ایران
مرتضی رضوان

آن روسپی که من می شناسم زیباست سر تا پایش گهر است عاشق کش است .  تن به هرکس وناکس می سپارد ودر هر آغوش هرزه ای می لمد .خونخوار است . فرزندان خویش را زنده زنده می بلغد .سر راه می نهد یا آواره می کند .نه از گذشته شرم دارد نه امیدی به آینده . مانده ی بویناک حال خویشتن است.

       اما هرزمان که نامش به میان می آید بند دلم پاره پاره می شود  !

 

 

ایران

نوروز، جمشید

پرنده وبهار

شکوفه وخورشید

      هزار شیر بی شمشیر

برکه وچتر سبز بید

یاد تو  و  قلب من ای نشانه ی امید

 

                                                    مرتزا  رزوان

منبع:پژواک ایران


فهرست مطالب مرتضی رضوان در سایت پژواک ایران