حماسه شکوهمند رسوایی
شهباز نخعی

پرده ی آخر نمایش مسخره و تهوع آور "انتصخابات" حکومت آخوندی، هفته گذشته روندی غیرمنتظره یافت و نمایشی که با ژانر کمدی ـ خیمه شب بازی که سر نخ عروسک های بازیگر در دست استاد عروسک باز است ـ آغاز شده بود، پایان فاجعه آمیز یافت و به تراژدی تبدیل شد.

دلیل اصلی این تغییر ناگهانی و غیرمنتظره ژانر نمایش و تبدیل کمدی به تراژدی، ناشیگری و ناواردی کارگردان و کارچرخان نمایش یعنی مقام معظم رهبری بود. سه هفته پیش، در نوشتار "یکباره بگویید آقا مدادند" نوشتم: "آنچه که این نمایش تکراری را تا بدین پایه مسخره، کسالت بار و مشمئزکننده کرده، این است که از اصل بنیادین هنرهای نمایشی که خلاقیت است، در آن اثری نیست"!

در همان نوشتار، خیرخواهانه پیشنهاد کردم: "کاش مقام معظم رهبری که تهیه کننده و کارگردان این نمایش است و صفت های "آگاه، مدیر و مدبر" را یدک می کشد، دست کم از این حد از مدیریت و تدبیر بهره داشت که کار را به کاردان بسپرد و برای به صحنه آوردن نمایش "انتصخابات" از تهیه کنندگان و کارگردان های ذوب شده در ولایت همچون مسعود ده نمکی ـ تهیه کننده و کارگردان فیلم اخراجی ها ـ یا فرج الله سلحشور ـ تهیه کننده و کارگردان سریال تلویزیونی یوسف پیامبر ـ بهره گیرد."



شوربختانه به این پیشنهاد خیرخواهانه ـ جز در مورد افزودن صحنه "مناظره های تلویزیونی" که انصافا نتیجه بخش بود و تماشاچیان بسیاری را به صحنه نمایش کشاند، توجهی نشد و کارگردان خیره سر نمایش تا جایی پیش رفت که سر نخ ها از دستش در رفت و کمدی را به تراژدی تبدیل کرد!

نمایش در صحنه پایانی خود به یک کودتای نظامی تبدیل شد. چهار ساعت پس از بسته شدن حوزه های رای گیری در ایران ـ در حالی که رای دهندگان متعهد و غیور در غرب آمریکا هنوز برای دادن رای در صف بودند ـ وزارت کشور سردار پاسدار 160 میلیاردی، صادق محصولی، اعلام کرد که محمود احمدی نژاد با 66 درصد مجموع 39 میلیون رای در دور اول انتخاب شده و رقیب او، میرحسین موسوی با 30 درصد آرا شکست خورده است! رای شیخ مهدی کروبی نیز کمتر از یک درصد مجموع آرا اعلام شد!



کندذهنی و ناشیگری محض مقام معظم کارگردان را در پردازش این صحنه به خوبی می توان دید. اگر مسعود ده نمکی یا فرج الله سلحشور پردازش این صحنه را به عهده می گرفتند، یقینا آن را به شکلی معقول تر و قابل پذیرش تر طراحی می کردند و این افتضاح فاجعه آمیز به بار نمی آمد!

به عنوان نمونه: اگر کارگردانی و پردازش صحنه پایانی نمایش به کارگردانی که با الفبای هنرهای نمایشی آشنایی داشت واگذار می شد، می توانست صحنه را چنین طراحی و کارگردانی کند: در دور اول، نتیجه شمارش آرا با برتری مختصر آرا موسوی به احمدی نژاد ـ مثلا 16 میلیون در برابر 15 میلیون ـ اعلام می شد. این برتری جزیی باعث می شد که رای دهندگان موسوی به رای دادن در دور دوم نیز ترغیب شوند و "حماسه شکوهمند" تداوم یابد. در دور دوم بازی معکوس می شد یعنی احمدی نژاد با تفاوت همان یک میلیون رای به عنوان برنده انتخابات معرفی می شد.

در چنین حالتی، حکومت به همه ی هدف های خود در "مهندسی انتخابات" دست می یافت و اعتراضات هواداران میرحسین موسوی نیز با وجود ابزاری چون "شورای نگهبان" راه به جایی نمی برد!

به هرحال، از آنجا که استبداد همواره خود وظیفه ی گورکنی خویش را به عهده دارد، مقام معظم رهبری با ندانم کاری و ناشیگری محض، فاجعه ای آفرید که هم اکنون در برابر چشمان اشکبار و حیرت زده ی همگان جریان دارد و تعداد قربانیان افزون شمار آن را نمی توان پیش بینی کرد.

