کارنامه‌ی سياه و سوگناک دين سازمان‌يافته
مجید محمدی

برای رسيدگی به تاريخ جنايات دين سازمان يافته عليه بشريت اصولا نيازی به رجوع به تاريخ خون آلود و پر از قساوت دين سازمان يافته عليه بشريت در قرون وسطای مسيحی و جنگ‌های صليبی يا صدر اسلام يا دوران صفويه در ايران نيست. در اين نوشته نخست به سه نمونه‌ی کاملا امروزين اشاره کرده و به علل اصلی آن که دين سازمان يافته است (و نه صرفا ايمان و اعتقادات کلامی دينی) می پردازم. پس از آن روش‌های گريز دين سازمان يافته از مسئوليت، کارکردهای بنيادی و عرضی دين سازمان يافته، و امکان اصلاح دين سازمان يافته را وارسی خواهم کرد.

جنايات هولناک
باورهای دينی حتی باورهای بسيار عجيب و غريب مثل موجودی همه توان و همه دان که برخی آن را در آسمانها تصور می کنند، سخن گفتن وی با آدميان، زندگی هزاران ساله‌ی انسانی غائب يا هفت آسمان تا حدی که سوار بر اسب دين سازمان يافته نشوند به کسی ضرری نمی رسانند. اين باورها در همه‌ی جوامع به چشم می خورند اما وقتی در يک تشکل و نهاد تجسم پيدا کنند و محافظ وضعيت سياسی و اقتصادی و اجتماعی خاصی شوند جهنمی را که در دنيای ديگری به آدميان وعده داده شده بر روی زمين خلق می کنند. سه دسته از اين قساوت‌ها بدين قرارند:

۱. بنا به گزارشی که در دسامبر ۲۰۱۱ منتشر شد از هر ده کودک هلندی يکی از آنها مورد آزار جنسی کشيشان کاتوليک قرار گرفته است. کليسای کاتوليک تلاش می کند با پرداخت مالی افراد آزار ديده را راضی کند، با اموالی که باورمندان به کليسا اختصاص داده‌اند. همين پديده کم و بيش در آلمان و ايرلند شمالی و ايالات متحده قابل مشاهده بوده است.

۲. در سال ۲۰۱۱ حدود پانصد نفر در ايران اعدام شده‌اند که اکثر آنها را افراد فقير تشکيل می دهند. در ميان اعدام شده‌ها افراد زير ۱۸ سال (کودک و نوجوان در عرف جهانی) نيز به چشم می خورد. احکام قتل اين افراد از سوی اعضای نهاد روحانيت در ايران صادر شده يا از سوی آنها تاييد و به اجرا گذاشته شده است. روحانيت شيعه در سی و چند سال گذشته دهها هزار تن را در ايران به دست جوخه‌های اعدام سپرده است. برخی نيز با فتوای روحانيون به قتل رسيده‌اند. همچنين دهها نفر سنگسار، صدها قطعه‌ی بدن جدا شده و به دهها نفر در زندان‌ها تجاوز شده است. حکم اعدام و سنگسار و قطع اعضای بدن از آموزه‌های بنيادی فقه و روحانيت شيعه است که در دروس طلبگی به طلاب به عنوان حکم خدا انتقال می يابد.

۳. خشونت عليه زنان بخشی تفکيک ناپذير از فقه اسلامی يا همان "دستورالعمل اجرايی دين سازمان يافته" در ايران (به علاوه‌ی عربستان سعودی و افغانستان دوره‌ی طالبان) است. روحانيون به صراحت حتی در تلويزيون دولتی جمهوری اسلامی از مردان دعوت می کنند زن ناشزه را با ترکه بزنند. تنبيه بدنی زنان در فقه اسلامی حقی است الهی که به مردان عطا شده است. مردان می توانند به همسران خود هرگاه که خواستند تجاوز کنند و اصولا جرمی به اين عنوان در فقه (که امروز قانون کشور است) تعريف نشده است. تجاوز به دختران کوچک (ازدواج کودکان حتی زير ده سال) بخشی از احکام فقهی است (۵ مورد آن اخيرا در هرمزگان رخ داده است: ايسنا ۳ دی ۱۳۹۰). در مواردی که مردان دختران، خواهران و زنان خود را تحت عنوان غيرت کشته‌اند دستگاه قضايی جمهوری اسلامی عملا هيچ اقدامی عليه آنها به عمل نياورده است (تحت عنوان مهدورالدم توجيه می شود). در عربستان زنان را به اتهام جادوگری گردن می زنند.

بدون دين سازمان يافته هيچ يک از اين جنايات به اين حد از گستردگی با حداقل سکوت يا مقبوليت بخشی از مردم انجام نمی شد. اين که نهادهای ديگر بشری مثل دولت‌ها جنايات بزرگی را در تاريخ بشر مرتکب شده‌اند چيزی از زشتی جنايات دين سازمان يافته نمی کاهد. سخن من در اينجا آن است که جنايت، ذاتی دولت‌ها نيست (نگارنده آنارشيست نيست، که اگر بود هم خللی به اصل ادعا يعنی جنايت پيشگی دين سازمان يافته وارد نمی شد و دولت و دين در کنار هم جنايت پيشه معرفی می شدند) و با دمکراتيک و پاسخگو کردن دولت‌ها می توان آنها را اصلاح کرد (چنان که در صد سال اخير اين اتفاق در بسياری از کشورها رخ داده است و هم اکنون در بهار عربی جاری است). نهادهای علمی نيز اگر در گذشته خبط و خطايی کرده‌اند امروز با شفافيت و پاسخگويی تحت نترل قرار گرفته‌اند. اما در هيچ موردی سراغی از اصلاحات ساختاری در دين سازمان يافته برای رفع تبعيض و تنفر نداريم. ساختار و مبانی دين سازمان يافته که برای تضمين منافع يک قشر غير پاسخگو و غير مولد در جامعه به هر قيمت شکل گرفته اصولا در تضاد با چنين اصلاحاتی است و ارباب اين نهادها اصلاح را به معنی مرگ نهاد خود گرفته‌اند.

