ولایت فقیه و حقوق بشر
شهباز نخعی

 

جنگ جهانی اول (1918ـ1914) را می توان بزرگترین و مهمترین رویداد قرن بیستم دانست. تلفات این جنگ حدود 9 میلیون تن کشته، 7 میلیون معلول، 22 میلیون از کار افتاده و 5 میلیون مفقودالاثر بود. خسارت های مالی جنگ نیز بیش از 400 میلیارد دلار برآورد گردید.

ممکن است کسانی بگویند که تلفات و خسارت های جنگ جهانی دوم (1945 ـ1939) به مراتب بیش از جنگ جهانی اول بوده است. از یک سو این سخن درستی است، زیرا جنگ جهانی دوم چند برابر جنگ جهانی اول کشته، معلول، از کار افتاده و مفقودالاثر و دهها برابر بیشتر خسارت های مادی به جای گذاشت، اما واقعیت این است که جنگ جهانی دوم دنباله و ادامه جنگ جهانی اول بود که پس از متارکه و فترتی 21 ساله دنبال گرفته شد. در پایان جنگ جهانی اول، یکی از نمایندگان آلمان شکست خورده در جنگ، در هنگام ترک کمیسیون متارکه جنگ به متفقین پیروز گفت: "بیست سال دیگر شما را خواهیم دید."

آنچه که تحقق این پیشگویی را امکان پذیر ساخت ماده 231 معاهده ورسای  بود: "دولت های متفقین و هم پیمانانشان، به طور قطع اظهارنظر می کنند و دولت آلمان هم می پذیرد که آلمان و متحدان آن مسئول و مسبب تمام خسارت ها و زیان هایی هستند که در نتیجه جنگ ناشی از تجاوز آلمان و متحدان آن به دولت های متفقین و هم پیمانان و ملت های ایشان رسیده است."

پس از پایان جنگ جهانی اول، در سال 1919، نهادی بین المللی به نام "جامعه ملل" تاسیس شد تا مانع از وقوع جنگهای دیگر شود. در ماده 16 منشور جامعه ملل مقرر شده بود که هر گاه یکی از کشورهای عضو جامعه ملل صلح را نقض کند و متوسل به جنگ شود، در حکم جنگ با همه اعضا جامعه ملل خواهد بود و اعضا جامعه همه روابط بازرگانی و مالی خود را با آن خواهند برید و با نیروی نظامی به کمک کشوری که مورد تجاوز قرار گرفته خواهند شتافت.

"جامعه ملل" به دلیل نداشتن ضمانت اجرایی در انجام هدفی که برای آن تشکیل شده بود، شکست خورد و دو دهه پس از تاسیس در سال 1939 با آغاز جنگ جهانی دوم عملا از بین رفت.

پس از پایان جنگ جهانی دوم در سال 1945، سازمان ملل متحد جایگزین جامعه ملل شد و در سال 1948 منشور جهانی حقوق بشر به تصویب رسید. صیانت از مفاد مندرج در منشور حقوق بشر ایجاب می کرد که سازمان هایی وابسته به جامعه مدنی ـ که از اعمال نفوذ دولت ها تا حد امکان برکنار باشند ـ به وجود آیند و همین امر موجب تاسیس سازمانهای گوناگونی شد که در عرصه کشورهای مختلف دنیا یا بین المللی به کار پاسداری از حقوق بشر بپردازند. یکی از مهم ترین و معروف ترین این سازمانها که تاکنون نیز خدمات ارزنده ای ـ بویژه در زمینه لغو مجازات اعدام ـ انجام داده سازمان عفو بین الملل است.

سازمان عفو بین الملل یکی از مهمترین و پرنفوذترین نهادهای جامعه مدنی جهانی است، اما متاسفانه از همان  نقیصه ای رنجور است که موجب فروپاشی جامعه ملل شد و جانشین آن یعنی سازمان ملل متحد را نیز دچار اشکال کرده است. این نقیصه نداشتن ضمانت اجرایی برای تحقق بخشیدن به هدف ها و فلسفه وجودی این سازمانها است. در نبود این ضمانت اجرایی، این سازمانها ناگزیر تبدیل به دستگاههای عریض و طویل بوروکراسی و کاغذ بازی شده اند و از فساد مالی و زد و بندها و بده بستانهای سیاسی نیز برکنار نمانده اند.

