راه برون رفت از بن بست
منوچهر تقوی بیات
به یاد داشته باشیم که چه در درون کشور و چه در بیرون کشور گوهر مردم ایران یکی است. ما از یک خاک و آب برآمده ایم و آبشخور ما یک فرهنگ است. تک تک یاخته های ما از خاک ایران است. فرهنگ کشور ما باستانی و بزرگ است. این بزرگی فرهنگی را کسی در جهان نمی تواند ندیده بگیرد. این بزرگی فرهنگی در مردمان ما بیماری خود بزرگ بینی پدید آورده است. در گفتار، در رفتار، در خموشی و در نگاه بیشتر مردمان مان به ویژه کسانی که کداخدایی کرده باشند این شیوه ی خود بزرگ بینی دیده می شود. این بزرگی بینی اما میرا و مردنی است. فردوسی بیش از هزار سال پیش مردنی بودن مردم (انسان) و بزرگی او را یاد آور شده است. بنا بر فردوسی کیومرث نخستین کس از مردمان در جهان است. او می گوید:
کیومرث شد بر جهان کدخدای
نخستین به کوه اندرون یافت جای
کیومرث؛ گیه مرتِ، واژه ای اوستایی است. گیه به معنی جان و مرتِ مردن است . گیه مرت زنده ی مردنی کسی است که خواهد مرد. اما کلید همه ی بندها نیز در دست همین مردم است.
چو زین بگذری مردم آمد پدید
شد این بندها را سراسر کلید
کلید همه ی بندها خرد مردم است. مردم یعنی آدمی بدون خرد جانوری دو پا است. خرد برآیند دانش و آزمون مردم در زندگی است.
خرد چشم جان است چون بنگری
تو بی چشم شادان جهان نسپری
خرد چشم جان است و مردم بدون خرد هم کور و هم ناشادمان خواهد بود. آزمون و دانشی که از آزمون برآمده باشد برای مردم جهان خرد را پدید می آورد. خرد هنگامی کارآیی دارد که همه سویه و همگانی باشد. آن خردی همه سویه و همگانی است که از همگرایی و هم اندیشی همگان پدید آید. دو چشم و یک مغز کمتر از چهار چشم و دو مغز، تیز بینی و ژرف اندیشی دارد. اگر ما بتوانیم از تیزبینی و ژرف اندیشی شمار بیشتری از هم میهنانمان بهره بگیریم بازده آن چندین برابر خواهد شد. دشمنان ما و دست نشاندگان آنان در ایران هم ما را از هم اندیشی و رایزنی باز می دارند و هم ما را به جان هم می اندازند تا بتوانند کشورمان را غارت و چپاول کنند. برای جلوگیری از این ترفند بیگانان ما باید راه هایی برای هم اندیشی و همسازی با یکدیگر بیابیم.
در ایران ده ها سال است که به فرمان بیگانگان راه برپا کردن حزب یا سازمانی سیاسی را بر مردمان بسته اند. وابستگان و گماشتگان همان بیگانگان در ایران، مردمان میهن ما را از هم اندیشی باز می دارند. هرجا حزبی یا انجمنی برپا می شود هموندان آن را بازداشت و زندانی نموده و یا آنان را شکنجه کرده و می کشند. هنوز راه هم اندیشی و همسازی سد در سد بسته نیست، انجمن ها و شوراهایی هستند که می توانند در کارهایی که به فرمانروایی کاری ندارد و تنها برای رایزنی در پیشه و کار است با هم همکاری و همراهی کنند. شایسته است که نمایندگان این انجمن ها، شوراها و سندیکاها به همراه آزادگانی که در زندان ها هستند کنگره یا همایشی برای رهایی میهن ما پدید آورند. اگر ما یاد بگیریم به یکدیگر گوش بدهیم و راه درست هم اندیشی را بیابیم، می توانیم راه رهایی را هم هموار کنیم.