تمرکز بر جنايات در اين نوشته به اين معنی نيست که دين سازمان يافته را بر اساس موضوعاتی ديگر نمی توان مورد بازخواست قرار داد. تاکيد بر جنايات به خاطر غير قابل جبران بودن آنهاست. کودکی که مورد تجاوز قرار گرفته زخمی را تا ابد بر وجودش حمل خواهد کرد؛ پا و دستی که قطع شدند و جانی که گرفته شد ديگر غير قابل برگشت است. غير از اينها می توان دين سازمان يافته را با ظلم و جورها، استثمارها، تبليغ جهل و نادانی و مهم تر از همه، رذائل اخلاقی مرتب شده مورد بازخواست قرار داد. دين سازمان يافته در ايران امروز مسئول ميليون‌ها تحقير (مثل تذکر به آدمها در خيابان به علت لباسی که پوشيده‌اند يا حرکتی که کرده‌اند يا با کسی که قدم می زده‌اند)، ظلم (مثل صدها هزار دانشجوی نخبه‌ای که بورس تحصيلی خارج آنها يا صندلی دانشگاهی آنها به بسيج، فرزندان و دامادهای روحانيون و شاگردان ويژه‌ی روحانيون واگذار شده)، و تقلب و دروغ هستند. نوشتن حتی موارد و عناوين آنها در اين مطلب کوتاه نمی گنجد.

جنايت نهادينه
در هر سه مورد فوق با نوعی جنايت نهادينه شده و ساختاری که از بنيادها و مبانی ناشی می شوند مواجه هستيم و نه تخلف چند تن از اعضا بدون ارتباط با هسته‌ی اصلی. کم و بيش می دانيم چرا اين جنايات انجام شده‌اند اما مهم تر از چرايی انجام آنها اين مطلب است که چگونه جامعه خود را به دست دين سازمان يافته بدون مراقبت و حساب کشی قرار می دهد تا اين گونه جنايات انجام گيرد. چرا مردم ايران سرنوشت خود را به نهادهايی سپردند که غير از خشونت و قصابی (احکام جزائی فقه) و تحقير و مداخله در زندگی ديگران (امر به معروف و نهی از منکر) چيزی نمی دانند؟ چرا کاتوليک ها فرزندان بی دفاع خود را به دست هيولاهايی که بيماری جنسی دارند می سپارند؟ چرا بسياری از زنان علی رغم ظلم ساختاری که بدانها روا می رود در پشت سر بزرگترين دروغگويان عالم نماز می خوانند و از آنها مسئله می پرسند؟

روش‌های گريز از حساب کشی
دين سازمان يافته سه روش برای پيشگيری از مراقبت اجتماعی و گريز از حساب کشی و پاسخگويی در درون خود تعبيه کرده است:

۱. نشستن در مقام نمايندگی امر مقدس. نتيجه‌ی مستقيم مقدس نمايی تقاضای اعتماد بی چون و چراست. چرا بايد کاتوليک‌ها فرزندان خود را در مدارس و معابد دينی به دست گرگ‌های بيمار جنسی در کليسا بسپارند؟ چرا بخش قابل توجهی از مردم ايران خمينی را در مقام الهی نشاندند و قدرت وی را مطلق قرار دادند و حتی پس از علم به خونريزی و سوء استفاده‌ی خمينی و همراهان عليه وی به پا نخواستند؟

دين سازمان يافته به خود قدسيت می بخشد چون بدون قدسيت قادر نيست ۱) منابع مالی لازم را بدون کار و تلاش و توليد ارزش افزوده به کف آورد، ۲) اطاعت بی چون و چرای باورمندان را طلب کند، و ۳) از پاسخگويی بگريزد. هر نهاد اجتماعی بدون سازوکاری برای پاسخگويی به همراه توجيهات فرا بشری برای اطاعت و در دست داشتن منابع مالی کافی به سرعت فاسد می شود. دين سازمان يافته بدون سطح قابل توجهی از فساد در عالم واقع به چشم نمی خورد. عدم شفافيت اين نهادها برای صدور حکم فاسد بودن آنها کافی است. از اين جهت می توان دين سازمان يافته را با دولت‌های ديکتاتوری مقايسه کرد. اما هنگامی که نهاد دولت و دين سازمان يافته در هم ادغام شوند با جهنمی ترين شرايط از حيث شکنجه و اعدام و فساد و تقلب و دروغ و رياکاری مواجه خواهيم شد (نمونه‌ی جمهوری اسلامی).

