چه نیاز به دشمن؟!
شهباز نخعی

هفته ای سنگین گذشت.  سنگین و رنگین.  سنگین چون که رویداد اصلی آن، نماز جمعه 26 تیر ماه، به وزن خیزش و رستاخیز مردم ایران در دنیا افزود و رنگین زیرا جنبشی که با رنگ سبز نماد امید به تغییر شکل گرفت و سرخی خون صدها ندا و سهراب به آن افزوده شد، به رنگین کمان زیبایی از درایت، هوشمندی، نکته سنجی، برنایی و رعنایی تبدیل شد که می رود تا آزادی خواهان و زیبا پرستان دنیا را از مرحله کنونی تحسین و اعجاب عبور داده و به وادی شیدایی و دلباختگی بکشاند!
 
شیدایی و دلباختگی که مانند آن را کمتر می توان نسبت به جنبش های رهایی بخش و آزادی خواهانه دهه ها و حتی قرن اخیر سراغ کرد و نمونه ای از آن نام گذاری شنبه همین هفته، 3 امرداد ماه، به عنوان روز جهانی پشتیبانی از خیزش و رستاخیز مردم ایران است.  این "کمتر" را نه از سر اغراق و گزاف گویی، بل از روی آگاهی از چندوچون جنبش هایی چون انقلاب اکتبر 1917 روسیه، استقلال هند، ملی شدن صنعت نفت ایران، ملی شدن کانال سویز، جنگ های استقلال الجزایر، بهار پراگ، همبستگی لهستان، مبارزه با تبعیض نژادی آفریقای جنوبی، میدان تیانانمن پکن، فروریزی دیوار برلین و... می گویم.
 
در رابطه با این شیدایی و دلباختگی، از میان رمز و رازها و "هزار نکته باریک تر ز مو"ی نهفته در آن، شاید اشاره به یک نکته خالی از لطف نباشد و آن حضور چشمگیر، اگر نه غالب، دختران و زنان در این خیزش و رستاخیز مردمی و رویارویی دلاورانه شان با نیروهای ددمنش و جنایتکار سرکوب است.  از آنجا که زنان و دختران، به مقتضای طبیعت دلربای خود،رمز و رازهای دلبری و دلربایی را به مراتب بهتر و بیشتر از مردان می دانند، شاید همین خود یکی از دلیل های شیدایی ودلباختگی جهانی به خیزش و رستاخیز مردم ایران باشد.
 
به هر حال، هفته با حدس و گمانه زنی در باره چندوچون محتوای خطبه های هاشمی رفسنجانی در نماز جمعه آغاز شد.  اصلاح طلبان حکومتی، که خود را چون ورشکستگان به تقصیر در آستانه نابودی می دیدند و می بینند، همه ته مانده دارایی سیاسی خود را روی هاشمی رفسنجانی، که ازخودشان نیز ورشکسته تروپرتقصیرتر است، داو گذاشتند وبرای یافتن یک روزن نجات به او امیدی آمیخته به بیم بستند.  "آمیخته به بیم" زیرا بخوبی می دانستند ومی دانند که این استاد اعظم معامله گری سیاسی، اگر سودی ببیند، حتی مادر خود را نیز می فروشد!
 
