افزون بر چهاردهه است، بسیاری کوشیدهاند تا مدل حاکمیت جمهوری اسلامی را توصیف و طبقهبندی کنند. شبه دموکراسی، دموکراسی نیم بند، دموکراسی نمایشی، نظام هیبریدی یا اقتدارگرا و شبه توتالیتر. گرچه طی این سالیان،تنها فرودهایی سپری شده که همانها نیز در هر مقطع شاید یکی از این تعابیر میتوانسته برای خود توجیهات و شواهدی[...] ارائه کند، امروز اما، دوران پسا 98 است و حکایت ایران پس از 98 و این کشتار و... ثبت نامشروعیت نظام فقاهتی که محصول انتخابات بوده شکل دیگری را حادث نموده است. آنانکه پیام رخدادهای 98 را در نیافتند، اگر نگوییم خود را به خواب زدهاند، در چنان خواب جهلی فرو خفته اند که امیدی به بیداریشان نیست. «وجدان عمومی» اما بی شک گذار از نظام شیطانی را دریافته است. ایران پس از آبان ماه با فریادهای «ندارم» و پاسخهای رگبار و گلوله که «به پا هم زدیم»، ایران پس از آن پرواز که گویی نه از زمین فرودگاه که از قلب تکتک ما به هوا برخاست و به آتش و خون فرود آمد و جگرهای سوخته مادران ایران زمین را خاکستر نمود. ایران امروز، هیچ یک از آن

تعابیر [فریبنده!] نیست. ایران ما، امروز تنها یک ایران اشغال شده توسط نیروهای غیرایرانی و خارجی است، با80 میلیون گروگان در زنجیر. گویند دموکراسی، تنها نظامی نیست که کسی را با مسالمت به اریکه قدرت برساند؛ برجسته تر این که بتواند ارباب قدرتی را با مسالمت به زیر بکشد. اینکه حتا شیشهای هم از ساختمان کنگره آمریکا شکسته شود، دقیقا خدشهای بر سیمای دموکراسی است، زیرا که ارباب قدرت باید بی هیچ مقاومتی تخت و تاج را رها کند. نظام «مقدس!» جمهوری اسلامی اما، همان حکایت عبیدزاکانی است که نه ورودش بدون خشونت است و نه خروج اش! با خونریزی بالا رفته و اکنون مصر است بگوید پایین آمدن اش به خونریزی بسیار بیشتری می انجامد؛ شاید بتواند از این «دیالکتیک وحشت و هراس»، به عنوان آخرین حربه برای بقایش استفاده کند. داروهایشان را ممنوع کنید. واکسن هایشان را رد يا خريد واكسن را بايكوت و روغن بنفشه ... را درمان نکبت، تا این درس عبرت تا همیشه بر پیشانی تاریخ نسلهای آینده و دیگرهزارهها حک شود که افسار حکومت به چاه ویلی پرتاب شد که ....

بدین سان، موشک پس موشک به سمتمان روانه کنید و در خیابان گاز موتورهایتان و عربده اراذل را بلندتر و قطار قطار مزدور اجیر کنید که بزنگاه سختی در پیش خواهید داشت. گروگانها حتا اگر زنجیرها را پاره نکنند، از همان زنجیرها هم میتوانند سلاح انتقامی بسازند و این پایانی شوم، اما محتوم است برای ننگینترین گروگانگیری تاریخ. ماشین توجیه و تداوم و بازتولید استبداد، در واپسین گام خود «بازهم» ناگزیر به دیالکتیک وحشت و کشتار دست یازیده است.

نیره انصاری، حقوق دان، متخصص حقوق بین الملل، نویسنده و کوشنده حقوق بشر

 13،1،2021 23،10،1399

منبع:پژواک ایران