PEZHVAKEIRAN.COM ايرانيان و دونالد ترامپ
 

ايرانيان و دونالد ترامپ
شهلا شفیق

 

اعتراض‌های شورشگرانه در ايران از همه سو حيرت برانگيخته ، چه در ميان حاکمان کشور، چه ميان مشاهده گران داخلی و خارجی و چه نزد سياستمداران غربی و....  خيلی ها  در موضع گيری احتياط  پيش کرده اند. جز دونالد ترامپ که به صراحت حرفش را زده و همين خود برگيج سری و اغتشاش  گفتارها از جمله در رسانه های جمعی فرانسوی افزوده . در اين فضا برخی از صاحب نظران و روزنامه نگاران با تکرار اين حرف که " نارضايتی ها ريشه  اقتصادی دارد"  از اهميت رخداد های ايران میکاهند. حال آنکه حسن روحانی اشاره کرده که موضوع فقط  اقتصادی نيست بی آنکه در روشن کردن دلايل اعتراضات  فراتررود .

در اين ميان يک نگاه کوتاه به شعارها کافيست تا ماجرا فهمیده شود:

"سوريه رو رها کن، فکری به حال ما کن" ؛ "آقا خدائی می کنه ، ملت گدائی می کنه" ؛ "اسلام رو پله کردی، ملت رو ذله کردی"؛ "توپ تانک فشفشه ، آخوند بره گم بشه" ؛  "حيا کن ، حيا کن ، مملکت رو رها کن" ؛" نه عزه نه لبنان ، جانم فدای ايران "، "استقلال ، آزادی ، جمهوری ايرانی" ؛ "زندانی سياسی آزاد بايد گردد" و....

مگر اين شعارها  به روشنی ربط تنگاتنگ وضعيت اقتصادی و سياسی را نشان نمی دهند ؟

پاسخ به این پرسش دشوار نيست. شعارهای پيرامون سوريه و غزه و لبنان سياست خارجی ايران را هدف می گيرند، به ريخت و پاش پولهای هنگفت  به زيان منافع ايرانيان  برای توسعه ايدئولوژی حکومتی اعتراض دارند. شعارهای مربوط به ابزار سازی از اسلام در خدمت  چپاول رهبر و همراهان، نظام ولايت فقيه را نشانه می گيرد و شعار جمهوری ايرانی واضح و روشن خواست برچيده شدن رژيم اسلامی را فرياد می زند. در اين شعار، همچنانکه در شعار " زندانی سياسی آزاد بايد گردد" ، سخن از آزادی می رود که فقدان آن خود توضيح روشنی ست برای نوع و شکل اعتراض هائی که شهرهای کشور را به لرزه در آورده است.  در شرايطی که تشکل يابی آزاد ممنوع است و سلطه سانسور مانع باز شناسی افکار عمومی است غافلگيرانه بودن اين اعتراضات  به واقع نبايد تعجب آور باشد.  اما  در همين حال ، شرايط استبدادی دستهای حاکمان را برای سرکوب باز می گذارد.  مگر نه اينکه تاکنون حکومت  تنها با اعمال زور بپا خيزیهای مردمی را عقب رانده؟ 

امروز، شعارهای اعتراضی  بیان ارزيابی های بی سانسور مردم از عملکرد حکومتی هستند که با ادعای برقراری عدالت اسلامی  به پايمال کردن حقوق انسانی و تقديس زن ستيزی پرو بال داده ، به انواع خشونتها و تبعيضها مشروعيت  بخشيده و کشور را به پرتگاه فساد فراگير و انحطاط اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی رانده است. يکی دو مثال کافيست. بر پايه مشاهدات قابل اعتماد وآمار ميدانی، فدراسيون بين المللی حقوق بشر گزارش می دهد که بيش از پنجاه درصد از هفتاد و پنج ميليون ايرانی زير خط فقر زندگی می کنند و قدرت خريد مردم ايران‌ طی سالهای 2005 تا 2013، هفتاد و دو درصد کاهش يافته است . و مشاهدات کارشناسان داخلی خبر از گسترش نابهنجاریهای اجتماعی می‌دهند که کاهش سن اعتياد و فحشا به سيزده سالگی مثال‌های بارز آن اند.

در کشور ثروتمندی چون ايران، اين داده ها گواه آشکار پوسيدگی نظام جمهوری اسلامی است، واقعيت آشکاری که سالهاست در برابر چشم همگان است. در سال 2009، اعتراض‌های مردمی که در متن انتخابات ايران وسعت گرفت بيانگر همين واقعيت بود. و اين نکته که باراک اوباما در حمايت از آن اقدامی نکرد وجود اين واقعيت را انکار  نمی کند، همچنانکه گفتار ترامپ دليلی له يا عليه اصالت اين اعتراض‌ها نيست.

