اثر تذکر و هشدار!
شهباز نخعی

درآغاز انقلاب آیت الله خمینی بیش از یک بار با تبختر (نقل به مضمون) گفت که: «درصدوپنجاه سال گذشته حتی امضاء یک آخوند درپای قراردادهای خفت بار نبوده است». درفضای آن روزگار، که احساسات و هیجان بر واقع بینی و خرد چیره بود و با روشنفکرانی که خود نیز مسحور و مجذوب – یا مرعوب – آن فضا بودند، کسی پیدا نشد که دغلبازی آیت الله را به رخش بکشد و به او بگوید که اولا درآن صدوپنجاه سال هیچ آخوندی دارای مقام رسمی حکومتی نبود تا امضایش پای قراردادی گذاشته شده باشد و دوّما اگر منظور از قراردادهای خفت آور عهدنامه های گلستان و ترکمانچای دردوران قاجاریه یا قرارداد با کنسرسیوم نفت جانشین بریتیش پترولیوم – پس از کودتای ننگین 28 مرداد 1332 – دردولت سپهبد زاهدی باشد، درهمه اینها آخوندها بدون این که مسئولیتی به عهده بگیرند نقش مسبب و محرک داشتند. عهدنامه های گلستان و بویژه ترکمانچای نتیجه جنگ های نابرابری بودند که آخوندهای دربار فتحعلی شاه قاجار با صدور فتوای جهاد برایران تحمیل کردند و در قرارداد مصوب 1333 هم نقش مخرب آیت الله کاشانی درسقوط دولت ملی زنده یاد دکترمحمد مصدق، که قرارداد با کنسرسیوم نفت پیامد آن بود، غیرقابل انکار است.

این خصلت مسئولیت گریزی، درعین دخالت مستقیم و تصمیم گیرنده، درتمام 33 سال گذشته سایه شوم و بختک وار خود را برسرنوشت کشورمان تحمیل کرده است. نظام ولایت فقیه – که پس از خمینی صفت مطلقه نیز برآن افزوده شد – همواره همه اهرم های قدرت ازجمله فرماندهی کل قوا را دراختیار داشته و درجهت مطامع و منافع یک قشر انگلی و زالوصفت جامعه آنها را به کارگرفته و هرگز نیز مسئولیت عملکرد خودرا نپذیرفته و دربرابر مردم – که صاحبان حقیقی کشورند – پاسخگو نبوده است. حتی نامه آیت الله خمینی به مردم پس از پذیرش قطعنامه 598 شورای امنیت سازمان ملل، سرکشیدن جام زهر ومعامله کردن آبرو باخدا رانیز نمی توان واقعا پذیرش مسئولیت شکست دانست زیرا اگر چنین بود، منطقا باید از قدرت کناره گیری می کرد درحالی که می دانیم نه تنهاچنین نکرد، بلکه در ماه های پایانی زندگی خود آتش کینه توزی ناشی از شکست خود را با کشتار هزاران زندانی سیاسی درتابستان 1367 فرونشاند.

در 33 سال گذشته، این عدم پذیرش مسئولیت لطمه های جبران ناپذیری به کشور زده و همچنان می زند. هیچ کس مسئول هیچ چیز نیست. دولت را که اداره کننده امور اجرایی کشور است – یا باید باشد – امام زمان اداره می کند. مجلس که قراربوده در رأس امور باشد، به گفته علی مطهری تبدیل به شعبه ای از بیت رهبری شده و راه یافتگان به آن جرئت ندارند بدون دانستن نظر رهبردرهیچ موردی حتی اظهار نظرساده کنند و رییس قوه قضاییه که باید مستقل – ودرنتیجه مسئول – باشد، خودرا مطیع و امربر مقام معظم رهبری می نامد و با این کار براستقلال قوه قضاییه فاتحه می خواند!

