دگرگشت یا برگشت
شهباز نخعی

«رویای من این است که چهار فرزند کوچکم روزی در کشوری زندگی خواهند کرد که آنها را نه به سبب رنگ پوست که با درون مایه ی شخصیت شان داوری خواهد کرد.

این امید ماست . . . با این باور ما خواهیم توانست از کوههای ناامیدی سنگ امید بتراشیم. با این باور خواهیم توانست کشورمان را به همنوایی زیبایی از برادری بدل کنیم. با این باور خواهیم توانست با هم کار کنیم، با هم دعا کنیم، با هم مبارزه کنیم، با هم به زندان رویم، با هم از آزادی دفاع کنیم، مطمئن از این که سرانجام روز آزادی مان فرا خواهد رسید؟»

مارتین لوتر کینگ

 

شد. انتخاب شد. سرانجام پس از یک کارزار انتخاباتی طولانی، نفس گیر و پر هزینه، آقای باراک حسین اوباما در روز چهارم نوامبر بر رقیب جمهوری خواه خود پیروز شد و از روز بیستم ژانویه 2009 به عنوان نخستین سیاهپوست ـ یا نیمه سیاهپوست ـ بر مسند ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا خواهد نشست. کارزار انتخاباتی آقای اوباما طولانی و نفس گیر بود، زیرا از آغاز آن در مرحله مقدماتی، در گزینش نامزد حزب دمکرات تا پیروزی روز چهارم نوامبر، حدود 21 ماه به درازا کشید. این کارزار پر هزینه ترین کارزار انتخاباتی ایالات متحده آمریکا نیز بود و نزدیک به 5 میلیارد دلار در آن هزینه شد که سهم بیشتر آن را حزب دمکرات آقای اوباما داشت.

اگر از منظر نژادی به پیروزی آقای باراک اوباما نگاه کنیم، می توان آن را رویدادی شگفت انگیز نامید. این که یک سیاهپوست کنیایی تبار در جامعه ای چون آمریکا ـ که تا همین نیم قرن پیش سیاهان حتی حق سوار شدن در اتوبوس سفیدپوستان یا غذا خوردن در رستوران آنان را نداشتند ـ به کاخ سفید راه یابد، رویدادی است که می توان آن را حتی فراتر از فروریزی دیوار برلین نامید. می گویم "فراتر" زیرا فروریزی دیوار برلین با وجود مفهوم نمادین آن، یک تخریب فیزیکی و مادی بود در حالی که انتخاب یک سیاهپوست به ریاست جمهوری قدرتمندترین نظام سیاسی ـ اقتصادی و نظامی دنیا، نشانگر فروریزی دیوارهای پیشداوری، تبعیض نژادی و برتری طلبی است.

پیروزی چشمگیر باراک اوباما امواج بزرگی از امید، خوشبینی ـ حتی خوشباوری ـ و شادی و شعف در آمریکا و در سراسر دنیا برانگیخت. در آمریکا، بیش از 62 درصد از شهروندان دارای حق رای به پای صندوق ها رفتند و رکورد صد ساله ی شرکت در انتخابات را شکستند. در سطح دنیا، بیشتر واکنش ها به انتخاب آقای اوباما نشان از امید و خوشبینی دارند: آقای محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین، گفت: "ما امیدواریم عملکرد رئیس جمهوری جدید به مراتب از دولت فعلی بهتر باشد و انتظار داریم که تغییر و تحولات گسترده ای صورت گیرد. ما همچنین امیدواریم که رئیس جمهوری جدید، صلح را برای ما به ارمغان آورد."

گوردون براون، نخست وزیر انگلستان هم گفت که: "خود نیز دارای همان ارزش هایی است که باراک اوباما به آنها اعتقاد دارد." دیوید کامرون، رهبر حزب محافظه کار انگلیس نیز گفت: "اوباما نخستین فرد از نسل رهبرانی است که جهان سالهاست به آنها نیاز دارد. کسانی که تغییر ایجاد خواهند کرد."

فوزی برهوم سخنگوی سازمان حماس نیز انتظارات سازمان خود را از باراک اوباما چنین بیان کرد:"حماس از اوباما می خواهد از مسئله فلسطین حمایت کند یا دست کم از اشغالگران اسرائیلی جانبداری نکند."

سخنگوی وزارت خارجه اسرائیل نیز در واکنش به انتخاب باراک اوباما گفت:"روابط اسرائیل و امریکا به پیشواز آینده ای روشن می رود."

هوشیار زیباری، وزیر امور خارجه عراق هم چنین اظهار نظر کرد: "دولت عراق از انتخاب مردم آمریکا استقبال کرده و به آن احترام می گذارد و به نظر ما تغییر زیادی در سیاست آمریکا در قبال عراق ایجاد نخواهد شد . . . سیاست خارجی آمریکا نتیجه استراتژی های ثابتی است که تغییر ناگهانی در آن به وجود نخواهد آمد."

