چرا ایران را دوست دارم؟
فاضل غیبی

این روزها در میان ایرانیان کلیپی دست به دست می گردد که در آن آخوندی می گوید: «ما حق‌پرست هستیم، (مثل شما ایرانیان) خاک‌پرست نیستیم و خاک ایران یا جای دیگر برایمان فرقی نمی کند!» در این چهل سال گذشته آخوندها چنان یاوه‌هایی گفته اند، که اغلب ایرانیان جز پوزخند، جوابی برایشان نداشته اند. اما متأسفانه  از یک سو  آنان روز به روز وقیح‌تر شده اند و از سوی دیگر بخشی از نسل جوان را چنان مغزشویی کرده‌اند که برای چنین یاوه‌هایی گوش شنوا دارند.

 اما واقعاً به گویندۀ سخنان بالا چه می توان گفت؟  به  کسی که به حساب خود با تحقیر ایرانیان خود را در جایگاهی برتر قرار می دهد! کسی که در بدویت خود فقط " پرستش" می شناسد و همۀ عمر  از "دوست داشتن" محروم بوده است! او جز خاکساری و زبونی در برابر "حق" نمی داند و تصور می کند  که با حقارت و زبونی، بهشت را نصیب خود خواهد کرد.

اما ما ایرانیان کسی یا چیزی را نمی پرستیم، بلکه دوست داریم. پدر و مادر خود را، نزدیکان خود را، شهر خود را، میهن خود را و بالاخره جهان خود را سرافرازانه دوست داریم. و اگر بخواهیم، "حق" را هم دوست داشته باشیم، دوست داشتن ما دو طرفه و  برابر است.

به آخوند مزبور باید گفت، تو چون فقط خواری و خاکساری را می شناسی، می‌کوشی که دیگران را نیز خوار کنی. وگرنه چگونه می‌توانستی مردمی را "نجس" بنامی و به شکنجه و مرگ گروهی دیگر حکم دهی؟ هیچگاه دوست داشتن را تجربه نکرده‌ای، تا چه رسد به عشق که والاترین جلوه‌اش میان زن و مرد شعله می زند و تو نمی‌دانی که فقط میان دو همسر می تواند پدید آید؛ وگرنه مخالف چند همسری بودی، زیرا آن را مانند ما، سقوط عشق به فحشای جنسی و مِلکی می یافتی. 

وانگهی روی دیگر دوست داشتن،  این خوشبختی است که پدر و مادر و نزدیکانی دوست داشتنی داشته باشیم؛ در میهنی پرموهبت بالیده و در جهانی پرشکوه با میلیاردها هم‌نوع همزیستی ‌کنیم. اینکه می‌گویی: "خاک ایران یا جای دیگر برایمان فرقی نمیکند" ، نه آنکه بویی از جهان وطنی برده باشی، بلکه می‌خواهی بدویت خود را از بیابان‌های عربستان به خیابان‌های پایتخت‌های جهان گسترش دهی!

اما، آخوندها به کنار، پرسیدنی است که آیا آنچه از ایران پس از چهار دهه ایلغار حکومت اسلامی بجا مانده، واقعاً دوست داشتنی است؟ ما ایرانیان جز آنکه در دامان ایران بالیده‌ایم و به زبان و فرهنگ و آدابش مأنوسیم به چه چیز آن دلبسته‌ایم؟

نخست باید توجه داشت که هیچکس هرگز ضعف‌ها و نارسایی‌های دیگری را دوست ندارد، بلکه بخاطر ویژگی‌های مثبت‌اش، به او مهر می ورزد. همینطور ما نیز "دشت های فراخ و کوه های بلند" ایران را دوست می داریم و مهر و صفای هم‌میهنانمان را.  ایران برایمان نه آن نکبتی است که امروزه بدان دچار شده، بلکه "گوارایی حس وطن" است که آن را در دامن "مادرهای خوب و پدرهای مهربان" تجربه کرده‌ایم و بالاخره دلبستگی به گذشتگانی است که در درازنای تاریخ، فروغ انسانی دمیده در این چهار راه جهانی را پاسداری کرده اند و در غزل حافظ و سرایش فردوسی بازتاب داده‌اند.

اما آیا برای آنکه بتوانیم ایران امروز را دوست داشته باشیم باید بر واقعیت ها چشم بپوشیم و از آن تصوری دلفریب  بپردازیم؟

برتولت برشت در این باره سخن جالبی دارد، که می تواند کمک کند.  او از قول  "آقای کوینر" می پرسد: «شما اگر کسی را دوست داشته باشید، چه می‌کنید؟» و جواب می دهد: «من از او طرحی می ریزم و می کوشم که به آن نزدیک شود.».  «طرح به او نزدیک شود؟» «نه، او به طرح!»

