نگارش فارسی و دردسرها (بخش دوم و پایانی)
نویسنده گان درست است یا نویسندگان؟ 

کورش گلنام

 

در بخش نخست اندکی در باره آشفتگی در نگارش فارسی، جایگزینی واژه های فارسی به جای واژه های عربی، نمونه هایی از واژه های عربی و از دیگر زبان ها در زبان فارسی، نوشته شد و یادی از کوشش های زنده یاد احمد کسروی رفت و نمونه هایی از واژه های پیشنهادی که خود او با کوشش آن ها را به کار می بُرد، آورده شد. اینک دنباله نوسته:

 کاربُردهای نادرست در زبان فارسی و زشتی آن

نگارنده چند مورد را در این جا بیان می کند که می توان به سادگی در کاربرد آن ها دگرگونی به وجود آورده و زبان فارسی را به ویژه در نوشتار، ساده تر و روان تر نمود. از دید من زبان فارسی  چند گرفتاری بزرگ دارد که در این نوشته، به شماری از آن ها می پردازم اگر چه تنها بخشی را در بر می گیرد ولی اگر در همین زمینه ها نیز ما برای دگرگونی کوشش کنیم، زبان فارسی به ویژه در نوشتار ساده تر، روان تر و در یک واژه "فارسی تر" می شود. ولی نخست به کوتاهی در باره نشانه های "گردآوردن" یا "جمع" در فارسی بپردازم :

نشانه های درستِ جمع (گردآوری) در فارسی

 در فارسی ما تنها دو نشانه جمع داریم: "ها" و "ان". برخی نام ها را می توان به "ها" و برخی را با "ان" و یا هر دوی این نشانه ها جمع کرد. هم می توانیم بگوییم "درختان" و هم می توانیم بگوییم"درخت ها" ولی نمی توانیم بگوییم "خیابانان" و باید گفت"خیابان ها". در یک برداشت کلی می توان گفت که بیشتر جانداران و اندام های دو گانه آن ها را به هر دو شکل می توان جمع بست(مرد:"مردان، مردها"، درخت: "درختان، درختها"، انگشت: " انگشتان، انگشت ها"، چشم: "چشمان، چشم ها" و....) اگر بخواهیم جانداری را که آخر نامش به "ه" ختم می شود و بندواژه(حرف) پیش از"ه" نیز نشانه زیر(کسره) دارد، با "ان" جمع ببندیم، چون در ادای واژه با سختی روبرو میشویم،"ه" تبدیل به "گ" می شود مانند: گُربِه  به دو گونه جمع "گربِه ها، گربِگان"، پرندِه "پرندِه ها، پرندِگان"، مورچِه "مورچِه ها، مورچِگان"، خزندِه "خزندِه ها، خزندِگان". این روش در باره  همه نام های دیگر هم که با "ه" (دارای نشانه "زیر" بندواژه پیش از ه) پایان می گیرد، بکار رفته و می توانیم آن ها را با "ان" هم جمع ببندیم. مانند: نویسندِه "نویسندِگان"، خوانندِه "خوانندِگان"، شنوندِه "شنوندِگان"، روندِه "روندِگان"، دوندِه "دوندِگان"، رانندِه "رانندِگان"، سرایندِه "سرایندِگان"، پژوهندِه"پژوهندِگان و... . شوربختانه در نوشته ها زیاد دیده می شود که به نادرست چنین می نویسند: "نویسنده گان"، "خواننده گان"و... هیچ از خود پرسش نمی کنند آین"گ" از کجا و چرا آمده است؟

دیگر نام ها را می باید با "ها"جمع بست. این زمینه درست گردآوردن یا جمع بستن در فارسی است.

