‌چه در توانمان بود، کردیم. تشکیل جلساتی که در آن نخست وزیر، وزیر کشور، دادستان انقلاب کشور و رئیس شورای عالی قضایی و همه و همه باشند، برای ما تضمین بود. اتفاقاً از آقای لاجوردی هم ما بارها به عنوان دادستان انقلاب مرکز دعوت کردیم. اما او ما را همدست ضد انقلاب می‌خواند و می‌گفت ما داریم تعلل می‌کنیم. بعدها هم که به بهانه‌ی انفجار نخست‌وزیری تمام ما را دستگیر کرد و اگر زورش می‌رسید، اعدام می‌کرد. در آن زمان هم در تمام بازجویی‌ها یکی از اتهامات ما این بود که عالماً عامداً آقای کشمیری (عامل انفجار) را به نخست‌وزیری آوردیم، با مجاهدین خلق همکاری داشتیم و در انفجار نخست ‌وزیری دست داشته‌ایم. متأسفانه آقای لاجوردی به عنوان سند این ماجراها مرده‌ است. اما او روند شکل‌گیری و اجرای آن اعلامیه ده ماده‌ای را به رسمیت نشناخت و خودسری کرد.»

چنانچه در بالا نشان داده شد، تمامی مقامات کشور در صدد سرکوب گروه‌های سیاسی و دستگیری رهبران آن‌ها تحت عنوان محارب بودند که حکم آن هم از پیش معلوم است. منتهی در صدد برنامه‌ریزی و ایجاد جنبه‌های تبلیغی و روانی آن بودند. در ماه‌های بعد هزاران نفر را به این اتهام به جوخه‌ی اعدام سپردند. لاجوردی دادستان انقلاب اسلامی تهران بود، در رشت، تبریز، مشهد، شیراز، اصفهان، شهرهای کردستان و خوزستان و ... چه کسی مسئول سرکوب بود؟ آن‌جا دعوای بین مجاهدین و فداییان اقلیت با چه کسانی بود؟ طبق ادعای سازگارا گویا تنها چند درگیری در تهران اتفاق افتاده و لاجوردی پشت آن بوده است.

سازگارا در سال‌های اخیر پشت سر هم روضه چهار بار دستگیری و اوین رفتن را خوانده است. از این روضه‌ها سعید امامی هم اگر زنده بود ، می‌توانست بخواند چرا که دوبار دستگیر شده بود و یک بار هم تنزل مقام پیدا کرده بود. جنایتکاران قتل‌های زنجیره‌ای هم می‌توانند از این روضه‌ها بخوانند. همراه سازگارا، بهزاد نبوی یکی از عوامل اصلی سرکوب دهه ۶۰، خسرو قنبری تهرانی، رئیس دفتر اطلاعات و امنیت نخست‌وزیری و یکی از عوامل اصلی سرکوب و جنایت در سه دهه گذشته و همچنین تقی محمدی یکی از عوامل اطلاعاتی رژیم که به اشتباه در تبلیغات گروه‌های سیاسی به عنوان احمدی نژاد در کنار گروگان آمریکایی مطرح شده بود هم دستگیر شدند. لابد این دستگیری‌ها جزو سوابق درخشان این حضرات هم هست. چنان از اوین رفتن خود می‌گویند که بایستی یک چیز هم به آن‌ها بدهکار شویم. سازگارا برای انکار حقیقت تاریخ‌ها را جا به جا می‌کند و آگاهانه دروغ می‌گوید. در سال ۵۹-۶۰ از آن‌‌جایی که گروه‌های سیاسی در جامعه فعال بودند تمامی جناح‌های رژیم حول محور سرکوب این گروه‌ها به وحدت رسیده‌ بودند و طرحی مشترک را پیش می‌بردند. آن موقع تضاد و مشکلی بین آن‌ها نبود. پس از سرکوب سال ۶۰ و یک دست شدن حاکمیت، درگیری‌ها به درون خود نظام منتقل شد. این بار دعوا بین بخش‌های مختلف حاکمیت در گرفت. حتا حزب جمهوری اسلامی و سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی هم دچار شقه درونی و انحلال شدند. تضاد لاجوردی و امثال سازگارا، نبوی، حجاریان و ... بعد از کشتار سال ۶۰ نمایان شد. او به دروغ موضوع را به قبل از سال ۶۰ می‌کشاند. در پاییز و زمستان سال ۶۰ اتفاقاً بعد از انفجار نخست وزیری یکی از سخنرانان حسینیه اوین و بازدید‌‌کنندگان این زندان مخوف و کشتارگاه انسانی، بهزاد نبوی رئیس سازگارا بود. کلاس‌های درس بهزاد نبوی از تلویزیون آموزشی اوین در سال‌های ۶۰- ۶۱ پخش می‌شد. اگر چنین دشمنی‌ای از سوی لاجوردی با آن‌ها وجود داشت چرا اجازه می‌داد نبوی از اوین که در تیول او بود دیدن کند، در حسینیه آن به سخنرانی بپردازد و کلاس‌های درسش را از تلویزیون آموزشی اوین برای زندانیان پخش کنند؟ 

دعوای بین لاجوردی و مجاهدین انقلاب اسلامی و اطلاعات سپاه که بخش ۲۰۹ اوین را اداره می‌کردند بر می‌گشت به نحوه‌ی اداره‌ی خط سرکوب و کشتار. هنوز هم این رقابت ادامه دارد. اتفاقاً بیشترین موفقیت را در زمینه کشتار و سرکوب ۲۰۹ کسب کرده بود. لاجوردی بیخود به آقای سازگارا و همراهانشان تهمت «تعلل» در برخورد با گروه‌های سیاسی و به ویژه مجاهدین را می‌زد چرا که افتخار ضربه به خانه‌ی موسی خیابانی و همراهانش، دستگیری رهبران سازمان پیکار، اقلیت و حزب توده و ... به پای همکاران ایشان در ۲۰۹ و کمیته مشترک نوشته شده است. از این بابت دست محسن سازگارا و همراهانش پر است. حتماً در بازجویی‌های مربوطه در اوین روی آن به قدر کافی مانور داده‌اند. لاجوردی برای بیرون راندن آن‌ها از اوین و یکه تازی در امر سرکوب از زدن هیچ تهمتی ابا نداشت. هرکس که اوین بوده می‌داند بزرگترین جنایات در ۲۰۹ و کمیته مشترک اتفاق می‌ افتاد که اداره‌اش به دست کسانی بود که لاجوردی در سال‌های بعد آن‌ها را «منافقین جدید» می‌خواند. اما سازگارا با سوار شدن روی این ضدیت تلاش می‌کند وجهه خود و باندش را ترمیم کند.

یکی از تلاش‌هایی که تیم بازجویی عاملان قتل‌های زنجیره‌ای به خرج می‌داد بر این پایه قرار گرفته بود که ترور صیاد شیرازی را هم به آن‌ها نسبت دهند. پس در این زمینه عاملان قتل‌های زنجیره‌ای نیز می‌توانند ادعای حیثیت کنند. این رژیم و گردانندگان آن هیچ پرنسیبی ندارند. به هیچ قاعده‌‌ای هم پایبند نیستند. قبلاُ توجیهات شرعی آن‌را پیدا کرده‌‌اند.

سازگارا چنان که در نامه‌ به احمدی‌نژاد هم آورده بود خود را بی‌اطلاع از جریانات کشور معرفی می‌کند و هنوز هم بر این مسأله پافشاری می‌کند. در اسناد زیر مشاهده خواهید کرد که بهزاد نبوی ولی‌نعمت او و کسی که در همه حال سازگارا در خدمت او بوده چه نقش مهمی در سرکوب و اداره جامعه در سال ۶۰ داشته است. این اسناد همگی از خاطرات رفسنجانی برداشته شده است:

سه شنبه ۱۸ فروردین ۶۰

 

«شب در نخست وزیری با حضور آقایان بهشتی، باهنر، رجایی و بهزاد نبوی در باره‌ی مسائل مهم کشور، جنگ و صلح، وزارت خارجه، بسیج اقتصادی و آموزش و پرورش جلسه‌ی مشورتی داشتیم. »

 

(عبور از بحران، صفحه‌ی ۶۱)

 

سه شنبه ۸ اردیبهشت ۶۰

 

«عصر در جلسه‌ی دفتر سیاسی حزب جمهوری اسلامی شرکت کردم و درباره‌ی فتنه‌ی مجاهدین خلق و کیفیت مقابله با آن‌ها مذاکره شد و تصمیم گرفتیم، مخصوصاً در تقویت تبلیغات که نقطه ضعف ما است.

شب در نخست وزیری با آقایان بهشتی، رجایی، بهزاد نبوی و اخوی محمد، جلسه مشورتی داشتیم و تصمیماتی در همین زمینه گرفتیم.»

 

(عبور از بحران، صفحه‌ی ۸۹)

 

سه شنبه ۵ خرداد ۶۰

 

«شب در نخست وزیری، با آقایان رجایی، خامنه‌ای، باهنر، بهزاد نبوی و اخوی محمد جلسه مشاوره داشتیم. درباره‌ی خیلی مسائل تصمیم گرفتیم.»

 

(عبور از بحران، صفحه‌ی ۱۲۹ ) 

 

سه شنبه ۲ تیر ۱۳۶۰

 

«آخر شب، در جلسه‌ی مشورتی هفتگی با آقایان خامنه‌ای، بهشتی، باهنر، رجایی و بهزاد نبوی شرکت کردیم و تصمیماتی گرفتیم و جلسه‌ شورای ریاست جمهوری را هم تشکیل دادیم. درباره کار آینده، انتخابات ریاست جمهوری و... تصمیماتی اتخاذ شد.»

 

(عبور از بحران، صفحه‌ی ۱۷۲)

 

یک شنبه ۷ تیر ۱۳۶۰

 

«برای تصمیم گیری در باره‌ی بحران موجود به نخست وزیری رفتم. آقایان رجایی، مهدوی، باهنر، موسوی اردبیلی و بهزاد نبوی هم بودند. »

 

(عبور از بحران،  صفحه‌ی ۱۷۹)

 

سه شنبه ۲۳ تیر ۱۳۶۰

 

«افطار آقایان رجایی، موسوی اردبیلی و بهزاد نبوی در مجلس میهمان من بودند. شورای موقت ریاست جمهوری در دفتر من تشکیل جلسه داد. در باره‌ی اوضاع جاری، مبارزه با گروهک‌های محارب، اصلاح تبلیغات درباره‌ی آن‌ها، مدیران صدا و سیما بعد از استعفای آقای علی لاریجانی و رفقایش و همچنین نخست وزیر آینده مذاکره کردیم. »

 

(عبور از بحران، صفحه‌ی‌ ۲۰۱)

 

سه شنبه ۳۰ تیر۱۳۶۰

 

«شورای ریاست جمهوری با حضور احمد آقا خمینی و بهزاد نبوی، بعد از افطار در دفتر من تشکیل شد و تا ساعت ۱۱ شب ادامه یافت.»

 

(عبور از بحران، صفحه‌ی ۲۰۹)

 

سه شنبه ۶ مرداد ۱۳۶۰

 

«شب در دفتر من، جلسه‌ی مشورتی داشتیم. آقایان رجایی، موسوی  اردبیلی، باهنر، نبوی و احمدآقا برای افطار آمدند و در باره‌ی روز و مراسم تنفیذ ریاست جمهوری آقای رجایی، از طرف امام و تعیین فرمانده کل قوا از طرف امام، بحث کردیم. قرار شد آقای رجایی باشد. درباره‌ی اعضای کابینه بحث شد.»

(عبور از بحران، صفحه‌ی ۲۱۸)

 

چهارشنبه ۱۴ مرداد

 

«شب جلسه مشاوره‌ای با شرکت آقایان رجایی، باهنر، موسوی اردبیلی، احمدآقا خمینی و بهزاد نبوی در دفتر من داشتیم. در باره‌ ارتش، سپاه، کابینه و دادگاه‌های انقلاب بحث کردیم.»

 

(عبور از بحران، صفحه ۲۳۰)

 

سه شنبه ۲۷ مرداد ۶۰

 

«این روزها از منابع مختلف، گزارش‌هایی می‌رسد که دشمنان، بنا دارند حرکت توطئه‌‌ آمیزی در سطح کودتا یا آشوب در بخشی از کشور بکنند. سلطنت طلبان، محور توطئه‌‌اند و حوادثی مثل ربودن ناوچه و هواپیما، مربوط به همین توطئه است.

با حضور آقایان رجایی، باهنر، موسوی اردبیلی، بهزاد نبوی، خسرو تهرانی و محسن رضایی جوانب موضوع را بررسی نمودیم. احتمال موفقیت برای دشمن ضعیف است و احتیاطاً تصمیماتی اتخاذ شد؛ منجمله آماده باش ارتش و سپاه، بازداشت جمعی از متهمان بزرگ سلطنت طلب، حفاظت بیشتر از امام، خودمان، مجلس، صدا و سیما و ...»

 

(عبور از بحران، صفحه‌ی ۲۴۵)

 

پنج شنبه ۲۹ مرداد ۶۰

 

«شب، جلسه‌ای مشورتی در دفتر من با حضور آقایان رجایی، باهنر، موسوی اردبیلی و بهزاد نبوی تشکیل شد و تا ساعت یازده و نیم شب ادامه داشت. »

 

(عبور از بحران۷ صفحه‌ی ۲۴۷)

 

شنبه ۷ شهریور 60

 

«عصر در دفتر آقای رجایی جلسه‌ای داشتیم. گزارش‌ پیشرفت کار مبارزه با گروه‌های خرابکار را دادند. خیلی خوب بود و مشورت‌هایی در کیفیت برخورد شد . آقایان رجایی، باهنر، علی قدوسی، محسن رضایی، مهدوی کنی، خامنه ای، مرتضی رضایی، رضا سیف‌اللهی، یوسف کلاهدوز، خسرو تهرانی، فخرالدین حجازی و بهزاد نبوی بودند. »

 

(عبور از بحران، صفحه‌ی ۲۵۷)

 

یک شنبه ۱۵ شهریور 60

 

«بعد از نماز مغرب و عشا در جلسه‌ی مشورتی با حضور آقایان خامنه‌ای، مهدوی کنی، موسوی  اردبیلی، احمد آقا و بهزاد نبوی شرکت کردم. درباره‌ی رئیس جمهور آینده و انتخابات بحث کردیم. ...»

 

(عبور از بحران، صفحه‌ی ۲۷۴)

 

دوشنبه ۱۶ شهریور 60

 

«... با تلفن با آقایان مهدوی کنی، بهزاد نبوی، موسوی  اردبیلی و نظامیان کارهایی انجام شد.»

