«یاقوت خون»
مرتضی رضوان

 

دختران من

             دلم می خواست برتنتان  

                                         لباس عروسی بپوشانم

دختران من

             دلم می خواست به شادمانیتان

             به تمامی ی عاشقان جهان شراب بنوشانم                   

   

دختران من

             دلم می خواست به انگشت های زیباتان

 

                                       عقیق عشق حلقه زنم

دختران من

            دلم می خواست به خانه ٍ بختتان

                                       طبق طبق گل سرخ هدیه برم

دختران من

          دلم می خواست  به طور عروسییتان

                                       مروارید ناسفته بنشانم

دختران من

         دلم ی خواست به پایتان

                                     گل یاس بفشانم

دختران من

         دلم می خواست فیروزه میراث مادرم را

                                    به گوش هایتان گوشواره کنم

دختران من

        دلم می خواست باخنده های شادمانیتان

                                    جوانیم را دوباره کنم

دختران من که در کوچه باغ های شهر

از ترس ٍ

           قلدران

           قداران

           چاقوکشان

          مرده خواران

          روضه خوانان

          قاریان

         جیره خوران

          جانییان

                                 آفتاب گیسوان زیبایتان را شانه نکرد

                                 و

                                 خورشید

                                 در پس حجاب ؤ ظلم

                                 سینه های گرم بارور شما را نگاهی عاشقانه نکرد

دختران من

                                دیدیم که  برد وش مردمان مهربان شهر

                                در خیابانهای شسته زخون برادران غیورتان

                                آفتاب

                                جگونه بر قلب های پاره پاره ی شما دمید

                               و

                               چگونه بی مهابا   آزاد   

                               برگیسوان غرقه به خونتان

                                                              شانه ی عشق کشید

دختران من

                             که از کوچه های تاریک گزمه های شب

                            به امید راهی    روزنی  به سوی نور

                                                          تاسحر

                                                         تادمیدن خورشید

                                                         گذرکردید

دختران من

               چرا به من نگفته اید

                چگونه به چشمان مادران شما نگاه کنم

               و

               با کدام کلام به دیدارشان روم

دختران من

دختران نور 

دختران درد

دختران تاب

دختران سر زمین آفتاب

               طور عروسی ی شما

               در لابلای یاقوت اشگ    ، مانده در خانه ی من است

                                                          دختران من

 

                                       

                                                                      

                                                                 Morteza  Rezvan

 

                                                            Uppsala30.07.2009

 

منبع:پژواک ایران


فهرست مطالب مرتضی رضوان در سایت پژواک ایران