چگونه می توان این ضمانت اجرایی را به وجود آورد؟ به نظر نگارنده اگر اراده سیاسی لازم وجود داشته باشد، این کار امکان پذیر است و در عرصه های دیگر تجربه های موفقی نیز دارد. به عنوان نمونه: ترکیه اکنون سالهاست که پشت دروازه اتحادیه اروپا انتظار پذیرفته شدن به عنوان یک عضو این اتحادیه را می کشد و کوشش فراوان کرده و می کند تا خود را با شرایط عضویت در این اتحادیه تطبیق دهد. ترکیه چرا چنین می کند؟ یقینا به خاطر این که برای خود منافعی در پیوستن به اتحادیه اروپا متصور است. در نمونه ای دیگر، سازمان تجارت جهانی برای به عضویت پذیرفتن کشورها، شرایط و مقررات خاصی را تعیین نموده و کشورهای داوطلب عضویت در این سازمان ناگزیرند که خود را با این شرایط تطبیق دهند.

چرا نمی توان همین کار را در سازمان ملل متحد انجام داد و شرط عضویت در آن را حد نصابی از رعایت حقوق بشر قرار داد و کشورهایی که این حد نصاب را رعایت نمی کنند، از عضویت آن محروم نمود؟!

اگر چنین شود، هم سازمان ملل متحد از حالت مترسک سر خرمن که هیچ دولتی برای حکم هایش تره هم خرد نمی کند ـ از جمله رئیس جمهوری نظام ولایت مطلقه فقیه که قطعنامه های شورای امنیت آن را "ورق پاره" می خواند ـ خارج می شود و هم نهادهای مستقل جامعه مدنی جهانی مانند سازمان عفو بین الملل ابزاری می یابند تا از طریق آن کشورهای یاغی و نقض کننده حقوق بشر را سر جای خود بنشانند و از این حالت دستگاههای کم خاصیت بیانیه پرداز ـ که هیچ نقض کننده حقوق بشری گوشش به آنها بدهکار نیست ـ به در می آیند.

هفته گذشته، به مناسبت سی امین سالگرد حاکمیت نظام ولایت فقیه بر کشورمان، سازمان عفو بین الملل بار دیگر یکی از این بیانیه های تکراری کم خاصیت خود را صادر کرد. در بخش هایی از این بیانیه آمده است: "مشخصه 30 سال گذشته نقض پیوسته حقوق بشر بوده است. مصونیت ماموران از مجازات و دستگیری های خودسرانه، شکنجه و بدرفتاری های دیگر، همراه با کاربرد مجازات اعدام همچنان رایج است. بخش هایی از جامعه ـ شامل اقلیت های قومی ـ همچنان با تبعیضات گسترده روبرو هستند. زنان همچنان تحت تبعیض قرار دارند، هم طبق قانون و هم در عمل ـ مصونیت از مجازات در مورد متعدیان حقوق بشر متداول است"!

سازمان عفو بین الملل پس از برشمردن موارد متعدد نقض حقوق بشر، از حکومت ولایت فقیه دعوت می کند که به قول عبید زاکانی "عابد و مسلمانا" شود و آن را مصرا (!) به اجرای موارد زیر فرا می خواند:

"همه زندانیان وجدان را آزاد کنید. کسانی که به دلیل اعتقادات سیاسی، مذهبی یا وجدانی دیگر، خاستگاه قومی، زبان، خاستگاه ملی یا اجتماعی، گرایش جنسی یا موقعیت های دیگر بدون کاربرد یا تبلیغ خشونت یا نفرت به زندان افتاده اند!"

"به مسئولان دولتی، قضایی و امنیتی دستور دهید که در پرونده های همه کسانی که به دلایل سیاسی زندانی شده اند بازنگری کنند"!

"با اجرای تحقیقات کامل در موارد نقض حقوق بشر در گذشته مانند قتل عام زندانیان سیاسی در سال 1988 (1367) ... به مصونیت از مجازات مرتکبان نقض حقوق بشر در گذشته پایان دهید"!

"برای ماموران حکومتی مشخص کنید که شکنجه و سایر بدرفتاری ها تحمل نخواهد شد و همه کسانی را که مسئول این گونه بدرفتاری ها شناخته شده اند به دست عدالت بسپارید"!

"به منظور این که کسی به صورت خودسرانه دستگیر نشود یا به صورت ناعادلانه تحت محاکمه قرار نگیرد و ادله ای که تحت شکنجه یا بدرفتاری های دیگر اخذ می شود در دادگاه پذیرفته نشود، بخشهای کلیدی نظام قضایی را اصلاح کنید"!

