بهای آمریکا ستیزی
شهباز نخعی

در آستانه سی امین سالگرد 22 بهمن 1357، برای چندمین بار مسئله برقراری رابطه با ایالات متحده آمریکا به موضوع داغ روز بدل شده است. این موضوع آنقدر داغ شده که حتی موضوع بسیار مهمی چون: "می آیم، نمی آیم، شاید بیایم، اگر فلانی بیاید من ترجیح می دهم نیایم، اگر فلانی نیاید من با آن که خودم دلم نمی خواهد بیایم، اما شاید به این جمع بندی برسم که بهتر است بیایم..." را نیز در سایه قرار داده است!

آنچه که به داغ و داغ تر شدن مسئله  برقراری رابطه با ایالات متحده افزوده، استقرار آقای باراک اوباما در کاخ سفید و وعده انتخاباتی او در مورد مذاکره بدون پیش شرط با نظام حاکم بر ایران است. در این مورد، هر کس وعده انتخاباتی آقای اوباما و شعار اصلی او یعنی "تغییر" را به سود و میل خود تفسیر می کند. آقای احمدی نژاد می گوید که مفهوم "تغییر" باید این باشد که امریکا نه تنها سیاستهای خود در مورد ایران و بلکه سراسر خاورمیانه را عوض کند، بلکه باید از حکومت اسلامی عذرخواهی نیز بکند!

به گزارش خبرگزاری حکومتی ایرنا، آقای منوچهر متکی، وزیر امور خارجه، در نشست اقتصادی "داووس" سوئیس می گوید:"اگر باراک اوباما در وعده هایش برای تغییر سیاست خارجی آمریکا صادق باشد، ما آماده واکنش مثبت هستیم... اگر دولت جدید آمریکا  آنگونه که رئیس جمهوری اوباما گفته، نه در حرف بلکه در عمل به سمت تغییر سیاستها  حرکت کند، در منطقه و از جمله ایران، همکاری و واکنش خلاقانه ای خواهد یافت"!

آقای محمد البرادعی رئیس دودوزه باز آژانس بین المللی انرژی اتمی از پیشنهاد اخیر باراک اوباما در خصوص مذاکره مستقیم با  ایران بر سر برنامه هسته ای تهران استقبال کرد. او در گفت وگو با روزنامه واشنگتن پست گفت:"مذاکراه مستقیم بین دو کشور، به اعتمادسازی بین آنها کمک می کند. نمی توان بدون مذاکره مستقیم اعتمادسازی کرد"!

روزنامه گاردین انگلستان نیز خبری منتشر کرد، مبنی بر این که پس از 4 نوامبر 2008 ـ روز انتخاب باراک اوباما ـ گروهی از همکاران او بر روی متن نامه ای کار می کنند که گویا قرار است در پاسخ تبریک محمود احمدی نژاد نوشته شود. بنابر نوشته روزنامه گاردین، گویا قرار است این نامه به صورت سرگشاده و خطاب به رهبر حکومت اسلامی نگاشته شود!

چند روز پس از خبر روزنامه گاردین، روز پنجشنبه 29 ژانویه سخنگوی کاخ سفید ضمن تکذیب خبر روزنامه گاردین گفت:"یکی از مسائل پیش روی دولت فعلی آمریکا این است که دقیقا مشخص نیست در ایران با چه کسی باید گفت و گو کرد"!

سی امین سالگرد 22 بهمن 1357، فرصت مناسبی است تا در نگاهی گذرا ببینیم روابط ایران و ایالات متحده آمریکا کی، چرا و چگونه قطع شد و عوارض و عواقب آن تاکنون چه بوده است:

 

با آنکه در جریان رویدادهای منجر به سقوط نظام پادشاهی شعارهایی علیه آمریکا ـ به دستاویز حمایت آن از محمدرضا شاه ـ سر داده می شد، اما سرآغاز قطع روابط حمله گروه موسوم به "دانشجویان پیرو خط امام" به سفارت آمریکا در تهران و اشغال آن و به گروگان گرفتن 52 تن کارکنان آن در 13 آبان 1358 بود. یک حکومت معقول برخوردار از حداقل خرد متعارف می بایست از این عمل زشت و در تضاد با همه اصول بین المللی ـ از جمله این که سفارت هر کشور جزو خاک آن به حساب می آید ـ فاصله بگیرد و بکوشد با آزادسازی گروگان ها و باز پس دادن سفارت خانه، مسئله را رفع و رجوع کند. حتی در صورت وجود اختلافات بنیادین و غیرقابل رفع نیز آن حکومت معقول برخوردار از حداقل خرد متعارف می توانست روابط خود را با آمریکا قطع و به کادر سیاسی سفارت آن اخطار دهد که ظرف چند روز خاک ایران را ترک کند. دریغ که چنین حکومت معقول و برخوردار از حداقل خردی وجود نداشت. دولت ناتوان موقت مهندس بازرگان سقوط کرد و آیت الله خمینی در عمل زشت و نابخردانه "دانشجویان پیرو خط امام" فرصتی طلایی دید که میخ قدرت خود را بکوبد و محکم کند. او گروگان گیری را نه تنها تایید کرد، بلکه آن را "انقلابی بزرگتر از انقلاب اول" نامید و گفت: "آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند"!

