هزینه‌های یکدستی حاکمیت و نیروهای گریز از مرکز
مجید محمدی


به دلیل نقش رفسنجانی در رهبر شدن خامنه‌ای و نفوذش در میان قشر حاکم، علی خامنه‌ای نمی‌توانست رفسنجانی را یک‌باره به خانه بفرستد و کنترل همه‌ امور را به دست گیرد؛ به همین دلیل هشت سال با او کار کرد و به‌تدریج نهادهایی را که زیر نظر و تحت نفوذ او بود (مثل صداوسیما و نیروی انتظامی) از چنگش در آورد. در دور دوم، نوبت به وزرا رسید و در نهایت تنها وزرای اقتصادی برای رفسنجانی ماندند و بقیه یعنی وزرای دفاع، امور خارجه، اطلاعات، آموزش‌وپرورش، ارشاد و کشور هم با نظر خامنه‌ای تعیین می‌شدند.

با پایان دو دوره‌‌ ریاست‌جمهوری رفسنجانی، چاپلوسانی مثل عطاءالله مهاجرانی در پی آن بودند که او را رئیس‌جمهوری مادام‌العمر کنند اما خامنه‌ای به صراحت با این پیشنهاد مخالفت کرد و در پی آن بود که ناطق نوری را به جای او بنشاند اما مردم ایران او را از این کار بازداشتند. در آن دوره، با وجود نفوذ رفسنجانی و بیت خمینی، خامنه‌ای و همراهانش نتوانستند جلوی رئیس‌جمهوری شدن خاتمی را بگیرند اما با حمله به دانشگاه‌های تهران و تبریز، تعطیلی بیش از ۱۰۰ نشریه و روزنامه، محاکمه و زندانی کردن صدها روزنامه‌نگار و فعال سیاسی و قتل‌های زنجیره‌ای نویسندگان و فعالان سیاسی، از اصلاح‌طلبان و مردمی که برخلاف نظر خامنه‌ای عمل کرده بودند، انتقام گرفتند.

به دلیل نفوذی که رفسنجانی در میان روحانیون و قشر حاکم داشت، خامنه‌ای نمی‌خواست او در جایگاهی تعیین‌کننده باقی بماند و در نظر داشت او را به مقامی تشریفاتی مثل رئیس مجمع تشخیص مصلحت بگمارد. روی کار آمدن خاتمی پروژه‌ از آن خود کردن همه‌ قوای حکومتی خامنه‌ای را هشت سال به تاخیر انداخت.

در دور بعد، نیروهای نظامی و سیاسی و روحانیون وفادار به خامنه‌ای همگی متحد شدند تا احمدی‌نژاد را بر سر کار بیاورند و چنین کردند. با آمدن او، تصور خامنه‌ای و بیت آن بود که حکومت یکدست شده و دوگانگی حاکمیت در حیطه‌های اجرایی و اداری پایان یافته است اما احمدی‌نژاد بلافاصله بعد از بیعت ۱۳۸۸، پرچم نافرمانی از خامنه‌ای و اعضای بیت را بلند کرد و حاکمیت یگانه دود شد.

پس از پایان دوره احمدی‌نژاد، رفسنجانی که خود رد صلاحیت شده بود، با همه‌ اصلاح‌طلبان و بخشی از نیروهای اقتدارگرا که از سیاست‌های خامنه‌ای فاصله گرفته بودند (مثل ناطق نوری)، روحانی را در برابر او نهادند و خامنه‌ای مجبور شد هشت سال هم او را تحمل کند.

در بیعت ۱۴۰۰، همه‌ تمهیدات از جمله رد صلاحیت علی لاریجانی و اسحاق جهانگیری که از وفاداران به نظام و خامنه‌ای بودند، فراهم شد تا رئیسی بر سرکار بیاید و همه‌ جناح اصولگرا پشت سر او قرار گرفتند. این امر به یکدستی حاکمیت انجامید و همه‌ قوای حکومتی در سرکوب و گسترش‌طلبی و فساد و تاراج کنار هم ایستادند. به این ترتیب، تنها در سال ۱۴۰۰ بود که خامنه‌ای احساس کرد حکومت از آن او شده است. امروز هیچ مقامی در جمهوری اسلامی با سیاست‌های خامنه‌ای زاویه ندارد و از مهندسی اجتماعی تمامیت‌خواهانه گرفته تا امپریالیسم شیعی‌، همه به دنبال اجرای منویات «آقا» هستند.