شیوه های نادرست جمع بستن

الف ـ ولی گونه هایی جمع نادرست و زشت در زبان فارسی جای گرفته اند که ناهمگونی و آشفتگی به وجود آورده اند. پیشنهاد من این است که کوشش نمود آن ها را از زبان فارسی پاک نموده و به دور ریخت. یکی از این روش های زشت و نادرست، جمع بستن واژه های فارسی و یا واژه های غیر عربی دیگر در فارسی با "ات" است که صیغه حمع مؤنث عربی است و پیوندی با زبان فارسی ندارد مانند گزارش (گزارشات) فرمایش (فرمایشات)، سفارش (سفارشات)، پیشنهاد (پیشنهادات)، ده(دهات)، باغ (باغات)، تلگراف (تلگرافات) ییلاق (ییلاقات)، قشلاق (قشلاقات) و نمونه های زیاد دیگر. آیا زیباتر و بهتر نیست بگوییم"سفارش ها"، پیشنهاد ها"، "ده ها یا روستاها که بهتر به گوش آشناست"، "باغ ها"، "تلگراف ها"، "ییلاق ها "، قشلاق ها ؟ کدام یک روان تر و دلنشین تر است؟ چرا باید واژه فارسی یا غیر عربی مانند :تلگراف" و"ییلاق" را با "ات" عربی جمع بست؟

  ب ـ گونه ای جمع من درآوردی و زشت دیگر در زبان فارسی جمع با "جات" است. یعنی همآن "ات" جمع مؤنث عربی با افزودن یک "چ" بر سرآن برای سادگی در ادای آن. این صیغه جمعی است بی مورد که هیچ گونه پیوندی با زبان فارسی ندارد. این کاربرد های نادرست را هر روزه می شنویم و یا در نوشته ها می خوانیم: سبزیجات، میوه جات(یا میوجات)، نوشته جات(نوشتجات)، روزنامه جات(روزنامجات)، کارخانه جات(کارخانجات)، شیرینی جات، ترشی جات، مربا جات، دواجات و... بدتر از همه "دسته جات" که "دسته" خود اسم جمع است و جمع در جمع می شود! با شگفتی کسانی می گویند که "جات" اگر نشانه جمع نباشد بلکه نشانه "گروه" و "طبقه  خاصی"( ویژه) باشد، درست است! یعنی وقتی می گوییم "کارخانه جات" منظور جمع نیست بلکه گروه کارخانه ها است! چه باید گفت؟ مگر زمانی که ما می گوییم"درختان" یا "کارخانه ها" منظور ما همه درختان و همه کارخانه ها یا به گفته این هم میهنان"طبقه خاصی"(ویژه ای)  نیست؟ این گونه تفسیر ها هیچ ریشه و پایه درستی ندارد و "من درآوردی" است زیرا زمانی که بخواهیم در گروه بزرگی یا بنا به این تفسیرها "طبقه ای"، گروه کوچک تری را جدا و دسته بندی کنیم، برای نمونه می گوییم درختان چنار، یا سرو، یا کاج و یا کارخانه های کاغذ سازی یا فلز کاری و... آیا گفتن و نوشتن: کارخانه ها، سبزی ها، میوه ها، نوشته ها، روزنامه ها و... زیبا، روان و درست تر نیست؟ باید از کاربرد "جات" در آخر واژه ها به عنوان نشانه جمع خودداری کرد زیرا به زبان فارسی آسیب وارد آورده است وهیچ نیازی به آن نداریم.

پ ـ جمع با "ات" در واژه های عربی که کاربرد فراوانی در زبان فارسی دارد و نگارنده درک نمی کند که چرا ما نتوانیم واژه های عربی را به شکل فارسی جمع ببندیم؟ مگر عرب ها خود در واژه های گرفته شده از فارسی یا دیگر زبان ها دگرگونی ایجاد نکرده و آن را(معرب) نمی کنند؟ چرا ما این کار رانکرده و اگر واژه درخور فارسی برای یک واژه عربی نیافتیم(که برای شمار زیادی داریم) و خواستیم آن را جمع ببندیم، آن واژه عربی را با نشانه جمع فارسی جمع نبندیم؟ بگذار آنان که می خواهند نپذیرند و آن را نادرست بدانند و فریادشان بلند شود و هیاهو کنند. چند نمونه را ببینیم:

به جای "اصطلاحات" بگوییم   "اصطلاح ها"

"     "   "ادارات"           "      "اداره ها"

"    "   "استعارات"       "      "استعاره ها"

"    "   "احساسات"     "      "احساس ها"

"    "    "حیوانات"        "       "حیوان ها"

"    "    "مذاکرات" **      "     "مذاکره ها(یا گفت و گو های دو سویه ؟ )

"    "    "مکاتبات"       "    "مکاتبه ها"(جرا نگوییم نامه نگاری ها؟)

....... و فراوان از این نمونه ها.