۲. معرفی منتقدان خود به عنوان دشمنان خدا. دين سازمان يافته منتقدان خود را نخست از درجه‌ی اعتبار می اندازد و سپس آنها را نابود می کند. دين سازمان يافته نخست برچسب (فاسق) بدکاره، زناکار، زنازاده، شرابخوار، و مانند آنها به مخالف و منتقد خود می زند تا آنگاه وی را در معرض خشم عمومی قرار دهد و بعد با صدور حکم اعدام (مهدور الدم) وی را از صحنه پاک کند.

۳. نسبت دادن جنايات (در صورت قرار گرفتن در زير فشار افکار عمومی) به افراد به جای نهاد. نهادسازی توسط مومنان تنها برای بقا و دفاع از خود نبوده است بلکه قرار بوده مزايای دين و دينداری را غير شخصی کرده و جنايات دين سازمان يافته را شخصی و فردی جلوه دهد. هنوز بسيارند کسانی که صدور احکام سنگسار و قطع عضو را به اين يا آن قاضی نسبت می دهند در حالی که اين احکام همانا احکام نهاد و سازمان است برای تضمين حيات خويش.

کافی است قدسيت، شاقول حق و باطل و ادغام اخلاق در اديان را از دست ارباب اديان خارج کنيم و ببينيم چه کالايی برای عرضه توسط آنها باقی می ماند. برای برگزاری مراسم و شعائر دينی نيازی به دين سازمان يافته نيست. آيا ارباب دين سازمان يافته حتی تجربه‌ای معنوی و عرفانی برای عرضه به جامعه‌‌ی بشری داشته‌اند؟ آيا با از دست دادن امور فوق باز هم قادر خواهند بود با اتکا بر دين سازمان يافته امپراطوری‌هايی مثل کليسای کاتوليک يا حکومت ولايت فقيه برپا کنند؟

سکوت کر کننده
دين سازمان يافته نه تنها جناياتی عظيم را برای حفظ منافع خود مرتکب می شود بلکه در برابر جنايات عظيمی که در جوامع رخ می دهد سکوت می کند. دين سازمان يافته در برابر قتل‌های ناموسی در جوامعی با اکثريت مسلمان (مثل پاکستان) يا ختنه‌ی دختران در جوامع افريقايی سکوت کرده است. هر گونه اظهار نظر در اين موارد به روابط و داد و ستدهای متقابل دين سازمان يافته و ديگر نهادهای قدرتمند جامعه (مثل دولت و بازار و مردسالاری) خدشه وارد می کند. اين سکوت کر کننده در تناقض آشکار با ادعای برتری اخلاقی دين سازمان يافته است.

فطرت گرايی ابطال ناپذير
نياز به دين به عنوان يک نهاد اجتماعی (که آن را به نادرستی در لفافه‌ی معنويت می پيچند تا مرزهای ميان آن و باور و ايمان را مخلوط کنند: برای تفکيک دين به عنوان يک نهاد اجتماعی از باور و ايمان نگاه کنيد به کتاب دين عليه ايمان از همين نويسنده) فطری نيست. نياز به باور (اعتقاد قلبی به اموری خاص) و ايمان (رابطه ای درونی با منبعی ويژه) نيز فطری نيست. اين نياز که آن را به مرتبه‌ی فطری بودن ارتقا داده‌اند "برساخته‌ی اجتماعی" دين سازمان يافته است. اما اگر هم فرض کنيم نياز به ايمان يا باور فطری باشد دين سازمان يافته بدترين وسيله و ابزار برای پاسخ به آن بوده است (مثل قتل نفس برای جلوگيری از قتل در حکم اعدام). نياز به دفاع امری طبيعی است اما تمسک به سلاح اتمی يا شيميايی برای دفاع از خود تنها برساخته‌ی کسانی است که از اين ابزار برخوردارند يا می خواهند آن را در اختيار بگيرند. نياز به غذا نيازی طبيعی است اما اين نياز آدمخواری را در شرايط کمبود غذا توجيه نمی کند. دين سازمان يافته در طول تاريخ خويش به آدمخواری و کشتار جمعی (هر دو ابزاری برای بسط دين سازمان يافته‌ی حق بوده‌اند) مشغول بوده تا ظاهرا نياز جمعی از پيروان خويش را به معنويت پاسخ دهد، نيازی که در بسترهايی بسيار بهداشتی تر و کم خطر تر قابل برآورده شدن بوده است.

بنا به ديدگاه فطرت گرايی ابزاری ("اگر از شکل ابزاری خارج شد مبتنی بر فطرت نبوده است") بايد داوری در مورد برده داری يا دين سازمان يافته را به تاريخ واگذاريم. با همين تحليل است که مدافعان دين سازمان يافته در ايران بيش از سه دهه است مسئوليت اخلاقی خويش را به ديوار آويزان کرده‌اند. مخالفان مقايسه‌ی دين سازمان يافته با برده داری می گويند امروز چون برده داری به عنوان يک نهاد منسوخ شده بنا بر اين نياز به برده فطری نبوده است. اگر روزی نهاد دين سازمان يافته نيز با مبارزه‌ی انسان‌های در جستجوی آزادی و عدالت و صلح و عشق (زمينی که افراد برای آن بازداشت می شوند و در کتاب‌ها و فيلم‌ها سانسور می شود) منقرض شد، آيا فطرت گرايان حاضر خواهند شد بپذيرند که اصولا نياز به دين فطری نبوده است؟