با وجود همه‌ عناصر فاشیست سکولار و مذهبی، نظامی‌گرایان و دولت‌گرایان در کنار هم یک دهه فرصت دارند بهشت آرمانی خود را بسازند. طرح‌هایی که مجلس در دست تهیه و تصویب دارد، دقیقا در این جهت‌اند. آن‌ها از جهات نظری می‌دانند که چه می‌خواهند و چگونه باید آن را بیان کنند تا بخش‌هایی از جامعه را فریب دهند (تحت‌عنوان عدالت‌گرایی و ملت‌گرایی و بازگشت به امپراتوری ایرانی) و از کدام ابزارهای حکومتی بهره بگیرند.

چالش‌هایی که تشدید شده‌اند

با این حال، با وجود چهار چالش هسته‌ای-تحریم‌، فساد، ناکارامدی افسارگسیخته و معضل جانشینی، بعید به نظر می‌رسد این ماه‌عسل همچنان شیرین بماند و علی‌رغم سرکوب همه‌ نیروهای مخالف و مجبور کردن باقیمانده‌ها به عزلت یا مهاجرت، یکدستی این چالش‌ها را تشدید کرده است.

در موضوع برنامه‌ هسته‌ای که تحت بررسی رادارهای بین‌المللی است، مقام‌های دولت رئیسی دیگر نمی‌توانند تنها نقش پلیس بد را بازی کنند و از طرف روحانیونی مثل صافی گلپایگانی و جوادی آملی برای تداوم مذاکرات‌ زیر فشارند؛ همسایگان هم از گسترش‌طلبی فرقه‌گرایانه‌ حکومت در منطقه دل خوشی ندارند و به سمت اسرائیل گرایش یافته‌اند. مردم نیز از شرایط اقتصادی و تحریم‌های ناشی از آن‌ها در فشار و ناراضی‌اند.

این حکومت اسلام‌گرا همانند حکومت‌های فاشیستی و کمونیستی مسیر اصلاح و همزیستی با دیگران را در پیش نگرفته است. این‌گونه حکومت‌ها آن‌قدر پیش می‌روند که یا دنیا را کاملا در اختیار خود بگیرند یا نابود شوند. آفتاب عمر خامنه‌ای نیز بر لب بام است و نیروهای متعدد داخل حکومت هر یک به دنبال نشاندن کسی بر کرسی ولایت فقیه‌اند که با آن‌ها باشد.

هزینه‌های یکدستی


خامنه‌ای برای از آنِ خودسازی کامل حکومت سه دسته هزینه متحمل شده است:

۱- ریزش بخش قابل‌توجهی از نیروهای «پاکار» اسلام‌گرای شیعه در نهادهای سرکوب و مدیریت‌های نظام یعنی اکثر وفاداران به خمینی و منتظری و نسل اول نیروهای انقلاب مذهبی

کسانی که متولد دهه‌ ۶۰ به بعدند و امروز به وفاداران و ابواب جمعی خامنه‌ای تبدیل شده‌اند را نمی‌توان انقلابی نامید؛ اگرچه خامنه‌ای برای کثیر نشان دادن هوادارانش آن‌ها را تحت عنوان جوانان انقلابی به رخ دیگران می‌کشد. این گروه همه برای برخورداری از قدرت و ثروت و منزلت‌های باد آورده، گرد شیرینی حکومت جمع شده‌اند و خامنه‌ای نمی‌تواند برای روز مبادا روی آن‌ها حساب کند. هنگامی که لشکر بیکاران استخدام شده در قوای سرکوب از مردم معترض فرار کنند، کسی نیست که با چنگ و دندان پای «نظام» بایستد.

۲- از دست رفتن بخشی از افکارعمومی غربی

خاتمی و روحانی به‌عنوان میانه‌رو به افکارعمومی غربی فروخته شدند و این فشار بر حکومت را کم می‌کرد. هواداران خاتمی و روحانی مخالفان ایرانی خود را جنگ‌طلب معرفی می‌کردند اما امروز از این دو و مدیرانشان و گفتمان مزورانه‌شان در حکومت اثری باقی نمانده و فروش حکومت یا بخشی از آن به‌عنوان میانه‌رو دیگر ممکن نیست. البته چپ‌های غربی برای همکاری با رئیسی هم مشکلی ندارند؛ چون از یک جنس‌اند.

