آدرس‌های غلط تحلیلی در مورد اعتراضات آبان ۹۸
مجید محمدی

در این مطلب از احمقانه‌ترین تحلیل‌ها در مورد این اعتراضات یعنی نسبت دادن هدایت و سازماندهی آنها به «دشمن» خارجی مثل ایالات متحده، اسرائیل و عربستان سعودی و نیز «دشمنان» ایرانی مقیم خارج یعنی مجاهدین خلق و خانواده‌ پهلوی می‌گذرم چون اینها مبتنی است بر نظریه‌ی توطئه که هیچ پایی در واقعیت ندارند و هیچ نشانه و دلیلی هم برای آنها ذکر نشده است. شعار «روحت شاد رضا شاه» این اعتراضات را به خانواده‌ پهلوی متصل نمی‌کند چنانکه «آخوند باید گم بشه» آن را به اسرائیل متصل نمی‌کند. در این نوشته به چهار تحلیل در مورد اعتراضات آبان ۹۸ که ظاهرا دارند به واقعیات ارجاع می‌کنند- اما می‌خواهند حرکت مردم را مصادره یا مصادره به مطلوب کنند- اشاره کرده و بی‌اساس و پایه بودن و خلط‌های درون آنها را نشان می‌دهم.
 
چپ مارکسیست و اسلامیست‌های اصولگرا: قیام علیه نولیبرالیسم
چپ‌های مارکسیست مانند اسلامیست‌های دو آتشه نخست حکومت مافیایی و پلیسی خامنه‌ای را نولیبرال معرفی می‌کنند تا از آن نتیجه بگیرند که حرکت مردم علیه این رژیم قیام علیه نولیبرالیسم است. این نوع تحلیل سه مشکل بنیادی دارد. مشکل اول آن است که این تحلیل حرکت و شعارهای مردم معترض را که علیه حکومت دینی است نادیده می‌گیرد. در این تحلیل اصولا نامی‌ از خامنه‌ای و سپاه و نهادهای سرکوب و تبلیغات نظام و سیاست‌های آنها برده نمی‌شود گویی چنین پدیده‌هایی در ایران وجود خارجی ندارند. حکومت به دولت روحانی و دولت روحانی به چند سیاست به اصطلاح خصوصی‌سازی و ریاضت و کاستن از هزینه‌های عمومی،‌ کاهش خدمات اجتماعی، افزایش سن بازنشستگی،‌ متزلزل‌کردن نیروی کار، کالایی‌سازی آموزش و بهداشت، کاستن از مالیات کسب‌ و‌ کارها و شرکت‌های بزرگ، و سلب مالکیت گسترده به نفع مالکان بزرگ تقلیل داده می‌شود.
اصولا در ایران سیاست خصوصی‌سازی وجود خارجی ندارد. هیچکدام از این مفاهیم چنانکه در کشورهای غربی به کار می‌رود بر ایران قابل اطلاق نیست. در ایران هرچه هست تاراج اموال عمومی‌ توسط یک مافیاست با سه شاخه‌ی بزرگ: دستگاه رهبری، سپاه، و شرکت‌های دولتی. مقامات و کارشناسان دولتی مفاهیم فوق را به کار می‌برند تا کالاهایشان را بسته‌بندی کنند مثل استفاده‌ی آنها از مجلس، شورا، نماینده، دادگاه و انتخابات. هیچکدام از این مفاهیم در جمهوری اسلامی چنان معنایی ندارند.
چپ مارکسیست ایران را به غلط یک نظام سرمایه داری مثل آمریکا تصور می‌کند و همان شابلونی را که بر حکومت‌های آمریکای لاتین و آمریکای شمالی می‌گذارد عینا می‌گذارد روی آن. نکته‌ی بسیار جالب این است که در ناسزاگویی به نولیبرالیسم به عنوان عامل فقر مردم ایران و اعتراضات عمومی‌ (و بی‌توجهی به گسترش‌طلبی، اتلاف، فساد و ناکارآمدی) «جبهه‌ پایداری» و برخی مارکسیست‌ها و سوسیالیست‌های ایرانی خارج و داخل کشور به هم رسیده‌اند.