البته نقش منفی یا منفعلانه ما مردم را در موضع گیری آیت الله خمینی نباید از نظر دور داشت. او اگر با مردمی آگاه و مسئول روبرو بود، هرگز نمی توانست آنچه را که کرد بکند و آن همه زیان و خسارت و فاجعه بیافریند. دریغ که جو هیجانی و هیستریک آن زمان از یکسو و نفرت پنهان و انباشته موجود در جامعه نسبت به آمریکا به خاطر کودتای 28 مرداد 32 و 25 سال پس از آن موجب شد که نه تنها هیچ نیرویی به صورت جدی در مقابل عملکرد مخرب آیت الله خمینی نایستد بلکه از حمایت بخش هایی از جامعه نیز برخوردار شد.

آیت الله خمینی با سوار شدن بر موج آن نابخردی بزرگ، سلسله رویدادهای فاجعه آمیزی را پدید آورد که بررسی جزییات و پیامدهای آنها درخور یک پژوهش تاریخی در کتابی چند صفحه ای است تا برای آیندگان به عنوان یک درس و چراغ راهی برای آینده باقی بماند. من در این نوشتار، ناگزیر تنها به مهمترین سرفصل های آن اشاره می کنم:

1ـ پس از 444 روز نگهداری گروگان ها، که به بهای عدم انتخاب مجدد جیمی کارتر به ریاست جمهوری تمام شد، در آستانه ورود رونالد ریگان به کاخ سفید، مجلس شورای اسلامی در اقدامی شتاب زده قرارداد الجزایر برای آزادی گروگانها را تصویب کرد و آنها به آمریکا بازگردانده شدند. قرارداد الجزایر خسارت مالی بزرگی به ذخایر کشور زد. حدود 20 میلیارد دلار سپرده های ارزی ایران که در آغاز گروگان گیری توسط جیمی کارتر در امریکا ضبط شده بود، مقرر شد که برای پرداخت غرامت های ادعایی افراد و موسسات آمریکایی اختصاص داده شود ـ که شد ـ و در ظرف چند سال به باد فنا رفت و چیزی از آن باقی نماند. آن 20 میلیارد دلار، اگر در آن زمان در ایران سرمایه گذاری می شد، با نرخ متوسط بازده سرمایه، امروز به بیش از 150 میلیارد دلار سرمایه تبدیل شده بود و میتوانست برای میلیونها نفر بیکارانی که امروز به صورت بزرگترین معضل غیرقابل حل درآمده اند، کارآفرینی کند.

2ـ تهاجم صدام حسین به خاک ایران، اگر نه به فرمان، دست کم با چراغ سبز آمریکا و نتیجه گروگان گیری بود. آن جنگ ویرانگر ـ که تنها کمتر از 2 سال آن جنبه دفاعی و بیرون راندن دشمن متجاوز از خاک ایران را داشت ـ صدها هزار کشته و بیش از یک میلیون مجروح و معلول بجا گذاشت. علی اکبر هاشمی رفسنجانی ـ که خود در تداوم جنگ و کش دادن آن تا 8 سال نقش مهمی داشت ـ خسارات مادی آن را حدود 1000 میلیارد دلار برآورد کرده است. 1000 میلیارد دلار بیست و چند سال پیش، 2 تا 3 هزار میلیارد دلار امروز ارزش و قدرت خرید داشت و با آن می شد کشوری به مراتب بزرگتر و پر جمعیت تر از ایران را نوسازی کرد و آباد ساخت. محرومیت ایران از این سازندگی و آبادانی، نتیجه همان نابخردی بزرگ گروگان گیری بود.

