گفتگوی پژواک ایران با ایرج مصداقی در ارتباط با نقش‌گروه‌های چپ و مجاهدین در استقرار جمهوری اسلامی، حمایت از خمینی و...
ایرج مصداقی

از آن‌جایی که در سی‌امین سالگرد برقراری جمهوری اسلامی نظرگاه‌های مختلفی در ارتباط با نقش گروه‌های سیاسی در استقرار این نظام مطرح شده است و همچنین کاربران سایت هم سؤالات زیادی را نه فقط در این زمینه بلکه در رابطه با مسائل دیگر نیز پرسیده‌اند، نظر ایرج مصداقی را در این رابطه جویا شدیم.

 

پژواک ایران: به سی‌امین سال استقرار جمهوری اسلامی رسیده‌ایم، گفته می‌شود زمینه ساز برقراری این حکومت روشنفکران و نیروهای سیاسی چپ و مجاهدین بودند، نظر شما چیست؟

 

ایرج مصداقی:‌ من با چنین دیدگاهی مخالفم. زمینه ساز برقراری جمهوری اسلامی، رژیم سلطنتی بود. هرچند انقلاب در ذات خودش ضد سلطنتی بود اما قدرت به دست حاکمانی افتاد که سلطنت را به شیوه‌ی جدیدی ابداع کردند. در واقع جمهوری اسلامی ادامه‌ی رژیم سلطنتی است. ولایت فقیه شکل شرعی و مذهبی و البته خطرناکتر سلطنت خودکامه در ایران است که قدرت سیاسی، نظامی و مذهبی را با هم دارد. ما از یک نظام سلطنتی شبه سکولار به یک نظام سلطنتی مذهبی رسیدیم. ولایت مطلقه‌ی فقیه نوعی از حکومت خودکامه سلطنتی تحت نام جمهوری است. اگر تا دیروز نهاد سلطنت و روحانیت در کنار هم به رتق و فتق امور می‌پرداختند با حاکمیت جمهوری اسلامی این دو در هم ادغام شدند و ترکیب هولناکی را ساختند.

رژیم سلطنتی همه‌ی نیروهای سیاسی مخالف را سرکوب کرده بود، یا کشته بود، یا به زندان انداخته بود و یا فعالیت‌شان را ممنوع کرده بود. این اواخر که دور برش داشته بود، فعالیت حزبی را نیز ممنوع کرده و تنها حزب فراگیر رستاخیز را علم کرده بود. شعارش هم این بود هرکس نمی‌خواهد عضو حزب شود از کشور بیرون برود. همه‌ی این اقدامات در حالی بود که روحانیون و شبکه‌ی تشکیلاتی آن‌ها تا اقصی نقاط کشور و دور افتاده ترین روستاهای کشور آزادانه به فعالیت مشغول بودند. تبلیغاتشان از رادیو و تلویزیون هم پخش می‌شد. خود نظام سلطنتی هم به آن‌ها بال و پر می‌داد. از بودجه‌های دولتی هم برخوردار بودند. اتفاقاً همه تبلیغات نظام سلطنتی بر این پایه قرار گرفته بود که دشمنانش را مخالف اسلام و دیانت معرفی کند. اگر یادتان باشد کتاب‌های متعددی در رابطه با مقابله اسلام با مارکسیسم انتشار داده می‌شد. ساواک شرط زنده ماندن حنیف نژاد رهبر مجاهدین را این گذاشته بود که بگوید اسلام با مارکسیسم در تضاد است. مجاهدین را در تبلیغاتشان مارکسیست‌های اسلامی معرفی می‌کردند. مطلب دکتر شریعتی در رد مارکسیسم و مقابله اسلام و مارکسیسم او در روزنامه کیهان انتشار می‌یافت. در زندان هم ساواک و دستگاه سرکوب در کنار روحانیون قرار گرفته بود و آن‌ها را بر علیه دیگر زندانیان سیاسی تحریک می‌کرد. رژیم سلطنتی شده بود مدافع اسلام و مسلمانی. اتفاقاً رژیم شاه به مدد همین روحانیون و رهبران مذهبی کودتای ۲۸ مرداد را سازمان داد و از حمایت آن‌ها برخوردار بود. یکی از حربه‌ها هم نجات بیضه اسلام بود. وقتی ساده‌ترین کتا‌ب‌ها و اشعار و ترانه‌‌ها به خاطر وجود کلماتی خاص ممنوع می‌شدند، رساله‌ی عملیه مراجع تقلید در تیراژ میلیونی در اقصا نقاط کشور پخش می‌شد. وقتی نیروهای مترقی و مردمی از داشتن کوچکترین تریبونی محروم بودند، دستگاه روحانیت روز و شب ده‌ها هزار تریبون و منبر را در اختیار داشت. موعظه‌هایشان از رادیو و تلویزیون سراسری نیز پخش می‌شد. 

بنابراین عجیب نبود وقتی مطالبات نهفته مردم سرباز کرد و خیزش عمومی شکل گرفت رهبری جنبش به دست روحانیون و عقب‌مانده ترین نیروها افتاد. چرا که مردم هیچ شناختی از دیگر نیروها و رهبران سیاسی نداشتند. مردم در هر ده و محله و شهر لااقل آخوندشان را می‌شناختند. اما چه تعداد از مردم شاپور بختیار را که نخست وزیر شد می‌شناختند؟ چه تعداد دکتر شایگان را که کاندیدای نخست وزیری بود می‌شناختند؟ شاه اجازه مطرح شدن به کسی را نداده بود. شاه همه‌ی راه ها را بسته بود و تنها یک راه پیش راه مردم باز بود. خلاء عجیبی در جامعه سیاسی ایران بود. حتا فرماندهان ارتش بعد از خروج شاه توان تصمیم‌گیری نداشتند چون به عمرشان تصمیم مستقلی نگرفته بودند.

نیروهای سیاسی به ویژه چپ ایران و مجاهدین هم شناخت درستی از جامعه ایران و نیروهای خود در آن زمان نداشتند و دچار اشتباهات هولناکی شدند. اما این حق نیروهای چپ و مجاهدین بود که با دیکتاتوری پهلوی مبارزه کنند. حق نیروهای سکولار و ملی بود که با رژیم دیکتاتوری مبارزه کنند. معلوم است اگر شاه به جای تشکیل حزب رستاخیز و افزایش سرکوب، به اصلاحات واقعی روی می‌آورد و فعالیت احزاب را به طور نسبی آزاد می‌کرد و انتخابات فرمایشی را کنار می‌گذاشت کار به این‌جا نمی‌کشید و روحانیون و ارتجاعی‌ترین نیروها حاکم نمی‌شدند. معلوم است اگر کودتای سیاه ۲۸ مرداد نبود کشور ما مسیر دیگری را می‌رفت. بنابر این زمینه ساز این حکومت اقدامات رژیم شاه بود و نه فعالیت مخالفین. مگر مهندس بازرگان در دفاعیاتش در دادگاه نظامی چه گفت؟ مگر خواست امثال او از شاه چه بود؟ مگر جبهه‌ی ملی چه می‌خواست؟ مجاهدین و فدایی‌ها چرا تشکیل شدند؟‌ چه چیزی از مردم و نیروهای سیاسی دریغ شده بود؟ چرا گروه‌های سیاسی اسلحه به دست گرفتند؟ بنیانگذاران گروه‌های مسلح اعضای جوان جبهه‌ی ملی و نهضت آزادی بودند.

 

پژواک ایران : اما همه‌ی نیروهای سیاسی و روشنفکری ایران از خمینی و انقلاب ضد سلطنتی حمایت کردند

 

ایرج مصداقی:‌ آن‌ها تقریباً می‌شود گفت راهی غیر از این در آن مقطع نداشتند. دفاع و حمایت از انقلاب ضد سلطنتی در جای خود غلط نبود. خیزش عمومی آغاز شده بود، شور و شوق و التهاب هم بود. از این‌ها گذشته آنقدر همه چیز به سرعت اتفاق افتاد که نیروها تا آمدند به خودشان بجنبند رژیمی رفته بود و رژیم جایگزین آمده بود. مسعود رجوی و موسی خیابانی رهبران مجاهدین ۳۰ دیماه ۵۷ و چند روز پس از خروج شاه از کشور آزاد شدند. آن موقع کاری از دست کسی ساخته نبود. تقریباً‌ همه چیز ساخته و پرداخته شده بود. کمتر از یک ماه پس از آزادی رهبران مجاهدین و چپ رژیم سلطنتی سقوط کرد. در آن مقطع به طور واقعی تشکیلات مجاهدین و فداییان در کشور موجود نبود تازه شروع به سازماندهی نیروهایشان کرده بودند که رژیم تغییر کرد. رهبری جنبش در دست خمینی و نیروهای وفادار به او بود. بلندگوهای تبلیغاتی در سطح بین‌المللی در دست آن‌ها بود. مردم و به ویژه جوانان حتا با نام رهبران مجاهدین و فدائیان و دیگر نیروهای سیاسی هم آشنا نبودند چه برسد به چهره‌ی آن‌ها. هر موضع‌گیری‌ هم که می‌کردند در آن شرایط تأثیر چندانی نداشت. فقط خودشان را می‌سوزاندند. رژیم شاهنشاهی هم مشروعیتی نداشت. از زمان کودتای ۲۸ مرداد به بعد با بحران مشروعیت دست به گریبان بود. خشم فرو خفته مردم و نیروهای سیاسی هم فوران کرده بود. نمی‌شد به رژیم سلطنتی نزدیک شد و یا طرح وحدتی با آن ریخت. برای همین مرحوم بختیار با همه‌ی خیراندیشی‌هایی که داشت شکست خورد و دست رد از طرف نزدیک‌ترین دوستانش به سینه‌اش زده شد. چرا که خود او پیش از این، حکومت شاه را غیرقانونی و غاصب می‌دید و این مشروعیت نخست وزیری خود او را نیز زیر سؤال می‌برد. البته او خطر را درست تشخیص داده بود اما شیوه‌ی کارش درست نبود. بختیار می‌توانست بخش سکولار جامعه را نمایندگی کند. در دعوای تاریخی بین سنت و مدرنیسم که از انقلاب مشروطه در ایران آغاز شده بود، او نماینده مدرنیسم بود. اما فعل و انفعالات سریع جامعه و نفرت عمومی از شاه اجازه نمی داد این واقعیت دیده شود و یا رو بیاید. او هیچ شانسی برای موفقیت نداشت. البته نیروهای چپ و مجاهدین ذهنی بودند. شناختی از جامعه نداشتند. به اندازه کافی سیاسی نبودند. آن‌ها اولویت‌ها را نمی‌شناختند. قدرت و قاطعیت تصمیم‌گیری نداشتند. تحلیل درستی از اوضاع نداشتند. به دنبال حوادث روان می‌شدند. اعمالشان بیشتر واکنشی بود. به نظر من بیشتر اشتباهاتی که نیروهای سیاسی مرتکب شدند پس از پیروزی انقلاب بود. اشتباهات بزرگ آن‌جا بود که شکل گرفت. برخلاف انقلاب مشروطیت که رهبری جنبش در دست نیروهای مترقی بود و بخشی از روحانیت از آن‌ها دفاع می‌کرد. این بار رهبری دست روحانیت ارتجاعی بود و نیروی انقلابی و مترقی هم در مسیر به قدرت رسیدن آن‌ها حرکت می‌کرد. به این امید که آن‌ها دولت مستعجل خواهند بود و توان اداره‌ی جامعه را نخواهند داشت. اما در یک مورد حق با شماست نمی‌توان به سادگی از نقش مخرب و خائنانه حزب توده و اکثریت در سیاه‌ترین روزهای رژیم و هنگامی که چهره‌ی ضد‌انقلابی خمینی مشخص شده بود و دستانش تا مرفق به خونین انقلابیون و نیروهای مترقی آغشته بود چشم پوشی کرد. حزب توده و اکثریت صرفاً از انقلاب ضد‌سلطنتی حمایت نکردند آن‌ها از جنایت و خونریزی و به مسلخ بردن بهترین فرزندان این میهن حمایت کردند و رو در روی آن‌ها ایستادند و به یاری سفاک‌ترین حاکمان تاریخ ایران شتافتند. این لکه ننگی است که هیچ‌گاه از چهره‌ی آنان پاک نخواهد شد. البته این نکته را هم باید اضافه کنم که متأسفانه اکثریت نیروهای چپ در سطح‌ بین‌المللی در طول ۳۰ سال گذشته مدافع رژیم بوده و بیشترین حمایت‌ها را از جنایات آن انجام داده‌اند! این حمایت هم در سطح‌ سازمان‌های غیردولتی بوده و هم در سطح دولت‌ها. سازمان‌ها و دولت‌های تحت پوشش چپ از کمیسیون حقوق بشر بگیرید تا اجلاس سازمان بین‌المللی کار به مدد این رژیم آمده‌اند. روابط سابق «اردوگاه سوسیالیسم واقعاً موجود» با رژیم که نیاز به توصیف ندارد. روابط گسترده دولت‌های کوبا و نیکاراگوئه و بولیوی و اکوادور و برزیل، کره شمالی و ... با رژیم هم که امروزه مشخص است.

 

پژواک ایران :‌ اما بسیاری از نیروهای روشنفکری و یا مجاهدین پس از انقلاب به دیدار خمینی شتافتند و از او به عنوان رهبر انقلاب تجلیل کردند. عکس دیدار مسعود رجوی و موسی خیابانی با خمینی منتشر شده است.

 

ایرج مصداقی:‌ نفس دیدار که غلط نیست. از نظر من واجب هم هست، اصولی هم هست. بختیار هم خیلی تلاش کرد به دیدار خمینی برود، خمینی او را نپذیرفت. این نوع تبلیغات عوامفریبی است و منشاء آن دشمنان مردم ایران هستند. برای مرور گذشته باید به شرایط خاص آن دوران بازگشت. زمانی که رهبران مجاهدین و بسیاری از نیروهای روشنفکر به دیدار خمینی رفتند کار اشتباهی نکردند. آن موقع خمینی رهبر یکی از بزرگترین انقلاب‌های اجتماعی تاریخ بود. از مشروعیت سیاسی، اجتماعی و مذهبی هم برخوردار بود. دستش به خون بیگناهان هم آغشته نبود. ماهیت ضدخلقی‌اش را هم رو نکرده بود. تیغ به روی مردم نکشیده بود. واضح است در یک کشور، نیروهای سیاسی که قصد فعالیت دارند با رهبر و یا رهبران سیاسی دیدار و گفتگو داشته باشند. این از بدیهیات است. اتفاقاً این سند برائت نیروهای سیاسی ایرانی است که همه‌ی تلاش خود را کردند تا خمینی و اعوان و انصار او را به گفتگو و تعامل وادار سازند. اما رژیم خواهان تسلیم مطلق بود.

دیدار اعضای کانون نویسندگان، دکتر شایگان، قاسملو، رهبران مجاهدین و بسیاری از چهره‌های سیاسی موجه با خمینی در دو سه ماه ماه اول حاکمیت دولت جدید اتفاق افتاد. خیلی ها چون وزن و شأن و موقعیتی نداشتند امکان ملاقات با خمینی را نیافتند نه این که تمایلی به این کار نداشتند. معلوم است نیروها می‌خواستند تا آن‌جا که ممکن است روی او تأثیر بگذارند و یا امتیاز بگیرند. از هزینه‌ها بکاهند و وی را به زعم خودشان به راه اصولی بکشانند. دیدار به منظور دستبوسی صورت نگرفته بود. می‌دانیم هیچ‌کدام از این نیروها پس از دیدار با خمینی کرنشی نسبت به او نشان ندادند. مجاهدین در بهار ۶۰ و به منظور جلوگیری از خونریزی مسئولانه از خمینی خواستند که همراه هوادارنشان به منظور طرح دعاویشان به دیدار او بروند.

بعضی از عوامل رژیم در خارج از کشور مانند سید ابراهیم نبوی این‌روزها با عوامفریبی و شارلاتانیزم که ویژگی و خصیصه‌ی اصلی رژیم و فرهنگ آخوندی است روی همین مسئله که گفتید تأکید می‌کنند تا نقش خود در جنایات رژیم را بپوشانند و یا عادی و همگانی جلوه دهند. البته این دسته افراد کمتر به حزب توده و اکثریت می‌پردازند و تیغ را روی دشمنان اصلی رژیم در این سال‌ها می‌کشند. این رذالت است. آن‌هایی که بلندگو به دست این‌ افراد می‌دهند به حقیقت جفا می‌کنند. آن‌ها بخشی از واقعیت را در معرض دید عموم قرار می‌دهند. مثلاً‌ اشاره می‌کنند به دیدار شایگان با خمینی، حمایت رضا براهنی و اسماعیل نوری علا و ... از خمینی و حسن نیت او. دیدار اعضای کانون نویسندگان با خمینی را در بوق و کرنا می‌‌کنند. انگار جنایتی رخ داده است. روی شعر گفتن نعمت میرزازاده در وصف خمینی در روزهای انقلاب مانور می‌دهند. اما شرایط را باز نمی‌کنند. طبیعی بودن این برخوردها را ذکر نمی‌کنند. توضیح نمی‌دهند این افراد هیچ‌گاه از جنایات رژیم دفاع نکردند. از نقض حقوق شهروندی حمایت نکردند، با رژیم همراه نشدند. در جنایات مشارکت نکردند. از سرکوب کردستان و ترکمن‌صحرا دفاع نکردند. بستن آیندگان و حمله به متینگ‌ها و سخنرانی‌ها را تأیید نکردند. دست در خون نکردند. با همه مخاطرات یک لحظه از افشاگری باز نماندند. از همان روزهای اول انقلاب مورد حمله و هجوم قرار گرفتند و از ادارات دولتی و دانشگاه‌ها و ... پاکسازی شدند.

ابراهیم نبوی و امثالهم توضیح نمی‌دهند افرادی که نام بردم در بحبوحه و گرماگرم انقلاب و روزهای تهییج و شور و هیجان که شاید در عمر یک نفر یک بار هم اتفاق نیفتد هریک به فراخور چیزی گفته‌اند و یا اقدامی کرده‌اند و بعد هم به مخالفت با رژیم جدید برخاسته‌اند و در دوران حاکمیت رژیم هم از هیچ امتیاز مادی و یا معنوی برخوردار نشده‌‌ و همه چیزشان را هم از دست داده‌‌اند. تازه بماند که همه‌ی این افراد به درستی نفرت عمیقی هم از نظام سلطنتی و اختناقی که در کشور حاکم کرده بود داشتند. آن‌ها توضیحی نمی‌دهند که اتفاقاً‌ کانون نویسندگان ایران جزو اولین نهادهایی بود که به مخالفت با رژیم پرداخت و در هیچ‌ اقدامی با رژیم همراه نشد. نعمت میرزازاده اگر در شعرش خمینی را به عرش برد به چاه هم آورد. این تبلیغات را نبوی می‌کند که در سیاه‌ترین روزهای این رژیم در وزارت کشور حضور و در جنایت مشارکت داشته است. در انقلاب ضدفرهنگی رژیم نقش فعال داشته. چماقدار بوده. حالا همین‌ها در روزنامه‌ها می‌‌گردند که مثلاً در روزهای اول انقلاب حاج سید جوادی چه گفته و یا دیگران چه موضعی داشته‌اند. توضیحی نمی‌دهند که همین حاج سیدجوادی درست است که در رثای خمینی مطلب نوشته بود، از دادگاه‌های انقلاب او حمایت کرده بود، اما در بهار ۵۸ مقاله صدای پای فاشیزم را نوشت و انتشار داد. اما این حضرات ۶ سال بعد هم که رژیم هزار جنایت کرده بود و دستش تا مرفق به خون آغشته بود همچنان مجیزگوی او بودند. حاج‌سیدجوادی با آن‌ همه تجربه و صلاحیت روزنامه‌نگاری شد خانه نشین و رجاله‌هایی چون ابراهیم نبوی و یک مشت اطلاعاتی و امنیتی شدند روزنامه نگار. خود این افراد دستشان تا مرفق به خون آشته است. وقتی که در دعواهای درونی رژیم به بیرون پرتاب شدند، تازه شدند داعیه دار آزادی و مدعی حقوق بشر. تازه کاری به امام و امامزاده ندارند، همه‌ی تلاششان تیغ‌کشیدن به چهره‌ی اپوزیسیون و نیروهای مترقی است تا بلکه دوباره به بارگاه راه یابند. در خارج از کشور هم از توبره می‌خورند و هم از آخور. هم از امداد‌های غیبی رژیم برخوردارند و هم از بودجه‌های وزارت‌خارجه‌ها و جوایز «استکبار» برخوردار هستند.

 

پژواک ایران :‌ بعضی‌ها معتقدند، چپ ایران و مجاهدین و به اصصلاح نیروهای مترقی به لحاظ تاریخی شانس آوردند که پس از انقلاب به قدرت نرسیدند، چرا که آن‌ها نیز دست کمی از رژیم نداشتند و جنایات زیادی را مرتکب می‌شدند و کشور را به طریق دیگر به قهقرا می‌بردند. شاهدشان هم دفاع این نیروها از اعدام‌های پس از انقلاب و دادگاه‌هایی است که به اتهامات وابستگان رژیم پهلوی رسیدگی می‌کرد. شما چه فکر می‌کنید؟

 

ایرج مصداقی:‌ هسته‌ی اصلی این نوع تبلیغات، مربوط به رژیم و دستگاه اطلاعاتی و امنیتی آن است تا از یک طرف مردم به فکر تغییر وضعیت نیافتند و از سوی دیگر همه را در انجام جنایت شریک جرم معرفی کنند.

البته کینه تاریخی نیروهای راست و به ویژه سلطنت طلب را نیز نباید نادیده گرفت. مردم جنایات رژیم خمینی را دیده و تجربه کرده‌اند، سلطنت‌طلب‌ها با طرح چنین ادعاهایی چپ‌ها و مجاهدین را که امتحان پس نداده هستند بدتر از خمینی معرفی می‌کنند تا نتیجه بگیرند خودشان با وجود همه جنایاتی که انجام داده‌اند نیروی اصلح در کشور هستند تا بلکه دوباره به قدرت بازگردند. اما غافل از آن که چرخ تاریخ به عقب باز نمی‌گردد. حتا در افغانستان و عراق هم این چرخ به عقب بازنگشت و سلطنت دیگر مجالی نیافت.

بعضی محافل خاص  در خارج از کشور نیز به این نوع تبلیغات رنگ و لعاب داده، پخش می کنند. عده‌ای نیز از روی حسن نیت اما بدون تعمق لازم و از روی سادگی و ناآگاهی با آن‌ها همراه می‌شوند و در نتیجه‌ ارکستر هماهنگی را تشکیل می‌دهند که ملاحظه می‌کنید. عوامل و وابستگان رژیم در خارج از کشور با توجه به دستگاه‌های تبلیغاتی متعددی که دارند این ارکستر را همراهی می‌کنند و تبلیغات آن را اشاعه می‌دهند. نیروهای ریزشی رژیم و به خارج گریختگان آن برای فرار از زیر بار مسئولیت فردی و جریانی خود، این خط را برجسته می‌کنند. در حالی که اساساً چنین تحلیلی واقعی نیست. 