صرفنظر از آنکه پیشنهاد برشت نمی تواند در مورد انسان‌ها درست باشد، اما می‌تواند در مورد محیط زیست به کار رود. بدین صورت که، شایسته است از منزل  و میهن خود طرحی نیک بپردازیم و بکوشیم تا آن طرح و تصور تحقق یابد.

البته که پس از برکناری حکومت اسلامی، نوسازی صنعتی و اقتصادی کشور با استفاده از بالاترین سطح تکنولوژی، اولویت دارد، اما  چنین نوسازی به بازیافت هویت فرهنگی منجر نمی شود و اگر بخواهیم ایران به ویژگی‌هایی شناخته شود که پدران و مادران ما در پیدایش آن کوشیده‌اند، باید آنها را بشناسیم و در راه بازسازی آنها نیز بکوشیم. در آن صورت به آن چنان خودآگاهی فرهنگی  و ملی دامن زده خواهد شد که بدان جوانان ایرانی دیگر پای منبر آخوند نخواهند نشست.

تخت جمشید را اغلب ایرانیان می‌شناسند، اما شاید کمتر کسی بداند که پیش از آتش گرفتنش در طول دو سده باشکوه‌ترین بنای جهان بوده است. یادگار دیگر  "کاخ سفید" است، که  عرب‌ها  خرابۀ بجامانده از آن را، "طاق کسری" نامیده‌اند.

پیش از آشنایی با "کاخ سفید" لازم است که بدانیم امپراتوری ایران از همان ابتدا همواره با حملات قبایل بیابانگرد آسیای میانه ("تورانیان" ) روبرو بوده است. چنانکه کوروش بزرگ نیز جان خود را در جنگ با آنها از دست داد. با توجه به این که قبایل مزبور یکی پس از دیگری از شمال و شرق به ایران‌شهر می‌تاختند، پایتخت‌های امپراتوری (مانند شوش و استخر) در مناطق جنوب غربی قرار گرفته بودند. سلوکیان نیز پایتخت خود "سلوکیه" را در ساحل رود دجله، یعنی دورترین نقطه از شمال شرقی امپراتوری، بنا کردند. اشکانیان نیز با آنکه خود از پارت (خراسان بزرگ) برمی‌خاستند  دیری نگذشت که "صددروازه"(نزدیک دامغان) را واگذاشتند و در همان کرانۀ دجله درست روبروی سلوکیه شهر تیسفون را بعنوان جواب معماری ایرانی به  معماری یونانی ساختند و آن را از سدۀ دوم پس  از میلاد پایتخت کردند.

.تدبیر این بود که پس از رسیدن خبر حملۀ مهاجمان به شهرهای مرزی، پایتخت فرصت کافی داشت تا سپاهی برای مقابله با متجاوزان فراهم آورد. (بدین دلیل که امپراتوری ایران به سبب ساختار ساتراپی، از سپاه مرکزی برخوردار نبود و هربار باید شماری از ساتراپ‌ها نیروی کمکی می فرستادند.  وانگهی ایران در شرق با مهاجمان بیابانگرد و در غرب با لشگر منظم لژیونرهای رومی روبرو بود و برای مقابله با هر یک نیز به سپاهی با ویژگی‌های دیگر نیاز داشت. )

با چنین تدابیری امپراتوری وسیع ایران توانست در چهار سدۀ آتی با وجود دشمنان شرقی و غربی، دوران نسبتاً آرامی را بسر آورد و پایتخت با شکوهش هرچه ثروتمندتر و گسترده‌تر شود. ایرانیان نیز در روبنای خانه‌های تیسفون از مرمر سفید استفاده می کردند و به شهر تیسفون در برابر سلوکیه منظره ای رویایی بخشیده بودند که "کاخ سفید" را همچون نگینی دربرمی گرفت. که آنهم از مرمر سفید با صفحات مسی طلاکاری شده پوشیده بود.