 
اصلاح‌طلبان غیرحکومتی: اعتراض‌های معیشتی
عده‌ای دیگر اعتراضات آبان ماه ۹۸ ایران را با اعتراضات در شیلی و بولیوی و کلمبیا مقایسه کرده و آن را اعتراضات معیشتی و اقتصادی صرف خوانده‌اند در حالی که در اعتراضات کمترین شعارها معیشتی و اقتصادی و بیشترین شعارها سیاسی بوده‌اند. مردمی‌ که به خیابان آمدند علیه جمهوری اسلامی شعار می‌دادند. اصلاح‌طلبان غیرحکومتی از کم‌درآمد بودن معترضان نتیجه می‌گیرند که اعتراضات معیشتی است. این یک مغلطه است. افراد کم‌درآمد می‌توانند دلایل بسیار گوناگونی برای اعتراض داشته باشند و آنها را نمی‌توان به فقرشان تقلیل داد. اصلاح‌طلبان حتی آنها که در حکومت نیستند سرشان را در برف فرو کرده و نمی‌خواهند خواسته‌های معترضان را که براندازی رژیم است بینند. آنها در اعتراضات ۹۶ خواهان سرکوب هر چه سریع‌تر معترضانی بودند که از آنها گذشته بودند و در اعتراضات ۹۸ در برابر سرکوب‌ها اکثرا یا سکوت کردند یا حداکثر خواهان مذاکره برای رفع تحریم‌ها شدند (بیانیه‌ی۷۷ نفر) گویی مشکل مردم تحریم‌هاست. حتی در یکی از گردهمایی شعاری علیه تحریم‌ها داده نشد.
 
اصلاح‌طلبان حکومتی: وضعیت عادی است
معصومه‌ ابتکار از حمله‌کنندگان به سفارت آمریکا و معاون حسن روحانی می‌گوید: «شاهدیم همزمان در چندین کشور اعتراضات خیابانی میلیونی اتفاق می‌افتد و ایران تنها کشور دنیا نیست که هر از گاهی مشکلات اینچنینی را به خود می‌بیند.» مقامات جمهوری اسلامی دو دسته اظهارات در مورد شرایط و وضعیت کشور دارند. علی خامنه‌ای می‌گوید ایران یک کشور عادی نیست تا آتش‌افروزی‌ها و سرکوب‌ها را توجیه انقلابی کند (انقلاب چهل سال قبل، توسط حاکمی‌ که مظهر فساد و دیکتاتوری است) و مقامات دولت روحانی مدام تلاش می‌کنند بگویند ایران یک کشور عادی مثل همه‌ی کشورهاست و اعتراضات آبان ۹۸ هم مثل همه‌ی کشورها عادی است. او البته توجه ندارد که در هیچ کشوری یک‌باره قیمت بنزین را سه برابر و اینترنت را قطع نمی‌کنند و بلافاصله بعد از آن مردم را به گلوله‌ی جنگی نمی‌بندند و هزاران نفر را به صورت فله‌ای بازداشت نمی‌کنند تا بعد آنها را از غربال گذرانده و تعدادی را رها کنند. این کارها ممکن است در برخی کشورها به صورت منفرد رخ دهند اما مجموعه‌ی آنها حتی در دیکتاتوری‌ها غیرعادی است. حکومت دینی و شریعتمدار در قرن بیستم عادی نیست و عادی نخواهد شد.