3ـ با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، فرصت تاریخی و طلایی گرانبهایی پدید آمد تا ایران با توجه به سوابق تاریخی، معنوی، زبانی، فرهنگی و اجتماعی خود بتواند چتر نفوذ سیاسی و اقتصادی را بر بسیاری از جمهوری های جدا شده از اتحاد جماهیر شوروی سابق بگستراند و نقش مسلطی در منطقه بیابد. تبعات سیاست آمریکاستیزی و مخالفت آمریکا موجب شدند که نه تنها این چتر نفوذ گسترده نشود، بلکه حتی حق مسلم تاکید شده ایران براساس قراردادهای بین المللی ـ 50 درصد سهم مشاع از منابع دریای مازندران ـ نیز پایمال و تبدیل به 11 درصد غیرقابل بهره برداری شود. زیان ناشی از این پایمال شدن حق مسلم سر به صدها میلیارد دلار می زند و نتیجه گروگان گیری در شمار همان غلط هایی است که آمریکا نمی توانست بکند و کرد!

4ـ در همان زمانی که ما شعار رهبر کبیر: "آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند" را تکرار می کردیم، آمریکا ناوگان جنگی اش را به خلیج فارس فرستاد، کنگر خورد و لنگر انداخت، پایانه های نفتی مان را بمباران کرد، هواپیمای مسافربری مان را با حدود 300 مسافر ساقط کرد و شبه کشورهای همسایه مان را چنان گستاخ کرد که بر جزایر سه گانه مان در خلیج فارس ادعای مالکیت کنند، خلیج همیشه فارس مان را خلیج عربی بخوانند، سرمایه هایمان را به هوای اقامت کوفتی در بیابان برهوت شان جذب کنند، دخترهایمان را به حراج بگذارند و دست آخر هم مسافران بخت برگشته مان را در فرودگاهشان لخت مادرزاد، بازرسی بدنی و انگشت نگاری نمایند.

5ـ و مهمتر از همه، بزرگترین سرمایه یعنی سرمایه انسانی مان چنان به تاراج رفت که رتبه نخست را در فرار مغزها در جهان داشته باشیم و میلیونها هم میهن از بهشتی که آمریکا در آن هیچ غلطی نمی تواند بکند بگریزند و در چهار گوشه جهان آواره و پناهنده و پراکنده شوند و صدها هزار نفرشان در همان آمریکا پروژه فرود در مریخ را مدیریت کنند، در بزرگترین دانشگاهها درس بدهند و معتبرترین شرکتهای بازرگانی و فناوری را اداره نمایند، در حالی که ما در میهن خود به چنان قحط الرجالی دچار شده ایم که یک شیاد کوتوله سیاسی ورشکسته به تقصیر، برایمان نمایش مسخره و چندش آور "می آیم، نمی آیم، اگر او بیاید من نمی آیم، اگر او نیاید من ممکن است تصمیم بگیرم که بیایم" اجرا کند و رهبر معظم که همه عظمت اش در وقاحت بی اندازه، سیر در عالم هپروت و رویای رهبری مسلمانان جهان خلاصه می شود پول نفت مردم نگونبخت و به فقر کشیده  شده را صرف حزب الله لبنان و حماس و جهاد اسلامی فلسطین کند و فتنه و آشوب بیافریند و گماشته دیپلماتیک اش در نهایت ذلت و خواری به دریوزگی همان آمریکایی که "هیچ غلطی نمی تواند بکند" رود و قول "همکاری خلاقانه!" دهد و در جلوی دفتر کار رئیس جمهوری اش یکی از بازماندگان فاجعه زلزله بم خودسوزی کند و او داعیه "مدیریت جهان" را داشته باشد!

6ـ چند سال پیش، در دوره ریاست جمهوری سید محمد خاتمی و بیل کلینتون فرصتی پدید آمد ـ یعنی آمریکا پدید آورد ـ تا یخ دشمنی و قطع روابط 20 ساله بشکند. در آن زمان افکار عمومی در ایران نیز هوادار پایان دشمنی ها و برقراری روابط  بود. بنابر نظرسنجی که موسسه آینده ـ به مدیریت عباس عبدی و دکتر حسین قاضیان ـ در ایران انجام داد، 75 درصد از مردم هوادار برقراری روابط بودند. دولت آقای کلینتون پا پیش گذاشت و وزیر خارجه اش، خانم مادلن آلبرایت، از ایران به خاطر کودتای 28  مرداد 1332، پوزش خواست. خود آقای بیل کلینتون نیز در نشست عمومی سازمان ملل با ژستی آشتی جویانه به استقبال آقای خاتمی رفت. نتیجه چه شد؟ رهبر معظم فتوا داد که آنها که از برقراری روابط با آمریکا سخن می گویند "یا ناآشنا به الفبای سیاست اند و یا بی غیرت!" عباس عبدی و دکتر حسین قاضیان به زندان افتادند و آقای سیدمحمد خاتمی آنقدر در دستشویی سازمان ملل مخفی شد و بیل کلینتون را در انتظار گذاشت تا او راهش را گرفت و رفت!

