حسرت به سلطانی
شادی سابجی
1 دلا ای دل دلا ! دیدی که زیرک زاده ی حسرت به سلطانی،
2 برای سلطه بر ایران و ایرانی، که محروم است بر آن
3 این چنین اش چند سالی، چِل چل ِچندین ِ چن سالی،
4 چگونه می شود اول ترین عامل، برای تفرقه یا تفرقه سازی،
5 و می شیند به کُرسی ها و می گوید که می خواهد شود خود،
6 عامل ِ اصلی برای اتحاد ِ اتحاد ِ اتحاد ِ هر رقم از نوع ِ ایرانی !
7 چنانش هست زیرک زاده ی اعلا و ارشد تر به این یکتا
8 سپهر تیره ی اکنون ! و خلاق است بسیاران برای دادن ِ
9 حرف و نظر، نوع ِنظر پرداز ِ ِبرترها، درخشان ها، وَ می خواهد خودش
10 تاج وُ کلاه ِ پادشاهی را به سر گیرد بدون رفعه و دعوای ِغاز و نان !
11 تمام ِ هم و غم ِ او به این چِل سال و اندی قرن می باشد همین فقدان ِشاهی ها !
12 نظر دارد که او گردد یکی یک "پادشاه ِمنتخب از راه ِصندوق ها " !
13 که ترکیبی است از نیمی به جمهوری و نیمی هم به سلطانی ِسلطان ها !
14 که یعنی او نباشد چون پدر یا آن جدش، دست ِ نشانده از سر ِبالای والایان !
15 توانایی ندارد که زن اش را در میان هاله ی بوسه وَ آغوش وُ کمی نرمش، به سیرابان !
16 زن اش افتاده در کار ِ ِ اجاره از برای بوسه و آغوش ِ آقایان !
17 بهانه می شود اما هنر اندر هنر بر کار ِ یوگا و مربی جان ِ یوگاها !
18 زن اش گشته گدای ِ روی زیباروی ِ مردان ِ "فرنگی -ورزشی کاران" !
19 و نوش اش باد ، ما هم که بخیل ِ عشق و آغوش ِ محبت هم نمی باشیم اکنونان !
20 غرض این است، اویش ادعا دارد که سیرابه کند مردم به آن ایران !
21 ولی اما علیل وُ بدعلیلان است بر یک همسر و آن سه ، به فرزندان !
22 خودش افتاده در آن مجلس ِبلژیک و آن آمفی تئاتر ِ استراسبورگان !
23 به دنبال ِکلاه ِ پُر پَر ِطاووس ِتخت ناز ِ طاووسان ِ تهران است وُ
24 روی اش هم چو روباهی به سوی ِ مردم ِ داغیده ی ایران ! و مایوس است از
25 دربار ِ استعمار ِ اربابان ِ والایان ! وُ اکنون که به این ساعت، گل آلود است،
26 بسیاران وُ بسیاران ! فضای ِخاور ِنزدیک وُ آن خاورمیان، غرقه به آن خونان،
27 به دنبال یکی صید است ، صید ِ تاج ! ، صیّاد ِزرنگ ِما ! رَوَد با خط ِ مامان جان ،
28 به سوی این رسانه آن رسانه، آن بُلن گوهای ِ پُر بوق ِ از آن ِ جان ِ اربابان !
29 و صیّاد ِزرنگ ِما، فقط دنبال ِتاج ِخود، که حسرت مانده اما شاهی ایران !
30 و شعرم رو به پایان است وُ آری مطمئن باشد که او میرد به تبعیدش دهان بازان!
31 به ناکامی ِ شاهک جان ! نمی گردد شهنشاهی دگر ، در تارک ِ تاریک ِ آن ایران !
32 که در اقبال ِاو شاهی نمی باشد، به فردا رادیو، گوید مداوم ها، نمی خواهد ولی
33 "سهم ِ چنان چربی برای خود" ! دوشنبه او سخن گوید از آن جمهور ِ جمهوران !
34 به یک آتش، سه شنبه یاد ِ او رفته است آن چیزی که ریسیده به شیوای کلام ِ
35 آن یکی دیروز ِ دیروزان ! جلوی مردم ِ تبعیدی ایران ! یکی داده است او وعده ،
36 برای برق ِ خورشیدی که مجانی شود توزیع در ایران ِ ایرانی ! نمی گوید
37 مهندس های ایرانی همه خندند بسیاران به این "وعده-فریب ِ" روبه شاهی !
38 گرانگونه ترین برق است در دنیا ، همین یک برق ِ ناب ِ خوب ِ سبز وُ زرد ِخورشیدی !
39 ولی محروم چون گشته است از شاهی، به حاتم بخشی پوچی دهد وعده به این سَبکی،
40 برای برق ِخورشیدی ! که ناممکن بود، امر ِمحال ِعلمی ِ توزیع ِبرقش هم به مجانی !
10 می 2024 برابر با 21 اردیبهشت ماه 1402
فرانسه ، در سایه سار دریاچه، حومه ی اندیشه ورزی برای ایران و ایرانی
پانوشت شعر:
=======================================================
از نظر زبان شناسی دو کلمه ی "فرنگی -ورزشی کاران" در مصرع 18 با خوانش سکون در هر دو حرف ی، و "وعده-فریب ِ" در مصرع 36 با خوانش سکون در حرف ه، دو نو آوری این شعر و این شاعر گوشه نشین در حوزه ی زبان شناسی است که از ترکیب لولایی دو کلمه و سکون کردن حرف آخر در محل اتصال لولایی در بخش دیگری از کلمه روی داده است. این نوآوری در راستای مفتضیات وزن شعر رخ داده است، ولی وظیفه ی اصلی هر شاعر قبل از تعهد اجتماعی و تاریخی، و بازی با وزن و قافیه، کار زبان شناسی و خلاقیت واژگانی است !
منبع:پژواک ایران