 
اصولگرایان آریستوکرات: حرکت ضد فساد
اصولگرایان آریستوکرات (گربه‌های چاقی که ادای عدالتگرایی و شفافیت در می‌آورند) معترضان را به دو دسته تقسیم می‌کنند: اشراری که باید بساط‌شان را جمع کرد و معترضانی که باید فرصت پیدا کنند اعتراض کنند (معلوم نیست کجا). تفاوت آنها با بخش نظامی- امنیتی آن است که حداقل دسته‌ای از معترضان را اشرار نمی‌دانند. آنها به اتلاف و ناکارآمدی بی‌توجه هستند و فساد را نشانه می‌روند و چنین می‌گویند که مردم از فساد به جان آمده‌اند اما وقتی از فساد سخن می‌گویند فقط قوه‌ی مجریه را مد نظر دارند و به فساد دستگاه رهبری و سپاه پاسداران که خود از آنها منتفع می‌شوند بی‌توجه‌اند. اینها توجه ندارند که معترضان در عین آنکه با فساد حکومت مشکل دارند حکومت را عین فساد می‌دانند و بازی مبارزه با فساد آن را نمی‌خرند.
این دسته از اصولگرایان به دنبال این هدف هستند که مسئولیت هزینه‌های اعتراضات را بر گردن قوه‌ مجریه بیندازند (نگاه کنید به گزارش سایت الف از اینکه رئیسی مصوبه‌ی سران سه قوه را مشروط امضا کرده است) پس از آنکه بوق دولت این مسئولیت را به سمت رئیسی هل داد. این موضوع حیرت‌انگیز است که در ایران گروهی که از سفره انقلاب بهره‌مند شده مثل احمد توکلی و شرکا و حسین شریعتمداری امروز پرچم مبارزه با فساد را بلند کرده و پشت سر ابراهیم رئیسی ایستاده‌اند. بر اساس همین تحلیل است که برخی از هواداران این جریان در راهپیمایی‌های حکومتی نوشته‌هایی در انتقاد از دولت روحانی به دست می‌گیرند تا هم اعتراضات را از آن خود سازند و هم رقیب سیاسی را از میدان به در کنند.
 
سه وجه بارز اعتراضات
وجه مشترک هر چهار تحلیل آن است که سه وجه این اعتراضات را نادیده بگیرند یعنی:
۱) نوستالژی برای حکومت پهلوی که تنها حکومتی در دوران معاصر است که ایران را در جهت رشد و مدرنیزاسیون حرکت داد و ایران تجربه‌ی دولت مدرن را به آن مدیون است.
۲) نفی حکومت دینی و آمیختن سیاست و مذهب.
۳) گرایش به تمدن غربی و نفی دشمنی با غرب («دشمن ما همینجاست»)
از چپ‌های مارکسیست و اسلامیست‌ها که ضدیت با آمریکا مغازه‌ی دو نبش آنها بوده و هویت خود را در نفی حکومت پهلوی می‌دانند و آماده‌ی بهره‌گیری از مذهب برای پیشبرد اهداف خود هستند چه انتظار دیگری می‌رود؟

منبع:کیهان لندن


فهرست مطالب مجید محمدی  در سایت پژواک ایران 

*علیه یهودستیزی و اسرائیل ستیزی اتحاد اسلامیسم، مارکسیسم و فاشیسم علیه یهودیان و دولت سکولار آنها [2023 Nov] 
* پنج مجموعه پرسش و پنج خلط در راستای صلح‌طلبی توهمی  [2023 Oct] 
*ستاد فرماندهی عملیات جنایی حماس و جهاد اسلامی در تهران است  [2023 Oct] 