حامد کرزای، رئیس جمهوری افغانستان نیز گفت: "جهان وارد دوره جدیدی شده است."

خوزه مانوئل باروسو، رئیس کمیسیون اروپا هم گفت:"اکنون زمان آن رسیده است که تعهدات میان اروپا و آمریکا احیا شود. ما نیازمند ایجاد تعهدات در بحران های کنونی و به دست آوردن فرصت های تازه هستیم."

کوین راد، نخست وزیر استرالیا نیز گفت:"او توانست رویای مارتین لوتر کینگ رهبر سیاه پوستان آزادی خواه آمریکا را محقق سازد."

و سرانجام، اموای کیباکی، رئیس جمهوری کنیا نیز روز پنجشنبه 6 نوامبر را به خاطر انتخاب اوباما تعطیل رسمی اعلام کرد.

وجه مشترک همه این اظهارنظرهای متضاد و متناقض این است که به قول مولانا "هر کسی از ظن خود" یار او شده و شعار انتخاباتی او: دگرگشت (تغییرChange= ) را به میل و دلخواه خود تعبیر و تفسیر کرده است. آیا آقای اوباما خواهد توانست به همه این انتظارات متناقض پاسخ مثبت دهد؟! چنین امری اگر محال نباشد، بسیار، بسیار دشوار خواهد بود.

شاید واقع بینانه ترین اظهارنظر را بتوان ازآن آقای هوشیار زیباری، وزیر امور خارجه عراق دانست که گفت: "سیاست خارجی آمریکا نتیجه استراتژی های ثابتی است که تغییر ناگهانی در آن به وجود نخواهد آمد."

انتخاب آقای باراک اوباما، در ایران نیز واکنش های متفاوتی برانگیخت. آقای محمود احمدی نژاد، رئیس جمهوری منتخب شورای نگهبان، برای نخستین بار در سی سال گذشته، پیام تبریکی (که بیشتر موعظه و نصیحت بود تا تبریک) برای رئیس جمهوری منتخب آمریکا فرستاد. در این پیام آمده است: "از این که توانستید آراء اکثریت شرکت کنندگان در انتخابات را به خود جلب کنید تبریک می گویم." تا اینجای پیام مثبت و شیرین است، اما آقای احمدی نژاد فرصت نمی دهد که باراک اوباما این شیرینی را در کام خود حس کند: "امیدوارم جنابعالی با ترجیح مصالح حقیقی مردم و انصاف و عدالت بر تقاضاهای سیری ناپذیر اقلیتی خودخواه و ناصالح، از فرصت خدمت، حداکثر استفاده را به عمل آورید و نام نیکی از خود به جای بگذارید."

حد و مرز موعظه و توصیه های آقای احمدی نژاد به همین جا محدود نمی ماند و از آقای اوباما می خواهد که رفتار دولت کنونی آمریکا در دوره ریاست جمهوری او دگرگون شود و به "رفتاری مبتنی بر عدالت و احترام به حقوق انسانها و ملتها، دوستی و عدم دخالت در امور دیگران تبدیل گردد و دایره دخالتهای دولت آمریکا به مرزهای جغرافیایی آن کشور محدود شود"!

آقای احمدی نژاد، به عنوان یک واعظ غیرمتعظ ـ که بارها تکرار کرده که دارد خود را برای مدیریت جهان آماده می کند ـ طبعا به این پرسش پاسخ نخواهد داد که آیا خود او نیز حاضر است که دایره دخالت هایش "به مرزهای جغرافیایی آن کشور محدود شود" و از دخالت در لبنان و عراق و افغانستان و فلسطین و یمن و . . . دست بردارد؟!

باراک اوباما در نخستین کنفرانس مطبوعاتی پس از پیروزی خود، با بی اعتنایی تلویحی ـ که تفاوت چندانی با واکنش جرج دبلیو بوش به نامه ای که احمدی نژاد به او نوشته بود نداشت ـ به پیام به اصطلاح تبریک احمدی نژاد واکنش نشان داد. به گزارش بی بی سی، رئیس جمهوری منتخب آمریکا شامگاه جمعه 7 نوامبر، در نخستین کنفرانس مطبوعاتی خود رژیم تهران را به تلاش برای دستیابی به سلاح هسته ای و حمایت از سازمانهای تروریستی متهم کرد و گفت:"دستیابی رژیم تهران به سلاح هسته ای غیرقابل قبول است. این رژیم همچنین باید حمایت از سازمان های تروریستی را متوقف کند."

آقای احمدی نژاد در موعظه و نصیحت رئیس جمهوری جدید آمریکا تنها نیست. بنابر گزارش تارنمای حکومتی جهان، در تاریخ 10 نوامبر، شبکه تروریستی القاعده نیز با صدور بیانیه ای در مورد پیروزی باراک اوباما، که از پایگاههای الکترونیکی این شبکه منتشر شد اوباما، دولتش و دیگر سران دولتهای غربی را به اسلام دعوت کرد!

