رهبران ایران اشغالگرند، یا هموطن؟
مجید محمدی

 

- آنچه در این مطلب می‌خوانید عینا کارهای یک دسته اوباش است که بنا به سیاست‌ها و دستورات اشغالگران کار می‌کنند. تصور کنید اگر ایران به طور کامل توسط عراق یا داعش اشغال شده بود، صدام حسین و حزب بعث‌اش و داعش چه کارهایی غیر از این موارد را در ایران انجام می‌دادند؟! رژیم بعثی حداقل به احوال شخصیه‌ی مردم کاری نداشت و داعش نیز بازی اصلاح طلب- اصولگرا راه نمی‌انداخت.

رژیم تمامیت‌خواه و اقتدارگرای جمهوری اسلامی در عرض کمتر از پنج سال پس از تأسیس به سرعت به یک رژیم مافیایی- پلیسی- امنیتی تبدیل شد. به تدریج جای نیروهای تحصیل‌کرده و دانشگاهی درگیر در انقلاب را لات‌ها و اراذل و اوباش محلات که عضو کمیته‌ها و بسیج محلات شده بودند گرفتند. در دوران جنگ هشت ساله که نعمتی برای رژیم به حساب می آمد حکومت قدرت نهادهای برساخته ی خود را تحکیم و نیروهای «طاغوتی» و «ضدانقلاب» را تصفیه یا بازنشسته کرد.

موج بیداری نسبت به خطای ‌ملی‌ای که صورت گرفته بود از همان ۲۲ بهمن ۵۷ آغاز شد اما این موج بسیار کند و همچنین ضعیف بود. تقریبا چهل سال طول کشید تا آن اقلیت اندک گسترش یابد و اکثر مردم ایران از خواب ضد امپریالیستی، ضد اسرائیلی و ضد غربی بعلاوه‌ی رویای تهی تمدن اسلامی دهه‌های چهل و پنجاه خورشیدی بیدار شده و ماهیت فاسد و اقتدارگرای اسلامگرایان چپ و راست را درک کنند. اما با وجود عدم رضایت رسما اعلام شده‌ی ۷۵ درصد مردم از رژیم موجود، طرح رفراندوم یا تحریم خارجی ضرورتا به سقوط جمهوری اسلامی نمی انجامند. تحریم تنها به تضعیف بنیه‌های مالی و اقتصادی آن منجر می‌شود و طرح رفراندوم به انحراف افکار عمومی از ماهیت اصلاح‌ناپذیر آن. سقوط جمهوری اسلامی حتی با مقاومت مدنی محدود و پراکنده نیز ممکن نیست مگر اینکه ده‌ها میلیون نفر برای یک هفته خیابان‌های کشور را اشغال و کسب و کارها را تعطیل کنند. حتی در همان حال نیز مشخص نیست حاکمان نظامی- امنیتی جمهوری اسلامی قدرت را بدون خونریزی واگذار کنند.

تغییر رژیم در نخست مستلزم تغییر گفتمان‌ها و نگرش‌ها به ویژه نسبت به کاست حاکم است. در این تغییر گفتمان، مخالفان و منتقدان باید متوجه شوند که نه با کاست حاکمی شامل هموطن و اصولگرا و اصلاح‌طلب و آخوند و فاسد بلکه با گروهی اشغالگر طرف هستند. کارهایی که حاکمان جمهوری اسلامی با ایران کرده‌اند در دوران حمله‌ی مغول یا افغان یا رومیان و یونانیان انجام نشد به ویژه در حوزه‌ محیط زیست، اقتصاد و فرهنگ. کارهایی که سپاه و بسیج و روحانیت شیعه در جمهوری اسلامی کرده و می کنند عینا همانند رفتار اشغالگران است و دست کمی از آنها ندارد.

 

●جمهوری اسلامی میراث فرهنگی کشور را در معرض تاراج و تخریب قرار داده است. میراثی که اسلامی تلقی نشود (مثل سنگ قبرهای یک قبرستان کهن روستای گچی‌سو بالا که از آثار آن برای سرپا کردن یک اتاقک استفاده می‌شود یا کل آن به آتش کشیده شد) تخریب شده یا رها می‌شود تا تخریب شود. در دوره‌ی احمدی نژاد ۶۰۰ هزار قطعه از آثار باستانی از موزه‌های کشور خارج شد (مقایسه کنید با اعمال داعش در سوریه و عراق).

●جمهوری اسلامی هزاران زندانی محکوم شده به حبس در زندان را دوباره محاکمه‌ی سرپایی و اعدام کرده است.

●جمهوری اسلامی غیر از نزدیکان خامنه‌ای در دستگاه تبلیغاتی و سرکوب، همه شهروندان را اعضای گروهک‌ها و احزاب منحله، فراریان، مرتدان، کفار، منافقین قدیم و جدید و منحرف و فاسد و لاابالی و حقیر و مزدور معرفی می کند؛ جمهوری اسلامی در هزاران جبهه از کنسرت موسیقی تا آرایش مو و از نوشیدنی تا مراسم عروسی و مهمانی با مردم ایران می‌جنگد.