 **می دانیم که همه واژه ها از باب"مفاعله" عربی دو سو داشته و دو جانبه است : مذاکره، مصاحبه، مناظره، مکاتبه، منازعه و....

روی جلد کار بزرگ و ماندنی زنده یاد احمد شاملو "کتاب کوچه" چنین آمده است:

"جامع لغات، اصطلاحات، تعبیرات، ضرب المثل های فارسی". اکنون اگر همین تیتر کتاب را دگرگون کرده و چنین بنویسیم:

"گردآوری لغت ها، اصطلاح ها، تعبیر ها، و ضرب المثل های فارسی"؛ کدام یک روان تر و بهتر است؟ خوانندگان بر من ببخشایند که از تیتر کتاب بزرگی چون شاملو نمونه آوردم.

شوربختانه در کتاب خوب "غلط ننویسم" نوشته جناب ابوالحسن نجفی(چاپ سوم، 1370، نشر دانشگاهی تهران) که به درستی برکاربردهای اشتباه زیادی در فارسی امروز انگشت نهاده است ولی جمع با "ات" عربی، گوناگونی و چگونگی آن را به تفصیل آورده و آن را پذیرفته است. افزوده شود که ایشان نیز در این کتاب فراوان واژه های عربی که جایگزین های خوب فارسی برای آن داریم، بکار برده است و بارها از نوشتن به "فارسی فصیح" نام برده اند. "فصیح"، کسی است که سخنانش دارای"فصاحت" باشد و "فصاحت" معنای روانی در سخن و زبان آوری دارد. بنا بر این بهتر نیست گفته و نوشته شود "فارسی روان و روشن"؟ زمانی که ما جایگزین فارسی به این سادگی و زیبایی داریم چرا باید از واژه عربی بهره بگیریم؟ یک نمونه از نوشته ایشان از رویه یا برگه 135 کتاب "غلط ننویسم" را اینجا می آورم تا خود خوانندگان داوری کنند"امروزه در فارسی فصیح بهتر است که از استعمال این جمع های مکسّر و مجعول احتراز کنیم و نام اقوام و طوایف و امتّها را به "ان" و "ها" جمع ببندیم..." : نخست من نمی فهمم که "امتّها" از کجا آمده و کیستند؟ سپس همین بخش از نوشته ایشان را بازسازی می کنم تا ببینیم آیا ساده تر و "فارسی تر" می توان نوشت یا نه:" امروزه در فارسی روان بهتر است که از کاربرد این جمع های شکسته و ساختگی دوری گزیده و نام قوم ها و طایفه ها و... را به "ان" و"ها" جمع ببندیم." از دید شما کدام یک فارسی روان است؟ انگیزه این نوشته نیز در همین راستا است.

ت ـ  جمع شکسته(مکسّر)) عربی که اکنون حتا واژه های فارسی را هم در بر گرفته است!

جمع شکسته ویژه زبانِ عربی است و میتوان سد ها نمونه از این گونه واژه ها آورد که روزانه چه در نوشتار و چه در گفتار آن ها را بکار می بریم:

علم ـ علوم/ شیخ ـ شیوخ/ عجیب ـ عجایب/ غریب ـ غرایب/ حد ـ حدود/ بیت ـ بیوت/ کسر ـ کسور/ حس ـ حواس/ بلد ـ بلاد/ ملک ـ ملوک/ حال ـ احوال/ / عامل ـ عمله/ امیر ـ اُمرا/ کتاب ـ کُتب/ خلیفه ـ خُلفا/ مسجد ـ مساجد/ محفل ـ محافل/ مجلس ـ مجالس و...

از سویی بیشتر چنین وآزه هایی را می توانیم به شیوه فارسی و با "ها" یا "ان" جمع ببندیم و از سوی دیگر به شمار زیادی از این واژه ها نیاز نداریم و برابرهای زیبای فارسی برای آن ها را داریم. چه نیازی هست زمانی که واژه "شهر" را داریم بگوییم"بَلد" یا چرا جای "غریب" نگوییم"بیگانه یا ناآشنا"،"و به جای "امیر و مَلِک" نگوییم "فرمانروا" و ...فراوان چنین نمونه ها.