مردم نیزباهدف هایی متفاوت، به شکلی بی نظیرخودرابرای حضوردراین نماز جمعه آماده کردند.  سرانجام روز موعودفرارسیدوهاشمی رفسنجانی در فضایی که خبرگزاری فارس شمار مخالفان در آن را 700 نفر، روزنامه کیهان 4 تا 5 هزار نفر، شهرداری تهران یک میلیون نفرورسانه های بین المللی یک و نیم تا دو میلیون نفر برآورد کردند، به ایراد خطبه پرداخت.
محتوای خطبه ها نه فقط مورد قبول، که فراترازحدانتظاراصلاح طلبان حکومتی بود  و  با  تمجید  و تحسین آنان روبروشد.  در این خطبه ها، هاشمی رفسنجانی ضمن تاکید بر ضرورت مردمی بودن جمهوری اسلامی، گفت:
-       "... ما باید به گونه ای عمل کنیم وفضایی بوجودآوریم که همه اطراف بتوانندآنجاحرفشان را بزنند... البته کار عمده دراین زمینه مربوط به صداوسیماست".
-       "... لازم نیست دراین شرایط ماافرادی را به این نامی که الان است در زندان داشته باشیم.  اجازه بدهیم این ها بیایند و به خانواده هایشان برسند".
-        "... با آسیب دیدگان حوادثی که اتفاق افتاده همدردی و دلجویی شود.  آنهایی که عزادارند، هم به آنها تسلیت بدهیم و هم دل آنها را دوباره به نظام نزدیک کنیم".
-        "... مراجع ما که همیشه پشتیبان و حقیقتا بدون توقع در حوزه های علمیه در خدمت بودند، چرا باید بعضی از آنها برنجند؟".
-        "... اگر انشاالله بتوانیم این یکپارچگی را فراهم کنیم، امیدوارم این خطبه نماز جمعه شروع تحولی درآینده باشد و بتوانیم از این مشکلی که می شود متاسفانه اسم بحران روی آن گذاشت، به خوبی عبور کنیم و دوباره شاهد همدلی، همرزمی و همراهی و رقابت سالم، و هر کس را مردم خواستند، باشیم".
 
سخنان هاشمی رفسنجانی حتی با کف مطالبات خیزش مردمی، که در شعارهایشان بازتاب می یابد، فاصله بسیار دارد.  حتی خانم شیرین عبادی، که از نظر فکری به اصلاح طلبان نزدیک است، نیز به این امر اذعان دارد: " رفسنجانی انتقاداتی کرد، اما این انتقادات کامل و کافی نبود. او فقط نیمی از واقعیت را بیان کرد.  او باید صریح تر حرف می زد".  ( مصاحبه با اشپیگل، 20 جولای).
 
فزون براین، حتی شنیدن همین سخنان نیز از زبان او شگفت انگیزاست.  زیربنای آنچه که امروز در ایران می گذرد و به آن نام "کودتا" داده شده را همین هاشمی رفسنجانی پایه گذارد.  او بود که چند سال پیش با نظریه: "با 15 و حتی 10 درصد از رای مردم نیز می شود حکومت کرد" پایه نظری این "کودتا" را بنا کرد و بنابراین امروز آخرین کسی است که حق دارد درباره مردمی بودن حکومت در صدراسلام حدیث و روایت نقل یا جعل کند، حتی اگر اصلاح طلبان حکومتی از زور پسی به دامن قبای او بیاویزند و یا قلم به مزدانی که پیش از این نیز به اولقب "سردارسازندگی" دادند، بکوشند با شامورتی بازی از او یک "قهرمان ملی" بسازند!
 
انتظاراصلاح طلبان این بود که پس ازخطبه های هاشمی رفسنجانی، در جبهه ولی مطلقه فقیه نرمش و انعطافی مشاهده شود که بتوان از آن به عنوان مواداولیه برای تقسیم قدرت، که اصلاح طلبان بسیار نیازمند و تشنه آن هستند، استفاده کرد.  سید محمد خاتمی، که در نماز جمعه حضور نیافته بود، روز یکشنبه 28 تیرماه گفت: "توصیه های آقای هاشمی حداقل هایی است که می تواند فضای عمومی را تلطیف کرده و اعتماد از دست رفته را برگرداند و من در اینجا نکته ای را اضافه می کنم و به صراحت می گویم راه برون رفت از بحران فعلی، اتکا به آرای مردم و برگزاری رفراندوم قانونی است... باید از مردم پرسید آیا وضعیت پیش آمده مطلوب است و از آن راضی هستند؟  اگر اکثریت مردم این وضع را قبول داشته باشند ما تسلیم هستیم"!
 
کاش این رهبر شجاع جبهه اصلاحات، که آنقدر جرات و جسارت یافته که هم "نکته ای را اضافه" کند و هم "به صراحت راه برون رفت از بحران" را بگوید، زحمت می کشید و توضیح می داد که در چه حالت و وضعیتی ایشان "تسلیم" نخواهد بود؟!  با قیاس بر گذشته، می توان به این پرسش برای آینده پاسخ داد!
 