●جمهوری اسلامی مدام همه‌ی شهروندان را می پاید (با شنود و گشت‌های شبانه)؛ شهروندان مدام مورد بازرسی نیروهای شبه‌نظامی (بسیج و لباس شخصی‌ها) قرار می‌گیرند (کاری که آلمانی‌ها در مناطق اشغال شده انجام می‌دادند).

●جمهوری اسلامی زندانیان را در زندان‌ها می‌کشد (امیدرضا میرصیافی، اکبر محمدی، هدی صابر، ستار بهشتی، زهرا کاظمی، سینا قنبری، وحید حیدری، سارو قهرمانی، علی پولادی، شهاب ابطحی، کاووس سید امامی، محمد راجی و طلب بساطی) و معترضان خیابانی را در خیابان.

●جمهوری اسلامی به دنبال تغییر همه‌ی سنت‌های مردم‌ است مثل چهارشنبه سوری، سیزده‌به‌در، و نوروز.

●جمهوری اسلامی مخالفان را ترور می‌کند: تنها در سال ۹۶ سعید کریمیان مدیر شبکه‌های تلویزیونی جِم در ۹ اردیبهشت و احمد مولا نیسی از فعالان سیاسی مخالف جمهوری اسلامی در ۱۷ آبان و دو عضو حزب دمکرات کردستان ایران در عراق یعنی قادر قادری در ۱۶ اسفند و صلاح رحمانی در ۹ اسفند که اولی کشته و دومی پاهای پسرش قطع شد؛ کتاب ترورهای جمهوری اسلامی مثنوی هفتاد من کاغذ می‌شود.

●جمهوری اسلامی نه تنها مخالفان و منتقدان زنده را سر به نیست بلکه قبرها و مجسمه‌ها را در کشور تخریب می‌کند (آخرین آنها قبر ابراهیم یزدی و تندیس حسن باشت‌باوی قهرمان مشت‌زنی آسیا در گچساران).

●جمهوری اسلامی حتی به جانوارانی مثل سگ‌های خانگی مردم رحم نمی‌کند. آنها را از صاحبانشان گرفته و در بیابان‌ها رها می‌کنند یا می‌کشند.

●جمهوری اسلامی از آغاز تأسیس به تاراج همه‌ی منابع کشور به سرعت هر چه تمام‌تر از آب و جنگل و حیوانات تا منابع زیرزمینی بدون نگاهی به آینده و تلاش برای توسعه‌ی پایدار و متوازن مشغول است. استخراج منابع طبیعی کشور با سرعت هرچه زیاد و خروج درآمدهای آنها از کشور بدون وقفه ادامه دارد (قیمت ارز از جمله به همین علت مدام بالا می‌رود)؛ منابعی که در دوران جمهوری اسلامی از میان رفته‌اند همه برگشت‌ناپذیر هستند

●جمهوری اسلامی باعث خروج میلیون‌ها ایرانی به ویژه نخبگان سیاسی و فکری و هنری و ورزشی از ترس اعدام و بازداشت و زندانی شدن و شرایط دشوار زندگی شده است.

●جمهوری اسلامی موجب زندگی یک چهارم ایرانیان در حواشی شهرها، ۱۵ میلیون نفر زیر خط فقر مطلق (محتاج به نان و پوشاک و سرپناه) و دو سوم زیر خط فقر نسبی، و یک بیکار در هر خانوار و سه میلیون کودک کار شده است.

●جمهوری اسلامی یعنی فساد فراگیر و نهادینه‌ی مقامات و خروج منابع از کشور.

●جمهوری اسلامی یعنی تحقیر مدام شهروندان ایرانی توسط «رهبر» و دستگاه تبلیغاتی با حقیر و میکرب خواندن آنها، با فریب‌خورده و عامل دشمن دانستن آنها.

●جمهوری اسلامی یعنی خرید مستغلات و بازکردن حساب‌های بانکی در خارج از کشور توسط مقامات برای روزی که می‌دانند اشغالگری آنها به پایان می‌رسد.

●جمهوری اسلامی یعنی جمع‌آوری و نابودی صدها اثر هنری (مثل مجسمه‌های فضاهای عمومی) شبیه به کاری که هیتلر در مناطق اشغال شده انجام می‌داد.