آنچه مهم تر است، شیوه جمع شکسته(جمع مکسر عربی) برای واژه های فارسی است که نادرست است و از آن ها به هیچ رو نباید استفاده کرد:

میدان ـ میادین/ فرمان ـ فرامین/ بندر ـ بنادر/ استاد ـ اساتید که درست نیستند و باید گفت: میدان ها، فرمان ها، بندر ها، استاد ها و یا واژهای زشت و بی ریختی که روشن نیست چگونه "اختراع" شده ودر زبان فارسی راه یافته اند چون:

"افاغنه" که درست نیست و باید گفت: افغانستانی ها. حتا "افغانی" هم درست نیست چون واحد پول افغانستان است؛

"ارامنه" به جای ارمنی ها، "اکراد" به جای کردها و"اتراک" به ترک ها و زشت تر "اَلوار" به جای لرها و...... این واژه های نادرست را باید دور ریخت و زبان فارسی را از وجود آن ها پاک کرد.

ث ـ تنوین دوزِبَر(دو فتحه) عربی. این هم از گرفتاری های دیگر زبان فارسی است. که حتا واژه های فارسی را هم آلوده کرده است: دوما"، سوما"، ناگزیرا"، ناچارا" همه فارسی هستند و این گونه دچار آسان گیری و بی دقتی ما فارسی زبان ها شده است. حتا واژه های لاتین نیز گرفتار این آسیب شده اند: تلفنا"، تلگرافا". در فارسی کنونی زمانی نیز که از دید خود جایگزین درستی برای واژه ای با تنوین دوزِبَر(دو فتحه) عربی نداریم، می توانیم آن را با "ن" فارسی بنویسیم هم چون: معمولن،اتفاقن، تصادقن،ترجیحن، اجبارن، عادتن، سریعن و....

 ولی برای بسیاری از آن ها جایگزین داریم. برای نمونه:

 به جای "معمولن" بگوییم: بیشتر، به شیوه رایج(عربی اش رائج است)، آن گونه که رایج یا متداول است.

به جای "اتفاقن" می توان یا فرمش را دگرگون کرد و گفت: اتفاقی و یا بهتر از آن گفت: ناگهانی، بی برنامه، بدون پیش بینی؛

به جای "ترجیحن" می توان گفت: پسندیده تر یا بهتر ، بهتر یا پسندیده تر می دانم یا می بینم که این کار را بکنم؛

به جای "اجبارن" می توان گفت: ناخواسته؛

به جای "عادتن" می توان گفت : چون همیشه، به روند همیشگی، به روند کار هر روز؛

به جای "سریعن" می توان گفت: به تندی، به شتاب و می بینید که گاه واژه های جایگرین درخور و ساده ای در فارسی داریم. این به کوشش همه فارسی زبانان در سه کشور دوست و هم ریشه، ایران، افغانستان و تاجیکستان و دیگر فارسی زبانان در سراسر دنیا نیاز مند است.

 باریک بینی در نوشتن شماری واژه ها

ـ واژه های چون تهران، اتو، اتاق، قتار، بلیت ، توس و تبس و... را باید با "ت" نوشت. خنده دار است که کسی "تهران" یا "توس" و "تبس" را که شهرهای ایران هستند با "ط" عربی بنویسد!؛

ـ همه شماره "سد" را "صد" می نویسند! و این درحالی است که ما "یک سد سال" را یک"سده" با "س"  می نویسیم. افزون برآن "جشن سده" را نیز با "س" می نویسیم. بنا بر نوشته ابوریحان: "سبب نام سده چنانست كه از آن تا نوروز پنجاه روز است و پنجاه شب." می بینید که شماره سد در میان بوده است. بنا براین 100 سال را "یک سده" گویند و "جشن سده" نیز بر شماره "100" تاکید دارد ولی ما شماره 100 را با"ص" عربی می نویسیم! کسانی که می گویند چون ما "سد" به معنای آبگیر و جلو بند آب داریم نوشتن شماره سد با "س"زمینه در همآمیزی و بد خوانی می شود، راه کج نشان می دهند. در فارسی ما سه واژه "شیر" داریم: شیر(حیوان یا دد)، شیر(آب) و شیر(نوشیدنی). آیا تا کنون دیده اید کسی آن ها را با یکدیگر جابجا بگیرد؟ در گفته و یا متن نوشته به سادگی می شود فهمید که آیا "سد" شماره"100" است و یا به معنای آبگیر. آیا اگر بگوییم "سد کرج" شنونده آن را درک نمی کند که در باره "آبگیر کرج" سخن گفته ایم؟   

