یکی از تفاوتهایی که فلسفه ورزی تاریخی با فلسفه ورزی ذهن گرا دارد این است که در فلسفه ورزی تاریخی انسان می تواند با بهره گیری از تجارب گذشته بطور نسبی از تکرار خطاهای گذشته جلوگیری کند،بسیاری از مبلغان جنبش سبز از بدو پیدایش این جنبش از مردم درخواست می کنند که شعار«الله اکبر» سر دهند در حالی که پس از گذشت سی و دو سال از تجربه تلخ حکومت مذهبی و عملکرد کاملا ضد ملی حکومت اسلامی نمی توان از آحاد مردم خواست خود را در چاه دیگری بیاندازند،استفاده از مفاهیم دینی آن هم به شکل عریان در وسط میدان سیاست نه تنها منجر به رهایی و آزادی نخواهد شد بلکه با ایجاد سوء تفاهم می تواند زمینه های مجدد سیطره دینکاران بر سرنوشت مردم را فراهم آورد،آن چه جنبش کنونی مردم به آن نیاز دارد چالش فکری تمام عیار با مدعیان اسلامگرایی سیاسی است،این مدعیان اسلام گرا ممکن است روزی مانند ابوالحسن بنی صدر از دین ،بیان آزادی را مراد کنند و روزی دیگر مانند آیت الله خمینی از دین بیان خشونت و کشتار تمام مخالفان را استخراج کنند،بنابراین «امر دینی» را نمی توان دستمایه مبارزات مدنی و سیاسی و صنفی قرار داد زیرا اساسا کارکرد متون مذهبی و اوراد و اذکار و حدیث ربطی به امور پیچیده و جدید انسان امروز در زمینه «مدیریت اقتصادی»،«حزب سیاسی»،«دمکراسی پارلمانی» و مانند این ها ندارد،«الله اکبر» شعار من نیست زیرا از بیان آن به «آزادی و دمکراسی و فردیت انسان و حقوق بشر و رفاه اقتصادی و عدالت قضایی» نخواهم رسید

به نظرم کسانی که مجددا مردم را به دادن شعارهایی نظیر«الله اکبر» دعوت می کنند در تحلیل نهایی خواستار «فرادستی» مذهب بر سپهر فرهنگی و سیاسی ایران هستند و در خوشبینانه ترین حالت خیال می کنند می توانند با شعارهای مذهبی به جنگ استبداد مذهبی بروند

سر دادن شعار«الله اکبر» بعد از گذشت سی و دو سال از شکست کامل و همه جانبه نظریه ولایت فقیه و حکومت اسلامی نه تنها نشان دهنده رشد یک ملت نیست بلکه می تواند نوعی عقب گرد و درجازدن سیاسی و فرهنگی را هم به ذهن متبادر سازد،تفکر«الله اکبر»ی در عمل کشور ما را دچار بحران های عمیق نموده و روند توسعه اقتصادی و اجتماعی ایران را سد کرده،وقت آن رسیده تا بازنگری در اشتباهات گذشتگان از افتادن در چاهی که اصلاح طلبان دینی برایمان کنده اند جلوگیری کنیم،قرون وسطای ایران با شعار«الله اکبر» طرفداران آیت الله خمینی شروع شد، پس در دوران مبارزه با جهل و خرافه واستبداد مذهبی آن را فریاد نزنیم

منبع:پژواک ایران