ننگ بر دیکتاتوری
شهباز نخعی

از نزدیک به ده سال پیش ـ از 18 تیر ماه 1378 به این سو ـ حکایت نظام ولایت مطلقه فقیه و دانشجویان، حکایت مار و پونه است. از همان روزهایی که آقای سید محمد خاتمی دانشجویان مظلوم و ستمدیده را "اراذل و اوباش" خواند و رهبر معظم نیز پس از گریه کردن ریاکارانه رهنمود صادر فرمود که دانشجویان بهتر است به جای پرداختن به امور سیاسی به درس و مشق خود بپردازند، حکومت آخوندی تمام توان وحشیانه ی سرکوب خود را برای از ریشه کندن این پونه های سبز و معطر به کار بسته و شوربختانه در مواردی مانند مرگ دلخراش اکبر محمدی موفق نیز بوده،  اما هرگز نتوانسته فریاد آزادیخواهی و حق طلبی را در گلوی این گل های سرسبد جامعه ایران خفه کند!

در تقویم رسمی جمهوری اسلامی، 16 آذر  به عنوان روز دانشجو ثبت شده است. در 16 آذرماه 1332، چند ماه پس از کودتای آمریکایی ـ انگلیسی 28 مرداد، همزمان با سفر ریچارد نیکسون ـ معاون وقت رئیس جمهوری ایالات متحده آمریکا ـ به تهران، در دانشگاه تهران تظاهراتی مخالفت آمیز برپا شد. نیروهای سرکوبگر فرمانداری نظامی تهران، به دانشگاه تهران یورش بردند و در جریان آن یورش سه تن از دانشجویان دانشکده فنی به نامهای قندچی، بزرگ نیا و شریعت رضوی کشته شدند.

از نخستین سال پیروزی انقلاب، حکومت آخوندی از 16 آذر به عنوان سرقفلی سیاسی دکان ولایت فقیه استفاده کرد و بزعم خود مرغوب ترین کالاهای خود یعنی تقبیح نظام شاهنشاهی و آمریکاستیزی را در آن چید. جذابیت این ویترین و قدرت جلب مشتری آن در حدی است که در سالهای اخیر با وجود برقراری رابطه مار و پونه بین حکومت آخوندی و صاحبان و متولیان واقعی 16 آذر یعنی دانشجویان، این حکومت هنوز نتوان سته است از این روز دل بکند و آن را از تقویم رسمی خود حذف کند.

این تناقض آشکار و دوگانگی رویکرد، وضعیتی کمدی ـ تراژدی پدید آورده است. حکومت از سویی می خواهد که سر به تن دانشجویان نباشد و اگر بتواند آنان را نیز مانند اسرائیل از صفحه روزگار محو کند و از سوی دیگر نمی تواند از جذابیت دکان 16 آذر و کالاهای بزعم خویش مرغوبی که در ویترین آن چیده دل بکند!

 

همین وضعیت کمدی ـ تراژدی، امسال نیز همانند سالهای گذشته رویدادهایی تناقض آمیز آفرید. از یک هفته پیش از 16 آذر، رسانه های حکومتی و در راس آنها صدا و سیمای بی آبرو و وقیح  ولایت فقیه  ـ در اثبات بی آبرویی و وقیح بودنش همین بس که جرأت می کند  خود را رسانه ملی! بخواند ـ با آب و تاب اعلام کردند که رهبر معظم، حکیم و فرزانه انقلاب، در روز 16 آذر در دانشگاه تهران سخنرانی خواهد کرد و بیش از پنج  هزار دانشجوی بسیجی هوادار ولایت در آن گرد خواهند آمد.

دو روز پیش از 16 آذر، بدون ذکر هیچگونه دلیلی ـ گویا به توصیه وزارت اطلاعات و امنیت که نگران ناتوانی خود در مهار پیامدهای حضور رهبر معظم در دانشگاه بود ـ سخنرانی لغو شد! پنج هزار بسیجی هوادار ولایت که بنا بود روز شنبه در دانشگاه حضور یابند، نیز به 400 نفر که با اتوبوس و مینی بوس به محل آورده شدند کاهش یافت!

دانشجویان که هیچگونه علاقه ای به حضور در سخنرانی رهبر معظم و شنیدن رهنمودهای خردمندانه و حکیمانه او نداشتند، با اعلام خبر سخنرانی رهبر در 16 آذر در دانشگاه تهران، گردهمایی و تظاهرات خود را یک روز به عقب انداختند و آن را به روز یکشنبه 17 آذر موکول کردند.