فطری بودن به چه معناست؟ مگر فطری بودن در آثار اسلامگرايان و دين گرايان به اين معنی نيست که در ذات انسانها به وديعه گذاشته شده است (معلوم نيست چه کسی اين کار را کرده ست: لابد خدا که اتفاقا همين برهان دوری را يکی از براهين اثبات خداوند معرفی کرده‌اند). اين مدعا با سخن تنها يک انسان در عدم احساس نياز به معنايی که دين آن را تامين می کند نقض می شود. البته دينگرايان در اينجا به دستگاه‌های غيب سنج خود متمسک شده و خواهند گفت که "اين فرد به نحو پيشينی نياز به معنا دارد: يا آن را درک نمی کند يا آن را انکار می نمايد." (جهل يا کفر)

کارکردهای بنيادی و کارکردهای دزديده شده
تجاوز جنسی يا سلاخی انسان‌ها و خشونت عليه زنان انحراف دين سازمان يافته از کارکردهای متصورش نيست، عين کارکردهای آن است. سازمانی که بنايش بر پاسخگويی به منبعی ناشناخته، عدم شفافيت، در دست داشتن حق مطلق و باطل معرفی کردن منتقدان و مخالفانش باشد آزادراهی است به سوی جنايت عليه بشريت. کارکردهای ديگری را که دين سازمان يافته با سرکوب نهادهای ديگر بشری از آن خود ساخته (برگزاری مراسم و همبستگی اجتماعی) با برداشته شدن تيغ ارباب دينِ سازمان يافته به مردم و نهادهای مدنی به صاحبان اصلی آنها باز خواهد کشت. امروز در اروپا عموم مراسم و جشن‌ها توسط نهادهای عمومی (شهرداری‌ها) برگزار می شوند و کليسا در اين باب خلع يد شده است.

در باب همبستگی اجتماعی نيز احزاب و نهادهای غير انتفاعی و دولت نقش قابل توجهی در ايجاد و محافظت از همبستگی و پيوندهای اجتماعی بازی می کنند. دينگرايان نخست می آيند کارکردهايی را با زور و قوای قهريه از نهادهای عرفی غصب می کنند و پس از آن اين کارکردها را وجوه مثبت دين سازمان يافته بر می شمارند. درست است که امروز در ايران اکثرا مراسم و نهادهای دينی محل اجتماعات هستند اما اين امر با سرکوب رقبا پيدا شده است. جامعه را برای تشکل و اجتماعات باز بگذاريد ببينيد نهادهای دينی چقدر مشتری پيدا می کنند.

نابود کردن سازکارهای اصلاحی در برون و فقدان سازوکار اصلاحی در درون
نهاد دين سازمان يافته در تعارض مبنايی با جريان يافتن فرايند نقادی در حيطه‌ی عمومی است، همان چيزی که مدافعان دين سازمان يافته از آن انتظار دارند به اصلاح آن بينجامد. بدون شفافيت و پاسخگويی چگونه می توان اين فرايند را به جريان انداخت. دين سازمان يافته در ايران در طول تاريخ خود بيلانی از دخل و خرج خود عرضه نکرده است. در باب رفتارها و تصميمات نيز تنها به دستورات الهی ارجاع شده است. نهادی که در مقام نماينده‌ی خداوند نشسته و دستور ترور و سلاخی و مصادره صادر می کند چگونه قابل اصلاح است؟ مدافعان کارکردهای مثبت بالقوه و بالفعل دين سازمان يافته تنها يک سازوکار درونی در دين سازمان يافته برای اصلاح بيماری‌های تنفر و تبعيض و دروغ و تقلب در آن به منتقدان اين نهاد نشان دهند.

تنفر فقط يک خصيصه‌ی روانشناسانه نيست. وقتی که افراد بر اساس دين و نژاد و قوميت رتبه بندی شدند و تنفر توسط نهادهايی تشويق و ترغيب شد به يک "جرم" (پديده ای اجتماعی) تبديل می شود. بهتر است دينداران يا غير ديندارانی که قائل به اصلاح دين سازمان يافته هستند دين سازمان يافته‌ای را که بنايش بر تنفر و تبعيض و دروغ تقلب نباشد به ما معرفی کنند (نمونه‌ی آرمانی‌اش کافی است؛ از نمونه‌ی واقعی آن در می گذريم).

بسياری از ديندارانی که در يک دوره به دين سازمان يافته اميد بسته بودند (همانند نگارنده‌ی اين متن در عنفوان جوانی و خامی) در چهار دهه تلاش کردند تنفر و تبعيض را از دين بزدايند اما کارنامه‌ی آنان تهی است. بنا بر اين برچسب‌های ناچسبی مثل بدخواهی عامدانه (بر کسانی که يک دهه از عمر خود را وقف شناخت دين و نهاد روحانيت با همدلی و باور کردند) و بدفهمی آگاهانه (بر کسانی که چندين سال در ميان روحانيت و حوزه‌های علميه با علاقه به فهميدن و يادگيری تنفس و زندگی کرده‌اند) نمی چسبد. به نسل ما که زير و بالای دين و فقه و روحانيت را ديده‌ايم نمی توان وعده‌های سر خرمن داد. وقتی در يک عمر معمولی به آن هدف دست نيابيم چرا بايد بدان بدون هيچ دليلی اميدوار بمانيم؟

***

نگارنده به خوبی متوجه است که مدافعان دين سازمان يافته با کارنامه‌ی سياهی که اين نهاد از خود بروز داده کار سهمگينی در برابر خويش دارند بالاخص اگر در جامعه‌ای بسته زندگی می کنند و معيشت و رزق و روزی آنها در دست ارباب دين سازمان يافته است يا شمشير دين سازمان يافته بالای سر آنها گرفته شده است. به شجاعت کسانی که می خواهند نقش "مدافع شيطان" را بازی کنند (و حتی به يکی از جنايات دين سازمان يافته اقرار نمی کنند) می توان تبريک گفت. اما حقيقت را نمی توان فدای "منطق موقعيت" معيشتی و سياسی و اجتماعی افراد و سازمان‌های جنايت پيشه و دستگاه‌ها و افراد حامی آنها يا ساکت در برابر آنها کرد.

