دنیای پرآشوب
شهباز نخعی

چهارشنبه هفته گذشته، 24 نوامبر، یک بار دیگر تعصب ناشی از نادانی، خشک مغزی آمیخته با مغزشویی و جنایت پیشگی باورمندانه فاجعه ای دلخراش آفرید، انسانهای پرشماری را بی گناه به خاک و خون کشاند و شمار بیشتری را نیز مجروح ساخت.
یک گروه ده نفره تا دندان مسلح به اسلحه خودکار و نارنجک تقریبا به طور همزمان ـ و با طرح و نقشه ای به دقت از پیش برنامه ریزی شده ـ نقاط مختلف شهر 18 میلیون نفری بمبئی (مومبای) هند، از جمله ایستگاههای قطار، یک بیمارستان، یک مرکز یهودیان و دو هتل مجلل اوبروی و تاج محل را هدف قرار دادند و افراد داخل هتل ها را به گروگان گرفتند.

تا روز دوشنبه 1 دسامبر، بنابر اعلام مقامات هندی، 174 نفر، از جمله 22 خارجی، 14 پلیس و در راس آنان رئیس بخش مبارزه با تروریزم پلیس بمبئی جان خود را از دست دادند و بیش از 300 نفر نیز مجروح شدند.

در سوی دیگر، از ده نفر تروریست مهاجم، 9 نفر در درگیری با پلیس و کماندوهای ارتش هند کشته شدند و یک نفر از آنان نیز زنده دستگیر شد.

پیامد این فاجعه دلخراش، تشدید تنش بین دو کشور همسایه هند و پاکستان بود که در طول شش دهه ای که از استقلالشان می گذرد همواره بر سر مسائل مختلف، عمدتا مسئله کشمیر، با یکدیگر درگیر بوده اند و در این راه تا مجهز کردن خود به سلاح اتمی پیش رفته اند.

روز پس از حمله تروریست ها، مانموهان سینگ، نخست وزیر هند در یک سخنرانی تلویزیونی گفت که حملات بمبئی توسط گروهی که مقرش در خارج از کشور است، انجام گرفته است. نخست وزیر هند افزود که به همسایگان هند با لحنی قاطع و تند گفته خواهد شد که هند استفاده از قلمرو این کشورها برای حمله به کشورش را تحمل نمی کند و تمام تدابیر لازم برای ردیابی مسببان حملات تروریستی به کار گرفته خواهد شد.

یک روز پس از حملات تروریستی، گروهی  ناشناخته که خود را "مجاهدین دکن" معرفی می کرد، با فرستادن پیام هایی از طریق ای میل برای خبرگزاری های مختلف در هند، مسئولیت حملات تروریستی را برعهده گرفت.
 
دو روز بعد، وزیر کشور و مشاور امنیت ملی هند از سمت های خود استعفا دادند. وزیر کشور دلیل استعفای خود را "مسئولیت اخلاقی" خویش خواند. در همان روز، معاون وزارت کشور هند اعلام کرد که تقریبا تمام تروریست های مسلحی که در حملات بمبئی شرکت داشتند پاکستانی بوده و در جزیره ای در پاکستان آموزش دیده بودند. پیش از آن، آصف علی زرداری، رئیس جمهوری پاکستان آمادگی کشور خود را برای همکاری کامل با هند اعلام کرده بود و حتی قرار بود که رئیس سازمان امنیت پاکستان جهت همکاری به هند سفر کند. این سفر بعدا به علت افزایش تنش بین هند و پاکستان لغو شد.

نیروی دریایی هند دو کشتی پاکستانی را به ظن ارتباط با حملات تروریستی بمبئی توقیف کرد و مقامات هندی گفتند به نظر می رسد که مهاجمان مسلح را یک یا چند فروند کشتی به آب های ساحلی بمبئی منتقل کرده اند و آنان با استفاده از قایق های موتوری در ساحل این شهر پیاده شده اند.

روز پس از حمله، یوسف رضا گیلانی، نخست وزیر پاکستان با صدور بیانیه ای حملات تروریستی را به شدت محکوم کرد و گفت که چنین عملیاتی تنها باعث آسیب رساندن به افراد بی گناه می شود و افزود که باید با عاملان اینگونه اقدامات با "مشت آهنین" برخورد شود.