درنظامی با این ساختار، قاعدتا مسئولیت نیز باید متناسب با میزان اختیار و اقتدار فرد خودکامه ومطلق العنانی باشد که برسرنوشت کشور حکم می راند اما شوربختانه درعمل چنین نیست. مقام معظم رهبری درعین حال که با فتوای کتبی نظرخود را بر برآیند مجموع نظرات 70 میلیون ایرانی ارجح می داند، ازهرگونه پذیرش مسئولیت عملکرد خود شانه خالی می کند. درمورد فسادفراگیری که از سروروی نظام بالا می رود ویک نمونه کوچکش با عنوان اختلاس 3 هزار میلیارد تومانی رسانه ای شده، می گوید که من به مسئولان تذکر داده بودم و به توصیه ام عمل نکردند، بعدهم امر می کند که رسانه ها موضوع را "کش" ندهند. درموارد دیگر – مانند حسابرسی موسسات تحت نظارت رهبری – خود را جانشین خدا برروی زمین می داند و حاضر به پاسخگویی درمورد پیامدهای عملکردش نیست. کسانی هم که جرئت کنند و درمورد خطاهایش از او انتقاد کنند یا به او تذکر دهند، سروکارشان با دیوان بلخ قوه قضاییه وجرم من درآوردی "توهین به مقام معظم رهبری" می افتد.

این مسئولیت گریزی اگر در عرصه داخلی زیانبار و خسارت آفرین است – که هست -، در سیاست خارجی و روابط با بقیه دنیا فاجعه آفرین و ایران بربادده است. تنها پس از سقوط این نظام ویرانگر و اهریمنی است که کارشناسان صالح با دسترسی به مدارک و اسناد لازم خواهند توانست ابعاد فاجعه آفرینی ناشی از این آشفته بازار را بررسی و اندازه گیری کنند و بگویند که خسارات ناشی از آن بیشتر یا کمتر از عهدنامه های گلستان و ترکمانچای و قرارداد با کنسرسیوم نفت بوده است یا نه و این تازه درصورتی است که بخت با ایران یار بوده و یکپارچگی و تمامیت ارضی اش حفظ شده باشد.

حتی ذکر فهرست وار فاجعه های ناشی از مسئولیت گریزی در سیاست خارجی در گنجایش این نوشتار نیست. ازاینرو، به عنوان مشت نمونه خروار به ذکر تنها دومورد بسنده می کنم: مورد نخست مسئله مالکیت مشاع ایران برنیمی از دریای مازندران (خزر) است. ازدیرباز ایران و روسیه تنها کشورهایی بودند که بردریای مازندران مالکیت داشتند و با آن که دردوران تزارها به دلیل شکست های ایران در جنگ با روسیه محدودیت هایی دراین مالکیت و اعمال آن بوجود آمده بود، اصل مالکیت هرگز زیرسئوال نرفته بود. پس از استقرار اتحاد جماهیرشوروی، این کشور قراردادهای استعماری مربوط به دوران تزارها که محدودیت هایی در اعمال حاکمیت و مالکیت مشاع ایران بردریای مازندران تحمیل می کردند را لغو نمود و بنابرقراردادهای 1921 و 1940 مالکیت مشاع پنجاه درصدی ایران برمنابع دریای مازندران را به رسمیت شناخت. این قراردادها که در سازمان ملل به ثبت رسیده اند اعتبار بین المللی دارند و پس از فروپاشی اتحاد جماهیرشوروی، جمهوری های جداشده از آن، که درواقع وارثان آن بودند، می بایست درمورد چگونگی تقسیم سهم پنجاه درصدی خود با یکدیگر توافق می کردند. شوربختانه به دلیل بی لیاقتی – اگرنه خیانتکاری – کارگزاران سیاست خارجی و در رأس آنها شخص ولی مطلقه فقیه، بخش عمده ای از این ثروت عظیم مردم ایران – که ارزش منابع نفت و گاز آن سربه هزاران میلیارد دلار می زند – به باد فنا رفت. کشورهای تازه تأسیس کناره دریای مازندران، قراردادهای بین المللی را نفی و انکار کردند و خواستار برقراری یک نظام حقوقی جدید برمبنای میزان ساحل هرکشور شدند. دردوران ریاست جمهوری سیدمحمد خاتمی، او که باوجود جبونی و بی خاصیتی نمی خواست عامل این خیانت تاریخی به منافع ملی مردم ایران شود، درنشست سران کشورهای حوزه دریای مازندران خود را به کمردرد زد و از جلسه خارج شد. چندسال بعد، منوچهر متکی وزیرامورخارجه جمهوری اسلامی کاری را که خاتمی با تمارض از انجام آن شانه خالی کرده بود انجام داد. به گزارش "ایرنا" درتاریخ 14 اردیبهشت 1388 منوچهر متکی دردیدار با خبرنگاران گفت: «بهره برداری ایران از دریای خزر هرگز از 11.3 درصد فراتر نرفته است» و افزود که بنابر اصل انصاف سهم ایران نمیتواند پنجاه درصد باشد. این سخنان خیانت بار آنقدر تکان دهنده بود که داریوش قنبری عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی درواکنش به آن گفت: «اصلا جایز نیست که شخص به خصوصی درمقام وزارت امورخارجه به بیان چنین صحبت هایی بپردازد که علاوه بر نادیده گرفتن حقوق و تحقیر ملت ایران درعرصه های بین المللی، تمامیت ارضی کشور را نیز خدشه دار می کند». عبدالله رمضان زاده سخنگوی دولت سیدمحمد خاتمی و از سران جبهه مشارکت نیز درباره یاوه گویی منوچهر متکی گفت: «ایشان اگر این حرف را زده باشند که من جدا امیدوارم چنین نباشد، اگر نگویم ایرانی نیستند، قطعا نمی توانند و نباید وزیرامورخارجه جمهوری اسلامی باشند».