 

(عبور از بحران،  صفحه‌ی ۲۷۵)


شکوفه منتظری مصاحبه گر دویچه وله می‌پرسد:

آقای سازگارا، سال‌های سکوت پس از ۶۷ را چگونه تعبیر می‌کنید؟ چرا اصلاح‌طلبان حکومتی و روشنفکران دینی در این رابطه سکوت کردند، در حالی که در عرصه‌های دیگری چون قتل‌های زنجیره‌ای افشاگری‌های زیادی صورت گرفت؟

سازگارا در پاسخ می‌گوید:‌

«به نظر من دردوره آقای خاتمی نقد درست جمهوری اول صورت نگرفت. جمهوری اول با انقلاب ۵۷ آغاز شد و با مرگ آقای خمینی در سال ۱۳۶۸ پایان یافت. به‌خصوص نقد جمهوری اول نقد درستی‌است که ما را با سر منشاء های تفکر انقلابی که یک نوع ایدئولوژی چپ زده‌ی چپگرای استالینی است، آشنا می‌کند و به ما کمک می‌کند که اشتباهات تئوریک را تکرار نکنیم. در هر صورت خشونتگرایی انقلابی جمهوری اول غیراز تفکرات بنیادگرا یانه اسلامی قسمتی هم از دل ایدئولوژی‌های چپ استالینی درآمده ‌بود. ولی نکته‌ی من در نقد جمهوری اول این‌است که سیاست‌های اقتصادی دولت آقای موسوی نیز باید مورد نقد قرار گیرد. چرا که کاملاً یک اقتصاد سوسیالیستی و دولتگرا بوده ‌است. باید دولت‌ سالاری و صد البته سنتگرایی و اسلام فقاهتیِ امثال آقای لاجوردی و خمینی در جمهوری اول نیز مورد نقد قرار گیرد. اما باز کردن این مبحث در ایران کار ساده‌ای نبوده و نیست.»

سازگارا چنان حق به جانب صحبت می‌کند که گویا هیچ نقشی در حاکمیت نداشته و از ابتدا در اپوزیسیون بوده است! تازه وقتی هم که می‌خواهد نقد کند هنگامی که یک رژیم قرون وسطایی مذهبی در رأس کار است یقه‌ی استالینیست‌ ها و ایدئولوژی چپ زده چپ‌گرای استالینی را می‌گیرد. البته این همه ولخرجی را هم از دو جهت می‌کند. یک صورت مسئله را تغییر دهد و اذهان را از روی عامل اصلی به جانب دیگر متوجه کند و دوم آن‌که در دل مخاطبان آمریکایی جایی برای خود دست و پا کند و اگر دری به تخته خورد و فرجی حاصل شد نقش کرزای و یا چلبی را بازی کند. آیا خمینی و لاجوردی و احمد خمینی و دیگرانی که سازگارا نام برده، دیدگاه‌هایشان از «دل ایدئولوژی‌های چپ استالینی» در آمده بود؟! اقتصاد سوسیالیستی و دولتگرا را هم برای خوش‌آمد مخاطبان آمریکایی می‌گوید. گویا در ایران دولت سوسیالیستی سرکار بوده است !

سازگارا در ادامه در رابطه با فعالیت‌هایش در خارج از کشور می‌گوید:‌

«اما در خارج از کشور با" مرکز اسناد نقض حقوق بشر در ایران" در دانشگاه ییل همکاری کردم. به‌خصوص در رابطه با همین پروژه‌ی کشتار ۶۷ و سعی کردم در جمع‌آوری اسناد آن کمک کنم. خوشبختانه این مرکز تا کنون جزوه‌ی نسبتاً کامل و جامعی به زبان انگلیسی در این باره منتشر کرده‌است، که فکر کنم به فارسی نیز یا منتشر شده و یا قریباً منتشر می‌شود. به نظر من این واقعه، بیش از این‌ها نیاز به جمع‌آوری اسناد و مدارک دارد، به خصوص بازماندگانی که هنوز زنده‌ هستند، بزرگترین شاهد هایی ‌هستند که خاطرات آن‌ها باید اخذ و در سینه‌ی تاریخ ثبت شود.»

آقای سازگارا گیرم که خلق را به طریقی فریفتی ؛ با دست توانای طبیعت چه می‌کنی؟

ظاهراً من و امثال من بایستی شکر گزار آقای سازگارا باشیم که در جمع‌آوری اسناد کشتار ۶۷ با دانشگاه ییل همکاری کرده است.

همین گفتگو نشان می‌دهد که سازگارا چه نوع همکاری ممکن است کرده باشد ! او که بیرون از پرده در مقابل انظار عمومی این‌گونه حقایق را وارونه نشان می‌دهد خدا می‌داند درون پرده چه‌ها می‌کند.

در همین گفتگو تمام تلاش او در این خلاصه شده که قاتلین و مقتولین را در کنار هم قرار داده و به یک اندازه محکوم کند. این جناب حتا حاضر نیست بازتاب این قتل‌عام در درون رژیم را توضیح دهد. او در طول این سال‌ها حتا تلاش نکرد نام صحیح نیری را بگوید، یا عکسی از او و اشراقی را که از اعضای هیئت قتل‌عام بودند تهیه کند، آن وقت دم از جمع‌آوری اسناد می‌زند. او و امثال او که به ناحق دم از حمایت از قتل‌عام شدگان ۶۷ می‌زنند تا کنون یک کلمه به اطلاعات ما از آن‌چه که در رابطه با قتل‌عام ۶۷ می‌دانستیم نیفزوده‌اند. 

لابد اگر تلاش‌های دانشگاه ییل و آقای سازگارا نبود ما امروز چیزی از قتل‌عام ۶۷ نمی‌دانستیم ! این کدام اسناد و مدارک است که ایشان و همکارانشان در دانشگاه ییل جمع‌آوری کرده‌اند و پیش از این مدون نگردیده بود؟ هزاران تن از بهترین جوانان میهن را پرپر کردند و امروز یاد و خاطره‌شان هم شده ناندانی برای عده‌ای.

آقای سازگارا، ما کار خودمان را بلدیم چگونه انجام دهیم ؛ نیازی به کمک و همیاری شما نداریم. بروید این دام بر مرغ دگر نهید. چه بداقبال بوده عزیز فرزانه، دکتر محمد ملکی دردآشنای گرامی که آخر عمری در دام فریبکاری شما افتاد و با سادگی و بدون توجه به سابقه‌ی ننگین شما اقدامی مشترک با شما را سازمان داد.

آقای سازگارا اگر راست می‌گویید و معتقدید «بازماندگانی که هنوز زنده هستند، بزرگترین شاهدهایی هستند که خاطرات آن‌ها باید اخذ و در سینه تاریخ ثبت شود» پس به آن‌چه که در بالا گفتم و در کتاب ۴ جلدی خاطرات زندانم «نه زیستن نه مرگ» آورده‌ام، توجه کنید. شما خودتان نیز از نظر من «بازمانده» و یکی از «بزرگترین شاهدها» که خاطراتش اخذ شده و در «سینه‌ی تاریخ ثبت شده» به خاطر شرکت فعال در طراحی کودتا علیه رئیس جمهور، به خاطر مشارکت در پایه ریزی سرکوب و توطئه‌چینی علیه نیروهای سیاسی که منجر به کشتارهای وسیع دسته جمعی و دستگیری‌های گسترده فعالان سیاسی و مردم عادی شد، به خاطر مشارکت در نقض حقوق‌بشر و حقوق ابتدایی احاد مردم ایران و حمایت از خون‌ریز‌ترین و فاشیستی‌ترین رژیم دوران معاصر و شرکت در بالاترین سطوح تصمیم‌گیری در سیاه‌ترین روزهای حاکمیت ضدبشری جمهوری اسلامی، در مظان اتهام هستید. آقای سازگارا من تنها نیستم. اکثریت قریب به اتفاق زندانیان سیاسی مقاوم آن دوره چنین نظری در مورد شما دارند. شهدا و جانباختگان به جای خود. من، ما، آن‌ها، گذشته را فراموش نخواهیم کرد.

آقای سازگارا به جای پرداختن به اخذ آن‌چه که در سینه من و امثال من است که ربطی به شما و امثال شما ندارد، آن‌چه که در سینه‌ی خودتان نهفته را بازگو کنید. رازهای جنایتی را که خود از آن مطلع هستید بیان کنید. پشت‌پرده‌ای را که خود در آن شرکت داشته‌اید روشن کنید! در پیشگاه مردم ایران، قربانیان این رژیم و خانواده‌‌ها و بستگان آن‌ها، از همکاری با یک رژیم جنایت پیشه و ضدبشری عذر تقصیر خواسته طلب عفو و بخشایش کنید. در این صورت امیدوارم که زخم‌خوردگان این رژیم قرون وسطایی گناهان شما را ببخشند.

ایرج مصداقی – ۱۲مهر ۱۳۸۶- ۴ اکتبر ۲۰۰۷

Irajmesdaghi@yahoo.com



[1]  فهیم کرمانی  به هنگام تصدی ریاست دادگاه انقلاب اسلامی کرمان اولین حاکم شرعی بود که در جمهوری اسلامی حکم سنگسار را صادر کرد. او خود به صدور احکام وحشیانه معروف بود. بعدها به دلایلی که بر من پوشیده ماند به دستور خمینی دستگیر و بعد از مدتی آزاد شد ولی از دخالت در امور سیاسی و قضایی منع شد.