بنابر گزارش خبرنامه دانشجویان دانشگاه امیرکبیر: "شورای امنیت استان تهران شنبه شب ـ 16 آذر ـ با تشکیل جلسه به نیروی انتظامی و نهادهای امنیتی دستور داد تا از برگزاری تجمع روز یکشنبه ـ 17 آذر ـ دانشجویان در دانشگاه تهران ممانعت به عمل آید. شنبه شب ـ 16 آذر ـ مامورین وزارت اطلاعات با یورش به منازل چند نفر از فعالان دانشجویی دانشگاه تهران اقدام به تفتیش منازل آنها کرده و بسیاری از وسایل این دانشجویان را ضبط کردند"!

روز یکشنبه ـ 17 آذر ـ همان خبرنامه امیرکبیر گزارش داد: "برغم حضور گسترده نیروهای امنیتی و لباس شخصی و پلیس ضد شورش، از صبح امروز در تمامی خیابانهای نزدیک به دانشگاه تهران، بسیاری از دانشجویان توانستند برای بزرگداشت روز 16 آذر در دانشگاه تهران حضور یابند. دانشجویان در ساعت 12 ظهر با شکستن در دانشگاه تهران توانستند وارد دانشگاه شده و در تجمع "دانشگاه، فریاد آزادی" شرکت کنند . . . بنابر گزارش ها دانشجویان بسیاری مضروب شدند که حال برخی از آنها وخیم است"!

 

خبرگزاری های مهم بین المللی، خبر تظاهرات اعتراض آمیز دانشجویان را بازتاب دادند. خبرگزاری رویترز روز دوشنبه ـ 18 آذر ـ گزارش داد: "دانشجویان معترض ایرانی با خود پلاکاردهایی در حمایت از برقراری دمکراسی در کشورشان حمل می کردند". خبرگزاری فرانسه نیز در گزارش خود گفت: "دانشجویان ایرانی در تظاهرات خود در دانشگاه تهران خواهان برقراری دمکراسی و آزادی در ایران شدند." خبرگزاری آسوشیتدپرس هم نوشت:

"هر ساله دانشجویان ایرانی روز دانشجو را گرامی می دارند. این گرامیداشت عموما به تظاهرات ضد دولتی می انجامد."

اما، خبرگزاری حکومتی ایرنا ـ که رئیس آن از نویسندگان پیشین کیهان شریعتمداری است ـ دانشجویان معترض تظاهرکننده را "خشونت طلب، اغتشاش گر و خرابکار" نامید!

دانشجویان دانشگاه شیراز در پشتیبانی از دانشجویان  تظاهرکننده در دانشگاه تهران اعلام کردند که اعتراض خود را به پادگانی کردن فضای دانشگاهها و ایجاد جو سرکوب و خفقان در جامعه، فریاد خواهند زد و تا آخرین نفس در برابر ظلم، سلطه و ارتجاع ایستادگی خواهند کرد.

***

جنبش دانشجویی، پس از جنبش زنان، مهمترین و اثرگذارترین جنبش حق طلبی، آزادی خواهی و استبداد ستیزی در ایران است. این که می گویم "پس از جنبش زنان" چند دلیل دارد: نخستین دلیل این است که  جنش زنان از نظر تعداد عضو از جنبش دانشجویی پرشمارتر است. تعداد کل دانشجویان ایران ـ یعنی اعضاء بالقوه جنبش دانشجویی ـ دست بالا حدود 5/3 میلیون نفر است در صورتی که زنان بیش از نیمی از جمعیت بزرگسال کشور را تشکیل می دهند.

فزون بر این، فراموش نباید کرد که حدود دو سوم از همان 5/3 میلیون دانشجو، دختران دانشجو هستند که تعلق خاطرشان به جنبش زنان اگر بیش از جنبش دانشجویی نباشد،  کمتر نیست!

دلیل دوم آسیب پذیری نسبی بیشتر جنبش دانشجویی در مقایسه با جنبش زنان است. در نزدیک به ده سالی که از 18 تیر ماه 1378 می گذرد، حکومت آخوندی با وحشیانه ترین شیوه ها، به طور مستمر این جنبش را سرکوب کرده و همزمان کوشیده تا بین دانشجویان نفاق و چند دستگی بیاندازد. تقسیم دفتر تحکیم وحدت ـ که بزرگترین تشکل دانشجویی است ـ به دو طیف رو در روی یکدیگر و همچنین زورچپان کردن جوانان مغزشویی شده ی بسیجی به دانشگاهها، نمونه هایی از این آسیب پذیری بیشتر نسبی هستند.