سخن پایانی

نگارنده تنها بخش کوچکی از گرفتاری های زبان فارسی را با در هم آمیزی با زبان عربی به میان آورد. درجمع بستن در فارسی ما گرفتاری های دیگری نیز داریم که سخن به درازا می کشید و می ماند شایدبرای آینده ولی گفته باشم که بسیاری از جوانان ایرانی با پشتکار در این زمینه به کوشش و پژوهش دست زده اند که نوید آینده بهتری برای زبان فارسی را می دهد. روزی سرانجام ما نیز خواهیم پذیرفت که باید  الفبای زبان فارسی را تا اندازه ای دگرگون کنیم چون سه بندواژه یا واج (بندواژه و واج به جای حرف) با آوای"س" داریم: ث، س، ص؛ سه بند واژه با آوای"ز" داریم: ز، ذ، ض؛ دو بندواژه با آوای "ت" داریم: ت و ط؛ دو بند واژه با آوای "ق" داریم: ق و غ؛ دو بند واژه با آوای "ه" داریم: ح و ه که این درهم آمیزی با زبان عربی را به وجود آورده است و باید روزی ما از این گرفتاری رها شویم که کار کمی نیست و نسل های آینده در سه کشور فارسی زبان ایران، افغانستان و تاجیکستان و فارسی زبانان در دیگر کشورها هستند که روزی این کار مهم را به انجام خواهند رساند.    

 