برغم اظهارات مقامات بلندپایه پاکستان و اعلامیه پذیرش مسئولیت "مجاهدین دکن" مقامات هندی بر گفته های خود مبنی بر منشا پاکستانی تروریست ها تاکید ورزیده و اعلام کردند که طرح و نقشه حملات تروریستی توسط یک گروه تروریستی پاکستانی به نام "لشکر طیبه" که با استخبارات ـ سازمان اطلاعاتی ارتش پاکستان ـ رابطه دارد، تدارک دیده شده است.

در عرصه بین المللی نیز واکنش هایی در مورد حملات تروریستی بمبئی نشان داده شد: سخنگوی کاخ سفید گفت که جرج بوش حملات تروریستی را به شدت محکوم کرده و وزارت خارجه آمریکا هم ضمن ابراز انزجار از این فاجعه اعلام کرد که آماده حمایت از هند برای مقابله با اینگونه "حملات وحشیانه" است و روز اول دسامبر نیز اعلام شد که کاندولیزا رایس، وزیر امور خارجه آمریکا به هند سفر می کند. سخنگوی باراک اوباما نیز اعلام کرد که دولت آمریکا باید روابط خود را با هند و سایر کشورها  تقویت کند و از همکاری بین المللی گسترده تری برای خشکاندن ریشه های تروریزم حمایت نماید.

دیمیتری مدودف، رئیس جمهوری روسیه نیز حملات تروریستی بمبئی را محکوم کرد و گفت نباید برای حل و فصل اختلافات به اقدامات تروریستی متوسل شد.

گوردون براون، نخست وزیر بریتانیا هم حملات تروریستی را محکوم کرد و گفت باید نسبت به چنین اقداماتی واکنش شدید نشان داد.

بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل متحد هم در پیامی که برای مقامهای هندی فرستاد حملات تروریستی بمبئی را تاسف آور خواند و ابراز امیدواری کرد که عاملان این حملات دستگیر و به دست عدالت سپرده شوند.

به گزارش خبرگزاری فرانسه از دهلی نو، وزارت امور خارجه هند روز دوشنبه اول دسامبر با احضار سفیر پاکستان، رسما درباره حملات تروریستی بمبئی به اسلام آباد اعتراض کرد.

سخنگوی وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی نیز حملات تروریستی را محکوم کرد، اما خبرگزاری های حکومتی با انتشار خبرهایی در مورد این که تروریست ها موبور و یا پاکستانی تبارهای تبعه و ساکن انگلیس بوده اند، کوشیدند افکار عمومی را از خاستگاه اسلامی تروریست ها منحرف سازند!

تارنمای اینترنتی ایران پرس نیوز که مقر آن در اروپا و مخالف جمهوری اسلامی است، به یک نظرسنجی با پرسش: "به نظر شما آیا رژیم تهران در عملیات تروریستی بمبئی دست دارد؟" پرداخت. پاسخ 74 درصد از شرکت کنندگان در نظرسنجی "آری" و 26 درصد "خیر" بود.

نگارنده با آن که خود در زمره آن اقلیت 26 درصدی است و باور ندارد که جمهوری اسلامی مستقیما در حملات تروریستی بمبئی دست داشته باشد، اما قویا بر این باور است که با وجود دست نداشتن در این فاجعه مسئولیت اخلاقی دارد!

دلیل این باور من این است که در سه دهه گذشته نظام حاکم بر میهن ما عملا پدرخوانده و متولی نظریه ای بوده است که کشتار انسانهای بیگناه را با عناوینی چون "شهادت طلبی" و "مبارزه با استکبار" توجیه می کند. نظام ولایت فقیه نمی تواند از سویی در ام القراء خود "ستاد استشهادیون" برپا و 60000 نفر را برای عملیات تروریستی انتحاری نام نویسی نماید و از سوی دیگر سخنگوی وزارت  امور خارجه اش دست ها را بشوید و به سادگی عملیات انتحاری همانندان همان "استشهادیون" را محکوم کند!

نظام ولایت مطلقه فقیه، که عملا و به هزینه مردم به فقر کشیده شده ایران، در چهار گوشه دنیا میلیاردها دلار برای انواع عملیات تروریستی هزینه کرده و می کند، نمی تواند ریاکارانه ژست "گربه شد عابد و مسلمانا" بگیرد و خود را از ترور و تروریزم بر کنار و مبرا بنمایاند!

