«زندان یونسکو» و درختان تنومندش
مختار شلالوند

 

درختان می توانند با هم صحبت کنند. حاصل پژوهش های محققان از سال 1975 تا کنون این نتیجه را داده که درختان جانداران حساسی هستند که می توانند با هم تکلم کنند، بویژه ریشه هایشان نقش عمده ای درمکالمات آنان داشته وازراه ارسال سیکنال های شیمیائی که درواقع زبان ارتباطی آنهاست، عمل می کنند *

بی اختیاریاد نوشته کُچیرِ سر به دار  افتادم که شرحی است برزندگی پرازدرد «محمدرضا نامداری» کارگردوچرخه ساز و نحوه قتل اودر«زندان یونسکو» دزفول. ازجمله نوشته بودم

اگر قبرستان "ولی آباد" دزفول سخن می گفت و درختان بید و اکالیپتوس های سوراخ سوراخ شده اش، که همراهِ آن چهار تن تیرباران شدند، قدرت تکلم می داشتند، بی شک از کثرت جوخه های اعدام برای اهالی شهرک "مدرس" که بر خرابه های آن قبرستان متروک بنا شده است، سخن ها می گفتند.

عشق هم بود

با خود فکر کردم درختان درگفتگو باهم، لابد علاوه برچاق سلامتی، وضع آب وهوا، مطلع کردن همدیگرازخطرات احتمالی، خشک سالی، و... بیشک مسائل عاطفی واحساسی هم مطرح میشود. وقتی درختان با باد می رقصند، با آفتاب سر بلند می کنند و گل ازگلشان می شِگُفد وقتی نفس می کشند، تغذیه می کنند، با تاریکی چهره درهم می کشند، و از دست تطاول خزان و زمستان درجلد خود فرو می روند، دوباره با بهاربه هزار جلوه ناز ودلبری می کنند، حتمی عاطفه وعشق هم باید گاهی خودی نشان داده وپا درمیانی کند، که درگونه هائی نو، با تنوع بیشتربرحیرانی انسانها بیفزایند، اگرعشق پیش ازتولد انسان سیطره داشته وبه هرکنج وکناری سرک می کشیده، درهرجاندارونبات، شوروشوق ولوله ایجاد می کرده وخلاصه تافته ی جدا بافته ی تمام هستی است، درختان هم درعشق ریشه دارند، که جهان بی عشق همچو سکوت بعد اززمین لرزه را می ماند. دشمنان عشق و زندگی در«یونسکو» اما درختان وعشق وجوانان عاشق را با هم به مسلخ بردند.

شاهدان خاموش

زندان یونسکو چنانکه از نامش پیداست در رژیم پیشین موسسه ای فرهنگی ودرمانی بود و بنا داشت که خدمات درمانی وفرهنگی به اهالی محل ارائه دهد، ولی بعدازانقلاب وتسلط ایلغارنظام حاکم به زندان تبدیل شد تا قتلگاه آزادی خواهان شود.

چنارهای یونسکوهم ازدست شقاوتِ دژخیمان زندان درامان نماندند وسرنوشت شان چنان رقم خورد که همراه جوانان آزاده شهرزهر کینه تبه کاران را باهم تجربه کنند.

به گفته شاهدان عینی بویژه دراوایل به قدرت رسیدن جمهور جانیان، هنگام اعدام زندانیان آنان را به درخت های حیاط خلوت زندان بسته وتیرباران می کردند. تنه تعدادی ازاین درختان کهن سال با پیکراعدامیان، سوراخ سوراخ شده، خونشان با آزادی خواهان درآمیخت ودرآغوش هم «ایستاده »مردند. آن هم نه یکبارکه بارها با تک تک جوانان رشید وسترک شهرگلوله باران شدند. درختان هم چون خیلی اززندانیان بدون محاکمه به جوخه های اعدام سپرده شدند. پیکرپاک زندانیان نصیب گورستان های بی نام ونشان شد ودرختان این شاهدان خاموش را نیزقطع کردند. 1

اگرچه محاوره انسان ودرخت بعید بنظرمی رسد ولی چنارهای زندان یونسکو با سینه متلاشی از کینه دژخیمان، به کشتار زندانیان درآغوش خویش بروشنی شهادت دادند، شهادتی اگرچه خاموش، اما به صد زبان فریاد شد. جوهری که درهیچیک ازپایورانِ رنگارنگ نظامِ تبه کاروجود نداشت، چرا که سکوت رمزکشتارحکومتی بود ومصلحت اندیشی، این شیوه دیرینه دین فروشان زبانشان را لال کرده، غیرازآیت الله منتظری هیچ یک، نه به حرمت آزادی، نه انسانیت ونه بخاطر همان باورهای ارتجاعی خود به مظلومیت اسیران وآن کشتارِ دد منشانه گواهی نداد.

