تصمیم به انجام جنایت
پیرامون سرنگونی ی هواپیمای خط هوایی‌ی مالزی 

پ. مهرکوهی

خبر این بود:
در روز پنج شنبه هفدهم مارس، در ساعت چهار و پانزده دقیقه یک فروند هواپیمای بوئینگِ 777 شرکت هواپیمایی ی مالزی با 283 مسافر و 15 تن کارکنان هواپیما بر فراز خاک اوکراین هدف یک فروند موشک روسی قرار گرفت. همه ی سرنشینان آن هواپیما جان باختند. داده ها نشانگر آن است که جدایی خواهان هوادار ِ روسیه دست به این آدمکشی زده اند، اگر چه دولت روسیه می کوشد آن را به پای دولت اوکراین بگذارد. گزاره ی انجام آن جنایت به دست جدایی خواهان را شنود گفتگوهای تلفنی ی یکی از رهبران آن ها با مسکو که پس از آن فاجعه انجام گرفته است گواهی می کند، ولی کسی در غرب چندان به این شنود که گویا از سوی دولت اوکراین انجام گرفته چندان توجه نمی کند. وزیر راه و ترابری ی کشور مالزی این کار تروریستی را جنایت بر پاد ِ بشریت نامیده است و این بدان معنا است که مالزی خواستار تشکیل یک دادگاه جهانی پیرامون این فاجعه است.
شلیک به هواپیمای مسافربری مالزیایی بحرانی را که در منطقه ی اوکراین و بر سر نشان دادن زور بازو و قدرت میان روسیه و آمریکا در جریان بود در بستر و زمینه ی تازه ای نهاد که می تواند سرانجام به دست داشتن کاخ کرملین در آن فاجعه انجامیده و برای پایوران دولت روسیه گران تمام شود. رسیده گی و بررسی ی بی پرده و بی چشم پوشی به این جنایت بستگی به سیاست دولت های غربی و به ویژه برخورد آمریکا با آن خواهد داشت. در میان کشورهای اروپایی، کشور لهستان که خواستار قدرت بیشتری در کشورهای بازار مشترک (EU) و همچنین کوتاه کردن دست روسیه از اروپا است مصمم تر جلوه خواهد کرد و کشورهای فرانسه، ایتالیا، اسپانیا و به ویژه آلمان که سرمایه گذاری های کلانی در روسیه کرده و داد و ستد گسترده ای با آن کشور دارند دست به عصا گام بر خواهند داشت. اگر پس از انجام همه ی کارهای کارشناسانه، یک دادگاه جهانی و بی طرف به این جنایت رسیده گی کند، آنگاه باید به این رسیده گی شود که چگونه و به چه هدفی موشک های زمین به هوای روسی و سامانه ی پدافندی "بوک" (BUK) در دست گروه های جدایی خواه گذاشته شده اند؟ سامانه ی موشکی ی بوک که برای سرنگون کردن هواپیمای مالزیایی از آن بهره گرفته شده یک سیستم پیچیده و پیشرفته است که هدایت آن نیاز به گذراندن دوره های ویژه دارد و دولت روسیه و آقای پوتین نمی توانند به ساده گی از کنار چنین جنایتی بگذرند و آن را به جنگ خانگی در اوکراین نسبت دهند. این گونه بازی های جدایی خواهانه روش کهنه ای است که روس ها در به کار بردن آن استادند ولی این بار روس ها در به کژراهه کشانیدن افکار جهانیان با سختی های بسیار رو به رو خواهند شد. به سه دلیل دستان روسیه درگیر این فاجعه است: یکم، این دیگر رازی پنهان نیست که هسته ی کُیانی (مرکزی) ی نیروهای جدایی خواه در اوکراین افسران آرتش روسیه اند و به گفته ی رسانه های اوکراینی، فرماندهان آنان آقایان "الکساند بورودای" و "ایگور استرلکوف" هر دو افسرانی از شهروندان روسیه و از مردم شهر مسکو هستند. دووم (دوم)، پیش از آنکه موشک و سامانه ی موشکی در دستان زنگیان مست نهاده شوند باید به پیآمد آن و احتمال رخ دادن چنین فاجعه ای هم اندیشه می شد. سووم هواپیمای پرواز اِم. اِچ 17 در بلندای ( ارتفاع) ده هزار متری در پرواز بوده است و هواپیماهای جنگی و آرتشی در چنان بلندایی پرواز نمی کنند. یعنی آگاهی از مسافربری بودن هواپیما محرز می نماید.
 
