گفتگوی اشتراک با ایرج مصداقی در رابطه با کمپین دو میلیون امضا بر علیه مجازات اعدام
ایرج مصداقی
چندی پیش کمپینی به نام کمپین دو میلیون امضا بر علیه مجازات اعدام اعلام موجودیت کرد. تاکنون تعدادی از سایتهای مختلف حمایت خود را از آن اعلام نموده اند که از جمله ی آنها سایت پژواک ایران است.
ما به این بهانه و به سبب اهمیت این موضوع خصوصا در شرایط حال حاضر ایران تصمیم گرفتیم تا گفتگویی با یکی از دست اندرکاران این سایت داشته باشیم.
لطفا ابتدا خودتان را معرفی کنید .
من ایرج مصداقی هستم، فعال سیای و اجتماعی مستقل و یکی از دستاندرکاران سایت پژواک ایران
لطفا در این رابطه به ما توضیح دهید که دیدگاه و در واقع محرک شما در پیوستن به این کمپین چه بوده است؟
ما برای مبارزه با رژیم ضد بشری جمهوری اسلامی نیاز به همکاری و مشارکت داریم. چه بهتر مخالفت با مجازات غیرانسانی اعدام شروعی برای همکاری و مشارکت گروهها و شخصیتهای سیاسی ایرانی باشد. البته بایستی اضافه کنم به نظر من تا نظام جمهوری اسلامی هست نمیتوان به ملغی شدن این شیوه از مجازات در ایران امیدی داشت. با اینحال معتقدم ما بایستی خواستههای خودمان را مطرح کنیم و از همین حالا بر روی معیارهای انسانی و حقوقبشری تأکید کنیم تا هم برای ما و هم جامعه به عنوان یک فرهنگ پذیرفته شود.
به نظر شما مشارکت شخصیت های سیاسی و گروه ها در اموری که مربوط به حقوق از دست رفته انسانهاست و یا خصوصا در این مورد که مشخصا وابسته به جان انسانهاست به چه شکل قابل تحقق است؟ در واقع به چه شکل می توان پای مشارکت هر چه گسترده تر فعالین را به این عرصه کشاند؟
بسیاری از گروهها و یا شخصیتهای سیاسی و همچنین فعالان عرصه اجتماعی مخالفت خود را با این شیوه از مجازات اعلام داشته و فعالیتهایی را نیز در این زمینه انجام دادهاند. مشکل، مشارکت گسترده افراد در این عرصه نیست چرا که آنها حضور دارند؛ این مورد هم مانند موضوعات دیگری است که اپوزیسیون ایران با آن مواجه است. متأسفانه ما نه تنها در این زمینه بلکه در زمینههای دیگر نیز نتوانستهایم اقدامی مشترک حول یک برنامه مشترک انجام دهیم. ما در زمینه مبارزه با رژیم جمهوری اسلامی که اتفاقاً مبارزه علیه مجازات اعدام هم جدا از مبارزه علیه جمهوری اسلامی نیست (چرا که یکی از ابزارهای اصلی این رژیم برای حفظ قدرت است) با همین مشکل مواجه هستیم. ما در آنجا هم نتوانستهایم این همبستگی و یا مشارکت را شکل دهیم. بنابراین برای حل این معضل ابتدا بایستی مشکلات دیگری را حل کرد.
چگونه است که این شیوه ی مجازات در ایران همچنان قربانی میگیرد در حالی که تعداد بسیاری از فعالان اجتماعی و سیاسی و همچنین نهاد های بین المللی فعال در زمینه حقوق بشر این موضوع را به صراحت ناقض حقوق انسان و مجازاتی غیر انسانی می دانند؟
نظام جمهوری اسلامی به عنوان یک دیکتاتوری مذهبی بر پایه سرکوب و ایجاد ترور و وحشت بنیان نهاده شده است. بدون استفاده از مجازاتهای بیرحمانه از جمله اعدام و سنگسار و ... فلسفهی وجودی رژیم زیر سؤال میرود. از سوی دیگر راهنمای عمل جمهوری اسلامی به عنوان یک نظام مذهبی معیارهای بینالمللی و حقوقبشری نیست، بلکه تکیه آنها بر قرآن و دستورات مذهبی است که در آن حکم اعدام تجویز شده است.
به نظر شما به چه صورت میتوان پیشبرد کمپین را بهبود بخشید و جامعه را درگیر این موضوع کرد؟ در حقیقت با توجه به نقش دستورات مذهبی و دینی، چگونه می توان توده های وسیع تری از مردم را نسبت به این موضوع حساس کرد ؟
در این موارد دولتها نقش اساسی را دارند. در کشورهایی که حکم اعدام لغو شده به آرای عمومی مراجعه نشده است. توجهی به دستورات مذهبی نکردهاند. اصولاً تلاش برای جدایی دین از دولت در همین راستا است که دستورات مذهبی در موضوعات اجتماعی راهنمای عمل قرار نگیرند.
در فرانسه در سال ۱۹۸۱ که حکم اعدام لغو شد، در نظر سنجی ها ۷۰ درصد مردم از این نوع مجازات دفاع میکردند، اما با این حال دولت میتران آن را لغو کرد. امروز اگر در فرانسه رأی گیری شود تعداد کمی از این مجازات دفاع میکنند. مادامی که دولت جمهوری اسلامی در سر کار است نمیتوان به لغو این مجازات در ایران امید بست چرا که بقای نظام در گرو آن است.