تبریک موعظه آمیز آقای احمدی نژاد در ایران واکنش های متفاوتی برانگیخت. روزنامه جمهوری اسلامی، که سید علی خامنه ای صاحب امتیاز آن است، کار احمدی نژاد را "اقدامی مطالعه نشده" دانست: "ارسال پیام تبریک رئیس جمهوری اسلامی ایران به اوباما به مناسبت انتخاب وی به عنوان رئیس جمهوری آمریکا موجب تعجب محافل داخلی شد." روزنامه اصولگرای رسالت، به عکس به دفاع از احمدی نژاد پرداخت: "ارسال پیام احمدی نژاد قابل دفاع است، چون ایشان سعی کرده است حداقل امیدواری ها به "تغییر" در سیاست خارجی آمریکا، بویژه در منطقه خاورمیانه را به عنوان یک فرصت قلمداد نماید." روزنامه همشهری کار احمدی نژاد را "کاری خلاف عرف سیاسی جمهوری اسلامی در طول 30 سال گذشته" نامید و روزنامه اصلاح طلب اعتماد به تمجید از اقدام احمدی نژاد پرداخت و در نوشتاری با عنوان "شکست تابو در یک پیام تاریخی" نوشت: "ارسال پیام تبریک یک رئیس جمهوری اصولگرای ایرانی به رئیس جمهوری دمکرات آمریکا . . . اقدامی ساختارشکنانه در روابط خصمانه دو کشور محسوب می شود."

از این کنش و واکنش های ضد و نقیض ـ و غالبا بریده از واقعیت ـ که بگذریم و با فروکش کردن تدریجی امواج شور و شعف و هیجان  ناشی از غلیان احساسات، این پرسش به ذهن می آید که: آیا به راستی انتخاب آقای باراک اوباما به ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا رویدادی شگفت انگیز و خارق العاده است؟!

به نظر نگارنده، به چند دلیل، پاسخ این پرسش منفی است. نخست به این دلیل که آقای اوباما چهل و چهارمین رئیس جمهوری آمریکا است. در این 44 انتخابات، تنها دو یا سه بار رخ داده است که حزب های جمهوریخواه یا دمکرات 3 نوبت پی در پی در انتخابات برنده شوند. دو مورد آن نیز مربوط به دوره های حساس انتخاب فرانکلین روزولت ـ جنگ جهانی دوم ـ و انتخاب رونالد ریگان و جرج بوش پدر ـ فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی ـ بوده است. به این ترتیب، با منطق ریاضی حساب احتمالات، حزب جمهوریخواه ـ صرف نظر از عملکرد بد جرج دبلیو بوش ـ تنها 4 تا 7 درصد شانس برنده شدن در انتخابات اخیر را داشت و بنابر این انتخاب آقای اوباما به هیچ وجه رویداد شگفت انگیزی نیست.

دلیل دوم، کاربرد ماهرانه فن بازاریابی سیاسی توسط حزب دمکرات است. در بازاریابی سیاسی، که یکی از شاخه های فن پیشرفته بازاریابی است، یک سیاستمدار یا برنامه سیاسی هم مانند یک "فرآورده" که به بازار مصرف عرضه می شود است و از همان قواعد پیروی می کند. در فن بازاریابی، بیش از آن که نیاز واقعی مصرف کننده مطرح باشد، ایجاد و تحریک کاذب نیاز مهم و مطرح است. ایجاد و تحریک نیاز کاذب نیز به عواملی چون کیفیت فرآورده، بسته بندی، گستردگی شبکه توزیع و فروش، تبلیغات و بویژه شعار تبلیغاتی مناسب و هوشمندانه نیاز دارد. باید پذیرفت که آقای اوباما بیشتر این عوامل را در خود داشته و حزب دمکرات نیز در عرضه آنها با توانایی عمل کرده و بنابر این موفقیت "فرآورده" در بازار مصرف جای شگفتی ندارد!

دلیل سوم وقوع بحران یا فاجعه مالی ـ اقتصادی در ماههای اخیر در آمریکاست که عملا همان شانس 4 تا 7 درصدی پیروزی ـ بنابر حساب احتمالات ـ را نیز از نامزد حزب جمهوریخواه گرفت و پیروزی آقای اوباما را تسجیل کرد.