واکنش جبهه ولایت به پیشنهادهای "خیرخواهانه" هاشمی رفسنجانی "مطلقه" و تحقیرآمیز بود.  روز شنبه 27 تیرماه، آیت الله محمد یزدی، رییس پیشین قوه قضاییه و نایب رییس مجلس خبرگان پاشنه دهانش را کشید و با گفتن: "شما چه کاره هستید که این حرف ها را می زنید" آب پاکی را روی دست رفسنجانی ریخت: "حق حاکمیت در نظام جمهوری اسلامی ناشی از مبدا اعلی و خداوند است... مشروعیت حاکمیت در اسلام از طرف خدا و مقبولیت از سوی مردم است و مشروعیت و مقبولیت با هم تفاوت دارد"!
 
دو روز بعد، دوشنبه 29 تیرماه، ولی فقیه نیز سر از لاک سکوت سنگین چند هفته ای خود به در آورد و در دیدار با مسؤلان نظام و جمعی ازقشرهای(؟!) مردم حرف آخر خود را زد:
-       "رواج فضیلت های اخلاقی در جامعه همچون هوای لطیفی است که زمینه زندگی سالم را فراهم می آورد و انسان را از حرص ها،جهالت ها، دنیاطلبی ها، بغض های شخصی و سوء ظن به یکدیگر باز می دارد وبه همین دلیل است که در اسلام تزکیه و رشد اخلاقی بر تعلیم مقدم است".
-       "ملت ایران در 30 سال گذشته نشان داده است که ملت وفادار و با گذشتی است و در قضایاوحوادث اخیر بعداز انتخابات ریاست جمهوری نیز، این ویژگی ملت ایران بار دیگر آشکار شد"!
-        "البته رسانه های استکباری به منظور حمایت از اغتشاش گران آنها را مردم می نامند در حالی که مردم، آن جمعیت میلیونی است که به محض دیدن این اغتشاش گران و مفسدان، خود را کنار می کشد و آنها را با دیده ی نفرت و انزجار نظاره می کند"!
 
شنیدن این سخنان از رهبر معظم چماق داران و آدم کشان، بی اختیار این پرسش را به ذهن می آورد که نکند او، همانند گماشته محبوبش محمود احمدی نژاد، از کهکشان دیگری به زمین آمده اند و با چشمی متفاوت با چشم های زمینی به رویدادها می نگرند؟!  شباهت گفته های احمدی نژاد در همان دیدار، این ظن را تقویت می کند: "برگزاری آزادترین، پرشورترین و بی نظیر ترین انتخابات و برگزیدن راه پرافتخارانقلاب اسلامی، نویدبخش آینده ای روشن برای ملت ایران و بشریت است"!
 
ولی مطلقه فقیه در درفشانی های خود از تکرار تهوع آور ترجیع بند مورد علاقه اش: "دشمن" نیز غافل نماند: "این حوادث، این تجربه و درس را به همراه خود داشت که حتی در زمانی که حرکتی بزرگ در کمال آرامش و ثبات انجام می گیرد، نباید از نقشه و کید دشمن غافل ماند"!
 
او که گویا خود را نماد "حیا" می داند، در رد ادعای دشمنان مبنی بر دخالت نکردن در مسایل داخلی کشور گفت: "در حالی که دخالت دشمنان بویژه نقش رسانه های آنها کاملا آشکار است، این ادعا نشانه بی حیایی آنهاست"!
 
شعر زیبای سعدی: "با سیه دل چه سود گفتن وعظ  -  نرود میخ آهنین در سنگ" به خوبی وصف حال ولی فقیه برج عاج نشین و بریده از واقعیت است.  اگر جز این بود، باید دست کم در خلوت از خود می پرسید: با وجود دوستانی چون شیخ محمد یزدی، مصباح یزدی، سردار سرلشگر فیروزآبادی، دیگر سرداران ریز و درشت سپاه پاسداران و بویژه محمود احمدی نژاد، چه نیاز به دشمن؟!
 