این فهرست را می توان به دلخواه تا الی ماشاءالله به درازا کشاند. و ما در سی امین سالگرد "انقلاب شکوهمند"مان، غرق در نکبت و فلاکت و ادبار، انزوای سیاسی، تحریم اقتصادی، چهار قطعنامه محکومیت در شورای امنیت سازمان ملل، فقر، فساد، فحشا، اعتیاد، تبعیض و بی عدالتی، اختناق و پایمال شدن حقوق اولیه ی انسانی، محیط زیست آلوده، تفرقه، چند دستگی و ...  و ... و ... همچنان از زبان وزیر کشور 160 میلیارد تومانی مان، سردار مهندس صادق محصولی می شنویم که: "نه فقط آمریکا که تمام دنیا هم نمی تواند هیچ غلطی بکند" و درنمی یابیم که این همه بدبختی و ادبار حاصل و نتیجه همان شعار جاهلانه "امریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند"، بی توجهی به منافع ملی و بهای آمریکا ستیزی مان است!

 

ایمیل نویسنده:

shahbaznakhai@live.ca

منبع:پژواک ایران


شهباز نخعی

فهرست مطالب شهباز نخعی  در سایت پژواک ایران 

*اختیارات بدون پذیرش مسئولیت!‏   [2018 Jun] 
*انتخاب بین ارسنیک و سیانور!‏   [2018 May] 
*ترقی ازابراز «تأسف» و «نگرانی» به «بهت زدگی»!  [2018 May] 
*برجام درجام!‏   [2018 May] 
*هنوز فرصت هست!  [2018 May] 
*درس چگونگی رهایی از شرّ استبداد!   [2018 Apr] 
*فرار بی مغزها!‏   [2018 Apr] 
*«کارنامه درخشان»!   [2018 Apr] 
*دلار 10 هزارتومانی!  [2018 Mar] 
*سال آخر!   [2018 Mar] 
* حرکت در دایره بسته!   [2018 Mar] 
* قطعنامه های بی معنا!   [2018 Feb] 
*«العفو، العفو»!  [2018 Feb] 
*دخیل بستن به امامزاده رفراندوم!  [2018 Feb] 
* ‏«توبه گرگ...»!‏   [2018 Feb] 
*مسابقه سقوط!‏  [2018 Feb] 
*تبدیل بنگاهداری به سهامداری!‏   [2018 Jan] 
* تَرَک برداشتن دیوار ترس!‏  [2018 Jan] 
* دستاویز واقعیت گریزی!‏   [2018 Jan] 
*فرصت طلایی!‏   [2018 Jan] 
*آنکارا درصدد چنگ اندازي مجدد بر خاورنزديک است؛ پايان «مدل ترک»  [2017 Apr] 
*ترجمه کتاب "امپراتوری تفتیش"   [2017 Mar] 
*نبرد عقل و احساس!  [2016 Jun] 
*در شیشه کردن غول!   [2016 Jun] 
* امنیت واقعی و توهّم امنیت!  [2016 Jun] 
*داد از این همه بیداد!  [2016 Jun] 
*«ترکیه لاییک است و لاییک می ماند»!   [2016 May] 
* بهای سنگینِ خیره سری!  [2016 May] 
* «مایه شرمساری و نابخشودنی»!   [2016 May] 
*ذهنیت ترفندباز!  [2016 Apr] 
* هشدارهای مکرّر و گوش های ناشنوا!  [2016 Apr] 
* پرونده موشکی، جایگزین پرونده هسته ای!  [2016 Apr] 
* پرونده موشکی، جایگزین پرونده هسته ای!  [2016 Apr] 
*پرده ی غبار!  [2016 Apr] 
*چرا نمی پرسید چرا؟!  [2016 Mar] 
*پا پس کشیدن ناگهانی!   [2016 Mar] 
*پیامد نرمش قهرمانانه!   [2016 Mar] 
*«خُب، به کجا رسیدید؟»!  [2016 Mar] 
*در انتظار داوری تاریخ!   [2016 Feb] 
*بیم و امید   [2016 Feb] 
*ولایت مطلقه فقیه منشأ فساد است!  [2016 Feb] 
*چشم پوشی بر نقض گسترده حقوق بشر درایران!  [2016 Jan] 
* فرجام یا آغاز راه دراز 8 ساله اجرای برجام!   [2016 Jan] 