و سرانجام، دلیل چهارم ـ که شاید مهمترین دلیل باشد ـ توجه به ماهیت ساختار نظام سیاسی آمریکا است. در نظام دو حزبی آمریکا، عملا جایی برای وقوع رخداد شگفت انگیز و خارق العاده وجود ندارد، زیرا ناگزیر سرانجام برنده انتخابات نامزد این یا آن حزب است. عیب بزرگ نظام دو حزبی ـ که از جهاتی بی شباهت به نظام های تک حزبی نیز نیست ـ این است که به مرور زمان مواضع آن دو حزب به یکدیگر نزدیک می شوند. کسانی که مناظره های تلویزیونی چند ماه اخیر جان مک کین و باراک اوباما را با دقت دنبال کرده اند، می دانند که من از چه سخن می گویم. واقعیت تلخ این است که نظام سیاسی کنونی آمریکا بی شباهت به نظام ولایت مطلقه فقیه نیز نیست. جای "ولی فقیه" را با مثلا "وال استریت" ـ به عنوان نماد سرمایه داری آمریکا ـ عوض کنید، آیا اگر آن را "ولایت مطلقه سرمایه" بنامیم، خیلی از واقعیت به دور افتاده ایم!؟

در چنین نظامی، حتی اگر بزرگترین و پیشرفته ترین دمکراسی دنیا نیز باشد، حق و سهم اثرگذاری مردم ناگزیر محدود به این است که غالبا بین بد و بدتر یکی را برگزینند. نظامهای چند حزبی مانند کانادا، آلمان، فرانسه، اسرائیل و . . . این مزیت نسبی را دارند که مردم در آنها از قدرت اثرگذاری بیشتری برخوردارند و می توانند با بازی کردن با احزاب گوناگون از طریق آرا خود، دولتها را به پیروی کم و بیش از خواسته های خود وادارند. در آمریکا تاکنون، به دلیل آنچه که نام آن را "ولایت مطلقه سرمایه" نهادم، مردم موفق به سازمان دهی حزب های نیرومند و اثرگذار سوم، چهارم و . . . نشده اند و کوشش هایی که در این مورد شده، بیشتر محدود به اقدامات فردی کسانی چون "راس پرو" و "رالف نیدر" بوده که طبعا راه به جایی نبرده است.

عامل سیاه پوست یا نیمه سیاه پوست بودن آقای باراک اوباما را ـ که من خود برای آن ارزش نمادین بسیار قائلم و به همین دلیل این نوشتار را با بخش هایی از سخنرانی مارتین لوتر کینگ آغاز کردم ـ از معادله فاکتور بگیریم. اگر گرد و غبار ناشی از تبلیغات بازاریابانه از یکسو و احساس نیاز غریزی بیشتر مردم به عوض شدن وضع نابسامان کنونی از سوی دیگر، مانع دید نشود، می توان به راحتی و روشنی دید که شرایط امروز جامعه امریکا شباهت های بسیار با هفته اول پس از چهارم نوامبر 1992، یعنی انتخاب بیل کلینتون دارد. همان شور و شوق و هیجان عمومی، همان رئیس جمهوری برگزیده ی جوان و خوش تیپ و کاریزماتیک و همان امید و آرزوهایی که نه تنها برآورده نشدند، بلکه 8 سال بعد به راهیابی جرج دبلیو بوش به کاخ سفید واشنگتن انجامید!

با چنین دیدی، راه برای این پرسش باز می شود که آیا به راستی انتخاب آقای باراک اوباما یک دگرگشت (تغییر) است یا برگشت به 1992؟!

shahbaznakhai@live.ca

 