 

منبع:پژواک ایران


شهباز نخعی

فهرست مطالب شهباز نخعی  در سایت پژواک ایران 

*اختیارات بدون پذیرش مسئولیت!‏   [2018 Jun] 
*انتخاب بین ارسنیک و سیانور!‏   [2018 May] 
*ترقی ازابراز «تأسف» و «نگرانی» به «بهت زدگی»!  [2018 May] 
*برجام درجام!‏   [2018 May] 
*هنوز فرصت هست!  [2018 May] 
*درس چگونگی رهایی از شرّ استبداد!   [2018 Apr] 
*فرار بی مغزها!‏   [2018 Apr] 
*«کارنامه درخشان»!   [2018 Apr] 
*دلار 10 هزارتومانی!  [2018 Mar] 
*سال آخر!   [2018 Mar] 
* حرکت در دایره بسته!   [2018 Mar] 
* قطعنامه های بی معنا!   [2018 Feb] 
*«العفو، العفو»!  [2018 Feb] 
*دخیل بستن به امامزاده رفراندوم!  [2018 Feb] 
* ‏«توبه گرگ...»!‏   [2018 Feb] 
*مسابقه سقوط!‏  [2018 Feb] 
*تبدیل بنگاهداری به سهامداری!‏   [2018 Jan] 
* تَرَک برداشتن دیوار ترس!‏  [2018 Jan] 
* دستاویز واقعیت گریزی!‏   [2018 Jan] 
*فرصت طلایی!‏   [2018 Jan] 
*آنکارا درصدد چنگ اندازي مجدد بر خاورنزديک است؛ پايان «مدل ترک»  [2017 Apr] 
*ترجمه کتاب "امپراتوری تفتیش"   [2017 Mar] 
*نبرد عقل و احساس!  [2016 Jun] 
*در شیشه کردن غول!   [2016 Jun] 
* امنیت واقعی و توهّم امنیت!  [2016 Jun] 
*داد از این همه بیداد!  [2016 Jun] 
*«ترکیه لاییک است و لاییک می ماند»!   [2016 May] 
* بهای سنگینِ خیره سری!  [2016 May] 
* «مایه شرمساری و نابخشودنی»!   [2016 May] 
*ذهنیت ترفندباز!  [2016 Apr] 
* هشدارهای مکرّر و گوش های ناشنوا!  [2016 Apr] 
* پرونده موشکی، جایگزین پرونده هسته ای!  [2016 Apr] 
* پرونده موشکی، جایگزین پرونده هسته ای!  [2016 Apr] 
*پرده ی غبار!  [2016 Apr] 
*چرا نمی پرسید چرا؟!  [2016 Mar] 
*پا پس کشیدن ناگهانی!   [2016 Mar] 
*پیامد نرمش قهرمانانه!   [2016 Mar] 
*«خُب، به کجا رسیدید؟»!  [2016 Mar] 
*در انتظار داوری تاریخ!   [2016 Feb] 
*بیم و امید   [2016 Feb] 
*ولایت مطلقه فقیه منشأ فساد است!  [2016 Feb] 
*چشم پوشی بر نقض گسترده حقوق بشر درایران!  [2016 Jan] 
* فرجام یا آغاز راه دراز 8 ساله اجرای برجام!   [2016 Jan] 
*پنهان کردن ناتوانی در پوشش سخاوت!   [2016 Jan] 
*رهایی از شرّ حکومت ولایت مطلقه فقیه!  [2016 Jan] 
*لاف زنی های ریاکارانه روباه بنفش!   [2015 Dec] 
*جنایت مشروع و قانونی علیه بشریت!  [2015 Dec] 
*ترفند بازی حکومت آخوندی!  [2015 Dec] 
*اردوغان، نفت، داعش!  [2015 Dec] 
*شکرگزاری!  [2015 Nov] 
*چرا؟!  [2015 Nov] 
*13 کرسی تا سلطان رجب!  [2015 Nov] 
*سازمان بی سامان!  [2015 Oct] 
* تلنگر مردمی!  [2015 Oct] 
*زدوبند روسیه با غرب!  [2015 Oct] 
*گام نهایی!  [2015 Oct] 
*سوریه در اشغال روسیه!  [2015 Oct] 
*تکلیف روشن است!  [2015 Sep] 
*روغن روی آش سوریه!  [2015 Sep] 