*پنهان کردن ناتوانی در پوشش سخاوت!   [2016 Jan] 
*رهایی از شرّ حکومت ولایت مطلقه فقیه!  [2016 Jan] 
*لاف زنی های ریاکارانه روباه بنفش!   [2015 Dec] 
*جنایت مشروع و قانونی علیه بشریت!  [2015 Dec] 
*ترفند بازی حکومت آخوندی!  [2015 Dec] 
*اردوغان، نفت، داعش!  [2015 Dec] 
*شکرگزاری!  [2015 Nov] 
*چرا؟!  [2015 Nov] 
*13 کرسی تا سلطان رجب!  [2015 Nov] 
*سازمان بی سامان!  [2015 Oct] 
* تلنگر مردمی!  [2015 Oct] 
*زدوبند روسیه با غرب!  [2015 Oct] 
*گام نهایی!  [2015 Oct] 
*سوریه در اشغال روسیه!  [2015 Oct] 
*تکلیف روشن است!  [2015 Sep] 
*روغن روی آش سوریه!  [2015 Sep] 
*سیاست مداران دروغگو، خودخواه و فرصت طلب!  [2015 Sep] 
*بدتر از دروغ!  [2015 Aug] 
*زیر آواز زدن ورشکسته [به تقصیر]!  [2015 Aug] 
*«هزاران نکته و سخن ناگفته»!  [2015 Aug] 
*کورسوی امید!  [2015 Aug] 
*«سوریه، ننگین ترین لکّه بروجدان انسانی جهان»!  [2015 Jul] 
*یک نان نسیه و صد گرسنه!  [2015 Jul] 
*دو توافق و یک پرسش: فرجام یا آغاز؟!  [2015 Jul] 
*«میراث بین المللی افتضاح»!  [2015 Jul] 
*نظام برده داری مدرن!  [2015 Jul] 
*رسیدن به توافق نهایی؟!  [2015 Jun] 
*شکست فاجعه بار ج.ا. !  [2015 Jun] 
*حساب هایی که درست از آب در نیامد!  [2015 Jun] 
*رسوایی فساد در فیفا!  [2015 Jun] 
*مظلوم نمایی و رجزخوانی های توخالی!  [2015 May] 
*داعش، پدیده ای گذرا یا ماندگار؟!  [2015 May] 
*زمین لرزه در تهران، احتمالی ضعیف یا رویدادی محتوم با زمان غیرقابل پیش بینی!  [2015 May] 
*وجدان ناآرام آقای اوباما!  [2015 May] 
*جایگاه در شاخص شادی و رضایت!  [2015 May] 
*جایگاه در شاخص فلاکت!  [2015 Apr] 
*گل سوریه و سبزه یمن!  [2015 Apr] 
*آن که فریب می دهد و آن که فریب می خورد  [2015 Apr] 
*هردو حق دارند!  [2015 Apr] 
*پیشنهاد رهبری خاتمی!  [2015 Mar] 
*مسئول مستقیم سرنوشت دردناک یونس ها!  [2015 Mar] 
*قمار سیاسی!  [2015 Mar] 
*عجیبا! غریبا! شگفتا!  [2015 Feb] 
*سکولاریسم اسلامی!  [2015 Feb] 
*سر گاو هسته ای در خمره ولایت!  [2015 Feb] 
*جنایات بی مکافات!  [2015 Jan] 
* گسترش آشفتگی، تنش و آشوب!  [2015 Jan] 
*جنگ با معلول!  [2015 Jan] 
*جمهوری اسلامی، آری یا نه؟!  [2015 Jan] 
*2015، سال تعیین تکلیف؟!  [2015 Jan] 
*زهی خیال محال!  [2014 Dec] 
*«سبقت گرفتن در شیادی»!  [2014 Dec] 
*نشانی بیت رهبری!  [2014 Dec] 
* کاهش و افزایش بهای نفت و نان!  [2014 Dec] 
* بغض فروخورده!  [2014 Nov] 
* گریز از مسئولیت!  [2014 Nov] 
*«روز واقعه» برای باراک حسین اوباما!  [2014 Nov] 
*روگردانی از اسلام سیاسی!  [2014 Oct] 
*مستقیم از بیت رهبری!  [2014 Oct] 
*نباید درحد حرف باشد!  [2014 Oct] 
*حق زندگی!  [2014 Oct] 
*پایان رنج ها!  [2014 Oct] 
*ردایی از تار و پود دروغ!  [2014 Sep] 
*بان کی مون، عامل سازمان CIA!  [2014 Sep] 
*رطب خورده...!  [2014 Sep] 