کوروش گلنام

پنج شنبه 31 فروردین 1396 ـ 20آپریل 2017

منبع:پژواک ایران


کورش گلنام

فهرست مطالب کورش گلنام در سایت پژواک ایران 

*چرا پیشرفت نمی کنیم؟  نگاهی به مقاله منوچهر تقوی بیات [2019 Feb] 
*ورشکستگی چهل سال حکومت ولایی، بر آمدن نام و جایگاه بزرگِ و دست نیافتنیِ زنده یاد احمد کسروی  [2019 Feb] 
*ورشکستگی چهل سال حکومت ولایی، بر آمدن نام و جایگاه بزرگِ و دست نیافتنیِ زنده یاد احمد کسروی  [2019 Feb] 
* رسیدن به هدف، آسان نیست، ولی امید هست!  [2019 Feb] 
*یک و نیم سده پیشِ سوئد و ایران ‏امروز!‏   [2019 Jan] 
*در باره نامه افشاگرانه کارگر مبارز و آگاه اسماعیل بخشی و فشار بر او و خانواده اش  [2019 Jan] 
*هیچ امری ناممکن نیست!  [2018 Dec] 
*دندانهای تیز و برنده در پشت لبخند   [2018 Dec] 
*چرایی چهار دهه حکومت اسلامی   [2018 Nov] 
*هنوز هم مجال هست!   [2018 Nov] 
*سخنی با جوانان گروه فَرَشگَرد  [2018 Oct] 
*پشتیبانی از شورای مدیریت دوران گذار  [2018 Oct] 
*خود زنی  [2018 Oct] 
*حکومت اسلامی، حکومتی مافیایی است، نه جمهوری!   [2018 Sep] 
* ما و «دینخویی»  [2018 Aug] 
*در باره بیانیه های استمرار طلبان   [2018 Aug] 
*نیاز به یک شورایِ موقتِ رهبری/انتقالی  [2018 Aug] 
*سرنوشت ایران تنها در دست ایرانی ها است  [2018 Aug] 
*مردم ایران و آزادی مردم ایران روزهای سرنوشت سازی در پیش است  [2018 Jul] 
*اردشیر زاهدی، عضو تازه شورایِ مصلحتِ نظامِ مقدس!‏  [2018 Jun] 
*مبارزه منفی   [2018 Jun] 
*یک ترجیع بند نخ نما!‏   [2018 May] 
*رسوایی بزرگ برای حکومت اسلامی   [2018 May] 
*اسراییل، می تواند بهترین هم پیمان ایران در منطقه باشد  [2018 Apr] 
*برگی از تاریخ، هشتاد سال پس از زندانی شدن پنجاه و سه نفر  [2018 Mar] 
*مخالفان بیانیه همه پرسی، خود چه پیشنهادی دارند؟  [2018 Feb] 
*خواست همه پرسی از سوی مردم، هیچ همخوانی با همه پرسی روحانی ندارد!  [2018 Feb] 
*براندازی همیشه همراه با خشونت نیست  [2018 Feb] 
*در برون مرز، امیدی به یک اُپوزیسیونِ همآهنگ نیست!‏  [2018 Feb] 
*روحانی همچنان درتوهم و اجرای نمایش !  [2018 Feb] 
*خیزش سراسریِ مردم و شگردهایِ فرصت طلبان/هوشنگ امیر احمدی را بیشتر بشناسیم  [2018 Jan] 
* واقعا باید خون گریست!  [2018 Jan] 
* چرا مردم بنام رضا شاه شعار می دهند؟  [2018 Jan] 
*مردم جان‌فشانی می‌کنند ولی نیاز به سازماندهی درست دارند  [2018 Jan] 
*در تنگنا ها ست که آدم ها بهتر مَحَک می خورند در باره نوشته تازه عباس عبدی  [2018 Jan] 
*در قانون اساسی آینده ایران، دین رسمی نخواهیم داشت.  [2017 Dec] 
*قهرمانان مَسخ شده  [2017 Dec] 
*این دیگر دو رویی و نیرنگ نیست بلکه جنگی است علیه ‏بی گناهان  [2017 Nov] 
*باندِی بنامِ «بلِکینگِ گادِ» کتابی در باره یک گروه مائوئیستی دانمارکی (بخش سوم)  [2017 Nov] 
*باندِی بنامِ «بلِکینگِ گادِ»  [2017 Nov] 
*باندِی بنامِ «بلِکینگِ گادِ»(1) درباره کتابی در باره یک گروه مائوئیستی دانمارکی  [2017 Oct] 
*رضاشاه، مردی که چهره‌ایران را دگرگون ساخت (۴)   [2017 Sep] 
*رضاشاه، مردی که چهره‌ایران را دگرگون ساخت (۳)   [2017 Sep] 
*رضاشاه، مردی که چهره‌ی ‌ایران را دگرگون ساخت (۲)   [2017 Sep] 
*رضاشاه، مردی که چهره‌ایران را دگرگون ساخت (۱)   [2017 Sep] 
*یک مادر؛ بر گرفته از کتاب «پسران در تابوت های فلزی« (۱)  [2017 Aug] 