دلیل سوم موقعیت موقت دانشجویان ـ در قیاس با زنان ـ است. دانشجو تنها چند سال از زندگی خود را در دانشگاه می گذراند و به این اعتبار عضو بالقوه جنبش دانشجویی می شود. پس از اتمام تحصیلات، عنوان دانشجویی ـ و به تبع آن عضویت بالقوه اش در جنبش دانشجویی ـ از او سلب می شود و در برابر واقعیت های سنگین تامین معاش و گذران زندگی قرار می گیرد. در میان دستگاههای ایجاد خفقان و سرکوب نظام مانند صدا و سیما و نیروهای انتظامی و اطلاعاتی و امنیتی، کم نیستند کسانی که تا همین چند سال پیش دانشجو و عضو بالقوه جنبش دانشجویی بوده اند، اما امروز به محافظه کاری، نان را به نرخ روز خوردن و خر خود را راندن رو آورده اند. جنبش زنان به طور نسبی از این آفت در امان تر است.

دلیل چهارم انسجام بیشتر جنبش زنان در مقایسه با جنبش دانشجویی است. این انسجام نسبی بیشتر، هم در زمینه شیوه سازمان دهی و هم در کم و کیف ماهیت خواسته ها وجود دارد. در مورد شیوه سازمان دهی، تنها همین را می گویم و می گذرم که بزرگترین و مهمترین تشکیلات جنبش دانشجویی هنوز دفتر ـ تقسیم شده به دو طیف ـ تحکیم وحدت است که بر پایه فرمان آیت الله خمینی: "بروید (با حوزه) تحکیم وحدت کنید" شکل گرفته و هنوز نام اتحادیه ای که دانشجویان دانشگاههای مختلف کشور را به هم پیوند می دهد "اتحادیه انجمن های اسلامی دانشگاهها" است. جنبش زنان، بنابر خصلت محتوای شعار فراگیر خود: "تغییر برای برابری" تا حدود بسیار زیادی از این پسوند اسلامی رهاست.

دلیل های دیگری نیز وجود دارند که شرح همه آنها در این نوشتار نمی گنجد. به هر روی، جنبش دانشجویی، پس از جنبش زنان، مهمترین و اثرگذارترین جنبش سیاسی ـ اجتماعی ایران است و با وجود تحمل فشارهای فوق طاقت حکومت آخوندی در نزدیک به ده سال گذشته، همچنان استوار و راست قامت باقی مانده است. این استواری و راست قامتی را به خوبی در جریان تظاهرات روز 17 آذر در دانشگاه تهران و شعارهایی که دانشجویان سر می دادند می توان دید. به گزارش خبرنامه امیرکبیر: "دانشجویانی که از دیگر دانشگاه ها وارد دانشگاه تهران شده بودند، با سر دادن شعارهایی نظیر "دانشجو می میرد، ذلت نمی پذیرد"، "محمود احمدی نژاد، عامل تبعیض و فساد"، "مرگ بر دیکتاتور" و خواندن سرود یار دبستانی به دانشجویان دانشگاه تهران در مقابل دانشکده پزشکی پیوستند."

 

درباره ی شعار "مرگ بر دیکتاتور" دانشجویان، من بحث و حرف دارم. درخور سرشت نیک و نهاد پاک دانشجویانی که خواستار دمکراسی و آزادی هستند نیست که برای مخالف ـ و حتی دشمن ـ خود نابودی و مرگ طلب و آرزو کنند. مرگ طلبی سرقفلی دکان و میراث شوم سیه دلان کور باطنی است که چون خود از سازندگی و پیشی گرفتن از دیگران در مصاف زندگی عاجزند، موفقیت خود را در  نابودی و مرگ دیگران می بینند و می جویند و مدام شعار ناپسند "مرگ بر شاه" ، "مرگ بر آمریکا"، "مرگ بر اسرائیل" و ... سر می دهند!

آرزوی مرگ برای دیگران ـ حتی دشمن ـ لایق ریش کسانی است که در بینش تنگ نظرانه خود دنیا را به دارالایمان و دارالکفر تقسیم می کنند و هر کس را که به هر دلیل و یا هر منطقی باورهای منحط و خرافه آلود آنان را نپذیرد، دشمن و محارب با خدا تلقی می کنند!

خواستن مرگ برای حتی دیکتاتور با خواست اصلی دانشجویان که دمکراسی و آزادی است، تناقض و تباین دارد، زیرا در یک جامعه دمکرات و آزاد نه تنها جا و جایگاهی برای همه دگراندیشان ـ از جمله افراط گرایان مذهبی ـ هست، بلکه دانشجویان به عنوان پاسداران نگهبان دمکراسی و آزادی که خواستار آنند، وظیفه دارند که از امنیت و سلامت و آزادی بیان اینان نیز نگهبانی و پاسداری کنند.