اینها عینا کارهای یک دسته اوباش است که بنا به سیاست‌ها و دستورات اشغالگران کار می‌کنند. تصور کنید اگر ایران به طور کامل توسط عراق یا داعش اشغال می‌شد، صدام حسین و حزب بعث‌اش و داعش چه کارهایی غیر از موارد بالا در ایران انجام می‌دادند؟! رژیم بعثی حداقل به احوال شخصیه‌ی مردم کاری نداشت و داعش نیز بازی اصلاح طلب- اصولگرا راه نمی‌انداخت. مغولان در حیطه‌ی دین مردم دخالت نمی‌کردند و ایران تحت مغول از بیشترین آزادی‌های دینی برخوردار بود. خسارتی که جمهوری اسلامی بر ایران وارد کرده (در حوزه‌های مختلف اجتماعی، فرهنگی، محیط زیستی و اقتصادی) بسیار فراتر از خسارت‌های اشغال توسط بیگانه بوده است. همچنین سرعت خروج منابع از کشور تنها با خوی اشغالگری همخوان است. عجیب اینجاست که گروهی به بهانه‌ی پیشگیری از «حمله‌ی بیگانه» از تداوم حکومت اشغالگران موجود دفاع می‌کنند.

زشتترین کار اشغالگران

زشت‌ترین کاری که به اشغالگران در فرهنگ ایرانی نسبت داده می‌شود تجاوز به ناموس است. جمهوری اسلامی در این زمینه نیز روی اشغالگران را سپید کرده است. داستان خانه‌های عفاف که از دهه‌ی هفتاد خورشیدی بر سر زبان‌ها افتاده داستان دست‌درازی روحانیون و پاسدارانشان به ناموس ایرانیان بی‌قدرت است. ماجرای سعید طوسی، قاری مخصوص «بیت رهبری»، این دست‌درازی را به کودکان و نوجوانان بسط داد. در این موارد دستگاه قضایی مسئولیت لاپوشانی و بستن پرونده‌هایی را دارد که دادگاه افکار عمومی باز کرده است.

رمز سقوط: درک اشغالگری

بدون آنکه تک تک غیرخودی‌ها (حدود ۷۵ میلیون ایرانی) به شرایط اشغال کشورشان توسط روحانیت شیعه و پاسدارانشان پی ببرند جمهوری اسلامی سقوط نخواهد کرد. بدون نگاه اشغالگر به روحانیت شیعه و بسیج و سپاه، مقاومت مدنی و ملی در برابر این رژیم شکل نخواهد گرفت. لات و لوت‌های سپاهی و بسیجی که درویشان را به زدن آرپی‌جی تهدید می‌کنند و «دختران خیابان انقلاب» را حقیر و فاسد و دشمن می‌خوانند غیر از اشغالگر نیستند. در یک کشور اشغال شده است که هر چیز مشروعی نوع آزادش زیرزمینی است (موسیقی، کتاب، فیلم، مشروب، روابط صمیمانه، مهمانی، عروسی، دانشگاه بهاییان، و کلیسا).

تفکیک گمراهکننده

اصلاح‌طلبان بر اساس نتایج «بیعت ۹۶»، مردم بالای ۱۸ سال را به سه گروه ۲۵ میلیونی (طرفدار اصلاح‌طلبان)، ۱۶ میلیونی (طرفدار اصولگرایان) و ۱۸ میلیونی (رای ندهنده‌ها) تقسیم می‌کنند (سعید شریعتی، ایرنا، ۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۷). پس از اعتراضات دی‌ماه ۹۶ می‌گویند ۲۷ درصد برانداز، ۶۰ درصد اصلاح‌طلب و ۱۳ درصد طرفدار وضعیت موجود (علیرضا علوی تبار، اعتماد ۱۲ خرداد ۱۳۹۷) تا از این ارقام من‌درآوردی نتیجه بگیرند که اولا مردم به دنبال کنار آمدن با حکومت موجودند و ثانیا جامعه‌ی ایران تنها با کنار آمدن این سه قشر و دادن سهم نظامی‌گرایان و امنیتی‌ها و روحانیون در کنار سهم اصلاح‌طلبان (همه‌ی منابع کشور به این دو می‌رسد) به صلح و صلاح می‌رسد. در این میان روشن نیست چگونه پس از کارزار «پشیمانم» و اعتراضات دی‌ماه ۹۶ که در آن شعار داده شد «اصلاح‌طلب اصولگرا، دیگه تمومه ماجرا» ناگهان سهم اصلاح‌طلبان از ۴۲ درصد (رای روحانی در میان جمعیت دارای حق رأی) به ۶۰ درصد ارتقا یافته است!

در هر حال، این تقسیم از اساس غلط است چون رای روحانی و رئیسی در «بیعت ۹۶» اصولا بر اساس «نه» به طرف دیگر و وعده‌های توخالی آنها (بدون رسانه‌های آزاد و آزادی بیان) و خالی شدن میدان با نظارت دستصوابی به دست آمده است. در شمارش آرا نیز اطمینانی وجود ندارد چون هیچ منبع مستقلی انتخابات را نظارت نمی‌کند و مقامات جمهوری اسلامی چهار دهه است به مردم دروغ و تقلب تحویل داده‌اند. کسانی که در «بیعت‌»ها شرکت می کنند اصولا رایشان را نمی‌توان در سبد اصلاح‌طلبان یا اصولگرایان یا براندازان قرار داد چون نه روحانی اصلاح‌طلب بود، نه شرکت در بیعت به معنای عدم باور به براندازی است و نه رای به رئیسی به معنای طرفداری از وضعیت موجود است. آنچه در اینجا مایه‌ی حیرت است تلاش جمعی از ایرانیان برای عادی جلوه دادن رژیمی است که کشور را همانند اشغالگران اداره می‌کند.