مجيد محمدی (جامعه شناس)


منبع:گویا نیوز


فهرست مطالب مجید محمدی  در سایت پژواک ایران 

*علیه یهودستیزی و اسرائیل ستیزی اتحاد اسلامیسم، مارکسیسم و فاشیسم علیه یهودیان و دولت سکولار آنها [2023 Nov] 
* پنج مجموعه پرسش و پنج خلط در راستای صلح‌طلبی توهمی  [2023 Oct] 
*ستاد فرماندهی عملیات جنایی حماس و جهاد اسلامی در تهران است  [2023 Oct] 
*چگونه می‌توان منابع یک دولت-ملت را غارت کرد و آن را به خاک سیاه نشاند؟  [2023 Sep] 
*سه هدف تغییرناپذیر هر جنبش اعتراضی در ایران آینده: انحلال سپاه و بسیج، تعطیلی روحانیت شیعه، و برکناری همه مقامات رژیم  [2023 Sep] 
* نهادهای انتصابی رژیم اسلامی در ایران بلاموضوع شده‌اند   [2023 Aug] 
* دادخواه گیج و گنگ یا سوسیالیست متوهم در برابر یک انتخاب سخت  [2023 Apr] 
*شرم بر دولت بایدن  [2023 Feb] 
*لابی رژیم کودک کش، شبکه ی عوامل آن در بوق های تبلیغاتی غربی، و اصلاح طلبان شیپور را از سمت گشادش می نوازند  [2023 Feb] 
*جامعه ایران به شرایط ماقبل ۲۶ شهریور ۱۴۰۱ باز نخواهد گشت  [2023 Jan] 
*۱۲ پرسش در باب وکالت سیاسی به شاهزاده رضا پهلوی در دوران براندازی و گذار از یک رژیم تمامیت‌خواه  [2023 Jan] 
* روحانیت شیعه، بزرگ‌ترین بازنده انقلاب سکولار و آزادی‌خواهانه ۱۴۰۱  [2022 Dec] 
*زمان گردهمایی ۱۰۰هزار نفری در واشنگتن دی‌سی فرا رسیده است  [2022 Oct] 
* ماشین سرکوب جمهوری اسلامی خسته و متزلزل شده است   [2022 Oct] 
*صدها هزار نفر را کتک می‌زنند تا مردم را قانع کنند مهسا را کتک نزده‌اند  [2022 Sep] 
* کشته شدن مهسا امینی و «اسلام‌هراسی»  [2022 Sep] 
*بخت مجتبی در نشستن بر کرسی ولایت فقیه  [2022 Sep] 
*خیز برداشتن برای جنگ با ناتو بعد از تبدیل امنیت ملی به کالای اسقاطی  [2022 Jul] 
* سرنوشت صدام در انتظار پوتین است  [2022 Mar] 
*چهار ننگ ابدی که بر پیشانی روحانیت شیعه باقی خواهد ماند  [2022 Mar] 
*مراسم سالگرد انقلاب در سال ۱۴۰۰ هیچ ربطی به انقلاب ۵۷ نداشت  [2022 Feb] 
*چگونه می‌توان یک دولت-ملت را به نکبت و فلاکت کشاند؟  [2022 Jan] 
*یورونیوز فارسی: باجی که اتحادیه اروپا به رژیم اسلامی داده است  [2022 Jan] 
* ممنوعیت‌ زنان به ورزشگاه ها؛ ممنوعیت‌های ابلهانه یا منافع پنهان   [2021 Dec] 
* بی‌نظیری سه قوه‌ دافعه، تخریب و وحشیگری امپراطوری شیعه در تاریخ امپراطوری‌ها  [2021 Dec] 
*فلاکت‌ها را چگونه توجیه می‌کنند؟   [2021 Dec] 
* اندیشکده‌های «نظام»: موسسات زیباسازی سیاست‌ها و تصمیم‌های لات‌ها و چاقوکش‌ها   [2021 Dec] 
*هزینه‌های یکدستی حاکمیت و نیروهای گریز از مرکز   [2021 Dec] 
*گران کردن بنزین عملی‌ترین راه‌ حل بحران کسری بودجه برای دولت رئیسی   [2021 Oct] 
* آیا نسل «همه‌چیزدان‌»‌های شیعه رو به انقراض است؟  [2021 Oct] 
*تبلیغات سیاسی و «چانه‌زنی در بالا» سطح مهمل‌گویی را ارتقا می‌دهد استدلال‌هایی که مرغ پخته را به خنده می‌اندازد [2021 Sep] 
*تحفه‌هایی که با پست هوایی امریکایی-فرانسوی تحویل می‌شوند   [2021 Aug] 
*آیا ۳۰ میلیون دوز وارداتی رئیسی هم به ۶۰ میلیون دوز وارداتی روحانی خواهد پیوست؟   [2021 Aug] 
* شعارهای مترو صادقیه و پاساژ علاء‌الدین به شعارهای ملی تبدیل خواهند شد  [2021 Jul] 
*جمهوری اسلامی ایران دوران سختی در پیش رو دارد  [2021 Jul] 
*چشم‌اندازهای دولت ابراهیم رئیسی   [2021 Jun] 