هنوز ولادیمیر پوتین به دوما نرفته بود تا با همکاری ی مجلس نماینده گان روسیه چنگ اندازی به خاک اوکراین را یک ماده ی قانونی کند که من در یادداشتی پیش بینی کردم او از دست اندازی به خاک اوکراین دست بر نخواهد داشت: "با بیرون رفتن نیروهای آمریکایی از اروپا میدان تازه ای برای بالایش نوینی از ناسیونالیسم سده ی نوزدهمی در اروپا گشوده و فراخ تر خواهد شد. این بار ناسیونالیسم ریشه دار اوکراینی در کنار قدرت برتر اقتصادی ی آلمان سخن تازه ای برای گفتن خواهد یافت زیرا با قدرت گیری ی ناسیونالیسم اوکراینی، این کشور خود را ناچار خواهد دید در برابر تهدیدهای آینده ی روسیه به جنگ ابزار اتمی دست یابد. سخت است بتوان پذیرفت که روسیه از دست درازی به اوکراین دست خواهد کشید". (نگاه کنید به: "نگاهی به آینده ی احتمالی ی اوکراین و اروپا" ).
 
روسیه نخست شبه جزیره ی کریمه را در ماه ِ مارس در یک اقدام اشغالگرانه ولی کم و بیش بی خونریزی به چنگ آورد و سپس جنوب شرق اوکراین را نشانه گرفت. ولی تلاش هایش برای اشغال شهر "اودسا" به جایی نرسید. پس از آن آتش افروزی ها به "خارکی یف"، در شمال شرق کشانیده شد که در آنجا هم دسـتآوردی نداشت. در آن جا جدایی خواهان از شکنجه، هراس افکنی و سر به نیست کردن و ددمنشانه کشتن ناهمسازوارانشان کوچکترین دریغی نورزیدند. هدف خشونت به کار گرفته شده ترسانیدن توده های مردم و باز داشتن آنان از اعتراض های همگانی به اشغالگری بود. در همه ی این مدت سیاست خشونتگرانه ی جدایی خواهان در رسانه های روسیه کوچکترین بازتابی نیافته و سانسور شده است و رسانه های جهان غرب هم چندان به این مسأله نپرداخته اند. بی گمان اگر جهان ِ غرب واکنشی شدید به پایمال شدن حقوق بشر از سوی جدای خواهان در اوکراین نشان می داد، روسیه ناچار می گردید تا در اوکراین محتاطانه تر رفتار کرده و شاید چنین فاجغه ای رخ نمی داد.
 
اینک تمرکز آقای پوتین بر همه ی شرق اوکراین است که او و همکاران اَش باور دارند آن بخش های خاک اوکراین دارای پیوندهای کهن و تاریخی با روسیه است. روسیه برای سرپوش نهادن بر نقش رهبری ی خود در این بازی ی سیاسی و وانمود سازی که کنش های جدایی خواهانه در اوکراین واکنش ِ خود جوش توده ای در برابر پیشه کردن سیاست نزدیکی به غرب در اوکراین است، از گماردن یک ستاد فرماندهی و همآهنگ کننده برای جدایی خواهان در اوکراین پرهیز کرده و آن ها را به چند گروه بخش کرده است. در واقع برخی شگردهایی را که آمریکا در جریان اشغال افغانستان به دست روس ها بر پاد ِ امپراتوری ی کمونیستی به کاربرد، امروزه از سوی روسیه بر پاد ِ غرب در اوکراین به کار گرفته می شوند. تنها تفاوت بزرگ این است که آمریکا خود را مستقیما درگیر آن جنگ افغانستان نکرد ولی روسیه در اوکراین چنین کرده است. نشانه هایی در دست است که نخست سربازان و افسران روس به کُیان ها و نهادهای قدرت دولتی در یکی از شهرهای شرق اوکراین یورش می برند و پس از اشغال ساختمان های دولتی، آن ها را به گماشته گان محلی ی خود واگذار می کنند. گونه ی تازه ای از سازمان های مردم مدار شاید! تا جریان انتخاب رییس جمهور تازه در اوکراین، روس ها در انجام نقشه هایشان بسیار کامیاب بودند. ولی آنچه از اندیشه ی آنان دور بود ایستاده گی ی توانمندانه ی رییس جمهور تازه ی اوکراین، آقای "پترو پروشنکو" در برابر مسکو و جدایی خواهان بود و این که او پاسخ هوی را با های بدهد. سازماندهی تازه ی آرتش اوکراین و سپردن پست های حساس به افسران جوان اوکراینی در جنگ با نیروهای جدایی خواه کارساز شد و جدایی خواهان ناچار به واپس نشینی هایی تا مرز روسیه شدند. اکنون روسیه که خود را رو دست خورده می دید، هم نسنجیده و با شتاب و هم آشکارتر از پیش بودن خود در میدان را به نمایش گذاشت و نیروی هوایی ی روسیه عملا در روز 14 جولای وارد جنگ اوکراین شده و یک فروند هواپیمای اوکراینی را در هوا با موشک هدف گرفته و سرنگون کردند. این کار روسیه با واکنش جدی یی از سوی غرب روبرو نشد. همزمان جدایی خواهان اوکراینی مسلح به موشک و سامانه ی موشکی ی "بوک" شدند. در روز 16 جولای این نیروها توانستند با شلیک موشک یک فروند هواپیمای جنگنده ی آرتش اوکراین را سرنگون ساخته و یک روز پس از آن، در روز پنج شنبه هفدهم مارس، در ساعت چهار و پانزده دقیقه یک فاجعه ی فراموش ناشدنی آفریدند.
 