[2]  سید‌حسین موسوی‌تبریزی کیهان ۲۹ شهریور ۱۳۶۰

منبع:پژواک ایران


ایرج مصداقی

فهرست مطالب ایرج مصداقی در سایت پژواک ایران 

*عاقبت رضا سراج سرتيپ پاسدار شکنجه‌گر داستانی واقعی از فساد پزشکی در جمهوری اسلامی [2024 Nov] 
*رد پای یک معامله در دو پرونده؛ بشیر بی‌آزار و حمید نوری  [2024 Jul] 
*ابراهیم رئیسی؛ تصویر تمام‌نمای نظام در قاب «آیت‌الله اعدام»  [2024 May] 
*نتایج فاجعه‌بار مماشات غرب با چهاردهه گروگانگیری نظام اسلامی  [2024 Jan] 
*ابعاد یک حکم تاریخی؛ مبادله فرضی حمید نوری و سناریوهای محتمل  [2023 Dec] 
*مسئولیت پزشکان بیمارستان فجر ارتش در تراژدی آرمیتا  [2023 Oct] 
*فروپاشی درونی جدّی‌ترین احتمال فروپاشی رژیم ایران  [2023 Aug] 
*مشابهت خبرسازی «زخمی‌شدن قاسم سلیمانی در سوریه» و بستری شدن نیری در آلمان  [2023 Jul] 
*جنبش دادخواهی و جنجال خبری بستری شدن نیری در هانوفر  [2023 Jul] 
*رؤیای محو آثار جنایت در «دستور تعطیلی گوهردشت»  [2023 Apr] 
*حکم اعدام شارمهد؛ پاسخ پیشبینی‌پذیر تهران به پیام ضعیف اروپا  [2023 Feb] 
*پیامدهای کنفرانس امنیتی مونیخ   [2023 Feb] 
*وهم حمله نظامی به ایران یا جنگ واقعی جمهوری اسلامی با جهان؟  [2023 Jan] 
*همزمانی معنادار شایعه ترور صلواتی با تصمیم به قتل دو جوان  [2023 Jan] 
*در آستانه تشکیل دادگاه تجدید نظر در پرونده حمید نوری: تحریف‌های مشاور حقوقی خانواده او  [2023 Jan] 
*دادگاه تجدید نظر در پرونده حمید نوری و شروع دور جدیدی از تبلیغات جنایت‌پوشانه‌ی رژیم  [2022 Dec] 
*محمود سالارکیا، نمونه یک وکیل همدست دستگاه قضائی  [2022 Dec] 
*فهرست یک کشتار خاموش؛ سایه سنگین ارعاب بر سر کادر پزشکی  [2022 Dec] 
*وکیل چیست و «وکیل جمهوری اسلامی» کیست؟  [2022 Dec] 
*جواد علی‌اکبریان، یکی دیگر از مجریان کشتار ۶۷  [2022 Dec] 
*اعدام محسن شکاری و تبعات آن برای جنبش انقلابی  [2022 Dec] 
*خیزش ۱۴۰۱؛ حکومت «به دنبال گردن برای طناب دار»  [2022 Dec] 
*چقدر می‌توان به پرونده ایران در «شورای حقوق بشر» امید بست؟  [2022 Nov] 
*شادی صدر و شادی امین و تجاوز به زنان در زندان  [2022 Nov] 
*سوابق سیاه عبدالرضا مصری، مدافع کشتار معترضان بلوچ  [2022 Nov] 
*بدون نیروی جانشین، غرب با انقلاب ایران همسو نمی‌شود  [2022 Nov] 
* از مشهد تا شیراز؛ آیا حمله شاهچراغ تکرار سناریویی آشنا نیست؟  [2022 Oct] 
*سرگذشت اوین؛ ریشه‌های هراس از نماد جنایت  [2022 Oct] 
*آیا نارضایتی امثال اصغر ناظم‌زاده نشانه شکاف در حاکمیت است؟  [2022 Oct] 
*پشت پرده پرونده مرگ مهسا؛ راستی‌آزمایی گزارش پزشکی قانونی  [2022 Oct] 
*راهکارهایی عملی برای جبران انفعال غرب در برابر جمهوری اسلامی  [2022 Oct] 
*آیت‌الله منتظری؛ مقام رفیع وجدان در منش یک روحانی استثنایی  [2022 Sep] 
*صادق قطب‌زاده؛ از رویای قدرت تا کابوس سقوط  [2022 Sep] 
*علی‌اصغر حجازی؛ از سرکوب زنان تا تامین امنیت بیت خامنه‌ای  [2022 Sep] 
*قطع رابطه آلبانی با ایران؛ هشدار صریح غرب به جمهوری اسلامی؟  [2022 Sep] 
*سید جواد حجازی؛ تجارت مذهبی و نفوذ سیاسی  [2022 Sep] 
*رد پای روابط مافيایی صاحبان قدرت در قتل علی محفوظی  [2022 Aug] 
*خنجر «فتوای خمینی» بر گلوی سلمان رشدی و مسئولیت آمران  [2022 Aug] 
*محاکمه حمید نوری و نقش کاوه موسوی؛ از مشارکت در دستگیری تا کارشکنی تبهکارانه از مشارکت در دستگیری تا کارشکنی تبهکارانه [2022 Aug] 
*کشتار ۶۷ و سلسله دروغ‌های «دادستانی با اختیارات ویژه»  [2022 Aug] 
*نقاشیان با روایت داستان «ترور خمینی» به دنبال چیست؟  [2022 Jul] 
*در «روز جهانی عدالت» جنبش دادخواهی ایران کجا ایستاده است؟  [2022 Jul] 
*افشای توطئه کاوه موسوی همزمان با اعلام حکم دادگاه حمید نوری  [2022 Jul] 
* واکنش ایرج مصداقی به اظهارات حسینعلی نیری، مسئول «هیات مرگ»  [2022 Jul] 
*کشتار ۶۷ به روایت حسینعلی نیری؛ یک راست و دریایی از دروغ  [2022 Jul] 
*اطلاعیه مهم دادگاه ناحیه استکهلم در ارتباط با حکم دادگاه حمید نوری  [2022 Jul] 
*ساختار اطلاعاتی و امنیتی سپاه پاسداران  [2022 Jun] 
*نقش امیدوار رضایی در لاپوشانی راز مرگ سعید امامی   [2022 Jun] 
*پزشکانی که به دست "جوخه‌های امنیتی" حذف شدند  [2022 Jun] 
*پرونده‌سازی برای "عنکبوت مقدس" در متن فاجعه متروپل  [2022 May] 
* همکاری مسعود رجوی و دستگاه امنیتی رژیم علیه پرونده حمید نوری عامل کشتار ۶۷  [2022 May] 
*چرا پرونده حمید نوری در خارج از سوئد کلید خورد؟  [2022 May] 
*در ایران بالایی ها هم دیگر نمی توانند حکومت کنند و این سرآغاز انقلاب است  [2022 May] 
*اعدام فرخ‌رو پارسا؛ ضديت با سلطنت پهلوی يا زن‌ستيزی آگاهانه؟  [2022 May] 
*کیفرخواست حمید نوری در آینه انتقادها  [2022 Mar] 
*محمدی‌ ری‌شهری طراح کشتار سال ۶۷  [2022 Mar] 
*مورس چیست و در زندان چگونه مورس می‌زنند   [2022 Feb] 
*صداهایی از حمید نوری چند ساعت قبل از سوار شدن به هواپیما دارم راستی‌آزمایی ادعاهای قوه قضاییه جمهوری اسلامی در مورد دادگاه حمید نوری-بخش سوم [2022 Feb] 
*جعل پردازی و سناريو سازی امنيتی نمونه شاخصی از همياری برخی مخالفان   [2022 Feb] 
*علی هاشمی از تأسیسات زندان بیرجند تا ریاست اوین   [2022 Jan] 
*رضا سیف‌اللهی، از دانشگاه و حوزه تا فرماندهی امنیتی و نظامی  [2022 Jan] 
*محاکمه حميد نوری؛ دور جديد تبلیغات جمهوری اسلامی   [2022 Jan] 
*از گلزاده غفوری تا محمدعلی زم: جمهوری اسلامی و لباس روحانیت   [2021 Dec] 
*سکان بهداشت و درمان و آموزش کشور در دست چه کسانی است؟ − نمونهٴ سرپرست دانشگاه علوم پزشکی تهران  [2021 Nov] 
*سهمیه جدید سپاه قدس در آموزش عالی  [2021 Oct] 
*مرگ حاج داوود رحمانی؛ رئیس و شکنجه‌گر زندان قزلحصار  [2021 Oct] 
*سردار نجات، یکی از مسئولان سرکوب جنبش‌های اجتماعی و «نجات» نظام را بهتر بشناسیم  [2021 Oct] 
*مقوله‌ی حجت‌الاسلام «جعفر نیری» و مستند‌سازی کشتار ۶۷  [2021 Oct] 
*سپاه پاسداران؛ از دخالت در انتخابات سازمان نظام پزشکی تا تسلط بر آن  [2021 Oct] 
*نگاهی به پرونده اعمال محسن رضایی، به مناسبت منصب جدیدش   [2021 Sep] 
*فاجعه کشتار ۶۷ و «گل‌های داوودی»  [2021 Sep] 
*یک چهره‌‌ امنیتی و سرکوبگر، دبیر تازه مجمع تشخیص مصلحت نظام  [2021 Sep] 
*در جستجوی عدالت از استکهلم تا استانبول   [2021 Sep] 
*کرونا جان احمد زرگر، قاضی «ناقض حقوق بشر» را گرفت  [2021 Sep] 
*دادگاه حمید نوری سیاست مماشات اتحادیه اروپا را هدف قرار داده است  [2021 Aug] 
*چگونه نظام پزشکی در ایران به سازمانی حکومتی بدل شد  [2021 Jul] 
*میراث رئیسی؛ نابودی استقلال کانون وکلا   [2021 Jul] 
*اژه‌ای در رأس قوه قضائیه؛ خامنه‌ای شمشیر را از رو می‌بندد   [2021 Jul] 
*تشکیل پرونده بین‌المللی برای رئیسی؛ بدیلی عملی برای راهکار غیرعملی عفو بین‌الملل  [2021 Jun] 
*نقش ابراهیم رئیسی در دوره انتقالی دادستانی تهران از سال ۱۳۶۳ تا ۱۳۶۵  [2021 Jun] 
*مدارک تحصیلی جعلی در نظام اسلامی؛ رئیسی تازه‌ترین مورد   [2021 Jun] 
*از بازجویی و شکنجه‌گری در اوین تا حقوقدانی در شورای نگهبان   [2021 May] 
*مسعود رجوی عاقد پیوند نامبارک علی سرابی و فریدون ژورک (بخش یک)  [2021 May] 
*واکسن کرونا و راهپیمایی اربعین   [2021 May] 
*ابراهیم رئیسی؛ از گورستان خاوران تا خیابان پاستور  [2021 May] 
*مردد بین پوشیدن لباس روحانیت و شخصی  [2021 May] 
*از «اکتبر سرخ» و «پرولتاریا» تا ا‌م‌القرا اسلام و «معصوم».  [2021 May] 
*افزایش خودکشی و اعتیاد در میان انترن‌ها و رزیدنت‌ها در ایران  [2021 May] 
*انستیتو پاستور، همه‌گیری کرونا و واکسن ایرانی  [2021 May] 
*ردپای اهمیت استراتژیک یمن برای جمهوری اسلامی در فایل صوتی ظریف   [2021 Apr] 
*مشکلات نظام پرستاری در ایران  [2021 Apr] 
*سیر انحطاط و رذالت – نمونه احمد میراحسان  [2021 Apr] 
*شگردهای اتاق‌های فکر جمهوری اسلامی در زمینه انتشار اسناد جعلی  [2021 Apr] 
*تعیین تاریخ محاکمه حمید نوری؛ دادگاهی بی‌سابقه در سوئد   [2021 Mar] 
*توطئه‌ی فرقه‌ی رجوی علیه ایرج مصداقی و دادگاه حمید نوری  [2021 Mar] 
*شورای نگهبان، دستگاه قضایی و روابط انگلیسی  [2021 Mar] 
*آزمون آزموده؛ چرا اروپا در برابر اقدامات تروریستی ایران قاطع نیست؟   [2021 Feb] 
*«مجاهد پرکینه» دست به دامان سیاستمدار نژادپرست «آمریکایی»  [2021 Jan] 
*فرمان کرونایی خامنه‌ای و قبله درمانی نزدیکان رهبر  [2021 Jan] 
*اصلاح‌طلب دست‌ساز چگونه از خود دفاع می‌کند؟  [2021 Jan] 
*یکی از شخصیت‌های «اصلاح‌طلبیِ»عامل سازمان اطلاعات سپاه و بیت رهبری: محمد زارع گشتی فومنی  [2021 Jan] 
*بحران کرونا در ایران؛ واکسن داخلی یا خارجی؟  [2020 Dec] 
*من و شما و روح‌الله زم  [2020 Dec] 
*ممنوعیت پیوند اندام ایرانیان به اتباع خارجی   [2020 Dec] 
*آیا موساد اردشیر حسین‌پور، دانشمند هسته‌ای را ترور کرده است؟  [2020 Dec] 
*آخرین قدم‌ها برای نابودی استقلال کانون وکلا   [2020 Dec] 
*آزادی پژوهشگر استرالیایی در چارچوب «سیاست گروگانگیری که بخشی از سیاست خارجی نظام جمهوری اسلامی است» صورت گرفته  [2020 Nov] 
*اتهام بمبگذاری ایران در تایلند؛ آزادی تروریست‌ها به چه قیمت؟   [2020 Nov] 
*مرگ بیماران و آسیب‌های جانی ناشی از سوءمدیریت و فساد سیستم بهداشتی  [2020 Nov] 
*داروهای بی‌کیفیت ایرانی و رنج بیماران   [2020 Nov] 
*انتقال محمد مقیسه، یکی از جنایتکاران علیه بشریت به دیوان عالی کشور  [2020 Nov] 
*در سالگرد دستگیری حمید نوری جنبش دادخواهی فرصت یک دادخواهی دیگر را از دست داد  [2020 Nov] 
*کرونا جان یکی از عوامل اصلی کشتار ۶۷ را گرفت  [2020 Oct] 
*محمدجعفر محلاتی، منکر اعدام‌های ۶۷، «استاد صلح» دانشگاه آمریکایی   [2020 Oct] 
*محمدعلی پورمختار: پاسدار، وکیل، نماینده مجلس و متهم به فساد   [2020 Oct] 
*گزارش عفو‌ بین‌الملل و اشتباهات و کمبودهای بیانیه خانواده‌های قتل‌عام شدگان  [2020 Oct] 
*ماجرای رستوان کلاب ایبریا در تفلیس و تصحیح خطایم در مورد هلدینگ بین‌المللی آدونیس  [2020 Oct] 
*امیرعباس سهراب‌بیگ از معاونت دستگاه قضایی تا کلاب‌داری در گرجستان  [2020 Sep] 
*«صداهای یک کشتار جمعی» راه دادخواهی را به مجامع بین‌المللی باز می‌کند  [2020 Sep] 
*قدرت و فقاهت – نمونه یوسف صانعی  [2020 Sep] 
*چتر حمایتی کانادا و اروپا بر سر عاملان پرونده هسته‌ای ایران ؟  [2020 Sep] 
* روح‌الله حسینیان و کارنامه‌ای سراسر جنایت   [2020 Aug] 
*وکلای کار چاق‌کن در دستگاه قضایی ولایی  [2020 Aug] 
