«مایه شرمساری و نابخشودنی»!
شهباز نخعی
در آخرین ماه های ریاست جمهوری باراک اوباما، حاصل انفعال، بی عملی و بی مسئولیتی او درمورد سوریه، بحران و فاجعه ی انسانی با چنان ابعادی به وجود آورده که اداره و کنترل آن نا محتمل – اگرنه ناممکن – به نظرمی رسد.
هفته گذشته، پس از دوماه آرامش نسبی ناشی از "ترک مخاصمه" بین حکومت سوریه و گروه هایی از مخالفان به قصد گفتگو برای یافتن راه حل سیاسی، باردیگر درگیری ها با شدت و خشونتی بیش از پیش ازسر گرفته شد. به گزارش تارنمای "یورو نیوز" در 29 آوریل: «سازمان ملل متحد پس از حمله هوایی مرگبار به یک بیمارستان درشهر حلب سوریه، شرایط این شهر را "فاجعه بار" توصیف کرد. به گفته یان اگلند، رییس کارگروه اموربشردوستانه سازمان ملل متحد، دورجدید خشونت ها درسوریه می تواند پیشرفت به دست آمده در زمینه کمک رسانی به غیرنظامیان را تحت الشعاع قراردهد. جان غیرنظامیان درخطراست... شاهرگ اصلی حیات میلیون ها تن اکنون درخطر است.
یک روز پیش از این گفته ها، اعلام شده بود که: «درجریان حملات هوایی به مناطق تحت کنترل مخالفان دولت سوریه درشهر حلب، روز پنجشنبه 31 تن کشته شدند... شمار کشته شدگان حملات هوایی درگیری ها در دوروز به دست کم 60 تن می رسد».
بحران تازه ناشی از حملات رژیم جنایتکار بشار اسد به حلب و محاصره این شهراست که جان و امنیت صدهاهزارتن از ساکنان آن را به خطر انداخته است. به گزارش خبرگزاری "رویترز" در 28 آوریل: «استفان دی میستورا [نماینده سازمان ملل در امور سوریه]، در یک نشست رسانه ای در ژنو گفت مذاکرات صلحی که از ماه فوریه به کوشش آمریکا و روسیه در ژنو راه اندازی شده است با "خطر جدی" مواجه شده و ممکن است هرزمان متوقف شود. او افزود تنها زمانی مذاکرات می تواند ادامه پیدا کند که حملات به حلب و مناطق دیگر قطع شوند».
روز سه شنبه 3 ماه مه، نماینده سازمان ملل برای پیشگیری از "خطرجدی" راهی مسکو شد و با سرگئی لاوروف، وزیرامور خارجه روسیه دیدار و گفتگو کرد. مقامات روسی گناه را به گردن آمریکا انداختند و به گفته وزیرخارجه روسیه «استقرار نیروهای آمریکایی در سوریه بدون هماهنگی با حکومت دمشق، حاکمیت سوریه را نقض می کند. مداخله نظامی آمریکا درسوریه غیرقانونی و هدف نهایی آن سرنگونی حکومت بشار اسد است». اشاره وزیر امورخارجه روسیه به اعزام اخیر 250 تن از نیروهای ویژه آمریکایی است که قرار است از جمله به نیروهای کرد سوریه آموزش نظامی دهند.
روز دوشنبه 2 ماه مه، دی میستورا اعلام کرد: «254 تن در چند روز گذشته در حلب کشته شده اند و به 3 بیمارستان حمله شده است». در میان کشته شدگان شمار زیادی غیرنظامی و بیش از 10 کودک وجود داشته است.
روز چهارشنبه 4 ماه مه، بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل متحد که ظاهرا نقش خود را چیزی بیش از ذکرمصبت، خبردهی و دست بالا اعلام نگرانی نمی داند، هشدار داد: «دنیا با فاجعه ای عظیم روبروست و نادیده گرفتن اصول حقوق بشری، جهان را به حمامی از خون بدل خواهد کرد. بیشتر حملات به مراکز بهداشتی درسوریه نه تنها اتفاقی نیست، بلکه هدف طرف های درگیر است. این مسئله مایه شرمساری و نابخشودنی است. حملات عمدی و مستقیم به بیمارستان ها جنایت جنگی است. ممانعت از دسترسی مردم به خدمات بهداشتی – درمانی نقض جدی قوانین بشردوستانه بین المللی است. دنیای ما با فاجعه ای عظیم روبروست. جامعه بین المللی نباید بی تفاوت شود. از کشورهای عضومی خواهم با سرعت تمام راه حلی سیاسی برای پایان دادن به حمام خون و درد و رنج مردم بیابند».
آنچه دراین انشای سوزناک و ذکرمصیبت ازسوی دبیرکل ناتوان سازمان عریض و طویل و کم خاصیت ملل متحد ناگفته مانده، دلیل و علت وضعیت نابسامان و آشفته کنونی است. او که این سخنان را در نشست شورای امنیت بیان کرده، می توانست با انداختن نگاهی به ساختار این شورا – به ویژه حق تبعیض آمیز وتو برای 5 عضو دائمی آن که امکان هرگونه تصمیم گیری قاطع و دارای ضمانت اجرایی را از آن سلب می کند – دریابد که چرا اوضاع دنیا چنین پریشان و آشفته است، جامعه بین المللی چرا بی تفاوت شده و نقض کنندگان حقوق بشر چرا هرروز بیشتر گستاخ می شوند.
درگفته های دبیرکل سازمان ملل یک نکته درست می توان یافت و آن این است که آنچه امروز در سوریه می گذرد، لکه ای سیاه بر پیشانی بشریت و «مایه شرمساری و نابخشودنی» است!
شهباز نخعی
15 اردیبهشت 1395
منبع:پژواک ایران