*چگونه می‌توان منابع یک دولت-ملت را غارت کرد و آن را به خاک سیاه نشاند؟  [2023 Sep] 
*سه هدف تغییرناپذیر هر جنبش اعتراضی در ایران آینده: انحلال سپاه و بسیج، تعطیلی روحانیت شیعه، و برکناری همه مقامات رژیم  [2023 Sep] 
* نهادهای انتصابی رژیم اسلامی در ایران بلاموضوع شده‌اند   [2023 Aug] 
* دادخواه گیج و گنگ یا سوسیالیست متوهم در برابر یک انتخاب سخت  [2023 Apr] 
*شرم بر دولت بایدن  [2023 Feb] 
*لابی رژیم کودک کش، شبکه ی عوامل آن در بوق های تبلیغاتی غربی، و اصلاح طلبان شیپور را از سمت گشادش می نوازند  [2023 Feb] 
*جامعه ایران به شرایط ماقبل ۲۶ شهریور ۱۴۰۱ باز نخواهد گشت  [2023 Jan] 
*۱۲ پرسش در باب وکالت سیاسی به شاهزاده رضا پهلوی در دوران براندازی و گذار از یک رژیم تمامیت‌خواه  [2023 Jan] 
* روحانیت شیعه، بزرگ‌ترین بازنده انقلاب سکولار و آزادی‌خواهانه ۱۴۰۱  [2022 Dec] 
*زمان گردهمایی ۱۰۰هزار نفری در واشنگتن دی‌سی فرا رسیده است  [2022 Oct] 
* ماشین سرکوب جمهوری اسلامی خسته و متزلزل شده است   [2022 Oct] 
*صدها هزار نفر را کتک می‌زنند تا مردم را قانع کنند مهسا را کتک نزده‌اند  [2022 Sep] 
* کشته شدن مهسا امینی و «اسلام‌هراسی»  [2022 Sep] 
*بخت مجتبی در نشستن بر کرسی ولایت فقیه  [2022 Sep] 
*خیز برداشتن برای جنگ با ناتو بعد از تبدیل امنیت ملی به کالای اسقاطی  [2022 Jul] 
* سرنوشت صدام در انتظار پوتین است  [2022 Mar] 
*چهار ننگ ابدی که بر پیشانی روحانیت شیعه باقی خواهد ماند  [2022 Mar] 
*مراسم سالگرد انقلاب در سال ۱۴۰۰ هیچ ربطی به انقلاب ۵۷ نداشت  [2022 Feb] 
*چگونه می‌توان یک دولت-ملت را به نکبت و فلاکت کشاند؟  [2022 Jan] 
*یورونیوز فارسی: باجی که اتحادیه اروپا به رژیم اسلامی داده است  [2022 Jan] 
* ممنوعیت‌ زنان به ورزشگاه ها؛ ممنوعیت‌های ابلهانه یا منافع پنهان   [2021 Dec] 
* بی‌نظیری سه قوه‌ دافعه، تخریب و وحشیگری امپراطوری شیعه در تاریخ امپراطوری‌ها  [2021 Dec] 
*فلاکت‌ها را چگونه توجیه می‌کنند؟   [2021 Dec] 
* اندیشکده‌های «نظام»: موسسات زیباسازی سیاست‌ها و تصمیم‌های لات‌ها و چاقوکش‌ها   [2021 Dec] 
*هزینه‌های یکدستی حاکمیت و نیروهای گریز از مرکز   [2021 Dec] 
*گران کردن بنزین عملی‌ترین راه‌ حل بحران کسری بودجه برای دولت رئیسی   [2021 Oct] 
* آیا نسل «همه‌چیزدان‌»‌های شیعه رو به انقراض است؟  [2021 Oct] 
*تبلیغات سیاسی و «چانه‌زنی در بالا» سطح مهمل‌گویی را ارتقا می‌دهد استدلال‌هایی که مرغ پخته را به خنده می‌اندازد [2021 Sep] 
*تحفه‌هایی که با پست هوایی امریکایی-فرانسوی تحویل می‌شوند   [2021 Aug] 