*راهبرد بی عملی و انفعال!  [2014 Sep] 
*دور باطل!  [2014 Aug] 
*«یک: رهبر نباشد، دو: سپاه نباشد»!  [2014 Aug] 
*شمار طرفداران حکومت آخوندی!  [2014 Aug] 
*زندانی با 78 میلیون زندانی!  [2014 Jul] 
*حد و مرز بیدادگری!  [2014 Jul] 
*غزوه ی غزه!  [2014 Jul] 
*معنای اعتدال!  [2014 Jul] 
*دو خلیفه در یک اقلیم!  [2014 Jul] 
*«فروپاشی نظامی پوسیده»!  [2014 Jun] 
*رهایی از بن بست!  [2014 Jun] 
*حوزه آسیب رسانی توفان!  [2014 Jun] 
*اعداد بی پایه و اساس و مغایر منافع ملی!  [2014 Jun] 
*نجات دهنده سوریه و کل خاورمیانه!  [2014 May] 
* قوطی بگیر و بنشان!  [2014 May] 
*بهایی ستیزی؛ ما منزجریم!  [2014 May] 
*«آیینه شکستن خطاست»!  [2014 May] 
*فارغ شدن از عشق به استبداد یا دگرگونی در بازتولید آن؟!  [2014 May] 
*توهین به مقام معظم رهبری!  [2014 Apr] 
*بحران عمیق تر و پیامدهای وحشتناک!  [2014 Apr] 
*«باید به شدت مراقب بود»!  [2014 Apr] 
*شکستن رکورد بیدادگری!  [2014 Apr] 
*... که غصّه سرآید!  [2014 Mar] 
*باید ازما تشکر کنند!  [2014 Mar] 
*خواب آرام آقای اوباما!  [2014 Mar] 
*«حرف حساب جواب ندارد»، جنجال دارد!  [2014 Mar] 
*پیروزی ایستادگی بر سرکوب!  [2014 Feb] 
*جام زهر و این همه ادا!  [2014 Feb] 
*بانی واقعی انقلاب!   [2014 Feb] 
*سبد کالا؛ چرا چنین خوار شدیم؟!  [2014 Feb] 
*دیپلماسی واقعیت گریز و روان پریش  [2014 Jan] 
*عوض کردن آبنبات با سماق!  [2014 Jan] 
*قربانی سیاست بازی ها!  [2014 Jan] 
*سرباز کوچک و جسور ولایت و جرثومه فساد!  [2014 Jan] 
*تئوری توطئه!  [2013 Dec] 
* تسویه خرده حساب ها!   [2013 Dec] 
*گنداب ولایی فساد!  [2013 Dec] 
*نگاه راهبردی ظریف به ابوموسی!   [2013 Dec] 
*توافق ذلت بار ژنو؛ چاره دیگری نبود!   [2013 Nov] 
*دخیل بستن به امامزاده اوباما!  [2013 Nov] 
*مذاکرات کرها!  [2013 Nov] 
*کاپیتولاسیون روسی و چینی!   [2013 Nov] 
*کاشت باد و دروی توفان!  [2013 Oct] 
*حکایت چوب و پیاز!  [2013 Oct] 
*بحران ساز پایان بخش بحران!  [2013 Oct] 
*پاک کردن داغ ننگ!  [2013 Oct] 
*پایان بخشیدن به کابوس 35 ساله!  [2013 Oct] 
*نخورده نباید شکرکرد!  [2013 Sep] 
* «آنچه این نامردمان...»!  [2013 Sep] 
*تله خود ساخته!  [2013 Sep] 
*کوبیدن برطبل رسوایی!  [2013 Sep] 
*ترکیب دو رییس جمهوری!  [2013 Aug] 
* پرداخت یکجای صورت حساب!   [2013 Aug] 
*هم تقلب بود، هم تدلیس!  [2013 Aug] 
*کدام فرقه ضالّه، مضلّه واقعی است؟!   [2013 Aug] 
*مرغ یک پا دارد!  [2013 Jul] 
*کشتار در بن بست!  [2013 Jul] 
*«ولا[کن] تجسسوا»!  [2013 Jul] 
*حال ایران خانم بد است!  [2013 Jul] 
*پیروزی جامعه مدنی بر جامعه مدینه النبی!  [2013 Jul] 
*زندان یا قتلگاه!  [2013 Jun] 
*کله شقی و قانون گریزی یا برگشت براه اعتدال و عقلانیت!   [2013 Jun] 
*عروسک های سپاه!  [2013 Jun] 
*«حقوق تعریف شده حزب الله»!  [2013 Jun] 