کاخ سفید (با وسعت 365x275متر) نمای ساختمانی شش طبقه را به نمایش می‌گذاشت که بنوبۀ خود "طاق کسری" را دربر گرفته بود. روی گشادۀ طاق کسری در نزدیکی کاخ شاهی، میهمانان را به بارگاه پرشکوهی دعوت می‌کرد، که در آن بهترین دست‌آوردهای هنر تزیینی ایرانی، از جمله "فرش بهارستان" (27x 27متر)  به چشم می خورد. طاق کسری با طرح یگانۀ خود، در مقایسه با پارتئون (43.4) و "ایاسوفیه" (31.5متر) دومین طاق بلند دوران به شمار می‌رفت.    

با این وصف پرسیدنی است که آیا ایرانیان از خطر حملۀ  اعراب خبر نداشتند، که چنین گوهری را در کنارۀ عربستان ساخته بودند؟ واقعیت این است که ایرانیان، برخلاف چینیان، بجای دیوارکشی، برای پیش‌گیری از حملات بیابانگردان  تدابیر مؤثرتری اندیشیده  بودند. از جمله برای پیش‌گیری از حملۀ صحراگردان عرب، دو قبیلۀ بزرگ (لخمیان و قسانیان) را در منطقۀ مرزی اسکان داده بودند تا مانعی در برابر حملات احتمالی باشند.

 اما می‌دانیم که با همۀ این تدابیر وقتی که قبایل عرب زیر پرچم اسلام متحد شدند، ابتدا بر امپراتوری روم شرقی و سپس بر ایران یورش آوردند و هیچ مردم متمدنی در برابرشان یارای مقاومت نداشت و هنگامی که تیسفون را تسخیر کردند، مانند آن بود که سر از بدن امپراتوری ایران جدا شده باشد،  زیرا دیگر امکان بسیج لشگری کارساز فراهم نبود و مقاومت های پراکندۀ ایرانیان یکی پس از دیگری درهم شکست.

 شمار جنگجویان عرب را هنگام تسخیر پایتخت  سی هزار و حداکثر 60هزار نوشته اند. آنان شهری را تسخیر کردند که در آن هنگام نیم میلیون جمعیت داشت و در مقایسه با رُم (یک میلیون) و کنستانتینوپل (400هزار) دومین شهر بزرگ نیم کرۀ غربی به شمار می رفت.  

 پرسشی را که می توان در برابر آخوندهایی که میهن‌دوستی ایرانی را تحقیر می کنند گذاشت، این است که  جنگجویان عرب با چنین شهر زیبایی چه کردند که بزودی جز ویرانه‌ای از آن بجا نماند و مهمتر از آن، بر سر نیم میلیون ایرانی تیسفون  چه آمد؟

 

 

 

