تابستان ۶۷ هنوز میسوزد و دود می کند
مختار شلالوند

 

همه سخن این است « هیچ مصیبتی بد تروتحقیری بالاترازاین برای ملتی نیست که حاکمانش هزاران زندانی سیاسی حکم داررا درعرض چند روزبه مسلخ برده، وهیچ کس ازامران و عاملان آن جنایت پاسخ گو نباشد»  

تصویر این جنایت هر روز برابر ما و همه وجدان بیدار قراردارد.

فراموش نکنیم فرمان اهریمنی خمینی جلاد را و آن قتل عامی که در زندانهای میهنمان رخداد؛

هرگز از بیان مستمر ظلمی که برما وخانواده هایمان رفت ومیرود خسته نشویم؛

تکرار آن برای سوخته دلان است و نه سیاسی های رژیم و اپوزیسونی که بعد از سی سال قاتل فرزندانش شانزده میلیون رای میآورد، نه برای آن ها که حوصله دادخواهی ستم دیدگان را ندارند.

آیا همه مردم بویژه نسل بعد ازانقلاب ازاین واقعه وعمق شقاوت آن آگاهند؟ یا اینکه در سطورخاطرات جان بدر بردگان محصور خواهد ماند؟

وزارت اطلاعات سال هاست روی این موضوع کارمی کند، صد ها جلد کتاب، مصاحبه همراه با دروغ تولید کرده و اخیراً با تهیه فیلم به جعل آن واقعه روی آورده.

تاریخ سازان بی شرم نظام ودستگاه اطلاعات و تبلیغات، با تاسی به حکم مزورانه خامنه ای سعی دارد فاجعه ای را که نتوانستند چنانکه می خواستند مخفی و سربه مهرنگه دارد، درترفندی کثیف وارونه ومخدوش سازد.

خامنه ای دررابطه باکشتاردهه شصت ازعمله های خودخواست نگذارند«جای شهید با جلاد عوض شود» که درمعنی« جای جلادان با شهداعوض بکنند»، یعنی لاجودی با آن همه جنایت که مرتکب شد ازفاطمه مصباح دانش آموز 13 ساله، شکرالله پاکنژاد وسعید سلطانپور طلبکارهم بشود، یعنی رئیسی و پورمحمدی و نیری بعنوان مظلوم ونوجوانان ودانش آموزان قربانی، بعنوان جلاد معرفی شوند.

درعبودیت وپشتیبانی ازهمین معناست، که جنایت کارانی چون فلاحیان بد نام وتاریخ نگاران وفیلم سازان جیره خواریکی بعد ازدیگری رخ می نمایند ولبیک گویان درصدد وارونه سازی دوره ای از تاریخ هستند که هنوز جان بدربردگان آن کشتاروخانواده های آنان درحوادث مهیب آن ساری و جاری اند.

دهه شصت اوج استیلای خبیث ترین افراد برزندانهاست، دهه کینه جویانی که درآن، عفونت درونی مشتی تبه کاررنگ «تقدس» گرفت وشلاق های «مقدس» چرم ازگرده آزادی خواهان برکشید.

دهه تسلط لاجوردی ‌ها، نیّری ‌ها، حاج داوود‌ ها وهیئت های صدورمرگ درتمامی زندان هاست و زندانیانی که نظاره گر«کامیون های یخچال دار» و «فرقون های پرازدمپائی وطناب دار» بودند و زندانیانی که بقتل می رسیدند و سلول هائی که خالی می شد.

از طرفی دهه مقاومت سترگ اسیران و بروزشجاعت وفردیت های عالی انسانی اسیران است که به زندان و زندانی معنی تازه ای بخشید وغیرازبد نامی و شکست نصیب لاجوردی، نیری، پورمحمدی و رئیسی ها نشد.

براستی که هرچه ازقتلعام سال ۶۷ گفته شود کم است، نباید فراموش کنیم که عمده اطلاعات و کم وکیف مربوط به آن درسینه کسانی گروگان است که خود درآن کشتارمباشرت داشتند ولی زبان به سخن نمی‌گشایند، این درحالیست که خانواده های قربانیان یکی بعد از دیگری با سینه ای پرازدرد و بدون اینکه روی عدالت را ببینند دنیا را ترک می گویند.هنوزخانواده‌ها اززنگ ناهنگام تلفن می‌ترسند چراکه آسیب‌های بجا مانده ازآن هنوزرنگ نباخته‌است.

