تورقوزآباد
یاور استوار

 

افتاد گذارِ «ابنِ یامین» 

یک روز به کاخِ «تورقوزآباد»

آن  قصر قصیرِ هفت پیکر

وآن روضه‌ی سرو و باغِ شمشاد

از هر طرفی شکوفه‌ها دید 

بشکفته و یال داده بر باد

غنجید دلش ز شادمانی 

قر در کمرش خلید و شد شاد!

 

گفتا که شگفت! یافتم من

آن گمشده‌ی همیشه در یاد.

 

زین گنجِ هزارتوی؛ آخ آخ!

کافتاده به کنجِ دور، ای وای!

صد غالیه ثمن بسازم 

زین معرکه‌ای که گشته بر پای

این رایحه‌ی لطیف و دلبر

باید برسانمش به  هر جای

لذت ببرند جمله عالم

زین عطرِ عطیرِوعنبرآسای

 

انگار خودِ بهشتِ موعود

یا آن که بهشت‌باغِ شداد!

 

پرسید ز باغبانِ آن کاخ:

از کیست چنین بهشتِ سرشار؟

دستانِ که زآستین در آمد

کاین پود کشید برِتنِ تار

الحق که به «شیوه» اوستاد است

این نقش زنِ مکیر و مکار

پیداست که اهلِ «دوزبازی» ست

هم سنگِ من است اندر این کار!

 

آن باغچه بانش پاسخ آورد

در «کاخِ سفیدِ» «تورقوزآباد»:

 

این جمله و آن چه نا هویداست 

یکجای از آن شخصِ آقاست

آن کیکِ لذیذِ شهد پرور

آشی که ز «هسته» های خرماست

در مطبخِ قصر هر زمانی

تولید شود که گرم کالاست

از بهرِ شما و جمله یاران

یک دیگ بزرگ بر سرِ پاست

 

برگیر و «بزن به رگ» برادر 

تا شاد شوی، رهی ز غمباد!

 

«ناتان» «یه هو» ز جای برجست

چون تیر ز چله‌ی کمانی

بشکفت گل از گلش بیکبار

سیماش ز شوق ارغوانی

ارکانِ جهان بکام خود دید

زین مائده‌های آسمانی

گفتا که به آسمان چه جویم ؟

خود در کفِ ماست، این جهانی!

 

 

از هولِ حلیم «ابنِ یامین»

با کله به «آش‌چاله» افتاد!

 

گفتا: ببرم برای یاران

زین تحفه‌ی نابِ  و شادی انگیز

یک کاسه برای ابن سلمان

در «سوزشِ» بادِ سردِ پاییز

یک کاسه برای مشتی مریم 

یک کاسه ترامپِ خنده‌آمیز

یک بادیه بهرِ جولیانی

جان بولتونِ مستِ فتنه‌انگییز

 

*** 

هم «رنگ شد» و هم آبرو باخت

کالاش چنین ز سکه افتاد..!

 

***

بی شک خودِ سیدعلی‌گدا بود 

کاین آشِ هزار «هسته» را پخت

آنی که یقین بیاد دارید

اندر سرِ خشت  «یاعلی» گفت!

«روباه حسن» به مطبخ آورد

با شعبده‌ها و پول یامفت

تا چشمکِ نابِ «ابنِ یامین»

با عشوه‌ی سیدعلی شود جفت

 

هان بر سرِ کار جمله عالم

زین تحفه‌ی توامانِ همزاد

 

بعد از چهلی که جهل تازید

بر خانه و باغِ این جماعت

بی شک همه‌گان به این رسیدند 

در  فصلِ فصیلِ این حکایت

«خواهانِ اصول» و «قوم اصلاح»

انبازِ جنایتند و سرقت

کانون فساد و یاوه و شر

ماوای خرافه و بلاهت

  

این نظم فقط  بدستِ مردم

برکنده شود ز بیخ و بنیاد!ُ

 

 

یاور استوار 14 مهر 1397 استکهلم

 

yavar.ostvar@gmail.com

 

  

 

 

 

 

 

 

منبع:پژواک ایران


یاور استوار

فهرست مطالب یاور استوار در سایت پژواک ایران