می خواهید بدانید که مقام معظم رهبری که خود را نخود هرآشی میکند: برای از دستور خارج کردن لایحه مطبوعات از مجلس ششم حکم حکومتی صادر می کند و برای "کش ندادن" اختلاس 3 هزار میلیارد تومانی به رسانه ها امر و فرمان می دهد، درموردی اینقدر مرتبط با منافع حیاتی ملی چه واکنشی نشان داد؟ واکنشی کاملا مشابه با احساسی که آیت الله خمینی در هنگام بازگشت به ایران از تبعید پانزده ساله داشت. هیچ!

مورد دوم موقعیت ایران در خلیج فارس است که بی مسئولیتی و بی لیاقتی صدر تا ذیل حکومت ولایت مطلقه فقیه موجب شده که دیگ طمع کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس به جوش آید و برنام آن و حاکمیت جزایر سه گانه ایرانی تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی چشم طمع بدوزند. یک روز پیش از یاوه گویی منوچهر متکی درباره سهم ایران در دریای مازندران، سعید جلیلی – دبیرشورای امنیت ملی و سرپرست هیئت مذاکره کننده کنونی با کشورهای موسوم به 1+5 درباره پرونده هسته ای – دردیدار با یوسف بن علوی عبدالله، وزیرخارجه سلطان نشین عمان گفت: «ما حاضریم نام خلیج فارس را به خلیج دوستی تغییر دهیم... این یک شعار نیست، بلکه نگاه راهبردی جمهوری اسلامی به منظور گسترش همکاری های خود با کشورهای کرانه جنوبی خلیج [فارس] است!

در ادامه همین مورد، درنشستی که ازسران کشورهای عربی در قطر تشکیل شده بود، محمود احمدی نژاد را زیر تابلویی که برآن عبارت "کشورهای شورای همکاری خلیج عربی" نوشته شده بود نشاندند و از او فیلم و عکس گرفتند و او نیز بدون هرگونه شرم یا ناراحتی به این کار تن داد!

درچنین فضایی و درحالی که چندی پیش نشست گفتگو با کشورهای 1+5 در استانبول برگزار شد و ریاست هیئت جمهوری اسلامی را نیز همان سعید جلیلی عهده دار بود و قراراست ماه آینده میلادی ادامه مذاکرات در بغداد برگزار شود، هفته گذشته محمود احمدی نژاد از جزیره ایرانی ابوموسی بازدید کرد. بازدیدی عادی که به گفته فرمانده نیروی دریایی سپاه پاسداران می تواند مانند بازدید از هرجای دیگر ایران، مثلا اصفهان باشد. اما همین بازدید عادی رییس جمهوری از یکی از نقاط کشور، خشم وزیرامور خارجه امارات متحده عربی را برانگیخت و او با سخنانی خصمانه جنجال به پا کرد. معاون وزارت امورخارجه امریکا هم با سخنانی بی ربط از امارات متحده عربی پشتیبانی کرد و این امر موجب شد که وزارت امورخارجه جمهوری اسلامی از خواب خرگوشی بیدار شود و سفیر سوییس – به عنوان حافظ منافع امریکا در جمهوری اسلامی – را احضار کند و به او درمورد دخالت درامور داخلی حکومت اسلامی تذکر و هشدار دهد.