با اعلام نتیجه ی شمارش آرا در نخستین ساعت های پس از نیمه شب 23 خرداد توسط وزارت کشور، موج عظیمی از تنش و اعتراض به پا خاست:

میرحسین موسوی اعلام کرد:"ما به عنوان کسانی که به نظام جمهوری اسلامی و قانون اساسی آن پایبندیم و اصل ولایت فقیه را یکی از (؟!) ارکان این نظام می دانیم ... امیدواریم با تدبیر مقام معظم رهبری این مسائل به انجام خوش خود برسد ... نتیجه آنچه که از عملکرد متصدیان بی امانت دیده ایم و می بینیم، جز تزلزل ارکان نظام مقدس جمهوری اسلامی و حاکمیت دروغ و استبداد نیست"!

میرحسین موسوی یا به دلیل باور کورکورانه به "نظام مقدس جمهوری اسلامی" قادر به درک این نکته نیست که همه آتش ها از گور همان "مقام معظم رهبری" برمی خیزد که او "تدبیر"ش را طلب می کند و یا تجاهل العارف می کند!

شیخ مهدی کروبی، بازیگر دیگر نمایش "انتصخابات" نیز در اعلامیه ای نوشت:"نتایج اعلام شده در این انتخابات نامشروع و دولت برآمده از آن فاقد وجاهت ملی و صلاحیت اجتماعی است و از اینرو آقای احمدی نژاد را رئیس جمهوری ایران نمی دانم"!

شیخ مهدی کروبی نیز که با اعلام رای کمتر از یک درصدی اش، به شدت تحقیر شده، هنوز در آن حد شهامت ندارد که صریحا اعلام کند که "سرمهندس" این به اصطلاح انتخابات، شخص مقام معظم رهبری بوده است!

محسن رضایی هم در بازی صدور اعلامیه شرکت کرد: "مجددا مردم و مسئولان نظام را به آرامش و وحدت دعوت کرده به هواداران خود نیز توصیه می کنم با توجه به شکایتی که در خصوص نتایج اعلام شده به شورای نگهبان داشته ام، تا رسیدگی به شکایات و اعلام نتیجه، آرامش و متانت خود را حفظ کنند"!



سردار پاسدار دکتر محسن رضایی با این اعلامیه، پرت بودن خود را از مرحله به خوبی نشان داد زیرا مردم به جای اجابت دعوت به آرامش او، در شمار میلیونی در سراسر ایران به خیابان ها ریختند و ایشان را سنگ روی یخ کردند!

اما، پرت از مرحله تر از این سردار پاسدار، سردار پاسدار دیگر دکتر علی لاریجانی، رئیس به اصطلاح مجلس شورای اسلامی است که گفت: "اینک بسترهای راهگشا برای حل مشکلات کشور برای دولت فراهم شده است... خلق این خیزش عظیم مردمی در انتخابات در پناه هدایت های حکیمانه رهبر فرزانه انقلاب اسلامی حضرت آیت الله خامنه ای محقق شد"!

به طور نسبی و در مقام مقایسه، واقع بینانه ترین اظهارنظر را می توان در اعلامیه آیت الله منتظری یافت:"حاکمیتی که براساس تصرف در آرا باشد، به هیچ نحو مشروعیت دینی و سیاسی ندارد."

محسن مخملباف، کارگردان معروف سینما، که در پی مسدود شدن تمام تارنماهای اینترنتی اصلاح طلبان حکومتی، وظیفه سخنگویی ستاد میرحسین موسوی در خارج از کشور را به عهده گرفت، در گفت و گو با رادیو بین المللی فرانسه گفت: "این احتمال که احمدی نژاد و بخشی از سپاه حتی علیه هاشمی و خامنه ای نیز دست به کودتا زده باشند، وجود دارد. بیانیه ای که به نام رهبر از صدا و سیما پخش شده، در واقع بیانیه کودتاچی ها بوده است. نخست این که این بیانیه با صدای علی خامنه ای نیست و اساسا مرسوم نبوده که او به مناسبت پایان انتخابات پیام بدهد. دوم این که بیانیه پیش از اعلام رسمی نتیجه شمارش آرا توسط وزارت کشور و حتی تایید انتخابات توسط شورای نگهبان قرائت شده و سوم این نکته که در پیام قرائت شده لغات و اصطلاحاتی وجود دارد که تاکنون در هیچیک از پیام های رهبر وجود نداشته است. از جمله: "در کمال فروتنی"، "خدای عزیز"، "بنده ناتوان" و..."!