مشکل جامعه ایران پس از انقلاب این بود که با مفاهیمی چون حقوق بشر و حقوق فردی آشنا نبود. جامعه و نیروهای انقلابی از دل یک انقلاب که طومار سلطنت را در هم پیچیده بود در آمده بودند. هیچ سازمان غیردولتی وجود نداشت.

امروز با توجه به اتفاقاتی که روی داده به این نتیجه می‌رسیم که رویکرد نیروهای سیاسی در برخورد با دادگاه‌های انقلاب در فردای پیروزی انقلاب اشتباه بوده و می‌توانستند بهتر عمل کنند. این درست است که رهبران گروه‌های سیاسی چپ و مجاهدین با روند جاری در دادگاه‌ها مخالفت جدی نمی‌کردند و بعضاً حمایت هم می‌کردند اما آن‌ها خواهان برگزاری محاکمات علنی ساواکی ها و شکنجه گران و ناقضین حقوق بشر با حضور هیأت منصفه مرکب از اقشار گوناگون مردم بودند . اتفاقاً‌ روی این مسئله هم تأکید می‌کردند با افشای این دسته از اعمال و شکنجه‌ها دیگر امکان تکرار آن نخواهد بود. اگر یادتان باشد نیروهای سیاسی خواهان تبدیل زندان اوین به موزه بودند. چرا این بخش از صحبت‌ها فراموش می‌شد و فقط روی یک بخش تأکید می‌شود؟ البته درست این بود که در حاکمیت ملایان نیروهای سیاسی با مضامین و عناوین غیرحقوقی چون مفسدفی‌الارض و محارب باخدا و ... مخالفت می‌کردند که نکردند. آن‌ها نتیجه‌ی خاموشی و یا حمایت ضمنی خود را نمی‌دانستند. فراموش نکنید اساس تشکیل دادگاه‌‌های ویژه برای رسیدگی به جنایاتی که توسط گردانندگان رژیم پهلوی انجام گرفته بود، اقدامی بود درست، اصولی و واجب. ناقضین حقوق بشر نبایستی مصون از پیگیری باشند. برای اعاده‌ی دمکراسی و حقوق بشر نیاز است که به جنایات انجام شده رسیدگی شود. هر نیروی مسئولی بایستی موضوع را پیگیری می‌کرد. تمام نیروهای مترقی در سطح بین‌المللی می‌کوشند که مسئولان نقض حقوق بشر نتوانند از چنگال عدالت بگریزند. قطعنامه‌ها و کنوانسیون‌های بین‌المللی بر این مسئله پافشاری می‌کنند. نباید اصل موضوع را زیر سؤال برد.

ناقضین حقوق بشر بایستی به پای میز عدالت کشیده می‌شدند. حتماً‌ بایستی به طور متناسب مجازات می‌شدند. تعدادی از آن‌ها به خاطر جنایاتی که مرتکب شده بودند مستحق بالاترین مجازات‌ها بودند. در آن دوران اعدام در همین اروپا منسوخ نشده بود. حتا در فرانسه افکار عمومی از آن حمایت می‌کرد. ما از یک انقلاب در آمده‌ بودیم. البته من در کتاب خاطراتم به این موضوع اشاره کرده و انتقادات خودم را نسبت به جریان‌های سیاسی کشور و نحوه‌ی برخوردشان با تشکیل دادگاه انقلاب و نحوه اداره‌ی آن و... توضیح داده‌ام. با آن که در آن دوران در عنفوان جوانی بودم و هیج نقشی در تحولات نداشتم در خاطراتم از این که در دل راضی به عدم رعایت حقوق متهمین بودم  و یا سکوت کرده بودم، عذر خواهی کردم. اما محتوای حرف من و امثال من با این گونه داوری‌ها متفاوت است. دشمنی با شاه و دستگاه سلطنت آنقدر قوی بود که چشم نیروهای مترقی را بسته بود و خطرات نیروی جایگزین را دست کم می‌گرفتند.

از این گذشته قصاص قبل از جنایت نباید کرد. این ادعا که اگر قدرت به دست نیروهای چپ یا مجاهدین می‌افتاد بیشتر جنایت می‌‌کردند جنبه‌ی حقوقی و یا علمی ندارد، حداکثر می‌تواند پیش‌بینی باشد که ممکن است درست نباشد. نمی‌توان با قاطعیت از آن صحبت کرد و به نتیجه‌گری پرداخت .

نیروهای سیاسی چپ ایران و مجاهدین با همه ضعف‌ها و عقب‌ماندگی‌هایشان، پیش‌رو ترین، آگاه‌ترین و مترقی‌ترین نیروهای جامعه‌ی ایران و منطقه‌ بودند. اکثریت قریب به اتفاق روشنفکران، هنرمندان، دانشگاهیان و نیروهای فهمیده و اقشار آگاه جامعه یا از میان آن‌ها برخاسته بودند و یا از هواداران و حامیان آن‌ها به شمار می‌رفتند. نیروهای سیاسی چپ و مجاهدین این دسته افراد را نمایندگی می‌کردند، معلوم است چنانچه قدرت به دست این نیروها می‌افتاد اوضاع اساساً فرق می‌کرد. رژیم جمهوری اسلامی و کسانی که قدرت را به دست گرفتند عقب مانده ترین نیروهای جامعه ایران بودند. قدرت دست بدترین نیروهای جامعه افتاد. عملکرد رژیم جدا از خاستگاهش نیست. این رژیم از درون چاه‌‌های قرون وسطی، از میان تاریک‌خانه‌های حوزه علمیه برخاسته، عقب‌مانده ترین نیروهای جامعه را نمایندگی می‌کرده. هیچ پایگاهی در میان روشنفکران، هنرمندان و اقشار آگاه جامعه نداشت. اساساً‌ به جنگ علم و آگاهی و پیشرفت و هنر و... رفته بود.

بیایید این گونه تصور کنیم که قدرت به جای رژیم به دست نیروهای انقلابی افتاده بود و موضوع را کمی بشکافیم تا یک تنه به قاضی نرفته باشیم. از همه کسانی که پاسخ‌ من را می‌خوانند تقاضا می‌کنم در گفته‌هایم تأمل کرده، خودشان کلاهشان را قاضی کنند.

اگر دادگستری و سیستم قضایی ایران به دست مجاهدین و نیروهای چپ می‌‌افتاد آیا وضعیت بدتر از این که هست می‌شد؟ بر چه پایه‌‌ی علمی این حرف زده می‌شود؟ گیرم که آن‌ها نیز دادگاه خلق تشکیل داده و به مجازات و اعدام دست می‌زدند. آیا این نبود که لااقل از مضامین حقوقی  استفاده می‌کردند و همین دستشان را می‌بست. آن‌جا دیگر مفسد فی‌الارض و محارب با خدا و مرتد وجود نداشت. آنجا که باغی و یاغی و طاغی نبود.

هیئت منصفه‌ی تشکیل شده از اقشار مختلف مردم چقدر می‌تواند «جنایت» کند؟

با توجه به واقعیت‌های جامعه‌ی ایران این نیروها پتانسیل انجام چقدر اعدام را داشتند؟ بالاخره آن‌ها نیروهای مربوط به این عصر و دوره هستند. اگر بخواهند هم نمی‌توانند از مرزهای معینی عبور کنند. معلوم است پتانسیل ویرانگر نیروی مهیبی که از قرون وسطی آمده قابل قیاس با آن‌ها نیست. معلوم است پتانسیل وحشیگری و سرکوب نیرویی که از میان عقب‌مانده‌ترین بخش‌های جامعه برخاسته و از حمایت کورذهن‌ترین آدم‌ها و عقب‌مانده ترین لایه‌ها برخوردار است به مراتب بیش‌تر از نیرویی است که پشتیبانانش نیروهای اگاه و تحصیل‌کرده و خوشفکر جامعه هستند. آیا رژیم جمهوری اسلامی تنها به مجازات وابستگان رژیم سلطنتی پرداخت؟ آیا بیشترین کشتار و بیرحمانه ‌ترین کشتارها را از همان ابتدا در ارتباط با مخالفین سیاسی خود اعمال نکرد؟

ببینید حتا جنایاتی را که استالین و یا مائو تحت هر عنوان مرتکب شدند بایستی در ظرف زمانی خود دید، این نیروها چنانکه در پایان دهه‌ی ۷۰ یا هشتاد میلادی به قدرت می‌رسیدند آن اعمال را انجام نمی‌دادند. اگر ملاحظه کنید در همین غرب هم ما در آن دوران با فاشیسم هیتلر، موسولینی، فرانکوی یا با دیکتاتوری پرتغالی و یونانی مواجه بودیم که جنایات زیادی را مرتکب شدند. دنیا پیشرفت کرده است. اما رژیم قرون وسطایی جمهوری اسلامی در گذشته سیر می‌کند.

 

به نظر من در بدترین حالت و در منفی‌ترین نگاه اگر قدرت به دست نیروهای چپ و یا مجاهدین افتاده بود می‌توان پیش‌بینی کرد که دست به سرکوب نیروهای مخالف می‌زدند و یا امکان فعالیت‌ را از آن‌ها سلب می‌کردند. آیا مشکل مردم ایران هم‌اکنون تنها سرکوب نیروهای سیاسی و مخالف حاکمیت است؟

 

آیا حقوقدانان نزدیک به این گروه‌ها مثل شکرالله پاک‌نژاد، هدایت متین دفتری، محمدرضا روحانی، هوشنگ کلانتری، ناصر کاخساز، محمدرضا خاکسار و ... بدتر و خطرناکتر از دایناسورهای حوزه علمیه قم بودند؟

 

متأسفانه، به علت حاکمیت چنین رژیمی در آمار اعدام، تلفات جاده‌ای، اعتیاد، فحشا، آلودگی محیط زیست، سرکوب اجتماعی و ... سرآمد دنیا هستیم.

به خاطر بی‌سوادی و بی‌فرهنگی و بی کفایتی مقامات رژیم کشور ما در زمینه‌های مختلف از جمله صنعت، کشاورزی، اقتصاد، آموزش و پرورش، محیط زیست، فرهنگ و هنر، ورزش و ... رو به عقب رفته ایم.

چنانچه نیروهای چپ و یا مجاهدین به قدرت می‌رسیدند آیا وضعیت اسفبار اجتماعی مانند الان بود؟ آیا وضعیت زنان و قوانین ارتجاعی مثل حالا بود؟ آیا زنان از حقوق خود محروم می‌شدند؟ چپ که می‌گویم از مائوئیست‌ها بگیرید تا توده‌ای ها. از خط یک بگیرید تا خط پنج.

آیا شرع و قوانین ارتجاعی آن بر زندگی مردم حاکم می‌شد؟ اختاپوس حوزه‌ی علمیه و جمکران و ... بر زندگی مردم حاکم بود؟ آیا خرافه و جهل و تاریکی تبلیغ می‌شد؟

اگر مثلاً در زمینه فرهنگ و هنر امثال ساعدی و شاملو و هزارخانی و حاج سیدجوادی و سعید سلطانپور  و خویی و ده‌ها تن دیگر که می‌شود نام برد.. به قدرت می‌رسیدند وضع از این که هست بدتر بود؟ درست است همه این افراد ممکن است مثل هر کس دیگر خودخواهی‌‌های خاص خود را داشته باشند. جاه‌طلبی‌های مرسوم را داشته باشند اما مملکت را به فلاکت نمی‌کشاندند. آیا در صورت قدرت داشتن این افراد عملکردشان بدتر از دوزدوزانی، معادیخواه، خاتمی، میرسلیم، لاریجانی، مهاجرانی و صفار هرندی بود؟ یک آدم حسابی در این رژیم و دستگاه فرهنگ و هنرش نام ببرید تا من ادعاهایم را پس بگیرم. 

آیا اگر توده‌‌ای ها به قدرت رسیده بودند و فرهنگ و هنر کشور به دست امثال سیاوش کسرایی و ابتهاج و به‌آذین و تنکابنی و رحمان هاتفی و ... می‌افتاد وضع کشور از این که هست بدتر می‌شد؟

حداکثر این بود که آن‌ها دست دوستان و اعوان و انصار خودشان را باز می‌گذاشتند. آیا در این صورت هم به فرهنگ و هنر کشور خدمت نمی‌شد؟

اگر کار نشر و کتاب و روزنامه به دست امثال نسیم خاکسار و محمود دولت‌آبادی و ... می‌افتاد ما در مرتبه‌ی پایین تری قرار می‌گرفتیم؟

 

اگر سینما و تأتر ایران و موسیقی ایران به دست نیروهای فرهیخته چپ و مترقی می‌افتاد وضع بدتر از حالا که به دست یک مشت آخوند بیسواد و پاسدار کودن و کور ذهن ‌افتاده می‌شد؟ مثلاً رویکرد آن‌ها بدتر از آخوند زم و جنایتکاری مثل آخوند سید حسین مرتضوی که در کشتار و سرکوب زندانیان سیاسی دست داشت می‌شد؟

 

در میان دوست و آشناهای خودتان، هواداران مجاهدین و نیروهای چپ را در نظر بگیرید اگر قدرت به دست ‌آن‌ها می‌افتاد بدتر از حزب‌اللهی‌های فامیل‌تان که عقب‌مانده ترین و قشری‌ترین نیروها بودند، عمل می‌کردند؟ آیا خوشنام‌ترین و فداکارترین و آگاه‌ترین افراد فامیل و آشنایان‌تان هواداران این جریان‌ها نبودند؟

 

اگر سازمان برنامه و بودجه و اقتصاد کشور به دست نیروهای کارآمد گروه‌های چپ و مجاهدین می‌افتاد آیا وضعیت بدتر بود، آیا توان سازماندهی و برنامه‌ریزی آن‌ها پایین تر از حوزه علمیه قم  و مؤتلفه و بازار بود؟

 

شما بهتر می‌دانید هرچه برنامه‌ریز و اقتصاددان و نیروی فهمیده بود به این نیروها گرایش داشت، بسیاری از آن‌ها پاکسازی شدند آیا در صورت قدرت داشتن این افراد وضع بهتر نبود؟ در دوران پهلوی هم بسیاری از برنامه‌ریزان سابقه‌ی چپ داشتند.

شما نگاه کنید، آخوندهایی مثل دری نجف‌آبادی، مجید انصاری، غلامرضا مصباحی مقدم و... که فرق بین کاه و یونجه را نمی‌فهمیدند سال‌ها ریاست کمیسیون برنامه و بودجه مجلس را به عهده داشتند. آیا اگر کار به دست فرهیختگان چپ یا مجاهدین می‌رسید وضع مملکت بدتر می‌شد؟

 

همین الان وضعیت قرارگاه اشرف مجاهدین را به لحاظ آبادانی با محیط اطراف آن مقایسه کنید، آیا بالاتر از استاندارد معمول آن‌جا نیست؟ آیا این مشت نمونه خروار نیست؟

 

اگر اداره وزارت کار و نهادهای کارگری به دست نیروهای چپ و مجاهدین می‌افتاد عملکردشان بدتر از خانه کارگر و علی ربیعی، محجوب و حسین کمالی و صادقی و یک دوجین جنایتکار رژیم بود؟ نکات مثبت همین قانون کار را توابین گروه‌های چپ که به خدمت رژیم در آمده بودند در زندان اوین تهیه کردند. وابستگان حزب توده و اکثریت در وزارت کار و ... پشت آن بودند. برای همین همه‌ی جناح‌های رژیم تلاش می‌کنند همان‌ را هم که خودشان تصویب کردند، تغییر دهند.

 

اگر اقتصاد و بازرگانی کشور به جای مؤتلفه و بازار و سیستم امنیتی به دست نیروهای مجاهدین و چپ می‌افتاد نمی‌گویم شق‌القمر می‌کردند، اما بدتر از حالا بود که بی‌رحمانه منابع کشور را غارت می‌کنند؟

 

دانشجویان واساتید را چه کسانی تشکیل می‌دادند؟ مثلاً‌ اگر اداره‌ی وزارت علوم و دانشگاه و دانشجویان به دست امثال احسان طبری، دکتر محمد ملکی و ... می‌افتاد وضع آموزش و پرورش بدتر از آموزش تحت نظر انجمن حجتیه و حوزه علمیه و ارتجاعی‌ترین محافل می‌شد؟ آیا منش و رفتار معلمین، دبیران و اساتید هوادار گروه‌های چپ و مجاهدین را فراموش کرده‌اید؟ آیا به لحاظ فهم، درک، شعور، منطق، کارایی، سواد و ... قابل قیاس با یک مشت بی‌سواد حزب‌اللهی که مقدرات آموزش و پرورش و دانشگاه‌های کشور را به دست گرفتند بودند؟

 

آیا مجاهدین محدودیت‌هایی بیش از حوزه علمیه و دخمه‌های تاریک رژیم ایجاد می‌کردند؟ آیا سر کلاس درس دختران خردسال را مجبور می‌کردند که روسری به سر کنند که شپش در مدارس غوغا کند؟ آیا دانش‌آموزان دختر را در حصار تنگ مدرسه حبس می‌کردند که دچار اختلالات جسمی شوند؟ آیا ورزش زنان ممنوع می‌شد؟

 

انصاف داشته باشید اگر سازمان زنان کشور به دست امثال مریم رجوی و یا اشرف ربیعی، مریم فیروز، اشرف دهقانی، پوران بازرگان ویدا حاجبی یا هر زنی که سابقه‌ی چپ و مجاهدی دارد می‌افتاد اوضاع زنان بدتر از حالا که متولی امور زنان امثال مرضیه حدید چی دباغ، آشپز اقامتگاه خمینی در پاریس، مریم بهروزی روضه خوان زنان و «زهرا خانم» های رژیم... هستند، می‌شد؟

 

اگر ورزش کشور به دست نیروهای چپ و مجاهدین می‌افتاد وضع بدتر از این که هست می‌شد؟ چرا در کشورهایی مثل، اتحاد شوروی، بلوک شرق، کوبا و ... وضع این‌گونه نبود و نیست.

 

مگر نه این که رژیم یک ملت را به زنجیر کشیده‌ است؟ آیا نیروهای چپ و مجاهدین مثلاً‌ به پوشش و رنگ پوشش زن‌ها هم کار داشتند؟ آیا بگیر و ببند اجتماعی راه می‌انداختند؟ آیا شلاق زدن و دست بریدن و سنگسار را قانونی می‌کردند؟

آیا در صورت تسلط نیروهای چپ و مجاهد بر جامعه، وضعیت وخامت‌بار اجتماعی که الان شاهدش هستیم به وجود می‌آمد؛ آیا حقوق زنان را نفی می‌کردند؛ آیا جامعه را به عقب می‌بردند؟ نگاه کنید به مجاهدین تمامی پست‌های مدیریتی و فرماندهی دست زنان است. می‌شود این نگاه را قبول  نداشت. اما نمی‌شود واقعیت را نفی کرد. می‌توان گفت فرمالیسم است. خوب آیا چنین فرمالیسمی جای دیگر هم هست؟ می‌توان گفت برای تحکیم قدرت مسعود رجوی است چون زنان بیشتر هژمونی پذیرند. حتا اگر به همین انگیزه زنان قدرت گرفته باشند نسبت به جایی که زنان هیچ به حساب می‌آیند بهتر نیست؟‌

 

آیا در صورتی که مجاهدین و نیروهای چپ به قدرت می‌رسیدند، وقوع جنگی بین ایران و عراق محتمل بود؟ آیا هشت سال ادامه می‌یافت؟ آیا این همه قربانی و معلول می‌دادیم؟ مگر نه این که جنگ ۱۰۰۰ میلیارد دلار ضرر اقتصادی داشت. این خسارات از جیب چه کسی پرداخت شد؟

 

آیا وضعیت نیروهای نظامی ایران در صورت قدرت گرفتن نیروهای چپ یا مجاهدین بهتر از حالا نبود؟ آیا این چنین جان فرزندان این آب و خاک را به هدر می‌دادند. خودتان بهتر می‌ دانید یک بارفروش میدان مثل رفیق دوست شد ژنرال، رئیس ستاد مشترک نیروهای نظامی یک دامپزشک است که رو دست گروهبان گارسیای معروف بلند شده و دو قدم راه نمی‌تواند برود، فرمانده نیروی دریایی ایران یک سپاهی بیسواد بود که به سختی می‌توان گفت شنا بلد است. فکر نمی‌کنم نیازی به بر شمردن سوابق بقیه باشد. مگر نه این که فرماندهی کل قوا و جنگ رسیده بود به رفسنجانی و قبلش هم خامنه‌ای همه‌ کاره سپاه و وزارت دفاع بود.

 

وضعیت محیط زیست در ایران از کشورهای آفریقایی بدتر است. فرسایش خاک در ایران از کشورهای آفریقایی‌ای که با بحران دست و پنجه نرم می‌کنند بحرانی تر است. دریاچه‌ ارومیه، دریاچه بختگان، دریاچه پریشان، رودخانه هیرمند، مرداب انزلی، رودخانه زاینده رود و ... در حال از بین رفتن هستند. وضعیت آب‌های زیرزمینی که طی میلیون‌ها سال تشکیل شده‌اند بحرانی است. جنگل‌های شمال رو به نابودی می‌روند. حیات وحش به  خطر افتاده است. همه‌ی این‌ها ناشی از بی‌کفایتی یک رژیم قرون وسطایی است. آیا وضعیت محیط زیست اگر به دست نیروهای مترقی می‌افتاد بدتر از حالا می‌شد؟

 

آیا با وجود تنوع آب‌و هوایی، آثار باستانی متفاوت و مکان‌های تاریخی متعدد چنانچه نیروهای چپ به قدرت می‌رسیدند وضعیت توریسم کشور به اسفناکی‌ای که الان هست می‌بود؟ مگر نه این بیشتر مشکلات این بخش به خاطر نگاه رژیم به مسائل اجتماعی است. مگر حجاب و مشروب و اختلاط زن و مرد و ... بزرگترین سد و مانع پذیرش توریسم نیستند؟ آیا در صورت وجود نیروهای چپ و مجاهدین در حاکمیت، ما با چنین معضلاتی روبرو بودیم؟

 

آیا فرصت‌های تاریخی که از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به وجود آمد به سادگی از دست می‌رفت؟‌

البته شاید بسیاری وضعیت وخامت بار و عقب مانده کشورهای اقمار شوروی مانند ازبکستان و تاجیکستان و ترکمنستان و قرقیزستان و. .. را مثال بیاورند که نیروهای چپ در اقصی نقاط دنیا شق‌القمر نکرده‌اند. البته اگر این کشورها را با افغانستان که شرایط مشابهی داشته مقایسه کنید متوجه می‌شوید که تا کجا پیشرفته هستند! اشکال این است که بخشی از حقیقت گفته می‌شود.