مسئولیت و دادستانی زندان به آدم کشانی چون علیرضا آوائی و دستیارش خلف رضائی سپرده شد، که شرح جنایات آنان خود داستانی طولانی دارد.نه تنها مبارزین اندیمشک ودزفول وسایرشهرهای خوزستان را قلع و قمع کردند بلکه درسرکوب اهالی کرمانشاه، اصفهان، کردستان وتهران نقش بسزائی داشتند. زندانیان دهه شصت دزفول ازشقاوت وبی رحمی علیرضا آوائی و خلف رضائی حکایت ها دارند وزهرکینه وسنگدلی آنان راچشیده اند. علاوه براین دو جانی، «شمس الدین کاظمی، نداف، هردوانه، کفشیری، عبدالرضا سالمی، علی خلف وعبدالعظیم توسلی » 2- دراین زندان درکنار آنان وهمراه آنان درکشتار زندانیان همراه بوده اند. خلف‌رضایی همان جانی بالفطره ایست که

[«فتوا»ی جنایتکارانه خمینی و «فرمان اجرای» آن را از «مهمترین موارد تاریخ انقلاب» و «به نوعی تعیین کننده» و «وزنه‌ای بسیار مهم» ارزیابی می‌‌کند. درحالی که آیت‌الله منتظری آن را «بزرگترین جنایت جمهوری اسلامی» و کشتار برنامه‌ریزی شده می‌خواند که از سال‌ها قبل روی آن کار شده بود. خلف‌رضایی همچنین زندانیان را «حشرات موذی» و «طوفان ملخ‌ها و سوسک‌ها» می‌خواند. طبیعی است او با چنین دیدگاهی از آمادگی لازم برای کشتار برخوردار بوده است]. 3

آنان روح ابلیس و سرشت نفرین شدگان تاریخ را با خود دارند که نشان ازهیچ شفقتی درآن نیست. پاداش جنایات خلف رضائی این بود که «قاضی دیوان عالی» کشوروسهم علیرضا آوائی «بازرس ویژه رئیس جمهور»حسن روحانی شود.

«محبوس» را بنام «محارب» کشتند

هیئت های مرگ درتهران وشهرستان ها بفرمان فرعون ودرعبودیت مطلق، کمربه کشتار زندانیان بستند. آآنان خوب می دانستند، فرمان کشتاری که خمینی صادرکرده ناظربرهیچ منطق انسانی نیست، حکمی که هزاران «محبوس» را بنام «محارب» درکمال شقاوت قتلعام کرد.