*آینده‌ سیاسی محمدجواد ظریف   [2021 Jun] 
*روش‌های رقابت میان نامزدهای «نظام»  [2021 Jun] 
*چهار محور تبلیغات سیاسی به نفع حماس و جهاد اسلامی  [2021 May] 
*جانشینی خامنه‌ای + بازیگران کلیدی در رویداد ۲۸ خرداد ۱۴۰۰   [2021 Apr] 
*سه گونه سفارت جمهوری اسلامی ایران در ایالات متحده و کانادا   [2021 Apr] 
* ایرانیان سال را با هشت دروغ خامنه‌ای آغاز کردند   [2021 Mar] 
*سمت و سوی پنج پرونده امنیتی جمهوری اسلامی  [2021 Mar] 
*دانشگاه مریلند یا آشپزخانه‌ بیت، سپاه و دستگاه‌های امنیتی؟   [2021 Mar] 
* اسلامی‌سازی علوم؛ از آکادمی منیر‌الدین حسینی و مغازه مصباح تا دانشگاه هاروارد  [2021 Feb] 
*دلایل توقیف نفتکش و غنی‌سازی ۲۰ درصدی در آستانه انتقال قدرت در آمریکا  [2021 Jan] 
*کارنامه‌ی بی‌حاصل سیاست مماشات و خشنود‌سازی برای مهار جمهوری اسلامی  [2020 Dec] 
*در «بیت» خامنه‌ای چه می‌گذرد؟   [2020 Nov] 
*در جنگ ایران و عراق هر دو کشور شکست خوردند هیچ جنگی مقدس نیست  [2020 Sep] 
*نوبت بازنشستگی سیاسی حسن روحانی فرا رسیده است  [2020 Jul] 
*بازار پر رونق پیامبری، مهدویت و ارتباط با امام زمان در ایران  [2020 Jun] 
*دشمنی که نمی‌شناسند، سه افسانه‌سازی غالب در مورد ایالات متحده آمریکا  [2020 May] 
*برنامه‌ سپاه پاسداران انقلاب اسلامی برای ایران چیست؟   [2020 May] 
*میزان بی‌اطلاعی از مسائل ایران در گزارش‌های رسانه‌های غربی حیرت‌آور است  [2020 May] 
*خامنه‌ای: القای توهم منجی و فرار از پاسخگویی  [2020 Apr] 
*«نابحران» کُرونا و تحریم‌ها: نظام و لابی آن فرصتی برای تجدید قوا یافته‌اند  [2020 Apr] 
*پنج موج مهاجرت از جمهوری اسلامی، موج پنجم به غارتگران منابع کشور تعلق دارد،  [2020 Feb] 
*لابی جمهوری اسلامی ایران هم مانند خود آن غیرعادی است   [2020 Jan] 
*پنج افسانه در مورد قاسم سلیمانی  [2020 Jan] 
* از نظام قرار نیست «چیزی» باقی بماند   [2019 Dec] 
*آدرس‌های غلط تحلیلی در مورد اعتراضات آبان ۹۸  [2019 Nov] 
*از «یانکی گو هوم» تا «ایران برو بیرون»   [2019 Oct] 
*مغازه‌ی دو نبشی که جمهوری اسلامی باز کرده است   [2019 Oct] 
*روزی که «نرمش قهرمانانه‌ی- ۲» فرا خواهد رسید  [2019 Oct] 
*مداح اسرائیلی دیگر چه صیغه‌ای است؟ روش خلق این شتر گاو پلنگ   [2019 Sep] 
*چرا مردم ایران علیه رژیم به خیابان‌ها نمی‌آیند؟   [2019 Aug] 
*از همه‌ی دنیا طلبکارند، با همه‌ی نکبت و فلاکتی که به ارمغان آورده‌اند  [2019 May] 
*روش‌های مهندسی عقیدتی‌ـ‌سیاسی تجمعات ۲۰ هزار بلیت داربی بهار ۹۸ برای از‌ ما‌ بهتران  [2019 Apr] 
*یورونیوز فارسی آشکارا به دیگر بوق‌های تبلیغاتی فارسی‌زبان پیوسته است  [2019 Apr] 
*مردم ایران در دوران گذار، به رهبرانی مثل ترامپ نیاز دارند  [2019 Jan] 
*از زهرا کاظمی ‌تا جمال خاشقجی: رسوایی رسانه‌های غربی در گزارش نامتوازن قتل دو روزنامه‌نگار  [2018 Oct] 
*سوریه‌ای شدن، نه؛ یمنی سازی و ونزوئلایی شدن، آری  [2018 Oct] 
* کدام یک مبتذل است: موسیقی سوسن و جواد یساری یا امضای نامه‌ی لابی جمهوری اسلامی؟   [2018 Jul] 
*سه (بعلاوه یک) سناریو برای سقوط جمهوری اسلامی  [2018 Jul] 
* شش نمایش تهوع‌آور در حکومت اسلامی   [2018 Jul] 
*رهبران ایران اشغالگرند، یا هموطن؟  [2018 Jun] 
* تمام دروغ های ظریف   [2018 Jun] 
*اردک شَل روحانی، آغاز فروپاشی سیاسی  [2018 May] 