ما به این بهانه و به سبب اهمیت این موضوع خصوصا در شرایط حال حاضر ایران تصمیم گرفتیم تا گفتگویی با یکی از دست اندرکاران این سایت داشته باشیم.
لطفا ابتدا خودتان را معرفی کنید .
من ایرج مصداقی هستم، فعال سیای و اجتماعی مستقل و یکی از دستاندرکاران سایت پژواک ایران
لطفا در این رابطه به ما توضیح دهید که دیدگاه و در واقع محرک شما در پیوستن به این کمپین چه بوده است؟
ما برای مبارزه با رژیم ضد بشری جمهوری اسلامی نیاز به همکاری و مشارکت داریم. چه بهتر مخالفت با مجازات غیرانسانی اعدام شروعی برای همکاری و مشارکت گروهها و شخصیتهای سیاسی ایرانی باشد. البته بایستی اضافه کنم به نظر من تا نظام جمهوری اسلامی هست نمیتوان به ملغی شدن این شیوه از مجازات در ایران امیدی داشت. با اینحال معتقدم ما بایستی خواستههای خودمان را مطرح کنیم و از همین حالا بر روی معیارهای انسانی و حقوقبشری تأکید کنیم تا هم برای ما و هم جامعه به عنوان یک فرهنگ پذیرفته شود.
به نظر شما مشارکت شخصیت های سیاسی و گروه ها در اموری که مربوط به حقوق از دست رفته انسانهاست و یا خصوصا در این مورد که مشخصا وابسته به جان انسانهاست به چه شکل قابل تحقق است؟ در واقع به چه شکل می توان پای مشارکت هر چه گسترده تر فعالین را به این عرصه کشاند؟
بسیاری از گروهها و یا شخصیتهای سیاسی و همچنین فعالان عرصه اجتماعی مخالفت خود را با این شیوه از مجازات اعلام داشته و فعالیتهایی را نیز در این زمینه انجام دادهاند. مشکل، مشارکت گسترده افراد در این عرصه نیست چرا که آنها حضور دارند؛ این مورد هم مانند موضوعات دیگری است که اپوزیسیون ایران با آن مواجه است. متأسفانه ما نه تنها در این زمینه بلکه در زمینههای دیگر نیز نتوانستهایم اقدامی مشترک حول یک برنامه مشترک انجام دهیم. ما در زمینه مبارزه با رژیم جمهوری اسلامی که اتفاقاً مبارزه علیه مجازات اعدام هم جدا از مبارزه علیه جمهوری اسلامی نیست (چرا که یکی از ابزارهای اصلی این رژیم برای حفظ قدرت است) با همین مشکل مواجه هستیم. ما در آنجا هم نتوانستهایم این همبستگی و یا مشارکت را شکل دهیم. بنابراین برای حل این معضل ابتدا بایستی مشکلات دیگری را حل کرد.
چگونه است که این شیوه ی مجازات در ایران همچنان قربانی میگیرد در حالی که تعداد بسیاری از فعالان اجتماعی و سیاسی و همچنین نهاد های بین المللی فعال در زمینه حقوق بشر این موضوع را به صراحت ناقض حقوق انسان و مجازاتی غیر انسانی می دانند؟
نظام جمهوری اسلامی به عنوان یک دیکتاتوری مذهبی بر پایه سرکوب و ایجاد ترور و وحشت بنیان نهاده شده است. بدون استفاده از مجازاتهای بیرحمانه از جمله اعدام و سنگسار و ... فلسفهی وجودی رژیم زیر سؤال میرود. از سوی دیگر راهنمای عمل جمهوری اسلامی به عنوان یک نظام مذهبی معیارهای بینالمللی و حقوقبشری نیست، بلکه تکیه آنها بر قرآن و دستورات مذهبی است که در آن حکم اعدام تجویز شده است.
به نظر شما به چه صورت میتوان پیشبرد کمپین را بهبود بخشید و جامعه را درگیر این موضوع کرد؟ در حقیقت با توجه به نقش دستورات مذهبی و دینی، چگونه می توان توده های وسیع تری از مردم را نسبت به این موضوع حساس کرد ؟
در این موارد دولتها نقش اساسی را دارند. در کشورهایی که حکم اعدام لغو شده به آرای عمومی مراجعه نشده است. توجهی به دستورات مذهبی نکردهاند. اصولاً تلاش برای جدایی دین از دولت در همین راستا است که دستورات مذهبی در موضوعات اجتماعی راهنمای عمل قرار نگیرند.
در فرانسه در سال ۱۹۸۱ که حکم اعدام لغو شد، در نظر سنجی ها ۷۰ درصد مردم از این نوع مجازات دفاع میکردند، اما با این حال دولت میتران آن را لغو کرد. امروز اگر در فرانسه رأی گیری شود تعداد کمی از این مجازات دفاع میکنند. مادامی که دولت جمهوری اسلامی در سر کار است نمیتوان به لغو این مجازات در ایران امید بست چرا که بقای نظام در گرو آن است.
--------------------------------------------------------------------------------
لینک وب سایت کمپین دو میلیون امضا برعلیه مجازات اعدام
http://www.k-a-e.com
منبع:پژواک ایران