*دگرگونی در چهره اجتماعی/سیاسی سوئد بخش سوم و پایانی، حزب دِمُکرات های سوئد  [2017 Jul] 
*دگرگونی در چهره اجتماعی/سیاسی سوئد بخش دوم  [2017 Jul] 
*دگرگونی در چهره اجتماعی/سیاسی سوئد  [2017 Jul] 
*خامنه ای و «ترقه بازی»!   [2017 Jun] 
*ما ایرانیان و «حافظه تاریخی»  [2017 May] 
*گزینش ریاست جمهوری در حکومت اسلامی، یک نمایش ‏خسته کننده!‏   [2017 May] 
*نگارش فارسی و دردسرها (بخش دوم و پایانی)  نویسنده گان درست است یا نویسندگان؟ [2017 Apr] 
*نگارش فارسی و دردسرها نویسنده گان درست است یا نویسندگان؟ بخش نخست  [2017 Apr] 
*بازار شام گزینش ریاست جمهوری در ایران  [2017 Apr] 
*تابویی بنام فلسطین (بخش ششم)  [2017 Apr] 
*تابویی بنام فلسطین بخش پنجم  [2017 Mar] 
*تابویی بنام فلسطین بخش چهارم  [2017 Mar] 
*تابویی بنام فلسطین! بخش دوم  [2017 Feb] 
*تابویی بنام فلسطین!‏ بخش نخست   [2017 Jan] 
*نکته هایی در باره بر خورد با مرگ رفسنجانی   [2017 Jan] 
*خرید اسلحه از اسراییل تنها به ماجرای مک فارلین ‏خلاصه نمی شود  [2017 Jan] 
*پرسش هایی در باره "گفتگو با یک مامور امنیتی پیشین"‏   [2016 Dec] 
*در پشتیبانی از کار تاریخی احمد منتظری   [2016 Dec] 
*گردهمآیی در پاسارگاد و برخورد جناب محمد رضا ‏شالگونی  [2016 Nov] 
*سرگدشت شگفت انگیز یک نویسنده سوئد  [2016 Oct] 
*حزب چپ سوئد، حزبی که جدی گرفته نمی شود   [2016 Oct] 
*پیک نت و دنباله روی از سیاست های روسیه  [2013 Jan] 
*اسراییل و سیاستی نادرست  [2012 Nov] 
*حکومت اسلامی، پشت پرده در گیری های تازه بین اسراییل و حماس  [2012 Nov] 
*محکومیت حکومت اسلامی به جنایت علیه بشریت در دادگاه مردمی   [2012 Oct] 
*توطئه تازه علی خامنه ای وهاشمی رفسنجانی برای فریب مردم  [2012 Oct] 
*منشور ملی و پایه های درست آن  [2012 Oct] 
*اعتماد به خاتمی، گم راهی است  [2012 Oct] 
*اکنون نوبت آرژانتین است!  [2012 Sep] 
*چرایی اعتراف فریدون عباسی دوانی به دروغ گویی  [2012 Sep] 
*کانادا و واکسن ضد حکومت اسلامی   [2012 Sep] 
*نشست سران جنبش عدم تعهد و شکستی دیگر  [2012 Sep] 
*اگر زلزله در جنوب لبنان بود....  [2012 Aug] 
*نزدیک شدن سرنگونی بشار اسد و هراس بیشتر خامنه ای  [2012 Aug] 
*برای یک ایران آزاد - بخش سوم  [2012 Jul] 
*برای یک ایران آزاد - بخش دوم  [2012 Jul] 
*برای یک ایران آزاد- بخش نخست  [2012 Jul] 
*این هم یک نمونه تلخ دیگر!  [2012 Jun] 
*رفتار حکومت اسلامی با افغانستانی ها شرم آور است  [2012 May] 
*افشاگری های هولناک یک مقام پیشین حکومت و پرسش ها  [2012 May] 
*اعتماد به حکومت اسلامی، بسیار خطرناک است!  [2012 Apr] 
*حلقه گم شده!  [2012 Mar] 
*نماز آدینه دو هفته پیش و علامت خامنه ای به بمب گذاران!   [2012 Feb] 
*زندگی در گذشته، نقدی بر نوشته علی کشتگر  [2012 Jan] 
* نمابش انتخابات و به منبر رفتن خامنه ای  [2012 Jan] 
*نمایش انتخابات و کوشش برای حرکتی ملی  [2012 Jan] 
*پشتیبانی از درخواست محاکمه علی خامنه ای  [2011 Dec] 
*به بهانه نامه نویسی‌ها به خامنه‌ای! پشتیبانی از محمد نوری زاد و یادی دیگر از ادیب و نوبسنده گرامی، زنده یاد علی اکبر سیرجانی [2011 Dec] 
*آن که باید "اقرار به اشتباه" و بد تر از آن اقرار به خیانت کند علی خامنه ای است نه دیگری!  [2011 Dec] 
*جنون جنگ  [2011 Nov] 