منبع:پژواک ایران


شهباز نخعی

فهرست مطالب شهباز نخعی  در سایت پژواک ایران 

*اختیارات بدون پذیرش مسئولیت!‏   [2018 Jun] 
*انتخاب بین ارسنیک و سیانور!‏   [2018 May] 
*ترقی ازابراز «تأسف» و «نگرانی» به «بهت زدگی»!  [2018 May] 
*برجام درجام!‏   [2018 May] 
*هنوز فرصت هست!  [2018 May] 
*درس چگونگی رهایی از شرّ استبداد!   [2018 Apr] 
*فرار بی مغزها!‏   [2018 Apr] 
*«کارنامه درخشان»!   [2018 Apr] 
*دلار 10 هزارتومانی!  [2018 Mar] 
*سال آخر!   [2018 Mar] 
* حرکت در دایره بسته!   [2018 Mar] 
* قطعنامه های بی معنا!   [2018 Feb] 
*«العفو، العفو»!  [2018 Feb] 
*دخیل بستن به امامزاده رفراندوم!  [2018 Feb] 
* ‏«توبه گرگ...»!‏   [2018 Feb] 
*مسابقه سقوط!‏  [2018 Feb] 
*تبدیل بنگاهداری به سهامداری!‏   [2018 Jan] 
* تَرَک برداشتن دیوار ترس!‏  [2018 Jan] 
* دستاویز واقعیت گریزی!‏   [2018 Jan] 
*فرصت طلایی!‏   [2018 Jan] 
*آنکارا درصدد چنگ اندازي مجدد بر خاورنزديک است؛ پايان «مدل ترک»  [2017 Apr] 
*ترجمه کتاب "امپراتوری تفتیش"   [2017 Mar] 
*نبرد عقل و احساس!  [2016 Jun] 
*در شیشه کردن غول!   [2016 Jun] 
* امنیت واقعی و توهّم امنیت!  [2016 Jun] 
*داد از این همه بیداد!  [2016 Jun] 
*«ترکیه لاییک است و لاییک می ماند»!   [2016 May] 
* بهای سنگینِ خیره سری!  [2016 May] 
* «مایه شرمساری و نابخشودنی»!   [2016 May] 
*ذهنیت ترفندباز!  [2016 Apr] 
* هشدارهای مکرّر و گوش های ناشنوا!  [2016 Apr] 
* پرونده موشکی، جایگزین پرونده هسته ای!  [2016 Apr] 
* پرونده موشکی، جایگزین پرونده هسته ای!  [2016 Apr] 
*پرده ی غبار!  [2016 Apr] 
*چرا نمی پرسید چرا؟!  [2016 Mar] 
*پا پس کشیدن ناگهانی!   [2016 Mar] 
*پیامد نرمش قهرمانانه!   [2016 Mar] 
*«خُب، به کجا رسیدید؟»!  [2016 Mar] 
*در انتظار داوری تاریخ!   [2016 Feb] 
*بیم و امید   [2016 Feb] 
*ولایت مطلقه فقیه منشأ فساد است!  [2016 Feb] 
*چشم پوشی بر نقض گسترده حقوق بشر درایران!  [2016 Jan] 
* فرجام یا آغاز راه دراز 8 ساله اجرای برجام!   [2016 Jan] 
*پنهان کردن ناتوانی در پوشش سخاوت!   [2016 Jan] 
*رهایی از شرّ حکومت ولایت مطلقه فقیه!  [2016 Jan] 
*لاف زنی های ریاکارانه روباه بنفش!   [2015 Dec] 
*جنایت مشروع و قانونی علیه بشریت!  [2015 Dec] 
*ترفند بازی حکومت آخوندی!  [2015 Dec] 
*اردوغان، نفت، داعش!  [2015 Dec] 
*شکرگزاری!  [2015 Nov] 
*چرا؟!  [2015 Nov] 
*13 کرسی تا سلطان رجب!  [2015 Nov] 
*سازمان بی سامان!  [2015 Oct] 
* تلنگر مردمی!  [2015 Oct] 
*زدوبند روسیه با غرب!  [2015 Oct] 
*گام نهایی!  [2015 Oct] 
*سوریه در اشغال روسیه!  [2015 Oct] 
*تکلیف روشن است!  [2015 Sep] 
*روغن روی آش سوریه!  [2015 Sep] 
*سیاست مداران دروغگو، خودخواه و فرصت طلب!  [2015 Sep] 
*بدتر از دروغ!  [2015 Aug] 
*زیر آواز زدن ورشکسته [به تقصیر]!  [2015 Aug] 
*«هزاران نکته و سخن ناگفته»!  [2015 Aug] 
*کورسوی امید!  [2015 Aug] 
*«سوریه، ننگین ترین لکّه بروجدان انسانی جهان»!  [2015 Jul] 
*یک نان نسیه و صد گرسنه!  [2015 Jul] 
*دو توافق و یک پرسش: فرجام یا آغاز؟!  [2015 Jul] 
*«میراث بین المللی افتضاح»!  [2015 Jul] 
*نظام برده داری مدرن!  [2015 Jul] 
*رسیدن به توافق نهایی؟!  [2015 Jun] 
*شکست فاجعه بار ج.ا. !  [2015 Jun] 
*حساب هایی که درست از آب در نیامد!  [2015 Jun] 
*رسوایی فساد در فیفا!  [2015 Jun] 