*سیاست مداران دروغگو، خودخواه و فرصت طلب!  [2015 Sep] 
*بدتر از دروغ!  [2015 Aug] 
*زیر آواز زدن ورشکسته [به تقصیر]!  [2015 Aug] 
*«هزاران نکته و سخن ناگفته»!  [2015 Aug] 
*کورسوی امید!  [2015 Aug] 
*«سوریه، ننگین ترین لکّه بروجدان انسانی جهان»!  [2015 Jul] 
*یک نان نسیه و صد گرسنه!  [2015 Jul] 
*دو توافق و یک پرسش: فرجام یا آغاز؟!  [2015 Jul] 
*«میراث بین المللی افتضاح»!  [2015 Jul] 
*نظام برده داری مدرن!  [2015 Jul] 
*رسیدن به توافق نهایی؟!  [2015 Jun] 
*شکست فاجعه بار ج.ا. !  [2015 Jun] 
*حساب هایی که درست از آب در نیامد!  [2015 Jun] 
*رسوایی فساد در فیفا!  [2015 Jun] 
*مظلوم نمایی و رجزخوانی های توخالی!  [2015 May] 
*داعش، پدیده ای گذرا یا ماندگار؟!  [2015 May] 
*زمین لرزه در تهران، احتمالی ضعیف یا رویدادی محتوم با زمان غیرقابل پیش بینی!  [2015 May] 
*وجدان ناآرام آقای اوباما!  [2015 May] 
*جایگاه در شاخص شادی و رضایت!  [2015 May] 
*جایگاه در شاخص فلاکت!  [2015 Apr] 
*گل سوریه و سبزه یمن!  [2015 Apr] 
*آن که فریب می دهد و آن که فریب می خورد  [2015 Apr] 
*هردو حق دارند!  [2015 Apr] 
*پیشنهاد رهبری خاتمی!  [2015 Mar] 
*مسئول مستقیم سرنوشت دردناک یونس ها!  [2015 Mar] 
*قمار سیاسی!  [2015 Mar] 
*عجیبا! غریبا! شگفتا!  [2015 Feb] 
*سکولاریسم اسلامی!  [2015 Feb] 
*سر گاو هسته ای در خمره ولایت!  [2015 Feb] 
*جنایات بی مکافات!  [2015 Jan] 
* گسترش آشفتگی، تنش و آشوب!  [2015 Jan] 
*جنگ با معلول!  [2015 Jan] 
*جمهوری اسلامی، آری یا نه؟!  [2015 Jan] 
*2015، سال تعیین تکلیف؟!  [2015 Jan] 
*زهی خیال محال!  [2014 Dec] 
*«سبقت گرفتن در شیادی»!  [2014 Dec] 
*نشانی بیت رهبری!  [2014 Dec] 
* کاهش و افزایش بهای نفت و نان!  [2014 Dec] 
* بغض فروخورده!  [2014 Nov] 
* گریز از مسئولیت!  [2014 Nov] 
*«روز واقعه» برای باراک حسین اوباما!  [2014 Nov] 
*روگردانی از اسلام سیاسی!  [2014 Oct] 
*مستقیم از بیت رهبری!  [2014 Oct] 
*نباید درحد حرف باشد!  [2014 Oct] 
*حق زندگی!  [2014 Oct] 
*پایان رنج ها!  [2014 Oct] 
*ردایی از تار و پود دروغ!  [2014 Sep] 
*بان کی مون، عامل سازمان CIA!  [2014 Sep] 
*رطب خورده...!  [2014 Sep] 
*راهبرد بی عملی و انفعال!  [2014 Sep] 
*دور باطل!  [2014 Aug] 
*«یک: رهبر نباشد، دو: سپاه نباشد»!  [2014 Aug] 
*شمار طرفداران حکومت آخوندی!  [2014 Aug] 
*زندانی با 78 میلیون زندانی!  [2014 Jul] 
*حد و مرز بیدادگری!  [2014 Jul] 
*غزوه ی غزه!  [2014 Jul] 
*معنای اعتدال!  [2014 Jul] 
*دو خلیفه در یک اقلیم!  [2014 Jul] 
*«فروپاشی نظامی پوسیده»!  [2014 Jun] 
*رهایی از بن بست!  [2014 Jun] 
*حوزه آسیب رسانی توفان!  [2014 Jun] 
