پیروزی تاریخی وعبرت انگیز یک زن مصمم در میانمار
پرویز داورپناه

 

این دیگر دروغ اوّل آوریل نیست. پیروزی خانم سوچی در انتخابات میانمار اثبات کرد که حق بر تر از زور است.

خانم سوچی توانسته  است روز اول آوریل سال جاری یکی از ۴۵ کرسی پارلمان میانمار (برمه) را به دست‌ آورد.

انتخابات میان‌دوره‌ای میانمار روز یکشنبه (اول آوریل) پس از اصلاحاتی که در این کشور صورت گرفته از اهمیت زیادی برخوردار است. آنگ سان سوچی ۲۰ سال از عمرش را در حبس خانگی گذرانده است و حزب وی یکی از ۱۷ حزب مخالفی است که در این انتخابات شرکت کرده است.

خانم سوچی چهره ای مصمم در سراسر جهان است که بیشترین سالهای زندگی اش  را در راه آزادی و آرمانش داده است. آرمانی که بر اساس آن  می خواهد کشورش،  میانمار، از زیر یوغ رژیم دیکتاتوری رها شود .

خانم سوچی گفته است:

«من به نبرد مسلحانه اعتقاد ندارم، زيرا اين سنت را به جاي خواهد گذاشت تا هركس كه سلاح‌هاي مجهزتري در اختيار دارد، قدرت را از آن خود كند. حتي اگر جنبش دموكراسي‌خواهي از راه توسل به روش‌هاي خشونت‌آميز به پيروزي برسد، باز در ذهن مردم اين انديشه را به‌جاي خواهد گذاشت كه هر كه زورش بيشتر است، برنده نهايي است. اين تفكر، كمكي به برقراري دموكراسي نمي‌كند.»*

خانم سوچی معتقد است:

«شرافت سياسي به معناي صادق بودن در عرصه سياست است. يكي از مهمترين چيزها براي فردي كه در اين عرصه كار و فعاليت مي‌كند، اين است كه وي هرگز نبايد مردم كشورش را فريب دهد. سياستمداري كه مردم را فريب مي‌دهد، فاقد شرافت سياسي است و سران حكومت كشور من اصلاً معناي شرافت سياسي را نمي‌دانند، ‌زيرا همواره مشغول فريب‌دادن مردم هستند...»*

آنگ ‌سان سوچي كه در عين داشتن گرايش‌هاي بودايي، بخشي از دوران نوجواني و جواني خود را در هندوستان گذرانده و به باور برخي محققان، زندگي در اين كشور به تأثيرپذيري وي از انديشه‌هاي مبارزاتي گاندي و رويكرد وي در نبرد سياسي عاري از خشونت انجاميده، خود معتقد است:

«من خودم را نه يك سياستمدار گاندي‌وار تلقي مي‌كنم و نه يك سياستمدار بودايي. البته من يك بودايي هستم و در طي تمامي مراحل زندگي‌ام تلاش كرده‌ام به اصول آئین بودايي‌عمل كنم. واقعيت اين است كه من ستايشگر كساني هستم كه جنبش اوليه استقلال برمه را پايه‌ريزي كردند. دليل اصلي من براي مخالفت با روش‌هاي مبارزاتي خشونت‌آميز اين است كه توسل به اين اقدامات باعث پايه‌ريزي يك سنت غلط مي‌شود؛ سنت تغييردادن وضعيت سياسي از راه توسل به زور. اگر شما خواهان پايه‌ريزي يك سنت قوي از دموكراسي در كشور هستيد، يكي از اصول اساسي براي آفريدن اين سنت، ايجاد تغيير سياسي صلح‌آميز از طريق به‌شمار آوردن اراده مردم است؛ اراده‌اي كه خود را از طريق صندوق‌هاي رأي آشكار مي‌كند و نه از طريق نيروهاي مسلح. ما كه خواهان تغييردادن نظامي هستيم كه معتقد است «حق با كسي است كه زور دارد»، بايد اثبات كنيم «حق» برتر از زور است.