 

همه‌ی ما به خاطر داریم پس از پیروزی انقلاب، در هر شهر و روستا، محله و کارخانه، دانشگاه و مدرسه، پادگان و پایگاه نظامی که نیروهای مجاهدین و چپ نفوذ داشتند، به تشکیل شوراهای مردمی همت گماردند. تشکیل شوراها یکی از راه‌های تقسیم قدرت و شرکت مردم در تصمیم‌گیری‌هاست. دمکراسی ناب از دل همین شوراها در می‌آید. درست است که شوراها در قدم‌های اولیه با اشکالات جدی همراه بودند؛ اما شروع خوبی بودند. تشکیل آن ها راه درستی بود که نیروهای چپ و مجاهدین پیشنهاد می‌کردند. اتفاقاً این چیزی بود که عوامل رژیم را به هراس می‌انداخت. محبوبیت گروه‌های سیاسی و به ویژه مجاهدین در سال‌های اولیه پس از پیروزی انقلاب به خاطر اقدامات و مواضع این گروه‌ها بود. شما اگر ملاحظه کنید در سال‌های ۵۹ و ۶۰ هیچ نیرویی در ایران به اندازه مجاهدین روی لزوم آزادی تکیه نکرده است. این‌ها را از این بابت توضیح می‌دهم که نشان دهم نیروهای چپ و مجاهدین دست به اقدامات غیرمعمول و یا بی‌جایی نمی‌زدند. اتفاقاً در مسیر درست حرکت می‌کردند. البته که اشتباهات هولناکی هم داشتند.

 

باز هم تأکید می‌کنم یک موی گندیده نیروهای سیاسی از مجاهدین گرفته تا نیروهای چپ، از مائوئیست‌‌ها گرفته تا حزب توده و اکثریت، از اقلیت گرفته تا پیکار و راه کارگر و جبهه‌ی دمکراتیک ملی و ... صدبار به این رژیم قرون وسطایی مذهبی می‌ارزد. من حزب توده و سازمان اکثریت را خائن به مردم ایران و آمال و آرزوهایشان می‌شناسم با این حال برای این که عمق فاجعه‌ای را که بر کشورمان رفت نشان دهم می‌گویم یک موی گندیده اکثریت و حزب توده به همه‌ی این رژیم و اعوان و انصارش می‌ارزد و واقعاً به گفته‌‌ام اعتقاد دارم. به نظر من آلودگی اکثریت و حزب توده به خاطر نزدیکی به این رژیم و مشارکت در جنایات این رژیم است.

این رژیم بدترین حالت ممکن بود. نگاه کنید تازه کسانی که چهره‌ی کریه این رژیم را بزک می‌کنند، نیروهای روشنفکر و چپی هستند که به خدمت این رژیم درآمده‌اند و با هزار مصیبتی که این رژیم برایشان ایجاد می‌کند کار می‌کنند و با سوزن کوه می‌کنند. بخشی از ویترینی که این رژیم اجازه می‌دهد به وجود آید نیز وابستگان همان چپ و نیروهای مترقی هستند. رژیم به این وسیله‌ سعی می‌کند پز ترقی‌خواهی بدهد. رژیم از خودش جز عقب ماندگی و روسیاهی و پوسیدگی چیزی ندارد. همین اکبر گنجی و ... هم تا می‌خواهند پز ترقی‌خواهی بدهند به بخش‌هایی از همین نیروهای چپ نزدیک می‌شود. همین سید‌ابراهیم نبوی از ناصر زرافشان برای خود تأییدیه می‌گیرد. علی ربیعی اطلاعاتی در داخل کشور برای رتق و فتق امور نشریه‌اش از کمک‌های فریبرز رئیس دانا بهره‌مند می‌شد.

سحرخیز مطالبش را می‌دهد بخشی از همین گروه‌ها در خارج از کشور چاپ کنند.

نباید فریب تبلیغات نیروهای رژیم و بلندگوهای تبلیغاتی آن در داخل و خارج از کشور را خورد. عقب افتاده ترین نیروی چپ هزار بار به این رژیم می‌ارزند. توجه داشته باشید بخش زیادی از جنایاتی که رژیم مرتکب می‌شود اتفاقاً به خاطر ناتوانی‌اش در اداره جامعه است. برای مقابله با خیزش عمومی مجبور است دست به جنایت و سرکوب بزند. برای ماندن در قدرت راهی به جز این ندارد. اگر نیرویی توان اداره‌ی جامعه را داشته باشد به این سمت‌ها گرایش پیدا نمی‌‌کند .چنانچه برود هم کوتاه مدت است به سرعت باز می‌گردد.

 

پژواک ایران:‌ اما بعضی ها می‌گویند در صورت پیروزی چپ احتمالاً‌ پول‌پتیزم یا بدتر از آن حاکم می‌شد. این را در ارتباط با مجاهدین هم می‌گویند و روابط درونی آن‌ها را مثال می‌آورند.

 

ایرج مصداقی:‌ این اتهام پایه‌ی علمی ندارد. کجای روابط درونی مجاهدین و یا کارکردشان مانند پول پت است؟ مشخص است روابط حاکم بر مجاهدین دمکراتیک نیست. دمکراسی یک فرهنگ است که هنوز به جامعه ما وارد نشده است. روابط مجاهدین به هیچ وجه مطلوب نظر من نیست و آن را تأیید نمی‌کنم. با برداشت‌های آن‌ها همخوانی ندارم. هرچند در رابطه با یک محیط نظامی و به ویژه یک سازمان که در شرایط خطیری به سر می‌برد صحبت می‌کنیم. می‌دانیم دولت‌های اروپایی و آمریکایی هم در دوران جنگ قوانین خاص و ویژه تصویب می‌کنند. حتا برای فعالیت‌های ژورنالیستی نیز محدودیت‌هایی قائل می‌شوند. تازه آن‌ها در حاکمیت هستند و مجاهدین نه. حتا در خاک خودشان و در میان مردم خودشان هم نیستند و این شرایط را به غایت بدتر می‌کند. من مخالف این نیستم که سیستم مجاهدین و یا روابط درونی آن مورد نقد و بررسی قرار گیرد و اشکالات آن مورد تأکید قرار گیرد و محکوم شود. هیچ کس و هیچ چیزی نباید معصوم جلوه داده شود.

معلوم است کسانی که این اتهام‌ها را می‌زنند نه پول پت را می‌شناسند نه مجاهدین را و نه چپ ایران را و نه آدم‌های جدی هستند. می‌توان به یک نیروی سیاسی هر انتقادی داشت اما همینطوری که نمی‌شود اتهام زد. این سطح درک و آگاهی نازل خود اتهام زننده را نشان می‌دهد. گاه می‌بینم افرادی که خود را تحلیل‌گر سیاسی می‌نامند مجاهدین را هم آمریکایی، هم بعثی، هم استالینست و هم پول‌پت های ثانی و هم اسرائیلی... معرفی می‌کنند! دیگر اتهامی نمانده است که پشت سر هم ردیف نکنند. انگار هرچه بیشتر فحش بدهی و یا اتهام بزنی کالایت مرغوب تر می‌شود. خنده دار است ویژگی اتهاماتی که ردیف می‌کنند درست ۱۸۰ درجه عکس هم هستند. هیچ دوتایی‌شان با هم جمع نمی‌شود. مثل این که بگویی یک ماده‌ای در عین حال که سرد است گرم هم هست. اگر هر یک از این اتهامات به تنهایی زده می‌شد می‌توانست قابل قبول باشد اما جمع‌شان محال است. مثل اول انقلاب که رژیم سعادتی یکی از اعضای رهبری مجاهدین را به اتهام جاسوسی برای اتحاد شوروی دستگیر کرده بود ولی همان وقت به مجاهدین مارک «منافقین آمریکایی» را می‌زد. معلوم است نمی‌شود هم آمریکایی بود و هم جاسوس شوروی. این‌ نوع برخوردها حاکی از عوامفریبی است. مثل تبلیغات حزب توده راجع به بخشی از چپ ایران که آن‌ها را «مارکسیست‌های آمریکایی» معرفی می‌کرد! یا رژیم که مثلاً دولت عراق را رژیم «بعثی صهیونیستی، آمریکایی» معرفی می‌کرد. رژیم صدام حسین یک نظام دیکتاتوری بود اما صهیونیستی یا آمریکایی نبود. رژیم چون خودش بدترین نوع دیکتاتوری بود نمی‌توانست روی موضوع دیکتاتوری مانور دهد.

هیچ تشابهی بین استالینیسم و پول‌پتیزم نیست. یکی به دنبال صنعتی کردن کشور بود و دیگری به دنبال نابودی صنعت و و مظاهر زندگی مدرن و «سال صفر» رساندن جامعه. یکی به دنبال اجرایی کردن بزرگترین طرح‌های صنعتی بود و دیگری درست بر عکس آن عمل می‌کرد. ابزار کارها هم متفاوت بود.

بدتر از آن هیچ تشابهی بین یک نیروی وابسته به آمریکا و بعث عراق نیست. اسرائیل و عراق را چه عرض کنم. پول پت و آمریکا را چگونه می‌شود با هم جمع کرد خدا می‌داند. این‌ها حرف‌های صد من یک غاز است که بیشتر اوقات به خواندنش هم نمی‌ارزد.

پول پتیزم که گفتید یک معنا و مفهوم دارد . معلوم است اتهام زنندگان پول پت را نمی‌شناسند. این که پول پت معروف به «برادر شماره یک» بود و مسعود رجوی هم در مجاهدین «برادر» یا «برادر مسعود» خوانده می‌شود دلیل بر مشابهت دو پدیده متضاد نیست. مثل این که امام جعفر صادق در میان یارانش معروف به «رفیق» امام جعفر صادق بود و لنین و چه‌گوارا و ...هم به «رفیق» معروف بودند. حالا ما بخواهیم از این دو نتیجه‌ بگیریم که عملکرد لنین شبیه امام جعفر صادق بوده است یا برعکس. نباید اینقدر سطحی نگر بود. بخشی از دیدگاه‌های تشکیلاتی مجاهدین از مائو و اعمال او الگوبرداری شده است. اگر کسی این بخش را نقد کند کار درستی کرده است. آن وقت باید توجه داشت که دیدگاه‌ها و عملکرد مائو با آمریکا و بعث و اسرائیل و ... نمی‌خواند.

اساساً شرایط ایران متفاوت از کامبوج است. هیچ چیز این دو کشور مشابه نیست که نیروهای حاکم آن بخواهند مشابه عمل کنند و یا بتوانند مشابه عمل کنند. مثل این است که کسی بخواهد وسط کویر قلاب بردارد و ماهیگیری کند. اگر بخواهد هم نمی‌تواند. امکان عملی ندارد.

کافیست تحقیق کنید ببینید پول پت و نیروهای آن، متکی به چه اقشاری از جامعه کامبوج بودند. کدام یک از نیروهای چپ ایران دارای افکار پول‌پتی بودند؟ درست است که معتقد به دیکتاتوری پرولتاریا بودند و امروز بسیاری از آن‌ها به نقد آن رسیده‌اند. اما آگاه ترین اقشار جامعه ایران را هم همین نیروهای چپ نمایندگی می‌کردند. مگر چپ با پول‌پتیزم مترادف است؟ مگر چپی که در نیکاراگوئه به قدرت رسید پول‌پتیزم را حاکم کرد؟ مگر قبل از آن، کوبا چنین کاری کرده بود؟ درست است که در کوبا آزادی های فردی نفی شده است و دیکتاتوری پرولتاریا اعمال می‌شود اما پول پتیزم حاکم نیست. مگر در ویتنام که بغل کامبوج است پول پتیزم حاکم شد؟ اتفاقاً همان‌ها بودند که پول پت را سرنگون کردند. هر کشوری شرایط خاص خودش را دارد. در ایران هیچ نیرویی بیش از حزب توده علیه پول پت تبلیغ نکرده بود. دشمنان چپ این تئوری‌ها را تبلیغ می‌کنند. پول‌پتیزم در یک دوره تاریخی در یک کشور ویژه با شرایط خاصی که داشت حاکم شد، دیگر امکان وقوع آن در همان کامبوج هم نیست چه برسد به دیگر کشورها. مطمئناً خود پول پت هم بعد از شکست اگر دوباره به قدرت می‌رسید آن را دنبال نمی‌کرد.

هنگامی که انقلاب ضد سلطنتی پیروز شد پول‌پتیزم شکست خورده بود. جاذبه‌ای نداشت. هیچ موقع هم نداشت که کسی بخواهد از روی آن الگوبرداری کند. کدام یک از نیروهای چپ ایرانی اعتقاد به از بین بردن همه‌ی مظاهر صنعتی، مدرنیته و ... داشت؟ چه کسی خواستار عقب بردن جامعه به «سال صفر» که پول پت به آن اعتقاد داشت بود. پول پتیزم تمامی مظاهر زندگی مدرن را نابود کرد. مردم را به زور از شهرها به روستا می‌فرستادند و در اردوگاه‌ها به قتل می‌رساندند. دانشگاه و مدرسه و بانک و کارخانه را تعطیل و به کشتارگاه تبدیل کردند. نیروهایی که پول پت به آنها وابسته بود، روستائیان بودند. آیا خاستگاه نیروهای چپ ایران با پول پت یکی بود؟ دانشگاه و مدرسه و کارخانه پایگاه چه نیرویی بود؟

نیروهای چپ برفرض چنانچه می‌خواستند پول پتیزم را حاکم کنند با کدام نیروی اجرایی این کار را می‌کردند، آن نیرو کدام انگیزه را برای پیشبرد چنین امری داشت؟ آیا پتانسیل انجام چنین کاری را داشت؟ آیا دانشجویان و دانش‌آموزان ایران چنین کاری را می‌کردند، چنین سیاستی را پیش می‌بردند؟ یا این‌که روستائیان ایران یک دفعه جان برکف شده برای پایه‌ی ریزی جامعه‌ی «کمونیستی ناب» و «سال صفر» سربازان نیروهای چپ را تشکیل می‌دادند و به تخریب مساجد و کشتار روحانیون و نیروهای مترقی و شهرنشینان و از بین بردن مظاهر شهرنشینی می‌پرداختند؟ بارگاه امام رضا را با خاک یکسان می‌کردند و دمار از روزگار هرچه امامزاده بود در می‌آوردند و بعد همه‌ی این محل‌ها را به طویله احشامشان در می‌آوردند؟ نیروهای چپ شهرنشین‌های هوادار خودشان را به روستاهای دور افتاده تبعید می‌کردند که چه کار کنند؟ آیا روستاها را خالی کرده و به شهرها می‌فرستادند؟ آخر همینطوری که نمیشه اتهام پول پیتزم زد. پول پت یک نام نیست یک شیوه اداره حکومت است. نوعی از تفکر است، کجای آن شبیه چپ ایران بود؟ جامعه‌ی کامبوج روستایی است، هنوز هم روستایی است چه برسد به ۳۴ سال پیش. غالب شهرهای آن از برخی روستاها و بخش‌های ایران عقب‌مانده تر بودند.

 

آیا وقوع چنین فرضیه‌هایی قابل تصور است؟ آیا جامعه‌ی ایران چنین رویکردی را می‌پذیرفت؟ خمینی که می‌بینید بازوی اجرایی‌اش را از عقب مانده ترین نیروها انتخاب کرد. چون خاستگاهش هم همانجا بود. خمینی متکی به ناآگاه ترین اقشار جامعه بود. همه‌ی اعمالی که خمینی انجام داد طبیعی بود، غیر از این نباید انتظار می‌داشتیم. در طول تاریخ هرگاه که اندک قدرتی داشتند همین بساط را علم ‌کردند.

اما شما نگاه کنید بخش اعظم مظاهر تمدن در ایران از چپ جامعه آمده است. انصاف را نباید زیر پا گذاشت. بخش اعظم روشنفکران ایرانی از حزب توده آمده بودند. حوزه علمیه و روحانیون چه چیزی را به جامعه عطا کرده بودند؟ دستاوردشان پیش از رسیدن به قدرت چه بود؟ به جز روضه خوانی و توضیح مسائلی همچون حیض و نفاس و آداب مستراح رفتن و غسل و کفن و دفن و  ...

نگاه کنید، پول‌پت و جریانی که او وابسته به آن بود پیش از رسیدن به قدرت کدام دستاورد را به جامعه کامبوج عطا کرده بودند؟

مگر نه این که اکثریت بالای کتابخوان‌های ایران چپ بودند. کتاب و کتاب‌خوانی را در ایران چه کسانی باب کردند. بخشی از بهترین نویسندگان ایران از کجا آمده بودند؟

درست است انتقاد‌های جدی به چپ ایران وارد است. اما نباید هر نکبتی را به چپ نسبت داد و از آن‌ها برای اقدامات انجام نداده که حتا یک درصد هم امکان وقوع آن نمی‌رفت حسابرسی کرد.

در افغانستان هم چپ را دیدیم هم طالبان را. آیا نجیب‌ الله که در افغانستان به قدرت رسید، پول‌پتزیم را حاکم کرد؟ چه کسی به پول پتیزم نزدیک بود، طالبان یا نجیب‌الله؟ کدام یک دست به جنایت و کشتار بردند؟ کدام یک اقدامات مترقی را انجام دادند و کدام یک جامعه را به قهقرا بردند؟ قصدم دفاع از نجیب‌الله نیست، مقابله با یک دیدگاه و نظرگاه انحرافی است. آیا شرایط دوران نجیب‌الله که با توطئه‌های بین‌المللی مواجه بود با دوران طالبان که حمایت جهانی را هم داشتند یکی بود؟ کدام به ترقی‌خواهی نزدیکتر بود؟ چرا به ایران که می‌رسد منطق‌ها کج و کوله می‌شود؟

معلوم است که خمینی و نیروهای وابسته به او ایده‌الشان چیزی شبیه به طالبان بود.

کتاب کشف‌الاسرار خمینی را بخوانید ، ولایت فقیه را مطالعه کنید، دلایل مخالفت خمینی با انقلاب سفید را ملاحظه کنید، تحریرالوسیله را بررسی کنید ، متوجه می‌شوید آنچه در ایران انجام گرفت قبلاً‌ پیش‌بینی‌اش شده بود. چیز عجیبی نبود. اما جامعه‌ی ایران پذیرای خمینیسم هم نبود. اگر امروز رژیم خیلی واقعیت‌ها را پذیرفته‌است نه به دلیل ماهیت آن‌ بلکه به خاطر تحمیلی است که از سوی مردم صورت گرفته است. این تحمیل نه فقط به آن‌ها بلکه به هر نیروی که در ایران به قدرت می‌رسید می‌شد. توجه داشته باشید این دلسوزی‌هایی که به ظاهر برای چپ ایران می‌شود، در زمانی است که یک رژیم قرون وسطایی همه‌ چیز کشور را به نابودی کشانده از منابع مالی و طبیعی تا انسانی. جامعه را چه به لحاظ معنوی و اخلاقی و چه به لحاظ مادی به فاجعه کشانده است. پیام آن‌ها به مردم ایران این است که خدا را شکر کنید که چپ‌ها و مجاهدین قدرت را نگرفتند وگرنه وضع بدتر از این که هست بود. آیا به غیر از رژیم کسی از این تحلیل‌های مشعشع و ظاهراً دلسوزانه که هیچ پایه و اساسی ندارد سود می‌برد؟

من به دلایلی که بر شمردم معتقدم چنانچه چپ ایران از توده‌ای بگیرید تا مائوئیست و یا مجاهدین به قدرت می‌رسیدند  ما شرایطمان با حالا قابل قیاس نبود و به مراتب پیشرفته‌تر و جلوتر از حالا بودیم. فقط در یک زمینه ما از حالا عقب‌تر بودیم و آن درک جامعه نسبت به جدایی دین از دولت و اصولاً دین از سیاست. حاکمیت جمهوری اسلامی بیش از پیش این ضرورت را در جامعه جا انداخته، هرچند ما دارای یک جامعه‌ی مذهبی هستیم. تأکید می‌کنم قصد من در اینجا دفاع از مجاهدین و یا چپ نیست. من سعی کردم واقعیت‌ها را بر شمارم. می‌توان گفت اگر مجموعه ای از نیروهای ملی و سکولار به قدرت می‌رسیدند وضع بهتر از به قدرت رسیدن یک نیروی ایدئولوژیک بود. این‌ها را آدم درک می‌کند، اما این که اگر چپ‌ها به قدرت می‌رسیدند جنایت می‌کردند و وضع بدتر از این که هست می‌شد قابل درک نیست. به صحنه‌ی بین‌المللی نگاه کنید. نیروی چپ، نیرویی امروزی و متعلق به این دوران است. در این عصر سیر می‌‌کند، بدوی نیست. برای همین در دوران جدید وقتی نسیم آزادی و اصلاحات بر می‌خیزد، رژیم‌های خودکامه‌ی حاکم بر اردوگاه سوسیالیسم یکی پس از دیگری کنار می‌روند. چنین روندی در ارتباط با رژیم متأسفانه از آن‌جایی که از قرون وسطی و اعماق تاریخ به این دوران پرتاب شده امکانپذیر نیست.

 

پژواک ایران:‌ در هر صورت نیروهای چپ و مجاهدین هم به دنبال کسب قدرت بودند

 

ایرج مصداقی:‌ هر نیروی سیاسی برای کسب قدرت مبارزه می‌کند. صاحبان قدرت چنان از تلاش مخالفان برای کسب قدرت صحبت می‌کنند که انگار گناه کبیره مرتکب می‌شوند و یا قبای قدرت را برای همیشه به تن آن‌ها بریده‌اند. مبارزه بدون تلاش برای کسب قدرت بی معنی است. مبارزه برای سرگرمی نیست برای کسب قدرت است. با کسب قدرت و تغییر حکومت است که می‌توان تغییرات اساسی در جامعه به وجود ‌آورد. مسئله‌‌ای که مهم است نحوه‌ی برخورد با قدرت و کنار آمدن با آن است. به نظر من آن‌چه مذموم است زیرپا گذاشتن اصول برای کسب قدرت است. استفاده از راه‌های غیرشرافتمندانه برای کسب قدرت است. از همه مهم‌تر زیرپا گذاشتن اصول برای حفظ قدرت است. هرچند من به لحاظ دیدگاه سیاسی و اعتقادی نزدیکی با بنی‌صدر و یا آیت‌الله منتظری ندارم اما بایستی اذعان کنم که نقطه روشن کارنامه‌ی این دو نفر نحوه‌ی برخوردشان با قدرت است. از نظر من به واسطه‌ی رویکردی که به قدرت داشتند می‌توان چشم بر اشتباهاتشان بست. بنی‌صدر حاضر نشد به بهای حفظ ریاست جمهوری که کم چیزی هم نیست و او اولین ریاست جمهوری ایران بود در سرکوب و جنایت با خمینی که مقتدایش بود مشارکت کند و آیت‌الله منتظری به خاطر دفاع از حقوق مخالفین و دشمنانش عطای قائم مقامی رهبری را به لقایش بخشید و رنج بسیاری را متحمل شد. او می‌توانست برای مدت کوتاهی سکوت کند، اما نکرد. ما در تاریخ‌مان از این نمونه‌‌ها کم داشته‌ایم.

البته این را هم بگویم مجاهدین در ابتدای انقلاب برخلاف حزب توده و ... چنانچه سر در مقابل خمینی خم می‌کردند و به خواسته‌های او گردن می‌گذاشتند امکان این را داشتند که به حلقه‌ی قدرت راه یابند. رژیم هم به آن‌ها نیاز داشت. اما مجاهدین آن موقع پا روی اصولشان نگذاشتند. هرچند این تصور را هم داشتند که به سادگی رژیم را کنار زده و قدرت را به دست خواهند گرفت.