*اعداد بی پایه و اساس و مغایر منافع ملی!  [2014 Jun] 
*نجات دهنده سوریه و کل خاورمیانه!  [2014 May] 
* قوطی بگیر و بنشان!  [2014 May] 
*بهایی ستیزی؛ ما منزجریم!  [2014 May] 
*«آیینه شکستن خطاست»!  [2014 May] 
*فارغ شدن از عشق به استبداد یا دگرگونی در بازتولید آن؟!  [2014 May] 
*توهین به مقام معظم رهبری!  [2014 Apr] 
*بحران عمیق تر و پیامدهای وحشتناک!  [2014 Apr] 
*«باید به شدت مراقب بود»!  [2014 Apr] 
*شکستن رکورد بیدادگری!  [2014 Apr] 
*... که غصّه سرآید!  [2014 Mar] 
*باید ازما تشکر کنند!  [2014 Mar] 
*خواب آرام آقای اوباما!  [2014 Mar] 
*«حرف حساب جواب ندارد»، جنجال دارد!  [2014 Mar] 
*پیروزی ایستادگی بر سرکوب!  [2014 Feb] 
*جام زهر و این همه ادا!  [2014 Feb] 
*بانی واقعی انقلاب!   [2014 Feb] 
*سبد کالا؛ چرا چنین خوار شدیم؟!  [2014 Feb] 
*دیپلماسی واقعیت گریز و روان پریش  [2014 Jan] 
*عوض کردن آبنبات با سماق!  [2014 Jan] 
*قربانی سیاست بازی ها!  [2014 Jan] 
*سرباز کوچک و جسور ولایت و جرثومه فساد!  [2014 Jan] 
*تئوری توطئه!  [2013 Dec] 
* تسویه خرده حساب ها!   [2013 Dec] 
*گنداب ولایی فساد!  [2013 Dec] 
*نگاه راهبردی ظریف به ابوموسی!   [2013 Dec] 
*توافق ذلت بار ژنو؛ چاره دیگری نبود!   [2013 Nov] 
*دخیل بستن به امامزاده اوباما!  [2013 Nov] 
*مذاکرات کرها!  [2013 Nov] 
*کاپیتولاسیون روسی و چینی!   [2013 Nov] 
*کاشت باد و دروی توفان!  [2013 Oct] 
*حکایت چوب و پیاز!  [2013 Oct] 
*بحران ساز پایان بخش بحران!  [2013 Oct] 
*پاک کردن داغ ننگ!  [2013 Oct] 
*پایان بخشیدن به کابوس 35 ساله!  [2013 Oct] 
*نخورده نباید شکرکرد!  [2013 Sep] 
* «آنچه این نامردمان...»!  [2013 Sep] 
*تله خود ساخته!  [2013 Sep] 
*کوبیدن برطبل رسوایی!  [2013 Sep] 
*ترکیب دو رییس جمهوری!  [2013 Aug] 
* پرداخت یکجای صورت حساب!   [2013 Aug] 
*هم تقلب بود، هم تدلیس!  [2013 Aug] 
*کدام فرقه ضالّه، مضلّه واقعی است؟!   [2013 Aug] 
*مرغ یک پا دارد!  [2013 Jul] 
*کشتار در بن بست!  [2013 Jul] 
*«ولا[کن] تجسسوا»!  [2013 Jul] 
*حال ایران خانم بد است!  [2013 Jul] 
*پیروزی جامعه مدنی بر جامعه مدینه النبی!  [2013 Jul] 
*زندان یا قتلگاه!  [2013 Jun] 
*کله شقی و قانون گریزی یا برگشت براه اعتدال و عقلانیت!   [2013 Jun] 
*عروسک های سپاه!  [2013 Jun] 
*«حقوق تعریف شده حزب الله»!  [2013 Jun] 
*آیا «روز رهایی نزدیک است»؟!  [2013 May] 
*به سوی خلافت اسلامی!  [2013 May] 
*رد صلاحیت در پایبندی به قانون!   [2013 May] 
*سیرک انتصخوابات  [2013 May] 
*کارنامه سیاه حکومت مدعی حمایت از مستضعفان!   [2013 May] 
*بی یاوری مردم سوریه!  [2013 Apr] 
*«سال رسوایی سیاسی و اقتصادی»!   [2013 Apr] 