نشان دادن قاطعیت درمورد منافع ملی و تمامیت ارضی کشور را کسی نمی تواند تأیید – وحتی تحسین – نکند. اما، درنظام حکومتی که وزیرامورخارجه اش سخنان یاوه ای می گوید که حتی دشمنان هم در گفتنش تعمق و تأمل می کنند، و رییس شورای امنیت ملی اش از کیسه خود یا خلیفه – بخوانید مقام معظم رهبری – با نگاهی راهبردی آمادگی حکومت متبوع خود را برای تغییر نام خلیج همیشه فارس به خلیج دوستی اعلام می کند و بویژه در حکومتی که اصلا مشخص نیست چه کسی در چه کاری و تاچه حد مسئولیت دارد، چنین تذکر و هشدارها چه ارزش و اثری می توانند داشته باشند؟!

Shahbaznakhai8@gmail.com

منبع:پژواک ایران


شهباز نخعی

فهرست مطالب شهباز نخعی  در سایت پژواک ایران 

*اختیارات بدون پذیرش مسئولیت!‏   [2018 Jun] 
*انتخاب بین ارسنیک و سیانور!‏   [2018 May] 
*ترقی ازابراز «تأسف» و «نگرانی» به «بهت زدگی»!  [2018 May] 
*برجام درجام!‏   [2018 May] 
*هنوز فرصت هست!  [2018 May] 
*درس چگونگی رهایی از شرّ استبداد!   [2018 Apr] 
*فرار بی مغزها!‏   [2018 Apr] 
*«کارنامه درخشان»!   [2018 Apr] 
*دلار 10 هزارتومانی!  [2018 Mar] 
*سال آخر!   [2018 Mar] 
* حرکت در دایره بسته!   [2018 Mar] 
* قطعنامه های بی معنا!   [2018 Feb] 
*«العفو، العفو»!  [2018 Feb] 
*دخیل بستن به امامزاده رفراندوم!  [2018 Feb] 
* ‏«توبه گرگ...»!‏   [2018 Feb] 
*مسابقه سقوط!‏  [2018 Feb] 
*تبدیل بنگاهداری به سهامداری!‏   [2018 Jan] 
* تَرَک برداشتن دیوار ترس!‏  [2018 Jan] 
* دستاویز واقعیت گریزی!‏   [2018 Jan] 
*فرصت طلایی!‏   [2018 Jan] 
*آنکارا درصدد چنگ اندازي مجدد بر خاورنزديک است؛ پايان «مدل ترک»  [2017 Apr] 
*ترجمه کتاب "امپراتوری تفتیش"   [2017 Mar] 
*نبرد عقل و احساس!  [2016 Jun] 
*در شیشه کردن غول!   [2016 Jun] 
* امنیت واقعی و توهّم امنیت!  [2016 Jun] 
*داد از این همه بیداد!  [2016 Jun] 
*«ترکیه لاییک است و لاییک می ماند»!   [2016 May] 
* بهای سنگینِ خیره سری!  [2016 May] 
* «مایه شرمساری و نابخشودنی»!   [2016 May] 
*ذهنیت ترفندباز!  [2016 Apr] 
* هشدارهای مکرّر و گوش های ناشنوا!  [2016 Apr] 
* پرونده موشکی، جایگزین پرونده هسته ای!  [2016 Apr] 
* پرونده موشکی، جایگزین پرونده هسته ای!  [2016 Apr] 
*پرده ی غبار!  [2016 Apr] 
*چرا نمی پرسید چرا؟!  [2016 Mar] 
*پا پس کشیدن ناگهانی!   [2016 Mar] 
*پیامد نرمش قهرمانانه!   [2016 Mar] 
*«خُب، به کجا رسیدید؟»!  [2016 Mar] 
*در انتظار داوری تاریخ!   [2016 Feb] 
*بیم و امید   [2016 Feb] 
*ولایت مطلقه فقیه منشأ فساد است!  [2016 Feb] 
*چشم پوشی بر نقض گسترده حقوق بشر درایران!  [2016 Jan] 
* فرجام یا آغاز راه دراز 8 ساله اجرای برجام!   [2016 Jan] 
*پنهان کردن ناتوانی در پوشش سخاوت!   [2016 Jan] 
*رهایی از شرّ حکومت ولایت مطلقه فقیه!  [2016 Jan] 
*لاف زنی های ریاکارانه روباه بنفش!   [2015 Dec] 