به راستی آیا می توان تصور کرد که نویسنده یا نویسندگان بیانیه سازمان عفو بین الملل آنقدر ساده لوحند که گمان می کنند نظام ولایت فقیه با صدور امثال این بیانیه به نقض مستمر حقوق بشر پایان خواهد داد؟!

آیا سازمان عفو بین الملل نمی داند و نمی فهمد که نقض مستمر حقوق بشر رکن بنیادین موجودیت و ساختار نظام ولایت فقیه است؟!

آیا سازمان عفو بین الملل گمان می برد که با بیانیه و پند و اندرز و ابراز نگرانی، نظام ولایت فقیه دست از عملکرد مستمر 30 ساله خود برمی دارد؟!

اگر پاسخ این پرسش ها را مثبت فرض کنیم، به راستی باید به حال "بشر"ی تاسف خورد که چنین ساده لوحانی دفاع از "حقوق" اش را برعهده دارند! و اگر پاسخ منفی باشد ـ که هست ـ آنگاه باید به فکر چاره اندیشی جدی بود که چگونه می توان ـ و باید ـ این چرخه ی معیوب و مسخره صدور بیانیه، دعوت به راه راست و ابراز نگرانی را بر هم زد و فکری اساسی برای حقوق بشر کرد.

این چاره اندیشی، اگر اراده اش وجود داشته باشد، کار چندان دشواری نیست.

در دنیایی که ما زندگی می کنیم، باشگاههای خصوصی ـ و حتی فروشگاههایی نظیر Costco  ـ برای پذیرفتن عضو شرایطی معین می کنند که عضو ناگزیر از پذیرفتن و رعایت آنهاست. چرا سازمان ملل متحد ـ اگر نخواهد به سرنوشت "جامعه ملل" دچار شود ـ نباید از این قاعده ساده پیروی کند و شرط عضویت خود را موکول به رعایت منشور حقوق بشر کند؟!

در چند دهه گذشته نظام ولایت فقیه نوزده یا بیست بار در کمیسیون حقوق بشر این سازمان به خاطر نقض مستمر حقوق بشر محکوم شده و شورای امنیت آن نیز چهار قطعنامه در محکومیت آن به خاطر پرونده هسته ای صادر کرده است. فرض کنیم تعداد این دفعات محکومیت از 20 به 200 و تعداد قطعنامه ها از 4 به 40 برسد، اگر هیچ گونه ضمانت اجرایی در پشت آنها نباشد، چه فایده ای خواهد داشت؟!

حداقل ضمانت اجرایی که می توان انتظار داشت این است که وقتی یکی از اعضاء سازمان ملل متحد به هشدارها و محکومیت های آن بی اعتنایی می کند، پرونده اش در مجمع عمومی سازمان ملل مطرح و عضویتش در مرحله اول تعلیق و در صورت استمرار رفتار متمردانه ابطال شود.

تا زمانی که این حداقل اجرایی نشود، در بر همان پاشنه ای خواهد چرخید که تاکنون چرخیده است. از یکسو بیانیه های محکومیت و ابراز نگرانی کم خاصیت و تکراری و از سوی دیگر پوزخند و ریشخند و به مسخره گرفتن مهمترین دستاوردهای بشری!

نکته مهم این است که دولتهای عضو سازمان ملل متحد ـ که در واقع باید نام آن را سازمان دولتهای متحد گذاشت! ـ چه آنهایی که مانند نظام ولایت فقیه به طور مستمر حقوق بشر را نقض و لگدمال می کنند و چه دیگرانی که از "حقوق بشر" به عنوان پارسنگ غارت و معاملات پرسود بهره می گیرند، نفعی در برهم زدن این چرخه ی معیوب و مسخره ندارند و انجام این مهم کار تک تک افراد "بشر" ی است که به طور مداوم و مستمر شاهد پایمال شدن ابتدایی ترین "حقوق" شان هستند!

انجام این کار نیز در درجه اول در گرو باور داشتن به فضیلت اعتراض است. باید از بی تفاوتی و بی مسئولیتی درآمد، با صدای بلند اعتراض کرد و با صدا در صدا انداختن آن را در گوش های ناشنوای حاکمانی که سازمان ملل متحد را عملا تبدیل به یک باشگاه بزرگ زد و بند و لفت و لیس کرده اند، فرو نمود. برای این کار، مشارکت فعال در نهادهای جامعه مدنی و تاثیرگذاری بر آنها و بازداشتن شان از افتادن در دامچاله های کم خاصیتی و بیانیه پردازی ضرورت دارد.