*آیا ۳۰ میلیون دوز وارداتی رئیسی هم به ۶۰ میلیون دوز وارداتی روحانی خواهد پیوست؟   [2021 Aug] 
* شعارهای مترو صادقیه و پاساژ علاء‌الدین به شعارهای ملی تبدیل خواهند شد  [2021 Jul] 
*جمهوری اسلامی ایران دوران سختی در پیش رو دارد  [2021 Jul] 
*چشم‌اندازهای دولت ابراهیم رئیسی   [2021 Jun] 
*آینده‌ سیاسی محمدجواد ظریف   [2021 Jun] 
*روش‌های رقابت میان نامزدهای «نظام»  [2021 Jun] 
*چهار محور تبلیغات سیاسی به نفع حماس و جهاد اسلامی  [2021 May] 
*جانشینی خامنه‌ای + بازیگران کلیدی در رویداد ۲۸ خرداد ۱۴۰۰   [2021 Apr] 
*سه گونه سفارت جمهوری اسلامی ایران در ایالات متحده و کانادا   [2021 Apr] 
* ایرانیان سال را با هشت دروغ خامنه‌ای آغاز کردند   [2021 Mar] 
*سمت و سوی پنج پرونده امنیتی جمهوری اسلامی  [2021 Mar] 
*دانشگاه مریلند یا آشپزخانه‌ بیت، سپاه و دستگاه‌های امنیتی؟   [2021 Mar] 
* اسلامی‌سازی علوم؛ از آکادمی منیر‌الدین حسینی و مغازه مصباح تا دانشگاه هاروارد  [2021 Feb] 
*دلایل توقیف نفتکش و غنی‌سازی ۲۰ درصدی در آستانه انتقال قدرت در آمریکا  [2021 Jan] 
*کارنامه‌ی بی‌حاصل سیاست مماشات و خشنود‌سازی برای مهار جمهوری اسلامی  [2020 Dec] 
*در «بیت» خامنه‌ای چه می‌گذرد؟   [2020 Nov] 
*در جنگ ایران و عراق هر دو کشور شکست خوردند هیچ جنگی مقدس نیست  [2020 Sep] 
*نوبت بازنشستگی سیاسی حسن روحانی فرا رسیده است  [2020 Jul] 
*بازار پر رونق پیامبری، مهدویت و ارتباط با امام زمان در ایران  [2020 Jun] 
*دشمنی که نمی‌شناسند، سه افسانه‌سازی غالب در مورد ایالات متحده آمریکا  [2020 May] 
*برنامه‌ سپاه پاسداران انقلاب اسلامی برای ایران چیست؟   [2020 May] 
*میزان بی‌اطلاعی از مسائل ایران در گزارش‌های رسانه‌های غربی حیرت‌آور است  [2020 May] 
*خامنه‌ای: القای توهم منجی و فرار از پاسخگویی  [2020 Apr] 
*«نابحران» کُرونا و تحریم‌ها: نظام و لابی آن فرصتی برای تجدید قوا یافته‌اند  [2020 Apr] 
*پنج موج مهاجرت از جمهوری اسلامی، موج پنجم به غارتگران منابع کشور تعلق دارد،  [2020 Feb] 
*لابی جمهوری اسلامی ایران هم مانند خود آن غیرعادی است   [2020 Jan] 
*پنج افسانه در مورد قاسم سلیمانی  [2020 Jan] 
* از نظام قرار نیست «چیزی» باقی بماند   [2019 Dec] 
*آدرس‌های غلط تحلیلی در مورد اعتراضات آبان ۹۸  [2019 Nov] 
*از «یانکی گو هوم» تا «ایران برو بیرون»   [2019 Oct] 
*مغازه‌ی دو نبشی که جمهوری اسلامی باز کرده است   [2019 Oct] 
*روزی که «نرمش قهرمانانه‌ی- ۲» فرا خواهد رسید  [2019 Oct] 