با آنچه که این روزها در میهن بلادیده و مصیبت زده ی ما می گذرد، این که "کودتا" با یا بدون موافقت و رضایت سیدعلی خامنه ای انجام شده باشد، مسئله ای ثانوی و بی اهمیت است.

حتی اگر مقام معظم رهبری در این "کودتا" دست نداشته باشد، این به معنای رفع مسئولیت از او نیست، زیرا آشوب و تنش و خونریزی که هم اکنون در ابعادی بزرگ گسترش یابنده در سراسر کشور جریان دارد، نتیجه ی مستقیم استبداد رای و خیره سری مقام معظم رهبری است و با هیچ ترفندی نمی توان از او رفع مسئولیت نمود!

مردم شریف و صبور ایران ـ با کارگزاری به اصطلاح روشنفکران، نویسندگان، هنرمندان و روزنامه نگارانی که با تبلیغات دامنه دار و پرهیاهوی خود آنان را به این وادی کشاندند ـ با شرکت انبوه در نمایش "انتصخابات" نظام نشان دادند که هیچ گونه تمایلی به تنش و آشوب ندارند و مایلند، حتی در همان چهارچوب تنگ و محدود نظام، مسالمت جویانه نظر خود را ابراز نمایند. خیره سری جنون آمیز ولی مطلقه فقیه و پرقیچی هایش بر این خوشباوری ـ که به ساده دلی پهلو می زند ـ نقطه پایان نهاد و شد آنچه که نباید می شد!



سیل انبوه گزارشهای ناگوار و نگران کننده و تاثر عمیق از آنچه که در این لحظه های حساس در میهنمان می گذرد و ذهن آشفته و پریشان، نگارنده را از تحلیل رویدادها و پیش بینی روند آینده آنها باز می دارد. از اینرو، تنها به ذکر فهرست وار چند نکته بسنده می کنم:

1ـ با "کودتای نظامی" در پوشش اعلام نتایج قلابی "انتصخابات" بی تردید نظام ولایت مطلقه فقیه وارد مرحله تازه ای از حیات خود شده و حتی اگر سید علی خامنه ای در راس آن باقی بماند از "حکومت دینی" به "حکومت نظامی" تبدیل شده است.

2ـ این تبدیل رویدادی مثبت است. برتراند راسل، فیلسوف شهیر انگلیسی در کتاب "قدرت" خود (نقل به مضمون) می نویسد: "از میان انواع حکومتهای استبدادی، حکومت نظامی بهترین و حکومت دینی بدترین است. حکومت نظامی بهترین است، زیرا منطق آن ساده و برای همگان قابل فهم است: من به اعتبار اسلحه ای که در دست دارم بر شما حکومت می کنم و باید از من اطاعت کنید. در برابر چنین پیامی، تکلیف مردم روشن است. یا می ترسند و اطاعت می کنند و یا به پا می خیزند و اسلحه را از آن می گیرند و ساقطش می کنند. حکومت دینی بدترین است، زیرا خود را نماینده و جانشین خدا می داند و هر اعتراض و مخالفتی را به محاربه با خدا تعبیر می نماید. با توجه به ریشه عمیق باورهای مذهبی، رویارویی با این نوع حکومت به مراتب دشوارتر از حکومت نظامی است".

3ـ این تبدیل ماهیت حکومت، از یک نظر دیگر نیز مثبت است: این که از بسیاری از مردم، بویژه توده های ناآگاه توهم زدایی می کند. برطرف شدن این توهم که در حکومت ولایت مطلقه فقیه رای مردم می تواند در شیوه ی حاکمیت تاثیر حتی محدود داشته باشد، رویدادی فرخنده است.

4ـ این احتمال وجود دارد که تظاهرات خودجوش و بدون سازماندهی مردم بر اثر سرکوب شدید و همچنین دغلبازی امثال میرحسین موسوی و شیخ مهدی کروبی فروکش کند و راه به جایی نبرد. در چنین صورتی براساس تجربه ی خیزش 18 تیر ماه 1378 دانشجویان، باید انتظار سرکوب شدید چهره های شناخته شده ی مخالفان را داشت.

5ـ حتی در بهترین سناریوی قابل تصور، یعنی تجدید "انتصخابات" و جایگزینی میرحسین موسوی با محمود احمدی نژاد، تضادهای فزاینده مردم با حاکمیت کاهش نمی یابد، زیرا آش همان آش و کاسه همان کاسه ای خواهد بود که در سال 1378 بود!

6ـ به نظر می آید که فعلا سیدعلی خامنه ای با احاله بررسی نتیجه ی "انتصخابات" به نهاد منصوب و دست آموز خود یعنی "شورای نگهبان" درصدد خریدن وقت است تا خود را از خطر سقوط حتمی برهاند!