*جنایت مشروع و قانونی علیه بشریت!  [2015 Dec] 
*ترفند بازی حکومت آخوندی!  [2015 Dec] 
*اردوغان، نفت، داعش!  [2015 Dec] 
*شکرگزاری!  [2015 Nov] 
*چرا؟!  [2015 Nov] 
*13 کرسی تا سلطان رجب!  [2015 Nov] 
*سازمان بی سامان!  [2015 Oct] 
* تلنگر مردمی!  [2015 Oct] 
*زدوبند روسیه با غرب!  [2015 Oct] 
*گام نهایی!  [2015 Oct] 
*سوریه در اشغال روسیه!  [2015 Oct] 
*تکلیف روشن است!  [2015 Sep] 
*روغن روی آش سوریه!  [2015 Sep] 
*سیاست مداران دروغگو، خودخواه و فرصت طلب!  [2015 Sep] 
*بدتر از دروغ!  [2015 Aug] 
*زیر آواز زدن ورشکسته [به تقصیر]!  [2015 Aug] 
*«هزاران نکته و سخن ناگفته»!  [2015 Aug] 
*کورسوی امید!  [2015 Aug] 
*«سوریه، ننگین ترین لکّه بروجدان انسانی جهان»!  [2015 Jul] 
*یک نان نسیه و صد گرسنه!  [2015 Jul] 
*دو توافق و یک پرسش: فرجام یا آغاز؟!  [2015 Jul] 
*«میراث بین المللی افتضاح»!  [2015 Jul] 
*نظام برده داری مدرن!  [2015 Jul] 
*رسیدن به توافق نهایی؟!  [2015 Jun] 
*شکست فاجعه بار ج.ا. !  [2015 Jun] 
*حساب هایی که درست از آب در نیامد!  [2015 Jun] 
*رسوایی فساد در فیفا!  [2015 Jun] 
*مظلوم نمایی و رجزخوانی های توخالی!  [2015 May] 
*داعش، پدیده ای گذرا یا ماندگار؟!  [2015 May] 
*زمین لرزه در تهران، احتمالی ضعیف یا رویدادی محتوم با زمان غیرقابل پیش بینی!  [2015 May] 
*وجدان ناآرام آقای اوباما!  [2015 May] 
*جایگاه در شاخص شادی و رضایت!  [2015 May] 
*جایگاه در شاخص فلاکت!  [2015 Apr] 
*گل سوریه و سبزه یمن!  [2015 Apr] 
*آن که فریب می دهد و آن که فریب می خورد  [2015 Apr] 
*هردو حق دارند!  [2015 Apr] 
*پیشنهاد رهبری خاتمی!  [2015 Mar] 
*مسئول مستقیم سرنوشت دردناک یونس ها!  [2015 Mar] 
*قمار سیاسی!  [2015 Mar] 
*عجیبا! غریبا! شگفتا!  [2015 Feb] 
*سکولاریسم اسلامی!  [2015 Feb] 
*سر گاو هسته ای در خمره ولایت!  [2015 Feb] 
*جنایات بی مکافات!  [2015 Jan] 
* گسترش آشفتگی، تنش و آشوب!  [2015 Jan] 
*جنگ با معلول!  [2015 Jan] 
*جمهوری اسلامی، آری یا نه؟!  [2015 Jan] 
*2015، سال تعیین تکلیف؟!  [2015 Jan] 
*زهی خیال محال!  [2014 Dec] 
*«سبقت گرفتن در شیادی»!  [2014 Dec] 
*نشانی بیت رهبری!  [2014 Dec] 
* کاهش و افزایش بهای نفت و نان!  [2014 Dec] 
* بغض فروخورده!  [2014 Nov] 
* گریز از مسئولیت!  [2014 Nov] 
*«روز واقعه» برای باراک حسین اوباما!  [2014 Nov] 
*روگردانی از اسلام سیاسی!  [2014 Oct] 
*مستقیم از بیت رهبری!  [2014 Oct] 
*نباید درحد حرف باشد!  [2014 Oct] 
*حق زندگی!  [2014 Oct] 
*پایان رنج ها!  [2014 Oct] 
*ردایی از تار و پود دروغ!  [2014 Sep] 
*بان کی مون، عامل سازمان CIA!  [2014 Sep] 
*رطب خورده...!  [2014 Sep] 
*راهبرد بی عملی و انفعال!  [2014 Sep] 
*دور باطل!  [2014 Aug] 
*«یک: رهبر نباشد، دو: سپاه نباشد»!  [2014 Aug] 