۳- افول شور و اشتیاق اسلام‌گرایی در میان طرفداران نظام بدون رقیب جدی داخلی

نسل اول این‌ها (همان علامه‌ها) از دنیا رفته‌اند و نسل دوم غیر از مدح ولی فقیه و کف زدن برای آتش‌افروزی‌های سپاه در منطقه حرفی برای گفتن ندارند. نسل سوم اسلام‌گرایان هم تنها به فکر قدرت و ثروت خود و خوش‌گذرانی در خارج‌اند و دغدغه‌ ایدئولوژیک آن‌ها حساب‌های بانکی‌شان است. وقتی سلاح و چماق برای ساکت کردن مخالفان کافی باشد، دیگر به تلاش فکری برای رقابت با مخالفان نیازی نیست. بدنه‌ فکری و نظری اسلام‌گرایی با تمسک به‌زور به‌عنوان اولین اقدام، نحیف‌ و نحیف‌تر شده و امروز چیزی از آن باقی نمانده است.

مدافعان تیراندازی به معترضان دارند تبخیر می‌شوند. به نشریات و سایت‌های حکومتی که ده‌ها پژوهشگاه و اندیشکده و موسسه‌ ظاهرا تحقیقاتی دولتی منتشر می‌کنند، نگاه کنید. همه بوق تبلیغاتی سرراست و بولتن توجیه وضعیت موجود بدون شجاعت دفاع از سرکوب‌های نظام‌اند و نمی‌توانند حتی ذره‌ای با منتقدان ارتباط برقرار کنند یا آن‌ها را به چالش کشند. تبلیغاتچی‌های نظام به روح‌الله مومن‌نسب و علی‌اکبر رائفی‌پور و حسن عباسی تقلیل یافته‌اند. به دلیل یک طرفه بودن و فقدان فعالیت فکری، حتی یک جلسه‌ بحث هم در این مراکز برگزار نمی‌شود و کارکنان آن‌ها تنها حقوق‌ سر ماه خود را می‌گیرند و به تجارتشان مشغول‌اند. این مراکز تنها برای آرایش ویترین نظام‌اند.

نیروهای گریز از مرکز

درنتیجه‌ چالش‌ها و هزینه‌های فوق، سه گروه زیر و نمایندگان منافع آن‌ها در حکومت که قبلا با حکومت همراه بودند، به‌تدریج از آن فاصله می‌گیرند؛ چون منافع آن‌ها با حکومت هم‌جهت نیست:

۱- بازرگانان و مغازه‌داران

مصاحبه‌های اخیر مقام‌های اتاق‌های بازرگانی ایران و تهران همگی منعکس‌کننده‌ نوعی نگرش انتقادی به سیاست خارجی خامنه‌ای‌اند که بر پایه غرب‌ستیزی و استکبار اسلامی بنا شده است. با حذف ارزهای ارزان، کالاها دیگر با قیمت دلار به دست مردم می‌رسد و نتیجه‌‌ آن، کاهش قدرت خرید و کاهش درآمد مغازه‌داران حتی فروشندگان اجناس دست‌دوم است.

بازرگانان و مغازه‌دارانی که چهار دهه به حکومت وفادار بودند و به دلیل همین وفاداری به نان و نوایی رسیدند، اینک دریافته‌اند که درنتیجه‌ سیاست‌های موجود، بخش عمده‌‌ای از درآمدهای بازرگانی و تجاری کلان با قاچاق از طریق اسکله‌های غیررسمی، قاچاق خُرد و درآمد حاصل از پول‌شویی به‌تدریج به سمت سپاهیان می‌رود.

۲. تکنوکرات‌ها و اهل حرف

با بزرگ‌تر شدن سهم بخش پروژه‌ امپراتوری از کیک منابع (برنامه‌ای که حاکمیت یکدست بر آن توافق دارد)، سرریز امتیازات و رانت‌های حکومت و دولتی در حال کاهش است. از این جهت، تکنوکرات‌ها و اهل حرف (مثل پزشکان و پرستاران) از بخش دولتی فاصله گرفته‌اند و دیگر منافع خود را با حکومت هم‌جهت نمی‌بینند. به همین دلیل بیش از چهار هزار پزشک و یک هزار و ۵۰۰ پرستار از ایران خارج شده‌ و این کشور با مشکل کمبود پزشک و پرستار مواجه شده است.

با حذف درآمدهای نفتی سرشار دولت احمدی‌نژاد که هم مراحل اولیه‌ پروژه‌ گسترش‌طلبی را تامین می‌کرد و هم به خواسته‌های رانت‌خواران و تکنوکرات‌ها و اهل حرف پاسخ می‌داد، در بودجه‌ ۱۴۰۱ به‌ناچار سهم بیشتری از منابع این گروه‌ها حذف خواهد شد و این ائتلاف اعلام نشده دارد به پایان می‌رسد.