7ـ پرسش اساسی پس از این رویدادها این است که آیا 80 درصد از جمعیت ایران که زیر 40 سال دارند، به زندگی زیر سلطه یک نظام ناکارآمد و سرکوبگر تن می دهند؟!

8ـ در عین حال که پیش بینی روند تداوم رویدادها بسیار دشوار و حتی ناممکن است، نگاه به دو رویداد مشابه در تاریخ یکصد ساله اخیر ایران شاید بتواند راهگشا باشد. رویداد اول: کودتای محمدعلی شاه قاجار با به توپ بستن مجلس که موجب به پا خاستن مردم و فرار و خلع او از سلطنت شد. رویداد دوم: کودتای سوم اسفند ماه 1299 شمسی که موجب به قدرت رسیدن رضاخان و سلطنت او و بازگشت استبداد به مدت دو دهه شد. این که کدام یک از این دو رویداد تاریخی تکرار شوند، بستگی به چندی و چونی آرایش نیروهای رو در رو قرار گرفته دارد.

صحنه ی پایانی نمایش مسخره و تهوع آور "انتصخابات" چنان ناشیانه اجرا شد که "حماسه شکوهمند حضور" را به "حماسه شکوهمند رسوایی" بدل کرد!

shahbaznakhai@live.ca

منبع:پژواک ایران


شهباز نخعی

فهرست مطالب شهباز نخعی  در سایت پژواک ایران 

*اختیارات بدون پذیرش مسئولیت!‏   [2018 Jun] 
*انتخاب بین ارسنیک و سیانور!‏   [2018 May] 
*ترقی ازابراز «تأسف» و «نگرانی» به «بهت زدگی»!  [2018 May] 
*برجام درجام!‏   [2018 May] 
*هنوز فرصت هست!  [2018 May] 
*درس چگونگی رهایی از شرّ استبداد!   [2018 Apr] 
*فرار بی مغزها!‏   [2018 Apr] 
*«کارنامه درخشان»!   [2018 Apr] 
*دلار 10 هزارتومانی!  [2018 Mar] 
*سال آخر!   [2018 Mar] 
* حرکت در دایره بسته!   [2018 Mar] 
* قطعنامه های بی معنا!   [2018 Feb] 
*«العفو، العفو»!  [2018 Feb] 
*دخیل بستن به امامزاده رفراندوم!  [2018 Feb] 
* ‏«توبه گرگ...»!‏   [2018 Feb] 
*مسابقه سقوط!‏  [2018 Feb] 
*تبدیل بنگاهداری به سهامداری!‏   [2018 Jan] 
* تَرَک برداشتن دیوار ترس!‏  [2018 Jan] 
* دستاویز واقعیت گریزی!‏   [2018 Jan] 
*فرصت طلایی!‏   [2018 Jan] 
*آنکارا درصدد چنگ اندازي مجدد بر خاورنزديک است؛ پايان «مدل ترک»  [2017 Apr] 
*ترجمه کتاب "امپراتوری تفتیش"   [2017 Mar] 
*نبرد عقل و احساس!  [2016 Jun] 
*در شیشه کردن غول!   [2016 Jun] 
* امنیت واقعی و توهّم امنیت!  [2016 Jun] 
*داد از این همه بیداد!  [2016 Jun] 
*«ترکیه لاییک است و لاییک می ماند»!   [2016 May] 
* بهای سنگینِ خیره سری!  [2016 May] 
* «مایه شرمساری و نابخشودنی»!   [2016 May] 
*ذهنیت ترفندباز!  [2016 Apr] 
* هشدارهای مکرّر و گوش های ناشنوا!  [2016 Apr] 
* پرونده موشکی، جایگزین پرونده هسته ای!  [2016 Apr] 
* پرونده موشکی، جایگزین پرونده هسته ای!  [2016 Apr] 
*پرده ی غبار!  [2016 Apr] 
*چرا نمی پرسید چرا؟!  [2016 Mar] 
*پا پس کشیدن ناگهانی!   [2016 Mar] 
*پیامد نرمش قهرمانانه!   [2016 Mar] 
*«خُب، به کجا رسیدید؟»!  [2016 Mar] 
*در انتظار داوری تاریخ!   [2016 Feb] 
*بیم و امید   [2016 Feb] 
*ولایت مطلقه فقیه منشأ فساد است!  [2016 Feb] 
*چشم پوشی بر نقض گسترده حقوق بشر درایران!  [2016 Jan] 