*رادیو فردا به یک خانه‌تکانی جدی نیاز دارد  [2018 Apr] 
*کاهش میانگین سن ازدواج دختران در ایران؛ چرا؟  [2018 Apr] 
*مرثیه ‌ای برای همه‌ء غرب ‌ستیزان   [2018 Mar] 
*تراژدی اسلام‌شناسی، خاورمیانه‌شناسی و ایران‌شناسی در دانشگاه‌های ایالات متحده   [2018 Feb] 
*رژیم‌های سیاسی با همه‌پرسی ساقط نمی‌شوند  [2018 Feb] 
*محمود احمدی نژاد: «رهبر انقلابی» که غیبش زد   [2018 Jan] 
*پا گذاشتن جمهوری اسلامی جای پای شوروی   [2018 Jan] 
*چهار ویژگی متمایز کننده‌ خیزش دی ۹۶: جدال با کابوس مستقر  [2018 Jan] 
*مهم‌ترین خطر امنیتی کشور: جمهوری اسلامی و تداوم آن   [2018 Jan] 
*«بازندگان جنبش اعتراضی دی ماه ۹۶»  [2018 Jan] 
*توهم «تغییر و اصلاح» به پشیمانی رسید  [2017 Dec] 
*سپنتا نیکنام و مرگ حاکمیت قانون و حقوق شهروندی   [2017 Nov] 
*اصلاحات سال‌ها پیش مُرد. همین!   [2017 Oct] 
*«جان اسنو» در تهران   [2017 Sep] 
*دشمنی اسلامگرایانه با غرب چه نتایجی دارد؟  [2017 Aug] 
*نظرسنجی‌هایی بدون ارزش علمی  [2017 Aug] 
*علی شریعتی: ایدئولوگ نظام سرکوب   [2017 Jun] 
*گام دوم مهندسی انتخابات ۹۶: چینش نامزدها و جهت دادن به کارزارها   [2017 Apr] 
* مهندسی انتخابات ۹۶ آغاز شده است  [2017 Apr] 
*از چپ عدالت‌گرا تا چپ امنیت‌گرا: طلیعه‌ ناسیونال-سوسیالیزم ایرانی  [2017 Apr] 
*جریان «اصولگرا»: واگرا و آشفته   [2017 Apr] 
*رسانه‌های فارسی‌زبان با مالیات شهروندان و منابع عمومی کشورهای غربی چه می‌کنند؟  [2017 Mar] 
*معضل محمد خاتمی برای «نظام»: ضعیف، کم آزار، اما غیر قابل اعتماد  [2017 Feb] 
*چهار روایت شخصی از جنایات داعشی جمهوری اسلامی   [2017 Feb] 
*«آشتی ملی»؛ طرحی توخالی و بی حاصل برای تقرب به خامنه‌ای   [2017 Feb] 
*هاشمی رفسنجانی؛ سیاست‌ورزی اسلامگرایانه در چارچوب ممکن‌ها  [2017 Jan] 
*مهندسی غرور ملی با هیچ  [2016 Dec] 
*ساختار آسیب‌های اجتماعی در ایران در سه نمودار  [2016 Nov] 
*دوازده پرسش پیرامون چرایی و چگونگی پیروزی ترامپ و شکست کلینتون  [2016 Nov] 
*واکنش ها به پیروزی ترامپ/ موج نارضایی‌ها، «نخبه‌گرایی، چند فرهنگ‌گرایی و جهان‌گرایی» را به عقب راند  [2016 Nov] 
*کودک آزاری جنسی در پناه «بیت» المجرمان  [2016 Oct] 
*جنگ با مردگان «غیر خودی»   [2016 Oct] 
*نهادهای پشتیبانی ایدئولوژیک برای استبداد مذهبی، تمامیت خواهی و کشورگشایی درایران   [2016 Oct] 
*مدیران جمهوری اسلامی در چه مواردی به اراذل و اوباش و لات‌ها متوسل می‌شوند؟   [2016 Oct] 
* انگاره بومی اداره و توسعه: واقعیت یا توهم؟  [2016 Sep] 
*میرقلی‌خان، امیری، دری اصفهانی: گامی کوچک از «قهرمان» تا «جاسوس»   [2016 Sep] 
*کدام‌یک اسلام را دزدیده‌اند: تروریست‌ها یا اصلاح‌طلبان؟  [2016 Jun] 
*نگاهی به نهادها و مبانی تصمیم‌گیری قوه قضائیه جمهوری اسلامی   [2016 May] 
*یک دیدار معمولی، یک عکس عادی، و موجی از اتهام و اعتراض  [2016 May] 
*عرصه‌های جدیدی که روحانیت شیعه در نوردیده  [2016 Apr] 
*ویروس ضد امریکایی؛ برندگان و بازندگان  [2016 Apr] 
*از چپ عدالت‌گرا تا چپ امنیت‌گرا: طلیعه‌ ناسیونال-سوسیالیزم ایرانی  [2016 Apr] 
*چرا در انتخابات مهندسی‌شده شرکت می‌کنند؟  [2016 Mar] 
*پدیده های قابل توجه و شگفت انگیز در نتایج انتخابات ۹۴  [2016 Feb] 
*انتخابات در نظام‌های اقتدارگرا تمامیت‌خواه  [2016 Feb] 