صد دريغ اما که به جای نگريستن به  جوهره واقعی جنبش‌های اعتراضی، برخی نظر به بازی قدرت‌ها  دارند، که آنهم واقعيتی ست، اما نه سرچشمه آن جنبش‌ها ست و نه مقصد آن‌ها. تباه ترين نتيجه چنين نظرگاهی، تقليل حرکت های مردم ايران به خيمه شب بازی است.

سخن از اين تحقير،  خاطره ای شخصی را به يادم آورد که نقلش در اينجا بی مورد نيست.

خرداد سال 2003 بود و من در يک ميز گرد تلويزيونی در باره انتخابات ايران که قرار بود بزودی برگزار شود شرکت داشتم. در اين زمان اکثريت کارشناسان و روزنامه نگاران در فرانسه، و از جمله شرکت کنندگان در اين ميز گرد، روی برنده شدن هاشمی رفسنجانی شرط می بستند ( که چنين نشد و نام احمدی نژاد از صندوق‌ها به در آمد) . اما آنچه در اين ميز گرد مرا برآشفت استدلال‌های غالب شرکت کنند گان بود. اينان چنان سخن می گفتند که گویی  ساز و کار انتخابات ايران همان است که در فرانسه . پس وقتی نوبت من رسيد  تلاش کردم توضيح دهم که در ايران هرگز انتخابات آزاد وجود نداشته و ندارد . در اينجا خانم روزنامه نگاری که بحث را اداره می کرد  بلافاصله گفت : " داريد مثل جرج بوش حرف می زنيد" . و من  در عين غافلگيری به او ياد آوری کردم که بسيار پيش تر از آنکه جرج بوش به رياست جمهوری آمريکا برسد  اين حرفها را نوشته ام و به زبان فرانسه هم منتشر شده است.  و در حالی که بيهوده تلاش می کردم خشمم را مهار کنم از او خواستم در این ديدگاه تحقير آميز تجديدنظر کند؛ دیدگاهی که گويا از آنجا که ايرانی هستم قادر به انديشيدن مستقل نخواهم بود.

اين خاطره به یادم آورد که اکنون سيزده سال از آن ميزگرد می‌گذرد . پس از جرج بوش، آمريکا دو بار رئيس جمهور عوض کرده. اما نگاه و انديشه آن روزنامه نگار که هنوز بسی رایج است، انگار سر عوض شدن ندارد.  آیا روزی فرا خواهد رسيد  که واقعيت مردم ايران که قابل تقليل به بازی قدرت های خارجی نيست جدی تر گرفته شود؟  

پاریس - ۴ ژانویه ۲۰۱۸

----------------

این مقاله به زبان فرانسوی نیز در مجله هفتگی ماریان به چاپ رسید.

 

 