* فرجام یا آغاز راه دراز 8 ساله اجرای برجام!   [2016 Jan] 
*پنهان کردن ناتوانی در پوشش سخاوت!   [2016 Jan] 
*رهایی از شرّ حکومت ولایت مطلقه فقیه!  [2016 Jan] 
*لاف زنی های ریاکارانه روباه بنفش!   [2015 Dec] 
*جنایت مشروع و قانونی علیه بشریت!  [2015 Dec] 
*ترفند بازی حکومت آخوندی!  [2015 Dec] 
*اردوغان، نفت، داعش!  [2015 Dec] 
*شکرگزاری!  [2015 Nov] 
*چرا؟!  [2015 Nov] 
*13 کرسی تا سلطان رجب!  [2015 Nov] 
*سازمان بی سامان!  [2015 Oct] 
* تلنگر مردمی!  [2015 Oct] 
*زدوبند روسیه با غرب!  [2015 Oct] 
*گام نهایی!  [2015 Oct] 
*سوریه در اشغال روسیه!  [2015 Oct] 
*تکلیف روشن است!  [2015 Sep] 
*روغن روی آش سوریه!  [2015 Sep] 
*سیاست مداران دروغگو، خودخواه و فرصت طلب!  [2015 Sep] 
*بدتر از دروغ!  [2015 Aug] 
*زیر آواز زدن ورشکسته [به تقصیر]!  [2015 Aug] 
*«هزاران نکته و سخن ناگفته»!  [2015 Aug] 
*کورسوی امید!  [2015 Aug] 
*«سوریه، ننگین ترین لکّه بروجدان انسانی جهان»!  [2015 Jul] 
*یک نان نسیه و صد گرسنه!  [2015 Jul] 
*دو توافق و یک پرسش: فرجام یا آغاز؟!  [2015 Jul] 
*«میراث بین المللی افتضاح»!  [2015 Jul] 
*نظام برده داری مدرن!  [2015 Jul] 
*رسیدن به توافق نهایی؟!  [2015 Jun] 
*شکست فاجعه بار ج.ا. !  [2015 Jun] 
*حساب هایی که درست از آب در نیامد!  [2015 Jun] 
*رسوایی فساد در فیفا!  [2015 Jun] 
*مظلوم نمایی و رجزخوانی های توخالی!  [2015 May] 
*داعش، پدیده ای گذرا یا ماندگار؟!  [2015 May] 
*زمین لرزه در تهران، احتمالی ضعیف یا رویدادی محتوم با زمان غیرقابل پیش بینی!  [2015 May] 
*وجدان ناآرام آقای اوباما!  [2015 May] 
*جایگاه در شاخص شادی و رضایت!  [2015 May] 
*جایگاه در شاخص فلاکت!  [2015 Apr] 
*گل سوریه و سبزه یمن!  [2015 Apr] 
*آن که فریب می دهد و آن که فریب می خورد  [2015 Apr] 
*هردو حق دارند!  [2015 Apr] 
*پیشنهاد رهبری خاتمی!  [2015 Mar] 
*مسئول مستقیم سرنوشت دردناک یونس ها!  [2015 Mar] 
*قمار سیاسی!  [2015 Mar] 
*عجیبا! غریبا! شگفتا!  [2015 Feb] 
*سکولاریسم اسلامی!  [2015 Feb] 
*سر گاو هسته ای در خمره ولایت!  [2015 Feb] 
*جنایات بی مکافات!  [2015 Jan] 
* گسترش آشفتگی، تنش و آشوب!  [2015 Jan] 
*جنگ با معلول!  [2015 Jan] 
*جمهوری اسلامی، آری یا نه؟!  [2015 Jan] 
*2015، سال تعیین تکلیف؟!  [2015 Jan] 
*زهی خیال محال!  [2014 Dec] 
*«سبقت گرفتن در شیادی»!  [2014 Dec] 
*نشانی بیت رهبری!  [2014 Dec] 
* کاهش و افزایش بهای نفت و نان!  [2014 Dec] 
* بغض فروخورده!  [2014 Nov] 
* گریز از مسئولیت!  [2014 Nov] 
*«روز واقعه» برای باراک حسین اوباما!  [2014 Nov] 
*روگردانی از اسلام سیاسی!  [2014 Oct] 
*مستقیم از بیت رهبری!  [2014 Oct] 
*نباید درحد حرف باشد!  [2014 Oct] 
*حق زندگی!  [2014 Oct] 
*پایان رنج ها!  [2014 Oct] 
*ردایی از تار و پود دروغ!  [2014 Sep] 