*آیا «روز رهایی نزدیک است»؟!  [2013 May] 
*به سوی خلافت اسلامی!  [2013 May] 
*رد صلاحیت در پایبندی به قانون!   [2013 May] 
*سیرک انتصخوابات  [2013 May] 
*کارنامه سیاه حکومت مدعی حمایت از مستضعفان!   [2013 May] 
*بی یاوری مردم سوریه!  [2013 Apr] 
*«سال رسوایی سیاسی و اقتصادی»!   [2013 Apr] 
*جابجایی محمود با محمد یا محسن و یا ...!  [2013 Apr] 
*گشودن گره کور!  [2013 Mar] 
*پیروزی نوروز!  [2013 Mar] 
*پایمال شدن منافع ملی!  [2013 Mar] 
*کش بدهید!  [2013 Feb] 
*زجرکشی!  [2013 Feb] 
*چه چیز «مجرمانه» نیست؟!  [2013 Feb] 
*سکّه یک پول!  [2013 Feb] 
*شورش پابرهنگان!  [2013 Jan] 
*کشت علوفه در جنگل!  [2013 Jan] 
*نمایش درماندگی در اپرا!  [2013 Jan] 
*پا جای پای ما!  [2012 Dec] 
*راه تازه غارت!  [2012 Dec] 
*شکست شعار «النصربالرعب»!  [2012 Dec] 
*«تصحیح بی عدالتی تاریخی»  [2012 Dec] 
*بزنگاه حساس!  [2012 Nov] 
*لحاف ملا!  [2012 Nov] 
*هرگز چنین مباد!  [2012 Nov] 
*«تغییر»؟ حتی یک ذرّه!  [2012 Nov] 
*فریب خوار و فریبکار!  [2012 Sep] 
*درحال پیشرفت مطلوب!  [2012 Sep] 
*نظام ولایی و اصل انصاف!  [2012 Sep] 
*«به نام ایرانیان، مردم سوریه را نکشید»!  [2012 Sep] 
*بیماری درمان ناپذیر!  [2012 Aug] 
*تا هست می کشد!  [2012 Aug] 
*خط قرمز یا چراغ سبز!  [2012 Aug] 
*دریاچهء بینوای ارومیه!   [2012 Aug] 
*«هان ای دل عبرت بین...»!   [2012 Aug] 
*پشت سر افغانستان!  [2012 Jul] 
*«مسیر طبیعی امور»!   [2012 Jul] 
*ترک برداشتن شیشهء عمر!   [2012 Jul] 
*کنگره وصف گل!  [2012 Jun] 
*استخوان های لای زخم!  [2012 Jun] 
*در صدر فهرست ننگ!   [2012 Jun] 
*کارنامه درخشان برادران قاچاقچی   [2012 Jun] 
*زبان زور!   [2012 May] 
*کند شدن شمشیردودم!   [2012 May] 
*مرحله آخرکلاه گشاد هدفمند!   [2012 May] 
*اثر تذکر و هشدار!  [2012 May] 
*اثر تذکر و هشدار!   [2012 Apr] 
*آخرین تیرهای ترکش!  [2012 Feb] 
*دیوان بلخ!  [2012 Feb] 
* پرسش تلخ!  [2012 Feb] 
*ننگ بر روسیه و...  [2012 Feb] 
*بار سنگین و ننگین!  [2012 Feb] 
*افسارگسیختگی اقتصاد!  [2012 Jan] 
* جدایی ج. ا. از سوریه!  [2012 Jan] 
*گردنه خطرناک!  [2012 Jan] 
*تنگه و تنگنا!  [2012 Jan] 
*شرط بندی روی اسب مرده!  [2011 Dec] 
*به «جوان آنلاین» سپاه پاسداران و اذنابش!  [2011 Dec] 
*واسلاو و کیم!  [2011 Dec] 
*حیف و صد حیف!  [2011 Dec] 
*انجام کار ناتمام!  [2011 Nov] 
*مرگ در بحران!  [2011 Nov] 
*نیاز به حمله نظامی نیست!  [2011 Nov] 
*محاکمه دردادگاه صالح!  [2011 Nov] 
*زایش موش از کوه «بهار عربی»!  [2011 Oct] 
*«فکاهی مبتذل»!  [2011 Oct] 
*من آدم می کشم، تو آدم می کشی...  [2011 Oct] 
*خودش کش می آید!  [2011 Oct] 
*آسانی و آرامی!  [2011 Sep] 
*حق ناحق!  [2011 Sep] 
*نیمه راه ناکجاآباد!  [2011 Sep] 
*این مسخره بازی ها برای چیست؟!   [2011 Sep] 