۳- مستمری‌بگیران

این گروه که تعدادشان در ایران حدود ۱۳ میلیون نفر است و نیمی از خانوارهای ایرانی‌اند، در دوره‌ای از تبدیل شدن به مستمری‌بگیری بسیار خشنود بودند تا حدی که حقارت‌های گزینش و حراست و نماز اداری و حجاب چندلایه با رنگ‌های حکومتی را می‌پذیرفتند. اما با تورمی که در جریان است، این گروه هم به‌سرعت از حکومت فاصله می‌گیرد. بخش‌هایی از این قشر که صدای بلندتری دارد مثل مجروحان جنگی می‌توانند در اقشار طرفدار حکومت شکاف ایجاد کنند.

از این جهت، در حالی که روحانیون حکومتی و سپاهیان نزدیک به خامنه‌ای در حال یکدست‌تر کردن حاکمیت‌اند، شکاف میان حکومت و اقشار بزرگ‌تری از جامعه وسیع‌تر شده است. درنتیجه‌ سیاست خارجی ضدتجارت آزاد و گسترش‌طلبی و سیاست اقتصادی متوجه سرازیر کردن منابع در جیب روحانیت و سپاهیان، اقشاری که قبلا با حکومت در ائتلاف بودند، به حاشیه رانده شده‌اند و می‌شوند و روزی که این اقشار احساس کنند حکومت دیگر برای مقابله با مخالفان توانی ندارد، به آن‌ها خواهند پیوست.