*بان کی مون، عامل سازمان CIA!  [2014 Sep] 
*رطب خورده...!  [2014 Sep] 
*راهبرد بی عملی و انفعال!  [2014 Sep] 
*دور باطل!  [2014 Aug] 
*«یک: رهبر نباشد، دو: سپاه نباشد»!  [2014 Aug] 
*شمار طرفداران حکومت آخوندی!  [2014 Aug] 
*زندانی با 78 میلیون زندانی!  [2014 Jul] 
*حد و مرز بیدادگری!  [2014 Jul] 
*غزوه ی غزه!  [2014 Jul] 
*معنای اعتدال!  [2014 Jul] 
*دو خلیفه در یک اقلیم!  [2014 Jul] 
*«فروپاشی نظامی پوسیده»!  [2014 Jun] 
*رهایی از بن بست!  [2014 Jun] 
*حوزه آسیب رسانی توفان!  [2014 Jun] 
*اعداد بی پایه و اساس و مغایر منافع ملی!  [2014 Jun] 
*نجات دهنده سوریه و کل خاورمیانه!  [2014 May] 
* قوطی بگیر و بنشان!  [2014 May] 
*بهایی ستیزی؛ ما منزجریم!  [2014 May] 
*«آیینه شکستن خطاست»!  [2014 May] 
*فارغ شدن از عشق به استبداد یا دگرگونی در بازتولید آن؟!  [2014 May] 
*توهین به مقام معظم رهبری!  [2014 Apr] 
*بحران عمیق تر و پیامدهای وحشتناک!  [2014 Apr] 
*«باید به شدت مراقب بود»!  [2014 Apr] 
*شکستن رکورد بیدادگری!  [2014 Apr] 
*... که غصّه سرآید!  [2014 Mar] 
*باید ازما تشکر کنند!  [2014 Mar] 
*خواب آرام آقای اوباما!  [2014 Mar] 
*«حرف حساب جواب ندارد»، جنجال دارد!  [2014 Mar] 
*پیروزی ایستادگی بر سرکوب!  [2014 Feb] 
*جام زهر و این همه ادا!  [2014 Feb] 
*بانی واقعی انقلاب!   [2014 Feb] 
*سبد کالا؛ چرا چنین خوار شدیم؟!  [2014 Feb] 
*دیپلماسی واقعیت گریز و روان پریش  [2014 Jan] 
*عوض کردن آبنبات با سماق!  [2014 Jan] 
*قربانی سیاست بازی ها!  [2014 Jan] 
*سرباز کوچک و جسور ولایت و جرثومه فساد!  [2014 Jan] 
*تئوری توطئه!  [2013 Dec] 
* تسویه خرده حساب ها!   [2013 Dec] 
*گنداب ولایی فساد!  [2013 Dec] 
*نگاه راهبردی ظریف به ابوموسی!   [2013 Dec] 
*توافق ذلت بار ژنو؛ چاره دیگری نبود!   [2013 Nov] 
*دخیل بستن به امامزاده اوباما!  [2013 Nov] 
*مذاکرات کرها!  [2013 Nov] 
*کاپیتولاسیون روسی و چینی!   [2013 Nov] 
*کاشت باد و دروی توفان!  [2013 Oct] 
*حکایت چوب و پیاز!  [2013 Oct] 
*بحران ساز پایان بخش بحران!  [2013 Oct] 
*پاک کردن داغ ننگ!  [2013 Oct] 
*پایان بخشیدن به کابوس 35 ساله!  [2013 Oct] 
*نخورده نباید شکرکرد!  [2013 Sep] 
* «آنچه این نامردمان...»!  [2013 Sep] 
*تله خود ساخته!  [2013 Sep] 
*کوبیدن برطبل رسوایی!  [2013 Sep] 
*ترکیب دو رییس جمهوری!  [2013 Aug] 
* پرداخت یکجای صورت حساب!   [2013 Aug] 
*هم تقلب بود، هم تدلیس!  [2013 Aug] 
*کدام فرقه ضالّه، مضلّه واقعی است؟!   [2013 Aug] 
*مرغ یک پا دارد!  [2013 Jul] 
*کشتار در بن بست!  [2013 Jul] 
*«ولا[کن] تجسسوا»!  [2013 Jul] 
*حال ایران خانم بد است!  [2013 Jul] 
*پیروزی جامعه مدنی بر جامعه مدینه النبی!  [2013 Jul] 
*زندان یا قتلگاه!  [2013 Jun] 
*کله شقی و قانون گریزی یا برگشت براه اعتدال و عقلانیت!   [2013 Jun] 
*عروسک های سپاه!  [2013 Jun] 