تبخیر دغدغه‌های ملی و انسانی

شاید در دوران جنگ ایران و عراق بودند بسیجیان و سپاهیانی که با دغدغه‌های انسانی و ملی به جبهه‌ها می‌رفتند اما بسیج و سپاهی که در دوران خامنه‌ای شکل گرفته و حوزه‌های علمیه‌ای که تحت نظر خامنه‌ای و وفادارانش اداره می‌شوند اصولا تهی از دغدغه‌های انسانی و ملی هستند. تنها به مواجهه‌ی آنها با جنگ در سوریه نگاه کنید. سپاه در همکاری با بشار اسد دارد کودکان و زنان سوری را سلاخی می‌کند و صدایی از حتی یکی از آنها در نمی‌آید. حتی اصلاح‌طلبان نیز با این سلاخی همراهی کامل دارند.

مذاکره با اشغالگر

استمرارطلبان می‌گویند باید با سپاهیان و روحانیت تمامیت‌خواه به مذاکره نشست و طرف مقابل البته آنها را نادیده می‌گیرد. آنها مانند کبک از خامنه‌ای تقاضا می‌کنند که خودکشی سیاسی کرده و از مقامش کناره‌گیری کند. اما با کسانی که اسلحه در دست دستوراتی را صادر می‌کنند و همه‌ی فضاهای عمومی کشور را اشغال کرده‌اند نمی‌توان به گفتگو نشست. وجود میلیون‌ها ایرانی در خارج کشور به ویژه فعالان سیاسی و اجتماعی و فرهنگی اصولا به معنی مذاکره ناپذیری حاکمان و دلیل اشغال شدن وطن آنهاست. آنها که در خارج زندگی می‌کنند و از استبداد گریخته‌اند و همزمان به ارسال درخواست و مذاکره با رژیم جبار برای کسب حقوق باور دارند ناسازگاری و بی‌منطقی درک و مواضع خویش را اثبات می‌کنند.

اشغالگران وجود دارند و نمی‌توان آنها را نادیده گرفت اما روش محدود کردن آنها تن دادن به قوه‌ی زور آنها ومساوی قرار دادن آنها با ایران نیست. آنها اطاعت محض می‌خواهند. روحانیون حاکم در ایران حتی در یک گفتگو با کسانی که مبانی فکری آنها را قبول ندارند حاضر نمی‌شوند. نه تنها روحانیون حاکم بلکه حتی برخی روحانیون و مقامات سابق که امروز در غرب زندگی می‌کنند حاضر به گفتگو با مخالفان و منتقدان خود نیستند و در برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی اول می‌پرسند چه کسی طرف آنهاست و بعد شرکت می‌کنند. روحانیت شیعه و وفاداران به آنها اهل گفتگو نبوده و نیستند. اگر برای خودنمایی و تبلیغ هم در جایی ظاهر شوند طرف مقابل را تکفیر کرده و جنگ‌طلب و خائن معرفی می‌کنند.