نظامی که مخالفان سیاسی خود را در بیرون از مرزهای سیاسی خود ترور می کند و ولی فقیه و دیگر رهبرانش در دادگاه میکونوس محکوم شده و برایشان حکم جلب بین المللی صادر شده، چگونه می تواند ادعا کند که با ترور و تروریزم مخالف است و چنین ادعایی را چه کسی باور می کند؟!

از نظامی که مخالفان سیاسی، روشنفکران و نویسندگان خود را در داخل مرزهای خود به فجیع ترین و جنایتکارانه ترین شیوه ها به قتل می رساند و پس از ده سال حتی برگزاری مجلس  یادبود را از بازماندگان آنها دریغ می کند، چگونه می توان پذیرفت که عملیات تروریستی بمبئی را محکوم کند؟!

نظام ولایت مطلقه فقیه، سالهاست که در آرزوی "رهبری مسلمانان جهان" می سوزد و ولی فقیه آن به ضرب و زور تبلیغات می کوشد خود را "ولی امر مسلمین جهان" بنمایاند، اما با آن که در همه این کوشش ها شکست خورده و "ولایت امر" به زحمت از چهار دیوار بیت رهبری فراتر می رود، در مورد رهبری مادی و معنوی تروریزم و تروریست های دنیا به خوبی موفق بوده و این مقام را از آن خود کرده است!

وزیر کشور هند به این دلیل که حملات تروریستی بمبئی در زمان وزارت او رخ داده، احساس "مسئولیت اخلاقی" می کند و استعفا می دهد. حکومت آخوندی که ریاکارانه از زبان سخنگوی وزارت خارجه اش آن حملات را محکوم می کند، به این دلیل که در طول سه دهه گذشته این راه و روش زشت و جنایتکارانه را در دنیا رواج داده، آیا نباید احساس "مسئولیت اخلاقی" کند؟! واقعیت این است که نه تنها حکومت آخوندی، بلکه هر یک از ما 70 میلیون، که شناسنامه ایرانی داریم، همه در برابر چنین فاجعه هایی "مسئولیت اخلاقی" داریم!

اما، سکه ترور و تروریزم دو رو دارد: یک روی آن اندیشه ی باطل، خردگریز، مخرب، ویرانگر، سلطه طلب و جنایتکارانه ای است که کشتن انسان های بیگناه را برای کسب یا حفظ قدرت مجاز می شمارد و روی دیگر آن رویکردهای مماشات گرایانه، کاسبکارانه و سود پرستانه ای هستند که با ساده انگاری و ریاکاری، نه تنها هیچ اقدام مفید عملی برای خشکاندن ریشه ی شجره ی خبیثه ترور و تروریزم نمی کنند، بلکه آنجا که پای منافع آنی و زودگذرشان در میان است به گسترش و رشد آن نیز عملا یاری می رسانند.

تا زمانی که رهبری به اصطلاح "مبارزه با تروریزم" را کسانی مانند آقای جرج دبلیو بوش و بلندپایگان کشورهای سودپرست اروپایی به عهده داشته باشند، نه تنها "در جبین این کشتی نور رستگاری" نخواهد بود، که شوربختانه دنیا باید همچنان شاهد تکرار رویدادهای غم انگیزی چون فاجعه حملات تروریستی بمبئی باشد و رنگ آرامش و صلح نبیند!

مبارزه واقعی با ترور و تروریزم و حذف چهره شوم و کریه آن از روابط انسان ها، در گرو آن است که شمار روزافزونی از مردم دنیا به راستی از این همه خونریزی و خشونت به تنگ آمده و به پا خیزند، طرحی نو در اندازند و اراده خود را برای پایان دادن به وضعیت موجود و آنچه که در این دنیای پر آشوب می گذرد حاکم کنند!