«...نبرد براي دموكراسي نبردي براي بهبود زندگي روزانه ماست و نبردي است دائمي و توقف‌ناپذير... من مي‌دانم كه رژيم توانايي اين را دارد كه هر بلايي كه دوست دارد بر سرم بياورد و با اين حال هيچ ترسي از آنها ندارم. نترسيدن من ناشي از ناآگاهي‌ام نسبت به اين توانايي رژيم نيست. نترسيدن من ناشي از عدم نفرت من به رژيم است. ترس و نفرت دست در دست هم جلو مي‌روند...»*

 

آنگ سان سوچی دختر ژنرال  آنگ سان است که در سال ۱۹۴۷ در مورد استقلال میانمار که در آن زمان برمه خوانده می  شد، با بریتانیا وارد مذاکره شد. ژنرال آنگ سان یکسال بعد، و زمانیکه آنگ سان سوچی  تنها دو سال داشت، ترور شد.
آنگ سان سوچی در سال ۱۹۸۸ و پس از  بیست سال تحصیل  در خارج از کشور از جمله در بریتانیا، به میانمار بازگشت. در این سال، میانمار  دستخوش تظاهرات گسترده مردم برای دموکراسی و سرکوبی های ارتش بود و سرانجام  نظامیان حکومت را در دست گرفتند.
سوچی وارد سیاست شد و با گروهی از همفکرانش  اتحاد ملی و دموکراسی را بنیاد نهاد و خود دبیر کلی آن را بر عهده گرفت. حکومت  نظامیان او را بازداشت کرد و شرط آزادی او را خروج وی از برمه اعلام داشت. اما آنگ  سان سوچی از ترک میانمار خودداری کرد و در انتخاباتی که سال بعد تحت فشار دولت نظامیان برگذار شد پیروز گردید. اما انتخابات توسط حکومت نظامیان باطل وآنگ سان  سوچی بار دیگر بازداشت شد. نتیجه این رسوایی بین المللی، اعطای جایزه صلح نوبل به  آنگ سان در سال ۱۹۹۵ بود، اما نظامیان تسلیم نشدند. در همان سال، دولت، آنگ سان را  رها کرد اما حکم بر آن داد که اگر وی میانمار را برای دیدن خانواده اش ترک کند،  دیگر هرگز اجازه بازگشت نخواهد یافت.
آنگ سان برای بار دوم تصمیم گرفت در  میانمار بماند. او از دیدن کودکانش محروم بود و دیگر هرگز شوهرش را که در سال   ۱۹۹۹  از بیماری سرطان درگذشت ندید.
در طول بیست سال گذشته، همزمان با دریافت جوائز متعدد، آنگ سان  سوچی زندگی شخصی اش را فدای کشورش کرده، اما اوتا انتخابات اول آوریل ۲۰۱۲به هدف نرسیده بود، گرچه هنوز هم آخرین سخن را نگفته است.

آنگ سان سوچی (Aung San Suu Kyi ) در سال ۱۹۴۵ در رانگون پایتخت کشور میانمار به دنیا آمد.

نام وی برگرفته از ۳ نام پدرش، ژنرال آنگ سان، نام مادربزرگ پدری‌اش سو، و نام مادرش چی است.

پدرش بنیانگذار ارتش نوین برمه (میانمار) و از مذاکره کنندگان استقلال برمه از انگلستان در سال ۱۹۴۷ بود.

وی که یکی از قهرمانان استقلال برمه شناخته می‌شود، ۶ ماه پیش از اعلام استقلال این کشور کشته شد.

مادرش نیز به عنوان یک چهره سیاسی در دولت جدید برمه حضور داشت و به عنوان سفیر به هند و نپال اعزام شد و فرصتی فراهم آورد تا آنگ سان در سال ۱۹۶۴ به تحصیل علوم سیاسی در دهلی بپردازد.