*فریب قدرت‌نمایی پوشالی دستگاه امنیتی با دستگیری جمشید شارمهد را نخورید  [2020 Aug] 
*دبیر دریابیگی بلوردی، وکیل همدست جانیان در پرونده زم و متهمان جنبش آبان   [2020 Jul] 
*نگاه دستگاه قضایی نظام ولایی به امر وکالت و کانون وکلا   [2020 Jul] 
*وکیلان همدست با نظام شکنجه: مورد گودرز افتخارجهرمی  [2020 Jun] 
*مرگ مرجان و تبلیغات گوبلزی فرقه رجوی  [2020 Jun] 
*وابستگان فرقه رجوی و دستگاه امنیتی و سلیمانی «کودک کش»  [2020 Jun] 
*وکیلان همدست با نظام شکنجه: مورد سیدرضا زواره‌ای   [2020 Jun] 
*دادستان کل آلمان و دادستان ایالت نیدرزاکسن: قاضی منصوری باید در آلمان مورد تعقیب قضایی قرار گیرد  [2020 Jun] 
*نمونه‌ای ديگر از همکاری دستگاه امنیتی نظام اسلامی با فرقه رجوی: جعل نامه و سند  [2020 Jun] 
*وکیلان همدست با نظام شکنجه: مورد ابوالقاسم ستاریان   [2020 Jun] 
*بیل‌ریچاردسون مواجب‌بگیر فرقه‌رجوی و کارچاق‌کن جواد ظریف و نظام اسلامی   [2020 Jun] 
*دسته گل وزیر اطلاعات دولت روحانی به مسعود رجوی   [2020 May] 
*سکوت اصلاح طلبان در ارتباط با دستگیری حمید نوری و موضع خامنه‌ای درباره‌ی کشتار ۶۷  [2020 May] 
*پاندمی کرونا و موفقیت‌های ادعایی سپاه و بسیج و نیروهای نظامی  [2020 May] 
*فساد و سپا‌هی‌گری در شرکت‌های تجهیزات پزشکی و پخش دارو   [2020 May] 
*طرح یک پرسشنامه (مجاهدین در برابر پرسش‌های مردم) بخشی از «گزارش ۹۳»  [2020 Apr] 
*مافیای دارو و پدرخوانده‌هایش   [2020 Apr] 
*سرنوشت عبرت‌انگیز دو زن، فیروزه بنی‌صدر و مریم رجوی  [2020 Apr] 
*خشم و کینه‌ی رجوی از چیست و چرا بهتان می‌زند؟   [2020 Mar] 
*سرگذشت مادر عالمه و فرار مسعود رجوی از عراق  [2020 Mar] 
*اپیدمی کرونا، تحریم دارو و «ایمنی گله‌ای»   [2020 Mar] 
*رقابت رجوی و خامنه‌ای بر سر فتوای دفن مردگان  [2020 Mar] 
*در برابر رژیم هیچ‌ افق روشنی قرار ندارد  [2020 Mar] 
*درگذشت یک جنایتکار (دکتر حبیب‌‌‌آلله پیروی) در اثر کرونا  [2020 Mar] 
*تشدید جنون رجوی   [2020 Mar] 
*طنز یا تراژدی!‌ فتوای دفن مردگان مسعود رجوی   [2020 Mar] 
*تصحیح و پوزش بابت اشتباهم راجع به شهرام منافی   [2020 Mar] 
*نقش قاسم سلیمانی و ظریف در جراحی بشار اسد و پیامدهای آن  [2020 Feb] 
*در نظام ولایی کدام پزشکان «گُم» می‌شوند و چه کسانی بالا می‌روند؟  [2020 Jan] 
*بیل ریچاردسون از مجیزگویی برای مریم رجوی تا معامله با جواد ظریف  [2020 Jan] 
*همگونی و همسانی شعارها و مطالبات در دیماه ۱۳۹۶ و آبان ۱۳۹۸ پیوستگی و ناپیوستگی در خیزش‌های اعتراضی [2020 Jan] 
*عفونت دندانپزشکی ولایی  [2019 Dec] 
*خوی ولایی در عرصه پزشکی و شکستن سوگند بقراط  [2019 Dec] 
*همکاری مسعود رجوی و دستگاه امنیتی رژیم علیه پرونده حمید نوری عامل کشتار ۶۷  [2019 Dec] 
*از نوابغ رانتی در عرصه پزشکی پروژه‌ ولاییِ خودی‌سازی در عرصه پزشکی (۳)   [2019 Nov] 
*اطلاعیه مهم  [2019 Nov] 
*شکل‌های امتیازدهی به خودی‌ها برای تولید پزشک ولایی  پروژه‌ ولاییِ خودی‌سازی در عرصه پزشکی (۲) [2019 Nov] 
*جزئیاتی جدید از دستگیری دادیار سابق قوه قضاییه در سوئد   [2019 Nov] 
*اینک صدای قتل‌عام‌شدگان  [2019 Nov] 
*عملیات موفقیت آمیز «دادخواهی ۶۷»   [2019 Nov] 
*تاریخچه تصرف عرصه پزشکی کشور توسط دستگاه ولایی پروژه‌ ولاییِ خودی‌سازی در عرصه پزشکی (۱) [2019 Nov] 
*چند نابغه و عصاره فضائل نظام ولایی   [2019 Oct] 
*حتی همسر جنتی هم هیچگاه از محل دفن فرزند سیاسی‌اش آگاه نشد   [2019 Oct] 
*اپیدمی ایدز و زگیل تناسلی و نقش نظام اسلامی در آن   [2019 Oct] 
*حکومت داعش در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی ایران  [2019 Sep] 
*مشارکت گروهی از پزشکان و کادرهای پزشکی سرسپرده در جنایت   [2019 Aug] 
*سرانجامِ «ابن‌سینا»ی حوزه علمیه قم و عضو شورای خبرگان طب اسلامی   [2019 Aug] 
*چرا نظام ولایی نام کشتی گریس ۱ را به آدریان دریا تغییر داد؟ ‏  [2019 Aug] 
*«جهاد علمی» وابستگان نظام ولایی  [2019 Aug] 
*من و متهمان ترور‌های هسته‌ای/ نگاهی به گزارش بی بی سی   [2019 Aug] 
*دروغ‌، دروغ و دروغ: وقتی حقیقتِ یک جنایت را وارونه می‌سازند  [2019 Jul] 
*مرتضی اشراقی، عضو هیأت کشتار ۶۷، در کسوت وکیل  [2019 Jul] 
*پرونده‌ی نفتی: وکیل متهم و شاکی و قاضی، همدست یکدیگر  [2019 Jul] 
*وکیل شرکت نفت در پرونده‌ی بابک زنجانی کیست؟‌   [2019 Jun] 
*ایرج مصداقی: جنبش سبز نقطه پایان اصلاحات در ایران بود   [2019 Jun] 
*روح‌الله حسینیان، جنایتکاری در لباس وکیل مدافع  [2019 Jun] 
*صادرکنندگان هزاران حکم «اعدام» در مقام وکالت  [2019 May] 
*طرح یک پرسشنامه (مجاهدین در برابر پرسش‌های مردم) بخشی از «گزارش ۹۳»   [2019 May] 
*چهل و چهار سال پس از ترور شریف واقفی؛ شباهت‌های رفتاری مسعود رجوی و تقی‌ شهرام   [2019 May] 
*در تبریز: جمعی از جانیان در لباس وکالت   [2019 May] 
*«حاج غفور» از قتل قاسملو تا درگیر شدن با علی دایی   [2019 May] 
*مسعود رجوی سه دهه «فرار» از «جانبازی» و به خطر انداختن جان مجاهدین   [2019 Apr] 
*جانیان و عاملان کشتار ۶۷: ارتقای مقام در دستگاه قضایی  [2019 Apr] 
*جعلیات «ایران بریفینگ» و چهره‌های گوناگون امیرفرشاد ابراهیمی بازیچه‌ی دستگاه امنیتی  [2019 Apr] 
*غلامحسین مستقیمی ‌‌تهرانی – سرنوشت یک تروریست ولایی  [2019 Apr] 
*شادی صدر از «فمینیست آخوندزاده» تا افشاگر «چهره جنایت»  [2019 Apr] 
*وقتی دانشجوی حقوق شکنجه‌گر می‌شود   [2019 Mar] 
*من و حسین شریتعمداری و «رادیو منحرفان جنسی» و سفر با گذرنامه‌ی عادی جمهوری اسلامی به هر نقطه دنیا  [2019 Mar] 
*حاج داوود رحمانی: معرف کامل نظام زندان‌ها در حکومت ولایی  [2019 Mar] 
*عکس جدید «میرطاهر» در حال غرس نهال در بیت رهبری و «فاضلاب»‌های امنیتی رژیم  [2019 Mar] 
*اراذل و اوباش در خدمت نظام سرکوب   [2019 Mar] 
*چگونگی ضربه ۱۹ بهمن ۱۳۶۰ و کشته شدن موسی خیابانی  [2019 Feb] 
*احمدرضا کریمی «تواب دو نظام» و همکار دو دستگاه امنیتی  [2019 Feb] 
*شادی امین و شادی صدر و مقوله‌ی «آیت‌الله» و «هیتلر»  [2019 Feb] 
*محمد مهرآیین از جنایتکاران شاخص دهه‌ ۶۰ درگذشت  [2019 Jan] 
*یکی دیگر از شخصیت‌های نظام شکنجه: “صبحی”، رئیس زندان گوهردشت   [2019 Jan] 
*سرهنگ مهدی مناجاتی دشمن کارلوس کی‌روش، دوست چه کسانی است؟   [2019 Jan] 
*دکتر شیخ‌الاسلام‌زاده: نقش‌آفرینی در سیاه‌ترین روزهای اوین  [2019 Jan] 
* «در اوین به کابل شکنجه می‌گفتند قانون اساسی»  من_هم_شکنجه_شدم [2019 Jan] 
*یک جلوه شاخص درهم‌آمیزی دروغ و بهره‌کشی و خشونت: اسدالله بادامچیان و تبارش  [2019 Jan] 
*از الهاشمی النجفی تا هاشمی‌‌شاهرودی  [2018 Dec] 
*هیئت‌های مؤتلفه اسلامی، حزب زندانبانان و رانت‌خواران  [2018 Dec] 
*شادی‌صدر و شادی امین و «ملاخور» کردن تلاش‌های دیگران   [2018 Dec] 
*با آب هفت دریا نیز ننگ کشتار ۶۷ را نمی‌توان شست/ پاسخی به ادعاهای میرحسین موسوی  [2018 Sep] 
*تابستان ۶۷ و انتخابات ۹۶؛ چه کسی مسئول است؟  [2018 Sep] 
*مبانی ایدئولوژیک زندان و شکنجه در جمهوری اسلامی ایران  [2018 Sep] 
*«شکنجه به نام الله» Torture in the name of allah  [2018 Sep] 
*پافشاری بر دادخواهی و تهدید آینده نظام   [2018 Sep] 
*سرگذشت غمبار اسیران ایرانی پیوسته به مجاهدین در عراق   [2018 Aug] 
*۴ دهه فراز و نشیب در روابط ایران و اسرائیل   [2018 Jul] 
*عباس امیرانتظام، یک پرونده نمادین  [2018 Jul] 
*بهانه‌جویی آمریکا برای حمله‌‌ی نظامی؟  [2018 Jun] 
*همچنان می‌گویم ای کاش نه تیم ملی فوتبال، که جامعه‌ی ایران «کارلوس کی‌روشی» می‌داشت  [2018 Jun] 
*برای ممانعت از تحریم و جنگ، در برابر نظام ولایی بایستیم  [2018 Jun] 
*تیم ملی فوتبال ایران همچنان نماینده مردم ایران  [2018 Jun] 
*سپاه پاسداران انقلاب اسلامی رو در روی منافع ملی  [2018 Jun] 
*تذکر: عکس پرویز یعقوبی در میان شهدای مجاهدین  [2018 May] 
*فردی که در دسامبر ۲۰۱۵ در هلند کشته شد محمدرضا کلاهی عامل بمب‌گذاری در حزب جمهوری بوده است   [2018 May] 
*قدرت و فقاهت – نمونه یوسف صانعی   [2018 May] 
*همسر و فرزند سعید امامی می‌توانند به آمریکا بروند اما بسیاری از ایرانیان نه!   [2018 May] 
*چرا سیستم ناتوان از حل مسئله فساد سیستماتیک است؟ − نمونه ولی فقیه و نماینده‌اش در گیلان  [2018 Apr] 
*جای خالی «قاضی حداد» در میان متهمان کهریزک  [2018 Apr] 
*جایگاه روشن سعید مرتضوی در نظام، توضیح‌دهنده ابهام در جای کنونی او  [2018 Apr] 
*«طب اسلامی» و خطری که جان مردم را تهدید می‌کند   [2018 Apr] 
* صادق خلخالی نماد «انقلاب اسلامی»   [2018 Feb] 
*این یکی هم رؤیای رهبری در سر دارد: محسن اراکی  [2018 Feb] 
*اشغال سفارت آمریکا: سرگذشت گرو‌گان‌گیران  دانشجویان پیرو خط امام، خامنه‌ا‌ی و عذرخواهی [2018 Jan] 
*دکتر مجید سمیعی و امیدوار رضایی پزشکان ویژه‌ی هاشمی شاهرودی  [2018 Jan] 
*دکتر مجید سمیعی پزشک هاشمی‌شاهرودی حقه‌باز و کلاهبردار یا «ابر جراح»  [2018 Jan] 
*در تجمعات اعتراضی شرکت کنیم یا نکنیم؟ چه شعاری انحرافی است؟  [2017 Dec] 
*جفنگیات مأموران امنیتی نظام تحت نام دشمن اسلام و نظام  [2017 Dec] 
*کارنامه‌ی صادق لاریجانی و محک‌زدن ادعای احمدی‌نژاد  [2017 Dec] 
*راه اندازی «زندان جدید» فرقه رجوی در اروپا  [2017 Dec] 
*مکارم شیرازی حکم به «بیزاری» از جمهوری اسلامی می‌دهد!   [2017 Nov] 
*ادعای غیرواقعی «به‌رسمیت شناخته شدن قربانیان کشتار ۶۷ به عنوان ناپدیدشده قهری»   [2017 Nov] 
*دادخواهی در ایران: هنوز در ابتدای راه  [2017 Nov] 
*محسن آرمین شکنجه‌گر دهه‌ی ۶۰ همچنان در باتلاق دروغ دست و پا می‌زند  [2017 Nov] 
*انتری که لوطی‌‌اش نمرده است ( مهدی فلاحتی و روح‌الله زم)  [2017 Oct] 
* داستان فراموش شده یک حاکم شرع در دهه ۶۰ حسین موسوی تبریزی از حاکم شرع تا اصلاح‌طلب  [2017 Sep] 
*علی قدوسی دادستان کل انقلاب و ویرانگر «عدالت‌خانه»  [2017 Sep] 
*نقش یزدی در تحمیل خمینی به ایران بی‌بدیل است   [2017 Aug] 
*سایت توانا:‌ روحانیت انقلابی، متهم اصلی آتش‌سوزی سینما رکس آبادان  [2017 Aug] 
*نعمت احمدی و انکار نقش آوایی در کشتار ۶۷ با استفاده از «توریه» ‏  [2017 Aug] 
*خلخالی حکم اعدام خودش را صادر می‌کند   [2017 Aug] 
*تلاش سپاه و حاکم شرع خوزستان برای مخدوش نشان دادن روایت آیت‌الله منتظری از کشتار ۶۷‏  [2017 Aug] 
*تعویض صندلی میان مسئولان کشتار − چه کسی قرار است بر مسند وزارت دادگستری بنشیند؟  سیدعلیرضا آوایی سردسته‌ی تیم کشتار در خوزستان [2017 Aug] 