*- رادیو بی بی سی 16/09/14

1-«تنها کسی که زنده ماند» . گفتگو با محمدرضا آشوغ

2- «تنها کسی که زنده ماند» . گفتگو با محمدرضا آشوغ

3- گفتگو با علیرضاآوایی و خلف‌رضایی نوشته ایرج مصداقی

2016/9/14

منبع:پژواک ایران


مختار شلالوند

فهرست مطالب مختار شلالوند در سایت پژواک ایران 

*آنچه که دیدی بگو، آنچه شنیدی بگو  [2023 Jun] 
* ای باد اگر به گلشن اَحباب بگذری...   [2023 May] 
*پاسخ به خانواده حمید نوری  [2022 Dec] 
* اصلاح طلب،اصولگرا دیگه تمامه ماجرا  [2022 Oct] 
*ارثیه ای که از خمینی،به احمدی نژاد و اینک به نمایندگان ضد خلقی مجلس رسیده.  [2022 Sep] 
*نگاهی از «کارخانه آدمکشی» رژیم  [2022 Sep] 
*تلاش‌های همسوی رجوی و حمید نوری در پرونده برادرم حمزه  [2022 Jul] 
*دادگاه حمید نوریَ و داستان شهادت یک ساک  [2022 Feb] 
*دادگاه حمید نوری و پژواک فریاد دادخواهان  [2022 Jan] 
*«من قهرمان یا چنین چیزی نبودم»  [2022 Jan] 
*حمید نوری و«نه زیستن نه مرگ»  [2021 Oct] 
*«نه زیستن نه مرگ» زبان می‌گشاید  [2021 Sep] 
*دستگیری حمید نوری و دادگاه وی، محک آزمایش همه ما  [2021 Aug] 
*خانواده‌های دادخواه بین دو سنگ آسیاب  [2021 Jul] 
*خط دادن به وکلای حمید نوری، اوج بی شرمی است  [2021 Jun] 
*مهدی تقوایی- یکی داستانیست پر از اشک چشم  [2021 May] 
*محاکمه حمید نوری ، محک دوری و نزدیکی به جنبش دادخواهی  [2020 Dec] 
*درباره «عظمت» ناشناخته ایرج مصداقی  [2020 Nov] 
*بمباران اندیمشک  [2020 Nov] 
*آستانبوسی و چاکرمنشی یک عنصر فرومایه  [2020 Sep] 
*آقای هادی خرسندی از شما انتظار می رود  [2020 Aug] 
* جنازه های سیاسی سر بر می دارند   [2020 Jul] 
*مهدی تقوائی و برخی از رنج هایش  [2020 Mar] 
*ورشکستگی ایدئولوژیکی رهبری مجاهدین  [2020 Feb] 
*باز داشت حمید نوری و دلواپسان آشار و نهان  [2019 Dec] 
*سخنی از سر درد  [2019 Nov] 
*«همیشه به یادت هستم مقاومت»   [2019 Nov] 
*از تاریخ هیچ درسی نگرفتید  [2019 Nov] 
*کار گر قهرمان  [2019 Aug] 
*طاقت سر کردن شب   [2019 Jun] 
*روزی روزگاری؛ از بندرعباس تا تهران  [2019 Mar] 
*شمخانی و قتلی که در سال ۵۹ مرتکب شد  [2019 Jan] 
*دارجنگه غم های درخت بلوط [2019 Jan] 
*شرمی از مظلمه خون سیاووشش باد  [2019 Jan] 
*سیاوش‌کُشی، رسم دیرین روزگار  [2018 Oct] 
*چنین گفت رُستم به اسفنديار   [2018 Aug] 
* مامان عمو تفنگ نداشت  [2018 May] 
* خیمه شب بازانِ شهرِ ما ‏   [2018 Apr] 
*بازهم ۶۷  [2017 Sep] 
* تابستان ۶۷ هنوز میسوزد و دود می کند   [2017 Aug] 
*پناهنده  [2017 Jun] 
*دوستی‌های بی‌مانندش   [2017 Apr] 
*«زندان یونسکو» و درختان تنومندش  [2016 Oct] 
*قاتلانی که با خمینی به جهنم رفتند  [2016 Sep] 
*فایل صوتی آیت‌الله منتظری و مفتشان عقیده  [2016 Aug] 
* «یه مرد بود یه مرد»  [2016 Jan] 
*دل نوشته ای برای دوست نازنین عباس رحیمی که همچنان زندگی را می سراید  [2015 Dec] 
*قتلعام شصت و هفت و گل‌هائی که پَرپَر شدند  [2015 Aug] 
*تهمت و افترا دیگر اثر ندارد  [2015 Apr] 
* دیگی که برای من نجوشد، سر سگ در آن بجوشد!  [2015 Apr] 
*ردیه نویسان  [2015 Feb] 
*اسیر کشی سال شصت و هفت، درد ها و درس ها  [2014 Sep] 
*گزارش ۹۳ و انتظاری که بر آورده نشد  [2014 Aug] 
*مادر و چشمان پر از اندوهش  [2014 May] 
*نامه سرگشاده ایرج مصداقی و شرح یک درد.  [2013 Jul] 
*کوچه خاطره ها و طوطی داش اکل (یادی از آقا رضا و گلهای زیبائی که در دهه شصت پژمردند)  [2013 Feb] 
*«حاج‌آقا رضا» پایش را از گلیم‌اش دراز تر می‌کند  [2012 Jul] 
*اوین ویران شوی   [2012 Jun] 
*کُچیرِ سر به دار  [2012 May] 
*مادر کوگی به فرزندان دلاورش پیوست   [2011 Nov] 
*به بھانه ی انتشار کتاب رقص ققنوس ھا و آواز خاکستر  [2011 Sep] 
*پيکار با تبعيض جنسي ، خانم آندره ميشل ترجمه‌ي زنده ياد محمد جعفر پوينده در گرامی داشت 8 مارس روز جهانی زن  [2011 Mar] 
*که می رویم به داغ بلند بالائی  [2010 Jan] 
*کمال؛ به خاک افتاده عشق، یادی از کمال رفعت صفائی  [2009 Dec]