 

پژواک ایران:‌ آیا شما با تجربه‌ای که پشت سر گذاشته‌اید انقلاب را تجویز می‌کنید؟ آیا مردم با توجه به تجربه‌ای که دارند به سمت این گزینه خواهند رفت؟

 

ایرج مصداقی: انقلاب منتظر تجویز این و آن نمی‌ماند.  هیچ‌کسی از دردسر خوشش نمی‌آید. انقلاب گزینه‌ای نیست که مردم و نیروهای سیاسی از روی میل و رغبت انتخاب کنند. انتخاب بین این یا آن نامزد انتخاباتی نیست. انقلاب همیشه یک تحمیل دردناک است. مثل عمل جراحی که کسی آن را از روی میل و رغبت انتخاب نمی‌کند. ای کاش بیماری با مسکن و دارو و حداکثر آمپول بهبود می‌یافت. ای کاش می‌شد با صندوق رأی همه مشکلات را از پیش پا برداشت. ای کاش اجازه داده می‌شد مردم واقعاً انتخاب کنند.

انقلاب در اثر فعل و انفعالاتی در جامعه صورت می‌گیرد به وجود می‌آید. انقلاب واکنشی است در مقابل کنش. تردیدناپذیر است. نمی‌شود جامعه را تا ابد سرکوب کرد، مردم را از حقوق ابتدایی‌‌شان محروم کرد، نیروهای فعال را به نابودی کشاند، اقتصاد و سیاست را به ورشکستگی کشاند و انتظار داشت که اتفاقی در جامعه نیفتد. این‌گونه نیست، دیر یا زود دارد اما سوخت و سوز ندارد. ظلم و تعدی روی هم جمع می‌شود، تولید کینه می‌‌کند. این کینه حتماً تولید انقلاب و دگرگونی می‌کند.

انقلاب مثل سیل است، چنانچه پیش از وقوع آن، اقداماتی صورت بگیرد، سیلی نخواهیم داشت. آب‌ها کانالیزه‌ خواهند شد، از اثرات ویرانگرشان جلوگیری خواهد شد. اصلاحات واقعی، عمیق و مداوم می‌‌تواند جلوی انقلاب را بگیرد. اصلاحات آبکی و غیرواقعی و تصنعی تأثیری در جلوگیری از انقلاب و تحول اساسی ندارد. دوران رکود هست، واقعی است. اما همیشگی نیست. متأسفانه قدرتمندان هیچ‌گاه از تاریخ درس نگرفته‌اند و باعث شده‌اند که هزینه‌های تغییر زیاد باشد.

 

پژواک ایران:‌ یعنی شما با استفاده از قهر و خشونت در تغییر حکومت‌ها موافقید؟

 

ایرج مصداقی:‌ من با کاربرد کلمه خشونت موافق نیستم. مردم حق دارند حکومت مورد نظرشان را انتخاب کنند. این حق از مردم با زور و خشونت توسط حکومتگران سلب می‌شود. با راه اندازی زندان و شکنجه و اعدام و با کاربرد خشن‌ترین شیوه‌ها قدرت حفظ می‌شود. مردم برای استیفای حق انتخاب حکومت مورد نظرشان مجازند از هر راهی و هر شیوه‌ای استفاده کنند و موانع را از سر راه بردارند. اصولاً مردم و یا نیروهای سیاسی خشونت نمی‌کنند. این اصطلاحی است که زمامداران و قدرتمندان برای ادامه‌ی حکومت و تثبیت قدرتشان اختراع کردند. خشونت با سلب حقوق مردم از سوی دولت‌ها صورت می‌گیرد. مثل این که عده‌ای راهزن به شما حمله کنند و در مقام دفاع آسیب‌های جدی به راهزنان وارد کنید و آنوقت راهزنان آه و ناله سرداده مدعی شوند که شما به خشونت متوسل شده‌اید و از راهکارهای مدنی برای عقب راندن آن‌ها استفاده نکرده‌اید.    

آیا حکومتی خشن‌تر از جمهوری اسلامی سراغ دارید؟ توجه کنید حتا رنگ‌هایی که تجویز می‌کند نیز مخالف آرامش و نشاط است. دار و شکنجه و اعدام را به وسط خیابان و کوچه و بازار آورده‌اند. مدرسه و مهمانسرا را به کشتارگاه تبدیل کرده‌اند. سنگسار و تقطیع و شلاق را به صورت مداوم تجویز می‌کنند. دسته‌های چماقدار جنایتکارش را نمی‌بینید. برای بیرون بودن تار موی زنان، صورتشان را آغشته به خون می‌کنند. به خاطر داشتن آرایش و به اتهام بدحجابی و ... آن‌ها را به تخته شلاق می‌بندند. آنوقت مخالفین سیاسی خود را به کاربرد خشونت متهم می‌کنند و عده‌ای نیز بلندگوی آنان می‌شوند.

متأسفانه عده‌ای جبن و ترس و بی‌غیرتی و سازش و همکاری و همراهی با جنایتکاران را سعه صدر و مناعت طبع و استفاده از راهکارهای مدنی و پرهیز از خشونت و جار و جنجال ... جا می‌زنند.

آن‌جایی که مردم از قهر استفاده می‌کنند ناگزیر شده‌اند. هیچ‌کس سرش درد نمی‌کند که بیخودی جانش را به خطر بیاندازد.

همین مجاهدین را در نظر بگیرید، اگر اجازه فعالیت می‌یافتند اگر اجازه تظاهرات و میتینگ و سخنرانی داشتند اگر تظاهراتشان به رگبار بسته نمی‌شد اگر هوادارانشان در خیابان‌ها کشته نمی‌شدند و در زندان‌ها مقابل جوخه‌ی اعدام قرار نمی‌گرفتند، اگر حاکمان نقشه‌ی حذف فیزیکی آن‌ها را نمی‌کشیدند آیا دیوانه بودند دست به سلاح ببرند و از راه‌های قهرآمیز به دنبال سرنگونی رژیم باشند؟ اگر می‌‌توانستند در خیابان به سادگی روزنامه‌شان را بفروشند آیا سادیسم داشتند که به خانه‌های تیمی و زندگی مخفی روی آورند و جانشان را کف دستشان بگیرند؟ چه کسی فضای اجتماعی را بست؟ چه کسی امکان بستن فضای سیاسی را دارد. فضای حرکتی را دولت و حکومت می‌بندد نه گروه‌های سیاسی.

از این‌ها گذشته برای از بین بردن قهر و خشونت، برای نابودی ظلم و نابرابری، برای رسیدن به رفاه و آسایش، برای تأمین حقوق بشر و حقوق اولیه انسان‌ها، گاهی اوقات نیاز به استفاده از زور و قهر است. حتا گاه جنگ تن به تن و خانه به خانه ضرورت می‌یابد.

فاشیسم در  اروپا چگونه به زانو در آمد؟ نمی‌دانم مصاحبه‌ی خانم ایرنه خان دبیرکل عفو بین‌الملل را خوانده‌اید؟ او به صراحت از راه حل نظامی هم برای تأمین حقوق بشر دفاع می‌کند و وقتی مصاحبه‌ کننده از او در مورد نمونه تاریخی سؤال می‌کند او به شرایط دهه ۷۰ بنگلادش اشاره می‌کند که با حمله‌ی نظامی هند وضعیت مردم به طور نسبی در مقایسه با قبل به سامان رسید. ۲۰۰ هزار زن مورد تعدی ارتش پاکستان قرار گرفته بودند. صدها هزار نفر در دارفور به قتل رسیده‌اند، برای تأمین حقوق بشر چه باید کرد؟‌ آیا با موعظه مشکل حل می‌‌شود؟

من با کاربرد هیچ شیوه‌ای از مبارزه با رژیم مخالف نیستم. من هم از کمپین یک میلیون امضا حمایت می‌کنم هم از مبارزات دانشجویان و هم از مبارزات مدنی که در جامعه صورت می‌‌گیرد. با موسیقی زیرزمینی و با بدحجابی و همچنین با مبارزه مسلحانه و قهرآمیز موافقم. من وقتی یک دختر و پسر دست هم را می‌گیرند و درخیابان راه می‌روند آن را مبارزه با رژیم می‌دانم و از آن حمایت می‌کنم. من جشن و پارتی و بزن و برقص را هم مبارزه با رژیم می‌دانم و معتقدم تأثیر خود را می‌گذارد. من فحش دادن در دل به رژیم را نیز مبارزه می‌دانم. من هیچ شیوه‌ای را نفی نمی‌کنم. همه این‌‌ها را مکمل هم می‌دانم. هنر یک نیروی انقلابی آن است که از همه‌ی این تلاش‌ها در راه سرنگونی نظام استفاده کند.  

آن‌هایی که مبارزه‌ی قهرآمیز را نفی می‌کنند خودشان را نفی می‌کنند. آن‌هایی که سرنگونی طلب‌ها را آه و نفرین می‌کنند راه خودشان را می‌بندند. رژیم جز به تسلیم مطلق راضی نمی‌شود. این خصیصه‌ی رژیم است. حیات نیم‌بند آن‌ها به خاطر وجود سرنگونی‌طلب‌هاست. متأسفانه بعضی‌ها ترس و جبن خودشان را سعه صدر جا می‌زنند. این موضع تأسف‌بار و گاه مشمئز کننده است. ببینید وقتی رژیم از دید خودش نفی مبارزه‌ی قهرآمیز و کار برد «خشونت» را جا می‌اندازد بعدش میاید سراغ «براندازی نرم» و «تهاجم فرهنگی»؛ براندازی نرم یعنی چه؟ یعنی هرکس نفس هم کشید و آن‌ها خوششان نیامد یک برچسب براندازی نرم می‌زنند و طرف را از هستی ساقط می‌کنند. مثل برادران علایی که دکتر هستند و در رابطه با ایدز تحقیق می‌کنند اما بایستی بهترین سال‌های عمرشان را پشت میله‌های زندان بگذرانند چرا که براندازی نرم‌ کرده‌اند. «تهاجم فرهنگی» یعنی چه، یعنی اشاعه‌ی هر فرهنگی به جز فرهنگ منحط آخوندی «تهاجم فرهنگی» است. آن‌هایی که در سال‌های گذشته برای خوش‌آمد رژیم و راضی کردن آن به چهره‌ی نیروهای فداکار و از خودگذشته چنگ می‌کشیدند، حالا آثار اعمال خودشان را می‌بینند. نفی مبارزه قهرآمیز، رژیم را راضی نمی‌کند. امتیاز دادن از جیب دیگران رژیم را سرعقل نمی‌آورد. رژیم نشان داده که تا کجا بی‌چشم رو است. کسی از سران حزب  توده که بیشتر نمی‌تواند به این رژیم خدمت کند و مجیزشان را بگوید. تاریخ مصرفشان که  گذشت، اکثریت قریب به اتفاقشان را بیرحمانه اعدام کردند. تاریخ جمهوری‌ اسلامی نشان داده است که با هر نیرویی تا یک جا خواهد رفت، بعد تیغ‌اش روی گردن همان‌هایی که خیرخواهش بودند فرود می‌آید. توصیه من به نیروهای اصلاح‌طلب و آهسته برو آهسته بیا این است برای نجات جان خودتان هم که شده، برای ایجاد فضای حرکتی برای خودتان هم که شده، برای تضمین فعالیت خودتان هم که شده، بر علیه سرنگونی‌طلب‌ها موضع‌گیری نکنید. بر علیه کسانی که مبارزه قهرآمیز را تبلیغ می‌کنند با رژیم همسو نشوید؛ از جیب دیگران به رژیم باج ندهید. این موضع‌گیری به عنوان سپر دفاعی برای شما عمل نمی‌کند بلکه شما را در مقابل رژیم بی دفاع می‌کند. فلسفه‌ی وجودی شما را زیر سؤال می‌برد. رژیم هیچ چیزی به غیر از خودش را نمی‌پذیرد. اگر به شما تن می‌دهد به خاطر وجود همین نیروهاست. تأکید می‌کنم دود این موضع‌گیری‌‌ها در چشم خودتان می‌رود. اولین متضرر خودتان خواهید بود. از گذشته و سرهای شکسته درس بگیرید.

 

پژواک ایران:‌ اما تا آن‌جا که به خاطر دارم بخشی از نیروهای سیاسی از موضع مخالفت با اعدام و خشونت با ترور لاجوردی که با استقبال وسیعی در ایران روبرو شد هم مخالفت کردند!

 

ایرج مصداقی:‌ این کج فهمی و کج‌اندیشی است. این زدن شیپور از سرگشادش است. وقتی به این تفاسیر دشمن شاد کن از خشونت و پرهیز از قهر پناه ببرید به این‌جا ها هم کشیده می‌شود. این موضع‌گیری‌ها برخاسته از مخالفت کور و بی معنی با یک جریان سیاسی و اعمال او نیز هست. گاه نیز برخاسته از حسادت نسبت به رقبا است. تازه به این‌جا هم ختم نشده، بعضی‌ها تبلیغ می‌کنند چون ما مخالف حکم اعدام هستیم، شعار مرگ بر خمینی یا مرگ بر خامنه‌ای یا مرگ بر جمهوری اسلامی ... هم خشونت‌گرایانه است، چون ما مخالف اعدام هستیم!

مخالفت با اجرای حکم اعدام چه ربطی به مبارزه‌ با یک رژیم ضدبشری که یکی از سیاهترین حکومت‌های‌ تاریخ معاصر را  اداره می‌کند دارد. معلوم است بایستی مرگ و نابودی سیستم ولایت فقیه و جمهوری نکبت را خواستار شد. این افراد دانسته یا ندانسته در لفافه و پوشش مبارزه با خشونت، مبارزین را اخته می کنند. دانشجویان، زنان، کارگران و زحمتکشان را خلع سلاح و خلع شعار می‌کنند. حالا اگر می‌گفتند ما با این شیوه از مبارزه مخالف هستیم چون به نتیجه نمی‌رسد یک چیزی. عناصر خائنی مثل فرخ نگهدار که اعدام مبارزین و مجاهدین را به خمینی و جنایتکاران تبریک می‌گفتند و «له شدن انقلابیون زیر چرخ‌های انقلاب اظهار خوشحالی می‌کردند» تا آنجا پیش‌ رفته‌اند که اعدام لاجوردی را «جنایت آشکار» معرفی می‌کنند و با رذالت و پستی می‌گویند: «از نگاه امروز من کسی که به خود اجازه می دهد انسانی را، بدون دادن حق دفاع به وی، خود سرانه به قتل برساند این عمل او همان قدر جنایت است که عمل آمران همه قتلهای بدون محاکمه در حکومت جمهوری اسلامی». فکر نکنید این‌ها پیشرفت کرده‌اند، خیر؛ این‌ موضع‌گیری‌ها از خباثت آن‌ها سرچمشه می‌‌گیرد. فکر نکنید به موازین حقوقی و به ویژه حقوق بشر پای بند شده‌‌اند، خیر. ماهیت این‌ آدم‌ها همان است که در سال ۶۰ بود. هیچ فرقی نکرده‌‌اند، در رذالت و پستی پیچیده‌تر شده‌اند. 

در نگاه من مجازات لاجوردی یکی از عادلانه‌ترین احکامی بود که صادر و اجرا شد. اتفاقاً ترور کور نبود. این حکم توسط میلیون‌ها ایرانی صادر شده بود. برای همین روزی که خبر مرگ او انتشار یافت یکی از شادترین روزهای مردم ایران بود. آن‌هایی که کینه و نفرت مردم را لمس نکرده‌اند و شادی آن‌ها را ناظر نبوده‌اند با این موضع‌گیری ها در مقابل مردم می‌ایستند. یادتان هست امیرانتظام که البته هیچ‌ شائبه‌ی دفاع از مجاهدین و یا اعتقاد به این‌گونه اعمال در مورد او نمی‌رود چگونه از ترور لاجوردی اظهار خشنودی و شادی کرد؟ البته بهایش را هم با به زندان رفتن دوباره پرداخت. اما پا پس نگذاشت.

 

من آن موقع در ژنو و  در اجلاس سوءکمیسیون حقوق بشر سازمان ملل بودم. ابتدا خبر ایرنا را خواندم که از قتل لاجوردی در بازار تهران خبر داده بود. تصور اولیه‌ام این بود که لاجوردی را مثلاً یکی از مشتریانش در پی یک مشاجره به قتل رسانده. موضوع را کاملا غیر سیاسی می‌دیدم. به شدت ناراحت شده بودم. من خواهان مرگ جسمی و فیزیکی لاجوردی نبودم؛ به انتقام کور هم اعتقادی ندارم که از به قتل رسید لاجوردی خوشحال شوم. من دلم نمی‌خواست او به مرگ طبیعی بمیرد و یا به قتل برسد. اما بلافاصله متوجه شدم که او توسط یک تیم دو نفره مجاهدین (مرکب از اصغر غضنفرنژاد فرمانده عملیات و علی‌اکبر اکبری نفر  پشتیبانی) مجازات شده است. این‌جا بود که از خوشحالی در پوستم نمی‌گنجیدم. در یک لحظه موضوع برای من متفاوت از قبل شده بود. این‌بار او توسط نمایندگان چند نسل ایرانی مجازات می‌شد. این پیام خاص خودش را داشت. چون با نمایندگان سازمان‌های غیردولتی زیادی در اجلاس حقوق بشر ارتباط داشتم، خیلی‌ها به خاطر مجازات لاجوردی به من تبریک گفتند. خیلی از مادران شهدا لباس سرخ پوشیده‌اند، رخت عزا را از تن درآورده بودند. حتا افرادی را می‌شناختم که وابسته به رژیم بودند و از کشته شدن لاجوردی اظهار خوشحالی و خشنودی می‌کردند.

 

پژواک ایران:‌ اما بعضی‌ها استدلال می‌کنند او یکی از اسناد جنایات رژیم بود که به این ترتیب از بین رفت

 

ایرج مصداقی:‌ این دیگر از آن حرف‌هاست. لااقل امروز که ۱۱ سال از مجازات لاجوردی می‌گذرد، بهتر است دیگر از این حرف‌ها زده نشود. اگر لاجوردی زنده بود، الان ۷۵ ساله بود. معلوم نیست شاید به مرگ طبیعی مرده بود، عمر نوح که نداشت. آن وقت تکلیف چه بود؟ اگر کسی موفق به ترور هیتلر در دوران قدرتش می‌شد جنایتی مرتکب شده بود؟ سندی را نابود کرده بود؟ آیا باید نشست و تماشا کرد تا بلکه یک روزی که معلوم نیست کی هست از او به عنوان سند استفاده کرد؟

انگار رژیم جمهوری اسلامی ساقط شده، دادگاه جنایات رژیم برپا شده و ما داریم حسرت گذشته و نابودی اسنادی چون لاجوردی را می‌خوریم!

این افراد تضمین می‌کنند که پیش از مرگ طبیعی لاجوردی رژیم را سرنگون می‌‌کردند؟ از بهانه‌ جویی که بگذریم، اگر بعضی افراد را که ناآگاهانه در این دام‌ها می‌افتند و یا گاه کاتولیک تر از پاپ می‌شوند در نظر نگیریم عده‌ای آگاهانه به طرح این مسائل می‌پردازند. معلوم است کمتر کسی می‌تواند تأسف‌اش را از مرگ لاجوردی با آن سابقه‌‌ جنایتکارانه‌اش بیان کند؛ آن ها مخالفتشان را در چنین لفافه‌ای بیان می‌کند. و یا گاه عنوان می‌کنند که لاجوردی را خود رژیم ترور کرده است! تا به زعم خودشان از سمپاتی مردم به مجاهدین در این رابطه جلوگیری کنند. کاری که رژیم خود نیز بدان همت گمارده است. در جریان قتل‌های زنجیره‌ای بخشی از تلاش بازجویان این بود که موضوع ترور لاجوردی را به دستگیر شدگان نسبت دهند. برای همین سناریو هم جور کرده و اعترافاتی را نیز گرفته بودند. گزارش هشتاد صفحه‌ای بازجویان وزارت اطلاعات حاوی این نکات هم بود.

 

پژواک ایران:‌ هستند نیروهایی که می‌گویند خواهان اصلاح قوانین و پیشبرد اصلاحات در جامعه هستند، به نظر شما تکلیف آن‌ها چیست؟

 

ایرج مصداقی:‌ هرچند من از هر تلاشی حمایت می‌کنم اما به نظرم متأسفانه نیرو و انرژی به این ترتیب هدر می‌رود. در رژیم جمهوری اسلامی به ویژه در بحث قوانین، اصلاحات ناممکن است. تصور کنید جمهوی اسلامی بخواهد اولین اصل جمهوریت را که همان حاکمیت مردم است رعایت کند. خوب در اولین قدم بایستی ولایت فقیه را کنار بگذارد. خوب این یعنی نفی این نظام. یعنی انقلاب، امکان ندارد جمهوری اسلامی در چنین شکل و شمایلی سرپا باشد و ولایت فقیه چه از نوع مطلقه یا غیرمطلقه‌‌اش را کنار بگذارد.

تصور کنید رژیم بخواهد اعلامیه جهانی حقوق بشر را رعایت کند. ابتدا بایستی موجودیت خودش را نفی کند، چون رعایت این اعلامیه در جمهوری اسلامی غیرممکن است. شما نمی‌توانید از یک رژیم بخواهید که قوانین‌اش را رعایت و اجرا نکند. به محض این که تغییر این قوانین را بخواهید مجبورید شعار تغییر رژیم و سرنگونی آن را بدهید. هرکس که می‌خواهد باشید، فرقی نمی‌کند. رژیم موضوع را خوب فهمیده برای همین از ترم «براندازی نرم» استفاده می‌کند. آن‌ها کوچکترین تغییری را در راستای براندازی می‌بینند. بخشی از رژیم نیز تلاش می‌کند با طرح تئوری‌های من‌ در آوردی و هالو پسندانه عده‌ای را سر کار بگذارد و انرژی‌ها را به هدر دهد. خط امنیت‌چی های سابق را نگاه کنید «ولایت مشروطه» را مطرح می‌کنند. یعنی در کشوری که صد سال پیش سلطنت در قانون لااقل مشروطه شد، امروز در عصر آگاهی و اینترنت و پیشرفت هدف مبارزه‌مان این باشد که ولایت مطلقه تبدیل شود به ولایت مشروطه و حضرات همچنان از خوان نعمت برخوردار باشند. این رژیم برای انحراف مبارزات مردم بعضی وقت‌ها در باغ سبز هم نشان می‌دهد. می‌خواهند نشان دهند که چندان ناامید نباشید،اقداماتتان نتیجه بخشهم هست. نگاه کنید بعد از گذشت ۳۰ سال از حاکمیت رژیم، پذیرفته‌اند که شرکت بیمه دیه زن و مرد را یکسان بپردازد چرا که وجوه یکسانی از زن و مرد برای بیمه شدن اخذ می‌کند. این را عده‌ای به عنوان موفقیت بزرگ در بوق و کرنا می‌‌کنند.

