میراث
مرتضی رضوان
من فرزند سوم خانوادهام
وقتی به دنیا آمدم،
پدرم عشق را
در خانهی دیگری جا گذاشته بود
مادرم گریه میکرد
و آنچه از سینههای گرم بارور او
در من جاری بود
درد قدیم عشق بود
اینک پس از سالیان طولانی من وارث درد کهنه مادران سرزمین خویشتنم
و
بدهکار شادمانی نسلهای آینده
منبع:پژواک ایران