شعار "مرگ بر . . ." بر خشک مغزان بی عاطفه ای می برازد که حتی هواداران شستشوی مغزی شده خود را نیز به سودای خام حوریان بهشتی به کام مرگ می فرستند تا بیگناهانی را نیز با خود از حق زندگی محروم سازند!

شعار دانشجویان می بایست حاوی پیام زندگی، صلح، دوستی، عشق، بهروزی و مردم سالاری و آزادی برای همگان ـ حتی همان مخالفان و دشمنان سیه دل و کور باطن که مرگ دیگران را می طلبند ـ باشد. از اینرو پیشنهاد می کنم که حتی اگر حتما می خواهند خشم و ناخرسندی خود را از خودکامگی ابراز نمایند، این شعار را به "ننگ بر دیکتاتور" تغییر دهند.

پوزش می خواهم. من خود نیز در ارائه این پیشنهاد دچار خطا شدم. "ننگ بر دیکتاتور" هم به دلیل این که یک فرد یا گروه را هدف می گیرد و بیش از علت به معلول می پردازد، شعار درستی نیست و بهتر است که ریشه و  نهاد پرورنده دیکتاتور هدف گرفته شده و گفته شود: "ننگ بر دیکتاتوری"!

 

 

ایمیل نویسنده:

shahbaznakhai@live.ca

منبع:پژواک ایران


شهباز نخعی

فهرست مطالب شهباز نخعی  در سایت پژواک ایران 

*اختیارات بدون پذیرش مسئولیت!‏   [2018 Jun] 
*انتخاب بین ارسنیک و سیانور!‏   [2018 May] 
*ترقی ازابراز «تأسف» و «نگرانی» به «بهت زدگی»!  [2018 May] 
*برجام درجام!‏   [2018 May] 
*هنوز فرصت هست!  [2018 May] 
*درس چگونگی رهایی از شرّ استبداد!   [2018 Apr] 
*فرار بی مغزها!‏   [2018 Apr] 
*«کارنامه درخشان»!   [2018 Apr] 
*دلار 10 هزارتومانی!  [2018 Mar] 
*سال آخر!   [2018 Mar] 
* حرکت در دایره بسته!   [2018 Mar] 
* قطعنامه های بی معنا!   [2018 Feb] 
*«العفو، العفو»!  [2018 Feb] 
*دخیل بستن به امامزاده رفراندوم!  [2018 Feb] 
* ‏«توبه گرگ...»!‏   [2018 Feb] 
*مسابقه سقوط!‏  [2018 Feb] 
*تبدیل بنگاهداری به سهامداری!‏   [2018 Jan] 
* تَرَک برداشتن دیوار ترس!‏  [2018 Jan] 
* دستاویز واقعیت گریزی!‏   [2018 Jan] 
*فرصت طلایی!‏   [2018 Jan] 
*آنکارا درصدد چنگ اندازي مجدد بر خاورنزديک است؛ پايان «مدل ترک»  [2017 Apr] 
*ترجمه کتاب "امپراتوری تفتیش"   [2017 Mar] 
*نبرد عقل و احساس!  [2016 Jun] 
*در شیشه کردن غول!   [2016 Jun] 
* امنیت واقعی و توهّم امنیت!  [2016 Jun] 
*داد از این همه بیداد!  [2016 Jun] 
*«ترکیه لاییک است و لاییک می ماند»!   [2016 May] 
* بهای سنگینِ خیره سری!  [2016 May] 
* «مایه شرمساری و نابخشودنی»!   [2016 May] 
*ذهنیت ترفندباز!  [2016 Apr] 
* هشدارهای مکرّر و گوش های ناشنوا!  [2016 Apr] 
* پرونده موشکی، جایگزین پرونده هسته ای!  [2016 Apr] 
* پرونده موشکی، جایگزین پرونده هسته ای!  [2016 Apr] 
*پرده ی غبار!  [2016 Apr] 
*چرا نمی پرسید چرا؟!  [2016 Mar] 
*پا پس کشیدن ناگهانی!   [2016 Mar] 
*پیامد نرمش قهرمانانه!   [2016 Mar] 
*«خُب، به کجا رسیدید؟»!  [2016 Mar] 
*در انتظار داوری تاریخ!   [2016 Feb] 
*بیم و امید   [2016 Feb] 
*ولایت مطلقه فقیه منشأ فساد است!  [2016 Feb] 