منبع:پژواک ایران


شهباز نخعی

فهرست مطالب شهباز نخعی  در سایت پژواک ایران 

*اختیارات بدون پذیرش مسئولیت!‏   [2018 Jun] 
*انتخاب بین ارسنیک و سیانور!‏   [2018 May] 
*ترقی ازابراز «تأسف» و «نگرانی» به «بهت زدگی»!  [2018 May] 
*برجام درجام!‏   [2018 May] 
*هنوز فرصت هست!  [2018 May] 
*درس چگونگی رهایی از شرّ استبداد!   [2018 Apr] 
*فرار بی مغزها!‏   [2018 Apr] 
*«کارنامه درخشان»!   [2018 Apr] 
*دلار 10 هزارتومانی!  [2018 Mar] 
*سال آخر!   [2018 Mar] 
* حرکت در دایره بسته!   [2018 Mar] 
* قطعنامه های بی معنا!   [2018 Feb] 
*«العفو، العفو»!  [2018 Feb] 
*دخیل بستن به امامزاده رفراندوم!  [2018 Feb] 
* ‏«توبه گرگ...»!‏   [2018 Feb] 
*مسابقه سقوط!‏  [2018 Feb] 
*تبدیل بنگاهداری به سهامداری!‏   [2018 Jan] 
* تَرَک برداشتن دیوار ترس!‏  [2018 Jan] 
* دستاویز واقعیت گریزی!‏   [2018 Jan] 
*فرصت طلایی!‏   [2018 Jan] 
*آنکارا درصدد چنگ اندازي مجدد بر خاورنزديک است؛ پايان «مدل ترک»  [2017 Apr] 
*ترجمه کتاب "امپراتوری تفتیش"   [2017 Mar] 
*نبرد عقل و احساس!  [2016 Jun] 
*در شیشه کردن غول!   [2016 Jun] 
* امنیت واقعی و توهّم امنیت!  [2016 Jun] 
*داد از این همه بیداد!  [2016 Jun] 
*«ترکیه لاییک است و لاییک می ماند»!   [2016 May] 
* بهای سنگینِ خیره سری!  [2016 May] 
* «مایه شرمساری و نابخشودنی»!   [2016 May] 
*ذهنیت ترفندباز!  [2016 Apr] 
* هشدارهای مکرّر و گوش های ناشنوا!  [2016 Apr] 
* پرونده موشکی، جایگزین پرونده هسته ای!  [2016 Apr] 
* پرونده موشکی، جایگزین پرونده هسته ای!  [2016 Apr] 
*پرده ی غبار!  [2016 Apr] 
*چرا نمی پرسید چرا؟!  [2016 Mar] 
*پا پس کشیدن ناگهانی!   [2016 Mar] 
*پیامد نرمش قهرمانانه!   [2016 Mar] 
*«خُب، به کجا رسیدید؟»!  [2016 Mar] 
*در انتظار داوری تاریخ!   [2016 Feb] 
*بیم و امید   [2016 Feb] 
*ولایت مطلقه فقیه منشأ فساد است!  [2016 Feb] 
*چشم پوشی بر نقض گسترده حقوق بشر درایران!  [2016 Jan] 
* فرجام یا آغاز راه دراز 8 ساله اجرای برجام!   [2016 Jan] 
*پنهان کردن ناتوانی در پوشش سخاوت!   [2016 Jan] 
*رهایی از شرّ حکومت ولایت مطلقه فقیه!  [2016 Jan] 
*لاف زنی های ریاکارانه روباه بنفش!   [2015 Dec] 
*جنایت مشروع و قانونی علیه بشریت!  [2015 Dec] 
*ترفند بازی حکومت آخوندی!  [2015 Dec] 
*اردوغان، نفت، داعش!  [2015 Dec] 
*شکرگزاری!  [2015 Nov] 
*چرا؟!  [2015 Nov] 
*13 کرسی تا سلطان رجب!  [2015 Nov] 
*سازمان بی سامان!  [2015 Oct] 
* تلنگر مردمی!  [2015 Oct] 
*زدوبند روسیه با غرب!  [2015 Oct] 
*گام نهایی!  [2015 Oct] 
*سوریه در اشغال روسیه!  [2015 Oct] 
*تکلیف روشن است!  [2015 Sep] 
*روغن روی آش سوریه!  [2015 Sep] 