*جابجایی محمود با محمد یا محسن و یا ...!  [2013 Apr] 
*گشودن گره کور!  [2013 Mar] 
*پیروزی نوروز!  [2013 Mar] 
*پایمال شدن منافع ملی!  [2013 Mar] 
*کش بدهید!  [2013 Feb] 
*زجرکشی!  [2013 Feb] 
*چه چیز «مجرمانه» نیست؟!  [2013 Feb] 
*سکّه یک پول!  [2013 Feb] 
*شورش پابرهنگان!  [2013 Jan] 
*کشت علوفه در جنگل!  [2013 Jan] 
*نمایش درماندگی در اپرا!  [2013 Jan] 
*پا جای پای ما!  [2012 Dec] 
*راه تازه غارت!  [2012 Dec] 
*شکست شعار «النصربالرعب»!  [2012 Dec] 
*«تصحیح بی عدالتی تاریخی»  [2012 Dec] 
*بزنگاه حساس!  [2012 Nov] 
*لحاف ملا!  [2012 Nov] 
*هرگز چنین مباد!  [2012 Nov] 
*«تغییر»؟ حتی یک ذرّه!  [2012 Nov] 
*فریب خوار و فریبکار!  [2012 Sep] 
*درحال پیشرفت مطلوب!  [2012 Sep] 
*نظام ولایی و اصل انصاف!  [2012 Sep] 
*«به نام ایرانیان، مردم سوریه را نکشید»!  [2012 Sep] 
*بیماری درمان ناپذیر!  [2012 Aug] 
*تا هست می کشد!  [2012 Aug] 
*خط قرمز یا چراغ سبز!  [2012 Aug] 
*دریاچهء بینوای ارومیه!   [2012 Aug] 
*«هان ای دل عبرت بین...»!   [2012 Aug] 
*پشت سر افغانستان!  [2012 Jul] 
*«مسیر طبیعی امور»!   [2012 Jul] 
*ترک برداشتن شیشهء عمر!   [2012 Jul] 
*کنگره وصف گل!  [2012 Jun] 
*استخوان های لای زخم!  [2012 Jun] 
*در صدر فهرست ننگ!   [2012 Jun] 
*کارنامه درخشان برادران قاچاقچی   [2012 Jun] 
*زبان زور!   [2012 May] 
*کند شدن شمشیردودم!   [2012 May] 
*مرحله آخرکلاه گشاد هدفمند!   [2012 May] 
*اثر تذکر و هشدار!  [2012 May] 
*اثر تذکر و هشدار!   [2012 Apr] 
*آخرین تیرهای ترکش!  [2012 Feb] 
*دیوان بلخ!  [2012 Feb] 
* پرسش تلخ!  [2012 Feb] 
*ننگ بر روسیه و...  [2012 Feb] 
*بار سنگین و ننگین!  [2012 Feb] 
*افسارگسیختگی اقتصاد!  [2012 Jan] 
* جدایی ج. ا. از سوریه!  [2012 Jan] 
*گردنه خطرناک!  [2012 Jan] 
*تنگه و تنگنا!  [2012 Jan] 
*شرط بندی روی اسب مرده!  [2011 Dec] 
*به «جوان آنلاین» سپاه پاسداران و اذنابش!  [2011 Dec] 
*واسلاو و کیم!  [2011 Dec] 
*حیف و صد حیف!  [2011 Dec] 
*انجام کار ناتمام!  [2011 Nov] 
*مرگ در بحران!  [2011 Nov] 
*نیاز به حمله نظامی نیست!  [2011 Nov] 
*محاکمه دردادگاه صالح!  [2011 Nov] 
*زایش موش از کوه «بهار عربی»!  [2011 Oct] 
*«فکاهی مبتذل»!  [2011 Oct] 
*من آدم می کشم، تو آدم می کشی...  [2011 Oct] 
*خودش کش می آید!  [2011 Oct] 
*آسانی و آرامی!  [2011 Sep] 
*حق ناحق!  [2011 Sep] 
*نیمه راه ناکجاآباد!  [2011 Sep] 
*این مسخره بازی ها برای چیست؟!   [2011 Sep] 
*کویر غیرقابل سکونت!  [2011 Aug] 
*لرزه براندام ولی فقیه!  [2011 Aug] 
*معیار سنجش بزرگی یک ملت چیست؟  [2011 Aug] 
*علوم انسانی، بر پایهء قرآن-شرعیات!  [2011 Aug] 