منبع:ایندیپندنت فارسی


فهرست مطالب مجید محمدی  در سایت پژواک ایران 

*علیه یهودستیزی و اسرائیل ستیزی اتحاد اسلامیسم، مارکسیسم و فاشیسم علیه یهودیان و دولت سکولار آنها [2023 Nov] 
* پنج مجموعه پرسش و پنج خلط در راستای صلح‌طلبی توهمی  [2023 Oct] 
*ستاد فرماندهی عملیات جنایی حماس و جهاد اسلامی در تهران است  [2023 Oct] 
*چگونه می‌توان منابع یک دولت-ملت را غارت کرد و آن را به خاک سیاه نشاند؟  [2023 Sep] 
*سه هدف تغییرناپذیر هر جنبش اعتراضی در ایران آینده: انحلال سپاه و بسیج، تعطیلی روحانیت شیعه، و برکناری همه مقامات رژیم  [2023 Sep] 
* نهادهای انتصابی رژیم اسلامی در ایران بلاموضوع شده‌اند   [2023 Aug] 
* دادخواه گیج و گنگ یا سوسیالیست متوهم در برابر یک انتخاب سخت  [2023 Apr] 
*شرم بر دولت بایدن  [2023 Feb] 
*لابی رژیم کودک کش، شبکه ی عوامل آن در بوق های تبلیغاتی غربی، و اصلاح طلبان شیپور را از سمت گشادش می نوازند  [2023 Feb] 
*جامعه ایران به شرایط ماقبل ۲۶ شهریور ۱۴۰۱ باز نخواهد گشت  [2023 Jan] 
*۱۲ پرسش در باب وکالت سیاسی به شاهزاده رضا پهلوی در دوران براندازی و گذار از یک رژیم تمامیت‌خواه  [2023 Jan] 
* روحانیت شیعه، بزرگ‌ترین بازنده انقلاب سکولار و آزادی‌خواهانه ۱۴۰۱  [2022 Dec] 
*زمان گردهمایی ۱۰۰هزار نفری در واشنگتن دی‌سی فرا رسیده است  [2022 Oct] 
* ماشین سرکوب جمهوری اسلامی خسته و متزلزل شده است   [2022 Oct] 
*صدها هزار نفر را کتک می‌زنند تا مردم را قانع کنند مهسا را کتک نزده‌اند  [2022 Sep] 
* کشته شدن مهسا امینی و «اسلام‌هراسی»  [2022 Sep] 
*بخت مجتبی در نشستن بر کرسی ولایت فقیه  [2022 Sep] 
*خیز برداشتن برای جنگ با ناتو بعد از تبدیل امنیت ملی به کالای اسقاطی  [2022 Jul] 
* سرنوشت صدام در انتظار پوتین است  [2022 Mar] 
*چهار ننگ ابدی که بر پیشانی روحانیت شیعه باقی خواهد ماند  [2022 Mar] 
*مراسم سالگرد انقلاب در سال ۱۴۰۰ هیچ ربطی به انقلاب ۵۷ نداشت  [2022 Feb] 
*چگونه می‌توان یک دولت-ملت را به نکبت و فلاکت کشاند؟  [2022 Jan] 
*یورونیوز فارسی: باجی که اتحادیه اروپا به رژیم اسلامی داده است  [2022 Jan] 
* ممنوعیت‌ زنان به ورزشگاه ها؛ ممنوعیت‌های ابلهانه یا منافع پنهان   [2021 Dec] 
* بی‌نظیری سه قوه‌ دافعه، تخریب و وحشیگری امپراطوری شیعه در تاریخ امپراطوری‌ها  [2021 Dec] 
*فلاکت‌ها را چگونه توجیه می‌کنند؟   [2021 Dec] 
* اندیشکده‌های «نظام»: موسسات زیباسازی سیاست‌ها و تصمیم‌های لات‌ها و چاقوکش‌ها   [2021 Dec] 
*هزینه‌های یکدستی حاکمیت و نیروهای گریز از مرکز   [2021 Dec] 
*گران کردن بنزین عملی‌ترین راه‌ حل بحران کسری بودجه برای دولت رئیسی   [2021 Oct] 
* آیا نسل «همه‌چیزدان‌»‌های شیعه رو به انقراض است؟  [2021 Oct] 
*تبلیغات سیاسی و «چانه‌زنی در بالا» سطح مهمل‌گویی را ارتقا می‌دهد استدلال‌هایی که مرغ پخته را به خنده می‌اندازد [2021 Sep] 
*تحفه‌هایی که با پست هوایی امریکایی-فرانسوی تحویل می‌شوند   [2021 Aug] 
*آیا ۳۰ میلیون دوز وارداتی رئیسی هم به ۶۰ میلیون دوز وارداتی روحانی خواهد پیوست؟   [2021 Aug] 
* شعارهای مترو صادقیه و پاساژ علاء‌الدین به شعارهای ملی تبدیل خواهند شد  [2021 Jul] 
*جمهوری اسلامی ایران دوران سختی در پیش رو دارد  [2021 Jul] 
*چشم‌اندازهای دولت ابراهیم رئیسی   [2021 Jun] 