منبع:کیهان لندن


فهرست مطالب مجید محمدی  در سایت پژواک ایران 

*علیه یهودستیزی و اسرائیل ستیزی اتحاد اسلامیسم، مارکسیسم و فاشیسم علیه یهودیان و دولت سکولار آنها [2023 Nov] 
* پنج مجموعه پرسش و پنج خلط در راستای صلح‌طلبی توهمی  [2023 Oct] 
*ستاد فرماندهی عملیات جنایی حماس و جهاد اسلامی در تهران است  [2023 Oct] 
*چگونه می‌توان منابع یک دولت-ملت را غارت کرد و آن را به خاک سیاه نشاند؟  [2023 Sep] 
*سه هدف تغییرناپذیر هر جنبش اعتراضی در ایران آینده: انحلال سپاه و بسیج، تعطیلی روحانیت شیعه، و برکناری همه مقامات رژیم  [2023 Sep] 
* نهادهای انتصابی رژیم اسلامی در ایران بلاموضوع شده‌اند   [2023 Aug] 
* دادخواه گیج و گنگ یا سوسیالیست متوهم در برابر یک انتخاب سخت  [2023 Apr] 
*شرم بر دولت بایدن  [2023 Feb] 
*لابی رژیم کودک کش، شبکه ی عوامل آن در بوق های تبلیغاتی غربی، و اصلاح طلبان شیپور را از سمت گشادش می نوازند  [2023 Feb] 
*جامعه ایران به شرایط ماقبل ۲۶ شهریور ۱۴۰۱ باز نخواهد گشت  [2023 Jan] 
*۱۲ پرسش در باب وکالت سیاسی به شاهزاده رضا پهلوی در دوران براندازی و گذار از یک رژیم تمامیت‌خواه  [2023 Jan] 
* روحانیت شیعه، بزرگ‌ترین بازنده انقلاب سکولار و آزادی‌خواهانه ۱۴۰۱  [2022 Dec] 
*زمان گردهمایی ۱۰۰هزار نفری در واشنگتن دی‌سی فرا رسیده است  [2022 Oct] 
* ماشین سرکوب جمهوری اسلامی خسته و متزلزل شده است   [2022 Oct] 
*صدها هزار نفر را کتک می‌زنند تا مردم را قانع کنند مهسا را کتک نزده‌اند  [2022 Sep] 
* کشته شدن مهسا امینی و «اسلام‌هراسی»  [2022 Sep] 
*بخت مجتبی در نشستن بر کرسی ولایت فقیه  [2022 Sep] 
*خیز برداشتن برای جنگ با ناتو بعد از تبدیل امنیت ملی به کالای اسقاطی  [2022 Jul] 
* سرنوشت صدام در انتظار پوتین است  [2022 Mar] 
*چهار ننگ ابدی که بر پیشانی روحانیت شیعه باقی خواهد ماند  [2022 Mar] 
*مراسم سالگرد انقلاب در سال ۱۴۰۰ هیچ ربطی به انقلاب ۵۷ نداشت  [2022 Feb] 
*چگونه می‌توان یک دولت-ملت را به نکبت و فلاکت کشاند؟  [2022 Jan] 
*یورونیوز فارسی: باجی که اتحادیه اروپا به رژیم اسلامی داده است  [2022 Jan] 
* ممنوعیت‌ زنان به ورزشگاه ها؛ ممنوعیت‌های ابلهانه یا منافع پنهان   [2021 Dec] 
* بی‌نظیری سه قوه‌ دافعه، تخریب و وحشیگری امپراطوری شیعه در تاریخ امپراطوری‌ها  [2021 Dec] 
*فلاکت‌ها را چگونه توجیه می‌کنند؟   [2021 Dec] 
* اندیشکده‌های «نظام»: موسسات زیباسازی سیاست‌ها و تصمیم‌های لات‌ها و چاقوکش‌ها   [2021 Dec] 
*هزینه‌های یکدستی حاکمیت و نیروهای گریز از مرکز   [2021 Dec] 
*گران کردن بنزین عملی‌ترین راه‌ حل بحران کسری بودجه برای دولت رئیسی   [2021 Oct] 
* آیا نسل «همه‌چیزدان‌»‌های شیعه رو به انقراض است؟  [2021 Oct] 
*تبلیغات سیاسی و «چانه‌زنی در بالا» سطح مهمل‌گویی را ارتقا می‌دهد استدلال‌هایی که مرغ پخته را به خنده می‌اندازد [2021 Sep] 
*تحفه‌هایی که با پست هوایی امریکایی-فرانسوی تحویل می‌شوند   [2021 Aug] 
*آیا ۳۰ میلیون دوز وارداتی رئیسی هم به ۶۰ میلیون دوز وارداتی روحانی خواهد پیوست؟   [2021 Aug] 
* شعارهای مترو صادقیه و پاساژ علاء‌الدین به شعارهای ملی تبدیل خواهند شد  [2021 Jul] 
*جمهوری اسلامی ایران دوران سختی در پیش رو دارد  [2021 Jul] 
*چشم‌اندازهای دولت ابراهیم رئیسی   [2021 Jun] 