دولت های دست نشانده ی بیگانگان مردمان میهن ما را به بهانه های گوناگون از یکدیگر دور کرده اند و با دروغ هایی که در میان ما می پراکنند ما را از هم بیزار می کنند. با دروغی به نام دین ما را به خونخواهی از یکدیگر وا می دارند. مهدی اخوان ثالث در دیماه ۱۳۳۴ در باره ی دروغ بودن دین سروده است: « ... بِهِل کاین آسمان پاک چراگاه کسانی چون مسیح و دیگران باشد، که زشتانی چو من هرگز ندانستند کان خوبان پدرشان کیست یا سود و ثمرشان چیست؟...» کسی به این سخنان ناب نیاندیشید و بیست و سه سال پس از آن روزگار در سال ۵۷ خردجالی( نه دجالی!) به نام خمینی ندای دینداری سر داد و بسیاری به دنبال او روان شدند و بزرگترین سیاه روزی را بر سر مردمان میهن ما فرود آوردند.
به هم گوش سپردن و با هم اندیشیدن راه رهایی ملت ماست. شست و هفت سال از این پیام فرهیخته ی مهدی اخوان ثالث می گذرد. مردمان میهن ما روز به روز به دروغ بودن دین بیشتر آگاهی یافته اند. ما باید بکوشیم تا این دروغ را رسوا کنیم و مردمان میهن خود را از بند دین رهایی بخشیم. دین دروغی است که از راه سنت و آیین های دروغین در میان مردمان ریشه می دواند و شیادان دین فروش از راه گسترش دادن این دروغ به سروری و فرمانروایی مردمان ما رسیده اند. می توان گفت همه ی کسانی که به دین باور دارند از سر ناآگاهی و بی دانشی است زیرا دانش های گوناگون نشان داده است که پیامبران و پیروانشان جز گفتار تهی چیزی در چنته ندارند. هنوز هستند کسانی که در دانشگاه های بلندآوازه ی جهان استادند اما خرافه های دین را از اندیشه ی خود پاک نکرده و نَزُدوده اند. بنیان همه ی ادیان ابراهیمی بر گمان استوار است. گمان می رود که موسی هزار و چهار سد سال پیش از میلاد می زیسته است. گمان می رود که عیسا مسیح ۲۰۲۲ سال پیش پا به جهان نهاده است. به گفته آخوندها و پیروان دین اسلام محمد نیز ۱۴۰۱ سال پیش خود را فرستاده خدا نامیده است. این گمان ها و گفتارها پایه و پشتوانه ای از دانش دانشگاهی ندارد. در برابر این گمان های بی پایه دانشمندان جهان در یازدهم ژوییه ۲۰۲۲ در تلسکوپ ستاره شناسی جیمز وب، کهکشان هایی را دیدند که"۸/۱۳" میلیارد سال نوری از زمین دورتر بود.( نور شتابی برابر با سیصد هزار کیلومتر در ثانیه دارد یعنی نور در یک ثانیه(۵/۷) بار زمین را دور می زند.)
هر سال برابر با ۳۱۵۳۶۰۰۰ ثانیه است. نور هر سال۰۰۰, ۳۰۰ ×۳۱۵۳۶۰۰۰ کیلومتر آسمان را می پیماید. یک میلیون سال برابر با , ۰۰۰, ۰۰۰,۱×۰۰۰, ۳۰۰ ×۳۱۵۳۶۰۰۰ کیلومتر در ثانیه است و یک میلیارد سال نوری برابر با ۰۰۰, ۰۰۰,۱×۰۰ ,۰۰۰, ۰۰۰, ۰۰۰, ۳۱۵۳۶۰۰۰ کیلومتر در ثانیه است. "۸/۱۳" میلیارد سال نوری از زمین یعنی: (۸/۱۳)× ۰۰۰, ۰۰۰,۱×۰۰ ,۰۰۰, ۰۰۰, ۰۰۰, ۳۱۵۳۶۰۰۰ چگونه می شود چنین دانشی را با داستان بی پایه و فانتزی ابابیل که ۱۴۰۱ سال پیش نوشته شده است، سنجید؟ ( در آیه سوم از سوره ی فیل چنین آمده است: وَأَرْسَلَ عَلَیْهِمْ طَیْرًا أَبَابِیلَ).
راه رهایی کشور ما از بن بست فرهنگی، اجتماعی و سیاسی کنونی آنست که به دانش روی بیاوریم و با رایزنی گروهی و حزبی به دنبال آزادی برای هم میهنانمان باشیم و یا به گفته ای دیگر از پیام جهانی شده ی "زن، زندگی، آزادی" پیروی کنیم.
منوچهر تقوی بیات
سوم آذرماه ۱۴۰۱ خورشیدی برابر با ۲۴ نوامبر ۲۰۲۲ میلادی
منبع:پژواک ایران
