جنگ دنباله دار
مختار شلالوند
خامنه ای که در 27 تیر ماه سال 1367 درست چند روزی قبل از کشتار زندانیان سیاسی، نامه پذیرش قطعنامه 598 و پایان جنگ ایران و عراق را به دبیر کل سازمان ملل تسلیم کرد، قطعا می دانست که استراتژی محو اسرائیل، عملاً راهی غیر از ارتکاب جنگی دیگر و آوار کردنِ ویرانی های آن بر سر مردم نخواهد داشت، اما قطعا نمی دانست که آغازگر جنگ طلبی ذاتی رژیم، خودش خواهد شد شرارتی که در این نظام ویرانگر نهادینه شده.
شگفتا که خمینی همزمان در صدا و سیما، پذیرفتن قطعنامه 509 و پایان جنگ را به نوشیدن جام زهر تشبیه کرد.
بیش از چهار دهه است دهان دریدگی های رژیم و آرزوی مرگ برای این و آن کشور جهان، بویژه اراده محو اسرائیل و آمریکا از سفره مردم و رفاه جامعه هزینه شده.
سرانجام ِ رویای نابودی اسرائیل و حسینیه کردن کاخ سفید گریبان رهبر «فرزانه» و حکومت یاوه گوی او را گرفت و همان جنگی را که سال ها وعده می دادند، همان جنگ خود خواسته را با دست خود به خانه آوردند.
طرح فلج کردن سیستم جنگی و سایت های هسته ای رژیم نیز پاسخی عملی به همان شعار هائی بود که طی چهار دهه «زینت» بخش بدنه موشک ها، ورد زبان رهبر و روسای جمهور منتخب و بی اراده بود.
دیدیم چگونه ۱۲روز آتشباری سنگین اسرائیل به سر و کولِ رژیم جنگ افروز فرود آمد و چگونه زیر حملات اسرائیل، بخش هایی از زندان اوین، از جمله نگهبانی و دادسرای زندان ویران شدند، تعدادی شکنجه گر و بازجو سقط و تعداد زیادی از فرمانده هان نظامی را در خواب غفلت ساقط کردند، قرارگاه خاتم الانبیا هدف قرار گرفت، تاسیسات و مراکز نظامی ویران شدند، سکوهای پرتاب موشک و سیستم پدافند هوائی جنگ افروزان که رژه می رفتند و برابر چشمان ستم دیدگان مشق اقتدار می کردند به گل نشست و درب و داغون شد، در انتها آسمان ولایت به تسخیر در آمده و جولانگاه اسرائیلی ها گشت، فرماندهان و خود رهبر هم فرار را بر قرار ترجیح داده به تاریکی خزیدند.
اما هنوز هم پامنبری های ابله، همراه زائده های برون مرزی رژیم غلیان «ضد استکباری و ضد صهیونیستی» خود را با گنده گوئی و شعارهای توخالی فرو می نشانند.
امیر حیات مقدم، یکی از فرماندهان سپاه که توامان نمایندگی مجلس را هم یدک می کشد تهدیدکرده: «واشنگتن و اروپا را با موشک هایمان هدف قرار می دهیم».
خامنه ای نیز که روز واقعه به تاریکی پناه برده بود، چهارشنبه دهم آگوست به هنگام دیدار با جمعی از فرماندهان نظامی « بر گسترش برنامه های نظامی تاکید کرد » و نیز « قدرت نظامی رژیم را زبانزد و موجب هراس دشمنان خواند». این رجزخوانی ها با فعال کردن مکانیزم ماشه و تهدید شورای امنیت سازمان ملل به عملی کردن پروسه تحریم ها همراه شد.
اینک رهبر در مانده به دو انتخابِ دشوار و دو سر باخت مقید شده: یا تسلیم وعقب‌نشینی از تمامی فعالیت های هسته ای یعنی جام زهری دیگر
یا ادامه همان شعار « محو باید گردد و نابود باید گردد» های شریرانه که ممکن است واژگونی رژیم فرسوده را که نفس هایش به شمارش افتاده سرعت بخشد.
خامنه ای طی 12 روز جنگ «این نعمت رژیم پسند» که مورد بدترین تحقیرها قرار گرفته در اوج رذالت تاوان ناتوانی و شکست را از مردم می گیرد که خود باعث شعله ور شدن بیشتر خشم مردمی می گردد
اما آنچه در گستره میهن بخوبی نشان می دهد با وجود سرکوب های خونین، آرمانهای آزادی و عدالت خواهی جوانان و نسل بپا خواسته همچنان زنده و در حقیقت این رژیم است که قبل از سقوط محتوم، در ذهن و اندیشه و قلب مردم مرده کرده.
منبع:پژواک ایران