*چشم پوشی بر نقض گسترده حقوق بشر درایران!  [2016 Jan] 
* فرجام یا آغاز راه دراز 8 ساله اجرای برجام!   [2016 Jan] 
*پنهان کردن ناتوانی در پوشش سخاوت!   [2016 Jan] 
*رهایی از شرّ حکومت ولایت مطلقه فقیه!  [2016 Jan] 
*لاف زنی های ریاکارانه روباه بنفش!   [2015 Dec] 
*جنایت مشروع و قانونی علیه بشریت!  [2015 Dec] 
*ترفند بازی حکومت آخوندی!  [2015 Dec] 
*اردوغان، نفت، داعش!  [2015 Dec] 
*شکرگزاری!  [2015 Nov] 
*چرا؟!  [2015 Nov] 
*13 کرسی تا سلطان رجب!  [2015 Nov] 
*سازمان بی سامان!  [2015 Oct] 
* تلنگر مردمی!  [2015 Oct] 
*زدوبند روسیه با غرب!  [2015 Oct] 
*گام نهایی!  [2015 Oct] 
*سوریه در اشغال روسیه!  [2015 Oct] 
*تکلیف روشن است!  [2015 Sep] 
*روغن روی آش سوریه!  [2015 Sep] 
*سیاست مداران دروغگو، خودخواه و فرصت طلب!  [2015 Sep] 
*بدتر از دروغ!  [2015 Aug] 
*زیر آواز زدن ورشکسته [به تقصیر]!  [2015 Aug] 
*«هزاران نکته و سخن ناگفته»!  [2015 Aug] 
*کورسوی امید!  [2015 Aug] 
*«سوریه، ننگین ترین لکّه بروجدان انسانی جهان»!  [2015 Jul] 
*یک نان نسیه و صد گرسنه!  [2015 Jul] 
*دو توافق و یک پرسش: فرجام یا آغاز؟!  [2015 Jul] 
*«میراث بین المللی افتضاح»!  [2015 Jul] 
*نظام برده داری مدرن!  [2015 Jul] 
*رسیدن به توافق نهایی؟!  [2015 Jun] 
*شکست فاجعه بار ج.ا. !  [2015 Jun] 
*حساب هایی که درست از آب در نیامد!  [2015 Jun] 
*رسوایی فساد در فیفا!  [2015 Jun] 
*مظلوم نمایی و رجزخوانی های توخالی!  [2015 May] 
*داعش، پدیده ای گذرا یا ماندگار؟!  [2015 May] 
*زمین لرزه در تهران، احتمالی ضعیف یا رویدادی محتوم با زمان غیرقابل پیش بینی!  [2015 May] 
*وجدان ناآرام آقای اوباما!  [2015 May] 
*جایگاه در شاخص شادی و رضایت!  [2015 May] 
*جایگاه در شاخص فلاکت!  [2015 Apr] 
*گل سوریه و سبزه یمن!  [2015 Apr] 
*آن که فریب می دهد و آن که فریب می خورد  [2015 Apr] 
*هردو حق دارند!  [2015 Apr] 
*پیشنهاد رهبری خاتمی!  [2015 Mar] 
*مسئول مستقیم سرنوشت دردناک یونس ها!  [2015 Mar] 
*قمار سیاسی!  [2015 Mar] 
*عجیبا! غریبا! شگفتا!  [2015 Feb] 
*سکولاریسم اسلامی!  [2015 Feb] 
*سر گاو هسته ای در خمره ولایت!  [2015 Feb] 
*جنایات بی مکافات!  [2015 Jan] 
* گسترش آشفتگی، تنش و آشوب!  [2015 Jan] 
*جنگ با معلول!  [2015 Jan] 
*جمهوری اسلامی، آری یا نه؟!  [2015 Jan] 
*2015، سال تعیین تکلیف؟!  [2015 Jan] 
*زهی خیال محال!  [2014 Dec] 
*«سبقت گرفتن در شیادی»!  [2014 Dec] 
*نشانی بیت رهبری!  [2014 Dec] 
* کاهش و افزایش بهای نفت و نان!  [2014 Dec] 
* بغض فروخورده!  [2014 Nov] 
* گریز از مسئولیت!  [2014 Nov] 
*«روز واقعه» برای باراک حسین اوباما!  [2014 Nov] 
*روگردانی از اسلام سیاسی!  [2014 Oct] 
*مستقیم از بیت رهبری!  [2014 Oct] 
*نباید درحد حرف باشد!  [2014 Oct] 
*حق زندگی!  [2014 Oct] 
*پایان رنج ها!  [2014 Oct] 
*ردایی از تار و پود دروغ!  [2014 Sep] 