آنگ سان سوچی در ۱۹۶۹ دوره‌ کارشناسی در رشته‌های فلسفه، علوم سیاسی و اقتصاد را در کالجی در آکسفورد به پایان رساند. سپس به مدت ۳ سال در نیویورک زندگی کرد و در سازمان ملل به کار پرداخت.

او همزمان مجبور بود برای تأمین مخارج خود مطالبی برای مایکل اریس محقق فرهنگ تبت بنویسد. آن دو در ۱۹۷۲ با یکدیگر ازدواج کردند. او در ۱۹۸۵ دکترای خود را در دانشگاه لندن از دانشکده مطالعات مشرق‌زمین و آفریقا، دریافت کرد.*

آنگ سان سوچی در سال ۱۹۸۸ برای نگهداری از مادر بیمارش به برمه بازگشت و از همان سال فعالیت‌های دموکراسی‌خواهانه خود را آغاز کرد.

او پس از بازگشت به برمه درگیر مبارزات علیه ژنرال نه وین، دیکتاتور وقت شد که در ۱۸ سپتامبر ۱۹۸۸ طی یک کودتای نظامی به قدرت رسید. این مبارزات توسط ارتش به شدت سرکوب شد.

دیدار او با شوهرش مایکل اریس نیز در کریسمس ۱۹۹۵ آخرین دیدار بود. در آن زمان آنگ سان در برمه باقی ماند و شوهرش کشور را ترک کرد، ولی درخواست‌های بعدی شوهرش برای دریافت ویزا با امتناع دولت برمه روبرو شد.

اریس در ۱۹۷۷ از سرطان غیر قابل علاج خود آگاه شد. علی‌رغم درخواست مستقیم کوفی عنان و پاپ ژان پل دوم از حکومت برمه برای دادن ویزا، دیکتاتورها به این بهانه که امکانات لازم برای نگهداری از مایکل اریس را ندارند از دادن ویزا به او سر باز زدند.

آنان در عوض پیشنهاد دادند که آنگ سان سوچی برای دیدار او از کشور خارج شود. او به طور موقت از بازداشت خانگی در آمد تا بتواند از کشور خارج شود.

ولی او که می‌دانست در صورت خروج دیگر اجازه ورود به کشور را نخواهد یافت از این کار امتناع کرد. اریس در سال ۱۹۹۹ در روز ورود به ۵۳ سالگی خود درگذشت.

در ماه مه سال ۱۹۹۰ حکومت نظامی برمه دستور برگذاری انتخابات را صادر کرد. با اینکه سوچی در رانگون در حبس خانگی به سر می برد، حزب تحت رهبری او (لیگ ملی برای دموکراسی) در این انتخابات با اکثریت قاطع به پیروزی رسید.

ژنرال‌های ارتش از پذیرش پیروزی لیگ ملی برای دموکراسی سر باز زدند و همچنان قدرت را در میانمار در دست دارند. با وجود اعطای جایزه صلح نوبل به خانم سوچی، او تا سال ۱۹۹۵ در حبس بود.

رفت و آمد خانم سوچی به شدت محدود شد. او بار دیگر در سال ۲۰۰۰ بازداشت، و ۲ سال بعد بدون قید و شرط آزاد شد.

آنگ سان سوچی نپذیرفت که برمه را ترک کند و گفت ترجیح می‌دهد در کنار مردم کشورش بماند. در حدود ۱سال بعد، در پی بروز درگیری بین هواداران خانم سوچی و طرفداران دولت، بار دیگر سوچی زندانی شد. از آن موقع تا پیش از آزادی سال ۲۰۱۰، سوچی تقریبا بی وقفه در حبس بوده است.

در سال ۲۰۰۳، خانم سوچی در اولین حضور خود در انظار عمومی پس از چندین سال حبس، از پشت دروازه‌های خانه‌اش با عده‌ای از راهبان بودایی معترض ملاقات کرد.

چند روز بیشتر نگذشت که نظامیان برمه برای سرکوب آنچه که جدی‌ترین خطر برای ژنرال‌های این کشور طی ۲ دهه گذشته محسوب می‌شد، دست به سرکوب خشونت‌بار اعتراضات زدند.