*سیاست مداران دروغگو، خودخواه و فرصت طلب!  [2015 Sep] 
*بدتر از دروغ!  [2015 Aug] 
*زیر آواز زدن ورشکسته [به تقصیر]!  [2015 Aug] 
*«هزاران نکته و سخن ناگفته»!  [2015 Aug] 
*کورسوی امید!  [2015 Aug] 
*«سوریه، ننگین ترین لکّه بروجدان انسانی جهان»!  [2015 Jul] 
*یک نان نسیه و صد گرسنه!  [2015 Jul] 
*دو توافق و یک پرسش: فرجام یا آغاز؟!  [2015 Jul] 
*«میراث بین المللی افتضاح»!  [2015 Jul] 
*نظام برده داری مدرن!  [2015 Jul] 
*رسیدن به توافق نهایی؟!  [2015 Jun] 
*شکست فاجعه بار ج.ا. !  [2015 Jun] 
*حساب هایی که درست از آب در نیامد!  [2015 Jun] 
*رسوایی فساد در فیفا!  [2015 Jun] 
*مظلوم نمایی و رجزخوانی های توخالی!  [2015 May] 
*داعش، پدیده ای گذرا یا ماندگار؟!  [2015 May] 
*زمین لرزه در تهران، احتمالی ضعیف یا رویدادی محتوم با زمان غیرقابل پیش بینی!  [2015 May] 
*وجدان ناآرام آقای اوباما!  [2015 May] 
*جایگاه در شاخص شادی و رضایت!  [2015 May] 
*جایگاه در شاخص فلاکت!  [2015 Apr] 
*گل سوریه و سبزه یمن!  [2015 Apr] 
*آن که فریب می دهد و آن که فریب می خورد  [2015 Apr] 
*هردو حق دارند!  [2015 Apr] 
*پیشنهاد رهبری خاتمی!  [2015 Mar] 
*مسئول مستقیم سرنوشت دردناک یونس ها!  [2015 Mar] 
*قمار سیاسی!  [2015 Mar] 
*عجیبا! غریبا! شگفتا!  [2015 Feb] 
*سکولاریسم اسلامی!  [2015 Feb] 
*سر گاو هسته ای در خمره ولایت!  [2015 Feb] 
*جنایات بی مکافات!  [2015 Jan] 
* گسترش آشفتگی، تنش و آشوب!  [2015 Jan] 
*جنگ با معلول!  [2015 Jan] 
*جمهوری اسلامی، آری یا نه؟!  [2015 Jan] 
*2015، سال تعیین تکلیف؟!  [2015 Jan] 
*زهی خیال محال!  [2014 Dec] 
*«سبقت گرفتن در شیادی»!  [2014 Dec] 
*نشانی بیت رهبری!  [2014 Dec] 
* کاهش و افزایش بهای نفت و نان!  [2014 Dec] 
* بغض فروخورده!  [2014 Nov] 
* گریز از مسئولیت!  [2014 Nov] 
*«روز واقعه» برای باراک حسین اوباما!  [2014 Nov] 
*روگردانی از اسلام سیاسی!  [2014 Oct] 
*مستقیم از بیت رهبری!  [2014 Oct] 
*نباید درحد حرف باشد!  [2014 Oct] 
*حق زندگی!  [2014 Oct] 
*پایان رنج ها!  [2014 Oct] 
*ردایی از تار و پود دروغ!  [2014 Sep] 
*بان کی مون، عامل سازمان CIA!  [2014 Sep] 
*رطب خورده...!  [2014 Sep] 
*راهبرد بی عملی و انفعال!  [2014 Sep] 
*دور باطل!  [2014 Aug] 
*«یک: رهبر نباشد، دو: سپاه نباشد»!  [2014 Aug] 
*شمار طرفداران حکومت آخوندی!  [2014 Aug] 
*زندانی با 78 میلیون زندانی!  [2014 Jul] 
*حد و مرز بیدادگری!  [2014 Jul] 
*غزوه ی غزه!  [2014 Jul] 
*معنای اعتدال!  [2014 Jul] 
*دو خلیفه در یک اقلیم!  [2014 Jul] 
*«فروپاشی نظامی پوسیده»!  [2014 Jun] 
*رهایی از بن بست!  [2014 Jun] 
*حوزه آسیب رسانی توفان!  [2014 Jun] 