*کویر غیرقابل سکونت!  [2011 Aug] 
*لرزه براندام ولی فقیه!  [2011 Aug] 
*معیار سنجش بزرگی یک ملت چیست؟  [2011 Aug] 
*علوم انسانی، بر پایهء قرآن-شرعیات!  [2011 Aug] 
*استبداد پذیری!  [2011 Aug] 
*زندان يا محل شکنجه و کشتار!   [2011 Jul] 
*خودکامگی و نبود آزادی، جواز مبارزه مسلحانه ؟!  [2011 Jul] 
*خانه چوبی!  [2011 Jul] 
*شهامت اخلاقی یا زدن نعل وارونه!  [2011 Jul] 
*ناهمبستگی اسلامی!  [2010 Sep] 
*گرفتار در چنبر خودکرده‌ها!  [2010 Jun] 
*گندیدگی ریشه!  [2010 May] 
*ایستاده بر بلندای قلّهء وقاحت!   [2010 May] 
*آیا واقعا" «این اسلام نیست»؟!  [2010 Apr] 
*سرازیری سقوط!  [2010 Apr] 
*زبان هرزه درا!  [2010 Apr] 
*صداهای انیرانی!  [2010 Apr] 
*98 به 2، 2 به 98!  [2010 Apr] 
*"در کمرکش چاه"!  [2010 Mar] 
*فرصت سوزی!  [2010 Feb] 
*مجمع عمومی 22 بهمن!  [2010 Feb] 
*ورشکستگی همه جانبه!  [2010 Jan] 
*گازانبر ترور و فریب!  [2010 Jan] 
*غبارآلود یا تیره وتار؟!  [2010 Jan] 
*وبال گردن!  [2009 Dec] 
*توفان در فنجان شکستهء ولایت!  [2009 Dec] 
*ژرفنای فرومایگی!  [2009 Dec] 
*ما دانشجوییم!  [2009 Dec] 
*فاسد تا مغزاستخوان!  [2009 Nov] 
*فروریزی دیوارهای ننگ و ترس!  [2009 Nov] 
*مخلّ مبانی زندگی انسانی!  [2009 Nov] 
*جایگاه سبز در رنگین کمان!  [2009 Oct] 
*کهریزک: دادگاه جنایتکاران!  [2009 Oct] 
*اوباما چه می کند؟!   [2009 Sep] 
*جامعهء پریشان و حاکمان روان پریش!  [2009 Aug] 
*تجاوز در نظام تجاوز در تجاوز!  [2009 Aug] 
*سردرگم وآشفته!  [2009 Aug] 
*دشمنی با هویت ایرانی!  [2009 Aug] 
*تلقّی فاشیستی ازآزادی بیان و...  [2009 Jul] 
*چه نیاز به دشمن؟!  [2009 Jul] 
*به سوی فروپاشی!  [2009 Jul] 
*ما نشستیم و...  [2009 Jul] 
*ایران غلتیده در خون   [2009 Jun] 
*حماسه شکوهمند رسوایی  [2009 Jun] 
*سه رباعی درباره‌ی مقام معظم رهبری  [2009 Jun] 
*دود شد و به هوا رفت  [2009 Jun] 
*من رأی نمی‌دهم   [2009 Jun] 
*گردونه ی اهریمنی   [2009 Jun] 
*آزادترین کشور دنیا   [2009 May] 
*حکومت بسیجی ـ سپاهی   [2009 Apr] 
*سال اصلاح الگوی مصرف   [2009 Mar] 
*نفت و فرهنگ  [2009 Mar] 
*به عمر تا علی بشنود  [2009 Mar] 
*نوروزتان پیروز   [2009 Mar] 
*حیا  [2009 Feb] 
*ولایت فقیه و حقوق بشر  [2009 Feb] 
*آمدن شهسوار ناجی  [2009 Feb] 
*بهای آمریکا ستیزی   [2009 Feb] 
*اوبامانیا!  [2009 Jan] 
*آلوده چون هوا   [2009 Jan] 
*فروش چاه های نفت   [2009 Jan] 
*عظمت کنفت شدن   [2009 Jan] 
*فاجعه پایان سال، سال پایان فاجعه  [2009 Jan] 
*نظام قانون ستیز   [2008 Dec] 
*بخشش از کیسه خلیفه!  [2008 Dec] 
*ننگ بر دیکتاتوری  [2008 Dec] 
*دنیای پرآشوب  [2008 Dec] 
*"YES WE CAN" !  [2008 Nov] 
*دو بازوی بلند و کوتاه   [2008 Nov] 
*دگرگشت یا برگشت   [2008 Nov] 
*کار شما تمام است   [2008 Nov] 
*هم شرقی، هم غربی   [2008 Sep]