زن
یاور استوار

زن

بمناسبت هشتم مارس، روزِ بزرگداشت زنان جهان. بهمراه برگردانِ کردیِ این سروده که بوسیلهِ کاک علی فتحی شاعر با احساسِ کرد و عضو کانون نویسندگانِ ایران در تبعید انجام گرفته است.

گیسوانت را
با آبشارِ نور و نوازش
به سنجشی بدیع نشستند،
همان دمی که خنجر خورشید
بر صخره های شانه ات انگار
نه تداعی ی انسان،
بل
تابش ِ خون بود
با عیار ِ باکرگیهات.
اما دریغ و درد !
هیچکس
آنسان که تو بودی

آنسان که تو هستی  
زبان بکام نچرخانید!

*

آوایت را
به زمزمه ی نسیم،
بر گیسوان ِ جنگل ِ رویاها
پیوند برزدند
تا بوی آشنای تنت را
در کوچه های شبنم و شبو
در ذهن ِ مادرانه ی هستی
آرایه‌ای باشند.
اما دریغ!
ای همنشینِ سایه و سرکوب
هیچکس از تو
بدانسان که تویی
لب بر سخن نبرد!

*

در برج ِ عاج
در متن ِ خلسه های شبنگاهی
و در معابد تزویر
خدایگونه،
ترا به سجده نشستند،
با آیه های ستایش !
و تندیس‌های هرزِ هوس هاشان
در باغی از بهشت
بر فرش ِ خون نشانی
یادآور ترنج عفت و تسلیمت
اما دریغ، ای درد!
هیچکس از تو
که نیمه ی غرور ِ جهان بودی،
شایای تو
زبان بکام نچرخانید!

آری کسی نگفت
که تو
ای خارِ در خلیده به چشمانِ روزگار!

ای بی‌نیازِ ستایشِ پا در باد
همسان ِ من
ارمغان سپهری
و
همپای من
اسیر ِ زمانه!
ای وارث ِ نیمه ای از هستی
نیمه ی از مستی،
و نیمه ای از پستی......
از مرده ریگ ِ رنج و نوازش ها!

یاور استوار

 

ژن

که‌زییه‌کانت
به‌ ڕێژاوی تیشک و لاوانه‌وه‌
نیشتن به‌پێوانی جوانییه‌وه‌ 
ڕاست ئه‌و ده‌مه‌، خه‌نجه‌ری خۆر
له ڕه‌وه‌زی شانه‌کانت چه‌قی و
یادێک له‌ مرۆڤ نه‌کرا
به‌ڵکوو
دره‌وشانی خوێن بوو و
پێوه‌ریش کچێنی تۆ بوو.
داخه‌که‌م!
هیچکه‌س
که‌ تۆش مرۆڤی،
دژه‌وێژ نه‌بوو!

هاوارت
به‌ ناره‌ناری شنه‌با
به‌سه‌ر زولفه‌کانی دارستانی خۆزگه‌کاندا تێپه‌ڕی
په‌یمانیان به‌ست
تا به‌رامه‌ی ناسراوی له‌شت
له‌ کۆڵانه‌کانی شه‌ونم و شه‌وبۆدا
له‌ بیر و خه‌یاڵی دایکانه‌ی بووندا
بڕازێننه‌وه‌
به‌ڵام داخه‌که‌م!
ئه‌ی هاونشینی سێبه‌ر و چه‌وسانه‌وه‌
هیچکه‌س له‌مه‌ر تۆ
وه‌ک هه‌ی
به‌رپه‌رچی نه‌دانه‌وه‌!


له‌ گۆشه‌ی ته‌نیاییدا
له‌ کاتی جه‌زمبوونی شه‌وگاریدا
له‌ دێره‌کانی درۆ و ناڕاستیدا
وه‌ک خوا،
دایاننه‌واند بۆ تۆ سه‌ری کڕنۆشیان
به‌ ئایاتی په‌رستن! و 
په‌یکه‌ره‌ گڵاوه‌کانی هه‌وه‌سه‌کانیان.
له‌ باخێکی به‌هه‌شت
له‌سه‌ر رایه‌خی خوێن
بیریان خستییه‌وه‌ ته‌سلیم و پاکی داوێن‌
مه‌خابن ئه‌جاریش!
هیچکه‌س له‌مه‌ر تۆ،
که‌ نیوه‌ی شانازیی جیهان بووی
وه‌ک شایانت بێ
وشه‌یه‌ک نه‌هاته‌ گۆ.

به‌ڵێ که‌سێک نه‌یگوت
که‌ تۆ
دڕووی چاوی نه‌زانی!
وه‌ک من،
تۆش دیاریی ئاسمانی و
یه‌خسیریی ده‌ورانی.
ئه‌ی میراتگری نیوه‌ی هه‌بوون و ژیوه‌یی
نیوێک له‌ به‌زمی
نیوێک له‌ نزمی....
هۆی وارسی ئازار و ‌به‌زه‌یی!‌

شێعر‌: یاوه‌ر ئوستوار
وه‌رگێڕ: عه‌لی فه‌تحی

 

                       

 

Top of Form

Gilla ·

Bottom of Form

 

منبع:پژواک ایران


یاور استوار

فهرست مطالب یاور استوار در سایت پژواک ایران