*مظلوم نمایی و رجزخوانی های توخالی!  [2015 May] 
*داعش، پدیده ای گذرا یا ماندگار؟!  [2015 May] 
*زمین لرزه در تهران، احتمالی ضعیف یا رویدادی محتوم با زمان غیرقابل پیش بینی!  [2015 May] 
*وجدان ناآرام آقای اوباما!  [2015 May] 
*جایگاه در شاخص شادی و رضایت!  [2015 May] 
*جایگاه در شاخص فلاکت!  [2015 Apr] 
*گل سوریه و سبزه یمن!  [2015 Apr] 
*آن که فریب می دهد و آن که فریب می خورد  [2015 Apr] 
*هردو حق دارند!  [2015 Apr] 
*پیشنهاد رهبری خاتمی!  [2015 Mar] 
*مسئول مستقیم سرنوشت دردناک یونس ها!  [2015 Mar] 
*قمار سیاسی!  [2015 Mar] 
*عجیبا! غریبا! شگفتا!  [2015 Feb] 
*سکولاریسم اسلامی!  [2015 Feb] 
*سر گاو هسته ای در خمره ولایت!  [2015 Feb] 
*جنایات بی مکافات!  [2015 Jan] 
* گسترش آشفتگی، تنش و آشوب!  [2015 Jan] 
*جنگ با معلول!  [2015 Jan] 
*جمهوری اسلامی، آری یا نه؟!  [2015 Jan] 
*2015، سال تعیین تکلیف؟!  [2015 Jan] 
*زهی خیال محال!  [2014 Dec] 
*«سبقت گرفتن در شیادی»!  [2014 Dec] 
*نشانی بیت رهبری!  [2014 Dec] 
* کاهش و افزایش بهای نفت و نان!  [2014 Dec] 
* بغض فروخورده!  [2014 Nov] 
* گریز از مسئولیت!  [2014 Nov] 
*«روز واقعه» برای باراک حسین اوباما!  [2014 Nov] 
*روگردانی از اسلام سیاسی!  [2014 Oct] 
*مستقیم از بیت رهبری!  [2014 Oct] 
*نباید درحد حرف باشد!  [2014 Oct] 
*حق زندگی!  [2014 Oct] 
*پایان رنج ها!  [2014 Oct] 
*ردایی از تار و پود دروغ!  [2014 Sep] 
*بان کی مون، عامل سازمان CIA!  [2014 Sep] 
*رطب خورده...!  [2014 Sep] 
*راهبرد بی عملی و انفعال!  [2014 Sep] 
*دور باطل!  [2014 Aug] 
*«یک: رهبر نباشد، دو: سپاه نباشد»!  [2014 Aug] 
*شمار طرفداران حکومت آخوندی!  [2014 Aug] 
*زندانی با 78 میلیون زندانی!  [2014 Jul] 
*حد و مرز بیدادگری!  [2014 Jul] 
*غزوه ی غزه!  [2014 Jul] 
*معنای اعتدال!  [2014 Jul] 
*دو خلیفه در یک اقلیم!  [2014 Jul] 
*«فروپاشی نظامی پوسیده»!  [2014 Jun] 
*رهایی از بن بست!  [2014 Jun] 
*حوزه آسیب رسانی توفان!  [2014 Jun] 
*اعداد بی پایه و اساس و مغایر منافع ملی!  [2014 Jun] 
*نجات دهنده سوریه و کل خاورمیانه!  [2014 May] 
* قوطی بگیر و بنشان!  [2014 May] 
*بهایی ستیزی؛ ما منزجریم!  [2014 May] 
*«آیینه شکستن خطاست»!  [2014 May] 
*فارغ شدن از عشق به استبداد یا دگرگونی در بازتولید آن؟!  [2014 May] 
*توهین به مقام معظم رهبری!  [2014 Apr] 
*بحران عمیق تر و پیامدهای وحشتناک!  [2014 Apr] 
*«باید به شدت مراقب بود»!  [2014 Apr] 
*شکستن رکورد بیدادگری!  [2014 Apr] 
*... که غصّه سرآید!  [2014 Mar] 
*باید ازما تشکر کنند!  [2014 Mar] 
*خواب آرام آقای اوباما!  [2014 Mar] 
*«حرف حساب جواب ندارد»، جنجال دارد!  [2014 Mar] 
*پیروزی ایستادگی بر سرکوب!  [2014 Feb] 
*جام زهر و این همه ادا!  [2014 Feb] 
*بانی واقعی انقلاب!   [2014 Feb] 
*سبد کالا؛ چرا چنین خوار شدیم؟!  [2014 Feb] 
*دیپلماسی واقعیت گریز و روان پریش  [2014 Jan] 
*عوض کردن آبنبات با سماق!  [2014 Jan] 
*قربانی سیاست بازی ها!  [2014 Jan] 
*سرباز کوچک و جسور ولایت و جرثومه فساد!  [2014 Jan] 
*تئوری توطئه!  [2013 Dec] 
* تسویه خرده حساب ها!   [2013 Dec] 
*گنداب ولایی فساد!  [2013 Dec] 
*نگاه راهبردی ظریف به ابوموسی!   [2013 Dec] 
*توافق ذلت بار ژنو؛ چاره دیگری نبود!   [2013 Nov] 
*دخیل بستن به امامزاده اوباما!  [2013 Nov] 