 

پژواک ایران:‌ به نظر شما مبارزه به چه شکل بایستی ادامه پیدا کند؟

 

ایرج مصداقی:‌ مشخص کردن این امر از عهده‌ی من خارج است. من چنین توانایی در خود نمی‌بینم که خط مشی مبارزاتی برای مردم و یا گروه‌های سیاسی تعیین کنم. من از مبارزات آن‌ها دفاع و حمایت می‌کنم. اگر جایی هم انتقادی به نظرم رسید مطرح می‌کنم. اگر بر اساس تجربه‌ام به موردی برخوردم آن را بیان می‌کنم. اما اعتقاد دارم که با وجود ولایت فقیه ، امکان اصلاحات در این رژیم نمی‌رود. از نظر من چنانچه تحولی در ایران صورت بگیرد از طریق قهرآمیز خواهد بود. رژیم امکان هرگونه مصالحه و راه‌های بینابینی را از بین برده. در مقابل هر تغییری مقاومت خواهد کرد. البته امیدوارم پیش‌بینی من غلط از آب درآید، چون به هیچ وجه خواهان آن نیستم. ای کاش می‌شد با هزینه‌ی کمتری این رژیم را سرنگون کرد. اما می‌دانم چرخ دنیا بر اساس تمایلات من نمی‌چرخد.

 

 