*اعداد بی پایه و اساس و مغایر منافع ملی!  [2014 Jun] 
*نجات دهنده سوریه و کل خاورمیانه!  [2014 May] 
* قوطی بگیر و بنشان!  [2014 May] 
*بهایی ستیزی؛ ما منزجریم!  [2014 May] 
*«آیینه شکستن خطاست»!  [2014 May] 
*فارغ شدن از عشق به استبداد یا دگرگونی در بازتولید آن؟!  [2014 May] 
*توهین به مقام معظم رهبری!  [2014 Apr] 
*بحران عمیق تر و پیامدهای وحشتناک!  [2014 Apr] 
*«باید به شدت مراقب بود»!  [2014 Apr] 
*شکستن رکورد بیدادگری!  [2014 Apr] 
*... که غصّه سرآید!  [2014 Mar] 
*باید ازما تشکر کنند!  [2014 Mar] 
*خواب آرام آقای اوباما!  [2014 Mar] 
*«حرف حساب جواب ندارد»، جنجال دارد!  [2014 Mar] 
*پیروزی ایستادگی بر سرکوب!  [2014 Feb] 
*جام زهر و این همه ادا!  [2014 Feb] 
*بانی واقعی انقلاب!   [2014 Feb] 
*سبد کالا؛ چرا چنین خوار شدیم؟!  [2014 Feb] 
*دیپلماسی واقعیت گریز و روان پریش  [2014 Jan] 
*عوض کردن آبنبات با سماق!  [2014 Jan] 
*قربانی سیاست بازی ها!  [2014 Jan] 
*سرباز کوچک و جسور ولایت و جرثومه فساد!  [2014 Jan] 
*تئوری توطئه!  [2013 Dec] 
* تسویه خرده حساب ها!   [2013 Dec] 
*گنداب ولایی فساد!  [2013 Dec] 
*نگاه راهبردی ظریف به ابوموسی!   [2013 Dec] 
*توافق ذلت بار ژنو؛ چاره دیگری نبود!   [2013 Nov] 
*دخیل بستن به امامزاده اوباما!  [2013 Nov] 
*مذاکرات کرها!  [2013 Nov] 
*کاپیتولاسیون روسی و چینی!   [2013 Nov] 
*کاشت باد و دروی توفان!  [2013 Oct] 
*حکایت چوب و پیاز!  [2013 Oct] 
*بحران ساز پایان بخش بحران!  [2013 Oct] 
*پاک کردن داغ ننگ!  [2013 Oct] 
*پایان بخشیدن به کابوس 35 ساله!  [2013 Oct] 
*نخورده نباید شکرکرد!  [2013 Sep] 
* «آنچه این نامردمان...»!  [2013 Sep] 
*تله خود ساخته!  [2013 Sep] 
*کوبیدن برطبل رسوایی!  [2013 Sep] 
*ترکیب دو رییس جمهوری!  [2013 Aug] 
* پرداخت یکجای صورت حساب!   [2013 Aug] 
*هم تقلب بود، هم تدلیس!  [2013 Aug] 
*کدام فرقه ضالّه، مضلّه واقعی است؟!   [2013 Aug] 
*مرغ یک پا دارد!  [2013 Jul] 
*کشتار در بن بست!  [2013 Jul] 
*«ولا[کن] تجسسوا»!  [2013 Jul] 
*حال ایران خانم بد است!  [2013 Jul] 
*پیروزی جامعه مدنی بر جامعه مدینه النبی!  [2013 Jul] 
*زندان یا قتلگاه!  [2013 Jun] 
*کله شقی و قانون گریزی یا برگشت براه اعتدال و عقلانیت!   [2013 Jun] 
*عروسک های سپاه!  [2013 Jun] 
*«حقوق تعریف شده حزب الله»!  [2013 Jun] 
*آیا «روز رهایی نزدیک است»؟!  [2013 May] 
*به سوی خلافت اسلامی!  [2013 May] 
*رد صلاحیت در پایبندی به قانون!   [2013 May] 
*سیرک انتصخوابات  [2013 May] 
*کارنامه سیاه حکومت مدعی حمایت از مستضعفان!   [2013 May] 
*بی یاوری مردم سوریه!  [2013 Apr] 
*«سال رسوایی سیاسی و اقتصادی»!   [2013 Apr] 
