1     الا ای همسر  ِسابق ! رذالت پیشه ی رجّاله ی دائم !

2     مبارک باد میلادت، که امروز است، ای میمونکِ قاتل !

3     تو کُشتی عشق و احساس ِ دل آن، شاعرِ عاشقدل واله !

4     تو کُشتی با یکی شلاقِ زورِ و پولک حاصل شده، حمالک ِ دائم !

5    به تن شوخی کشاندی پیکرِ زنگاره ی زشت ات، به هر جایی !

6     زناکاری پنهانی ! و لواط ات  !، که طبل شهرها گردیده و گردید با خانی !

7     چه صد ها "عُقدهمخوابی" ، به تن های زنانِ خارجی داری به افکارت،

8     چه بس مفعولک ِ مغفوله ی آن مرد و این مردی که ژن هایش اروپایی ست ...

9     الا بدبخت ِ روشنفکر  ِ دل کوران ! الا مفعول  ِ پول و جاهک ِ یک روزه ی دنیا،

10     الهی، صد الهی، صد هزاران مرتبه نفرین ِ شیطان، حضرت ِ شیطان

11     نشیند بر یکی یک لقمه ایی که بر دهان داری ، به بازوی کثیف ِ هرزه ی پیکر،

12     که پایت قطع می گردد به دزدی های اسباب ِ سرای خانه ی آن شاعر  ِشیدا،

13     که پایت قطع می گردد که پای شاعر  ِ تبعید را کردی چنانش قطع بر خانه،

14     مبارک باد میلادت که امروز است و شاعر هم به یادش هست، رجّاله !

فرانسه، حومه ی یک دریاچه ی شاعرانه

18 اوت 2023 میلادی برابر با 27 مرداد ماه 1402 شمسی

پانوشت شعر:

==================================================================

نکته ی اول: کلمه ی رجاله ی در مصرع اول و مصرع چهاردهم پایانی، شعر به صورت رجّاله ، با تشدید روی حرف جیم آورده شده است  که براساس اختیارات شاعرانه، یا لیسانس شاعرانه، این دخل و تصرف شده است تا تاکیدی مضاعف در خوانش ایجاد شود و تاکیدی باشد بر معنای کلمه که سفلگان، فرومایگان و اراذل و اوباش. پرده ی نمایش این شعر به صورت خطابه ی منادا با رجاله شروع و با تبریک به رجاله خاتمه می یابد. این شعر یک نمایشنامه ی کوتاه به صورت خطابه است که به صورت قالب شعری در 14 مصراع نوشته شده است و باید در حدود 5 دقیقه و نیم اجرا شود.

نکته ی دوم: کلمه ی نو آوری شده ی "عُقدهمخوابی"،  در مصرع هفت ام این شعر مشتق شده از عقده ی همخوابگی است که سه حرف داخلی این دو کلمه براساس اختیارات شاعرانه، یا لیسانس شاعرانه، دخل و تصرف شده است تا از دو کلمه با رابطه ی مضاف و مضاف الیه ، یک کلمه ی صفت منسوبی جدید استخراج شود.

نکته ی سوم: همچنین دو کلمه ی حمالک و جاهک ، در این شعر در دو مصرع 4 و مصرع 6  هر دو در ترکیب با کاف تصغیر، از کلمات حمال و جاه ، مباشند که این هم نوآوری واژگانی زبانی شده است.

منبع:پژواک ایران