*آینده‌ سیاسی محمدجواد ظریف   [2021 Jun] 
*روش‌های رقابت میان نامزدهای «نظام»  [2021 Jun] 
*چهار محور تبلیغات سیاسی به نفع حماس و جهاد اسلامی  [2021 May] 
*جانشینی خامنه‌ای + بازیگران کلیدی در رویداد ۲۸ خرداد ۱۴۰۰   [2021 Apr] 
*سه گونه سفارت جمهوری اسلامی ایران در ایالات متحده و کانادا   [2021 Apr] 
* ایرانیان سال را با هشت دروغ خامنه‌ای آغاز کردند   [2021 Mar] 
*سمت و سوی پنج پرونده امنیتی جمهوری اسلامی  [2021 Mar] 
*دانشگاه مریلند یا آشپزخانه‌ بیت، سپاه و دستگاه‌های امنیتی؟   [2021 Mar] 
* اسلامی‌سازی علوم؛ از آکادمی منیر‌الدین حسینی و مغازه مصباح تا دانشگاه هاروارد  [2021 Feb] 
*دلایل توقیف نفتکش و غنی‌سازی ۲۰ درصدی در آستانه انتقال قدرت در آمریکا  [2021 Jan] 
*کارنامه‌ی بی‌حاصل سیاست مماشات و خشنود‌سازی برای مهار جمهوری اسلامی  [2020 Dec] 
*در «بیت» خامنه‌ای چه می‌گذرد؟   [2020 Nov] 
*در جنگ ایران و عراق هر دو کشور شکست خوردند هیچ جنگی مقدس نیست  [2020 Sep] 
*نوبت بازنشستگی سیاسی حسن روحانی فرا رسیده است  [2020 Jul] 
*بازار پر رونق پیامبری، مهدویت و ارتباط با امام زمان در ایران  [2020 Jun] 
*دشمنی که نمی‌شناسند، سه افسانه‌سازی غالب در مورد ایالات متحده آمریکا  [2020 May] 
*برنامه‌ سپاه پاسداران انقلاب اسلامی برای ایران چیست؟   [2020 May] 
*میزان بی‌اطلاعی از مسائل ایران در گزارش‌های رسانه‌های غربی حیرت‌آور است  [2020 May] 
*خامنه‌ای: القای توهم منجی و فرار از پاسخگویی  [2020 Apr] 
*«نابحران» کُرونا و تحریم‌ها: نظام و لابی آن فرصتی برای تجدید قوا یافته‌اند  [2020 Apr] 
*پنج موج مهاجرت از جمهوری اسلامی، موج پنجم به غارتگران منابع کشور تعلق دارد،  [2020 Feb] 
*لابی جمهوری اسلامی ایران هم مانند خود آن غیرعادی است   [2020 Jan] 
*پنج افسانه در مورد قاسم سلیمانی  [2020 Jan] 
* از نظام قرار نیست «چیزی» باقی بماند   [2019 Dec] 
*آدرس‌های غلط تحلیلی در مورد اعتراضات آبان ۹۸  [2019 Nov] 
*از «یانکی گو هوم» تا «ایران برو بیرون»   [2019 Oct] 
*مغازه‌ی دو نبشی که جمهوری اسلامی باز کرده است   [2019 Oct] 
*روزی که «نرمش قهرمانانه‌ی- ۲» فرا خواهد رسید  [2019 Oct] 
*مداح اسرائیلی دیگر چه صیغه‌ای است؟ روش خلق این شتر گاو پلنگ   [2019 Sep] 
*چرا مردم ایران علیه رژیم به خیابان‌ها نمی‌آیند؟   [2019 Aug] 
*از همه‌ی دنیا طلبکارند، با همه‌ی نکبت و فلاکتی که به ارمغان آورده‌اند  [2019 May] 
*روش‌های مهندسی عقیدتی‌ـ‌سیاسی تجمعات ۲۰ هزار بلیت داربی بهار ۹۸ برای از‌ ما‌ بهتران  [2019 Apr] 
*یورونیوز فارسی آشکارا به دیگر بوق‌های تبلیغاتی فارسی‌زبان پیوسته است  [2019 Apr] 
*مردم ایران در دوران گذار، به رهبرانی مثل ترامپ نیاز دارند  [2019 Jan] 
*از زهرا کاظمی ‌تا جمال خاشقجی: رسوایی رسانه‌های غربی در گزارش نامتوازن قتل دو روزنامه‌نگار  [2018 Oct] 
*سوریه‌ای شدن، نه؛ یمنی سازی و ونزوئلایی شدن، آری  [2018 Oct] 
* کدام یک مبتذل است: موسیقی سوسن و جواد یساری یا امضای نامه‌ی لابی جمهوری اسلامی؟   [2018 Jul] 
*سه (بعلاوه یک) سناریو برای سقوط جمهوری اسلامی  [2018 Jul] 
* شش نمایش تهوع‌آور در حکومت اسلامی   [2018 Jul] 
*رهبران ایران اشغالگرند، یا هموطن؟  [2018 Jun] 
* تمام دروغ های ظریف   [2018 Jun] 
*اردک شَل روحانی، آغاز فروپاشی سیاسی  [2018 May] 