*قاتل قاسملو میزبان مراسم تحلیف روحانی و خیرمقدم گو به میهمانان خارجی  [2017 Aug] 
*آیا میرحسین موسوی شرمنده‌ی «عفو بین‌الملل» و نهاد‌های بین‌المللی می‌شود؟‌‏   [2017 Aug] 
* محمد محمدی‌گیلانی جنایتکاری در لباس «معلم اخلاق»   [2017 Aug] 
*اسدالله لاجوردی چشم و چراغ خمینی و خامنه‌ای  [2017 Jul] 
*‏«نومسلمانان دو آتشه» در عرصه‌ی هنر  [2017 Jul] 
*علی فلاحیان جنایتکاری که از پرده بیرون می‌آید   [2017 Jul] 
*پوزش به خاطر اشتباهم در مورد تاریخ مصاحبه‌ی تلویزیونی احسان طبری   [2017 Jul] 
*برگی از تاریخ؛ «قرارداد ۱۹۱۹»، نایبیان کاشان، پدربزرگم حاج‌محقق‌الدوله  [2017 Jul] 
*محسنی‌اژه‌ای چرا خاوری را فراری داد ‏  [2017 Jun] 
*دکتر مسعود شیری «جاودانه‌ای» که غریبانه رفت   [2017 Jun] 
*پاسخی به ادعاهای محسن آرمین بازجو و شکنجه‌گر سابق و «اصلاح‌طلب» کنونی  [2017 May] 
*سو‌ءاستفاده از نام و یاد جاودانه‌ها ممنوع (به یاد حسن جهان آرا)  [2017 May] 
*آنچه از رئیسی در «کشتار ۶۷» دیدم  [2017 May] 
*سعید کریمیان چه کسی بود و چه سابقه‌ای داشت؟  [2017 May] 
*«گلزارخاوران» مشهد، پیش پای «آیت‌الله قتل‌عام» ذبح می‌شود  [2017 Apr] 
*شیوه‌های جدید مأموران وزارت اطلاعات در فضای مجازی  [2017 Mar] 
*تقدیر هم‌زمان دعایی از یک چهره‌ی ملی و یک «جنایتکار علیه بشریت»  [2017 Mar] 
*نگاهی به زندگی برادران ذاکر، مسئولان اطلاعاتی رژیم خمینی و فرقه‌ی رجوی  [2017 Mar] 
*خطرات «عشق‌بازی» خامنه‌ای با «امام زمان» برای ایران و منطقه ‏  [2017 Feb] 
*شیخ محمد یزدی رئیس قوه قضاییه که چماقدار بسیج می‌کرد  [2017 Feb] 
*هادی غفاری شکنجه‌‌گری در لباس «اصلاح‌طلبی»  [2017 Feb] 
*تحلیل CIA از تسخیر سفارت آمریکا در تضاد کامل با ادعا‌های مضحک فخرآور  [2017 Feb] 
*حسین طائب یکی از خطرناک‌ترین چهره‌های امنیتی  [2017 Feb] 
*دست‌پخت سایت «همبستگی ملی» و خانم دشتی  [2017 Jan] 
*هاشمی رفسنجانی و خامنه‌ای در نگاه آیت‌الله گلزاده غفوری  [2017 Jan] 
*گزارش محرمانه‌ی CIA در مورد هراس اتحاد شوروی از انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی  [2017 Jan] 
*گزارش محرمانه‌ی CIA در مورد مسئولیت مجاهدین در انفجار حزب جمهوری اسلامی  [2017 Jan] 
*رپرتاژ آگهی «صدای آمریکا» برای مطرح کردن «بچه‌پررو» و «رفیق‌آیت‌‌الله»  [2017 Jan] 
*هاشمی معمار سرکوب دهه ۶۰ بود و مانع کشتار در پس از ۸۸  [2017 Jan] 
*محمدی‌ری‌شهری جنایتکاری که به چپاول مشغول است  [2017 Jan] 
*محمدعلی سرلک تیرخلاص‌زن دهه‌ی ۶۰ که روزگار خوشی ندارد  [2017 Jan] 
*اسدالله «خالصی» هم پر کشید و رفت  [2017 Jan] 
*رؤسای زندان اوین در دهه‌ی ۶۰  [2016 Dec] 
*سعید حسین‌زاده، زندانی سیاسی معترض، محمد حسین‌زاده مدیر داخلی اوین در دهه‌ی ۶۰  [2016 Dec] 
*نصیر نصیری و اسماعیل شاهرودی و «بی‌معرفتی»  [2016 Dec] 
*محسن نادریان، لات با معرفت قربانی «قتل‌های زنجیره‌ای»  [2016 Dec] 
*سعید امامی «سرباز راستین اسلام» که بود و چه کرد؟  [2016 Nov] 
*موسوی اردبیلی یکی از مسئولان کشتار دهه ۶۰  [2016 Nov] 
*پسر وزیر بهداری، زندانی سیاسی ۱۳ ساله و شهید ۱۵ ساله‌ «جبهه حق علیه باطل»  [2016 Nov] 
*تیرخلاص‌زن‌های اوین در دهه‌ی ۶۰ که کشته شدند  [2016 Nov] 
*«ارتجاع غالب» و «ارتجاع مغلوب»، دو تیغه یک قیچی   [2016 Nov] 
*شبیه سازی صفحه‌ی فیس بوک من توسط دستگاه اطلاعاتی رژیم   [2016 Nov] 
*تجاوز به کودکان و «حافظه تاریخی» ما ایرانیان   [2016 Nov] 
*توطئه‌ وزارت اطلاعات و بخش سایبری آن تحت پوشش دفاع از «چپ»‌  [2016 Nov] 
*«تیرخلاص‌زنی» که در ویلای شخصی‌اش بیلیارد بازی می‌کند  [2016 Nov] 
*با چهره‌‌ی «حاج آقا حسینی» و شبکه‌ی اطلاعاتی رژیم آشنا شویم  [2016 Nov] 
*سوءاستفاده جنسی از کودکان و نوجوانان در زندان  [2016 Oct] 
*کپی کردن صفحه‌ی فیس بوکم توسط «از ما بهتران»  [2016 Oct] 
*نامه‌ی شریرانه‌ی نماینده‌ی مریم رجوی به «کانون دوستداران فرهنگ ایران» در واشنگتن  [2016 Oct] 
*خامنه‌ای‌ و قاری قرآن فاسد، خمینی و روحانیت فاسد  [2016 Oct] 
*مسابقه‌ی فوتبال در روز تاسوعا، بمبگذاری در «حرم امام رضا» در روز عاشورا   [2016 Oct] 
*بیایید تصور کنیم....  [2016 Oct] 
*با نحوه‌ی کارکرد دستگاه اطلاعاتی و امنیتی در فضای مجازی آشنا شویم   [2016 Oct] 
*فیروز محوی یا «دزد ناشی» کمیسیون خارجه‌ شورای ملی مقاومت!   [2016 Oct] 
*مشارکت «فرقه‌ی رجوی» در زمینه‌سازی قتل «فراز» و «رها»   [2016 Oct] 
*«فراز» و «رها» جدیدترین قربانیان «قتل‌های زنجیره‌ای»  [2016 Sep] 
*محسنی اژه‌ای همچنان محرمانه حکم قتل صادر می‌کند  [2016 Sep] 
*رازینی قاتلی که به جنایاتش «افتخار» می‌کند  [2016 Sep] 
*پورمحمدی جنایتکاری که شب‌ها راحت می‌خوابد  [2016 Sep] 
*آمار واقعی زندانیان قتل‌عام‌شده در تابستان ۶۷ و جعلیات پیرامون گور دسته‌جمعی  [2016 Sep] 
*فیلم کامل گفتگوی ایرج مصداقی با معاون مصطفی پورمحمدی در ژاپن  [2016 Sep] 
*«حاجی علوی و حاجی فلاحی» یا «حاجی رجوی و حاجی خزایی»  [2016 Sep] 
*توضیحی چند در مورد گفتگوی مهدی خزعلی با صدای آمریکا   [2016 Sep] 
*گفتگو با آوایی بازرس ویژه روحانی و خلف‌رضایی قاضی دیوان عالی‌ کشور، عاملان کشتار دهه‌ی ۶۰ ‏‏(بخش دوم) ‏   [2016 Sep] 
*گفتگوی اختصاصی با علیرضا آوایی یکی از مسئولان کشتار ۶۷ (قسمت اول)  [2016 Aug] 
*نگاهی گذرا به ریشه‌های قتل‌عام زندانیان در سال‌های ۶۰ و ۶۷   [2016 Aug] 
*دلایل واقعی کشتار زندانیان سیاسی در سال ۶۷  [2016 Aug] 
*از زندان برای آیت الله منتظری گزارش فرستادم   [2016 Aug] 
*ادعای جدید فرقه «صاحب‌مرده» رجوی مبنی بر عضویت من در هیأت کشتار ۶۷!  [2016 Aug] 
*گزارش کذب اعضای هیأت کشتار ۶۷ به آیت‌الله منتظری  [2016 Aug] 
*خروج مأموران ساواک از کشور در دیماه ۵۷، سفر به اسرائیل و اخراج از این کشور(گفتگو با پرویز معتمد)  [2016 Aug] 
*نگاهی دوباره به قاضی صلواتی و «برادر همسرش»  [2016 Jul] 
*پاسخی به ادعاهای بهروز جلیلیان در مورد «نه زیستن نه مرگ»  [2016 Jul] 
*بدون شرح!‌ آیا مسعود رجوی پاسخی برای این اسناد دارد؟  [2016 Jul] 
*آقای همنشین بهار! منظور وزیر کار امیر قاسم معینی است و نه هوشنگ انصاری  [2016 Jun] 
*اگر بهشتی زنده می‌ماند چه می‌شد؟‌  [2016 Jun] 
*مهدی سامع سرباز «ولی فقیه» در غیبت و «ارتجاع مغلوب»   [2016 Jun] 
*گوشه‌هایی از زندگی سراسر فساد کامران دانشجو چشم‌وچراغ خامنه‌ای در دانشگاه‌ها   [2016 Jun] 
*آیا عقلانیتی در اشرف دهقانی هست؟  [2016 Jun] 
*تلاش دستگاه اطلاعاتی رژیم برای تماس با پرویز ثابتی، ایجاد رابطه با آمریکا، شکایت از مجاهدین در گفتگو با پرویز معتمد  [2016 Jun] 
*نگاهی دوباره به نامه نگاری دبیر کنفدراسیون جهانی محصلین و مصطفی خمینی در دهه‌ی ۴۰  [2016 Jun] 
*مهدی سامع و «سه تفنگدار»ش  [2016 May] 
*بازداشت و دوران «حصر» خمینی تا تبعید در گفتگو با پرویز معتمد   [2016 May] 
*حمید اسدیان «مدیحه سرای» دربار رجوی و «ارزش غایی کلمات»  [2016 May] 
* جنگ و گریز ساواک با چریک «افسانه»‌ای حمید اشرف از نگاهی دیگر  [2016 May] 
*نگاهی اجمالی به سناریوی رژیم در مورد «زن» دستگیر شده در آلبانی  [2016 May] 
* مصطفی تاج زاده و «امام خمینی» و «دوران طلایی »   [2016 May] 
*دسته گل جدیدی که «تیرخلاص» زن اوین به آب داد  [2016 May] 
*داستان «استاد ادبیات از خراسان سرفراز» و «دیپلمات اسکاندیناوی»  [2016 May] 
*جنگ نیابتی شیعه و سنی و تعطیلی نهم ربیع‌الاول «آغاز امامت ولی عصر» و «عید‌الزهرا»  [2016 May] 
*«پرچم سرخ» تکان دادن سعید سلطانپور در روایت مجاهدین  [2016 May] 
*مروری بر «زخمی شدن قاسم سلیمانی» و «درب ضد انفجار اتمی» در تونل زیر زمینی سپاه در روایت مسعود رجوی  [2016 Apr] 
*جاودانه‌های خانواده‌ی محمدرحیمی در شعر زنده یاد نصیر نصیری  [2016 Apr] 
*شبکه‌ی نفوذی مجاهدین در رژیم، قربانی «خیانت» مسعود رجوی (بخشی از گزارش ۹۳)  [2016 Apr] 
* فیروز الوندی و «لاله‌های سرنگونش»  [2016 Apr] 
*«سرقت» شعرهای نصیر نصیری توسط مجاهدین و استفاده از آن در خاطرات محمود رویایی!  [2016 Apr] 
*نصیر نصیری همچون «بادی سرگردان» در جستجوی آشیانه‌‌اش  [2016 Apr] 
*آیا رژیم قصد آزادی رابرت لوینسون را دارد؟  [2016 Mar] 
*سید‌ابراهیم رئیسی جنایتکاری در مقام تولیت «آستان ضامن آهو»  [2016 Mar] 
*نگاهی ایدئولوژیک به نامه‌‌‌های مسعود رجوی خطاب به خبرگان و خامنه‌ای  [2016 Mar] 
*در رثای دکتر هادی اسماعیل‌زاده حقوقدان بزرگ میهن مان  [2016 Mar] 
*بارز شدن دشمنی هیستریک فرقه رجوی با زندانیان سیاسی مقاوم و مبارز   [2016 Feb] 
*دزد ناشی به کاهدان می زند («جنون» مسعود رجوی)  [2016 Feb] 
*«چه بی ثمر به در می‌کوبم» نگاهی به چند شعر نصیر نصیری  [2016 Jan] 
*عباس رحیمی آن «جان شیفته»  [2016 Jan] 
*کارزار غیرانسانی جماعت رجوی علیه بیماری عباس محمدرحیمی  [2016 Jan] 
*نقش اخلاق در رفتارهای سیاسی  [2016 Jan] 
*سرگیجه ی رجوی در برابر مظلومیت عباس محمدرحیمی  [2016 Jan] 
*حمله کینه توزانه ی مسعود رجوی به عباس محمدرحیمی سمبل جوانمردی و راستی  [2015 Dec] 
*مترجم نیروی دریایی آمریکا در زندان اوین؛ نماینده خمینی در نیروی دریایی، امام جماعت در آمریکا  [2015 Nov] 
*پیش‌بینی خروج نیروهای آمریکایی از عراق و خطرات ناشی از آن  [2015 Nov] 
*رجوی خواهان ادامه جنگ در لیبرتی، کمیساریای عالی پناهندگان خواهان انتقال فوری مجاهدین از عراق   [2015 Nov] 
*جنایت «لیبرتی» و مسئولیت مشترک خامنه‌ای و مسعود رجوی  [2015 Oct] 
*محمدحسن راستگو «مبتکر شیوه خاصی از آموزش و تفریح برای کودکان»  [2015 Oct] 
*پاسخ من به دستگاه اطلاعاتی و امنیتی رژیم برای مناظره در «دانشگاه هنر تهران»  [2015 Oct] 
*متن کامل نامه آیت‌الله گلزاده غفوری به ‌آیت‌الله منتظری: «با آب دیگری وضو بسازید»  [2015 Oct] 
*تلاش نافرجام فخرآور برای بدنام کردن اسماعیل خویی  [2015 Sep] 
*گل ــ زاده، نخ «دانه‌های تسبیح» * (قسمت دوم)   [2015 Sep] 
*من و فرهاد و زندان و «یه شب مهتاب» *  [2015 Sep] 
*«کشتار ۶۷» در شعر نصیر نصیری (شاعری که قربانی خمینی و رجوی شد)  [2015 Sep] 
*گفتگوی گزارشگران با ایرج مصداقی بمناسبت یادبود کشتار زندانیان سیاسی در تابستان 1367  [2015 Aug] 
* جنایتکاران دهه ۶۰ پست دولتی دارند روایت ایرج مصداقی از سیاه‌ترین دهه عمر جمهوری اسلامی - بخش دوم [2015 Aug] 
*نصیر نصیری شاعری که قربانی خمینی و رجوی شد  [2015 Aug] 