*بان کی مون، عامل سازمان CIA!  [2014 Sep] 
*رطب خورده...!  [2014 Sep] 
*راهبرد بی عملی و انفعال!  [2014 Sep] 
*دور باطل!  [2014 Aug] 
*«یک: رهبر نباشد، دو: سپاه نباشد»!  [2014 Aug] 
*شمار طرفداران حکومت آخوندی!  [2014 Aug] 
*زندانی با 78 میلیون زندانی!  [2014 Jul] 
*حد و مرز بیدادگری!  [2014 Jul] 
*غزوه ی غزه!  [2014 Jul] 
*معنای اعتدال!  [2014 Jul] 
*دو خلیفه در یک اقلیم!  [2014 Jul] 
*«فروپاشی نظامی پوسیده»!  [2014 Jun] 
*رهایی از بن بست!  [2014 Jun] 
*حوزه آسیب رسانی توفان!  [2014 Jun] 
*اعداد بی پایه و اساس و مغایر منافع ملی!  [2014 Jun] 
*نجات دهنده سوریه و کل خاورمیانه!  [2014 May] 
* قوطی بگیر و بنشان!  [2014 May] 
*بهایی ستیزی؛ ما منزجریم!  [2014 May] 
*«آیینه شکستن خطاست»!  [2014 May] 
*فارغ شدن از عشق به استبداد یا دگرگونی در بازتولید آن؟!  [2014 May] 
*توهین به مقام معظم رهبری!  [2014 Apr] 
*بحران عمیق تر و پیامدهای وحشتناک!  [2014 Apr] 
*«باید به شدت مراقب بود»!  [2014 Apr] 
*شکستن رکورد بیدادگری!  [2014 Apr] 
*... که غصّه سرآید!  [2014 Mar] 
*باید ازما تشکر کنند!  [2014 Mar] 
*خواب آرام آقای اوباما!  [2014 Mar] 
*«حرف حساب جواب ندارد»، جنجال دارد!  [2014 Mar] 
*پیروزی ایستادگی بر سرکوب!  [2014 Feb] 
*جام زهر و این همه ادا!  [2014 Feb] 
*بانی واقعی انقلاب!   [2014 Feb] 
*سبد کالا؛ چرا چنین خوار شدیم؟!  [2014 Feb] 
*دیپلماسی واقعیت گریز و روان پریش  [2014 Jan] 
*عوض کردن آبنبات با سماق!  [2014 Jan] 
*قربانی سیاست بازی ها!  [2014 Jan] 
*سرباز کوچک و جسور ولایت و جرثومه فساد!  [2014 Jan] 
*تئوری توطئه!  [2013 Dec] 
* تسویه خرده حساب ها!   [2013 Dec] 
*گنداب ولایی فساد!  [2013 Dec] 
*نگاه راهبردی ظریف به ابوموسی!   [2013 Dec] 
*توافق ذلت بار ژنو؛ چاره دیگری نبود!   [2013 Nov] 
*دخیل بستن به امامزاده اوباما!  [2013 Nov] 
*مذاکرات کرها!  [2013 Nov] 
*کاپیتولاسیون روسی و چینی!   [2013 Nov] 
*کاشت باد و دروی توفان!  [2013 Oct] 
*حکایت چوب و پیاز!  [2013 Oct] 
*بحران ساز پایان بخش بحران!  [2013 Oct] 
*پاک کردن داغ ننگ!  [2013 Oct] 
*پایان بخشیدن به کابوس 35 ساله!  [2013 Oct] 
*نخورده نباید شکرکرد!  [2013 Sep] 
* «آنچه این نامردمان...»!  [2013 Sep] 
*تله خود ساخته!  [2013 Sep] 
*کوبیدن برطبل رسوایی!  [2013 Sep] 
*ترکیب دو رییس جمهوری!  [2013 Aug] 
* پرداخت یکجای صورت حساب!   [2013 Aug] 
*هم تقلب بود، هم تدلیس!  [2013 Aug] 
*کدام فرقه ضالّه، مضلّه واقعی است؟!   [2013 Aug] 
*مرغ یک پا دارد!  [2013 Jul] 
*کشتار در بن بست!  [2013 Jul] 
*«ولا[کن] تجسسوا»!  [2013 Jul] 
*حال ایران خانم بد است!  [2013 Jul] 
*پیروزی جامعه مدنی بر جامعه مدینه النبی!  [2013 Jul] 
*زندان یا قتلگاه!  [2013 Jun] 
*کله شقی و قانون گریزی یا برگشت براه اعتدال و عقلانیت!   [2013 Jun] 
*عروسک های سپاه!  [2013 Jun] 