۱۰ فروردین ۱۳۸۸

منبع:پژواک ایران


ایرج مصداقی

*نتایج فاجعه‌بار مماشات غرب با چهاردهه گروگانگیری نظام اسلامی  [2024 Jan] 
*ابعاد یک حکم تاریخی؛ مبادله فرضی حمید نوری و سناریوهای محتمل  [2023 Dec] 
*مسئولیت پزشکان بیمارستان فجر ارتش در تراژدی آرمیتا  [2023 Oct] 
*فروپاشی درونی جدّی‌ترین احتمال فروپاشی رژیم ایران  [2023 Aug] 
*مشابهت خبرسازی «زخمی‌شدن قاسم سلیمانی در سوریه» و بستری شدن نیری در آلمان  [2023 Jul] 
*جنبش دادخواهی و جنجال خبری بستری شدن نیری در هانوفر  [2023 Jul] 
*رؤیای محو آثار جنایت در «دستور تعطیلی گوهردشت»  [2023 Apr] 
*حکم اعدام شارمهد؛ پاسخ پیشبینی‌پذیر تهران به پیام ضعیف اروپا  [2023 Feb] 
*پیامدهای کنفرانس امنیتی مونیخ   [2023 Feb] 
*وهم حمله نظامی به ایران یا جنگ واقعی جمهوری اسلامی با جهان؟  [2023 Jan] 
*همزمانی معنادار شایعه ترور صلواتی با تصمیم به قتل دو جوان  [2023 Jan] 
*در آستانه تشکیل دادگاه تجدید نظر در پرونده حمید نوری: تحریف‌های مشاور حقوقی خانواده او  [2023 Jan] 
*دادگاه تجدید نظر در پرونده حمید نوری و شروع دور جدیدی از تبلیغات جنایت‌پوشانه‌ی رژیم  [2022 Dec] 
*محمود سالارکیا، نمونه یک وکیل همدست دستگاه قضائی  [2022 Dec] 
*فهرست یک کشتار خاموش؛ سایه سنگین ارعاب بر سر کادر پزشکی  [2022 Dec] 
*وکیل چیست و «وکیل جمهوری اسلامی» کیست؟  [2022 Dec] 
*جواد علی‌اکبریان، یکی دیگر از مجریان کشتار ۶۷  [2022 Dec] 
*اعدام محسن شکاری و تبعات آن برای جنبش انقلابی  [2022 Dec] 
*خیزش ۱۴۰۱؛ حکومت «به دنبال گردن برای طناب دار»  [2022 Dec] 
*چقدر می‌توان به پرونده ایران در «شورای حقوق بشر» امید بست؟  [2022 Nov] 
*شادی صدر و شادی امین و تجاوز به زنان در زندان  [2022 Nov] 
*سوابق سیاه عبدالرضا مصری، مدافع کشتار معترضان بلوچ  [2022 Nov] 
*بدون نیروی جانشین، غرب با انقلاب ایران همسو نمی‌شود  [2022 Nov] 
* از مشهد تا شیراز؛ آیا حمله شاهچراغ تکرار سناریویی آشنا نیست؟  [2022 Oct] 
*سرگذشت اوین؛ ریشه‌های هراس از نماد جنایت  [2022 Oct] 
*آیا نارضایتی امثال اصغر ناظم‌زاده نشانه شکاف در حاکمیت است؟  [2022 Oct] 
*پشت پرده پرونده مرگ مهسا؛ راستی‌آزمایی گزارش پزشکی قانونی  [2022 Oct] 
*راهکارهایی عملی برای جبران انفعال غرب در برابر جمهوری اسلامی  [2022 Oct] 
*آیت‌الله منتظری؛ مقام رفیع وجدان در منش یک روحانی استثنایی  [2022 Sep] 
*صادق قطب‌زاده؛ از رویای قدرت تا کابوس سقوط  [2022 Sep] 
*علی‌اصغر حجازی؛ از سرکوب زنان تا تامین امنیت بیت خامنه‌ای  [2022 Sep] 
*قطع رابطه آلبانی با ایران؛ هشدار صریح غرب به جمهوری اسلامی؟  [2022 Sep] 
*سید جواد حجازی؛ تجارت مذهبی و نفوذ سیاسی  [2022 Sep] 
*رد پای روابط مافيایی صاحبان قدرت در قتل علی محفوظی  [2022 Aug] 
*خنجر «فتوای خمینی» بر گلوی سلمان رشدی و مسئولیت آمران  [2022 Aug] 
*محاکمه حمید نوری و نقش کاوه موسوی؛ از مشارکت در دستگیری تا کارشکنی تبهکارانه از مشارکت در دستگیری تا کارشکنی تبهکارانه [2022 Aug] 
*کشتار ۶۷ و سلسله دروغ‌های «دادستانی با اختیارات ویژه»  [2022 Aug] 
*نقاشیان با روایت داستان «ترور خمینی» به دنبال چیست؟  [2022 Jul] 
*در «روز جهانی عدالت» جنبش دادخواهی ایران کجا ایستاده است؟  [2022 Jul] 
*افشای توطئه کاوه موسوی همزمان با اعلام حکم دادگاه حمید نوری  [2022 Jul] 
* واکنش ایرج مصداقی به اظهارات حسینعلی نیری، مسئول «هیات مرگ»  [2022 Jul] 
*کشتار ۶۷ به روایت حسینعلی نیری؛ یک راست و دریایی از دروغ  [2022 Jul] 
*اطلاعیه مهم دادگاه ناحیه استکهلم در ارتباط با حکم دادگاه حمید نوری  [2022 Jul] 
*ساختار اطلاعاتی و امنیتی سپاه پاسداران  [2022 Jun] 
*نقش امیدوار رضایی در لاپوشانی راز مرگ سعید امامی   [2022 Jun] 
*پزشکانی که به دست "جوخه‌های امنیتی" حذف شدند  [2022 Jun] 
*پرونده‌سازی برای "عنکبوت مقدس" در متن فاجعه متروپل  [2022 May] 
* همکاری مسعود رجوی و دستگاه امنیتی رژیم علیه پرونده حمید نوری عامل کشتار ۶۷  [2022 May] 
*چرا پرونده حمید نوری در خارج از سوئد کلید خورد؟  [2022 May] 
*در ایران بالایی ها هم دیگر نمی توانند حکومت کنند و این سرآغاز انقلاب است  [2022 May] 
*اعدام فرخ‌رو پارسا؛ ضديت با سلطنت پهلوی يا زن‌ستيزی آگاهانه؟  [2022 May] 
*کیفرخواست حمید نوری در آینه انتقادها  [2022 Mar] 
*محمدی‌ ری‌شهری طراح کشتار سال ۶۷  [2022 Mar] 
*مورس چیست و در زندان چگونه مورس می‌زنند   [2022 Feb] 
*صداهایی از حمید نوری چند ساعت قبل از سوار شدن به هواپیما دارم راستی‌آزمایی ادعاهای قوه قضاییه جمهوری اسلامی در مورد دادگاه حمید نوری-بخش سوم [2022 Feb] 
*جعل پردازی و سناريو سازی امنيتی نمونه شاخصی از همياری برخی مخالفان   [2022 Feb] 
*علی هاشمی از تأسیسات زندان بیرجند تا ریاست اوین   [2022 Jan] 
*رضا سیف‌اللهی، از دانشگاه و حوزه تا فرماندهی امنیتی و نظامی  [2022 Jan] 
*محاکمه حميد نوری؛ دور جديد تبلیغات جمهوری اسلامی   [2022 Jan] 
*از گلزاده غفوری تا محمدعلی زم: جمهوری اسلامی و لباس روحانیت   [2021 Dec] 
*سکان بهداشت و درمان و آموزش کشور در دست چه کسانی است؟ − نمونهٴ سرپرست دانشگاه علوم پزشکی تهران  [2021 Nov] 
*سهمیه جدید سپاه قدس در آموزش عالی  [2021 Oct] 
*مرگ حاج داوود رحمانی؛ رئیس و شکنجه‌گر زندان قزلحصار  [2021 Oct] 
*سردار نجات، یکی از مسئولان سرکوب جنبش‌های اجتماعی و «نجات» نظام را بهتر بشناسیم  [2021 Oct] 
*مقوله‌ی حجت‌الاسلام «جعفر نیری» و مستند‌سازی کشتار ۶۷  [2021 Oct] 
*سپاه پاسداران؛ از دخالت در انتخابات سازمان نظام پزشکی تا تسلط بر آن  [2021 Oct] 
*نگاهی به پرونده اعمال محسن رضایی، به مناسبت منصب جدیدش   [2021 Sep] 
*فاجعه کشتار ۶۷ و «گل‌های داوودی»  [2021 Sep] 
*یک چهره‌‌ امنیتی و سرکوبگر، دبیر تازه مجمع تشخیص مصلحت نظام  [2021 Sep] 
*در جستجوی عدالت از استکهلم تا استانبول   [2021 Sep] 
*کرونا جان احمد زرگر، قاضی «ناقض حقوق بشر» را گرفت  [2021 Sep] 
*دادگاه حمید نوری سیاست مماشات اتحادیه اروپا را هدف قرار داده است  [2021 Aug] 
*چگونه نظام پزشکی در ایران به سازمانی حکومتی بدل شد  [2021 Jul] 
*میراث رئیسی؛ نابودی استقلال کانون وکلا   [2021 Jul] 
*اژه‌ای در رأس قوه قضائیه؛ خامنه‌ای شمشیر را از رو می‌بندد   [2021 Jul] 
*تشکیل پرونده بین‌المللی برای رئیسی؛ بدیلی عملی برای راهکار غیرعملی عفو بین‌الملل  [2021 Jun] 
*نقش ابراهیم رئیسی در دوره انتقالی دادستانی تهران از سال ۱۳۶۳ تا ۱۳۶۵  [2021 Jun] 
*مدارک تحصیلی جعلی در نظام اسلامی؛ رئیسی تازه‌ترین مورد   [2021 Jun] 
*از بازجویی و شکنجه‌گری در اوین تا حقوقدانی در شورای نگهبان   [2021 May] 
*مسعود رجوی عاقد پیوند نامبارک علی سرابی و فریدون ژورک (بخش یک)  [2021 May] 
*واکسن کرونا و راهپیمایی اربعین   [2021 May] 
*ابراهیم رئیسی؛ از گورستان خاوران تا خیابان پاستور  [2021 May] 
*مردد بین پوشیدن لباس روحانیت و شخصی  [2021 May] 
*از «اکتبر سرخ» و «پرولتاریا» تا ا‌م‌القرا اسلام و «معصوم».  [2021 May] 
*افزایش خودکشی و اعتیاد در میان انترن‌ها و رزیدنت‌ها در ایران  [2021 May] 
*انستیتو پاستور، همه‌گیری کرونا و واکسن ایرانی  [2021 May] 
*ردپای اهمیت استراتژیک یمن برای جمهوری اسلامی در فایل صوتی ظریف   [2021 Apr] 
*مشکلات نظام پرستاری در ایران  [2021 Apr] 
*سیر انحطاط و رذالت – نمونه احمد میراحسان  [2021 Apr] 
*شگردهای اتاق‌های فکر جمهوری اسلامی در زمینه انتشار اسناد جعلی  [2021 Apr] 
*تعیین تاریخ محاکمه حمید نوری؛ دادگاهی بی‌سابقه در سوئد   [2021 Mar] 
*توطئه‌ی فرقه‌ی رجوی علیه ایرج مصداقی و دادگاه حمید نوری  [2021 Mar] 
*شورای نگهبان، دستگاه قضایی و روابط انگلیسی  [2021 Mar] 
*آزمون آزموده؛ چرا اروپا در برابر اقدامات تروریستی ایران قاطع نیست؟   [2021 Feb] 
*«مجاهد پرکینه» دست به دامان سیاستمدار نژادپرست «آمریکایی»  [2021 Jan] 
*فرمان کرونایی خامنه‌ای و قبله درمانی نزدیکان رهبر  [2021 Jan] 
*اصلاح‌طلب دست‌ساز چگونه از خود دفاع می‌کند؟  [2021 Jan] 
*یکی از شخصیت‌های «اصلاح‌طلبیِ»عامل سازمان اطلاعات سپاه و بیت رهبری: محمد زارع گشتی فومنی  [2021 Jan] 
*بحران کرونا در ایران؛ واکسن داخلی یا خارجی؟  [2020 Dec] 
*من و شما و روح‌الله زم  [2020 Dec] 
*ممنوعیت پیوند اندام ایرانیان به اتباع خارجی   [2020 Dec] 
*آیا موساد اردشیر حسین‌پور، دانشمند هسته‌ای را ترور کرده است؟  [2020 Dec] 
*آخرین قدم‌ها برای نابودی استقلال کانون وکلا   [2020 Dec] 
*آزادی پژوهشگر استرالیایی در چارچوب «سیاست گروگانگیری که بخشی از سیاست خارجی نظام جمهوری اسلامی است» صورت گرفته  [2020 Nov] 
*اتهام بمبگذاری ایران در تایلند؛ آزادی تروریست‌ها به چه قیمت؟   [2020 Nov] 
*مرگ بیماران و آسیب‌های جانی ناشی از سوءمدیریت و فساد سیستم بهداشتی  [2020 Nov] 
*داروهای بی‌کیفیت ایرانی و رنج بیماران   [2020 Nov] 
*انتقال محمد مقیسه، یکی از جنایتکاران علیه بشریت به دیوان عالی کشور  [2020 Nov] 
*در سالگرد دستگیری حمید نوری جنبش دادخواهی فرصت یک دادخواهی دیگر را از دست داد  [2020 Nov] 
*کرونا جان یکی از عوامل اصلی کشتار ۶۷ را گرفت  [2020 Oct] 
*محمدجعفر محلاتی، منکر اعدام‌های ۶۷، «استاد صلح» دانشگاه آمریکایی   [2020 Oct] 
*محمدعلی پورمختار: پاسدار، وکیل، نماینده مجلس و متهم به فساد   [2020 Oct] 
*گزارش عفو‌ بین‌الملل و اشتباهات و کمبودهای بیانیه خانواده‌های قتل‌عام شدگان  [2020 Oct] 
*ماجرای رستوان کلاب ایبریا در تفلیس و تصحیح خطایم در مورد هلدینگ بین‌المللی آدونیس  [2020 Oct] 
*امیرعباس سهراب‌بیگ از معاونت دستگاه قضایی تا کلاب‌داری در گرجستان  [2020 Sep] 
*«صداهای یک کشتار جمعی» راه دادخواهی را به مجامع بین‌المللی باز می‌کند  [2020 Sep] 
*قدرت و فقاهت – نمونه یوسف صانعی  [2020 Sep] 
*چتر حمایتی کانادا و اروپا بر سر عاملان پرونده هسته‌ای ایران ؟  [2020 Sep] 
* روح‌الله حسینیان و کارنامه‌ای سراسر جنایت   [2020 Aug] 
*وکلای کار چاق‌کن در دستگاه قضایی ولایی  [2020 Aug] 
*فریب قدرت‌نمایی پوشالی دستگاه امنیتی با دستگیری جمشید شارمهد را نخورید  [2020 Aug] 
*دبیر دریابیگی بلوردی، وکیل همدست جانیان در پرونده زم و متهمان جنبش آبان   [2020 Jul] 
*نگاه دستگاه قضایی نظام ولایی به امر وکالت و کانون وکلا   [2020 Jul] 
*وکیلان همدست با نظام شکنجه: مورد گودرز افتخارجهرمی  [2020 Jun] 
*مرگ مرجان و تبلیغات گوبلزی فرقه رجوی  [2020 Jun] 
*وابستگان فرقه رجوی و دستگاه امنیتی و سلیمانی «کودک کش»  [2020 Jun] 
*وکیلان همدست با نظام شکنجه: مورد سیدرضا زواره‌ای   [2020 Jun] 
*دادستان کل آلمان و دادستان ایالت نیدرزاکسن: قاضی منصوری باید در آلمان مورد تعقیب قضایی قرار گیرد  [2020 Jun] 
*نمونه‌ای ديگر از همکاری دستگاه امنیتی نظام اسلامی با فرقه رجوی: جعل نامه و سند  [2020 Jun] 
*وکیلان همدست با نظام شکنجه: مورد ابوالقاسم ستاریان   [2020 Jun] 
*بیل‌ریچاردسون مواجب‌بگیر فرقه‌رجوی و کارچاق‌کن جواد ظریف و نظام اسلامی   [2020 Jun] 
*دسته گل وزیر اطلاعات دولت روحانی به مسعود رجوی   [2020 May] 
*سکوت اصلاح طلبان در ارتباط با دستگیری حمید نوری و موضع خامنه‌ای درباره‌ی کشتار ۶۷  [2020 May] 
*پاندمی کرونا و موفقیت‌های ادعایی سپاه و بسیج و نیروهای نظامی  [2020 May] 
*فساد و سپا‌هی‌گری در شرکت‌های تجهیزات پزشکی و پخش دارو   [2020 May] 
*طرح یک پرسشنامه (مجاهدین در برابر پرسش‌های مردم) بخشی از «گزارش ۹۳»  [2020 Apr] 
*مافیای دارو و پدرخوانده‌هایش   [2020 Apr] 
*سرنوشت عبرت‌انگیز دو زن، فیروزه بنی‌صدر و مریم رجوی  [2020 Apr] 
*خشم و کینه‌ی رجوی از چیست و چرا بهتان می‌زند؟   [2020 Mar] 
*سرگذشت مادر عالمه و فرار مسعود رجوی از عراق  [2020 Mar] 
*اپیدمی کرونا، تحریم دارو و «ایمنی گله‌ای»   [2020 Mar] 
*رقابت رجوی و خامنه‌ای بر سر فتوای دفن مردگان  [2020 Mar] 
*در برابر رژیم هیچ‌ افق روشنی قرار ندارد  [2020 Mar] 
*درگذشت یک جنایتکار (دکتر حبیب‌‌‌آلله پیروی) در اثر کرونا  [2020 Mar] 
*تشدید جنون رجوی   [2020 Mar] 
*طنز یا تراژدی!‌ فتوای دفن مردگان مسعود رجوی   [2020 Mar] 
*تصحیح و پوزش بابت اشتباهم راجع به شهرام منافی   [2020 Mar] 
*نقش قاسم سلیمانی و ظریف در جراحی بشار اسد و پیامدهای آن  [2020 Feb] 
*در نظام ولایی کدام پزشکان «گُم» می‌شوند و چه کسانی بالا می‌روند؟  [2020 Jan] 
*بیل ریچاردسون از مجیزگویی برای مریم رجوی تا معامله با جواد ظریف  [2020 Jan] 
*همگونی و همسانی شعارها و مطالبات در دیماه ۱۳۹۶ و آبان ۱۳۹۸ پیوستگی و ناپیوستگی در خیزش‌های اعتراضی [2020 Jan] 
*عفونت دندانپزشکی ولایی  [2019 Dec] 
*خوی ولایی در عرصه پزشکی و شکستن سوگند بقراط  [2019 Dec] 
*همکاری مسعود رجوی و دستگاه امنیتی رژیم علیه پرونده حمید نوری عامل کشتار ۶۷  [2019 Dec] 
*از نوابغ رانتی در عرصه پزشکی پروژه‌ ولاییِ خودی‌سازی در عرصه پزشکی (۳)   [2019 Nov] 
*اطلاعیه مهم  [2019 Nov] 
*شکل‌های امتیازدهی به خودی‌ها برای تولید پزشک ولایی  پروژه‌ ولاییِ خودی‌سازی در عرصه پزشکی (۲) [2019 Nov] 
*جزئیاتی جدید از دستگیری دادیار سابق قوه قضاییه در سوئد   [2019 Nov] 
*اینک صدای قتل‌عام‌شدگان  [2019 Nov] 
*عملیات موفقیت آمیز «دادخواهی ۶۷»   [2019 Nov] 
*تاریخچه تصرف عرصه پزشکی کشور توسط دستگاه ولایی پروژه‌ ولاییِ خودی‌سازی در عرصه پزشکی (۱) [2019 Nov] 
*چند نابغه و عصاره فضائل نظام ولایی   [2019 Oct] 
*حتی همسر جنتی هم هیچگاه از محل دفن فرزند سیاسی‌اش آگاه نشد   [2019 Oct] 
*اپیدمی ایدز و زگیل تناسلی و نقش نظام اسلامی در آن   [2019 Oct] 
*حکومت داعش در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی ایران  [2019 Sep] 
*مشارکت گروهی از پزشکان و کادرهای پزشکی سرسپرده در جنایت   [2019 Aug] 
*سرانجامِ «ابن‌سینا»ی حوزه علمیه قم و عضو شورای خبرگان طب اسلامی   [2019 Aug] 
*چرا نظام ولایی نام کشتی گریس ۱ را به آدریان دریا تغییر داد؟ ‏  [2019 Aug] 
*«جهاد علمی» وابستگان نظام ولایی  [2019 Aug] 
*من و متهمان ترور‌های هسته‌ای/ نگاهی به گزارش بی بی سی   [2019 Aug] 
*دروغ‌، دروغ و دروغ: وقتی حقیقتِ یک جنایت را وارونه می‌سازند  [2019 Jul] 
*مرتضی اشراقی، عضو هیأت کشتار ۶۷، در کسوت وکیل  [2019 Jul] 
*پرونده‌ی نفتی: وکیل متهم و شاکی و قاضی، همدست یکدیگر  [2019 Jul] 
*وکیل شرکت نفت در پرونده‌ی بابک زنجانی کیست؟‌   [2019 Jun] 
*ایرج مصداقی: جنبش سبز نقطه پایان اصلاحات در ایران بود   [2019 Jun] 
*روح‌الله حسینیان، جنایتکاری در لباس وکیل مدافع  [2019 Jun] 
*صادرکنندگان هزاران حکم «اعدام» در مقام وکالت  [2019 May] 
*طرح یک پرسشنامه (مجاهدین در برابر پرسش‌های مردم) بخشی از «گزارش ۹۳»   [2019 May] 
*چهل و چهار سال پس از ترور شریف واقفی؛ شباهت‌های رفتاری مسعود رجوی و تقی‌ شهرام   [2019 May] 
*در تبریز: جمعی از جانیان در لباس وکالت   [2019 May] 
*«حاج غفور» از قتل قاسملو تا درگیر شدن با علی دایی   [2019 May] 
*مسعود رجوی سه دهه «فرار» از «جانبازی» و به خطر انداختن جان مجاهدین   [2019 Apr] 
*جانیان و عاملان کشتار ۶۷: ارتقای مقام در دستگاه قضایی  [2019 Apr] 
*جعلیات «ایران بریفینگ» و چهره‌های گوناگون امیرفرشاد ابراهیمی بازیچه‌ی دستگاه امنیتی  [2019 Apr] 
*غلامحسین مستقیمی ‌‌تهرانی – سرنوشت یک تروریست ولایی  [2019 Apr] 
*شادی صدر از «فمینیست آخوندزاده» تا افشاگر «چهره جنایت»  [2019 Apr] 
*وقتی دانشجوی حقوق شکنجه‌گر می‌شود   [2019 Mar] 
*من و حسین شریتعمداری و «رادیو منحرفان جنسی» و سفر با گذرنامه‌ی عادی جمهوری اسلامی به هر نقطه دنیا  [2019 Mar] 
*حاج داوود رحمانی: معرف کامل نظام زندان‌ها در حکومت ولایی  [2019 Mar] 
*عکس جدید «میرطاهر» در حال غرس نهال در بیت رهبری و «فاضلاب»‌های امنیتی رژیم  [2019 Mar] 
*اراذل و اوباش در خدمت نظام سرکوب   [2019 Mar] 
*چگونگی ضربه ۱۹ بهمن ۱۳۶۰ و کشته شدن موسی خیابانی  [2019 Feb] 
*احمدرضا کریمی «تواب دو نظام» و همکار دو دستگاه امنیتی  [2019 Feb] 
*شادی امین و شادی صدر و مقوله‌ی «آیت‌الله» و «هیتلر»  [2019 Feb] 
*محمد مهرآیین از جنایتکاران شاخص دهه‌ ۶۰ درگذشت  [2019 Jan] 
*یکی دیگر از شخصیت‌های نظام شکنجه: “صبحی”، رئیس زندان گوهردشت   [2019 Jan] 
*سرهنگ مهدی مناجاتی دشمن کارلوس کی‌روش، دوست چه کسانی است؟   [2019 Jan] 
*دکتر شیخ‌الاسلام‌زاده: نقش‌آفرینی در سیاه‌ترین روزهای اوین  [2019 Jan] 
* «در اوین به کابل شکنجه می‌گفتند قانون اساسی»  من_هم_شکنجه_شدم [2019 Jan] 
*یک جلوه شاخص درهم‌آمیزی دروغ و بهره‌کشی و خشونت: اسدالله بادامچیان و تبارش  [2019 Jan] 
*از الهاشمی النجفی تا هاشمی‌‌شاهرودی  [2018 Dec] 
*هیئت‌های مؤتلفه اسلامی، حزب زندانبانان و رانت‌خواران  [2018 Dec] 
*شادی‌صدر و شادی امین و «ملاخور» کردن تلاش‌های دیگران   [2018 Dec] 
*با آب هفت دریا نیز ننگ کشتار ۶۷ را نمی‌توان شست/ پاسخی به ادعاهای میرحسین موسوی  [2018 Sep] 
*تابستان ۶۷ و انتخابات ۹۶؛ چه کسی مسئول است؟  [2018 Sep] 
*مبانی ایدئولوژیک زندان و شکنجه در جمهوری اسلامی ایران  [2018 Sep] 
*«شکنجه به نام الله» Torture in the name of allah  [2018 Sep] 
*پافشاری بر دادخواهی و تهدید آینده نظام   [2018 Sep] 
*سرگذشت غمبار اسیران ایرانی پیوسته به مجاهدین در عراق   [2018 Aug] 
*۴ دهه فراز و نشیب در روابط ایران و اسرائیل   [2018 Jul] 
*عباس امیرانتظام، یک پرونده نمادین  [2018 Jul] 
*بهانه‌جویی آمریکا برای حمله‌‌ی نظامی؟  [2018 Jun] 
*همچنان می‌گویم ای کاش نه تیم ملی فوتبال، که جامعه‌ی ایران «کارلوس کی‌روشی» می‌داشت  [2018 Jun] 
*برای ممانعت از تحریم و جنگ، در برابر نظام ولایی بایستیم  [2018 Jun] 
*تیم ملی فوتبال ایران همچنان نماینده مردم ایران  [2018 Jun] 
*سپاه پاسداران انقلاب اسلامی رو در روی منافع ملی  [2018 Jun] 
*تذکر: عکس پرویز یعقوبی در میان شهدای مجاهدین  [2018 May] 
*فردی که در دسامبر ۲۰۱۵ در هلند کشته شد محمدرضا کلاهی عامل بمب‌گذاری در حزب جمهوری بوده است   [2018 May] 
*قدرت و فقاهت – نمونه یوسف صانعی   [2018 May] 
*همسر و فرزند سعید امامی می‌توانند به آمریکا بروند اما بسیاری از ایرانیان نه!   [2018 May] 
*چرا سیستم ناتوان از حل مسئله فساد سیستماتیک است؟ − نمونه ولی فقیه و نماینده‌اش در گیلان  [2018 Apr] 
*جای خالی «قاضی حداد» در میان متهمان کهریزک  [2018 Apr] 
*جایگاه روشن سعید مرتضوی در نظام، توضیح‌دهنده ابهام در جای کنونی او  [2018 Apr] 
*«طب اسلامی» و خطری که جان مردم را تهدید می‌کند   [2018 Apr] 
* صادق خلخالی نماد «انقلاب اسلامی»   [2018 Feb] 
*این یکی هم رؤیای رهبری در سر دارد: محسن اراکی  [2018 Feb] 
*اشغال سفارت آمریکا: سرگذشت گرو‌گان‌گیران  دانشجویان پیرو خط امام، خامنه‌ا‌ی و عذرخواهی [2018 Jan] 
*دکتر مجید سمیعی و امیدوار رضایی پزشکان ویژه‌ی هاشمی شاهرودی  [2018 Jan] 
*دکتر مجید سمیعی پزشک هاشمی‌شاهرودی حقه‌باز و کلاهبردار یا «ابر جراح»  [2018 Jan] 
*در تجمعات اعتراضی شرکت کنیم یا نکنیم؟ چه شعاری انحرافی است؟  [2017 Dec] 
*جفنگیات مأموران امنیتی نظام تحت نام دشمن اسلام و نظام  [2017 Dec] 
*کارنامه‌ی صادق لاریجانی و محک‌زدن ادعای احمدی‌نژاد  [2017 Dec] 
*راه اندازی «زندان جدید» فرقه رجوی در اروپا  [2017 Dec] 
*مکارم شیرازی حکم به «بیزاری» از جمهوری اسلامی می‌دهد!   [2017 Nov] 
*ادعای غیرواقعی «به‌رسمیت شناخته شدن قربانیان کشتار ۶۷ به عنوان ناپدیدشده قهری»   [2017 Nov] 
*دادخواهی در ایران: هنوز در ابتدای راه  [2017 Nov] 
*محسن آرمین شکنجه‌گر دهه‌ی ۶۰ همچنان در باتلاق دروغ دست و پا می‌زند  [2017 Nov] 
*انتری که لوطی‌‌اش نمرده است ( مهدی فلاحتی و روح‌الله زم)  [2017 Oct] 
* داستان فراموش شده یک حاکم شرع در دهه ۶۰ حسین موسوی تبریزی از حاکم شرع تا اصلاح‌طلب  [2017 Sep] 
*علی قدوسی دادستان کل انقلاب و ویرانگر «عدالت‌خانه»  [2017 Sep] 
*نقش یزدی در تحمیل خمینی به ایران بی‌بدیل است   [2017 Aug] 
*سایت توانا:‌ روحانیت انقلابی، متهم اصلی آتش‌سوزی سینما رکس آبادان  [2017 Aug] 
*نعمت احمدی و انکار نقش آوایی در کشتار ۶۷ با استفاده از «توریه» ‏  [2017 Aug] 
*خلخالی حکم اعدام خودش را صادر می‌کند   [2017 Aug] 
*تلاش سپاه و حاکم شرع خوزستان برای مخدوش نشان دادن روایت آیت‌الله منتظری از کشتار ۶۷‏  [2017 Aug] 
*تعویض صندلی میان مسئولان کشتار − چه کسی قرار است بر مسند وزارت دادگستری بنشیند؟  سیدعلیرضا آوایی سردسته‌ی تیم کشتار در خوزستان [2017 Aug] 
*قاتل قاسملو میزبان مراسم تحلیف روحانی و خیرمقدم گو به میهمانان خارجی  [2017 Aug] 
*آیا میرحسین موسوی شرمنده‌ی «عفو بین‌الملل» و نهاد‌های بین‌المللی می‌شود؟‌‏   [2017 Aug] 