*بقیه داستان «جیمزباند» و «رفیق آیت‌الله»   [2015 Aug] 
*روایت ایرج مصداقی از سیاه‌ترین دهه عمر جمهوری اسلامی - بخش نخست زندانی قطع نخاع شده را روی برانکارد بردند و اعدام کردند [2015 Aug] 
*کوتاه و گویا؛ «انترناسیونال بچه‌پرروها»   [2015 Aug] 
*سکوت مسعود رجوی در قبال پذیرش پناهندگی یکی از متهمان قتل‌ کشیش‌های مسیحی در سوئد  [2015 Aug] 
*توطئه‌ی جدید دستگاه اطلاعاتی رژیم و مجاهدین علیه «نه زیستن، نه مرگ» و من   [2015 Aug] 
*«هوشنگ عیسی بیگلو» و «همنشین بهار» در روایت عرفان قانعی فرد پادوی دستگاه امنیتی   [2015 Aug] 
*رضا مصطفوی طباطبایی «خیر» حامی پرسپولیس یا یکی از عوامل گم‌شدن دکل نفتی   [2015 Jul] 
*به یاد مادر انسیه بخارایی کاشی (سید‌احمدی) که «لبخندش باغ ستاره‌ها بود»   [2015 Jun] 
*از جعل امضاهای ناشیانه پای بیانیه دلواپسان تا جعل امضا تحت نام «بیش از ۱۵۰۰نفر از دوستداران جنبش فدائی»  [2015 Jun] 
*اوین؛ از جوخه‌‌ی اعدام لاجوردی تا پارک قالیباف و لاریجانی  [2015 May] 
*چهل سال پس از ترور شریف واقفی؛ شباهت‌های رفتاری مسعود رجوی و تقی‌ شهرام   [2015 May] 
*چرا در مورد بیژن جزنی و حمید اشرف می‌نویسم؟  [2015 Apr] 
*من یا محسن درزی «تواب»، کدام یک بایستی پوزش بخواهیم؟  [2015 Apr] 
*سناریوی جدید دستگاه اطلاعاتی رژیم؛ مجاهدین عامل اسیدپاشی روی زنان  [2015 Apr] 
*فرخ نگهدار و تاریخی سراسر جعلی: چگونه جنبش فدایی، بیژن جزنی و حمید اشرف قربانی شده‌اند  [2015 Apr] 
*سازمان چریک‌های فدایی خلق و پذیرش رهبری خمینی در دوران انقلاب ضد‌سلطنتی  [2015 Apr] 
*«ایران اینترلینک» صدای دستگاه اطلاعاتی رژیم   [2015 Mar] 
*مسعود رجوی بیش از رژیم جمهوری اسلامی از نمایش جهانی فیلم «آن‌ها که گفتند نه» در هراس است  [2015 Mar] 
*کشتار وحشیانه با استناد به آیات قرآن و سنت  [2015 Mar] 
*پیش‌بینی هشت سال پیش نتایج تحریم اقتصادی رژیم و خروج نیروهای آمریکایی از عراق  [2015 Feb] 
*قاضی حسن تردست قاتل ریحانه جباری مرتکب جنایت دیگری شد  [2015 Feb] 
*دست‌خط‌های ارائه شده از سوی مجاهدین خلق به ایرج مصداقی  [2014 Dec] 
*واکنش رهبری عقیدتی مجاهدین به مقاله‌ی «مسعود رجوی سه دهه «فرار» از «جانبازی» و به خطر انداختن جان مجاهدین»  [2014 Dec] 
*تروریست سیدنی کیست و کتاب شعرش را چه کسی انتشار داد؟  [2014 Dec] 
*فراخوان «ستاد اجتماعی مجاهدین در داخل کشور» طنز یا فاجعه  [2014 Dec] 
*مسعود رجوی سه دهه «فرار» از «جانبازی» و به خطر انداختن جان مجاهدین  [2014 Dec] 
*پروژه‌ی «شهید‌سازی» از مرتضی سربندی مأمور اطلاعاتی و مسئول آموزش گارد پرواز سپاه پاسداران   [2014 Oct] 
*عملیات مروراید مجاهدین در بهار ۱۳۷۰ کردکشی یا دخالت سپاه‌پاسداران در عراق؟  [2014 Oct] 
*مجاهدین خلق، داعش، «انقلابیون عراقی»، «عشایر انقلابی»، بدون شرح   [2014 Oct] 
*تشابه احکام «داعش»‌گونه‌ی خمینی برای کشتار نظامیان و زندان سیاسی در مرداد ۶۷  [2014 Oct] 
*نگاهی دوباره به دیدگاه‌ه‌ای هفت سال پیش ایرج مصداقی پیرامون احتمال حمله‌‌نظامی، تحریم اقتصادی، بحران‌هسته‌ای و ...  [2014 Sep] 
*به مناسبت درگذشت امام جمعه شمیرانات: حجت‌الاسلام محسن دعاگو، امام جمعه، بازجو، شکنجه‌گر و فرمانده کمیته  [2014 Sep] 
*اعدام‌های ۶۷ از یک سال قبلش برنامه‌ریزی شده بود ارائه آمار غیر واقعی از اعدام‌های ۶۷ تنها به جمهوی اسلامی کمک می‌کند [2014 Sep] 
*آزادی متهمان ترور «متخصصان هسته‌‌ای» یک رسوایی دیگر برای خامنه‌ای  [2014 Sep] 
*طرح یک پرسشنامه (مجاهدین در برابر پرسش‌های مردم) بخشی از «گزارش ۹۳»  [2014 Aug] 
*دخالت مجاهدین در امور داخلی عراق و حمایت از نیروهای تحت هژمونی «داعش» (بخشی از گزارش ۹۳)  [2014 Aug] 
*روحانیت انقلابی، متهم اصلی آتش‌سوزی سینما رکس آبادان  [2014 Aug] 
*مظفر الوندی پاسدار زندان یا مسئول دفتر «حقوق بشر» و دبیر مرجع «حقوق کودک»  [2014 Aug] 
* گورستان «خاوران»  [2014 Aug] 
*اعدام، یک پارامتر مهم در حیات سیاسی نظام جمهوری اسلامی است  [2014 Aug] 
*شبکه‌ی نفوذی مجاهدین در رژیم، قربانی «خیانت» مسعود رجوی (بخشی از گزارش ۹۳)  [2014 Aug] 
*قاضی محمد مقیسه و سه دهه جنایت علیه بشریت  [2014 Aug] 
*«فرد خوشنام» مجاهدین چه کسی است ؟  [2014 Jul] 
*سرنوشت مسعود دلیلی، یادآور سرنوشت سعید امامی (بخشی از گزارش ۹۳)  [2014 Jul] 
*توضیحی مختصر در مورد فرار مسعود رجوی از عراق و ترک صحنه‌ی جنگ   [2014 Jul] 
*دریافت «جایزه یواشکی» توسط خانم رجوی  [2014 Jul] 
*تصحیح یک اشتباه در ارتباط با گزارش ۹۳ و پوزش از آقای سعید جمالی   [2014 Jul] 
*گزارش 93 / واکاوی و بررسی فرهنگ و رفتار توتالیتاریستی مسعود رجوی نگاهی به واکنش‌ها و برخوردهای رهبری مجاهدین و مریدان حل شده در وی، در برابر «گزارش ۹۲» و تحولات یک ساله گذشته (1392/1393) [2014 Jul] 
*ای کاش نه تیم ملی فوتبال، که جامعه‌ی ایران «کارلوس کی‌روشی» می‌داشت   [2014 Jun] 
*تصحیح یک روایت در مورد زنده یاد غلامحسین (شاپور) قناعتی  [2014 May] 
*«لعبتی هزار ماشالا»، نامه سرگشاده به عماد‌الدین باقی  [2014 Apr] 
*نگاه متفاوت من، محمد مصطفایی و وحید پوراستاد به علیرضا آوایی  [2014 Apr] 
*من و «حق» بیژن جزنی و کشتار ۳۰ فروردین ۱۳۵۴  [2014 Apr] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (بخش پایانی) نقش وابستگان فدراسیون فوتبال و تربیت‌بدنی در فساد   [2014 Apr] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۱۶) لومپنیسم در حاکمیت، لومپنیسم در فوتبال و ...   [2014 Apr] 
*«عشق» و نسل برآمده از انقلاب ضد سلطنتی  [2014 Apr] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۱۵) روحانیت و دلالان در فوتبال  [2014 Mar] 
*مسعود رجوی و «پرفسور راج بالدو» و جایزه «خدمات بشردوستانه بین‌المللی»   [2014 Mar] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۱۴) نقش رمالان، جادوگران و مداحان در فوتبال  [2014 Mar] 
*نوروز در زندان‌های دهه‌ی ۶۰  [2014 Mar] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۱۳) غوغای اعتیاد و دوپینگ  [2014 Mar] 
*انتخاب مریم رجوی به عنوان «پرافتخار زن سال ۲۰۱۳ » و پروفسور «راج بالدو»  [2014 Mar] 
*نگذارید دست‌های خونین خمینی را پاک کنند   [2014 Mar] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۱۲) سرمایه‌داران نوکیسه در فوتبال  [2014 Mar] 
*مرتضی فهیم کرمانی صادر کننده‌ی اولین حکم ترور، سنگسار و قطع دست   [2014 Mar] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۱۱) سرمایه‌داران نوکیسه و فوتبال  [2014 Feb] 
*سیدحسین موسوی تبریزی خشن‌ترین قاضی نظام، مدعی «اسلام رحمانی»  [2014 Feb] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته، سرمایه‌داران نوکیسه و فوتبال (۱۰)  [2014 Feb] 
*ادامه‌ی دشمنی دستگاه ولایت با زنده‌یاد فرخ‌رو پارسای  [2014 Feb] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۹) (سرمایه‌داران نوکیسه در فوتبال)  [2014 Feb] 
*علی یونسی و تکذیب محاکمه و اعدام نظامیان حزب توده  [2014 Feb] 
*ناصر میناچی مشمول «فامیل الدنگ»‌ نشد  [2014 Feb] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۸) هجوم سرمایه‌داران نوکیسه به بازار فوتبال  [2014 Jan] 
*مقوله‌ی حجت‌الاسلام «جعفر نیری» و مستند‌سازی کشتار ۶۷  [2014 Jan] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (بخش ۷) تحولات باشگاه پرسپولیس، استقلال و ...   [2014 Jan] 
*حسینعلی نیری رئیس دادگاه انتظامی قضات «رژیم کشتار »  [2014 Jan] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۶) دخالت سپاه پاسداران در فوتبال  [2014 Jan] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۵)  [2014 Jan] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۴)  [2013 Dec] 
*نگاهی دوباره به دستگاه اطلاعاتی نظام و قربانیان «انجمن پادشاهی»  [2013 Dec] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۳)  [2013 Dec] 
*طه طاهری (مسعود صدر‌الاسلام) و وزارت اطلاعات مسئول ربودن رابرت لوینسون  [2013 Dec] 
*سخنی با مریم رجوی؛ به یاد «گوهر» و «گوهر»ها  [2013 Dec] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۲)  [2013 Dec] 
*چند نفر در زندان قزلحصار اعتصاب غذا کرده‌اند؟ نگاهی به اطلاعیه دبیرخانه شورای ملی مقاومت  [2013 Dec] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۱)  [2013 Dec] 
*پاسخ مجاهدین به مقاله‌ی فریبا هادیخانلو «اشرف نشان» یا «تواب اتاق آزادی اوین»   [2013 Nov] 
*فریبا هادیخانلو «اشرف نشان» یا «تواب اتاق آزادی اوین»  [2013 Oct] 
*خطر اعدام متهمان ترور‌های هسته‌ای و «جاسوسی» برای موساد   [2013 Oct] 
*نهاد نمایندگی خامنه‌ای و تائید قتل‌عام‌های ۶۰ و ۶۷  [2013 Oct] 
*انشعاب و ایجاد تشکل؛ پاسخ به نامه‌ی سرگشاده‌ی آقای ریحانی  [2013 Oct] 
*حق تیر و شکنجه در قوانین جمهوری اسلامی   [2013 Sep] 
*رادیو بی بی سی و گزارش بیطرفانه‌اش از عراق  [2013 Sep] 
*پس از قتل‌عام در اشرف، کشتار بزرگتری در چشم‌انداز است  [2013 Sep] 
*علیرضا یعقوبی «اشرفی» امروز و همکار سعید امامی و فلاحیان دیروز  [2013 Aug] 
*لزوم مبارزه با شخصیت‌سازی و شخصیت پرستی و پرهیز از مطلق‌کردن افراد   [2013 Aug] 
*قاضی صلواتی یکی از اضلاع مثلت «جنایت علیه بشریت»  [2013 Aug] 
*نامه سرگشاده به شیرین عبادی، «اسلام رحمانی» چاره‌ی کار نیست  [2013 Aug] 
*آیت‌الله گلزاده غفوری و پذیرش وکالت عباس امیرانتظام   [2013 Aug] 
*چه چیز خشم «‌اهل حق» در ایران را برانگیخت و خودسوزی‌ها چرا آغاز شد؟  [2013 Jul] 
*واکنش مشابه‌ مجلس شورای اسلامی و «شورای ملی مقاومت» به «استعفا»  [2013 Jul] 
*نگاهی ایدئولوژیک به نامه‌‌‌های مسعود رجوی خطاب به خبرگان و خامنه‌ای  [2013 Jul] 
*محمد‌علی امانی رئیس اوین و عضوی از خانواده‌ی جنایتکار و غارتگر امانی   [2013 Jul] 
* مجاهدین و بنیانگذاران آن در بوته نقد  [2013 Jul] 
*انفجار حرم عسگرین و اعتراف ژنرال جورج کیسی  [2013 Jun] 
*بخش منتشر نشده‌ی گزارش ۹۲، نامه‌ی سرگشاده به مسعود رجوی   [2013 Jun] 
*مکاتبات من با ابوالقاسم رضایی یکی از مسئولان مجاهدین در دیماه ۱۳۸۸  [2013 May] 
*سنگ بنای نابسامانی‌های کشور را هاشمی گذاشته-  [2013 May] 
* محمد مهرآیین، مظهر جنایت و فساد  [2013 May] 
*گزارش ۹۲، نامه‌ی سرگشاده به مسعود رجوی  [2013 May] 
*سیدحسین موسویان و شیخ حسن روحانی دو مدعی تحصیل در بریتانیا  [2013 Apr] 