*«حقوق تعریف شده حزب الله»!  [2013 Jun] 
*آیا «روز رهایی نزدیک است»؟!  [2013 May] 
*به سوی خلافت اسلامی!  [2013 May] 
*رد صلاحیت در پایبندی به قانون!   [2013 May] 
*سیرک انتصخوابات  [2013 May] 
*کارنامه سیاه حکومت مدعی حمایت از مستضعفان!   [2013 May] 
*بی یاوری مردم سوریه!  [2013 Apr] 
*«سال رسوایی سیاسی و اقتصادی»!   [2013 Apr] 
*جابجایی محمود با محمد یا محسن و یا ...!  [2013 Apr] 
*گشودن گره کور!  [2013 Mar] 
*پیروزی نوروز!  [2013 Mar] 
*پایمال شدن منافع ملی!  [2013 Mar] 
*کش بدهید!  [2013 Feb] 
*زجرکشی!  [2013 Feb] 
*چه چیز «مجرمانه» نیست؟!  [2013 Feb] 
*سکّه یک پول!  [2013 Feb] 
*شورش پابرهنگان!  [2013 Jan] 
*کشت علوفه در جنگل!  [2013 Jan] 
*نمایش درماندگی در اپرا!  [2013 Jan] 
*پا جای پای ما!  [2012 Dec] 
*راه تازه غارت!  [2012 Dec] 
*شکست شعار «النصربالرعب»!  [2012 Dec] 
*«تصحیح بی عدالتی تاریخی»  [2012 Dec] 
*بزنگاه حساس!  [2012 Nov] 
*لحاف ملا!  [2012 Nov] 
*هرگز چنین مباد!  [2012 Nov] 
*«تغییر»؟ حتی یک ذرّه!  [2012 Nov] 
*فریب خوار و فریبکار!  [2012 Sep] 
*درحال پیشرفت مطلوب!  [2012 Sep] 
*نظام ولایی و اصل انصاف!  [2012 Sep] 
*«به نام ایرانیان، مردم سوریه را نکشید»!  [2012 Sep] 
*بیماری درمان ناپذیر!  [2012 Aug] 
*تا هست می کشد!  [2012 Aug] 
*خط قرمز یا چراغ سبز!  [2012 Aug] 
*دریاچهء بینوای ارومیه!   [2012 Aug] 
*«هان ای دل عبرت بین...»!   [2012 Aug] 
*پشت سر افغانستان!  [2012 Jul] 
*«مسیر طبیعی امور»!   [2012 Jul] 
*ترک برداشتن شیشهء عمر!   [2012 Jul] 
*کنگره وصف گل!  [2012 Jun] 
*استخوان های لای زخم!  [2012 Jun] 
*در صدر فهرست ننگ!   [2012 Jun] 
*کارنامه درخشان برادران قاچاقچی   [2012 Jun] 
*زبان زور!   [2012 May] 
*کند شدن شمشیردودم!   [2012 May] 
*مرحله آخرکلاه گشاد هدفمند!   [2012 May] 
*اثر تذکر و هشدار!  [2012 May] 
*اثر تذکر و هشدار!   [2012 Apr] 
*آخرین تیرهای ترکش!  [2012 Feb] 
*دیوان بلخ!  [2012 Feb] 
* پرسش تلخ!  [2012 Feb] 
*ننگ بر روسیه و...  [2012 Feb] 
*بار سنگین و ننگین!  [2012 Feb] 
*افسارگسیختگی اقتصاد!  [2012 Jan] 
* جدایی ج. ا. از سوریه!  [2012 Jan] 
*گردنه خطرناک!  [2012 Jan] 
*تنگه و تنگنا!  [2012 Jan] 
*شرط بندی روی اسب مرده!  [2011 Dec] 
*به «جوان آنلاین» سپاه پاسداران و اذنابش!  [2011 Dec] 
*واسلاو و کیم!  [2011 Dec] 
*حیف و صد حیف!  [2011 Dec] 
*انجام کار ناتمام!  [2011 Nov] 
*مرگ در بحران!  [2011 Nov] 
*نیاز به حمله نظامی نیست!  [2011 Nov] 
*محاکمه دردادگاه صالح!  [2011 Nov] 
*زایش موش از کوه «بهار عربی»!  [2011 Oct] 
*«فکاهی مبتذل»!  [2011 Oct] 
*من آدم می کشم، تو آدم می کشی...  [2011 Oct] 
*خودش کش می آید!  [2011 Oct] 
*آسانی و آرامی!  [2011 Sep] 
*حق ناحق!  [2011 Sep] 
*نیمه راه ناکجاآباد!  [2011 Sep] 