*«حقوق تعریف شده حزب الله»!  [2013 Jun] 
*آیا «روز رهایی نزدیک است»؟!  [2013 May] 
*به سوی خلافت اسلامی!  [2013 May] 
*رد صلاحیت در پایبندی به قانون!   [2013 May] 
*سیرک انتصخوابات  [2013 May] 
*کارنامه سیاه حکومت مدعی حمایت از مستضعفان!   [2013 May] 
*بی یاوری مردم سوریه!  [2013 Apr] 
*«سال رسوایی سیاسی و اقتصادی»!   [2013 Apr] 
*جابجایی محمود با محمد یا محسن و یا ...!  [2013 Apr] 
*گشودن گره کور!  [2013 Mar] 
*پیروزی نوروز!  [2013 Mar] 
*پایمال شدن منافع ملی!  [2013 Mar] 
*کش بدهید!  [2013 Feb] 
*زجرکشی!  [2013 Feb] 
*چه چیز «مجرمانه» نیست؟!  [2013 Feb] 
*سکّه یک پول!  [2013 Feb] 
*شورش پابرهنگان!  [2013 Jan] 
*کشت علوفه در جنگل!  [2013 Jan] 
*نمایش درماندگی در اپرا!  [2013 Jan] 
*پا جای پای ما!  [2012 Dec] 
*راه تازه غارت!  [2012 Dec] 
*شکست شعار «النصربالرعب»!  [2012 Dec] 
*«تصحیح بی عدالتی تاریخی»  [2012 Dec] 
*بزنگاه حساس!  [2012 Nov] 
*لحاف ملا!  [2012 Nov] 
*هرگز چنین مباد!  [2012 Nov] 
*«تغییر»؟ حتی یک ذرّه!  [2012 Nov] 
*فریب خوار و فریبکار!  [2012 Sep] 
*درحال پیشرفت مطلوب!  [2012 Sep] 
*نظام ولایی و اصل انصاف!  [2012 Sep] 
*«به نام ایرانیان، مردم سوریه را نکشید»!  [2012 Sep] 
*بیماری درمان ناپذیر!  [2012 Aug] 
*تا هست می کشد!  [2012 Aug] 
*خط قرمز یا چراغ سبز!  [2012 Aug] 
*دریاچهء بینوای ارومیه!   [2012 Aug] 
*«هان ای دل عبرت بین...»!   [2012 Aug] 
*پشت سر افغانستان!  [2012 Jul] 
*«مسیر طبیعی امور»!   [2012 Jul] 
*ترک برداشتن شیشهء عمر!   [2012 Jul] 
*کنگره وصف گل!  [2012 Jun] 
*استخوان های لای زخم!  [2012 Jun] 
*در صدر فهرست ننگ!   [2012 Jun] 
*کارنامه درخشان برادران قاچاقچی   [2012 Jun] 
*زبان زور!   [2012 May] 
*کند شدن شمشیردودم!   [2012 May] 
*مرحله آخرکلاه گشاد هدفمند!   [2012 May] 
*اثر تذکر و هشدار!  [2012 May] 
*اثر تذکر و هشدار!   [2012 Apr] 
*آخرین تیرهای ترکش!  [2012 Feb] 
*دیوان بلخ!  [2012 Feb] 
* پرسش تلخ!  [2012 Feb] 
*ننگ بر روسیه و...  [2012 Feb] 
*بار سنگین و ننگین!  [2012 Feb] 
*افسارگسیختگی اقتصاد!  [2012 Jan] 
* جدایی ج. ا. از سوریه!  [2012 Jan] 
*گردنه خطرناک!  [2012 Jan] 
*تنگه و تنگنا!  [2012 Jan] 
*شرط بندی روی اسب مرده!  [2011 Dec] 
*به «جوان آنلاین» سپاه پاسداران و اذنابش!  [2011 Dec] 
*واسلاو و کیم!  [2011 Dec] 
*حیف و صد حیف!  [2011 Dec] 
*انجام کار ناتمام!  [2011 Nov] 
*مرگ در بحران!  [2011 Nov] 
*نیاز به حمله نظامی نیست!  [2011 Nov] 
*محاکمه دردادگاه صالح!  [2011 Nov] 
*زایش موش از کوه «بهار عربی»!  [2011 Oct] 
*«فکاهی مبتذل»!  [2011 Oct] 
*من آدم می کشم، تو آدم می کشی...  [2011 Oct] 
*خودش کش می آید!  [2011 Oct] 
*آسانی و آرامی!  [2011 Sep] 
*حق ناحق!  [2011 Sep] 
*نیمه راه ناکجاآباد!  [2011 Sep] 
*این مسخره بازی ها برای چیست؟!   [2011 Sep] 