*مذاکرات کرها!  [2013 Nov] 
*کاپیتولاسیون روسی و چینی!   [2013 Nov] 
*کاشت باد و دروی توفان!  [2013 Oct] 
*حکایت چوب و پیاز!  [2013 Oct] 
*بحران ساز پایان بخش بحران!  [2013 Oct] 
*پاک کردن داغ ننگ!  [2013 Oct] 
*پایان بخشیدن به کابوس 35 ساله!  [2013 Oct] 
*نخورده نباید شکرکرد!  [2013 Sep] 
* «آنچه این نامردمان...»!  [2013 Sep] 
*تله خود ساخته!  [2013 Sep] 
*کوبیدن برطبل رسوایی!  [2013 Sep] 
*ترکیب دو رییس جمهوری!  [2013 Aug] 
* پرداخت یکجای صورت حساب!   [2013 Aug] 
*هم تقلب بود، هم تدلیس!  [2013 Aug] 
*کدام فرقه ضالّه، مضلّه واقعی است؟!   [2013 Aug] 
*مرغ یک پا دارد!  [2013 Jul] 
*کشتار در بن بست!  [2013 Jul] 
*«ولا[کن] تجسسوا»!  [2013 Jul] 
*حال ایران خانم بد است!  [2013 Jul] 
*پیروزی جامعه مدنی بر جامعه مدینه النبی!  [2013 Jul] 
*زندان یا قتلگاه!  [2013 Jun] 
*کله شقی و قانون گریزی یا برگشت براه اعتدال و عقلانیت!   [2013 Jun] 
*عروسک های سپاه!  [2013 Jun] 
*«حقوق تعریف شده حزب الله»!  [2013 Jun] 
*آیا «روز رهایی نزدیک است»؟!  [2013 May] 
*به سوی خلافت اسلامی!  [2013 May] 
*رد صلاحیت در پایبندی به قانون!   [2013 May] 
*سیرک انتصخوابات  [2013 May] 
*کارنامه سیاه حکومت مدعی حمایت از مستضعفان!   [2013 May] 
*بی یاوری مردم سوریه!  [2013 Apr] 
*«سال رسوایی سیاسی و اقتصادی»!   [2013 Apr] 
*جابجایی محمود با محمد یا محسن و یا ...!  [2013 Apr] 
*گشودن گره کور!  [2013 Mar] 
*پیروزی نوروز!  [2013 Mar] 
*پایمال شدن منافع ملی!  [2013 Mar] 
*کش بدهید!  [2013 Feb] 
*زجرکشی!  [2013 Feb] 
*چه چیز «مجرمانه» نیست؟!  [2013 Feb] 
*سکّه یک پول!  [2013 Feb] 
*شورش پابرهنگان!  [2013 Jan] 
*کشت علوفه در جنگل!  [2013 Jan] 
*نمایش درماندگی در اپرا!  [2013 Jan] 
*پا جای پای ما!  [2012 Dec] 
*راه تازه غارت!  [2012 Dec] 
*شکست شعار «النصربالرعب»!  [2012 Dec] 
*«تصحیح بی عدالتی تاریخی»  [2012 Dec] 
*بزنگاه حساس!  [2012 Nov] 
*لحاف ملا!  [2012 Nov] 
*هرگز چنین مباد!  [2012 Nov] 
*«تغییر»؟ حتی یک ذرّه!  [2012 Nov] 
*فریب خوار و فریبکار!  [2012 Sep] 
*درحال پیشرفت مطلوب!  [2012 Sep] 
*نظام ولایی و اصل انصاف!  [2012 Sep] 
*«به نام ایرانیان، مردم سوریه را نکشید»!  [2012 Sep] 
*بیماری درمان ناپذیر!  [2012 Aug] 
*تا هست می کشد!  [2012 Aug] 
*خط قرمز یا چراغ سبز!  [2012 Aug] 
*دریاچهء بینوای ارومیه!   [2012 Aug] 
*«هان ای دل عبرت بین...»!   [2012 Aug] 
*پشت سر افغانستان!  [2012 Jul] 
*«مسیر طبیعی امور»!   [2012 Jul] 
*ترک برداشتن شیشهء عمر!   [2012 Jul] 
*کنگره وصف گل!  [2012 Jun] 
*استخوان های لای زخم!  [2012 Jun] 
*در صدر فهرست ننگ!   [2012 Jun] 
*کارنامه درخشان برادران قاچاقچی   [2012 Jun] 
*زبان زور!   [2012 May] 
*کند شدن شمشیردودم!   [2012 May] 
*مرحله آخرکلاه گشاد هدفمند!   [2012 May] 
*اثر تذکر و هشدار!  [2012 May] 
*اثر تذکر و هشدار!   [2012 Apr] 
*آخرین تیرهای ترکش!  [2012 Feb] 
*دیوان بلخ!  [2012 Feb] 
* پرسش تلخ!  [2012 Feb] 
*ننگ بر روسیه و...  [2012 Feb] 
*بار سنگین و ننگین!  [2012 Feb] 
*افسارگسیختگی اقتصاد!  [2012 Jan] 
* جدایی ج. ا. از سوریه!  [2012 Jan] 
*گردنه خطرناک!  [2012 Jan] 
*تنگه و تنگنا!  [2012 Jan] 
*شرط بندی روی اسب مرده!  [2011 Dec] 
*به «جوان آنلاین» سپاه پاسداران و اذنابش!  [2011 Dec] 
*واسلاو و کیم!  [2011 Dec] 