*همه پرسی آزاد، هم چنان بهترین گزینه برخورد دیگری به سخنان اکبر گنجی  [2011 Nov] 
*جناب گنجی، شما چرا!  [2011 Nov] 
*اداره یک سرزمین شایستگی می خواهد! در باره شوک بزرگ در سوئد [2011 Oct] 
*به رهبر خود خوانده: تو برو خود را باش!  [2011 Oct] 
*زشتی های روزگار!  [2011 Sep] 
*جنبش سبز، هم چنان سبز است!  [2011 Sep] 
*سیاست تازه ترکیه، سیاست باخت!  [2011 Sep] 
*دشنه در قلب دریاچه ارومیه!  [2011 Sep] 
*سوریه وحکومت اسلامی  [2011 Aug] 
*آب که از سر گذشت....  [2011 Aug] 
*"اصلاح طلبان حکومتی" هم چنان در کج راه!  [2011 Jul] 
*مجلس بی اختیار!  [2011 Jul] 
*مراکش نیز دچار دگرگونی شد ولی ایران....  [2011 Jun] 
*کودتاگران، دو سال پس از کودتا  [2011 Jun] 
*حماس و صلح جویی!  [2011 May] 
*ما و انقلاب در جهان عرب  [2011 Apr] 
*کودتا چیان و نیرنگ تازه آنان برای فریب ساده دلان!  [2011 Apr] 
*نیروهای نظامی، زمان از دست می رود، به مردم بپیوندید!  [2011 Mar] 
*آیا قذافی تا پیش از این دیکتاتور نبوده است؟  [2011 Mar] 
*نمی توان انقلاب مصری ها و تونسی ها را هم دزدید!  [2011 Feb] 
*اعدام، جنایت است!  [2011 Jan] 
*در باره افشاگری های ویکی لیکس  [2010 Dec] 
*دانشجویان درخشیدند!  [2010 Dec] 
* آمریکا این چنین می خواهد جلو آسیب های ناشی ازافشاگری های ویکی لیکس را بگیرد   [2010 Dec] 
*نیرنگ ها رنگ باخته است!  [2010 Nov] 
*با نخبگان خود چنین نکنیم! ما وآرامش دوستدار  [2010 Nov] 
*راه مرگ و ویرانی!  [2010 Nov] 
*طبرزدی ودیگر مبارزان دربند را دریابیم!  [2010 Oct] 
*نوری زاد و نوشتن نامه به «رهبر گرامی»!  [2010 Oct] 
*دست آورد زیاده گویی ها!  [2010 Oct] 
*محکوميت طبرزدی نشان توانايی نيست که درماندگی است!   [2010 Oct] 
*دیپلمات های جدا شده و چشم داشت ها  [2010 Sep] 
*چرا  [2010 Sep] 
*سرانجام به اینجا رسیدند: مکتب ایرانی!  [2010 Aug] 
*بنیاد برومند و کاری با «بنیادی» درست!  [2010 Aug] 
*نمایشنامه ای به نام «شهرام امیری»!  [2010 Jul] 
*جنبش سبز، هر روز یک گام به پیش  [2010 Jul] 
*چهره بی پوشش دین اسلام  [2010 Jul] 
*جناب شیخ، دروغ نگو  [2010 Jul] 
*تصویب یک «کاغذ پاره» دیگر  [2010 Jun] 
*مرداب «خودکامگی وترس از جنبش مردمی»!  [2010 Jun] 
*گروگان گیری، سیاست شناخته شده حکومت اسلامی  [2010 May] 
*خون جوشان پنج قربانی دیگر  [2010 May] 
*سالروز 22 خرداد و هراس کودتاگران  [2010 May] 
*هدف مند کردن یارانه ها با چه انگیزه هایی؟  [2010 Apr] 
*نارسایی در رهبری، نقطه سستی اپوزیسیون - ناتالی بسر  [2010 Apr] 
*شفاف گویی رمز پیروزی است  [2010 Apr] 
*نخستین نشانه های اثر بخش بودن مبارزه منفی با حکومت اسلامی  [2010 Apr] 
*به سوی جبهه سوم  [2009 Mar] 
*دختر دانشجو نپذیرفت که به او تجاوز کنیم، بازداشتش کردیم!  [2008 Jul] 
*بر ما چه رفته است؟ - ۴   [2008 Jun] 
*بر ما چه رفته است؟ (۳)   [2008 Jun] 
*بر ما چه رفته است؟(۲)   [2008 Jun] 
*چه خبر خوبی!  [2008 Jun] 
*بر ما چه رفته است ؟  [2008 Jun] 
*نماینده پیشین مجلس: "نظام مشروعیت ندارد"  [2008 Apr] 
*اپوزیسیون زیر نورافکن انتخابات قلابی!   [2008 Mar] 
*مردم "نقشه های" همه شما را "به هم می ریزند"!  [2008 Mar] 
*انتخابات یا مردم فریبی؟! نمایشی تکراری و تمسخر آور  [2008 Feb] 
*لابی های حکومت اسلامی ونقش آنها  [2008 Feb] 
*"جمله تاریکیست این محنت سرای"  [2007 Dec]