*کویر غیرقابل سکونت!  [2011 Aug] 
*لرزه براندام ولی فقیه!  [2011 Aug] 
*معیار سنجش بزرگی یک ملت چیست؟  [2011 Aug] 
*علوم انسانی، بر پایهء قرآن-شرعیات!  [2011 Aug] 
*استبداد پذیری!  [2011 Aug] 
*زندان يا محل شکنجه و کشتار!   [2011 Jul] 
*خودکامگی و نبود آزادی، جواز مبارزه مسلحانه ؟!  [2011 Jul] 
*خانه چوبی!  [2011 Jul] 
*شهامت اخلاقی یا زدن نعل وارونه!  [2011 Jul] 
*ناهمبستگی اسلامی!  [2010 Sep] 
*گرفتار در چنبر خودکرده‌ها!  [2010 Jun] 
*گندیدگی ریشه!  [2010 May] 
*ایستاده بر بلندای قلّهء وقاحت!   [2010 May] 
*آیا واقعا" «این اسلام نیست»؟!  [2010 Apr] 
*سرازیری سقوط!  [2010 Apr] 
*زبان هرزه درا!  [2010 Apr] 
*صداهای انیرانی!  [2010 Apr] 
*98 به 2، 2 به 98!  [2010 Apr] 
*"در کمرکش چاه"!  [2010 Mar] 
*فرصت سوزی!  [2010 Feb] 
*مجمع عمومی 22 بهمن!  [2010 Feb] 
*ورشکستگی همه جانبه!  [2010 Jan] 
*گازانبر ترور و فریب!  [2010 Jan] 
*غبارآلود یا تیره وتار؟!  [2010 Jan] 
*وبال گردن!  [2009 Dec] 
*توفان در فنجان شکستهء ولایت!  [2009 Dec] 
*ژرفنای فرومایگی!  [2009 Dec] 
*ما دانشجوییم!  [2009 Dec] 
*فاسد تا مغزاستخوان!  [2009 Nov] 
*فروریزی دیوارهای ننگ و ترس!  [2009 Nov] 
*مخلّ مبانی زندگی انسانی!  [2009 Nov] 
*جایگاه سبز در رنگین کمان!  [2009 Oct] 
*کهریزک: دادگاه جنایتکاران!  [2009 Oct] 
*اوباما چه می کند؟!   [2009 Sep] 
*جامعهء پریشان و حاکمان روان پریش!  [2009 Aug] 
*تجاوز در نظام تجاوز در تجاوز!  [2009 Aug] 
*سردرگم وآشفته!  [2009 Aug] 
*دشمنی با هویت ایرانی!  [2009 Aug] 
*تلقّی فاشیستی ازآزادی بیان و...  [2009 Jul] 
*چه نیاز به دشمن؟!  [2009 Jul] 
*به سوی فروپاشی!  [2009 Jul] 
*ما نشستیم و...  [2009 Jul] 
*ایران غلتیده در خون   [2009 Jun] 
*حماسه شکوهمند رسوایی  [2009 Jun] 
*سه رباعی درباره‌ی مقام معظم رهبری  [2009 Jun] 
*دود شد و به هوا رفت  [2009 Jun] 
*من رأی نمی‌دهم   [2009 Jun] 
*گردونه ی اهریمنی   [2009 Jun] 
*آزادترین کشور دنیا   [2009 May] 
*حکومت بسیجی ـ سپاهی   [2009 Apr] 
*سال اصلاح الگوی مصرف   [2009 Mar] 
*نفت و فرهنگ  [2009 Mar] 
*به عمر تا علی بشنود  [2009 Mar] 
*نوروزتان پیروز   [2009 Mar] 
*حیا  [2009 Feb] 
*ولایت فقیه و حقوق بشر  [2009 Feb] 
*آمدن شهسوار ناجی  [2009 Feb] 
*بهای آمریکا ستیزی   [2009 Feb] 
*اوبامانیا!  [2009 Jan] 
*آلوده چون هوا   [2009 Jan] 
*فروش چاه های نفت   [2009 Jan] 
*عظمت کنفت شدن   [2009 Jan] 
*فاجعه پایان سال، سال پایان فاجعه  [2009 Jan] 
*نظام قانون ستیز   [2008 Dec] 
*بخشش از کیسه خلیفه!  [2008 Dec] 
*ننگ بر دیکتاتوری  [2008 Dec] 
*دنیای پرآشوب  [2008 Dec] 
*"YES WE CAN" !  [2008 Nov] 
*دو بازوی بلند و کوتاه   [2008 Nov] 
*دگرگشت یا برگشت   [2008 Nov] 
*کار شما تمام است   [2008 Nov] 
*هم شرقی، هم غربی   [2008 Sep]