*نگاهی به پرونده‌ی کهریزک و سوابق جنایتکارانه «قاضی حداد»  [2013 Apr] 
*حجت‌الاسلام محسن دعاگو، امام جمعه، بازجو، شکنجه‌گر و فرمانده کمیته  [2013 Mar] 
*نگاهی به زندگی جلیل بنده یکی از تیرخلاص‌زن‌های اوین  [2013 Mar] 
*سفر مصطفی محمد نجار به وین شلیک به لیست جدید اتحادیه‌‌ اروپا  [2013 Mar] 
*نقش مجید قدوسی یکی از عوامل کشتار ۶۷ در فوتبال   [2013 Mar] 
*سیدعباس ابطحی یکی از جنایتکاران علیه بشریت  [2013 Feb] 
*دستگیری یک شهروند اسلواکی اقدامی شکست‌خورده در راه تکمیل سناریوی ترورهای هسته‌ای  [2013 Feb] 
*حمله‌ی موشکی به لیبرتی آخرین اقدام تروریستی رژیم نخواهد بود  [2013 Feb] 
*«هوشنگ عیسی بیگلو» و «همنشین بهار» در روایت عرفان قانعی فرد پادوی دستگاه امنیتی  [2013 Jan] 
*آقای واحدی، بشارتی نه «خدا ترس است و نه با شرف»  [2013 Jan] 
*طه طاهری (مسعود صدر‌الاسلام) و وزارت اطلاعات مسئول ربودن رابرت لوینسون  [2013 Jan] 
*تلاش برای نجات تروریست‌های‌ سپاه قدس در تایلند  [2012 Dec] 
*نشریه‌ی پیکار، قاسم عابدینی و ترور آمریکایی‌ها  [2012 Dec] 
*رو در رو با فائزه هاشمی و «عبرت روزگار»  [2012 Dec] 
*آیا خامنه‌ای مخالف اعدام مارکسیست‌‌ها بود؟  [2012 Dec] 
* بدون شرح! ایرج مصداقی در کنار احمدی‌نژاد در حال افتتاح کارخانه  [2012 Dec] 
*«گفتگوهای زندان» و سندروم «دایی جان ناپلئون»  [2012 Dec] 
*مازیار بهاری و «اعترافات اجباری»  [2012 Nov] 
*حکم تاریخی دادگاه لاهه و واکنش ناگزیر «هیأت اجرایی راه کارگر»  [2012 Nov] 
*تاکسی زرد رنگ پژو ۴۰۵ و ترور پاسدار فریدون عباسی  [2012 Nov] 
*آیا مجاهدین و دشمنانشان فرهنگی مشابه دارند؟  [2012 Oct] 
*چه کسانی مستشاران آمریکایی در ایران را ترور کردند؟   [2012 Oct] 
*متهم کردن بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به مشارکت در ترور‌های هسته‌ای   [2012 Oct] 
*وزیر فتحی هوادار دکتر شریعتی چرا و چگونه «رفیق» شد؟  [2012 Oct] 
*«جهانبخش سرخوش» و «شرکا» همسو و همگام با رژیم  [2012 Oct] 
*من و «حق» بیژن جزنی و کشتار ۳۰ فروردین ۱۳۵۴  [2012 Oct] 
*آیا محمدی گیلانی حکم اعدام فرزندانش را داد؟  [2012 Sep] 
*نگاهی به جعلیات انتشار یافته از سوی ساموئیل کرماشانی در مورد مولود آفند و متهمان دستگیر شده در ایران   [2012 Sep] 
*ربودن مولود آفند، ارتباط آن با «ترورهای هسته‌ای»، اقلیم کردستان و موساد  [2012 Sep] 
* نگاهی دوباره به سناریوی «سربازان گمنام امام زمان» و قربانیان آن  [2012 Sep] 
*دلایل اتخاذ اقدامات امنیتی اجلاس «غیرمتعهدها» در تهران  [2012 Aug] 
*به فریاد متهمان بیگناه ترور «متخصصان هسته‌ای» برسید  [2012 Aug] 
*علیرضا آوایی، غلامرضا خلف رضایی زارع و چند جنایتکار علیه بشریت  [2012 Aug] 
*«حاج رضا» و کتایون ‌آذرلی و یک پروژه‌ی امنیتی   [2012 Jul] 
*چشم‌ها را باید شست، جور دیگر باید دید؛ پرسش‌هایی از سوی مخالفین ایران تریبونال  [2012 Jul] 
*دروغپردازی «حاج‌رضا» در مورد نحوه‌ی سفر به اروپا  [2012 Jul] 
*پرده‌‌ی دیگری از «داستان‌های هزار و یک شب» صاحب‌منصب قضایی رژیم  بازی چرخ بشکندش بیضه در کلاه زیرا که عرض شعبده با اهل راز کرد [2012 Jul] 
*«دو پیمانه آب و یک چمچه دوغ»، نگاهی به روایت‌های جعلی صاحب‌منصب قضایی رژیم  [2012 Jul] 
*پاسخ به چند سؤال در ارتباط با خاطرات و مصاحبه‌ی‌ تلویزیونی ثابتی و واکنش‌های پیرامون آن  [2012 Jun] 
*حاج احمد قدیریان مسئول گروه ضربت و جوخه‌های اعدام اوین   [2012 Jun] 
*«فرقان» در آیینه‌ی تاریخ  [2012 Apr] 
*مایک والاس و هاشمی رفسنجانی  [2012 Apr] 
*حمید رضا نقاشیان تجسم عینی حاکمیت فاسد  [2012 Mar] 
*چه کسی خامنه‌ای را در تیرماه ۶۰ ترور کرد؟ به یاد اروج امیرخان‌زاده که «برای نامش مقاومت کرد» [2012 Mar] 
*تروریسم افسار گسیخته‌ی رژیم و مماشات بین‌المللی  [2012 Feb] 
*فراز و نشیب حزب توده در دهه‌ی ۶۰  [2012 Feb] 
*«اپوزیسیون» کی و چگونه کوک می‌شود؟  [2012 Feb] 
*سانسور بخش مهیج خبر «ان بی سی» در مورد نقش مجاهدین در ترور‌های تهران  [2012 Feb] 
*پرونده‌ی لیلا فتحی نمادی از ظلم و بی‌عدالتی دستگاه قضایی ولایت فقیه   [2012 Feb] 
*چه کسانی پشت بیانیه‌‌ی «کرکس‌ها متحد می‌شوند» هستند (بیانیه بیش از ۱۵۰۰ فدایی ولی فقیه) [2012 Jan] 
*نقش رژیم در «قتل‌های زنجیره‌ای متخصصان» ایرانی   [2012 Jan] 
*نامه سرگشاده به آقای محمد نوری زاد  [2011 Dec] 
*نامه‌ی تیرماه ۱۳۶۶ آیت‌الله گلزاده غفوری به ‌آیت‌الله منتظری *  [2011 Dec] 
*نامه آیت‌الله گلزاده غفوری به ‌آیت‌الله منتظری: «با آب دیگری وضو بسازید»  [2011 Nov] 
*پاسخ به پرسش‌هایی چند در مورد بیانیه‌های ضد جنگ و تلاش‌های اکبر گنجی  [2011 Nov] 
*پاسخ به سؤالاتی چند در مورد گزارش آژانس بین‌المللی اتمی و امکان حمله نظامی غرب به ایران  [2011 Nov] 
*چند پرسش و پاسخ در مورد طرح ترور سفیر عربستان در آمریکا  [2011 Oct] 
*جاسوسی وابسته‌ی فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی در لندن علیه دانشجویان ایرانی  [2011 Oct] 
*«باغ‌ها آنگاه که شکفته‌ترند کوله‌ی پاییز را پربار می‌کنند»  [2011 Sep] 
*«از اوج و موج نگاهت عشق پیدا بود»   [2011 Sep] 
*به یاد شهلا و فریده و همه‌ی جاودانگان   [2011 Sep] 
*به یاد مادر جهان‌آرا و جاودانه‌اش «حسن»  [2011 Sep] 
*رقص ققنوس‌ها و آواز خاکستر  [2011 Sep] 
*به روز کردن لیست تروریستی و واکنش‌‌های رژیم  [2011 Aug] 
*محمد سلیمی یکی از جنایت‌کاران علیه بشریت و دست‌اندرکاران قتل‌عام ۶۷  [2011 Aug] 
*راه بهبود حقوق بشر در ایران از رسیدگی به قتل های ۶٧ می گذرد  [2011 Aug] 
*معامله‌ بر سر آزادی دو کوهنورد آمریکایی و باقی ماندن نام مجاهدین در لیست تروریستی  [2011 Aug] 
*گفتگو در مورد گزارشگر ویژه شورای حقوق بشر  [2011 Aug] 
*نوری‌زاده و زنده‌یاد شاپور بختیار  [2011 Aug] 
*مروری بر روایت هاشمی رفسنجانی از پایان قتل‌عام ۶۷ و اطلاعات ارائه شده از سوی دادستانی  [2011 Aug] 
*با آب هفت دریا نیز ننگ کشتار ۶۷ را نمی‌توان شست  [2011 Jul] 
*لیست تروریستی آمریکا و رابطه آن با نجات جان ساکنان اشرف   [2011 Jul] 
*مادر هنوز غصه‌ی عطیه را دارد  [2011 Jul] 
*مادر امامی و آغوش پر از عشق‌اش   [2011 Jul] 
*آیا مجید انصاری راست می‌گوید؟  [2011 Jun] 
*محمدرضا صدر عاملی و رخت‌‌ دامادی‌اش  [2011 Jun] 
*نحوه برخورد دولت موسوی با کشتار ۶۷ و موارد نقض حقوق بشر در مجامع بین‌المللی   [2011 Jun] 
*تصحیح اطلاعات ارائه شده نادرست در مورد گزارشگر ویژه و ...  [2011 Jun] 
*انتخاب گزارشگر ویژه مردِ مسلمانِ غیرعرب و تصحیح چند اشتباه   [2011 Jun] 
*هوشنگ اسدی بدون هیچ پروایی همچنان دروغ می‌گوید  [2011 Jun] 
*از بهناز شرقی نمین تا هاله سحابی  [2011 Jun] 
*با چهره‌ی مجید قدوسی یکی از مسئولان کشتار ۶۷ آشنا شویم  [2011 May] 
*توضیحی در ارتباط با نقد کتاب هوشنگ اسدی  [2011 Apr] 
*نقدی بر «نامه‌هایی به شکنجه‌گرم»، چرا هوشنگ اسدی دروغ می‌گوید؟  [2011 Apr] 
*کدیور و روایت کشتار ۶۷   [2011 Apr] 
*کشتار در اشرف و منادیان «اسلام رحمانی»   [2011 Apr] 
*طه طاهری (مسعود صدر الاسلام) و مفقودشدن رابرت لوینسون  [2011 Mar] 
*۱۹ بهمن شکوه یک مقاومت؛ غم و اندوه غریبانه‌ی زندانیان   [2011 Feb] 
*با چهره‌ی داوود روزبهانی فرمانده حمله به پایگاه موسی خیابانی آشنا شویم  [2011 Feb] 
*برای مظلومیت و تنهایی محمدعلی حاج‌آقایی   [2011 Jan] 
*با چهره‌ی مرتضی اشراقی عضو هیئت کشتار ۶۷ آشنا شویم  [2011 Jan] 
*«خبر کوتاه‌ بود اعدام‌ شان‌ کردند!»*  [2011 Jan] 
*مهدی نادری‌فرد یکی از عوامل اصلی کشتار ۶۷ در زندان گوهردشت  [2011 Jan] 
*یادی از آیت‌الله منتظری و نکاتی چند در ارتباط با میزگرد سیاسی ۳۰ آذر ۸۸ سیمای آزادی   [2010 Dec] 
*نامه سرگشاده به خانم زهرا رهنورد   [2010 Nov] 
*تاریخ گفت‌وگوهای درونی بخش مارکسیست لنینیست مجاهدین خلق و چریک‌های فدایی خلق   [2010 Nov] 
*فردا را چگونه باید ساخت؟  [2010 Nov] 
*برای آن‌هایی که خواهان حقیقت‌اند  [2010 Nov] 
*از به کارگیری شیوه‌های غیراخلاقی بپرهیزیم حتی در رابطه با دشمنانمان   [2010 Nov] 
*ايرج مصداقي و «غزل اميد»   [2010 Sep] 
*انتشار اخبار جعلی از سوی «پیک نت» در ارتباط با مهاجمان به خانه کروبی   [2010 Sep] 
*گرچه ما می‌گذریم راه می‌‌ماند ( در رثای جاوادنه‌های رضایی‌ جهرمی)  [2010 Aug] 
*معرفی عاملان و آمران و افراد مطلع از اعدام‌های مرداد ۶۷  [2010 Jul] 
*قتل‌عام ۶۷ در پاسخ‌های رسمی دولت جمهوری اسلامی   [2010 Jul] 
*ايرج مصداقي: غرب عاملان کشتار را مي‌شناسد  [2010 Jul] 
*نامه سرگشاده به میرحسین موسوی   [2010 Jul] 
*مادر امامی و آغوش پر از عشق‌اش   [2010 Jun] 
*«محمد نبودی ببینی»، برادرت را کشتند!  [2010 Jun] 
*گفت‌وگو با ايرج مصداقی درباره قاضی مقيسه: شريرترين چهره زندان‌های جمهوری اسلامی در دهه ۶۰  [2010 May] 
*«آیا زندگی باز به آن‌ها خواهد خندید»  حکومت کودتا در صدد انجام جنایتی جدید است [2010 May] 
*حق با شادی صدر است یا داریوش برادری  [2010 May] 
*برای مظلومیت و تنهایی محمدعلی حاج‌آقایی   [2010 May] 
*شورای حقوق بشر سازمان ملل و همسر سعید امامی!  [2010 Apr] 
*با چهره‌ی سید حسین مرتضوی یکی از جنایتکاران علیه بشریت آشنا شویم!  [2010 Apr] 
*بهار با بچه‌ها، بهار بی‌بچه‌ها (یادی از دلاوران خانواده‌‌ی مدائن)  [2010 Mar] 
*گفتگوی اشتراک با ایرج مصداقی در رابطه با کمپین دو میلیون امضا بر علیه مجازات اعدام   [2010 Mar] 
*داستان دستبوسی جنتی !  [2010 Mar] 
*«شرفیابی و درخواست عفو و انابه در حضور رهبری»  [2010 Mar] 
*اعدام توابان، تراژدی مضاعف  [2010 Feb] 
*سوءقصد به تواب نظام یا سناریوی جدید کودتاچیان  [2010 Feb] 
*احسان نراقی همچنان در خدمت قدرت  [2010 Feb] 
*نامه‌های علیرضا حاج صمدی به همسرش مریم گلزاده غفوری   [2010 Feb] 
*«کاظم» تبلور خشم و عصیان نسل برآمده از انقلاب ضد‌سلطنتی  [2010 Feb] 
*صدای «صادق» نسلی که در سکوت پرپر شد  [2010 Feb] 
*فرمانده حمله به پایگاه موسی خیابانی چه کسی بود؟   [2010 Feb] 
*کتاب «نگاهی به سازمان بین‌المللی کار، نقض حقوق بنیادین کار در ایران» - ایرج مصداقی  [2010 Feb] 
*وصیت نامه مریم گلزاده غفوری  گل‌ زادگان (مریم گلی)  [2010 Feb] 
*«سلامم غریبانه در هر خانه را خواهد زد» گل‌زادگان- مریم [2010 Feb] 
*عبرت‌های روزگار   [2010 Feb] 
*گل- زادگان ( محمد کاظم)   [2010 Jan] 
*گل‌- زادگان ( محمدصادق)   [2010 Jan] 
*گل ــ زاده، نخ «دانه‌های تسبیح» * (قسمت دوم)  [2010 Jan] 