از آن زمان تا به امروز، در مواردی معدود به دیپلمات های ارشد بین المللی اجازه داده شده تا با آنگ سان سوچی دیدار داشته باشند. دولت‌های غربی همواره برای آزادی خانم سوچی تلاش کرده‌اند.

سوچی ۲فرزند پسر دارد که یکی از آنها، به نام کیم آریس، ساکن تایلند است. وی صاحب چند نواده می‌باشد که آنها را ندیده است.

آنگ سان سو چی در ۱۳ نوامبر ۲۰۱۰ از بازداشت خانگی خارج شد.

با اجرای فرمان آزادی آنگ ‌سان سو چی،  رهبر مخالفان دولت میانمار و برچیده شدن ایستگاه‌های پلیس در اطراف خانه وی، دوران حصر خانگی این برنده جایزه صلح نوبل سرانجام سپری شد و صدها نفر از حامیان خانم سوچی، وی را در مقابل درب منزلش مشاهده کردند.

پیداست که راه یافتن یک یا چند نماینده ی حزب خانم ... به پارلمان در یک انتخاب میان دوره ای که از بیش از ششصد نماینده ی مجلس تنها چهل و پنج تن از آنان باید از نو انتخاب شوند از لحاظ ظواهر کمّی می تواند کم اهمیت پنداشته شود. اما در واقع آنچه  به این انتخابات اهمیت بسیار می بخشد، علاوه بر ورود رهبر بلامنازع آزادیخواهان برمه به پارلمان، که در حوزه ی انتخابی خود بیش از نود و نه در صد آراء را نیز به دست آورده است، این است که با هلهله های شادی صدها هزار تن از مردم  این کشور که از پیروزی رهبر خود چون جشنی ملی استقبال کرده اند و می کنند دیکتاتورها بار دیگر می بینند که ده ها سال خفقان نیز نمی تواند عشق به آزادی را در یک ملت از میان بردارد. هرچند که نمودارشدن چنین حقیقتی برای چند صدمین بار همه ی نظام های دیکتاتوری جهان را بیش از پیش از مردم و اراده ی آزاد آنان بیمناک می سازد و بر دل های بسیاری از آنان لرزه می افکند، اما چنین واقعه هایی همچنین اخطاری است به همه ی آنها.

این اخطار بدین معنی است که مردم  گاه می توانند با بهره برداری از کمترین فرصتی پایه های خودکامگی آنان را متزلزل کنند و حتی کل نظامی را که بر آن یله داده اند از میان بردارند.

 

دکتر پرویز داورپناه

 ۱۴ فروردين ۱٣۹۱ -  ۲ آوريل ۲۰۱۲

 

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

احذ:

*کتاب « راه من»، زندگی و اندیشه های آنگ سان سوچی، ترجمه ی بیژن اشتری، انتشارات فرهنگ. 