* محمد محمدی‌گیلانی جنایتکاری در لباس «معلم اخلاق»   [2017 Aug] 
*اسدالله لاجوردی چشم و چراغ خمینی و خامنه‌ای  [2017 Jul] 
*‏«نومسلمانان دو آتشه» در عرصه‌ی هنر  [2017 Jul] 
*علی فلاحیان جنایتکاری که از پرده بیرون می‌آید   [2017 Jul] 
*پوزش به خاطر اشتباهم در مورد تاریخ مصاحبه‌ی تلویزیونی احسان طبری   [2017 Jul] 
*برگی از تاریخ؛ «قرارداد ۱۹۱۹»، نایبیان کاشان، پدربزرگم حاج‌محقق‌الدوله  [2017 Jul] 
*محسنی‌اژه‌ای چرا خاوری را فراری داد ‏  [2017 Jun] 
*دکتر مسعود شیری «جاودانه‌ای» که غریبانه رفت   [2017 Jun] 
*پاسخی به ادعاهای محسن آرمین بازجو و شکنجه‌گر سابق و «اصلاح‌طلب» کنونی  [2017 May] 
*سو‌ءاستفاده از نام و یاد جاودانه‌ها ممنوع (به یاد حسن جهان آرا)  [2017 May] 
*آنچه از رئیسی در «کشتار ۶۷» دیدم  [2017 May] 
*سعید کریمیان چه کسی بود و چه سابقه‌ای داشت؟  [2017 May] 
*«گلزارخاوران» مشهد، پیش پای «آیت‌الله قتل‌عام» ذبح می‌شود  [2017 Apr] 
*شیوه‌های جدید مأموران وزارت اطلاعات در فضای مجازی  [2017 Mar] 
*تقدیر هم‌زمان دعایی از یک چهره‌ی ملی و یک «جنایتکار علیه بشریت»  [2017 Mar] 
*نگاهی به زندگی برادران ذاکر، مسئولان اطلاعاتی رژیم خمینی و فرقه‌ی رجوی  [2017 Mar] 
*خطرات «عشق‌بازی» خامنه‌ای با «امام زمان» برای ایران و منطقه ‏  [2017 Feb] 
*شیخ محمد یزدی رئیس قوه قضاییه که چماقدار بسیج می‌کرد  [2017 Feb] 
*هادی غفاری شکنجه‌‌گری در لباس «اصلاح‌طلبی»  [2017 Feb] 
*تحلیل CIA از تسخیر سفارت آمریکا در تضاد کامل با ادعا‌های مضحک فخرآور  [2017 Feb] 
*حسین طائب یکی از خطرناک‌ترین چهره‌های امنیتی  [2017 Feb] 
*دست‌پخت سایت «همبستگی ملی» و خانم دشتی  [2017 Jan] 
*هاشمی رفسنجانی و خامنه‌ای در نگاه آیت‌الله گلزاده غفوری  [2017 Jan] 
*گزارش محرمانه‌ی CIA در مورد هراس اتحاد شوروی از انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی  [2017 Jan] 
*گزارش محرمانه‌ی CIA در مورد مسئولیت مجاهدین در انفجار حزب جمهوری اسلامی  [2017 Jan] 
*رپرتاژ آگهی «صدای آمریکا» برای مطرح کردن «بچه‌پررو» و «رفیق‌آیت‌‌الله»  [2017 Jan] 
*هاشمی معمار سرکوب دهه ۶۰ بود و مانع کشتار در پس از ۸۸  [2017 Jan] 
*محمدی‌ری‌شهری جنایتکاری که به چپاول مشغول است  [2017 Jan] 
*محمدعلی سرلک تیرخلاص‌زن دهه‌ی ۶۰ که روزگار خوشی ندارد  [2017 Jan] 
*اسدالله «خالصی» هم پر کشید و رفت  [2017 Jan] 
*رؤسای زندان اوین در دهه‌ی ۶۰  [2016 Dec] 
*سعید حسین‌زاده، زندانی سیاسی معترض، محمد حسین‌زاده مدیر داخلی اوین در دهه‌ی ۶۰  [2016 Dec] 
*نصیر نصیری و اسماعیل شاهرودی و «بی‌معرفتی»  [2016 Dec] 
*محسن نادریان، لات با معرفت قربانی «قتل‌های زنجیره‌ای»  [2016 Dec] 
*سعید امامی «سرباز راستین اسلام» که بود و چه کرد؟  [2016 Nov] 
*موسوی اردبیلی یکی از مسئولان کشتار دهه ۶۰  [2016 Nov] 
*پسر وزیر بهداری، زندانی سیاسی ۱۳ ساله و شهید ۱۵ ساله‌ «جبهه حق علیه باطل»  [2016 Nov] 
*تیرخلاص‌زن‌های اوین در دهه‌ی ۶۰ که کشته شدند  [2016 Nov] 
*«ارتجاع غالب» و «ارتجاع مغلوب»، دو تیغه یک قیچی   [2016 Nov] 
*شبیه سازی صفحه‌ی فیس بوک من توسط دستگاه اطلاعاتی رژیم   [2016 Nov] 
*تجاوز به کودکان و «حافظه تاریخی» ما ایرانیان   [2016 Nov] 
*توطئه‌ وزارت اطلاعات و بخش سایبری آن تحت پوشش دفاع از «چپ»‌  [2016 Nov] 
*«تیرخلاص‌زنی» که در ویلای شخصی‌اش بیلیارد بازی می‌کند  [2016 Nov] 
*با چهره‌‌ی «حاج آقا حسینی» و شبکه‌ی اطلاعاتی رژیم آشنا شویم  [2016 Nov] 
*سوءاستفاده جنسی از کودکان و نوجوانان در زندان  [2016 Oct] 
*کپی کردن صفحه‌ی فیس بوکم توسط «از ما بهتران»  [2016 Oct] 
*نامه‌ی شریرانه‌ی نماینده‌ی مریم رجوی به «کانون دوستداران فرهنگ ایران» در واشنگتن  [2016 Oct] 
*خامنه‌ای‌ و قاری قرآن فاسد، خمینی و روحانیت فاسد  [2016 Oct] 
*مسابقه‌ی فوتبال در روز تاسوعا، بمبگذاری در «حرم امام رضا» در روز عاشورا   [2016 Oct] 
*بیایید تصور کنیم....  [2016 Oct] 
*با نحوه‌ی کارکرد دستگاه اطلاعاتی و امنیتی در فضای مجازی آشنا شویم   [2016 Oct] 
*فیروز محوی یا «دزد ناشی» کمیسیون خارجه‌ شورای ملی مقاومت!   [2016 Oct] 
*مشارکت «فرقه‌ی رجوی» در زمینه‌سازی قتل «فراز» و «رها»   [2016 Oct] 
*«فراز» و «رها» جدیدترین قربانیان «قتل‌های زنجیره‌ای»  [2016 Sep] 
*محسنی اژه‌ای همچنان محرمانه حکم قتل صادر می‌کند  [2016 Sep] 
*رازینی قاتلی که به جنایاتش «افتخار» می‌کند  [2016 Sep] 
*پورمحمدی جنایتکاری که شب‌ها راحت می‌خوابد  [2016 Sep] 
*آمار واقعی زندانیان قتل‌عام‌شده در تابستان ۶۷ و جعلیات پیرامون گور دسته‌جمعی  [2016 Sep] 
*فیلم کامل گفتگوی ایرج مصداقی با معاون مصطفی پورمحمدی در ژاپن  [2016 Sep] 
*«حاجی علوی و حاجی فلاحی» یا «حاجی رجوی و حاجی خزایی»  [2016 Sep] 
*توضیحی چند در مورد گفتگوی مهدی خزعلی با صدای آمریکا   [2016 Sep] 
*گفتگو با آوایی بازرس ویژه روحانی و خلف‌رضایی قاضی دیوان عالی‌ کشور، عاملان کشتار دهه‌ی ۶۰ ‏‏(بخش دوم) ‏   [2016 Sep] 
*گفتگوی اختصاصی با علیرضا آوایی یکی از مسئولان کشتار ۶۷ (قسمت اول)  [2016 Aug] 
*نگاهی گذرا به ریشه‌های قتل‌عام زندانیان در سال‌های ۶۰ و ۶۷   [2016 Aug] 
*دلایل واقعی کشتار زندانیان سیاسی در سال ۶۷  [2016 Aug] 
*از زندان برای آیت الله منتظری گزارش فرستادم   [2016 Aug] 
*ادعای جدید فرقه «صاحب‌مرده» رجوی مبنی بر عضویت من در هیأت کشتار ۶۷!  [2016 Aug] 
*گزارش کذب اعضای هیأت کشتار ۶۷ به آیت‌الله منتظری  [2016 Aug] 
*خروج مأموران ساواک از کشور در دیماه ۵۷، سفر به اسرائیل و اخراج از این کشور(گفتگو با پرویز معتمد)  [2016 Aug] 
*نگاهی دوباره به قاضی صلواتی و «برادر همسرش»  [2016 Jul] 
*پاسخی به ادعاهای بهروز جلیلیان در مورد «نه زیستن نه مرگ»  [2016 Jul] 
*بدون شرح!‌ آیا مسعود رجوی پاسخی برای این اسناد دارد؟  [2016 Jul] 
*آقای همنشین بهار! منظور وزیر کار امیر قاسم معینی است و نه هوشنگ انصاری  [2016 Jun] 
*اگر بهشتی زنده می‌ماند چه می‌شد؟‌  [2016 Jun] 
*مهدی سامع سرباز «ولی فقیه» در غیبت و «ارتجاع مغلوب»   [2016 Jun] 
*گوشه‌هایی از زندگی سراسر فساد کامران دانشجو چشم‌وچراغ خامنه‌ای در دانشگاه‌ها   [2016 Jun] 
*آیا عقلانیتی در اشرف دهقانی هست؟  [2016 Jun] 
*تلاش دستگاه اطلاعاتی رژیم برای تماس با پرویز ثابتی، ایجاد رابطه با آمریکا، شکایت از مجاهدین در گفتگو با پرویز معتمد  [2016 Jun] 
*نگاهی دوباره به نامه نگاری دبیر کنفدراسیون جهانی محصلین و مصطفی خمینی در دهه‌ی ۴۰  [2016 Jun] 
*مهدی سامع و «سه تفنگدار»ش  [2016 May] 
*بازداشت و دوران «حصر» خمینی تا تبعید در گفتگو با پرویز معتمد   [2016 May] 
*حمید اسدیان «مدیحه سرای» دربار رجوی و «ارزش غایی کلمات»  [2016 May] 
* جنگ و گریز ساواک با چریک «افسانه»‌ای حمید اشرف از نگاهی دیگر  [2016 May] 
*نگاهی اجمالی به سناریوی رژیم در مورد «زن» دستگیر شده در آلبانی  [2016 May] 
* مصطفی تاج زاده و «امام خمینی» و «دوران طلایی »   [2016 May] 
*دسته گل جدیدی که «تیرخلاص» زن اوین به آب داد  [2016 May] 
*داستان «استاد ادبیات از خراسان سرفراز» و «دیپلمات اسکاندیناوی»  [2016 May] 
*جنگ نیابتی شیعه و سنی و تعطیلی نهم ربیع‌الاول «آغاز امامت ولی عصر» و «عید‌الزهرا»  [2016 May] 
*«پرچم سرخ» تکان دادن سعید سلطانپور در روایت مجاهدین  [2016 May] 
*مروری بر «زخمی شدن قاسم سلیمانی» و «درب ضد انفجار اتمی» در تونل زیر زمینی سپاه در روایت مسعود رجوی  [2016 Apr] 
*جاودانه‌های خانواده‌ی محمدرحیمی در شعر زنده یاد نصیر نصیری  [2016 Apr] 
*شبکه‌ی نفوذی مجاهدین در رژیم، قربانی «خیانت» مسعود رجوی (بخشی از گزارش ۹۳)  [2016 Apr] 
* فیروز الوندی و «لاله‌های سرنگونش»  [2016 Apr] 
*«سرقت» شعرهای نصیر نصیری توسط مجاهدین و استفاده از آن در خاطرات محمود رویایی!  [2016 Apr] 
*نصیر نصیری همچون «بادی سرگردان» در جستجوی آشیانه‌‌اش  [2016 Apr] 
*آیا رژیم قصد آزادی رابرت لوینسون را دارد؟  [2016 Mar] 
*سید‌ابراهیم رئیسی جنایتکاری در مقام تولیت «آستان ضامن آهو»  [2016 Mar] 
*نگاهی ایدئولوژیک به نامه‌‌‌های مسعود رجوی خطاب به خبرگان و خامنه‌ای  [2016 Mar] 
*در رثای دکتر هادی اسماعیل‌زاده حقوقدان بزرگ میهن مان  [2016 Mar] 
*بارز شدن دشمنی هیستریک فرقه رجوی با زندانیان سیاسی مقاوم و مبارز   [2016 Feb] 
*دزد ناشی به کاهدان می زند («جنون» مسعود رجوی)  [2016 Feb] 
*«چه بی ثمر به در می‌کوبم» نگاهی به چند شعر نصیر نصیری  [2016 Jan] 
*عباس رحیمی آن «جان شیفته»  [2016 Jan] 
*کارزار غیرانسانی جماعت رجوی علیه بیماری عباس محمدرحیمی  [2016 Jan] 
*نقش اخلاق در رفتارهای سیاسی  [2016 Jan] 
*سرگیجه ی رجوی در برابر مظلومیت عباس محمدرحیمی  [2016 Jan] 
*حمله کینه توزانه ی مسعود رجوی به عباس محمدرحیمی سمبل جوانمردی و راستی  [2015 Dec] 
*مترجم نیروی دریایی آمریکا در زندان اوین؛ نماینده خمینی در نیروی دریایی، امام جماعت در آمریکا  [2015 Nov] 
*پیش‌بینی خروج نیروهای آمریکایی از عراق و خطرات ناشی از آن  [2015 Nov] 
*رجوی خواهان ادامه جنگ در لیبرتی، کمیساریای عالی پناهندگان خواهان انتقال فوری مجاهدین از عراق   [2015 Nov] 
*جنایت «لیبرتی» و مسئولیت مشترک خامنه‌ای و مسعود رجوی  [2015 Oct] 
*محمدحسن راستگو «مبتکر شیوه خاصی از آموزش و تفریح برای کودکان»  [2015 Oct] 
*پاسخ من به دستگاه اطلاعاتی و امنیتی رژیم برای مناظره در «دانشگاه هنر تهران»  [2015 Oct] 
*متن کامل نامه آیت‌الله گلزاده غفوری به ‌آیت‌الله منتظری: «با آب دیگری وضو بسازید»  [2015 Oct] 
*تلاش نافرجام فخرآور برای بدنام کردن اسماعیل خویی  [2015 Sep] 
*گل ــ زاده، نخ «دانه‌های تسبیح» * (قسمت دوم)   [2015 Sep] 
*من و فرهاد و زندان و «یه شب مهتاب» *  [2015 Sep] 
*«کشتار ۶۷» در شعر نصیر نصیری (شاعری که قربانی خمینی و رجوی شد)  [2015 Sep] 
*گفتگوی گزارشگران با ایرج مصداقی بمناسبت یادبود کشتار زندانیان سیاسی در تابستان 1367  [2015 Aug] 
* جنایتکاران دهه ۶۰ پست دولتی دارند روایت ایرج مصداقی از سیاه‌ترین دهه عمر جمهوری اسلامی - بخش دوم [2015 Aug] 
*نصیر نصیری شاعری که قربانی خمینی و رجوی شد  [2015 Aug] 
*بقیه داستان «جیمزباند» و «رفیق آیت‌الله»   [2015 Aug] 
*روایت ایرج مصداقی از سیاه‌ترین دهه عمر جمهوری اسلامی - بخش نخست زندانی قطع نخاع شده را روی برانکارد بردند و اعدام کردند [2015 Aug] 
*کوتاه و گویا؛ «انترناسیونال بچه‌پرروها»   [2015 Aug] 
*سکوت مسعود رجوی در قبال پذیرش پناهندگی یکی از متهمان قتل‌ کشیش‌های مسیحی در سوئد  [2015 Aug] 
*توطئه‌ی جدید دستگاه اطلاعاتی رژیم و مجاهدین علیه «نه زیستن، نه مرگ» و من   [2015 Aug] 
*«هوشنگ عیسی بیگلو» و «همنشین بهار» در روایت عرفان قانعی فرد پادوی دستگاه امنیتی   [2015 Aug] 
*رضا مصطفوی طباطبایی «خیر» حامی پرسپولیس یا یکی از عوامل گم‌شدن دکل نفتی   [2015 Jul] 
*به یاد مادر انسیه بخارایی کاشی (سید‌احمدی) که «لبخندش باغ ستاره‌ها بود»   [2015 Jun] 
*از جعل امضاهای ناشیانه پای بیانیه دلواپسان تا جعل امضا تحت نام «بیش از ۱۵۰۰نفر از دوستداران جنبش فدائی»  [2015 Jun] 
*اوین؛ از جوخه‌‌ی اعدام لاجوردی تا پارک قالیباف و لاریجانی  [2015 May] 
*چهل سال پس از ترور شریف واقفی؛ شباهت‌های رفتاری مسعود رجوی و تقی‌ شهرام   [2015 May] 
*چرا در مورد بیژن جزنی و حمید اشرف می‌نویسم؟  [2015 Apr] 
*من یا محسن درزی «تواب»، کدام یک بایستی پوزش بخواهیم؟  [2015 Apr] 
*سناریوی جدید دستگاه اطلاعاتی رژیم؛ مجاهدین عامل اسیدپاشی روی زنان  [2015 Apr] 
*فرخ نگهدار و تاریخی سراسر جعلی: چگونه جنبش فدایی، بیژن جزنی و حمید اشرف قربانی شده‌اند  [2015 Apr] 
*سازمان چریک‌های فدایی خلق و پذیرش رهبری خمینی در دوران انقلاب ضد‌سلطنتی  [2015 Apr] 
*«ایران اینترلینک» صدای دستگاه اطلاعاتی رژیم   [2015 Mar] 
*مسعود رجوی بیش از رژیم جمهوری اسلامی از نمایش جهانی فیلم «آن‌ها که گفتند نه» در هراس است  [2015 Mar] 
*کشتار وحشیانه با استناد به آیات قرآن و سنت  [2015 Mar] 
*پیش‌بینی هشت سال پیش نتایج تحریم اقتصادی رژیم و خروج نیروهای آمریکایی از عراق  [2015 Feb] 
*قاضی حسن تردست قاتل ریحانه جباری مرتکب جنایت دیگری شد  [2015 Feb] 
*دست‌خط‌های ارائه شده از سوی مجاهدین خلق به ایرج مصداقی  [2014 Dec] 
*واکنش رهبری عقیدتی مجاهدین به مقاله‌ی «مسعود رجوی سه دهه «فرار» از «جانبازی» و به خطر انداختن جان مجاهدین»  [2014 Dec] 
*تروریست سیدنی کیست و کتاب شعرش را چه کسی انتشار داد؟  [2014 Dec] 
*فراخوان «ستاد اجتماعی مجاهدین در داخل کشور» طنز یا فاجعه  [2014 Dec] 
*مسعود رجوی سه دهه «فرار» از «جانبازی» و به خطر انداختن جان مجاهدین  [2014 Dec] 
*پروژه‌ی «شهید‌سازی» از مرتضی سربندی مأمور اطلاعاتی و مسئول آموزش گارد پرواز سپاه پاسداران   [2014 Oct] 
*عملیات مروراید مجاهدین در بهار ۱۳۷۰ کردکشی یا دخالت سپاه‌پاسداران در عراق؟  [2014 Oct] 
*مجاهدین خلق، داعش، «انقلابیون عراقی»، «عشایر انقلابی»، بدون شرح   [2014 Oct] 
*تشابه احکام «داعش»‌گونه‌ی خمینی برای کشتار نظامیان و زندان سیاسی در مرداد ۶۷  [2014 Oct] 
*نگاهی دوباره به دیدگاه‌ه‌ای هفت سال پیش ایرج مصداقی پیرامون احتمال حمله‌‌نظامی، تحریم اقتصادی، بحران‌هسته‌ای و ...  [2014 Sep] 
*به مناسبت درگذشت امام جمعه شمیرانات: حجت‌الاسلام محسن دعاگو، امام جمعه، بازجو، شکنجه‌گر و فرمانده کمیته  [2014 Sep] 
*اعدام‌های ۶۷ از یک سال قبلش برنامه‌ریزی شده بود ارائه آمار غیر واقعی از اعدام‌های ۶۷ تنها به جمهوی اسلامی کمک می‌کند [2014 Sep] 
*آزادی متهمان ترور «متخصصان هسته‌‌ای» یک رسوایی دیگر برای خامنه‌ای  [2014 Sep] 
*طرح یک پرسشنامه (مجاهدین در برابر پرسش‌های مردم) بخشی از «گزارش ۹۳»  [2014 Aug] 
*دخالت مجاهدین در امور داخلی عراق و حمایت از نیروهای تحت هژمونی «داعش» (بخشی از گزارش ۹۳)  [2014 Aug] 
*روحانیت انقلابی، متهم اصلی آتش‌سوزی سینما رکس آبادان  [2014 Aug] 
*مظفر الوندی پاسدار زندان یا مسئول دفتر «حقوق بشر» و دبیر مرجع «حقوق کودک»  [2014 Aug] 
* گورستان «خاوران»  [2014 Aug] 
*اعدام، یک پارامتر مهم در حیات سیاسی نظام جمهوری اسلامی است  [2014 Aug] 
*شبکه‌ی نفوذی مجاهدین در رژیم، قربانی «خیانت» مسعود رجوی (بخشی از گزارش ۹۳)  [2014 Aug] 
*قاضی محمد مقیسه و سه دهه جنایت علیه بشریت  [2014 Aug] 
*«فرد خوشنام» مجاهدین چه کسی است ؟  [2014 Jul] 
*سرنوشت مسعود دلیلی، یادآور سرنوشت سعید امامی (بخشی از گزارش ۹۳)  [2014 Jul] 
*توضیحی مختصر در مورد فرار مسعود رجوی از عراق و ترک صحنه‌ی جنگ   [2014 Jul] 
*دریافت «جایزه یواشکی» توسط خانم رجوی  [2014 Jul] 
*تصحیح یک اشتباه در ارتباط با گزارش ۹۳ و پوزش از آقای سعید جمالی   [2014 Jul] 
*گزارش 93 / واکاوی و بررسی فرهنگ و رفتار توتالیتاریستی مسعود رجوی نگاهی به واکنش‌ها و برخوردهای رهبری مجاهدین و مریدان حل شده در وی، در برابر «گزارش ۹۲» و تحولات یک ساله گذشته (1392/1393) [2014 Jul] 
*ای کاش نه تیم ملی فوتبال، که جامعه‌ی ایران «کارلوس کی‌روشی» می‌داشت   [2014 Jun] 
*تصحیح یک روایت در مورد زنده یاد غلامحسین (شاپور) قناعتی  [2014 May] 
*«لعبتی هزار ماشالا»، نامه سرگشاده به عماد‌الدین باقی  [2014 Apr] 
*نگاه متفاوت من، محمد مصطفایی و وحید پوراستاد به علیرضا آوایی  [2014 Apr] 
*من و «حق» بیژن جزنی و کشتار ۳۰ فروردین ۱۳۵۴  [2014 Apr] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (بخش پایانی) نقش وابستگان فدراسیون فوتبال و تربیت‌بدنی در فساد   [2014 Apr] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۱۶) لومپنیسم در حاکمیت، لومپنیسم در فوتبال و ...   [2014 Apr] 
*«عشق» و نسل برآمده از انقلاب ضد سلطنتی  [2014 Apr] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۱۵) روحانیت و دلالان در فوتبال  [2014 Mar] 
*مسعود رجوی و «پرفسور راج بالدو» و جایزه «خدمات بشردوستانه بین‌المللی»   [2014 Mar] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۱۴) نقش رمالان، جادوگران و مداحان در فوتبال  [2014 Mar] 
*نوروز در زندان‌های دهه‌ی ۶۰  [2014 Mar] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۱۳) غوغای اعتیاد و دوپینگ  [2014 Mar] 
*انتخاب مریم رجوی به عنوان «پرافتخار زن سال ۲۰۱۳ » و پروفسور «راج بالدو»  [2014 Mar] 
*نگذارید دست‌های خونین خمینی را پاک کنند   [2014 Mar] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۱۲) سرمایه‌داران نوکیسه در فوتبال  [2014 Mar] 
*مرتضی فهیم کرمانی صادر کننده‌ی اولین حکم ترور، سنگسار و قطع دست   [2014 Mar] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۱۱) سرمایه‌داران نوکیسه و فوتبال  [2014 Feb] 
*سیدحسین موسوی تبریزی خشن‌ترین قاضی نظام، مدعی «اسلام رحمانی»  [2014 Feb] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته، سرمایه‌داران نوکیسه و فوتبال (۱۰)  [2014 Feb] 
*ادامه‌ی دشمنی دستگاه ولایت با زنده‌یاد فرخ‌رو پارسای  [2014 Feb] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۹) (سرمایه‌داران نوکیسه در فوتبال)  [2014 Feb] 
*علی یونسی و تکذیب محاکمه و اعدام نظامیان حزب توده  [2014 Feb] 
*ناصر میناچی مشمول «فامیل الدنگ»‌ نشد  [2014 Feb] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۸) هجوم سرمایه‌داران نوکیسه به بازار فوتبال  [2014 Jan] 
*مقوله‌ی حجت‌الاسلام «جعفر نیری» و مستند‌سازی کشتار ۶۷  [2014 Jan] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (بخش ۷) تحولات باشگاه پرسپولیس، استقلال و ...   [2014 Jan] 
*حسینعلی نیری رئیس دادگاه انتظامی قضات «رژیم کشتار »  [2014 Jan] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۶) دخالت سپاه پاسداران در فوتبال  [2014 Jan] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۵)  [2014 Jan] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۴)  [2013 Dec] 
*نگاهی دوباره به دستگاه اطلاعاتی نظام و قربانیان «انجمن پادشاهی»  [2013 Dec] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۳)  [2013 Dec] 
*طه طاهری (مسعود صدر‌الاسلام) و وزارت اطلاعات مسئول ربودن رابرت لوینسون  [2013 Dec] 
*سخنی با مریم رجوی؛ به یاد «گوهر» و «گوهر»ها  [2013 Dec] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۲)  [2013 Dec] 
*چند نفر در زندان قزلحصار اعتصاب غذا کرده‌اند؟ نگاهی به اطلاعیه دبیرخانه شورای ملی مقاومت  [2013 Dec] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۱)  [2013 Dec] 
*پاسخ مجاهدین به مقاله‌ی فریبا هادیخانلو «اشرف نشان» یا «تواب اتاق آزادی اوین»   [2013 Nov] 
*فریبا هادیخانلو «اشرف نشان» یا «تواب اتاق آزادی اوین»  [2013 Oct] 
*خطر اعدام متهمان ترور‌های هسته‌ای و «جاسوسی» برای موساد   [2013 Oct] 
*نهاد نمایندگی خامنه‌ای و تائید قتل‌عام‌های ۶۰ و ۶۷  [2013 Oct] 
*انشعاب و ایجاد تشکل؛ پاسخ به نامه‌ی سرگشاده‌ی آقای ریحانی  [2013 Oct] 
*حق تیر و شکنجه در قوانین جمهوری اسلامی   [2013 Sep] 
*رادیو بی بی سی و گزارش بیطرفانه‌اش از عراق  [2013 Sep] 
*پس از قتل‌عام در اشرف، کشتار بزرگتری در چشم‌انداز است  [2013 Sep] 
*علیرضا یعقوبی «اشرفی» امروز و همکار سعید امامی و فلاحیان دیروز  [2013 Aug] 
*لزوم مبارزه با شخصیت‌سازی و شخصیت پرستی و پرهیز از مطلق‌کردن افراد   [2013 Aug] 
*قاضی صلواتی یکی از اضلاع مثلت «جنایت علیه بشریت»  [2013 Aug] 
*نامه سرگشاده به شیرین عبادی، «اسلام رحمانی» چاره‌ی کار نیست  [2013 Aug] 
*آیت‌الله گلزاده غفوری و پذیرش وکالت عباس امیرانتظام   [2013 Aug] 
*چه چیز خشم «‌اهل حق» در ایران را برانگیخت و خودسوزی‌ها چرا آغاز شد؟  [2013 Jul] 
*واکنش مشابه‌ مجلس شورای اسلامی و «شورای ملی مقاومت» به «استعفا»  [2013 Jul] 
*نگاهی ایدئولوژیک به نامه‌‌‌های مسعود رجوی خطاب به خبرگان و خامنه‌ای  [2013 Jul] 
*محمد‌علی امانی رئیس اوین و عضوی از خانواده‌ی جنایتکار و غارتگر امانی   [2013 Jul] 
* مجاهدین و بنیانگذاران آن در بوته نقد  [2013 Jul] 
*انفجار حرم عسگرین و اعتراف ژنرال جورج کیسی  [2013 Jun] 
*بخش منتشر نشده‌ی گزارش ۹۲، نامه‌ی سرگشاده به مسعود رجوی   [2013 Jun] 
*مکاتبات من با ابوالقاسم رضایی یکی از مسئولان مجاهدین در دیماه ۱۳۸۸  [2013 May] 
*سنگ بنای نابسامانی‌های کشور را هاشمی گذاشته-  [2013 May] 
* محمد مهرآیین، مظهر جنایت و فساد  [2013 May] 
*گزارش ۹۲، نامه‌ی سرگشاده به مسعود رجوی  [2013 May] 
*سیدحسین موسویان و شیخ حسن روحانی دو مدعی تحصیل در بریتانیا  [2013 Apr] 
*نگاهی به پرونده‌ی کهریزک و سوابق جنایتکارانه «قاضی حداد»  [2013 Apr] 
*حجت‌الاسلام محسن دعاگو، امام جمعه، بازجو، شکنجه‌گر و فرمانده کمیته  [2013 Mar] 
