وقتي رديف و قافيه ام مشوش است

وقتي تمام قافيه ام پر غم است

وقتي که خون، شرشره از اشک جاري است

وقتي که روح و دل ام در کبودي است

ديگر نه رنگ و نور، نه فصل و نه بو و طعم

فرقي ميان اين من و آن "مردهِ تن" نمانده است

وقتي رديف و قافيه ام فسرده است

وقتي تمام زمزمه ام، گوره گوره است

وقتي تمام روز و شب ام روزمرگي است

وقتي تمام تلاش ام تباهي است

وقتي تمام رديف ام تهوع است

وقتي که کودک سوري " لهيده" است

وقتي که چشم ها ناظر " ديوارهاي آوار" است

وقتي تمام غربت اين شهرِ دور، سهم من است   

 وقتي رديف و قافيه ي ثانيه ها، هم معلق است

ديگر مرا طاقت "ماندن و بودن" نمانده است

اين شعر را در يکي از افسرده ترين تابستان هاي نا شاد زندگي ام سروده ام.

  7  اوت   2016 

منبع:پژواک ایران