*شمار طرفداران حکومت آخوندی!  [2014 Aug] 
*زندانی با 78 میلیون زندانی!  [2014 Jul] 
*حد و مرز بیدادگری!  [2014 Jul] 
*غزوه ی غزه!  [2014 Jul] 
*معنای اعتدال!  [2014 Jul] 
*دو خلیفه در یک اقلیم!  [2014 Jul] 
*«فروپاشی نظامی پوسیده»!  [2014 Jun] 
*رهایی از بن بست!  [2014 Jun] 
*حوزه آسیب رسانی توفان!  [2014 Jun] 
*اعداد بی پایه و اساس و مغایر منافع ملی!  [2014 Jun] 
*نجات دهنده سوریه و کل خاورمیانه!  [2014 May] 
* قوطی بگیر و بنشان!  [2014 May] 
*بهایی ستیزی؛ ما منزجریم!  [2014 May] 
*«آیینه شکستن خطاست»!  [2014 May] 
*فارغ شدن از عشق به استبداد یا دگرگونی در بازتولید آن؟!  [2014 May] 
*توهین به مقام معظم رهبری!  [2014 Apr] 
*بحران عمیق تر و پیامدهای وحشتناک!  [2014 Apr] 
*«باید به شدت مراقب بود»!  [2014 Apr] 
*شکستن رکورد بیدادگری!  [2014 Apr] 
*... که غصّه سرآید!  [2014 Mar] 
*باید ازما تشکر کنند!  [2014 Mar] 
*خواب آرام آقای اوباما!  [2014 Mar] 
*«حرف حساب جواب ندارد»، جنجال دارد!  [2014 Mar] 
*پیروزی ایستادگی بر سرکوب!  [2014 Feb] 
*جام زهر و این همه ادا!  [2014 Feb] 
*بانی واقعی انقلاب!   [2014 Feb] 
*سبد کالا؛ چرا چنین خوار شدیم؟!  [2014 Feb] 
*دیپلماسی واقعیت گریز و روان پریش  [2014 Jan] 
*عوض کردن آبنبات با سماق!  [2014 Jan] 
*قربانی سیاست بازی ها!  [2014 Jan] 
*سرباز کوچک و جسور ولایت و جرثومه فساد!  [2014 Jan] 
*تئوری توطئه!  [2013 Dec] 
* تسویه خرده حساب ها!   [2013 Dec] 
*گنداب ولایی فساد!  [2013 Dec] 
*نگاه راهبردی ظریف به ابوموسی!   [2013 Dec] 
*توافق ذلت بار ژنو؛ چاره دیگری نبود!   [2013 Nov] 
*دخیل بستن به امامزاده اوباما!  [2013 Nov] 
*مذاکرات کرها!  [2013 Nov] 
*کاپیتولاسیون روسی و چینی!   [2013 Nov] 
*کاشت باد و دروی توفان!  [2013 Oct] 
*حکایت چوب و پیاز!  [2013 Oct] 
*بحران ساز پایان بخش بحران!  [2013 Oct] 
*پاک کردن داغ ننگ!  [2013 Oct] 
*پایان بخشیدن به کابوس 35 ساله!  [2013 Oct] 
*نخورده نباید شکرکرد!  [2013 Sep] 
* «آنچه این نامردمان...»!  [2013 Sep] 
*تله خود ساخته!  [2013 Sep] 
*کوبیدن برطبل رسوایی!  [2013 Sep] 
*ترکیب دو رییس جمهوری!  [2013 Aug] 
* پرداخت یکجای صورت حساب!   [2013 Aug] 
*هم تقلب بود، هم تدلیس!  [2013 Aug] 
*کدام فرقه ضالّه، مضلّه واقعی است؟!   [2013 Aug] 
*مرغ یک پا دارد!  [2013 Jul] 
*کشتار در بن بست!  [2013 Jul] 
*«ولا[کن] تجسسوا»!  [2013 Jul] 
*حال ایران خانم بد است!  [2013 Jul] 
*پیروزی جامعه مدنی بر جامعه مدینه النبی!  [2013 Jul] 
*زندان یا قتلگاه!  [2013 Jun] 
*کله شقی و قانون گریزی یا برگشت براه اعتدال و عقلانیت!   [2013 Jun] 
*عروسک های سپاه!  [2013 Jun] 
*«حقوق تعریف شده حزب الله»!  [2013 Jun] 
*آیا «روز رهایی نزدیک است»؟!  [2013 May] 
*به سوی خلافت اسلامی!  [2013 May] 