منبع:پژواک ایران


پرویز داورپناه

فهرست مطالب پرویز داورپناه در سایت پژواک ایران 

*به یاد آن مرد بزرگ، معرفی کتاب «با مصدق در خلوتش»  [2021 May] 
* پرویز داورپناه سخنی با تصاحب کنندگان «مهستان»   [2018 Sep] 
*داستان «هموندی» که رئیس شد!   [2018 Jun] 
*داستان «هموندی» که رئیس شد!   [2018 Jun] 
*چرا پوزش خواهی؟   [2017 Dec] 
*لجن پراکنی پیرامون قتل معصومه مصدق، نوه زنده یاد دکتر محمد مصدق   [2017 Nov] 
*دفتر هنر، ویژه ی محمد مصدق  [2017 Oct] 
*چه نباید کرد؟ انتقاد سازنده آری، تحقیر کوبنده نه !  [2017 Sep] 
*حراج «نشان مصدق» در آلمان ‏  [2017 Jun] 
*پرویز داورپناه ‏ کتاب دیگری از شیرین سمیعی به نام شاهنشاه ‏  [2016 Dec] 
*‏ معرفی تارنمای رسمی جبهه ملی ایران ــ تهران ‏  [2016 Oct] 
*مشرف شدن یک تجزیه طلب سکولار به خانه خدا ‏   [2016 Sep] 
* از رهبران کارگران و معلمان زندانی حمایت کنیم  [2016 May] 
*«انتخابات» آینده و دوزیست های سیاسی   [2015 Dec] 
*یادی از دکتر حسین فاطمی  [2015 Nov] 
*دست آورد فرانکفورت: قطع امید از سازمانها سیاسی؛ عاقبت کوه موش زایید  [2015 Jul] 
*در سوگ خسرو شاکری زند  [2015 Jul] 
*خسرو شاکری زند؛ در غم دوست شفیق  [2015 Jul] 
*سروده هایی از شاعران میهن دوستِ نامی برای پیرمحمّدِ احمدآبادی(مصدق)  [2015 Feb] 
*افشاء منبع خبر به نفع کیست؟   [2015 Jan] 
*کار ما نیست شناسایی راز گل سرخ  [2014 Dec] 
*یادی از دکتر فاطمی که به دیکتاتور نه گفت و به مردم آری  [2014 Nov] 
*دراویش را تنها نگذاریم وضعیت نگران کننده دراویش گنابادی زندانی / ادامه ی اعتصاب غذا تا سرحد مرگ [2014 Oct] 
*اسماعیل نوری علا چه کسی را می خواهد فریب دهد  [2013 Sep] 
*دانسته ها و پرسش ها در کار سیزدهمین رئیس جمهوری اسلامی  [2013 Jul] 
*قیام ملی ۳۰ تیر، انگیزه های مذهبی و دینی نداشت  [2013 Jul] 
*نگذاریم خانه و مقبره دکتر مصدق در احمد آباد ویران شود  [2013 May] 
*اعتراض به زندانی شدن چهارمین فعال سیاسی ملی گرا  [2013 Apr] 
*مهندس هوتن دولتی را فوراً آزاد کنید  [2013 Apr] 
*سیاست موازنهً منفی مصدق، چرا وصیت او اجرا نشد؟  [2013 Mar] 
*دوستان و دشمنان کنفدراسیون جهانی   [2013 Jan] 
*دیپلماسی فیس‌بوک جانشین دیپلماسی پینگ پنگ می شود!  [2012 Dec] 
*داریوش و پروانه فروهر هرگز نخواهند مرد!  [2012 Nov] 
*از «حجاب اجباری» جهان پهلوان تختی تا یک ادعای واهی!  [2012 Nov] 
*جان بيماران ايرانی در خطر است  [2012 Oct] 
*سکوت معنی دار رفسنجانی در برابر حمله‌ تند روها  [2012 Sep] 
* نگاهی کوتاه بر نقش دکتر مصدق در تاریخ نهضت ملی ایران*  [2012 Sep] 
*همه ی کارگران زندانی را فوراً و بدون قيد وشرط آزاد کنید  [2012 Jun] 
*سروده هایی از شاعران میهن دوستِ نامی برای پیر محمّدِ احمدآبادی (مصدق)  [2012 May] 
*پیروزی تاریخی وعبرت انگیز یک زن مصمم در میانمار  [2012 Apr] 
*نرگس محمدی را آسوده بگذارید!  [2012 Mar] 
*یک نکته ی تاریخی  «زندان شهربانی [و ساواک] قتل گاه بسياري از صاحبان فکرهاي روشن و آزاد»* [2012 Mar] 
