مرگ آیت الله قتل عام، عضو هیئت مرگ و صادر کننده و تاییدکننده حکم مرگ بیشماری از بیگناهان و یکی از جنایتکارترین مهره های دستگاه قتل و سرکوب جمهوری اسلامی به همراه امیر عبدالهیان وزیر خارجه جنایتکار رژیم و چند تن دیگر از مهره های سرکوب جمهوری اسلامی موجی از شادی را در میان مردم به ستوه آمده از ظلم و جنایات این رژیم، باعث گردید.

 از همان دقایق اولیه درج خبر احتمال حادثه برای بالگرد حامل این جنایتکاران، موج عظیمی از واکنش های شادمانانه و آرزوها برای زنده نماندن سرنشینان این هلی کوپتر، در فضای مجازی براه افتاد و مردم ایران به شیوه رایج خود فضای مجازی را لبریز از جک ها و لطیفه های گزنده و نیشدار کردند.

 در فرهنگ همه ملت ها و بویژه در فرهنگ ما ایرانیان، احترام به درگذشتگان و فراموشی خطاهای مرتکب شده آنها در زمان حیاتشان و عدم شادمانی آشکار از مرگشان، وجود دارد. اما چه می شود تا مردمی بدون هیچ هماهنگی و هیچ درخواستی، خودخواسته و یک صدا چنین واکنش گسترده ای را به نمایش می گذارند. ۴۵ سال حکومت قتل و جنایت و شکنجه، تاراج دارایی ها و ارزش های اجتماعی و انسانی و تروریسم و شرارت آشکار در ایران و جهان، این جنایتکاران را در چشم مردم ایران به اشغالگران بی رحم و خونخواری بدل کرده که به چیزی جز نابودی فیزیکی آنها رضایت نمی دهند.

این شادمانی حق طبیعی مردم است. شادمانی برای مرگ کسانی که دستشان به خون جوانان بیشمار این سرزمین آغشته است، واکنشی درون جوش و انعکاس خشم فروخورده ای است که فوران بیشتر آن در زمانی دیگر، بنیاد جنایتکاران را برخواهد داشت.

 اما در کنار این شادمانی بزرگ یک نگرانی و افسوس به جا و واقعی هم وجود دارد. افسوس و خشم از فرار این جنایتکاران از میز محاکمه. افسوس از برملا نشدن تمام ابعاد خشونت و جنایات آنها. افسوس از قرار نگرفتن آنها در جایگاهی که بیشمارانی را در همان جایگاه قرار دادند و بی هیچ عدالتی و با منتهای خشونت به مرگ محکوم کردند.

رویای همه دادخواهان و آرزوی همه خانواده های قربانیان ظلم و جنایات عناصری نظیر رئیسی، محاکمه آنها در یک دادگاه عادلانه و مردمی است. دادگاهی نظیر دادگاه حمید نوری که هم جنایات آنها را در چشم مردم ایران و جهانیان آشکار کند و هم مجازاتی مناسب با اعمال جنایتکارانه اشان نصیب آنها نماید.

آرزوی مردم ایران و همه دادخواهان سرنگونی این رژیم و محاکمه همه جنایتکاران و پشتیبانان آنها در چنین دادگاهی است، هرچند خوشحالی از مرگ فیزیکی زودرس آنها را نمی خواهیم و نمی توانیم پنهان کنیم.

 پس تبریک به همه دادخواهان. تبریک به خانواده های قربانیان سالهای قتل و جنایت رئیسی. باشد تا این مرهمی باشد بر زخم های پدران و مادرانی که فرزندان خود را با حکمهای این جنایتکار از دست دادند، بویژه پدران و مادران قربانیان اسیرکشی ۶۷، پدران و مادران خاوران جاویدان.

منبع:پژواک ایران