*استبداد پذیری!  [2011 Aug] 
*زندان يا محل شکنجه و کشتار!   [2011 Jul] 
*خودکامگی و نبود آزادی، جواز مبارزه مسلحانه ؟!  [2011 Jul] 
*خانه چوبی!  [2011 Jul] 
*شهامت اخلاقی یا زدن نعل وارونه!  [2011 Jul] 
*ناهمبستگی اسلامی!  [2010 Sep] 
*گرفتار در چنبر خودکرده‌ها!  [2010 Jun] 
*گندیدگی ریشه!  [2010 May] 
*ایستاده بر بلندای قلّهء وقاحت!   [2010 May] 
*آیا واقعا" «این اسلام نیست»؟!  [2010 Apr] 
*سرازیری سقوط!  [2010 Apr] 
*زبان هرزه درا!  [2010 Apr] 
*صداهای انیرانی!  [2010 Apr] 
*98 به 2، 2 به 98!  [2010 Apr] 
*"در کمرکش چاه"!  [2010 Mar] 
*فرصت سوزی!  [2010 Feb] 
*مجمع عمومی 22 بهمن!  [2010 Feb] 
*ورشکستگی همه جانبه!  [2010 Jan] 
*گازانبر ترور و فریب!  [2010 Jan] 
*غبارآلود یا تیره وتار؟!  [2010 Jan] 
*وبال گردن!  [2009 Dec] 
*توفان در فنجان شکستهء ولایت!  [2009 Dec] 
*ژرفنای فرومایگی!  [2009 Dec] 
*ما دانشجوییم!  [2009 Dec] 
*فاسد تا مغزاستخوان!  [2009 Nov] 
*فروریزی دیوارهای ننگ و ترس!  [2009 Nov] 
*مخلّ مبانی زندگی انسانی!  [2009 Nov] 
*جایگاه سبز در رنگین کمان!  [2009 Oct] 
*کهریزک: دادگاه جنایتکاران!  [2009 Oct] 
*اوباما چه می کند؟!   [2009 Sep] 
*جامعهء پریشان و حاکمان روان پریش!  [2009 Aug] 
*تجاوز در نظام تجاوز در تجاوز!  [2009 Aug] 
*سردرگم وآشفته!  [2009 Aug] 
*دشمنی با هویت ایرانی!  [2009 Aug] 
*تلقّی فاشیستی ازآزادی بیان و...  [2009 Jul] 
*چه نیاز به دشمن؟!  [2009 Jul] 
*به سوی فروپاشی!  [2009 Jul] 
*ما نشستیم و...  [2009 Jul] 
*ایران غلتیده در خون   [2009 Jun] 
*حماسه شکوهمند رسوایی  [2009 Jun] 
*سه رباعی درباره‌ی مقام معظم رهبری  [2009 Jun] 
*دود شد و به هوا رفت  [2009 Jun] 
*من رأی نمی‌دهم   [2009 Jun] 
*گردونه ی اهریمنی   [2009 Jun] 
*آزادترین کشور دنیا   [2009 May] 
*حکومت بسیجی ـ سپاهی   [2009 Apr] 
*سال اصلاح الگوی مصرف   [2009 Mar] 
*نفت و فرهنگ  [2009 Mar] 
*به عمر تا علی بشنود  [2009 Mar] 
*نوروزتان پیروز   [2009 Mar] 
*حیا  [2009 Feb] 
*ولایت فقیه و حقوق بشر  [2009 Feb] 
*آمدن شهسوار ناجی  [2009 Feb] 
*بهای آمریکا ستیزی   [2009 Feb] 
*اوبامانیا!  [2009 Jan] 
*آلوده چون هوا   [2009 Jan] 
*فروش چاه های نفت   [2009 Jan] 
*عظمت کنفت شدن   [2009 Jan] 
*فاجعه پایان سال، سال پایان فاجعه  [2009 Jan] 
*نظام قانون ستیز   [2008 Dec] 
*بخشش از کیسه خلیفه!  [2008 Dec] 
*ننگ بر دیکتاتوری  [2008 Dec] 
*دنیای پرآشوب  [2008 Dec] 
*"YES WE CAN" !  [2008 Nov] 
*دو بازوی بلند و کوتاه   [2008 Nov] 
*دگرگشت یا برگشت   [2008 Nov] 
*کار شما تمام است   [2008 Nov] 
*هم شرقی، هم غربی   [2008 Sep]