نگفته پیداست که تداوم حیات نظام هایی چون نظام ولایت فقیه در گرو نقض مستمر حقوق بشر است و با هیچ تدبیری نمی توان آنها را از این کار بازداشت. اما، راهکارهایی مانند اخراج از عضویت در سازمان ملل متحد می تواند آنها را در برابر گزینش بین کاستن از نقض حقوق بشر یا انزوای کامل و طرد شدن از جامعه جهانی قرار دهد. چنین راهکاری اگرچه چاره قطعی نیست، اما می تواند تا حدودی نظام هایی مانند ولایت فقیه را در نقض حقوق بشر به عقب نشینی وادارد.

 

ایمیل نویسنده:
 

shahbaznakhai@live.ca

 

منبع:پژواک ایران


شهباز نخعی

فهرست مطالب شهباز نخعی  در سایت پژواک ایران 

*اختیارات بدون پذیرش مسئولیت!‏   [2018 Jun] 
*انتخاب بین ارسنیک و سیانور!‏   [2018 May] 
*ترقی ازابراز «تأسف» و «نگرانی» به «بهت زدگی»!  [2018 May] 
*برجام درجام!‏   [2018 May] 
*هنوز فرصت هست!  [2018 May] 
*درس چگونگی رهایی از شرّ استبداد!   [2018 Apr] 
*فرار بی مغزها!‏   [2018 Apr] 
*«کارنامه درخشان»!   [2018 Apr] 
*دلار 10 هزارتومانی!  [2018 Mar] 
*سال آخر!   [2018 Mar] 
* حرکت در دایره بسته!   [2018 Mar] 
* قطعنامه های بی معنا!   [2018 Feb] 
*«العفو، العفو»!  [2018 Feb] 
*دخیل بستن به امامزاده رفراندوم!  [2018 Feb] 
* ‏«توبه گرگ...»!‏   [2018 Feb] 
*مسابقه سقوط!‏  [2018 Feb] 
*تبدیل بنگاهداری به سهامداری!‏   [2018 Jan] 
* تَرَک برداشتن دیوار ترس!‏  [2018 Jan] 
* دستاویز واقعیت گریزی!‏   [2018 Jan] 
*فرصت طلایی!‏   [2018 Jan] 
*آنکارا درصدد چنگ اندازي مجدد بر خاورنزديک است؛ پايان «مدل ترک»  [2017 Apr] 
*ترجمه کتاب "امپراتوری تفتیش"   [2017 Mar] 
*نبرد عقل و احساس!  [2016 Jun] 
*در شیشه کردن غول!   [2016 Jun] 
* امنیت واقعی و توهّم امنیت!  [2016 Jun] 
*داد از این همه بیداد!  [2016 Jun] 
*«ترکیه لاییک است و لاییک می ماند»!   [2016 May] 
* بهای سنگینِ خیره سری!  [2016 May] 
* «مایه شرمساری و نابخشودنی»!   [2016 May] 
*ذهنیت ترفندباز!  [2016 Apr] 
* هشدارهای مکرّر و گوش های ناشنوا!  [2016 Apr] 
* پرونده موشکی، جایگزین پرونده هسته ای!  [2016 Apr] 
* پرونده موشکی، جایگزین پرونده هسته ای!  [2016 Apr] 
*پرده ی غبار!  [2016 Apr] 
*چرا نمی پرسید چرا؟!  [2016 Mar] 
*پا پس کشیدن ناگهانی!   [2016 Mar] 
*پیامد نرمش قهرمانانه!   [2016 Mar] 
*«خُب، به کجا رسیدید؟»!  [2016 Mar] 
*در انتظار داوری تاریخ!   [2016 Feb] 
*بیم و امید   [2016 Feb] 
*ولایت مطلقه فقیه منشأ فساد است!  [2016 Feb] 
*چشم پوشی بر نقض گسترده حقوق بشر درایران!  [2016 Jan] 
* فرجام یا آغاز راه دراز 8 ساله اجرای برجام!   [2016 Jan] 
*پنهان کردن ناتوانی در پوشش سخاوت!   [2016 Jan] 
*رهایی از شرّ حکومت ولایت مطلقه فقیه!  [2016 Jan] 
*لاف زنی های ریاکارانه روباه بنفش!   [2015 Dec] 
*جنایت مشروع و قانونی علیه بشریت!  [2015 Dec] 