*"ای مصدق هزار مردی تو"*  [2012 Mar] 
*نوع برخورد دکتر مصدق با انتحابات  [2012 Feb] 
*عدالت خواهد آمد، درست در زمانی که همه امید را ازدست داده اند تقدیم به عزیزان نسرین ستوده، مهراوه، نیما، رضا خندان و مردم مظلوم ایران  [2012 Jan] 
*به یاد دکتر حسین فاطمی، مردی به استواری کوه «مخالفت با دکتر مصدق مخالفت با آزادی و حقانیت است. ضدیت با دکتر مصدق، ضدیت با ملل مظلوم و اسیر و غارت‌زده می‌باشد» دكتر حسين فاطمي [2011 Nov] 
*نگاهی به زندگی هنری مرضيه، چهره شهير و دوست‌داشتنی  [2011 Oct] 
*اشرف علیخانی، ستاره ی شبهای تار اوین را آزاد کنید   [2011 Jun] 
*ایران با فرزاد کمانگر است  [2011 May] 
*سال ۱۳۹۰، سال برکناری دیکتاتورهاست  در قبال جنایت های رژیم و اعدام ها و بازداشت های خودسرانه سکوت نکنیم [2011 Apr] 
*خطر توطئه اسب تروا هنوز بر طرف نشده است  [2011 Feb] 
*ملت ایران تاکنون چنین «دولتمردان» آدمکشی را بخود ندیده است  [2011 Jan] 
*یادی از حسین فاطمی یار وفادار مصدق  سخنان شاهد عینی چاقو زدن شعبان جعفری به دکتر فاطمی  [2010 Nov] 
*شباهت پیامدهای دو کودتا در ایران  [2010 Aug] 
*به سرگردانی و بلاتکلیفی محمد مصطفایی، وکیل محرومان ایرانی پایان دهید  [2010 Aug] 
*رهبری مصدق در قیام ملی سی تیر و کشتی بی سکان جنبش سبز  [2010 Jul] 
*مقام رفیع دکتر غلامحسین صدیقی در نهضت ملی ایران شهامت در لحظه هاي بي نظير تاريخ [2010 Jun] 
*جبهه ملی ایران و کتمان حقیقت  [2010 Apr] 
*فیس بوک قابل اعتماد نیست هشدار به رسانه ها و سازمانهای سیاسی که در فیس بوک صفحه باز کرده اند  [2010 Apr] 
*«ما را حتی امان گریه ندادند»  [2010 Mar] 
*دستگیری ریگی و ادامه دسیسه های مشکوک! سخنی کوتاه در نتایج اتکاء به بیگانگان و پیروی از طرح های شوم آنان  [2010 Feb] 
*تجاوز به حریم خانواده ها توسط مدعیان حکومت عدل علی   [2010 Feb] 
*نگرانی دو چندان از وضعیت دکتر حسین موسویان  [2010 Jan] 
*وضعیت وخیم حقوق بشر در ایران در آستانهً سال نو میلادی   [2010 Jan] 
*تکرار قتل های زنجیره ای جدی است   [2009 Nov] 
*اعدام دکترحسین فاطمی  [2009 Nov] 
*کودتاچیان و رکن چهارم دموکراسی  [2009 Nov] 
*کمتر معلمی است که شرمنده ی خانواده اش نباشد   [2009 Oct] 
*دستگیری خانواده های زندانیان سیاسی   [2009 Oct] 
*حکومت وحشت خامنه ای و ايرانيان ذلت ناپذير   [2009 Sep] 
*صد رحمت به دیوان بلخ!  [2009 Sep] 
*روز پنجشنبه با شعار«جمهوری ایرانی» مردم از اصلاح طلبان عبور کردند  [2009 Aug] 
*درسهای قیام ملی سی تیر و قیام مردمی پس از کودتای انتخاباتی ۲۲ خرداد  [2009 Jul] 
*تشکبل «دولت سایه» در جمهوری اسلامی مبارک!  [2009 Jun] 
*ائتلاف شخصیت های کاذب ایرانی و گروه «کنت تیمرمن» از لابیگران اسرائیل  [2009 May] 
*طبل توخالی اپوزیسیون يا نقدی بر معنی و واقعیت اپوزیسیون  [2009 May] 
*مصدق و کارگران ایران  [2009 May] 
*جشن اول ماه مه، مصدق و کارگران ایران  [2008 Apr] 
*کـُدام انتخابات آزاد با نظارت استصوابی شورای نگهبان؟!   [2007 Dec]