«انتخابات» ریاست جمهوری اسلامی و «نه» بزرگ مردم ایران به خامنهای
حنیف حیدرنژاد
اگر همین آمارهای رسمی اعلام شده از سوی این رژیم را معیار ارزیابی قرار دهیم، نشاندهنده یک شکست بزرگ برای نظام اسلامی، یک توسری خفتبار برای خامنهای و یک سیلی جانانه به مدافعانِ اصلاحات و استمرارطلبان و تحولخواهان داخلی نظام و یک “نه” بزرگ به تمامیت جمهوری اسلامی است.
با وجود تمام تلاشهای خامنهای برای “قدیس” جا زدن رئیسی و استفاده از احساسات مذهبی پس از مرگ رئیسی، جهت کشاندن پای طرفداران سنتی رژیم به نمایش انتخابات، مشارکت اینبار حتی پائینتر از دوره رئیسی شد. این، نشان از آن دارد که نفوذ خامنهای بین نیروهای سنتی رژیم کمتر شده یا به عبارتی بخشی از بدنه خود رژیم نیز از آن کنده شده یا فاصله گرفته است.
اصلاحطلبان شناخته شده و اثرگذار مانند میرحسین موسوی و زهرا رهنورد و مصطفی تاجزاده، اینبار “انتخابات” را تحریم کردند. معنی این موضعگیری، به احتمال زیاد باور آنها به پایان پروژه اصلاحات و حفظ نظام و باور به عبور از جمهوری اسلامی و قرار گرفتن در صف جبهه مردم علیه نظام اسلامی است.
وظیفه نیروهای مخالف جمهوری اسلامی است که خلاء نبود یک آلترناتیو را پر کرده و با عبور از سهمخواهی و مَنیّتهای فردی یا ایدئولوژیک یا حزبی و سازمانی به نجات ایران اندیشده و با حذف نیروهای افراطی از جمع خود، زمینهی همکاری و همسوئی یا ائتلاف با یکدیگر را فراهم سازند.
نتیجهی سیرک نمایشی یا انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۳ رژیم اسلامی حاکم بر ایران نشان داد که مردمِ مخالف جمهوری اسلامی که خواهان پایان این رژیم هستند در اکثریت قرار دارند. این پیام مهم، راه مخالفانِ دمکراتِ رژیم برای گفتگو و همکاری با هم را هموارتر کرده و بر مسئولیت آنها میافزاید.
منبع:پژواک ایران