*ترفند بازی حکومت آخوندی!  [2015 Dec] 
*اردوغان، نفت، داعش!  [2015 Dec] 
*شکرگزاری!  [2015 Nov] 
*چرا؟!  [2015 Nov] 
*13 کرسی تا سلطان رجب!  [2015 Nov] 
*سازمان بی سامان!  [2015 Oct] 
* تلنگر مردمی!  [2015 Oct] 
*زدوبند روسیه با غرب!  [2015 Oct] 
*گام نهایی!  [2015 Oct] 
*سوریه در اشغال روسیه!  [2015 Oct] 
*تکلیف روشن است!  [2015 Sep] 
*روغن روی آش سوریه!  [2015 Sep] 
*سیاست مداران دروغگو، خودخواه و فرصت طلب!  [2015 Sep] 
*بدتر از دروغ!  [2015 Aug] 
*زیر آواز زدن ورشکسته [به تقصیر]!  [2015 Aug] 
*«هزاران نکته و سخن ناگفته»!  [2015 Aug] 
*کورسوی امید!  [2015 Aug] 
*«سوریه، ننگین ترین لکّه بروجدان انسانی جهان»!  [2015 Jul] 
*یک نان نسیه و صد گرسنه!  [2015 Jul] 
*دو توافق و یک پرسش: فرجام یا آغاز؟!  [2015 Jul] 
*«میراث بین المللی افتضاح»!  [2015 Jul] 
*نظام برده داری مدرن!  [2015 Jul] 
*رسیدن به توافق نهایی؟!  [2015 Jun] 
*شکست فاجعه بار ج.ا. !  [2015 Jun] 
*حساب هایی که درست از آب در نیامد!  [2015 Jun] 
*رسوایی فساد در فیفا!  [2015 Jun] 
*مظلوم نمایی و رجزخوانی های توخالی!  [2015 May] 
*داعش، پدیده ای گذرا یا ماندگار؟!  [2015 May] 
*زمین لرزه در تهران، احتمالی ضعیف یا رویدادی محتوم با زمان غیرقابل پیش بینی!  [2015 May] 
*وجدان ناآرام آقای اوباما!  [2015 May] 
*جایگاه در شاخص شادی و رضایت!  [2015 May] 
*جایگاه در شاخص فلاکت!  [2015 Apr] 
*گل سوریه و سبزه یمن!  [2015 Apr] 
*آن که فریب می دهد و آن که فریب می خورد  [2015 Apr] 
*هردو حق دارند!  [2015 Apr] 
*پیشنهاد رهبری خاتمی!  [2015 Mar] 
*مسئول مستقیم سرنوشت دردناک یونس ها!  [2015 Mar] 
*قمار سیاسی!  [2015 Mar] 
*عجیبا! غریبا! شگفتا!  [2015 Feb] 
*سکولاریسم اسلامی!  [2015 Feb] 
*سر گاو هسته ای در خمره ولایت!  [2015 Feb] 
*جنایات بی مکافات!  [2015 Jan] 
* گسترش آشفتگی، تنش و آشوب!  [2015 Jan] 
*جنگ با معلول!  [2015 Jan] 
*جمهوری اسلامی، آری یا نه؟!  [2015 Jan] 
*2015، سال تعیین تکلیف؟!  [2015 Jan] 
*زهی خیال محال!  [2014 Dec] 
*«سبقت گرفتن در شیادی»!  [2014 Dec] 
*نشانی بیت رهبری!  [2014 Dec] 
* کاهش و افزایش بهای نفت و نان!  [2014 Dec] 
* بغض فروخورده!  [2014 Nov] 
* گریز از مسئولیت!  [2014 Nov] 
*«روز واقعه» برای باراک حسین اوباما!  [2014 Nov] 
*روگردانی از اسلام سیاسی!  [2014 Oct] 
*مستقیم از بیت رهبری!  [2014 Oct] 
*نباید درحد حرف باشد!  [2014 Oct] 
*حق زندگی!  [2014 Oct] 
*پایان رنج ها!  [2014 Oct] 
*ردایی از تار و پود دروغ!  [2014 Sep] 
*بان کی مون، عامل سازمان CIA!  [2014 Sep] 
*رطب خورده...!  [2014 Sep] 
*راهبرد بی عملی و انفعال!  [2014 Sep] 
*دور باطل!  [2014 Aug] 
*«یک: رهبر نباشد، دو: سپاه نباشد»!  [2014 Aug] 
*شمار طرفداران حکومت آخوندی!  [2014 Aug] 