*رادیو فردا به یک خانه‌تکانی جدی نیاز دارد  [2018 Apr] 
*کاهش میانگین سن ازدواج دختران در ایران؛ چرا؟  [2018 Apr] 
*مرثیه ‌ای برای همه‌ء غرب ‌ستیزان   [2018 Mar] 
*تراژدی اسلام‌شناسی، خاورمیانه‌شناسی و ایران‌شناسی در دانشگاه‌های ایالات متحده   [2018 Feb] 
*رژیم‌های سیاسی با همه‌پرسی ساقط نمی‌شوند  [2018 Feb] 
*محمود احمدی نژاد: «رهبر انقلابی» که غیبش زد   [2018 Jan] 
*پا گذاشتن جمهوری اسلامی جای پای شوروی   [2018 Jan] 
*چهار ویژگی متمایز کننده‌ خیزش دی ۹۶: جدال با کابوس مستقر  [2018 Jan] 
*مهم‌ترین خطر امنیتی کشور: جمهوری اسلامی و تداوم آن   [2018 Jan] 
*«بازندگان جنبش اعتراضی دی ماه ۹۶»  [2018 Jan] 
*توهم «تغییر و اصلاح» به پشیمانی رسید  [2017 Dec] 
*سپنتا نیکنام و مرگ حاکمیت قانون و حقوق شهروندی   [2017 Nov] 
*اصلاحات سال‌ها پیش مُرد. همین!   [2017 Oct] 
*«جان اسنو» در تهران   [2017 Sep] 
*دشمنی اسلامگرایانه با غرب چه نتایجی دارد؟  [2017 Aug] 
*نظرسنجی‌هایی بدون ارزش علمی  [2017 Aug] 
*علی شریعتی: ایدئولوگ نظام سرکوب   [2017 Jun] 
*گام دوم مهندسی انتخابات ۹۶: چینش نامزدها و جهت دادن به کارزارها   [2017 Apr] 
* مهندسی انتخابات ۹۶ آغاز شده است  [2017 Apr] 
*از چپ عدالت‌گرا تا چپ امنیت‌گرا: طلیعه‌ ناسیونال-سوسیالیزم ایرانی  [2017 Apr] 
*جریان «اصولگرا»: واگرا و آشفته   [2017 Apr] 
*رسانه‌های فارسی‌زبان با مالیات شهروندان و منابع عمومی کشورهای غربی چه می‌کنند؟  [2017 Mar] 
*معضل محمد خاتمی برای «نظام»: ضعیف، کم آزار، اما غیر قابل اعتماد  [2017 Feb] 
*چهار روایت شخصی از جنایات داعشی جمهوری اسلامی   [2017 Feb] 
*«آشتی ملی»؛ طرحی توخالی و بی حاصل برای تقرب به خامنه‌ای   [2017 Feb] 
*هاشمی رفسنجانی؛ سیاست‌ورزی اسلامگرایانه در چارچوب ممکن‌ها  [2017 Jan] 
*مهندسی غرور ملی با هیچ  [2016 Dec] 
*ساختار آسیب‌های اجتماعی در ایران در سه نمودار  [2016 Nov] 
*دوازده پرسش پیرامون چرایی و چگونگی پیروزی ترامپ و شکست کلینتون  [2016 Nov] 
*واکنش ها به پیروزی ترامپ/ موج نارضایی‌ها، «نخبه‌گرایی، چند فرهنگ‌گرایی و جهان‌گرایی» را به عقب راند  [2016 Nov] 
*کودک آزاری جنسی در پناه «بیت» المجرمان  [2016 Oct] 
*جنگ با مردگان «غیر خودی»   [2016 Oct] 
*نهادهای پشتیبانی ایدئولوژیک برای استبداد مذهبی، تمامیت خواهی و کشورگشایی درایران   [2016 Oct] 
*مدیران جمهوری اسلامی در چه مواردی به اراذل و اوباش و لات‌ها متوسل می‌شوند؟   [2016 Oct] 
* انگاره بومی اداره و توسعه: واقعیت یا توهم؟  [2016 Sep] 
*میرقلی‌خان، امیری، دری اصفهانی: گامی کوچک از «قهرمان» تا «جاسوس»   [2016 Sep] 
*کدام‌یک اسلام را دزدیده‌اند: تروریست‌ها یا اصلاح‌طلبان؟  [2016 Jun] 
*نگاهی به نهادها و مبانی تصمیم‌گیری قوه قضائیه جمهوری اسلامی   [2016 May] 
*یک دیدار معمولی، یک عکس عادی، و موجی از اتهام و اعتراض  [2016 May] 
*عرصه‌های جدیدی که روحانیت شیعه در نوردیده  [2016 Apr] 
*ویروس ضد امریکایی؛ برندگان و بازندگان  [2016 Apr] 
*از چپ عدالت‌گرا تا چپ امنیت‌گرا: طلیعه‌ ناسیونال-سوسیالیزم ایرانی  [2016 Apr] 
*چرا در انتخابات مهندسی‌شده شرکت می‌کنند؟  [2016 Mar] 
*پدیده های قابل توجه و شگفت انگیز در نتایج انتخابات ۹۴  [2016 Feb] 
*انتخابات در نظام‌های اقتدارگرا تمامیت‌خواه  [2016 Feb] 