*مداح اسرائیلی دیگر چه صیغه‌ای است؟ روش خلق این شتر گاو پلنگ   [2019 Sep] 
*چرا مردم ایران علیه رژیم به خیابان‌ها نمی‌آیند؟   [2019 Aug] 
*از همه‌ی دنیا طلبکارند، با همه‌ی نکبت و فلاکتی که به ارمغان آورده‌اند  [2019 May] 
*روش‌های مهندسی عقیدتی‌ـ‌سیاسی تجمعات ۲۰ هزار بلیت داربی بهار ۹۸ برای از‌ ما‌ بهتران  [2019 Apr] 
*یورونیوز فارسی آشکارا به دیگر بوق‌های تبلیغاتی فارسی‌زبان پیوسته است  [2019 Apr] 
*مردم ایران در دوران گذار، به رهبرانی مثل ترامپ نیاز دارند  [2019 Jan] 
*از زهرا کاظمی ‌تا جمال خاشقجی: رسوایی رسانه‌های غربی در گزارش نامتوازن قتل دو روزنامه‌نگار  [2018 Oct] 
*سوریه‌ای شدن، نه؛ یمنی سازی و ونزوئلایی شدن، آری  [2018 Oct] 
* کدام یک مبتذل است: موسیقی سوسن و جواد یساری یا امضای نامه‌ی لابی جمهوری اسلامی؟   [2018 Jul] 
*سه (بعلاوه یک) سناریو برای سقوط جمهوری اسلامی  [2018 Jul] 
* شش نمایش تهوع‌آور در حکومت اسلامی   [2018 Jul] 
*رهبران ایران اشغالگرند، یا هموطن؟  [2018 Jun] 
* تمام دروغ های ظریف   [2018 Jun] 
*اردک شَل روحانی، آغاز فروپاشی سیاسی  [2018 May] 
*رادیو فردا به یک خانه‌تکانی جدی نیاز دارد  [2018 Apr] 
*کاهش میانگین سن ازدواج دختران در ایران؛ چرا؟  [2018 Apr] 
*مرثیه ‌ای برای همه‌ء غرب ‌ستیزان   [2018 Mar] 
*تراژدی اسلام‌شناسی، خاورمیانه‌شناسی و ایران‌شناسی در دانشگاه‌های ایالات متحده   [2018 Feb] 
*رژیم‌های سیاسی با همه‌پرسی ساقط نمی‌شوند  [2018 Feb] 
*محمود احمدی نژاد: «رهبر انقلابی» که غیبش زد   [2018 Jan] 
*پا گذاشتن جمهوری اسلامی جای پای شوروی   [2018 Jan] 
*چهار ویژگی متمایز کننده‌ خیزش دی ۹۶: جدال با کابوس مستقر  [2018 Jan] 
*مهم‌ترین خطر امنیتی کشور: جمهوری اسلامی و تداوم آن   [2018 Jan] 
*«بازندگان جنبش اعتراضی دی ماه ۹۶»  [2018 Jan] 
*توهم «تغییر و اصلاح» به پشیمانی رسید  [2017 Dec] 
*سپنتا نیکنام و مرگ حاکمیت قانون و حقوق شهروندی   [2017 Nov] 
*اصلاحات سال‌ها پیش مُرد. همین!   [2017 Oct] 
*«جان اسنو» در تهران   [2017 Sep] 
*دشمنی اسلامگرایانه با غرب چه نتایجی دارد؟  [2017 Aug] 
*نظرسنجی‌هایی بدون ارزش علمی  [2017 Aug] 
*علی شریعتی: ایدئولوگ نظام سرکوب   [2017 Jun] 
*گام دوم مهندسی انتخابات ۹۶: چینش نامزدها و جهت دادن به کارزارها   [2017 Apr] 
* مهندسی انتخابات ۹۶ آغاز شده است  [2017 Apr] 
*از چپ عدالت‌گرا تا چپ امنیت‌گرا: طلیعه‌ ناسیونال-سوسیالیزم ایرانی  [2017 Apr] 
*جریان «اصولگرا»: واگرا و آشفته   [2017 Apr] 
*رسانه‌های فارسی‌زبان با مالیات شهروندان و منابع عمومی کشورهای غربی چه می‌کنند؟  [2017 Mar] 