*زندانی با 78 میلیون زندانی!  [2014 Jul] 
*حد و مرز بیدادگری!  [2014 Jul] 
*غزوه ی غزه!  [2014 Jul] 
*معنای اعتدال!  [2014 Jul] 
*دو خلیفه در یک اقلیم!  [2014 Jul] 
*«فروپاشی نظامی پوسیده»!  [2014 Jun] 
*رهایی از بن بست!  [2014 Jun] 
*حوزه آسیب رسانی توفان!  [2014 Jun] 
*اعداد بی پایه و اساس و مغایر منافع ملی!  [2014 Jun] 
*نجات دهنده سوریه و کل خاورمیانه!  [2014 May] 
* قوطی بگیر و بنشان!  [2014 May] 
*بهایی ستیزی؛ ما منزجریم!  [2014 May] 
*«آیینه شکستن خطاست»!  [2014 May] 
*فارغ شدن از عشق به استبداد یا دگرگونی در بازتولید آن؟!  [2014 May] 
*توهین به مقام معظم رهبری!  [2014 Apr] 
*بحران عمیق تر و پیامدهای وحشتناک!  [2014 Apr] 
*«باید به شدت مراقب بود»!  [2014 Apr] 
*شکستن رکورد بیدادگری!  [2014 Apr] 
*... که غصّه سرآید!  [2014 Mar] 
*باید ازما تشکر کنند!  [2014 Mar] 
*خواب آرام آقای اوباما!  [2014 Mar] 
*«حرف حساب جواب ندارد»، جنجال دارد!  [2014 Mar] 
*پیروزی ایستادگی بر سرکوب!  [2014 Feb] 
*جام زهر و این همه ادا!  [2014 Feb] 
*بانی واقعی انقلاب!   [2014 Feb] 
*سبد کالا؛ چرا چنین خوار شدیم؟!  [2014 Feb] 
*دیپلماسی واقعیت گریز و روان پریش  [2014 Jan] 
*عوض کردن آبنبات با سماق!  [2014 Jan] 
*قربانی سیاست بازی ها!  [2014 Jan] 
*سرباز کوچک و جسور ولایت و جرثومه فساد!  [2014 Jan] 
*تئوری توطئه!  [2013 Dec] 
* تسویه خرده حساب ها!   [2013 Dec] 
*گنداب ولایی فساد!  [2013 Dec] 
*نگاه راهبردی ظریف به ابوموسی!   [2013 Dec] 
*توافق ذلت بار ژنو؛ چاره دیگری نبود!   [2013 Nov] 
*دخیل بستن به امامزاده اوباما!  [2013 Nov] 
*مذاکرات کرها!  [2013 Nov] 
*کاپیتولاسیون روسی و چینی!   [2013 Nov] 
*کاشت باد و دروی توفان!  [2013 Oct] 
*حکایت چوب و پیاز!  [2013 Oct] 
*بحران ساز پایان بخش بحران!  [2013 Oct] 
*پاک کردن داغ ننگ!  [2013 Oct] 
*پایان بخشیدن به کابوس 35 ساله!  [2013 Oct] 
*نخورده نباید شکرکرد!  [2013 Sep] 
* «آنچه این نامردمان...»!  [2013 Sep] 
*تله خود ساخته!  [2013 Sep] 
*کوبیدن برطبل رسوایی!  [2013 Sep] 
*ترکیب دو رییس جمهوری!  [2013 Aug] 
* پرداخت یکجای صورت حساب!   [2013 Aug] 
*هم تقلب بود، هم تدلیس!  [2013 Aug] 
*کدام فرقه ضالّه، مضلّه واقعی است؟!   [2013 Aug] 
*مرغ یک پا دارد!  [2013 Jul] 
*کشتار در بن بست!  [2013 Jul] 
*«ولا[کن] تجسسوا»!  [2013 Jul] 
*حال ایران خانم بد است!  [2013 Jul] 
*پیروزی جامعه مدنی بر جامعه مدینه النبی!  [2013 Jul] 
*زندان یا قتلگاه!  [2013 Jun] 
*کله شقی و قانون گریزی یا برگشت براه اعتدال و عقلانیت!   [2013 Jun] 
*عروسک های سپاه!  [2013 Jun] 
*«حقوق تعریف شده حزب الله»!  [2013 Jun] 
*آیا «روز رهایی نزدیک است»؟!  [2013 May] 
*به سوی خلافت اسلامی!  [2013 May] 
