تا به کجا میبری تو ، مرا
تا به کدامین نقطه از روشنای زمان
که چنین آتش میافروزی
در قلب پر از احساس من
بربام دنیا می نشانی تو ، مرا
بر بام خاطرههای دل انگیز عمر
که جان میبخشد
سراسر وجود را
تا حجلههای نورمیکشانی تو ، مرا
تا نوک قلّه های بلند تپش
که به لرزه در میآورد
تار و پود هستیام را
تا سلسله کوههای شادمانی
که پیوند میدهد زندگیام را
به رنگهای روشن آسمانی
تا به افلاک میبری تو ، مرا
" ثریایی " میشوم ، در کهکشان ها
در انتظار بلعیدن نور
و سیراب شدن از
پرتوهای رنگارنگ آسمانی
تا به کجا میبری تو ، مرا
تا به کدامین نقطه از روشنای زمان
ثریا پاستور
لوس آنجلس / کالیفرنیا
۱۵ سپتامبر ۲۰۱۵ / ۲۴ شهریور ماه ۱۳۹۴