*معضل محمد خاتمی برای «نظام»: ضعیف، کم آزار، اما غیر قابل اعتماد  [2017 Feb] 
*چهار روایت شخصی از جنایات داعشی جمهوری اسلامی   [2017 Feb] 
*«آشتی ملی»؛ طرحی توخالی و بی حاصل برای تقرب به خامنه‌ای   [2017 Feb] 
*هاشمی رفسنجانی؛ سیاست‌ورزی اسلامگرایانه در چارچوب ممکن‌ها  [2017 Jan] 
*مهندسی غرور ملی با هیچ  [2016 Dec] 
*ساختار آسیب‌های اجتماعی در ایران در سه نمودار  [2016 Nov] 
*دوازده پرسش پیرامون چرایی و چگونگی پیروزی ترامپ و شکست کلینتون  [2016 Nov] 
*واکنش ها به پیروزی ترامپ/ موج نارضایی‌ها، «نخبه‌گرایی، چند فرهنگ‌گرایی و جهان‌گرایی» را به عقب راند  [2016 Nov] 
*کودک آزاری جنسی در پناه «بیت» المجرمان  [2016 Oct] 
*جنگ با مردگان «غیر خودی»   [2016 Oct] 
*نهادهای پشتیبانی ایدئولوژیک برای استبداد مذهبی، تمامیت خواهی و کشورگشایی درایران   [2016 Oct] 
*مدیران جمهوری اسلامی در چه مواردی به اراذل و اوباش و لات‌ها متوسل می‌شوند؟   [2016 Oct] 
* انگاره بومی اداره و توسعه: واقعیت یا توهم؟  [2016 Sep] 
*میرقلی‌خان، امیری، دری اصفهانی: گامی کوچک از «قهرمان» تا «جاسوس»   [2016 Sep] 
*کدام‌یک اسلام را دزدیده‌اند: تروریست‌ها یا اصلاح‌طلبان؟  [2016 Jun] 
*نگاهی به نهادها و مبانی تصمیم‌گیری قوه قضائیه جمهوری اسلامی   [2016 May] 
*یک دیدار معمولی، یک عکس عادی، و موجی از اتهام و اعتراض  [2016 May] 
*عرصه‌های جدیدی که روحانیت شیعه در نوردیده  [2016 Apr] 
*ویروس ضد امریکایی؛ برندگان و بازندگان  [2016 Apr] 
*از چپ عدالت‌گرا تا چپ امنیت‌گرا: طلیعه‌ ناسیونال-سوسیالیزم ایرانی  [2016 Apr] 
*چرا در انتخابات مهندسی‌شده شرکت می‌کنند؟  [2016 Mar] 
*پدیده های قابل توجه و شگفت انگیز در نتایج انتخابات ۹۴  [2016 Feb] 
*انتخابات در نظام‌های اقتدارگرا تمامیت‌خواه  [2016 Feb] 
*چهار دلیل برای ترغیب به مشارکت در انتخابات ۹۴ و نقد آنها   [2016 Feb] 
*تصویب توافق اتمی در ایران: مجلس یا شورای امنیت ملی؟   [2015 Aug] 
*رژیم خمینی چگونه تداوم یافت؟  [2015 Jun] 
*نظام بی‌شرم جمهوری اسلامی: شرم، سیری چند؟ وقتی مردم قدرت پرسش نداشته باشند [2015 Mar] 
*قاسم سلیمانی: «الهه مهربانی»، «سردار عارف» یا فرمانده ترور؟  [2015 Mar] 
*معجزه‌ی حکومت ولایی شیعی: یزید نقش امام حسین را بازی می‌کند  [2014 Sep] 
*موضوعاتی که صدای آمريکا پوشش نمی‌دهد يا در اولويت آن نيست  [2014 Sep] 
*بی بی سیزاسیون صدای امریکا  [2014 Sep] 
*داعش، «سپاه قدس» اسلام‌گرایان سنی  [2014 Jun] 
*مسجدسازی دولتی به جای ساخت مسکن عمومی  [2014 Mar] 