*چهار دلیل برای ترغیب به مشارکت در انتخابات ۹۴ و نقد آنها   [2016 Feb] 
*تصویب توافق اتمی در ایران: مجلس یا شورای امنیت ملی؟   [2015 Aug] 
*رژیم خمینی چگونه تداوم یافت؟  [2015 Jun] 
*نظام بی‌شرم جمهوری اسلامی: شرم، سیری چند؟ وقتی مردم قدرت پرسش نداشته باشند [2015 Mar] 
*قاسم سلیمانی: «الهه مهربانی»، «سردار عارف» یا فرمانده ترور؟  [2015 Mar] 
*معجزه‌ی حکومت ولایی شیعی: یزید نقش امام حسین را بازی می‌کند  [2014 Sep] 
*موضوعاتی که صدای آمريکا پوشش نمی‌دهد يا در اولويت آن نيست  [2014 Sep] 
*بی بی سیزاسیون صدای امریکا  [2014 Sep] 
*داعش، «سپاه قدس» اسلام‌گرایان سنی  [2014 Jun] 
*مسجدسازی دولتی به جای ساخت مسکن عمومی  [2014 Mar] 
*افسانه‌ی کمبود روحانی شيعه در ايران، مجيد محمدی  [2014 Feb] 
*برنامه‌ تلويزيونی روحانی و پنج بازنمايی از وضعيت دولت   [2014 Feb] 
*رژیم تحریم علیه تحریم  [2013 Sep] 
*ملی‌گرايی تکثرستيز: ضد غرب و پرونده‌ساز  [2013 Aug] 
*سياست‌ورزیِ تهی از شرم  [2013 Jul] 
*چرا سفر به ایران را تحریم نمی کنید؟  [2013 Jul] 
*شان يونسکوی رضا داوری: ننگ و آه  [2013 Jul] 
*توهمات علی خامنه‌ای  [2013 Apr] 
*علی خامنه‌ای و دروغ‌ها، رجزخوانی‌ها و مدعیات بی اساسش  [2013 Apr] 
*بخش فلسفه‌ی دانشگاه تهران، دکان علم‌فروشی و مدرک‌سازی  [2013 Apr] 
*فرسایش بنیان‌ها و پیوندهای اجتماعی در ایران  [2012 Dec] 
*ناشر غير امين و تبليغات سياسی  [2012 Jun] 
*تندیس‌های تنفر، اسلام رحمانی و مخاطرات امنیتی اسلام سیاسی  [2012 May] 
*خلائق را از براندازی ولایت فقیه می ترسانند  [2012 Apr] 
*«جامعه‌ ايران در سراشيبی انحطاط اجتماعی و اخلاقی»   [2012 Mar] 
*مطالعات خاورمیانه یا بسط تنفر، بی خیالی و پرده پوشی  [2012 Mar] 
*روشنفکران دینی و مقدسات مردم  [2012 Mar] 
*آمريکاستيزی روشنفکران ـ فعالان چپ ايرانی: سندرم "از موضع بالا"  [2012 Mar] 
*امپریالیسم و ادبیات لجن مالی در سنت سیاسی چپ  [2012 Feb] 
*مشکلات دروازه بانان سابق رسانه‌ها  [2012 Jan] 
*کارنامه‌ی سياه و سوگناک دين سازمان‌يافته  [2011 Dec] 
*صدايش را در نخواهند آورد  [2011 Dec] 
*دين سازمان‌يافته، مروج تنفر و تبعيض  [2011 Dec] 
*بیست روش گریز از پاسخ گویی: نقدی بر گزارش جمهوری اسلامی به کمیته حقوق بشر سازمان ملل  [2011 Dec] 
*آیا بدون دین سازمان یافته، دنیای بهتری نمی داشتیم؟ تقديم به رافق تقی، نويسنده‌ی آذربايجانی که طعمه‌ی ترور و خشونت دين سازمان يافته شد [2011 Nov] 
*همه از دولت‌ها پول می گیرند، اما ...   [2011 Nov] 
*در جستجوی فرزندان از دست رفته   [2011 Nov] 
*رهبر بعدی چگونه تعیین خواهد شد؟   [2010 Jun] 
*يک دروغ بزرگ ديگر؛ فساد اخلاقی ساختاری غرب  [2010 May] 
*جنبش سبز: اسلامگرا یا سکولار   [2010 May] 
*شهرنشينی، دانشگاه و طبقه متوسط: تهديدات امنيتی عليه ولايت فقيه  [2010 Apr] 
*از ربانی سالاری به اوباش سالاری؛ تحول ساختار قدرت در جمهوری اسلامی   [2010 Mar] 
*رهبر جمهوری اسلامی و مداحی به قصد تقرب   [2010 Feb] 
*هشت تحليل غلط؛ پيش و پس از انتخابات رياست جمهوری   [2010 Feb] 
*زمان محاکمه‌ی خامنه‌ای در دادگاه جنایی بین‌المللی فرا رسیده است   [2009 Jul] 
* الگوهای رایج فریب‌کاری در نظام جمهوری اسلامی  نام‌گذاری، دست‌کاری و تغییر مفاهیم و آمار، و از آنِ خود سازی [2009 Feb]