*رد صلاحیت در پایبندی به قانون!   [2013 May] 
*سیرک انتصخوابات  [2013 May] 
*کارنامه سیاه حکومت مدعی حمایت از مستضعفان!   [2013 May] 
*بی یاوری مردم سوریه!  [2013 Apr] 
*«سال رسوایی سیاسی و اقتصادی»!   [2013 Apr] 
*جابجایی محمود با محمد یا محسن و یا ...!  [2013 Apr] 
*گشودن گره کور!  [2013 Mar] 
*پیروزی نوروز!  [2013 Mar] 
*پایمال شدن منافع ملی!  [2013 Mar] 
*کش بدهید!  [2013 Feb] 
*زجرکشی!  [2013 Feb] 
*چه چیز «مجرمانه» نیست؟!  [2013 Feb] 
*سکّه یک پول!  [2013 Feb] 
*شورش پابرهنگان!  [2013 Jan] 
*کشت علوفه در جنگل!  [2013 Jan] 
*نمایش درماندگی در اپرا!  [2013 Jan] 
*پا جای پای ما!  [2012 Dec] 
*راه تازه غارت!  [2012 Dec] 
*شکست شعار «النصربالرعب»!  [2012 Dec] 
*«تصحیح بی عدالتی تاریخی»  [2012 Dec] 
*بزنگاه حساس!  [2012 Nov] 
*لحاف ملا!  [2012 Nov] 
*هرگز چنین مباد!  [2012 Nov] 
*«تغییر»؟ حتی یک ذرّه!  [2012 Nov] 
*فریب خوار و فریبکار!  [2012 Sep] 
*درحال پیشرفت مطلوب!  [2012 Sep] 
*نظام ولایی و اصل انصاف!  [2012 Sep] 
*«به نام ایرانیان، مردم سوریه را نکشید»!  [2012 Sep] 
*بیماری درمان ناپذیر!  [2012 Aug] 
*تا هست می کشد!  [2012 Aug] 
*خط قرمز یا چراغ سبز!  [2012 Aug] 
*دریاچهء بینوای ارومیه!   [2012 Aug] 
*«هان ای دل عبرت بین...»!   [2012 Aug] 
*پشت سر افغانستان!  [2012 Jul] 
*«مسیر طبیعی امور»!   [2012 Jul] 
*ترک برداشتن شیشهء عمر!   [2012 Jul] 
*کنگره وصف گل!  [2012 Jun] 
*استخوان های لای زخم!  [2012 Jun] 
*در صدر فهرست ننگ!   [2012 Jun] 
*کارنامه درخشان برادران قاچاقچی   [2012 Jun] 
*زبان زور!   [2012 May] 
*کند شدن شمشیردودم!   [2012 May] 
*مرحله آخرکلاه گشاد هدفمند!   [2012 May] 
*اثر تذکر و هشدار!  [2012 May] 
*اثر تذکر و هشدار!   [2012 Apr] 
*آخرین تیرهای ترکش!  [2012 Feb] 
*دیوان بلخ!  [2012 Feb] 
* پرسش تلخ!  [2012 Feb] 
*ننگ بر روسیه و...  [2012 Feb] 
*بار سنگین و ننگین!  [2012 Feb] 
*افسارگسیختگی اقتصاد!  [2012 Jan] 
* جدایی ج. ا. از سوریه!  [2012 Jan] 
*گردنه خطرناک!  [2012 Jan] 
*تنگه و تنگنا!  [2012 Jan] 
*شرط بندی روی اسب مرده!  [2011 Dec] 
*به «جوان آنلاین» سپاه پاسداران و اذنابش!  [2011 Dec] 
*واسلاو و کیم!  [2011 Dec] 
*حیف و صد حیف!  [2011 Dec] 
*انجام کار ناتمام!  [2011 Nov] 
*مرگ در بحران!  [2011 Nov] 
*نیاز به حمله نظامی نیست!  [2011 Nov] 
*محاکمه دردادگاه صالح!  [2011 Nov] 
*زایش موش از کوه «بهار عربی»!  [2011 Oct] 
*«فکاهی مبتذل»!  [2011 Oct] 
*من آدم می کشم، تو آدم می کشی...  [2011 Oct] 
*خودش کش می آید!  [2011 Oct] 
*آسانی و آرامی!  [2011 Sep] 
*حق ناحق!  [2011 Sep] 
*نیمه راه ناکجاآباد!  [2011 Sep] 
*این مسخره بازی ها برای چیست؟!   [2011 Sep] 
*کویر غیرقابل سکونت!  [2011 Aug] 