*رد صلاحیت در پایبندی به قانون!   [2013 May] 
*سیرک انتصخوابات  [2013 May] 
*کارنامه سیاه حکومت مدعی حمایت از مستضعفان!   [2013 May] 
*بی یاوری مردم سوریه!  [2013 Apr] 
*«سال رسوایی سیاسی و اقتصادی»!   [2013 Apr] 
*جابجایی محمود با محمد یا محسن و یا ...!  [2013 Apr] 
*گشودن گره کور!  [2013 Mar] 
*پیروزی نوروز!  [2013 Mar] 
*پایمال شدن منافع ملی!  [2013 Mar] 
*کش بدهید!  [2013 Feb] 
*زجرکشی!  [2013 Feb] 
*چه چیز «مجرمانه» نیست؟!  [2013 Feb] 
*سکّه یک پول!  [2013 Feb] 
*شورش پابرهنگان!  [2013 Jan] 
*کشت علوفه در جنگل!  [2013 Jan] 
*نمایش درماندگی در اپرا!  [2013 Jan] 
*پا جای پای ما!  [2012 Dec] 
*راه تازه غارت!  [2012 Dec] 
*شکست شعار «النصربالرعب»!  [2012 Dec] 
*«تصحیح بی عدالتی تاریخی»  [2012 Dec] 
*بزنگاه حساس!  [2012 Nov] 
*لحاف ملا!  [2012 Nov] 
*هرگز چنین مباد!  [2012 Nov] 
*«تغییر»؟ حتی یک ذرّه!  [2012 Nov] 
*فریب خوار و فریبکار!  [2012 Sep] 
*درحال پیشرفت مطلوب!  [2012 Sep] 
*نظام ولایی و اصل انصاف!  [2012 Sep] 
*«به نام ایرانیان، مردم سوریه را نکشید»!  [2012 Sep] 
*بیماری درمان ناپذیر!  [2012 Aug] 
*تا هست می کشد!  [2012 Aug] 
*خط قرمز یا چراغ سبز!  [2012 Aug] 
*دریاچهء بینوای ارومیه!   [2012 Aug] 
*«هان ای دل عبرت بین...»!   [2012 Aug] 
*پشت سر افغانستان!  [2012 Jul] 
*«مسیر طبیعی امور»!   [2012 Jul] 
*ترک برداشتن شیشهء عمر!   [2012 Jul] 
*کنگره وصف گل!  [2012 Jun] 
*استخوان های لای زخم!  [2012 Jun] 
*در صدر فهرست ننگ!   [2012 Jun] 
*کارنامه درخشان برادران قاچاقچی   [2012 Jun] 
*زبان زور!   [2012 May] 
*کند شدن شمشیردودم!   [2012 May] 
*مرحله آخرکلاه گشاد هدفمند!   [2012 May] 
*اثر تذکر و هشدار!  [2012 May] 
*اثر تذکر و هشدار!   [2012 Apr] 
*آخرین تیرهای ترکش!  [2012 Feb] 
*دیوان بلخ!  [2012 Feb] 
* پرسش تلخ!  [2012 Feb] 
*ننگ بر روسیه و...  [2012 Feb] 
*بار سنگین و ننگین!  [2012 Feb] 
*افسارگسیختگی اقتصاد!  [2012 Jan] 
* جدایی ج. ا. از سوریه!  [2012 Jan] 
*گردنه خطرناک!  [2012 Jan] 
*تنگه و تنگنا!  [2012 Jan] 
*شرط بندی روی اسب مرده!  [2011 Dec] 
*به «جوان آنلاین» سپاه پاسداران و اذنابش!  [2011 Dec] 
*واسلاو و کیم!  [2011 Dec] 
*حیف و صد حیف!  [2011 Dec] 
*انجام کار ناتمام!  [2011 Nov] 
*مرگ در بحران!  [2011 Nov] 
*نیاز به حمله نظامی نیست!  [2011 Nov] 
*محاکمه دردادگاه صالح!  [2011 Nov] 
*زایش موش از کوه «بهار عربی»!  [2011 Oct] 
*«فکاهی مبتذل»!  [2011 Oct] 
*من آدم می کشم، تو آدم می کشی...  [2011 Oct] 
*خودش کش می آید!  [2011 Oct] 
*آسانی و آرامی!  [2011 Sep] 
*حق ناحق!  [2011 Sep] 
*نیمه راه ناکجاآباد!  [2011 Sep] 
*این مسخره بازی ها برای چیست؟!   [2011 Sep] 
*کویر غیرقابل سکونت!  [2011 Aug] 