*جابجایی محمود با محمد یا محسن و یا ...!  [2013 Apr] 
*گشودن گره کور!  [2013 Mar] 
*پیروزی نوروز!  [2013 Mar] 
*پایمال شدن منافع ملی!  [2013 Mar] 
*کش بدهید!  [2013 Feb] 
*زجرکشی!  [2013 Feb] 
*چه چیز «مجرمانه» نیست؟!  [2013 Feb] 
*سکّه یک پول!  [2013 Feb] 
*شورش پابرهنگان!  [2013 Jan] 
*کشت علوفه در جنگل!  [2013 Jan] 
*نمایش درماندگی در اپرا!  [2013 Jan] 
*پا جای پای ما!  [2012 Dec] 
*راه تازه غارت!  [2012 Dec] 
*شکست شعار «النصربالرعب»!  [2012 Dec] 
*«تصحیح بی عدالتی تاریخی»  [2012 Dec] 
*بزنگاه حساس!  [2012 Nov] 
*لحاف ملا!  [2012 Nov] 
*هرگز چنین مباد!  [2012 Nov] 
*«تغییر»؟ حتی یک ذرّه!  [2012 Nov] 
*فریب خوار و فریبکار!  [2012 Sep] 
*درحال پیشرفت مطلوب!  [2012 Sep] 
*نظام ولایی و اصل انصاف!  [2012 Sep] 
*«به نام ایرانیان، مردم سوریه را نکشید»!  [2012 Sep] 
*بیماری درمان ناپذیر!  [2012 Aug] 
*تا هست می کشد!  [2012 Aug] 
*خط قرمز یا چراغ سبز!  [2012 Aug] 
*دریاچهء بینوای ارومیه!   [2012 Aug] 
*«هان ای دل عبرت بین...»!   [2012 Aug] 
*پشت سر افغانستان!  [2012 Jul] 
*«مسیر طبیعی امور»!   [2012 Jul] 
*ترک برداشتن شیشهء عمر!   [2012 Jul] 
*کنگره وصف گل!  [2012 Jun] 
*استخوان های لای زخم!  [2012 Jun] 
*در صدر فهرست ننگ!   [2012 Jun] 
*کارنامه درخشان برادران قاچاقچی   [2012 Jun] 
*زبان زور!   [2012 May] 
*کند شدن شمشیردودم!   [2012 May] 
*مرحله آخرکلاه گشاد هدفمند!   [2012 May] 
*اثر تذکر و هشدار!  [2012 May] 
*اثر تذکر و هشدار!   [2012 Apr] 
*آخرین تیرهای ترکش!  [2012 Feb] 
*دیوان بلخ!  [2012 Feb] 
* پرسش تلخ!  [2012 Feb] 
*ننگ بر روسیه و...  [2012 Feb] 
*بار سنگین و ننگین!  [2012 Feb] 
*افسارگسیختگی اقتصاد!  [2012 Jan] 
* جدایی ج. ا. از سوریه!  [2012 Jan] 
*گردنه خطرناک!  [2012 Jan] 
*تنگه و تنگنا!  [2012 Jan] 
*شرط بندی روی اسب مرده!  [2011 Dec] 
*به «جوان آنلاین» سپاه پاسداران و اذنابش!  [2011 Dec] 
*واسلاو و کیم!  [2011 Dec] 
*حیف و صد حیف!  [2011 Dec] 
*انجام کار ناتمام!  [2011 Nov] 
*مرگ در بحران!  [2011 Nov] 
*نیاز به حمله نظامی نیست!  [2011 Nov] 
*محاکمه دردادگاه صالح!  [2011 Nov] 
*زایش موش از کوه «بهار عربی»!  [2011 Oct] 
*«فکاهی مبتذل»!  [2011 Oct] 
*من آدم می کشم، تو آدم می کشی...  [2011 Oct] 
*خودش کش می آید!  [2011 Oct] 
*آسانی و آرامی!  [2011 Sep] 
*حق ناحق!  [2011 Sep] 
*نیمه راه ناکجاآباد!  [2011 Sep] 
*این مسخره بازی ها برای چیست؟!   [2011 Sep] 
*کویر غیرقابل سکونت!  [2011 Aug] 
*لرزه براندام ولی فقیه!  [2011 Aug] 
*معیار سنجش بزرگی یک ملت چیست؟  [2011 Aug] 
*علوم انسانی، بر پایهء قرآن-شرعیات!  [2011 Aug] 