هنوزکم نیستند کسانی که منتظرگم‌شدگان خودهستند که با ترفند کینه توزانه دیگری ربوده شده و به قتل رسیدند، بااین حال عده‌ای «دلقک» و«بی دل و‌درد» می‌گویند:«از اینگونه مشکلات زیاد است. بسه دیگه، این پرونده را ببندید و اینقدر نق نزنید هر چی بوده گذشته و تمام شده‌است»... گوئی که کثرت جنایت از قبح آن می کاهد

به این هرزه های سیاسی وعقبه های خارجه نشین رژیم چه بایدگفت؟

راستی چراازدادخواهی داغداران نگران هستید؟ اگردرآن جنایت شرکت نداشتید و یا با سکوت خود آن را تائید نکردید چرا از مطالبات داغداران واهمه دارید، دریک کلام چرابه جای خاموش کردن صدای حق طلبی خواستاراجرای عدالت نیستید؟

حقیقت این است که هرچه ازاین فاجعه گفته شود ازسنگینی باراین جنایت کاسته نخواهد شد واین ننگ‌نامه نظام، برای همیشه باز خواهد بود چناکه پرونده «هولوکاست »و نسل کشی در «رواندا» هم شامل مرور زمان نشده‌است.

...

درهلوکاست ایرانی خمینی تنها نبود. اگرچه فرمانِ قتل را خود جلادش صادرکرد، اما کلیه دستگاه های حکومتی پشت آن رفتند.جنایتی از پیش تدارک دیده ، با همکاری و مباشرت همه ارگان های نظام انجام گرفت.

غیراز مخالفت به حق آیت الله منتظری، همه مقامات رنگ و وارنگ حکومتی عملاً آن‌را تائید ودرآن مستقیم و غیرمستقیم مشارکت کردند. هیچ مقام حکومتی به خود نهیب نزد و خود را سرزنش نکرد ودرمقابل آن کشتار مهیب موضع نگرفت.

راستی آیا آن همه گفتار«علمای اعلام» اندر باب، ترس ازخدا و روز جزا یک مشت حرف مفت و شیادی آشکار بود؟

هیئت منصوب خمینی، ترم‌های قضائیِ نا مانوس وکلماتی مرگ آفرین را جایگزین دستگاه قضائی رژیم گذشته کرد که بهرحال خود حاصل تلاشهای آزادی خواهان انقلاب مشروطیت بود.

خمینی دردستگاه جدید قضائی بلافاصله بی رحم ‌ترین آخوند ها را درصدرقوه سیستم قرار داد، سپس جوخه‌های اعدام و طناب های داردایرشد.

بفرموده؛ زخمی‌ها را تمام کُش کردند و بیماران و معلولین را با برانکارد به مسلخ بردند تا رضایت «خداوندی» خود ساخته والبته متفاوت با خدائی که تا کنون گفته بودند را جلب کنند.

تابستان 67 هنوز می سوزد و دود می کند. به‌حق باید آن فاجعه ملی را «جنایت علیه بشریت» و «قتل عام» نامید.

آیا مرتجعین و قاتلان موفق خواهند شد آنرا ازحافظه ملی بزدایند کنند؟

چنانچه یادمان‌ها را پاس نداریم و زنده نکنیم. چنانچه در برابرتاربخ‌سازان مرتجع ، از حقیقت دفاع نکنیم، البته ستمگران موفق می‌شوند، وچنین مباد.

مختار شلالوند

 

 