*چهار دلیل برای ترغیب به مشارکت در انتخابات ۹۴ و نقد آنها   [2016 Feb] 
*تصویب توافق اتمی در ایران: مجلس یا شورای امنیت ملی؟   [2015 Aug] 
*رژیم خمینی چگونه تداوم یافت؟  [2015 Jun] 
*نظام بی‌شرم جمهوری اسلامی: شرم، سیری چند؟ وقتی مردم قدرت پرسش نداشته باشند [2015 Mar] 
*قاسم سلیمانی: «الهه مهربانی»، «سردار عارف» یا فرمانده ترور؟  [2015 Mar] 
*معجزه‌ی حکومت ولایی شیعی: یزید نقش امام حسین را بازی می‌کند  [2014 Sep] 
*موضوعاتی که صدای آمريکا پوشش نمی‌دهد يا در اولويت آن نيست  [2014 Sep] 
*بی بی سیزاسیون صدای امریکا  [2014 Sep] 
*داعش، «سپاه قدس» اسلام‌گرایان سنی  [2014 Jun] 
*مسجدسازی دولتی به جای ساخت مسکن عمومی  [2014 Mar] 
*افسانه‌ی کمبود روحانی شيعه در ايران، مجيد محمدی  [2014 Feb] 
*برنامه‌ تلويزيونی روحانی و پنج بازنمايی از وضعيت دولت   [2014 Feb] 
*رژیم تحریم علیه تحریم  [2013 Sep] 
*ملی‌گرايی تکثرستيز: ضد غرب و پرونده‌ساز  [2013 Aug] 
*سياست‌ورزیِ تهی از شرم  [2013 Jul] 
*چرا سفر به ایران را تحریم نمی کنید؟  [2013 Jul] 
*شان يونسکوی رضا داوری: ننگ و آه  [2013 Jul] 
*توهمات علی خامنه‌ای  [2013 Apr] 
*علی خامنه‌ای و دروغ‌ها، رجزخوانی‌ها و مدعیات بی اساسش  [2013 Apr] 
*بخش فلسفه‌ی دانشگاه تهران، دکان علم‌فروشی و مدرک‌سازی  [2013 Apr] 
*فرسایش بنیان‌ها و پیوندهای اجتماعی در ایران  [2012 Dec] 
*ناشر غير امين و تبليغات سياسی  [2012 Jun] 
*تندیس‌های تنفر، اسلام رحمانی و مخاطرات امنیتی اسلام سیاسی  [2012 May] 
*خلائق را از براندازی ولایت فقیه می ترسانند  [2012 Apr] 
*«جامعه‌ ايران در سراشيبی انحطاط اجتماعی و اخلاقی»   [2012 Mar] 
*مطالعات خاورمیانه یا بسط تنفر، بی خیالی و پرده پوشی  [2012 Mar] 
*روشنفکران دینی و مقدسات مردم  [2012 Mar] 
*آمريکاستيزی روشنفکران ـ فعالان چپ ايرانی: سندرم "از موضع بالا"  [2012 Mar] 
*امپریالیسم و ادبیات لجن مالی در سنت سیاسی چپ  [2012 Feb] 
*مشکلات دروازه بانان سابق رسانه‌ها  [2012 Jan] 
*کارنامه‌ی سياه و سوگناک دين سازمان‌يافته  [2011 Dec] 
*صدايش را در نخواهند آورد  [2011 Dec] 
*دين سازمان‌يافته، مروج تنفر و تبعيض  [2011 Dec] 
*بیست روش گریز از پاسخ گویی: نقدی بر گزارش جمهوری اسلامی به کمیته حقوق بشر سازمان ملل  [2011 Dec] 
*آیا بدون دین سازمان یافته، دنیای بهتری نمی داشتیم؟ تقديم به رافق تقی، نويسنده‌ی آذربايجانی که طعمه‌ی ترور و خشونت دين سازمان يافته شد [2011 Nov] 
*همه از دولت‌ها پول می گیرند، اما ...   [2011 Nov] 
*در جستجوی فرزندان از دست رفته   [2011 Nov] 
*رهبر بعدی چگونه تعیین خواهد شد؟   [2010 Jun] 
*يک دروغ بزرگ ديگر؛ فساد اخلاقی ساختاری غرب  [2010 May] 
*جنبش سبز: اسلامگرا یا سکولار   [2010 May] 
*شهرنشينی، دانشگاه و طبقه متوسط: تهديدات امنيتی عليه ولايت فقيه  [2010 Apr] 
*از ربانی سالاری به اوباش سالاری؛ تحول ساختار قدرت در جمهوری اسلامی   [2010 Mar] 
*رهبر جمهوری اسلامی و مداحی به قصد تقرب   [2010 Feb] 
*هشت تحليل غلط؛ پيش و پس از انتخابات رياست جمهوری   [2010 Feb] 
*زمان محاکمه‌ی خامنه‌ای در دادگاه جنایی بین‌المللی فرا رسیده است   [2009 Jul] 
* الگوهای رایج فریب‌کاری در نظام جمهوری اسلامی  نام‌گذاری، دست‌کاری و تغییر مفاهیم و آمار، و از آنِ خود سازی [2009 Feb]