*این مسخره بازی ها برای چیست؟!   [2011 Sep] 
*کویر غیرقابل سکونت!  [2011 Aug] 
*لرزه براندام ولی فقیه!  [2011 Aug] 
*معیار سنجش بزرگی یک ملت چیست؟  [2011 Aug] 
*علوم انسانی، بر پایهء قرآن-شرعیات!  [2011 Aug] 
*استبداد پذیری!  [2011 Aug] 
*زندان يا محل شکنجه و کشتار!   [2011 Jul] 
*خودکامگی و نبود آزادی، جواز مبارزه مسلحانه ؟!  [2011 Jul] 
*خانه چوبی!  [2011 Jul] 
*شهامت اخلاقی یا زدن نعل وارونه!  [2011 Jul] 
*ناهمبستگی اسلامی!  [2010 Sep] 
*گرفتار در چنبر خودکرده‌ها!  [2010 Jun] 
*گندیدگی ریشه!  [2010 May] 
*ایستاده بر بلندای قلّهء وقاحت!   [2010 May] 
*آیا واقعا" «این اسلام نیست»؟!  [2010 Apr] 
*سرازیری سقوط!  [2010 Apr] 
*زبان هرزه درا!  [2010 Apr] 
*صداهای انیرانی!  [2010 Apr] 
*98 به 2، 2 به 98!  [2010 Apr] 
*"در کمرکش چاه"!  [2010 Mar] 
*فرصت سوزی!  [2010 Feb] 
*مجمع عمومی 22 بهمن!  [2010 Feb] 
*ورشکستگی همه جانبه!  [2010 Jan] 
*گازانبر ترور و فریب!  [2010 Jan] 
*غبارآلود یا تیره وتار؟!  [2010 Jan] 
*وبال گردن!  [2009 Dec] 
*توفان در فنجان شکستهء ولایت!  [2009 Dec] 
*ژرفنای فرومایگی!  [2009 Dec] 
*ما دانشجوییم!  [2009 Dec] 
*فاسد تا مغزاستخوان!  [2009 Nov] 
*فروریزی دیوارهای ننگ و ترس!  [2009 Nov] 
*مخلّ مبانی زندگی انسانی!  [2009 Nov] 
*جایگاه سبز در رنگین کمان!  [2009 Oct] 
*کهریزک: دادگاه جنایتکاران!  [2009 Oct] 
*اوباما چه می کند؟!   [2009 Sep] 
*جامعهء پریشان و حاکمان روان پریش!  [2009 Aug] 
*تجاوز در نظام تجاوز در تجاوز!  [2009 Aug] 
*سردرگم وآشفته!  [2009 Aug] 
*دشمنی با هویت ایرانی!  [2009 Aug] 
*تلقّی فاشیستی ازآزادی بیان و...  [2009 Jul] 
*چه نیاز به دشمن؟!  [2009 Jul] 
*به سوی فروپاشی!  [2009 Jul] 
*ما نشستیم و...  [2009 Jul] 
*ایران غلتیده در خون   [2009 Jun] 
*حماسه شکوهمند رسوایی  [2009 Jun] 
*سه رباعی درباره‌ی مقام معظم رهبری  [2009 Jun] 
*دود شد و به هوا رفت  [2009 Jun] 
*من رأی نمی‌دهم   [2009 Jun] 
*گردونه ی اهریمنی   [2009 Jun] 
*آزادترین کشور دنیا   [2009 May] 
*حکومت بسیجی ـ سپاهی   [2009 Apr] 
*سال اصلاح الگوی مصرف   [2009 Mar] 
*نفت و فرهنگ  [2009 Mar] 
*به عمر تا علی بشنود  [2009 Mar] 
*نوروزتان پیروز   [2009 Mar] 
*حیا  [2009 Feb] 
*ولایت فقیه و حقوق بشر  [2009 Feb] 
*آمدن شهسوار ناجی  [2009 Feb] 
*بهای آمریکا ستیزی   [2009 Feb] 
*اوبامانیا!  [2009 Jan] 
*آلوده چون هوا   [2009 Jan] 
*فروش چاه های نفت   [2009 Jan] 
*عظمت کنفت شدن   [2009 Jan] 
*فاجعه پایان سال، سال پایان فاجعه  [2009 Jan] 
*نظام قانون ستیز   [2008 Dec] 
*بخشش از کیسه خلیفه!  [2008 Dec] 
*ننگ بر دیکتاتوری  [2008 Dec] 
*دنیای پرآشوب  [2008 Dec] 
*"YES WE CAN" !  [2008 Nov] 
*دو بازوی بلند و کوتاه   [2008 Nov] 
*دگرگشت یا برگشت   [2008 Nov] 
*کار شما تمام است   [2008 Nov] 
*هم شرقی، هم غربی   [2008 Sep]