*لرزه براندام ولی فقیه!  [2011 Aug] 
*معیار سنجش بزرگی یک ملت چیست؟  [2011 Aug] 
*علوم انسانی، بر پایهء قرآن-شرعیات!  [2011 Aug] 
*استبداد پذیری!  [2011 Aug] 
*زندان يا محل شکنجه و کشتار!   [2011 Jul] 
*خودکامگی و نبود آزادی، جواز مبارزه مسلحانه ؟!  [2011 Jul] 
*خانه چوبی!  [2011 Jul] 
*شهامت اخلاقی یا زدن نعل وارونه!  [2011 Jul] 
*ناهمبستگی اسلامی!  [2010 Sep] 
*گرفتار در چنبر خودکرده‌ها!  [2010 Jun] 
*گندیدگی ریشه!  [2010 May] 
*ایستاده بر بلندای قلّهء وقاحت!   [2010 May] 
*آیا واقعا" «این اسلام نیست»؟!  [2010 Apr] 
*سرازیری سقوط!  [2010 Apr] 
*زبان هرزه درا!  [2010 Apr] 
*صداهای انیرانی!  [2010 Apr] 
*98 به 2، 2 به 98!  [2010 Apr] 
*"در کمرکش چاه"!  [2010 Mar] 
*فرصت سوزی!  [2010 Feb] 
*مجمع عمومی 22 بهمن!  [2010 Feb] 
*ورشکستگی همه جانبه!  [2010 Jan] 
*گازانبر ترور و فریب!  [2010 Jan] 
*غبارآلود یا تیره وتار؟!  [2010 Jan] 
*وبال گردن!  [2009 Dec] 
*توفان در فنجان شکستهء ولایت!  [2009 Dec] 
*ژرفنای فرومایگی!  [2009 Dec] 
*ما دانشجوییم!  [2009 Dec] 
*فاسد تا مغزاستخوان!  [2009 Nov] 
*فروریزی دیوارهای ننگ و ترس!  [2009 Nov] 
*مخلّ مبانی زندگی انسانی!  [2009 Nov] 
*جایگاه سبز در رنگین کمان!  [2009 Oct] 
*کهریزک: دادگاه جنایتکاران!  [2009 Oct] 
*اوباما چه می کند؟!   [2009 Sep] 
*جامعهء پریشان و حاکمان روان پریش!  [2009 Aug] 
*تجاوز در نظام تجاوز در تجاوز!  [2009 Aug] 
*سردرگم وآشفته!  [2009 Aug] 
*دشمنی با هویت ایرانی!  [2009 Aug] 
*تلقّی فاشیستی ازآزادی بیان و...  [2009 Jul] 
*چه نیاز به دشمن؟!  [2009 Jul] 
*به سوی فروپاشی!  [2009 Jul] 
*ما نشستیم و...  [2009 Jul] 
*ایران غلتیده در خون   [2009 Jun] 
*حماسه شکوهمند رسوایی  [2009 Jun] 
*سه رباعی درباره‌ی مقام معظم رهبری  [2009 Jun] 
*دود شد و به هوا رفت  [2009 Jun] 
*من رأی نمی‌دهم   [2009 Jun] 
*گردونه ی اهریمنی   [2009 Jun] 
*آزادترین کشور دنیا   [2009 May] 
*حکومت بسیجی ـ سپاهی   [2009 Apr] 
*سال اصلاح الگوی مصرف   [2009 Mar] 
*نفت و فرهنگ  [2009 Mar] 
*به عمر تا علی بشنود  [2009 Mar] 
*نوروزتان پیروز   [2009 Mar] 
*حیا  [2009 Feb] 
*ولایت فقیه و حقوق بشر  [2009 Feb] 
*آمدن شهسوار ناجی  [2009 Feb] 
*بهای آمریکا ستیزی   [2009 Feb] 
*اوبامانیا!  [2009 Jan] 
*آلوده چون هوا   [2009 Jan] 
*فروش چاه های نفت   [2009 Jan] 
*عظمت کنفت شدن   [2009 Jan] 
*فاجعه پایان سال، سال پایان فاجعه  [2009 Jan] 
*نظام قانون ستیز   [2008 Dec] 
*بخشش از کیسه خلیفه!  [2008 Dec] 
*ننگ بر دیکتاتوری  [2008 Dec] 
*دنیای پرآشوب  [2008 Dec] 
*"YES WE CAN" !  [2008 Nov] 
*دو بازوی بلند و کوتاه   [2008 Nov] 
*دگرگشت یا برگشت   [2008 Nov] 
*کار شما تمام است   [2008 Nov] 
*هم شرقی، هم غربی   [2008 Sep]