کودکانه ها
مرتضی رضوان
بچه های شهر ما
همگیشون مستن
بچه های شهر ما
نمیدونن کی بودن
چی شدن
چی میگن
چی میخوان
کجا میرن
کی هستن
بچه های شهر ما !
در هزارون روز پیش
شیر گاو حسن دوشیدن
در هزارون روز پیش
کپنک حسن پوشیدن
بچه های شهر ما !
حسنک رفیق ما بود
حسنک همبازی شفیق ما بود
حسنک بیماره
کی به فکر حسنه
حسنک منتظر دیداره
کی بفکر حسنه
بچه های شهر ما !
شما چه گونه می تونین
کنار دیوار بشینین
پا هاتون باز کنید
اتل متل توتوله رو
گاو حسن چه جوره رو
بخونین وساز کنید
بچه های شهر ما
نمی دونن
که غمی تو یک خونه زشهرمون
شهر و غمگین میکنه
بچه های شهر ما
نمیدونن
که غمی تو یک گوشه زشهر ما
قلب و سنگین میکنه
بچه های شهر ما !
این مرگه
بی خبری
بی خبری با زندگی در جنگه
بچه های شهر ما !
در هزارون روز پیش شیر گاو حسن و دوشیدن
در هزارون روز پیش کپنک حسن و پوشیدن
گاو حسنک گاو نبود جان حسن بود
گاو حسنک گاو نبود روح و روان حسنک بود
حسنک صح تا غروب
کنار چشمه لب آب
حسنک صبح تا غروب
تا نزدیکایه دل خواب
کنارش گاوش بود
گاو حسنک گاو نبود
جانش بود
گاو حسنک گاو نبود
زندگی و کارش بود
گاو حسن و دزدیدن
کپنک حسن و پوشیدن
بی نوا تنها حسن
منتظر وفای بچه ها حسن
حسنک تنها شده
حسنک منتظر وفای بچه ها شده
بچه های شهر ما همگیشون مستن
بچه های شهر ما !
مستی هم حدی داره
هرکسی دردی داره
چشمارو باز کنید وببینید
گره از کار حسن باز کنید ببینید
حسنک بیماره
حسنک منتظر دیداره
نیمه جون تو پشت این دیواره
دیوارو خرابکنید وببینین
اینکه میگن حسنک دوا میخواد
غلطه
حسنک وفا میخواد
قلب حسن شفا میخواد
بچه های شهر ما
وفا کنید
با وفاتون حسن دوا کنید
فکر کنید
چاره هر درد باشید
عمریه که پامون و باز کردیم
عمریه به جای کارناز کردیم
عمریه اتل متل توتوله رو
گاو حسن چه جوره رو
سازکردیم
« اتل متل توتوله گاو حسن چه جوره »
حسنک بیماره
کی بفکر حسنه
حسنک منتظر دیداره
کی بفکر حسنه
حسنک که قلب صحرا ز صداش میلرزید
کوه صداش و پس میداد می ترسید
چه فراموش شده
حسنک زتنهائی میترسه
شهر ما از بازیتون
از شعر های سیاهتون
برای گاو حسنک می لرزه
بچه های شهر ما !
بیائید تو هر گذر
بامردم خوب محل
زندگی آغاز کنیم
با دستای نازکمون
گره از کار حسن باز کنیم
یک جور دیگه شعر بخونیم
اتل متل توتوله روساز کنیم
« اتل متل توتوله حال حسن چه جوره »
حسنک بیماره
بچه های شهر ما
بیائید با هم دیگه
شونه به شونه
دس تو دس
به خونه حسن بریم
چون دوره دیداره
بچه های شهر ما ! بچه های شهر ما . . .
برگرفته از قصه هستی مرتزا رزوان
1970
منبع:پژواک ایران