*استبداد پذیری!  [2011 Aug] 
*زندان يا محل شکنجه و کشتار!   [2011 Jul] 
*خودکامگی و نبود آزادی، جواز مبارزه مسلحانه ؟!  [2011 Jul] 
*خانه چوبی!  [2011 Jul] 
*شهامت اخلاقی یا زدن نعل وارونه!  [2011 Jul] 
*ناهمبستگی اسلامی!  [2010 Sep] 
*گرفتار در چنبر خودکرده‌ها!  [2010 Jun] 
*گندیدگی ریشه!  [2010 May] 
*ایستاده بر بلندای قلّهء وقاحت!   [2010 May] 
*آیا واقعا" «این اسلام نیست»؟!  [2010 Apr] 
*سرازیری سقوط!  [2010 Apr] 
*زبان هرزه درا!  [2010 Apr] 
*صداهای انیرانی!  [2010 Apr] 
*98 به 2، 2 به 98!  [2010 Apr] 
*"در کمرکش چاه"!  [2010 Mar] 
*فرصت سوزی!  [2010 Feb] 
*مجمع عمومی 22 بهمن!  [2010 Feb] 
*ورشکستگی همه جانبه!  [2010 Jan] 
*گازانبر ترور و فریب!  [2010 Jan] 
*غبارآلود یا تیره وتار؟!  [2010 Jan] 
*وبال گردن!  [2009 Dec] 
*توفان در فنجان شکستهء ولایت!  [2009 Dec] 
*ژرفنای فرومایگی!  [2009 Dec] 
*ما دانشجوییم!  [2009 Dec] 
*فاسد تا مغزاستخوان!  [2009 Nov] 
*فروریزی دیوارهای ننگ و ترس!  [2009 Nov] 
*مخلّ مبانی زندگی انسانی!  [2009 Nov] 
*جایگاه سبز در رنگین کمان!  [2009 Oct] 
*کهریزک: دادگاه جنایتکاران!  [2009 Oct] 
*اوباما چه می کند؟!   [2009 Sep] 
*جامعهء پریشان و حاکمان روان پریش!  [2009 Aug] 
*تجاوز در نظام تجاوز در تجاوز!  [2009 Aug] 
*سردرگم وآشفته!  [2009 Aug] 
*دشمنی با هویت ایرانی!  [2009 Aug] 
*تلقّی فاشیستی ازآزادی بیان و...  [2009 Jul] 
*چه نیاز به دشمن؟!  [2009 Jul] 
*به سوی فروپاشی!  [2009 Jul] 
*ما نشستیم و...  [2009 Jul] 
*ایران غلتیده در خون   [2009 Jun] 
*حماسه شکوهمند رسوایی  [2009 Jun] 
*سه رباعی درباره‌ی مقام معظم رهبری  [2009 Jun] 
*دود شد و به هوا رفت  [2009 Jun] 
*من رأی نمی‌دهم   [2009 Jun] 
*گردونه ی اهریمنی   [2009 Jun] 
*آزادترین کشور دنیا   [2009 May] 
*حکومت بسیجی ـ سپاهی   [2009 Apr] 
*سال اصلاح الگوی مصرف   [2009 Mar] 
*نفت و فرهنگ  [2009 Mar] 
*به عمر تا علی بشنود  [2009 Mar] 
*نوروزتان پیروز   [2009 Mar] 
*حیا  [2009 Feb] 
*ولایت فقیه و حقوق بشر  [2009 Feb] 
*آمدن شهسوار ناجی  [2009 Feb] 
*بهای آمریکا ستیزی   [2009 Feb] 
*اوبامانیا!  [2009 Jan] 
*آلوده چون هوا   [2009 Jan] 
*فروش چاه های نفت   [2009 Jan] 
*عظمت کنفت شدن   [2009 Jan] 
*فاجعه پایان سال، سال پایان فاجعه  [2009 Jan] 
*نظام قانون ستیز   [2008 Dec] 
*بخشش از کیسه خلیفه!  [2008 Dec] 
*ننگ بر دیکتاتوری  [2008 Dec] 
*دنیای پرآشوب  [2008 Dec] 
*"YES WE CAN" !  [2008 Nov] 
*دو بازوی بلند و کوتاه   [2008 Nov] 
*دگرگشت یا برگشت   [2008 Nov] 
*کار شما تمام است   [2008 Nov] 
*هم شرقی، هم غربی   [2008 Sep]