منبع:پژواک ایران


فاضل غیبی

فهرست مطالب فاضل غیبی در سایت پژواک ایران 

*نه، لایق رستاخیز مهسا نبودیم!  [2024 Feb] 
*لایق رستاخیز مهسا نبودیم؟  [2024 Jan] 
*حملۀ خارجی به مراکز نظامی حکومت اسلامی؛ آری یا نه؟   [2023 Nov] 
* توهم دربارۀ «کشور مستقل فلسطین» را به دور افکنیم!  [2023 Nov] 
* حافظ، «دیوانۀ سرسامی» یا «فرزانۀ جاودانی»*  [2023 Nov] 
*مرز میان انقلاب و ضد انقلاب در انقلاب مشروطه  [2023 Aug] 
*دوچهرگی، بلای جان ایران  [2023 Jul] 
*رستاخیز مهسا زنده است  [2023 Jun] 
*میانه‌روی دمکراتیک، تنها راه نجات ایران  [2023 May] 
*جای بهائیان در رستاخیز نوین ایران خالی است!  [2023 Apr] 
*منشور مهسا و «کارناوال منیّت»  [2023 Mar] 
*رستاخیز همۀ ایران‌دوستان  [2023 Mar] 
*رستاخیز زن زندگی آزادی، اتوبوس نیست!  [2023 Feb] 
*رستاخیز زن زندگی آزادی را دریابیم!  [2023 Jan] 
*از «سلطنت» تا «پادشاهی»؛ تفاوت از زمین تا آسمان  [2023 Jan] 
*ایران «تاریخی» را پس می‌گیریم!  [2023 Jan] 
*دین «خدای رنگین کمان» !  [2022 Dec] 
*ترس از که و باک از چه؟  [2022 Nov] 
*آقای «هالو»، از جوانان ایران بیاموزید!  [2022 Oct] 
*ویژگی‌های رستاخیز نوین ایران کدامند؟  [2022 Oct] 
*پایان اسلام در ایران  [2022 Sep] 
*با اندیشه به سوی همبستگی  [2022 Sep] 
*چرا ملاها کمر به نابودی بهائیان بسته‌اند؟  [2022 Aug] 
*الفبای انقلاب  [2022 Jun] 
*بزرگ‌ترین دروغ قرن بیستم  [2022 May] 
*آیا می‌توانیم اقتدار ملاها را درهم بشکنیم؟  [2022 Apr] 
*اوکرائین و نبرد برای دمکراسی  [2022 Apr] 
*چرا «جریان چپ» هوادار پوتین است؟  [2022 Mar] 
*یونانیان همسایۀ «بربرها»   [2022 Feb] 
*کالبدشناسی یک پندار  [2022 Jan] 
*منطق‌گریزی اسلامی، عامل سقوط ایران   [2021 Dec] 
*من از اسلام می‌ترسم!‏  [2021 Sep] 
*با شادی به سوی آزادی  [2021 Aug] 
*فلسفه سیاسی ازلیان و بهائیان/ بخش دوم  [2021 Jul] 
*فلسفه سیاسی ازلیان و بهائیان بخش نخست  [2021 Jun] 
*خطر پوپولیسم و پایان دمکراسی   [2021 Jun] 
*رهبر انقلاب مشروطه که بود؟   [2021 May] 
*نقدی بر کتاب «مشروطه نوین»  [2021 Apr] 
*در جستجوی راه‌ نوین برای گذار از حکومت اسلامی  [2021 Mar] 
* ویژگی‌های «چپ نوین» کدامند؟  [2021 Mar] 
*به سوی آینده  [2021 Feb] 
*بهائیان بر سر دوراهی  [2020 Dec] 
*در ستایش ناسیونالیسم و ملّی‌گرایی  [2020 Dec] 
*بارکشان غول بیابان   [2020 Nov] 
*مقایسه‌ی رضاشاه با آتاتورک نابجاست زیرا…   [2020 Nov] 
*از ترامپ بیاموزیم!   [2020 Oct] 
*موانع مبارزه با حکومت اسلامی   [2020 Sep] 
*ْ چرا شاهان معاصر ایران خودکامه شدند؟   [2020 Aug] 
*سخنی با شاهزاده رضا پهلوی  [2020 Jul] 
*ملی‌گرایی تنها راه نجات ایران   [2020 Jul] 
*هیچکس ناموس هیچکس نیست!  [2020 Jun] 
*رسانه‌ها در خدمت بحران‌آفرینی   [2020 Jun] 
*دربارۀ انگیزه و راهکار جنبش چپ   [2020 Apr] 
*دربارۀ آزادی عمل پادشاهان ایران در دوران اشکانی و ساسانی مداومت در دگرگونی [2020 Mar] 
*تا فرصت از دست نرود!  [2020 Mar] 
*شرکت در «انتخابات» مخالف سرافرازی انسانی است  [2020 Feb] 
*فلسطین خوشبخت!  [2020 Feb] 
*پیشنهاد؛ اخراج حکومت اسلامی از سازمان ملل متحد   [2020 Jan] 
*چرا بهائی هستم؟   [2020 Jan] 
*درباره فرهنگ مبارزه با حکومت اسلامی  [2019 Dec] 
*نقدی بر کتاب «تأملات دیرهنگام» نوشته محمود صباحی  [2019 Oct] 
*آیا می‌توان بر «دینخویی» ایرانی غلبه کرد؟   [2019 Aug] 