*حیف و صد حیف!  [2011 Dec] 
*انجام کار ناتمام!  [2011 Nov] 
*مرگ در بحران!  [2011 Nov] 
*نیاز به حمله نظامی نیست!  [2011 Nov] 
*محاکمه دردادگاه صالح!  [2011 Nov] 
*زایش موش از کوه «بهار عربی»!  [2011 Oct] 
*«فکاهی مبتذل»!  [2011 Oct] 
*من آدم می کشم، تو آدم می کشی...  [2011 Oct] 
*خودش کش می آید!  [2011 Oct] 
*آسانی و آرامی!  [2011 Sep] 
*حق ناحق!  [2011 Sep] 
*نیمه راه ناکجاآباد!  [2011 Sep] 
*این مسخره بازی ها برای چیست؟!   [2011 Sep] 
*کویر غیرقابل سکونت!  [2011 Aug] 
*لرزه براندام ولی فقیه!  [2011 Aug] 
*معیار سنجش بزرگی یک ملت چیست؟  [2011 Aug] 
*علوم انسانی، بر پایهء قرآن-شرعیات!  [2011 Aug] 
*استبداد پذیری!  [2011 Aug] 
*زندان يا محل شکنجه و کشتار!   [2011 Jul] 
*خودکامگی و نبود آزادی، جواز مبارزه مسلحانه ؟!  [2011 Jul] 
*خانه چوبی!  [2011 Jul] 
*شهامت اخلاقی یا زدن نعل وارونه!  [2011 Jul] 
*ناهمبستگی اسلامی!  [2010 Sep] 
*گرفتار در چنبر خودکرده‌ها!  [2010 Jun] 
*گندیدگی ریشه!  [2010 May] 
*ایستاده بر بلندای قلّهء وقاحت!   [2010 May] 
*آیا واقعا" «این اسلام نیست»؟!  [2010 Apr] 
*سرازیری سقوط!  [2010 Apr] 
*زبان هرزه درا!  [2010 Apr] 
*صداهای انیرانی!  [2010 Apr] 
*98 به 2، 2 به 98!  [2010 Apr] 
*"در کمرکش چاه"!  [2010 Mar] 
*فرصت سوزی!  [2010 Feb] 
*مجمع عمومی 22 بهمن!  [2010 Feb] 
*ورشکستگی همه جانبه!  [2010 Jan] 
*گازانبر ترور و فریب!  [2010 Jan] 
*غبارآلود یا تیره وتار؟!  [2010 Jan] 
*وبال گردن!  [2009 Dec] 
*توفان در فنجان شکستهء ولایت!  [2009 Dec] 
*ژرفنای فرومایگی!  [2009 Dec] 
*ما دانشجوییم!  [2009 Dec] 
*فاسد تا مغزاستخوان!  [2009 Nov] 
*فروریزی دیوارهای ننگ و ترس!  [2009 Nov] 
*مخلّ مبانی زندگی انسانی!  [2009 Nov] 
*جایگاه سبز در رنگین کمان!  [2009 Oct] 
*کهریزک: دادگاه جنایتکاران!  [2009 Oct] 
*اوباما چه می کند؟!   [2009 Sep] 
*جامعهء پریشان و حاکمان روان پریش!  [2009 Aug] 
*تجاوز در نظام تجاوز در تجاوز!  [2009 Aug] 
*سردرگم وآشفته!  [2009 Aug] 
*دشمنی با هویت ایرانی!  [2009 Aug] 
*تلقّی فاشیستی ازآزادی بیان و...  [2009 Jul] 
*چه نیاز به دشمن؟!  [2009 Jul] 
*به سوی فروپاشی!  [2009 Jul] 
*ما نشستیم و...  [2009 Jul] 
*ایران غلتیده در خون   [2009 Jun] 
*حماسه شکوهمند رسوایی  [2009 Jun] 
*سه رباعی درباره‌ی مقام معظم رهبری  [2009 Jun] 
*دود شد و به هوا رفت  [2009 Jun] 
*من رأی نمی‌دهم   [2009 Jun] 
*گردونه ی اهریمنی   [2009 Jun] 
*آزادترین کشور دنیا   [2009 May] 
*حکومت بسیجی ـ سپاهی   [2009 Apr] 
*سال اصلاح الگوی مصرف   [2009 Mar] 
*نفت و فرهنگ  [2009 Mar] 
*به عمر تا علی بشنود  [2009 Mar] 
*نوروزتان پیروز   [2009 Mar] 
*حیا  [2009 Feb] 
*ولایت فقیه و حقوق بشر  [2009 Feb] 
*آمدن شهسوار ناجی  [2009 Feb] 
*بهای آمریکا ستیزی   [2009 Feb] 
*اوبامانیا!  [2009 Jan] 
*آلوده چون هوا   [2009 Jan] 
*فروش چاه های نفت   [2009 Jan] 
*عظمت کنفت شدن   [2009 Jan] 
*فاجعه پایان سال، سال پایان فاجعه  [2009 Jan] 
*نظام قانون ستیز   [2008 Dec] 
*بخشش از کیسه خلیفه!  [2008 Dec] 
*ننگ بر دیکتاتوری  [2008 Dec] 
*دنیای پرآشوب  [2008 Dec] 
*"YES WE CAN" !  [2008 Nov] 
*دو بازوی بلند و کوتاه   [2008 Nov] 
*دگرگشت یا برگشت   [2008 Nov] 
*کار شما تمام است   [2008 Nov] 
*هم شرقی، هم غربی   [2008 Sep]