*لرزه براندام ولی فقیه!  [2011 Aug] 
*معیار سنجش بزرگی یک ملت چیست؟  [2011 Aug] 
*علوم انسانی، بر پایهء قرآن-شرعیات!  [2011 Aug] 
*استبداد پذیری!  [2011 Aug] 
*زندان يا محل شکنجه و کشتار!   [2011 Jul] 
*خودکامگی و نبود آزادی، جواز مبارزه مسلحانه ؟!  [2011 Jul] 
*خانه چوبی!  [2011 Jul] 
*شهامت اخلاقی یا زدن نعل وارونه!  [2011 Jul] 
*ناهمبستگی اسلامی!  [2010 Sep] 
*گرفتار در چنبر خودکرده‌ها!  [2010 Jun] 
*گندیدگی ریشه!  [2010 May] 
*ایستاده بر بلندای قلّهء وقاحت!   [2010 May] 
*آیا واقعا" «این اسلام نیست»؟!  [2010 Apr] 
*سرازیری سقوط!  [2010 Apr] 
*زبان هرزه درا!  [2010 Apr] 
*صداهای انیرانی!  [2010 Apr] 
*98 به 2، 2 به 98!  [2010 Apr] 
*"در کمرکش چاه"!  [2010 Mar] 
*فرصت سوزی!  [2010 Feb] 
*مجمع عمومی 22 بهمن!  [2010 Feb] 
*ورشکستگی همه جانبه!  [2010 Jan] 
*گازانبر ترور و فریب!  [2010 Jan] 
*غبارآلود یا تیره وتار؟!  [2010 Jan] 
*وبال گردن!  [2009 Dec] 
*توفان در فنجان شکستهء ولایت!  [2009 Dec] 
*ژرفنای فرومایگی!  [2009 Dec] 
*ما دانشجوییم!  [2009 Dec] 
*فاسد تا مغزاستخوان!  [2009 Nov] 
*فروریزی دیوارهای ننگ و ترس!  [2009 Nov] 
*مخلّ مبانی زندگی انسانی!  [2009 Nov] 
*جایگاه سبز در رنگین کمان!  [2009 Oct] 
*کهریزک: دادگاه جنایتکاران!  [2009 Oct] 
*اوباما چه می کند؟!   [2009 Sep] 
*جامعهء پریشان و حاکمان روان پریش!  [2009 Aug] 
*تجاوز در نظام تجاوز در تجاوز!  [2009 Aug] 
*سردرگم وآشفته!  [2009 Aug] 
*دشمنی با هویت ایرانی!  [2009 Aug] 
*تلقّی فاشیستی ازآزادی بیان و...  [2009 Jul] 
*چه نیاز به دشمن؟!  [2009 Jul] 
*به سوی فروپاشی!  [2009 Jul] 
*ما نشستیم و...  [2009 Jul] 
*ایران غلتیده در خون   [2009 Jun] 
*حماسه شکوهمند رسوایی  [2009 Jun] 
*سه رباعی درباره‌ی مقام معظم رهبری  [2009 Jun] 
*دود شد و به هوا رفت  [2009 Jun] 
*من رأی نمی‌دهم   [2009 Jun] 
*گردونه ی اهریمنی   [2009 Jun] 
*آزادترین کشور دنیا   [2009 May] 
*حکومت بسیجی ـ سپاهی   [2009 Apr] 
*سال اصلاح الگوی مصرف   [2009 Mar] 
*نفت و فرهنگ  [2009 Mar] 
*به عمر تا علی بشنود  [2009 Mar] 
*نوروزتان پیروز   [2009 Mar] 
*حیا  [2009 Feb] 
*ولایت فقیه و حقوق بشر  [2009 Feb] 
*آمدن شهسوار ناجی  [2009 Feb] 
*بهای آمریکا ستیزی   [2009 Feb] 
*اوبامانیا!  [2009 Jan] 
*آلوده چون هوا   [2009 Jan] 
*فروش چاه های نفت   [2009 Jan] 
*عظمت کنفت شدن   [2009 Jan] 
*فاجعه پایان سال، سال پایان فاجعه  [2009 Jan] 
*نظام قانون ستیز   [2008 Dec] 
*بخشش از کیسه خلیفه!  [2008 Dec] 
*ننگ بر دیکتاتوری  [2008 Dec] 
*دنیای پرآشوب  [2008 Dec] 
*"YES WE CAN" !  [2008 Nov] 
*دو بازوی بلند و کوتاه   [2008 Nov] 
*دگرگشت یا برگشت   [2008 Nov] 
*کار شما تمام است   [2008 Nov] 
*هم شرقی، هم غربی   [2008 Sep]