*افسانه‌ی کمبود روحانی شيعه در ايران، مجيد محمدی  [2014 Feb] 
*برنامه‌ تلويزيونی روحانی و پنج بازنمايی از وضعيت دولت   [2014 Feb] 
*رژیم تحریم علیه تحریم  [2013 Sep] 
*ملی‌گرايی تکثرستيز: ضد غرب و پرونده‌ساز  [2013 Aug] 
*سياست‌ورزیِ تهی از شرم  [2013 Jul] 
*چرا سفر به ایران را تحریم نمی کنید؟  [2013 Jul] 
*شان يونسکوی رضا داوری: ننگ و آه  [2013 Jul] 
*توهمات علی خامنه‌ای  [2013 Apr] 
*علی خامنه‌ای و دروغ‌ها، رجزخوانی‌ها و مدعیات بی اساسش  [2013 Apr] 
*بخش فلسفه‌ی دانشگاه تهران، دکان علم‌فروشی و مدرک‌سازی  [2013 Apr] 
*فرسایش بنیان‌ها و پیوندهای اجتماعی در ایران  [2012 Dec] 
*ناشر غير امين و تبليغات سياسی  [2012 Jun] 
*تندیس‌های تنفر، اسلام رحمانی و مخاطرات امنیتی اسلام سیاسی  [2012 May] 
*خلائق را از براندازی ولایت فقیه می ترسانند  [2012 Apr] 
*«جامعه‌ ايران در سراشيبی انحطاط اجتماعی و اخلاقی»   [2012 Mar] 
*مطالعات خاورمیانه یا بسط تنفر، بی خیالی و پرده پوشی  [2012 Mar] 
*روشنفکران دینی و مقدسات مردم  [2012 Mar] 
*آمريکاستيزی روشنفکران ـ فعالان چپ ايرانی: سندرم "از موضع بالا"  [2012 Mar] 
*امپریالیسم و ادبیات لجن مالی در سنت سیاسی چپ  [2012 Feb] 
*مشکلات دروازه بانان سابق رسانه‌ها  [2012 Jan] 
*کارنامه‌ی سياه و سوگناک دين سازمان‌يافته  [2011 Dec] 
*صدايش را در نخواهند آورد  [2011 Dec] 
*دين سازمان‌يافته، مروج تنفر و تبعيض  [2011 Dec] 
*بیست روش گریز از پاسخ گویی: نقدی بر گزارش جمهوری اسلامی به کمیته حقوق بشر سازمان ملل  [2011 Dec] 
*آیا بدون دین سازمان یافته، دنیای بهتری نمی داشتیم؟ تقديم به رافق تقی، نويسنده‌ی آذربايجانی که طعمه‌ی ترور و خشونت دين سازمان يافته شد [2011 Nov] 
*همه از دولت‌ها پول می گیرند، اما ...   [2011 Nov] 
*در جستجوی فرزندان از دست رفته   [2011 Nov] 
*رهبر بعدی چگونه تعیین خواهد شد؟   [2010 Jun] 
*يک دروغ بزرگ ديگر؛ فساد اخلاقی ساختاری غرب  [2010 May] 
*جنبش سبز: اسلامگرا یا سکولار   [2010 May] 
*شهرنشينی، دانشگاه و طبقه متوسط: تهديدات امنيتی عليه ولايت فقيه  [2010 Apr] 
*از ربانی سالاری به اوباش سالاری؛ تحول ساختار قدرت در جمهوری اسلامی   [2010 Mar] 
*رهبر جمهوری اسلامی و مداحی به قصد تقرب   [2010 Feb] 
*هشت تحليل غلط؛ پيش و پس از انتخابات رياست جمهوری   [2010 Feb] 
*زمان محاکمه‌ی خامنه‌ای در دادگاه جنایی بین‌المللی فرا رسیده است   [2009 Jul] 
* الگوهای رایج فریب‌کاری در نظام جمهوری اسلامی  نام‌گذاری، دست‌کاری و تغییر مفاهیم و آمار، و از آنِ خود سازی [2009 Feb]