*نگاهی به زندگی جلیل بنده یکی از تیرخلاص‌زن‌های اوین  [2013 Mar] 
*سفر مصطفی محمد نجار به وین شلیک به لیست جدید اتحادیه‌‌ اروپا  [2013 Mar] 
*نقش مجید قدوسی یکی از عوامل کشتار ۶۷ در فوتبال   [2013 Mar] 
*سیدعباس ابطحی یکی از جنایتکاران علیه بشریت  [2013 Feb] 
*دستگیری یک شهروند اسلواکی اقدامی شکست‌خورده در راه تکمیل سناریوی ترورهای هسته‌ای  [2013 Feb] 
*حمله‌ی موشکی به لیبرتی آخرین اقدام تروریستی رژیم نخواهد بود  [2013 Feb] 
*«هوشنگ عیسی بیگلو» و «همنشین بهار» در روایت عرفان قانعی فرد پادوی دستگاه امنیتی  [2013 Jan] 
*آقای واحدی، بشارتی نه «خدا ترس است و نه با شرف»  [2013 Jan] 
*طه طاهری (مسعود صدر‌الاسلام) و وزارت اطلاعات مسئول ربودن رابرت لوینسون  [2013 Jan] 
*تلاش برای نجات تروریست‌های‌ سپاه قدس در تایلند  [2012 Dec] 
*نشریه‌ی پیکار، قاسم عابدینی و ترور آمریکایی‌ها  [2012 Dec] 
*رو در رو با فائزه هاشمی و «عبرت روزگار»  [2012 Dec] 
*آیا خامنه‌ای مخالف اعدام مارکسیست‌‌ها بود؟  [2012 Dec] 
* بدون شرح! ایرج مصداقی در کنار احمدی‌نژاد در حال افتتاح کارخانه  [2012 Dec] 
*«گفتگوهای زندان» و سندروم «دایی جان ناپلئون»  [2012 Dec] 
*مازیار بهاری و «اعترافات اجباری»  [2012 Nov] 
*حکم تاریخی دادگاه لاهه و واکنش ناگزیر «هیأت اجرایی راه کارگر»  [2012 Nov] 
*تاکسی زرد رنگ پژو ۴۰۵ و ترور پاسدار فریدون عباسی  [2012 Nov] 
*آیا مجاهدین و دشمنانشان فرهنگی مشابه دارند؟  [2012 Oct] 
*چه کسانی مستشاران آمریکایی در ایران را ترور کردند؟   [2012 Oct] 
*متهم کردن بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به مشارکت در ترور‌های هسته‌ای   [2012 Oct] 
*وزیر فتحی هوادار دکتر شریعتی چرا و چگونه «رفیق» شد؟  [2012 Oct] 
*«جهانبخش سرخوش» و «شرکا» همسو و همگام با رژیم  [2012 Oct] 
*من و «حق» بیژن جزنی و کشتار ۳۰ فروردین ۱۳۵۴  [2012 Oct] 
*آیا محمدی گیلانی حکم اعدام فرزندانش را داد؟  [2012 Sep] 
*نگاهی به جعلیات انتشار یافته از سوی ساموئیل کرماشانی در مورد مولود آفند و متهمان دستگیر شده در ایران   [2012 Sep] 
*ربودن مولود آفند، ارتباط آن با «ترورهای هسته‌ای»، اقلیم کردستان و موساد  [2012 Sep] 
* نگاهی دوباره به سناریوی «سربازان گمنام امام زمان» و قربانیان آن  [2012 Sep] 
*دلایل اتخاذ اقدامات امنیتی اجلاس «غیرمتعهدها» در تهران  [2012 Aug] 
*به فریاد متهمان بیگناه ترور «متخصصان هسته‌ای» برسید  [2012 Aug] 
*علیرضا آوایی، غلامرضا خلف رضایی زارع و چند جنایتکار علیه بشریت  [2012 Aug] 
*«حاج رضا» و کتایون ‌آذرلی و یک پروژه‌ی امنیتی   [2012 Jul] 
*چشم‌ها را باید شست، جور دیگر باید دید؛ پرسش‌هایی از سوی مخالفین ایران تریبونال  [2012 Jul] 
*دروغپردازی «حاج‌رضا» در مورد نحوه‌ی سفر به اروپا  [2012 Jul] 
*پرده‌‌ی دیگری از «داستان‌های هزار و یک شب» صاحب‌منصب قضایی رژیم  بازی چرخ بشکندش بیضه در کلاه زیرا که عرض شعبده با اهل راز کرد [2012 Jul] 
*«دو پیمانه آب و یک چمچه دوغ»، نگاهی به روایت‌های جعلی صاحب‌منصب قضایی رژیم  [2012 Jul] 
*پاسخ به چند سؤال در ارتباط با خاطرات و مصاحبه‌ی‌ تلویزیونی ثابتی و واکنش‌های پیرامون آن  [2012 Jun] 
*حاج احمد قدیریان مسئول گروه ضربت و جوخه‌های اعدام اوین   [2012 Jun] 
*«فرقان» در آیینه‌ی تاریخ  [2012 Apr] 
*مایک والاس و هاشمی رفسنجانی  [2012 Apr] 
*حمید رضا نقاشیان تجسم عینی حاکمیت فاسد  [2012 Mar] 
*چه کسی خامنه‌ای را در تیرماه ۶۰ ترور کرد؟ به یاد اروج امیرخان‌زاده که «برای نامش مقاومت کرد» [2012 Mar] 
*تروریسم افسار گسیخته‌ی رژیم و مماشات بین‌المللی  [2012 Feb] 
*فراز و نشیب حزب توده در دهه‌ی ۶۰  [2012 Feb] 
*«اپوزیسیون» کی و چگونه کوک می‌شود؟  [2012 Feb] 
*سانسور بخش مهیج خبر «ان بی سی» در مورد نقش مجاهدین در ترور‌های تهران  [2012 Feb] 
*پرونده‌ی لیلا فتحی نمادی از ظلم و بی‌عدالتی دستگاه قضایی ولایت فقیه   [2012 Feb] 
*چه کسانی پشت بیانیه‌‌ی «کرکس‌ها متحد می‌شوند» هستند (بیانیه بیش از ۱۵۰۰ فدایی ولی فقیه) [2012 Jan] 
*نقش رژیم در «قتل‌های زنجیره‌ای متخصصان» ایرانی   [2012 Jan] 
*نامه سرگشاده به آقای محمد نوری زاد  [2011 Dec] 
*نامه‌ی تیرماه ۱۳۶۶ آیت‌الله گلزاده غفوری به ‌آیت‌الله منتظری *  [2011 Dec] 
*نامه آیت‌الله گلزاده غفوری به ‌آیت‌الله منتظری: «با آب دیگری وضو بسازید»  [2011 Nov] 
*پاسخ به پرسش‌هایی چند در مورد بیانیه‌های ضد جنگ و تلاش‌های اکبر گنجی  [2011 Nov] 
*پاسخ به سؤالاتی چند در مورد گزارش آژانس بین‌المللی اتمی و امکان حمله نظامی غرب به ایران  [2011 Nov] 
*چند پرسش و پاسخ در مورد طرح ترور سفیر عربستان در آمریکا  [2011 Oct] 
*جاسوسی وابسته‌ی فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی در لندن علیه دانشجویان ایرانی  [2011 Oct] 
*«باغ‌ها آنگاه که شکفته‌ترند کوله‌ی پاییز را پربار می‌کنند»  [2011 Sep] 
*«از اوج و موج نگاهت عشق پیدا بود»   [2011 Sep] 
*به یاد شهلا و فریده و همه‌ی جاودانگان   [2011 Sep] 
*به یاد مادر جهان‌آرا و جاودانه‌اش «حسن»  [2011 Sep] 
*رقص ققنوس‌ها و آواز خاکستر  [2011 Sep] 
*به روز کردن لیست تروریستی و واکنش‌‌های رژیم  [2011 Aug] 
*محمد سلیمی یکی از جنایت‌کاران علیه بشریت و دست‌اندرکاران قتل‌عام ۶۷  [2011 Aug] 
*راه بهبود حقوق بشر در ایران از رسیدگی به قتل های ۶٧ می گذرد  [2011 Aug] 
*معامله‌ بر سر آزادی دو کوهنورد آمریکایی و باقی ماندن نام مجاهدین در لیست تروریستی  [2011 Aug] 
*گفتگو در مورد گزارشگر ویژه شورای حقوق بشر  [2011 Aug] 
*نوری‌زاده و زنده‌یاد شاپور بختیار  [2011 Aug] 
*مروری بر روایت هاشمی رفسنجانی از پایان قتل‌عام ۶۷ و اطلاعات ارائه شده از سوی دادستانی  [2011 Aug] 
*با آب هفت دریا نیز ننگ کشتار ۶۷ را نمی‌توان شست  [2011 Jul] 
*لیست تروریستی آمریکا و رابطه آن با نجات جان ساکنان اشرف   [2011 Jul] 
*مادر هنوز غصه‌ی عطیه را دارد  [2011 Jul] 
*مادر امامی و آغوش پر از عشق‌اش   [2011 Jul] 
*آیا مجید انصاری راست می‌گوید؟  [2011 Jun] 
*محمدرضا صدر عاملی و رخت‌‌ دامادی‌اش  [2011 Jun] 
*نحوه برخورد دولت موسوی با کشتار ۶۷ و موارد نقض حقوق بشر در مجامع بین‌المللی   [2011 Jun] 
*تصحیح اطلاعات ارائه شده نادرست در مورد گزارشگر ویژه و ...  [2011 Jun] 
*انتخاب گزارشگر ویژه مردِ مسلمانِ غیرعرب و تصحیح چند اشتباه   [2011 Jun] 
*هوشنگ اسدی بدون هیچ پروایی همچنان دروغ می‌گوید  [2011 Jun] 
*از بهناز شرقی نمین تا هاله سحابی  [2011 Jun] 
*با چهره‌ی مجید قدوسی یکی از مسئولان کشتار ۶۷ آشنا شویم  [2011 May] 
*توضیحی در ارتباط با نقد کتاب هوشنگ اسدی  [2011 Apr] 
*نقدی بر «نامه‌هایی به شکنجه‌گرم»، چرا هوشنگ اسدی دروغ می‌گوید؟  [2011 Apr] 
*کدیور و روایت کشتار ۶۷   [2011 Apr] 
*کشتار در اشرف و منادیان «اسلام رحمانی»   [2011 Apr] 
*طه طاهری (مسعود صدر الاسلام) و مفقودشدن رابرت لوینسون  [2011 Mar] 
*۱۹ بهمن شکوه یک مقاومت؛ غم و اندوه غریبانه‌ی زندانیان   [2011 Feb] 
*با چهره‌ی داوود روزبهانی فرمانده حمله به پایگاه موسی خیابانی آشنا شویم  [2011 Feb] 
*برای مظلومیت و تنهایی محمدعلی حاج‌آقایی   [2011 Jan] 
*با چهره‌ی مرتضی اشراقی عضو هیئت کشتار ۶۷ آشنا شویم  [2011 Jan] 
*«خبر کوتاه‌ بود اعدام‌ شان‌ کردند!»*  [2011 Jan] 
*مهدی نادری‌فرد یکی از عوامل اصلی کشتار ۶۷ در زندان گوهردشت  [2011 Jan] 
*یادی از آیت‌الله منتظری و نکاتی چند در ارتباط با میزگرد سیاسی ۳۰ آذر ۸۸ سیمای آزادی   [2010 Dec] 
*نامه سرگشاده به خانم زهرا رهنورد   [2010 Nov] 
*تاریخ گفت‌وگوهای درونی بخش مارکسیست لنینیست مجاهدین خلق و چریک‌های فدایی خلق   [2010 Nov] 
*فردا را چگونه باید ساخت؟  [2010 Nov] 
*برای آن‌هایی که خواهان حقیقت‌اند  [2010 Nov] 
*از به کارگیری شیوه‌های غیراخلاقی بپرهیزیم حتی در رابطه با دشمنانمان   [2010 Nov] 
*ايرج مصداقي و «غزل اميد»   [2010 Sep] 
*انتشار اخبار جعلی از سوی «پیک نت» در ارتباط با مهاجمان به خانه کروبی   [2010 Sep] 
*گرچه ما می‌گذریم راه می‌‌ماند ( در رثای جاوادنه‌های رضایی‌ جهرمی)  [2010 Aug] 
*معرفی عاملان و آمران و افراد مطلع از اعدام‌های مرداد ۶۷  [2010 Jul] 
*قتل‌عام ۶۷ در پاسخ‌های رسمی دولت جمهوری اسلامی   [2010 Jul] 
*ايرج مصداقي: غرب عاملان کشتار را مي‌شناسد  [2010 Jul] 
*نامه سرگشاده به میرحسین موسوی   [2010 Jul] 
*مادر امامی و آغوش پر از عشق‌اش   [2010 Jun] 
*«محمد نبودی ببینی»، برادرت را کشتند!  [2010 Jun] 
*گفت‌وگو با ايرج مصداقی درباره قاضی مقيسه: شريرترين چهره زندان‌های جمهوری اسلامی در دهه ۶۰  [2010 May] 
*«آیا زندگی باز به آن‌ها خواهد خندید»  حکومت کودتا در صدد انجام جنایتی جدید است [2010 May] 
*حق با شادی صدر است یا داریوش برادری  [2010 May] 
*برای مظلومیت و تنهایی محمدعلی حاج‌آقایی   [2010 May] 
*شورای حقوق بشر سازمان ملل و همسر سعید امامی!  [2010 Apr] 
*با چهره‌ی سید حسین مرتضوی یکی از جنایتکاران علیه بشریت آشنا شویم!  [2010 Apr] 
*بهار با بچه‌ها، بهار بی‌بچه‌ها (یادی از دلاوران خانواده‌‌ی مدائن)  [2010 Mar] 
*گفتگوی اشتراک با ایرج مصداقی در رابطه با کمپین دو میلیون امضا بر علیه مجازات اعدام   [2010 Mar] 
*داستان دستبوسی جنتی !  [2010 Mar] 
*«شرفیابی و درخواست عفو و انابه در حضور رهبری»  [2010 Mar] 
*اعدام توابان، تراژدی مضاعف  [2010 Feb] 
*سوءقصد به تواب نظام یا سناریوی جدید کودتاچیان  [2010 Feb] 
*احسان نراقی همچنان در خدمت قدرت  [2010 Feb] 
*نامه‌های علیرضا حاج صمدی به همسرش مریم گلزاده غفوری   [2010 Feb] 
*«کاظم» تبلور خشم و عصیان نسل برآمده از انقلاب ضد‌سلطنتی  [2010 Feb] 
*صدای «صادق» نسلی که در سکوت پرپر شد  [2010 Feb] 
*فرمانده حمله به پایگاه موسی خیابانی چه کسی بود؟   [2010 Feb] 
*کتاب «نگاهی به سازمان بین‌المللی کار، نقض حقوق بنیادین کار در ایران» - ایرج مصداقی  [2010 Feb] 
*وصیت نامه مریم گلزاده غفوری  گل‌ زادگان (مریم گلی)  [2010 Feb] 
*«سلامم غریبانه در هر خانه را خواهد زد» گل‌زادگان- مریم [2010 Feb] 
*عبرت‌های روزگار   [2010 Feb] 
*گل- زادگان ( محمد کاظم)   [2010 Jan] 
*گل‌- زادگان ( محمدصادق)   [2010 Jan] 
*گل ــ زاده، نخ «دانه‌های تسبیح» * (قسمت دوم)  [2010 Jan] 
*مسعود علی‌محمدی آخرین قربانی دستگاه امنیتی ولایت فقیه  [2010 Jan] 
*دکتر گلزاده غفوری مدافع بزرگ حقوق مردم (قسمت اول)  [2010 Jan] 
*فرخ نگهدار و درد «فروپاشی» نظام  [2010 Jan] 
*شب لعنتی و فانوس (به یاد فاطمه کزازی)  [2009 Dec] 
*در رثای کسی که به جای حکومت بر سرهای بالای دار، بر قلب‌های مردم حکومت کرد  [2009 Dec] 
*پرسش و پاسخ در مورد فعل‌انفعالات عراق و وضعیت مجاهدین و ... (بخش دوم)   [2009 Dec] 
*پرسش و پاسخ در مورد فعل‌انفعالات عراق و وضعیت مجاهدین و ... (قسمت اول)  [2009 Dec] 
*آن کس که وابستگی‌های سیاسی و ایدئولوژیکش را نفی کند خود را نفی می‌کند   [2009 Nov] 
*امیر فرشاد ابراهیمی بازیچه‌ دستگاه اطلاعاتی جمهوری اسلامی  [2009 Nov] 
*گزارش‌های نادرست به ما خدمت نمی‌کنند- بخش سوم   [2009 Nov] 
*نقد فرهنگ سیاسی - حذف و سانسور در خاطرات زندان!- بخش دوم  دوستی کی آخر آمد، دوستداران را چه شد [2009 Nov] 
*نقدی بر «آفتابکاران» نوشته‌ی محمود رویایی – بخش نخست  [2009 Nov] 
*به یاد آن که «عاشقانه زیست»  [2009 Oct] 
*همکاری یکی از فعالان اصلی لابی رژیم در انگلستان با فرماندهان سپاه پاسداران  [2009 Oct] 
*مسعود صدر‌الاسلام (طه طاهری)، همان صالح بازجوی معروف ۲۰۹ اوین نیست!  [2009 Sep] 
*گفت گو با ايرج مصداقي، نويسنده چهار جلد خاطرات زندان   [2009 Sep] 
*مذهب در خدمت شکنجه و کشتار  [2009 Sep] 
*احمد توکلی و قتل فجیع نرگس جباری   [2009 Sep] 
*آقای کروبی جنایات دیگر خامنه ای را هم افشا کنید   [2009 Aug] 
*کندوکاوی در وقایع پس از انتخابات 22 خرداد 1388  [2009 Aug] 
*همخوانی یک سیاست  [2009 Aug] 
*سخنی در باب فرصت طلبی گردانندگان سایت «اخبار روز» با چه انگیزه و هدفی؟ [2009 Aug] 
*یگان ویژه پاسداران نیروی انتظامی و «نوپو»  [2009 Aug] 
*بازوهای نظام برای سرکوب جنبش های اعتراضی  [2009 Aug] 
*نامه سرگشاده به آقای مهدی کروبی   [2009 Aug] 
*فرهاد جعفری مدافع سینه چاک احمدی نژاد یا سهی سیفی وبگرد «روزآنلاین»  [2009 Aug] 
*آشنایی با چند تن از عوامل کشتار و جنایت در دهه‌ی ۶۰  [2009 Aug] 
*محمدرضا شریفی نیا تواب دو آتشه اوین و حامی احمدی نژاد  [2009 Aug] 
*نگاهی به سابقه‌ی چندتن از رهبران کودتای ۲۲ خرداد   [2009 Aug] 
*جعلیات جدید امیرفرشاد ابراهیمی در نامه سرگشاده به مجتبی خامنه ای   [2009 Aug] 
*پاسخ به سؤالات سایت گزارشگر در ارتباط با خیزش مردم ایران   [2009 Jul] 
*نگاهی به چهره‌ی چند جنایتکار   [2009 Jul] 
*مجید پورسیف کیست؟  [2009 Jul] 
*مجتبی حلوایی عسگر یکی از عاملان اصلی کشتار ۶۷  [2009 Jul] 
*تحلیلی بر نماز جمعه رفسنجانی   [2009 Jul] 
*فکور، بازجوی شعبه‌ی هفت اوین و تروریست بین‌المللی   [2009 Jul] 
*نقدی بر کتاب «آفتابکاران» نوشته محمود رویایی (مجموعه کامل)  [2009 Jul] 
*«فرهنگ» ناهنجار یک عضو شورای هماهنگی اتحاد جمهوری‌خواهان   [2009 Jul] 
*سخنی با اعضا و هواداران اکثریت و اتحاد جمهوریخواهان  [2009 Jul] 
*حجاریان و شقاوت یک نظام ضدبشری  [2009 Jul] 
*متن سخنرانی ایرج مصداقی در جلسه ایران، انتخاب دمکراتیک  [2009 Jul] 
*«رد تئوری بقا»   [2009 Jun] 
*از ۳۰ خرداد ۶۰ تا ۳۰‌خرداد ۸۸  [2009 Jun] 
*آن کس که باید برود خامنه ای است   [2009 Jun] 
*کودتای جدید در رژیم کودتا  [2009 Jun] 
*با وزیر کشور کابینه‌ی احتمالی کروبی آشنا شویم  [2009 Jun] 
*سید ابراهیم نبوی و پرده پوشی یک دهه جنایت و سرکوب  [2009 Jun] 
*کندوکاوی در ارتباط با دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری   [2009 May] 
*میرحسین موسوی و «برکات سازنده اسلام»   [2009 May] 
*اظهارات مصطفی تاج‌زاده در توجیه کشتار ۶۷  [2009 May] 
*متجاوز را «انتخاب» نمی‌کنند!  [2009 May] 
*مهدی کروبی و میرحسین موسوی و کشتار ۶۷  [2009 May] 
*کتایون آذرلی و کتاب «مصلوب»  [2009 May] 
*نگاهی به تاریخچه‌‌ی شکایت علیه نقض حقوق سندیکایی و آزادی انجمن‌ها توسط دولت‌های ایران (بخش دوم)  [2009 Apr] 
*نگاهی به تاریخچه‌‌ی شکایت علیه نقض حقوق سندیکایی و آزادی انجمن‌ها توسط دولت‌های ایران (بخش اول)  [2009 Apr] 
*ناصر منصوری را روی برانکارد به قتل‌گاه بردند  [2009 Apr] 
*نام واقعی مجید قدوسی چیست؟   [2009 Apr] 
*سرهنگ سید لطف‌الله اتابکی کیست؟  [2009 Apr] 
*گفتگوی پژواک ایران با ایرج مصداقی در ارتباط با نقش‌گروه‌های چپ و مجاهدین در استقرار جمهوری اسلامی، حمایت از خمینی و...  [2009 Mar] 
*ادعاهای نادرست راجع به عکس‌های جنایتکاران  [2009 Mar] 
*ماشین جعل و دروغپردازی راه توده و پیک نت   [2009 Mar] 
*سرگذشت من و سرگذشت یک ترانه  [2009 Mar] 
*به یاد آن که «بهنام» بود   [2009 Feb] 
*تجربه‌اندوزی از تاریخ  [2009 Feb] 
*در خلوت پرشکوه عاشقان آزادی جاری‌ست...  [2009 Feb] 
*خاوران و مادران  [2009 Jan] 
*نقدی بر گزارش دیده‌بان حقوق بشر در مورد آزادی بیان و تجمع در مناطق کردنشین   [2009 Jan] 
*اقتدار مادران   [2009 Jan] 
*حسین مهرپور و تعهدات بین‌المللی جمهوری اسلامی  [2009 Jan] 
*میان ماه من تا ماه گردون! دو کتاب خاطرات جعلی زندان و دو واکنش متفاوت فرهنگی [2008 Dec] 
*انتقام‌جویی نظام «عدل اسلامی» از خانواده‌ها (بخش دوم)   [2008 Dec] 
*چند نکته در ارتباط با مهر و موم کردن کانون مدافعان حقوق بشر   [2008 Dec] 
*انتقام‌جویی نظام «عدل اسلامی» از خانواده‌ها (بخش اول)  [2008 Dec] 
*برخورد گزینشی با حقوق زنان  [2008 Dec] 
*آرامگاه مادر !  [2008 Dec] 
*پرویز زند شیرازی نیز به ابدیت پیوست  [2008 Dec] 
*مادر، «افسانه است، اما دروغ نیست» مادر فاطمه صادقی دانشمند، نماد مقاومت خانواده‌ی بنازاده امیرخیزی! [2008 Dec] 
*دادگاه یا سرپوشی بر جنایت باندهای رژیم در شیراز   [2008 Dec] 
*رفیق‌دوست و حکم مهدورالدم  [2008 Nov] 
*مأموریت «یک اسکادران هموسکسوئل منحرف آمریکایی»!  [2008 Nov] 
*به پاس مقاومت و ایستادگی علی صارمی   [2008 Nov] 
*هشدارهای امنیتی سایت تابناک را جدی تلقی کنیم  [2008 Nov] 
*نوری زاده و دسته گل تازه به آب داده  چه کسی پسر خاله چه کسی است؟  [2008 Nov] 
*غلامرضا جلال و روایت‌های غیرواقعی زندان  [2008 Nov] 
*به یاد آن که «عاشقانه زیست»  [2008 Oct] 
*انتخاب اوباما شرایط را برای رژیم سخت‌تر می‌کند  [2008 Oct] 
*همنامی جنایتکاران و معضل اپوزیسیون- بخش دوم   [2008 Oct] 
*هویت اصلی داوود لشگری یکی از مسئولان کشتار ۶۷   [2008 Oct] 
*اپوزیسیون و معضل همنامی جنایتکاران   [2008 Sep] 
*آیا سانسور شاخ و دم دارد؟   [2008 Sep] 
*هیئت کشتار زندانیان سیاسی در روایت گروه‌ها و فعالان سیاسی!  [2008 Aug] 
*کشتار ۶۷، سعید شاهسوندی و پروژه‌ی جعل تاریخ  [2008 Aug] 
*بیستمین سالگرد کشتار ۶۷ و انتشار خاطرات جعلی   [2008 Aug] 
*گفتگو با ایرج مصداقی در مورد در مورد جناح‌های رژیم، خطر جنگ، خطرات اتمی شدن رژیم، وضعیت اپوزیسیون، جنبش‌های مردمی و ....  [2008 Jul] 
*سانسور زنان در انتخابات کانون نویسندگان ایران !  [2008 Jul] 
*«غنی سازی» دروغ و «توسعه» جعل در دستگاه رژیم   [2008 Jun] 
*پاسخ به «فراخوان» فریدون گیلانی و ذکر چند خاطره  [2008 Jun] 
*روایت وارونه‌ی مسعود بهنود و محسن سازگارا از ۳۰ خرداد   [2008 Jun] 
*سازگارا با جنایتکاران، ناسازگارا با قربانیان  [2008 Jun] 
*پاسخ به پرسش‌هایی چند در رابطه با کتاب «برساقه تابیده کنف»   [2008 Jun] 
*دست های خونین باندهای رژیم در انفجار شیراز   [2008 May] 
*داستان زنی که «هفت شوهر» دارد و حافظه‌ی تاریخی  [2008 Apr] 
*علی‌محمد بشارتی یکی از بنیانگذاران دستگاه سرکوب و جنایت رژیم   [2008 Apr] 
*امیرفرشاد ابراهیمی درس آموخته‌ی مکتب ولایت  [2008 Apr] 
*سید کاظم کاظمی، از بنیانگذاران سیستم اطلاعاتی، شکنجه‌گر و جلاد اصلی فعالین چپ ایران   [2008 Mar] 
*عید ۶۲ در زندان گوهردشت  [2008 Mar] 
*نوری‌زاده، بانک مرکزی جعلیات و عصاره ژورنالیسم بی‌اعتبار   [2008 Mar] 
*بخشی از نقشه‌‌های زندان‌های اوین، قزل‌حصار، گوهردشت و نیز محل‌های قتل‌عام تابستان۶۷ برگرفته شده از کتاب «نه‌زیستن، نه‌مرگ»(چاپ دوم)  [2008 Feb] 
*حاج احمد قدیریان مسئول گروه ضربت و جوخه‌های اعدام اوین  [2008 Feb] 
*دلایل واقعی کشتار زندانیان سیاسی در سال ۶۷  [2008 Feb] 
*بهنود پدیده‌ای که از نو باید شناخت  [2008 Feb] 
*محمد مهرآیین یکی از مهم‌ترین دژخیمان اوین  [2008 Feb] 
*نقش های گوناگون هوشنگ اسدی تواب فعال زندان  [2008 Feb] 
*کبوتر با کبوتر، باز با باز، کند همجنس با همجنس پرواز  [2008 Feb] 
*برگشتگان ازدیار مردگان  [2008 Feb] 
*ILO - پیشرفت دولت جمهوری اسلامی در سال های گذشته در سازمان ‌بین‌المللی کار (بخش هشتم - پاياني)   [2008 Feb] 
*ILO - نگاهی به کنفرانس بین‌المللی کار و سیاست های به کار گرفته شده از سوی رژیم در این کنفرانس‌(بخش هفتم)   [2008 Feb] 
*ILO - تشکل‌های کارگری رژیم از نگاه سازمان بین‌المللی کار (بخش ششم)   [2008 Feb] 
*ILO - خانه کارگر جمهوری اسلامی (بخش پنجم)   [2008 Feb] 
*ILO - تشکل‌های کارگری در جمهوری اسلامی و مغایرت آن ها با کنوانسیون‌های بین‌‌المللی (بخش چهارم  [2008 Feb] 
*ILO - گزارش کمیته متخصصین در ارتباط با اجرای کنوانسیون ها و توصیه نامه ها به نود و سومین کنفرانس بین‌المللی کار و کمبودهای آن (بخش سوم)   [2008 Feb] 
*ILO - کنوانسیون های بین‌المللی که مورد تصویب دولت‌های ایران قرار گرفته‌‌‌اند (بخش دوم)   [2008 Feb] 
*ILO - کنوانسیون‌های بین‌المللی، ترفند‌های رژیم (بخش اول)   [2008 Feb] 
*برای مادرهایمان، «دل‌پاکان» و «دل‌سوختگان» روزگار  [2008 Jan] 
*کشتار ۶۷ در شعر زندان  باغ‌ها/ آنگاه که شکفته‌ترند/ کوله‌ی پاییز را/ پربار می‌کنند [2008 Jan] 
*نگاهی گذرا به نمایشنامه‌های زندان  [2008 Jan] 
*اعلامیه جهانی حقوق‌بشر دستاورد بزرگ بشریت  [2008 Jan] 
*یقه واقعیت را نمی‌توان گرفت؛ (در مورد کتاب نه زیستن نه مرگ)  [2007 Dec] 
*آقای زرافشان به کجا می‌روید؟  [2007 Dec] 
*احکام خمینی و خامنه‌ای به حسینعلی نیری رئیس هیئت قتل‌عام زندانیان سیاسی در سال ۶۷   [2007 Dec] 
*نظرات «استاد» عبدالله شهبازی و چگونگی برخورد بقایای حزب توده با او  [2007 Dec] 
*روزشمارقتل‌عام ۱۳۶۷  [2007 Oct] 
*مسئولان قتل‌عام زندانیان سیاسی  [2007 Aug] 
*بخشی از نقشه‌‌های زندان‌های اوین، قزل‌حصار، گوهردشت و نیز محل‌های قتل‌عام تابستان۶۷ برگرفته شده از کتاب «نه‌زیستن، نه‌مرگ»(چاپ دوم) بخش «نقشه زندان»، جلد چهارم«تا طلوع انگور» [2007 Jan]