*مسعود علی‌محمدی آخرین قربانی دستگاه امنیتی ولایت فقیه  [2010 Jan] 
*دکتر گلزاده غفوری مدافع بزرگ حقوق مردم (قسمت اول)  [2010 Jan] 
*فرخ نگهدار و درد «فروپاشی» نظام  [2010 Jan] 
*شب لعنتی و فانوس (به یاد فاطمه کزازی)  [2009 Dec] 
*در رثای کسی که به جای حکومت بر سرهای بالای دار، بر قلب‌های مردم حکومت کرد  [2009 Dec] 
*پرسش و پاسخ در مورد فعل‌انفعالات عراق و وضعیت مجاهدین و ... (بخش دوم)   [2009 Dec] 
*پرسش و پاسخ در مورد فعل‌انفعالات عراق و وضعیت مجاهدین و ... (قسمت اول)  [2009 Dec] 
*آن کس که وابستگی‌های سیاسی و ایدئولوژیکش را نفی کند خود را نفی می‌کند   [2009 Nov] 
*امیر فرشاد ابراهیمی بازیچه‌ دستگاه اطلاعاتی جمهوری اسلامی  [2009 Nov] 
*گزارش‌های نادرست به ما خدمت نمی‌کنند- بخش سوم   [2009 Nov] 
*نقد فرهنگ سیاسی - حذف و سانسور در خاطرات زندان!- بخش دوم  دوستی کی آخر آمد، دوستداران را چه شد [2009 Nov] 
*نقدی بر «آفتابکاران» نوشته‌ی محمود رویایی – بخش نخست  [2009 Nov] 
*به یاد آن که «عاشقانه زیست»  [2009 Oct] 
*همکاری یکی از فعالان اصلی لابی رژیم در انگلستان با فرماندهان سپاه پاسداران  [2009 Oct] 
*مسعود صدر‌الاسلام (طه طاهری)، همان صالح بازجوی معروف ۲۰۹ اوین نیست!  [2009 Sep] 
*گفت گو با ايرج مصداقي، نويسنده چهار جلد خاطرات زندان   [2009 Sep] 
*مذهب در خدمت شکنجه و کشتار  [2009 Sep] 
*احمد توکلی و قتل فجیع نرگس جباری   [2009 Sep] 
*آقای کروبی جنایات دیگر خامنه ای را هم افشا کنید   [2009 Aug] 
*کندوکاوی در وقایع پس از انتخابات 22 خرداد 1388  [2009 Aug] 
*همخوانی یک سیاست  [2009 Aug] 
*سخنی در باب فرصت طلبی گردانندگان سایت «اخبار روز» با چه انگیزه و هدفی؟ [2009 Aug] 
*یگان ویژه پاسداران نیروی انتظامی و «نوپو»  [2009 Aug] 
*بازوهای نظام برای سرکوب جنبش های اعتراضی  [2009 Aug] 
*نامه سرگشاده به آقای مهدی کروبی   [2009 Aug] 
*فرهاد جعفری مدافع سینه چاک احمدی نژاد یا سهی سیفی وبگرد «روزآنلاین»  [2009 Aug] 
*آشنایی با چند تن از عوامل کشتار و جنایت در دهه‌ی ۶۰  [2009 Aug] 
*محمدرضا شریفی نیا تواب دو آتشه اوین و حامی احمدی نژاد  [2009 Aug] 
*نگاهی به سابقه‌ی چندتن از رهبران کودتای ۲۲ خرداد   [2009 Aug] 
*جعلیات جدید امیرفرشاد ابراهیمی در نامه سرگشاده به مجتبی خامنه ای   [2009 Aug] 
*پاسخ به سؤالات سایت گزارشگر در ارتباط با خیزش مردم ایران   [2009 Jul] 
*نگاهی به چهره‌ی چند جنایتکار   [2009 Jul] 
*مجید پورسیف کیست؟  [2009 Jul] 
*مجتبی حلوایی عسگر یکی از عاملان اصلی کشتار ۶۷  [2009 Jul] 
*تحلیلی بر نماز جمعه رفسنجانی   [2009 Jul] 
*فکور، بازجوی شعبه‌ی هفت اوین و تروریست بین‌المللی   [2009 Jul] 
*نقدی بر کتاب «آفتابکاران» نوشته محمود رویایی (مجموعه کامل)  [2009 Jul] 
*«فرهنگ» ناهنجار یک عضو شورای هماهنگی اتحاد جمهوری‌خواهان   [2009 Jul] 
*سخنی با اعضا و هواداران اکثریت و اتحاد جمهوریخواهان  [2009 Jul] 
*حجاریان و شقاوت یک نظام ضدبشری  [2009 Jul] 
*متن سخنرانی ایرج مصداقی در جلسه ایران، انتخاب دمکراتیک  [2009 Jul] 
*«رد تئوری بقا»   [2009 Jun] 
*از ۳۰ خرداد ۶۰ تا ۳۰‌خرداد ۸۸  [2009 Jun] 
*آن کس که باید برود خامنه ای است   [2009 Jun] 
*کودتای جدید در رژیم کودتا  [2009 Jun] 
*با وزیر کشور کابینه‌ی احتمالی کروبی آشنا شویم  [2009 Jun] 
*سید ابراهیم نبوی و پرده پوشی یک دهه جنایت و سرکوب  [2009 Jun] 
*کندوکاوی در ارتباط با دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری   [2009 May] 
*میرحسین موسوی و «برکات سازنده اسلام»   [2009 May] 
*اظهارات مصطفی تاج‌زاده در توجیه کشتار ۶۷  [2009 May] 
*متجاوز را «انتخاب» نمی‌کنند!  [2009 May] 
*مهدی کروبی و میرحسین موسوی و کشتار ۶۷  [2009 May] 
*کتایون آذرلی و کتاب «مصلوب»  [2009 May] 
*نگاهی به تاریخچه‌‌ی شکایت علیه نقض حقوق سندیکایی و آزادی انجمن‌ها توسط دولت‌های ایران (بخش دوم)  [2009 Apr] 
*نگاهی به تاریخچه‌‌ی شکایت علیه نقض حقوق سندیکایی و آزادی انجمن‌ها توسط دولت‌های ایران (بخش اول)  [2009 Apr] 
*ناصر منصوری را روی برانکارد به قتل‌گاه بردند  [2009 Apr] 
*نام واقعی مجید قدوسی چیست؟   [2009 Apr] 
*سرهنگ سید لطف‌الله اتابکی کیست؟  [2009 Apr] 
*گفتگوی پژواک ایران با ایرج مصداقی در ارتباط با نقش‌گروه‌های چپ و مجاهدین در استقرار جمهوری اسلامی، حمایت از خمینی و...  [2009 Mar] 
*ادعاهای نادرست راجع به عکس‌های جنایتکاران  [2009 Mar] 
*ماشین جعل و دروغپردازی راه توده و پیک نت   [2009 Mar] 
*سرگذشت من و سرگذشت یک ترانه  [2009 Mar] 
*به یاد آن که «بهنام» بود   [2009 Feb] 
*تجربه‌اندوزی از تاریخ  [2009 Feb] 
*در خلوت پرشکوه عاشقان آزادی جاری‌ست...  [2009 Feb] 
*خاوران و مادران  [2009 Jan] 
*نقدی بر گزارش دیده‌بان حقوق بشر در مورد آزادی بیان و تجمع در مناطق کردنشین   [2009 Jan] 
*اقتدار مادران   [2009 Jan] 
*حسین مهرپور و تعهدات بین‌المللی جمهوری اسلامی  [2009 Jan] 
*میان ماه من تا ماه گردون! دو کتاب خاطرات جعلی زندان و دو واکنش متفاوت فرهنگی [2008 Dec] 
*انتقام‌جویی نظام «عدل اسلامی» از خانواده‌ها (بخش دوم)   [2008 Dec] 
*چند نکته در ارتباط با مهر و موم کردن کانون مدافعان حقوق بشر   [2008 Dec] 
*انتقام‌جویی نظام «عدل اسلامی» از خانواده‌ها (بخش اول)  [2008 Dec] 
*برخورد گزینشی با حقوق زنان  [2008 Dec] 
*آرامگاه مادر !  [2008 Dec] 
*پرویز زند شیرازی نیز به ابدیت پیوست  [2008 Dec] 
*مادر، «افسانه است، اما دروغ نیست» مادر فاطمه صادقی دانشمند، نماد مقاومت خانواده‌ی بنازاده امیرخیزی! [2008 Dec] 
*دادگاه یا سرپوشی بر جنایت باندهای رژیم در شیراز   [2008 Dec] 
*رفیق‌دوست و حکم مهدورالدم  [2008 Nov] 
*مأموریت «یک اسکادران هموسکسوئل منحرف آمریکایی»!  [2008 Nov] 
*به پاس مقاومت و ایستادگی علی صارمی   [2008 Nov] 
*هشدارهای امنیتی سایت تابناک را جدی تلقی کنیم  [2008 Nov] 
*نوری زاده و دسته گل تازه به آب داده  چه کسی پسر خاله چه کسی است؟  [2008 Nov] 
*غلامرضا جلال و روایت‌های غیرواقعی زندان  [2008 Nov] 
*به یاد آن که «عاشقانه زیست»  [2008 Oct] 
*انتخاب اوباما شرایط را برای رژیم سخت‌تر می‌کند  [2008 Oct] 
*همنامی جنایتکاران و معضل اپوزیسیون- بخش دوم   [2008 Oct] 
*هویت اصلی داوود لشگری یکی از مسئولان کشتار ۶۷   [2008 Oct] 
*اپوزیسیون و معضل همنامی جنایتکاران   [2008 Sep] 
*آیا سانسور شاخ و دم دارد؟   [2008 Sep] 
*هیئت کشتار زندانیان سیاسی در روایت گروه‌ها و فعالان سیاسی!  [2008 Aug] 
*کشتار ۶۷، سعید شاهسوندی و پروژه‌ی جعل تاریخ  [2008 Aug] 
*بیستمین سالگرد کشتار ۶۷ و انتشار خاطرات جعلی   [2008 Aug] 
*گفتگو با ایرج مصداقی در مورد در مورد جناح‌های رژیم، خطر جنگ، خطرات اتمی شدن رژیم، وضعیت اپوزیسیون، جنبش‌های مردمی و ....  [2008 Jul] 
*سانسور زنان در انتخابات کانون نویسندگان ایران !  [2008 Jul] 
*«غنی سازی» دروغ و «توسعه» جعل در دستگاه رژیم   [2008 Jun] 
*پاسخ به «فراخوان» فریدون گیلانی و ذکر چند خاطره  [2008 Jun] 
*روایت وارونه‌ی مسعود بهنود و محسن سازگارا از ۳۰ خرداد   [2008 Jun] 
*سازگارا با جنایتکاران، ناسازگارا با قربانیان  [2008 Jun] 
*پاسخ به پرسش‌هایی چند در رابطه با کتاب «برساقه تابیده کنف»   [2008 Jun] 
*دست های خونین باندهای رژیم در انفجار شیراز   [2008 May] 
*داستان زنی که «هفت شوهر» دارد و حافظه‌ی تاریخی  [2008 Apr] 
*علی‌محمد بشارتی یکی از بنیانگذاران دستگاه سرکوب و جنایت رژیم   [2008 Apr] 
*امیرفرشاد ابراهیمی درس آموخته‌ی مکتب ولایت  [2008 Apr] 
*سید کاظم کاظمی، از بنیانگذاران سیستم اطلاعاتی، شکنجه‌گر و جلاد اصلی فعالین چپ ایران   [2008 Mar] 
*عید ۶۲ در زندان گوهردشت  [2008 Mar] 
*نوری‌زاده، بانک مرکزی جعلیات و عصاره ژورنالیسم بی‌اعتبار   [2008 Mar] 
*بخشی از نقشه‌‌های زندان‌های اوین، قزل‌حصار، گوهردشت و نیز محل‌های قتل‌عام تابستان۶۷ برگرفته شده از کتاب «نه‌زیستن، نه‌مرگ»(چاپ دوم)  [2008 Feb] 
*حاج احمد قدیریان مسئول گروه ضربت و جوخه‌های اعدام اوین  [2008 Feb] 
*دلایل واقعی کشتار زندانیان سیاسی در سال ۶۷  [2008 Feb] 
*بهنود پدیده‌ای که از نو باید شناخت  [2008 Feb] 
*محمد مهرآیین یکی از مهم‌ترین دژخیمان اوین  [2008 Feb] 
*نقش های گوناگون هوشنگ اسدی تواب فعال زندان  [2008 Feb] 
*کبوتر با کبوتر، باز با باز، کند همجنس با همجنس پرواز  [2008 Feb] 
*برگشتگان ازدیار مردگان  [2008 Feb] 
*ILO - پیشرفت دولت جمهوری اسلامی در سال های گذشته در سازمان ‌بین‌المللی کار (بخش هشتم - پاياني)   [2008 Feb] 
*ILO - نگاهی به کنفرانس بین‌المللی کار و سیاست های به کار گرفته شده از سوی رژیم در این کنفرانس‌(بخش هفتم)   [2008 Feb] 
*ILO - تشکل‌های کارگری رژیم از نگاه سازمان بین‌المللی کار (بخش ششم)   [2008 Feb] 
*ILO - خانه کارگر جمهوری اسلامی (بخش پنجم)   [2008 Feb] 
*ILO - تشکل‌های کارگری در جمهوری اسلامی و مغایرت آن ها با کنوانسیون‌های بین‌‌المللی (بخش چهارم  [2008 Feb] 
*ILO - گزارش کمیته متخصصین در ارتباط با اجرای کنوانسیون ها و توصیه نامه ها به نود و سومین کنفرانس بین‌المللی کار و کمبودهای آن (بخش سوم)   [2008 Feb] 
*ILO - کنوانسیون های بین‌المللی که مورد تصویب دولت‌های ایران قرار گرفته‌‌‌اند (بخش دوم)   [2008 Feb] 
*ILO - کنوانسیون‌های بین‌المللی، ترفند‌های رژیم (بخش اول)   [2008 Feb] 
*برای مادرهایمان، «دل‌پاکان» و «دل‌سوختگان» روزگار  [2008 Jan] 
*کشتار ۶۷ در شعر زندان  باغ‌ها/ آنگاه که شکفته‌ترند/ کوله‌ی پاییز را/ پربار می‌کنند [2008 Jan] 
*نگاهی گذرا به نمایشنامه‌های زندان  [2008 Jan] 
*اعلامیه جهانی حقوق‌بشر دستاورد بزرگ بشریت  [2008 Jan] 
*یقه واقعیت را نمی‌توان گرفت؛ (در مورد کتاب نه زیستن نه مرگ)  [2007 Dec] 
*آقای زرافشان به کجا می‌روید؟  [2007 Dec] 
*احکام خمینی و خامنه‌ای به حسینعلی نیری رئیس هیئت قتل‌عام زندانیان سیاسی در سال ۶۷   [2007 Dec] 
*نظرات «استاد» عبدالله شهبازی و چگونگی برخورد بقایای حزب توده با او  [2007 Dec] 
*روزشمارقتل‌عام ۱۳۶۷  [2007 Oct] 
*مسئولان قتل‌عام زندانیان سیاسی  [2007 Aug] 
*بخشی از نقشه‌‌های زندان‌های اوین، قزل‌حصار، گوهردشت و نیز محل‌های قتل‌عام تابستان۶۷ برگرفته شده از کتاب «نه‌زیستن، نه‌مرگ»(چاپ دوم) بخش «نقشه زندان»، جلد چهارم«تا طلوع انگور» [2007 Jan]