منبع:پژواک ایران


شهلا شفیق

فهرست مطالب شهلا شفیق در سایت پژواک ایران 

*آزادی حمید نوری؛ رسوایی سیاست در برابر مقام عدالت  [2024 Jun] 
*توماج و تتلو؛ تصویر تمام‌قد یک حکومت در دو سرنوشت متضاد  [2024 Apr] 
*يک‌سالگی انقلاب «زن زندگی آزادی»؛ پايان يا تداوم؟  [2023 Sep] 
*میان تاریخ و آینده: مکان‌های خاطره  [2023 Aug] 
*انقلاب مهسا؛ پادزهر شرنگ کشنده جمهوری اسلامی  [2023 Mar] 
*محاکمه حميد نوری؛ آموزه‌های عدالت برای امروز و فردای ايران  [2023 Jan] 
*احکام قتل معترضان؛ بن‌بست سادو-فاشيسم مقدس  [2022 Dec] 
*گيسوی چنگ و نام رمز ژينا-مهسا  [2022 Sep] 
*سلمان رشدی و فتوای قتل رمان  [2022 Aug] 
*حجاب اجباری؛ دغدغه‌ای حاشيه‌ای يا اصل موضوع؟  [2022 Jul] 
*انتخابات فرانسه؛ خانم لوپن همان کالای پدرش را می‌فروشد  [2022 Apr] 
*عید نو و قفل زندان  [2022 Mar] 
*شرح خاموشی یک نویسنده  [2022 Mar] 
*بودن و شدن در تبعيد – از فرودها و فرازها   [2022 Feb] 
*زنجير و زنجيره‌های قتل نويسنده  [2022 Jan] 
*در باب کج‌اندیشی و کج‌رفتاری مدعیان چپ انقلابی  [2022 Jan] 
*پیرامون محاکمه حمید نوری؛ پرسش هائی از کج اندیشان و کج رفتاران مدعی «چپ»  [2021 Dec] 
*گلو فشردگان  [2021 Dec] 
*در میان دو زمان/ بابک مینا  [2021 Oct] 
*پیامدهای سانسور فراگیر در ایران؛ سلب قدرت از مردم و تسلط دروغ بر جامعه  جواد عباسی توللی [2021 Oct] 
*مرتضی آوینی و غزاله علیزاده: اسلامیست‌ها و جنس زن  [2021 Apr] 
*اسلام‌گرایی، انقلاب ایران و فمینیسم اسلامی   [2021 Apr] 
*چه خبر از بهار؟   [2021 Mar] 
*زنان، خشونت و قدرت ... و عشق   [2020 Nov] 
*اظهارات امانوئل مکرون و چاپ کاریکاتور بهانه‌ای برای راه انداختن جنگ ایدئولوژیک از سوی اسلامگرایان است  [2020 Oct] 
*قتل آموزگار در فرانسه؛ آيا لائيسیته فرانسوی مشوق اسلام‌هراسی است؟  [2020 Oct] 
*مذهب و سیاست  [2020 Sep] 
*برنامه هسته‌ای جمهوری اسلامی و اعتماد عمومی از دست رفته   [2020 Jul] 
*تتلو، پنجره‌ای باز به بحران جامعه ایرانی  [2020 May] 
*ايران کرونا زده و سلاح هزل  [2020 Apr] 
* زنان آتش به جان ايران چه فرياد می زنند ؟   [2019 Oct] 
*دهه شصت، کشتار مخالفان و پروپاگاندای جمهوری اسلامی: جای قربانی و جلاد عوض می‌شود  [2019 Aug] 
*تابستان سياه ٦٧: سکوت‌ها چه می گويند؟   [2019 Aug] 
*همه نام های بهمن   [2019 Apr] 
*ملاقات ایرانی سیمون دوبووآر  [2019 Feb] 
* مسئله دختران خیابان انقلاب فراتر از «سبک زندگی» است  [2019 Jan] 
*آنچه ديدم و آنچه نديدم ‏   [2018 Jun] 
*ايرانيان و دونالد ترامپ  [2018 Jan] 
*اعتراضات اخیر در ایران نشانِ قطع امید از امکان اصلاحات در این نظام است   [2018 Jan] 
*فکرو ذکر بنیادگرایان مذهبی، بدن زنان است  [2016 Nov] 
*تعرضات جنسی در کلن: نقطه های تاريک  [2016 Jan] 
*چرا کالای پیشنهادی اسلامگرایان برای برخی از جوانان جذابیت دارد؟  [2015 Feb] 
*نقش بر خون  [2015 Jan] 
*حجاب ، دروغ و آزادی های يواشکی  [2014 Jun] 
*برهنگی گلشيفته   [2012 Jan] 
*ماجرای استراس کان و رابطه‌ی قدرت و سکس  [2011 May] 
* قبای دفاع از خلق فلسطين و دم خروس يهودی ستيزی !   [2011 May] 
*فمينيسم اسلامی، ابداع غرب، گفت‌وگوی هفته‌نامه چارلی هبدو فرانسه با شهلا شفيق  [2011 May] 
*مبارزه برای حقوق زنان، اهرمی پايه ای برای رسیدن به دموکراسی بوده و خواهد بود   [2011 Mar] 
*سخنی از عشق که می ماند  [2011 Jan] 
*انقلاب 1357تا چه شد که در مستی ...   [2010 Feb] 
* از ميرزاده عشقی تا مجيد توکلی ها  [2009 Dec] 
*ما ، احسان و کردستان و ...  [2009 Nov] 
*اشک های نازک افشار ، بُهت کلوتيد ريس و ملال رنجبار زيد آبادی  [2009 Aug] 
*جهاد "توبه" و جنبش های مدنی  [2009 Aug] 
*جنبش اعتراضی و زنان  [2009 Jul] 
*امروز  [2009 Jun] 
*از پس‌لرزه سرد انتصابات  [2009 Jun] 
*از تب سبز انتخابات اسلامی !  [2009 Jun] 
*از سرخی گلهای حجاب زهرا رهنورد  [2009 May] 
*زهر بهر کدام دشمن و مهره بهر کدام دوست؟ پاسخ به آقای علی اصغر حاج سيد جوادی  [2008 Mar] 
*بر ما چه می‌رود؟   [2008 Feb]