*آینده‌ سیاسی محمدجواد ظریف   [2021 Jun] 
*روش‌های رقابت میان نامزدهای «نظام»  [2021 Jun] 
*چهار محور تبلیغات سیاسی به نفع حماس و جهاد اسلامی  [2021 May] 
*جانشینی خامنه‌ای + بازیگران کلیدی در رویداد ۲۸ خرداد ۱۴۰۰   [2021 Apr] 
*سه گونه سفارت جمهوری اسلامی ایران در ایالات متحده و کانادا   [2021 Apr] 
* ایرانیان سال را با هشت دروغ خامنه‌ای آغاز کردند   [2021 Mar] 
*سمت و سوی پنج پرونده امنیتی جمهوری اسلامی  [2021 Mar] 
*دانشگاه مریلند یا آشپزخانه‌ بیت، سپاه و دستگاه‌های امنیتی؟   [2021 Mar] 
* اسلامی‌سازی علوم؛ از آکادمی منیر‌الدین حسینی و مغازه مصباح تا دانشگاه هاروارد  [2021 Feb] 
*دلایل توقیف نفتکش و غنی‌سازی ۲۰ درصدی در آستانه انتقال قدرت در آمریکا  [2021 Jan] 
*کارنامه‌ی بی‌حاصل سیاست مماشات و خشنود‌سازی برای مهار جمهوری اسلامی  [2020 Dec] 
*در «بیت» خامنه‌ای چه می‌گذرد؟   [2020 Nov] 
*در جنگ ایران و عراق هر دو کشور شکست خوردند هیچ جنگی مقدس نیست  [2020 Sep] 
*نوبت بازنشستگی سیاسی حسن روحانی فرا رسیده است  [2020 Jul] 
*بازار پر رونق پیامبری، مهدویت و ارتباط با امام زمان در ایران  [2020 Jun] 
*دشمنی که نمی‌شناسند، سه افسانه‌سازی غالب در مورد ایالات متحده آمریکا  [2020 May] 
*برنامه‌ سپاه پاسداران انقلاب اسلامی برای ایران چیست؟   [2020 May] 
*میزان بی‌اطلاعی از مسائل ایران در گزارش‌های رسانه‌های غربی حیرت‌آور است  [2020 May] 
*خامنه‌ای: القای توهم منجی و فرار از پاسخگویی  [2020 Apr] 
*«نابحران» کُرونا و تحریم‌ها: نظام و لابی آن فرصتی برای تجدید قوا یافته‌اند  [2020 Apr] 
*پنج موج مهاجرت از جمهوری اسلامی، موج پنجم به غارتگران منابع کشور تعلق دارد،  [2020 Feb] 
*لابی جمهوری اسلامی ایران هم مانند خود آن غیرعادی است   [2020 Jan] 
*پنج افسانه در مورد قاسم سلیمانی  [2020 Jan] 
* از نظام قرار نیست «چیزی» باقی بماند   [2019 Dec] 
*آدرس‌های غلط تحلیلی در مورد اعتراضات آبان ۹۸  [2019 Nov] 
*از «یانکی گو هوم» تا «ایران برو بیرون»   [2019 Oct] 
*مغازه‌ی دو نبشی که جمهوری اسلامی باز کرده است   [2019 Oct] 
*روزی که «نرمش قهرمانانه‌ی- ۲» فرا خواهد رسید  [2019 Oct] 
*مداح اسرائیلی دیگر چه صیغه‌ای است؟ روش خلق این شتر گاو پلنگ   [2019 Sep] 
*چرا مردم ایران علیه رژیم به خیابان‌ها نمی‌آیند؟   [2019 Aug] 
*از همه‌ی دنیا طلبکارند، با همه‌ی نکبت و فلاکتی که به ارمغان آورده‌اند  [2019 May] 
*روش‌های مهندسی عقیدتی‌ـ‌سیاسی تجمعات ۲۰ هزار بلیت داربی بهار ۹۸ برای از‌ ما‌ بهتران  [2019 Apr] 
*یورونیوز فارسی آشکارا به دیگر بوق‌های تبلیغاتی فارسی‌زبان پیوسته است  [2019 Apr] 
*مردم ایران در دوران گذار، به رهبرانی مثل ترامپ نیاز دارند  [2019 Jan] 
*از زهرا کاظمی ‌تا جمال خاشقجی: رسوایی رسانه‌های غربی در گزارش نامتوازن قتل دو روزنامه‌نگار  [2018 Oct] 
*سوریه‌ای شدن، نه؛ یمنی سازی و ونزوئلایی شدن، آری  [2018 Oct] 
* کدام یک مبتذل است: موسیقی سوسن و جواد یساری یا امضای نامه‌ی لابی جمهوری اسلامی؟   [2018 Jul] 
*سه (بعلاوه یک) سناریو برای سقوط جمهوری اسلامی  [2018 Jul] 
* شش نمایش تهوع‌آور در حکومت اسلامی   [2018 Jul] 
*رهبران ایران اشغالگرند، یا هموطن؟  [2018 Jun] 
* تمام دروغ های ظریف   [2018 Jun] 
*اردک شَل روحانی، آغاز فروپاشی سیاسی  [2018 May] 