منبع:پژواک ایران


مختار شلالوند

فهرست مطالب مختار شلالوند در سایت پژواک ایران 

*آنچه که دیدی بگو، آنچه شنیدی بگو  [2023 Jun] 
* ای باد اگر به گلشن اَحباب بگذری...   [2023 May] 
*پاسخ به خانواده حمید نوری  [2022 Dec] 
* اصلاح طلب،اصولگرا دیگه تمامه ماجرا  [2022 Oct] 
*ارثیه ای که از خمینی،به احمدی نژاد و اینک به نمایندگان ضد خلقی مجلس رسیده.  [2022 Sep] 
*نگاهی از «کارخانه آدمکشی» رژیم  [2022 Sep] 
*تلاش‌های همسوی رجوی و حمید نوری در پرونده برادرم حمزه  [2022 Jul] 
*دادگاه حمید نوریَ و داستان شهادت یک ساک  [2022 Feb] 
*دادگاه حمید نوری و پژواک فریاد دادخواهان  [2022 Jan] 
*«من قهرمان یا چنین چیزی نبودم»  [2022 Jan] 
*حمید نوری و«نه زیستن نه مرگ»  [2021 Oct] 
*«نه زیستن نه مرگ» زبان می‌گشاید  [2021 Sep] 
*دستگیری حمید نوری و دادگاه وی، محک آزمایش همه ما  [2021 Aug] 
*خانواده‌های دادخواه بین دو سنگ آسیاب  [2021 Jul] 
*خط دادن به وکلای حمید نوری، اوج بی شرمی است  [2021 Jun] 
*مهدی تقوایی- یکی داستانیست پر از اشک چشم  [2021 May] 
*محاکمه حمید نوری ، محک دوری و نزدیکی به جنبش دادخواهی  [2020 Dec] 
*درباره «عظمت» ناشناخته ایرج مصداقی  [2020 Nov] 
*بمباران اندیمشک  [2020 Nov] 
*آستانبوسی و چاکرمنشی یک عنصر فرومایه  [2020 Sep] 
*آقای هادی خرسندی از شما انتظار می رود  [2020 Aug] 
* جنازه های سیاسی سر بر می دارند   [2020 Jul] 
*مهدی تقوائی و برخی از رنج هایش  [2020 Mar] 
*ورشکستگی ایدئولوژیکی رهبری مجاهدین  [2020 Feb] 
*باز داشت حمید نوری و دلواپسان آشار و نهان  [2019 Dec] 
*سخنی از سر درد  [2019 Nov] 
*«همیشه به یادت هستم مقاومت»   [2019 Nov] 
*از تاریخ هیچ درسی نگرفتید  [2019 Nov] 
*کار گر قهرمان  [2019 Aug] 
*طاقت سر کردن شب   [2019 Jun] 
*روزی روزگاری؛ از بندرعباس تا تهران  [2019 Mar] 
*شمخانی و قتلی که در سال ۵۹ مرتکب شد  [2019 Jan] 
*دارجنگه غم های درخت بلوط [2019 Jan] 
*شرمی از مظلمه خون سیاووشش باد  [2019 Jan] 
*سیاوش‌کُشی، رسم دیرین روزگار  [2018 Oct] 
*چنین گفت رُستم به اسفنديار   [2018 Aug] 
* مامان عمو تفنگ نداشت  [2018 May] 
* خیمه شب بازانِ شهرِ ما ‏   [2018 Apr] 
*بازهم ۶۷  [2017 Sep] 
* تابستان ۶۷ هنوز میسوزد و دود می کند   [2017 Aug] 
*پناهنده  [2017 Jun] 
*دوستی‌های بی‌مانندش   [2017 Apr] 
*«زندان یونسکو» و درختان تنومندش  [2016 Oct] 
*قاتلانی که با خمینی به جهنم رفتند  [2016 Sep] 
*فایل صوتی آیت‌الله منتظری و مفتشان عقیده  [2016 Aug] 
* «یه مرد بود یه مرد»  [2016 Jan] 
*دل نوشته ای برای دوست نازنین عباس رحیمی که همچنان زندگی را می سراید  [2015 Dec] 
*قتلعام شصت و هفت و گل‌هائی که پَرپَر شدند  [2015 Aug] 
*تهمت و افترا دیگر اثر ندارد  [2015 Apr] 
* دیگی که برای من نجوشد، سر سگ در آن بجوشد!  [2015 Apr] 
*ردیه نویسان  [2015 Feb] 
*اسیر کشی سال شصت و هفت، درد ها و درس ها  [2014 Sep] 
*گزارش ۹۳ و انتظاری که بر آورده نشد  [2014 Aug] 
*مادر و چشمان پر از اندوهش  [2014 May] 
*نامه سرگشاده ایرج مصداقی و شرح یک درد.  [2013 Jul] 
*کوچه خاطره ها و طوطی داش اکل (یادی از آقا رضا و گلهای زیبائی که در دهه شصت پژمردند)  [2013 Feb] 
*«حاج‌آقا رضا» پایش را از گلیم‌اش دراز تر می‌کند  [2012 Jul] 
*اوین ویران شوی   [2012 Jun] 
*کُچیرِ سر به دار  [2012 May] 
*مادر کوگی به فرزندان دلاورش پیوست   [2011 Nov] 
*به بھانه ی انتشار کتاب رقص ققنوس ھا و آواز خاکستر  [2011 Sep] 
*پيکار با تبعيض جنسي ، خانم آندره ميشل ترجمه‌ي زنده ياد محمد جعفر پوينده در گرامی داشت 8 مارس روز جهانی زن  [2011 Mar] 
*که می رویم به داغ بلند بالائی  [2010 Jan] 
*کمال؛ به خاک افتاده عشق، یادی از کمال رفعت صفائی  [2009 Dec]