توفان کور!‏
یاور استوار

 

 Image result for ‫هیبت الله معینی چاغروند‬‎

توفان کور!

 

نه!

توفان،

       فرزند آفتاب نبود این بار.

توفان،

       از باغِ آفتاب نم‌رویید،

تا دریا را،

         از انجمادِ خواب ،

                         برآشوباند!

توفان

                پس‌مانده‌ی تباهی بود

کز غارهای توحش،

                  بر باغِ آفتاب گذر داشت.

*

توفان ،

خرناسه‌ی جهالت بود.

کز نای کهنگی

و مغزهای یائسه برمی‌خاست!

تا باغ را،

با «سوم»ِ زهرناک،

                    پاییزپایه‌ای باشد،

                                بی‌برگ و بی‌شکوه

                               بی‌انتظارِ بوسه و لبخند.

*

توفان،

 شب بود؛

سوت و کور دل و مفلوک

پا واگشاده برهزاره‌ی وحشت

تا شعله‌ی امید بمی‌راند،

                   ای شگفت!

تا عشق

مصلوب دارهای جنون باشد!

*

زنبورک توحش.

                    با زوزه‌های مرگ

در گوش‌های یخ‌زده می‌پیچید.

و کودکانِ باغ

آرام،

      پرصلابت

                و سنگین

بر شانه‌های حادثه

                  آوار می‌شدند.

*

توفان،

       پس‌مانده‌ی تباهی و وحشت بود

کز غارهای توحش

                بر باغِ آفتاب

                                  گذر می‌کرد.

 

پاییز 67 استکهلم

 

                                          

 

منبع:پژواک ایران


یاور استوار

فهرست مطالب یاور استوار در سایت پژواک ایران