*رادیو فردا به یک خانه‌تکانی جدی نیاز دارد  [2018 Apr] 
*کاهش میانگین سن ازدواج دختران در ایران؛ چرا؟  [2018 Apr] 
*مرثیه ‌ای برای همه‌ء غرب ‌ستیزان   [2018 Mar] 
*تراژدی اسلام‌شناسی، خاورمیانه‌شناسی و ایران‌شناسی در دانشگاه‌های ایالات متحده   [2018 Feb] 
*رژیم‌های سیاسی با همه‌پرسی ساقط نمی‌شوند  [2018 Feb] 
*محمود احمدی نژاد: «رهبر انقلابی» که غیبش زد   [2018 Jan] 
*پا گذاشتن جمهوری اسلامی جای پای شوروی   [2018 Jan] 
*چهار ویژگی متمایز کننده‌ خیزش دی ۹۶: جدال با کابوس مستقر  [2018 Jan] 
*مهم‌ترین خطر امنیتی کشور: جمهوری اسلامی و تداوم آن   [2018 Jan] 
*«بازندگان جنبش اعتراضی دی ماه ۹۶»  [2018 Jan] 
*توهم «تغییر و اصلاح» به پشیمانی رسید  [2017 Dec] 
*سپنتا نیکنام و مرگ حاکمیت قانون و حقوق شهروندی   [2017 Nov] 
*اصلاحات سال‌ها پیش مُرد. همین!   [2017 Oct] 
*«جان اسنو» در تهران   [2017 Sep] 
*دشمنی اسلامگرایانه با غرب چه نتایجی دارد؟  [2017 Aug] 
*نظرسنجی‌هایی بدون ارزش علمی  [2017 Aug] 
*علی شریعتی: ایدئولوگ نظام سرکوب   [2017 Jun] 
*گام دوم مهندسی انتخابات ۹۶: چینش نامزدها و جهت دادن به کارزارها   [2017 Apr] 
* مهندسی انتخابات ۹۶ آغاز شده است  [2017 Apr] 
*از چپ عدالت‌گرا تا چپ امنیت‌گرا: طلیعه‌ ناسیونال-سوسیالیزم ایرانی  [2017 Apr] 
*جریان «اصولگرا»: واگرا و آشفته   [2017 Apr] 
*رسانه‌های فارسی‌زبان با مالیات شهروندان و منابع عمومی کشورهای غربی چه می‌کنند؟  [2017 Mar] 
*معضل محمد خاتمی برای «نظام»: ضعیف، کم آزار، اما غیر قابل اعتماد  [2017 Feb] 
*چهار روایت شخصی از جنایات داعشی جمهوری اسلامی   [2017 Feb] 
*«آشتی ملی»؛ طرحی توخالی و بی حاصل برای تقرب به خامنه‌ای   [2017 Feb] 
*هاشمی رفسنجانی؛ سیاست‌ورزی اسلامگرایانه در چارچوب ممکن‌ها  [2017 Jan] 
*مهندسی غرور ملی با هیچ  [2016 Dec] 
*ساختار آسیب‌های اجتماعی در ایران در سه نمودار  [2016 Nov] 
*دوازده پرسش پیرامون چرایی و چگونگی پیروزی ترامپ و شکست کلینتون  [2016 Nov] 
*واکنش ها به پیروزی ترامپ/ موج نارضایی‌ها، «نخبه‌گرایی، چند فرهنگ‌گرایی و جهان‌گرایی» را به عقب راند  [2016 Nov] 
*کودک آزاری جنسی در پناه «بیت» المجرمان  [2016 Oct] 
*جنگ با مردگان «غیر خودی»   [2016 Oct] 
*نهادهای پشتیبانی ایدئولوژیک برای استبداد مذهبی، تمامیت خواهی و کشورگشایی درایران   [2016 Oct] 
*مدیران جمهوری اسلامی در چه مواردی به اراذل و اوباش و لات‌ها متوسل می‌شوند؟   [2016 Oct] 
* انگاره بومی اداره و توسعه: واقعیت یا توهم؟  [2016 Sep] 
*میرقلی‌خان، امیری، دری اصفهانی: گامی کوچک از «قهرمان» تا «جاسوس»   [2016 Sep] 
*کدام‌یک اسلام را دزدیده‌اند: تروریست‌ها یا اصلاح‌طلبان؟  [2016 Jun] 
*نگاهی به نهادها و مبانی تصمیم‌گیری قوه قضائیه جمهوری اسلامی   [2016 May] 
*یک دیدار معمولی، یک عکس عادی، و موجی از اتهام و اعتراض  [2016 May] 
*عرصه‌های جدیدی که روحانیت شیعه در نوردیده  [2016 Apr] 
*ویروس ضد امریکایی؛ برندگان و بازندگان  [2016 Apr] 
*از چپ عدالت‌گرا تا چپ امنیت‌گرا: طلیعه‌ ناسیونال-سوسیالیزم ایرانی  [2016 Apr] 
*چرا در انتخابات مهندسی‌شده شرکت می‌کنند؟  [2016 Mar] 
*پدیده های قابل توجه و شگفت انگیز در نتایج انتخابات ۹۴  [2016 Feb] 
*انتخابات در نظام‌های اقتدارگرا تمامیت‌خواه  [2016 Feb] 