*نامۀ محفل ملی بهائیان آمریکا و کانادا خطاب به رضا شاه  [2019 Jul] 
*فشار گازنبری بر رژیم دو بُنی ‎  [2019 Jun] 
*خود را از آمریکا‌ستیزی برهانیم   [2019 Jun] 
* نُتردام ما کجاست؟   [2019 May] 
*آیا ایران آینده بهائی خواهد بود؟  [2019 Apr] 
*چرا اپوزیسیون برنمی خیزد؟   [2019 Apr] 
*چپ‌گرایی، شیشۀ عمر حکومت اسلامی  [2019 Mar] 
*پس از چهل سال کجای کاریم؟   [2019 Feb] 
*«راست ملّی» در برابر «چپ ضد ملّی»  [2018 Dec] 
*پادشاه انتخابی، ضرورت تاریخی  [2018 Dec] 
*منتظر چه هستیم؟  [2018 Nov] 
*پیشنهادی به فَرَشگرد  [2018 Nov] 
*بحران سیاسی اروپا از کجا می آید؟  [2018 Oct] 
*آشتی ملی را نمی‌توان دور زد!   [2018 Oct] 
*ملایان، برندگان سه انقلاب  [2018 Sep] 
*غول‌های رسانه‌ای و حکومت اسلامی  [2018 Sep] 
*چرا ایران را دوست دارم؟   [2018 Aug] 
*کجا ایستاده‌ایم؟   [2018 Aug] 
*اگر صبر کنیم و امید داشته باشیم…   [2018 Aug] 
*«انقلاب مسلحانه، افسانه‌ای بیش نیست!»  [2018 Jul] 
*چرا، اثر می‌کند!  [2018 Jun] 
*چه زمانی آمریکا به ایران حمله خواهد کرد؟   [2018 Jun] 
*توقعات ملی ما کدامند؟ ‏   [2018 Jun] 
*تاریک اندیشان ایرانی‎ ‎‏ و اسرائیل   [2018 May] 
*چپ‌ها و برجام  [2018 May] 
*‏«جنبش ملی برای دمکراسی در ایران» و دیگر هیچ   [2018 May] 
* ایران به کجا می رود؟   [2018 Apr] 
*دوستان چپ، لطفاً دیگر مبارزه نکنید!  [2018 Mar] 
*نظام حکومت ایران چگونه باشد؟  [2018 Feb] 
*سرمایه‌داری یا توحش  [2018 Jan] 
*چنین باید کرد!   [2018 Jan] 
*چه باید کرد؟   [2017 Dec] 
*از هگل توتالیتر تا مارکس ضدانقلابی   [2017 Nov] 
*به مناسبت دویستمین سالگرد تولد بهاءالله   [2017 Oct] 
*آیا فلسفه یهودی است؟   [2017 Sep] 
*آیا سیاست می تواند اخلاقی باشد؟  [2017 Sep] 
* چرا حکومت ایران رفرم پذیر نیست؟   [2017 Aug] 
*زرین‌کوب، نمونۀ فرهنگ پرداز شرقی ‏   [2017 May] 
*هانا آرنت، نمونۀ فرهنگ‌پرداز غربی ‏(1)‏   [2017 Apr] 
*مردی که نباید شناخت!‏  [2017 Feb] 
*پیاده ها در نبرد ملایان ‏  [2017 Feb] 
*«جنبش چپ»، دشمن ایران  [2016 Jun] 
*«نسبیت فرهنگی»، بلای ایران  [2016 May] 
*پاسخ به «انتقاد دوستانه‌ای از مردم ایران»   [2016 Apr] 
* راز بقای حکومت اسلامی  [2016 Jan] 
*مصطفی‌ملکیان، متوهّم ملّی  [2015 Oct] 
*خردورزی حق ماست!  [2015 Oct] 
*28مرداد، نه «کودتا» نه «قیام»!  [2015 Jul] 
*زنده باد آمریکا!  [2015 May] 
*«اسلام ناب» یا «اسلام مهربان»   [2015 Apr] 
*مؤثرترین شخصیت تاریخ معاصر  [2015 Mar] 
* ما موش‌ها!  [2015 Jan] 
*سید جواد طباطبائی، لوتر ایران؟  [2015 Jan] 
*چه شد که چنین شد؟  [2014 Nov] 
*خدایان ایرانیان  [2014 Nov] 
*اعلام جرم  [2014 Oct] 
*گذار از ملّیت ایرانی به مدرنیته*  [2014 Sep] 
*«سرنوشت ایران چه خواهد بود»  [2014 Jun] 
*«بلای دین»(۱)  [2014 May] 
*اجازه ندهیم به ایرانیان توهین کنند!  [2014 Mar] 
*«حلقۀ مفقودۀ» انقلاب ۵۷  [2014 Mar] 
*تراژدی 35 سالۀ ایران  [2014 Feb] 
*موانع آشنایی با فلسفه متن سخنرانی در گردهمایی 8 دسامبر 2014 به دعوت "انجمن ادبی هزار و یک شب"، فرانکفورت [2013 Dec] 
*زوال هویت ایرانی؟  [2013 Nov] 
*فلسفه‌ی تاریخ  [2013 Oct] 
*اندیشه گاندی  [2013 Aug] 
*پرویز شهریاری، استاد ریاضی و معلم انسانیت در تهران درگذشت  [2012 May] 
*نگاه دیگر درآمدی بر کتاب "راهنمای سرگشتگان" اثر موسی ابن میمون یا Moses Maimonides  [2012 Mar]