*چهار دلیل برای ترغیب به مشارکت در انتخابات ۹۴ و نقد آنها   [2016 Feb] 
*تصویب توافق اتمی در ایران: مجلس یا شورای امنیت ملی؟   [2015 Aug] 
*رژیم خمینی چگونه تداوم یافت؟  [2015 Jun] 
*نظام بی‌شرم جمهوری اسلامی: شرم، سیری چند؟ وقتی مردم قدرت پرسش نداشته باشند [2015 Mar] 
*قاسم سلیمانی: «الهه مهربانی»، «سردار عارف» یا فرمانده ترور؟  [2015 Mar] 
*معجزه‌ی حکومت ولایی شیعی: یزید نقش امام حسین را بازی می‌کند  [2014 Sep] 
*موضوعاتی که صدای آمريکا پوشش نمی‌دهد يا در اولويت آن نيست  [2014 Sep] 
*بی بی سیزاسیون صدای امریکا  [2014 Sep] 
*داعش، «سپاه قدس» اسلام‌گرایان سنی  [2014 Jun] 
*مسجدسازی دولتی به جای ساخت مسکن عمومی  [2014 Mar] 
*افسانه‌ی کمبود روحانی شيعه در ايران، مجيد محمدی  [2014 Feb] 
*برنامه‌ تلويزيونی روحانی و پنج بازنمايی از وضعيت دولت   [2014 Feb] 
*رژیم تحریم علیه تحریم  [2013 Sep] 
*ملی‌گرايی تکثرستيز: ضد غرب و پرونده‌ساز  [2013 Aug] 
*سياست‌ورزیِ تهی از شرم  [2013 Jul] 
*چرا سفر به ایران را تحریم نمی کنید؟  [2013 Jul] 
*شان يونسکوی رضا داوری: ننگ و آه  [2013 Jul] 
*توهمات علی خامنه‌ای  [2013 Apr] 
*علی خامنه‌ای و دروغ‌ها، رجزخوانی‌ها و مدعیات بی اساسش  [2013 Apr] 
*بخش فلسفه‌ی دانشگاه تهران، دکان علم‌فروشی و مدرک‌سازی  [2013 Apr] 
*فرسایش بنیان‌ها و پیوندهای اجتماعی در ایران  [2012 Dec] 
*ناشر غير امين و تبليغات سياسی  [2012 Jun] 
*تندیس‌های تنفر، اسلام رحمانی و مخاطرات امنیتی اسلام سیاسی  [2012 May] 
*خلائق را از براندازی ولایت فقیه می ترسانند  [2012 Apr] 
*«جامعه‌ ايران در سراشيبی انحطاط اجتماعی و اخلاقی»   [2012 Mar] 
*مطالعات خاورمیانه یا بسط تنفر، بی خیالی و پرده پوشی  [2012 Mar] 
*روشنفکران دینی و مقدسات مردم  [2012 Mar] 
*آمريکاستيزی روشنفکران ـ فعالان چپ ايرانی: سندرم "از موضع بالا"  [2012 Mar] 
*امپریالیسم و ادبیات لجن مالی در سنت سیاسی چپ  [2012 Feb] 
*مشکلات دروازه بانان سابق رسانه‌ها  [2012 Jan] 
*کارنامه‌ی سياه و سوگناک دين سازمان‌يافته  [2011 Dec] 
*صدايش را در نخواهند آورد  [2011 Dec] 
*دين سازمان‌يافته، مروج تنفر و تبعيض  [2011 Dec] 
*بیست روش گریز از پاسخ گویی: نقدی بر گزارش جمهوری اسلامی به کمیته حقوق بشر سازمان ملل  [2011 Dec] 
*آیا بدون دین سازمان یافته، دنیای بهتری نمی داشتیم؟ تقديم به رافق تقی، نويسنده‌ی آذربايجانی که طعمه‌ی ترور و خشونت دين سازمان يافته شد [2011 Nov] 
*همه از دولت‌ها پول می گیرند، اما ...   [2011 Nov] 
*در جستجوی فرزندان از دست رفته   [2011 Nov] 
*رهبر بعدی چگونه تعیین خواهد شد؟   [2010 Jun] 
*يک دروغ بزرگ ديگر؛ فساد اخلاقی ساختاری غرب  [2010 May] 
*جنبش سبز: اسلامگرا یا سکولار   [2010 May] 
*شهرنشينی، دانشگاه و طبقه متوسط: تهديدات امنيتی عليه ولايت فقيه  [2010 Apr] 
*از ربانی سالاری به اوباش سالاری؛ تحول ساختار قدرت در جمهوری اسلامی   [2010 Mar] 
*رهبر جمهوری اسلامی و مداحی به قصد تقرب   [2010 Feb] 
*هشت تحليل غلط؛ پيش و پس از انتخابات رياست جمهوری   [2010 Feb] 
*زمان محاکمه‌ی خامنه‌ای در دادگاه جنایی بین‌المللی فرا رسیده است   [2009 Jul] 
* الگوهای رایج فریب‌کاری در نظام جمهوری اسلامی  نام‌گذاری، دست‌کاری و تغییر مفاهیم و آمار، و از آنِ خود سازی [2009 Feb]