 
پ. مهرکوهی

منبع:پژواک ایران


فهرست مطالب پ. مهرکوهی در سایت پژواک ایران 

*خیزش نوین ایرانیان و رو در رویی ی همه ی اسلامیان با ایران و ایرانی   [2018 Jan] 
* کشور کردستان، یا کشور بارزان ها   [2017 Oct] 
*درود بر جمهوری ی کتالونیا!‎  [2017 Oct] 
*کشتار، کشتار است، چه در لاس وگاس و چه در ایران  [2017 Oct] 
*ترزا می، کسی که به دزدی ی نان تنگدستان و بینوایان آمده است‎  [2017 Jun] 
*پسر جان! دیگر از این کار ها نکن!‎  [2017 Jun] 
*آیا آقای ترامپ دارند تشریف می برند؟  [2017 May] 
*اندر چرایی و چند و چون ِ پیروزی ی امانوئل مکرون‎  [2017 May] 
*حال و هوای فرانسه خوب نیست   [2017 May] 
*از رام الله تا واشنگتن، انجز انجز انجز وعده کیلویی چند؟‎  [2017 May] 
*پیام رییس جمهور تاریخ به مناسبت یوم الله توحیدی کارگر‎  [2017 May] 
*پیام آقای رییس جمهور کل تاریخ به البشریت به المناسبات الیوم النوروز 1396 الهجریه و الشمسیه‎   [2017 Mar] 
* ناتنیاهو و اردوغان، دو گستاخ آشوب پرست  [2017 Mar] 
*اسکار ِ امسال و گَند توئیت ترامپ‎  [2017 Mar] 
*آیا ترامپ آهسته، آهسته آماده ی جنگ با ایران می شود؟  [2017 Feb] 
*ما، سرنوشت ِ ایران و کارزار جنگ خواهانه ی ترامپ پس از رفتن ِ مایکل فلین   [2017 Feb] 
*اندر داستان اندرزنامه ی اوباما برای اعلیحضرت ترامپ   [2017 Jan] 
*ساختمان پلاسکو را «آن» بساخت و اینان بسوزاندند  [2017 Jan] 
*ولادیمیر پوتین، اعلیحضرت ترامپ و آینده ی ناروشن نقش ِ ایران در سوریه  [2017 Jan] 
*اکبر! رفتی؟  [2017 Jan] 
*آنچه امشب آنگلا مرکل درپیام ِ سال نو خواهد گفت‎  [2016 Dec] 
*داستان ولادیمیر پوتین و پنجه ای که اوباما بر چهره ی ترامپ کشید‎  [2016 Dec] 
*آیا کارلوف، فرسته ی روسیه در آنکارا، به دستور اردوغان کشته شد؟‎  [2016 Dec] 
*ترکیه و کشتن یک فرستاده به دست یک مأمور خدا  [2016 Dec] 
*سلام دوباره آقای ترامپ! خسته نباشید!  گُل بودی و گُل ِ چهره ی نازنین اَت به زیور تازه ای آراسته شد: شخصیت سال [2016 Dec] 
*دیدار ترامپ با مردی که آمریکا بخت رییس جمهور شدن وی را از دست داد‎  [2016 Dec] 
*نگاهی به برآمدن ترامپ  [2016 Nov] 
*با من تا پایان راه عشق برقص   [2016 Nov] 
*در زیر پوست انتخابات آمریکا   [2016 Nov] 
*حجت‌الاسلام م شجونی در سن 84 ساللگی جوانمرگ شد و جهان را در غم درگذشت خود سوگوار کرد  [2016 Nov] 
*منصور پورحیدری، یا معنای انسان زیستن  [2016 Nov] 
*کشور پاکستان، یا چاهکنی که سرانجام در چاه خشونت پروری فرو خواهد رفت   [2016 Oct] 
* در سوگ گل نازنین گلستان ِ برنامه ی «گل ها»  [2016 Sep] 
*آن کس که جهان انسان ایرانی را جهانی کرد، رفت  [2016 Jul] 
*با این اقتدار اسلام که شما دارید، بدبخت تر شدیم، آقا!  [2016 Mar] 
* پیام رییس جمهور تاریخ به جهانیان به مناسبت آغاز سال نو فرنگی و ینگه دنیایی  [2016 Jan] 
*جب بوش و جنگ های احتمالی ی آمریکا در آینده ای نه چندان دور  [2015 May] 
*شوخی های ضد تروریستی ی آمریکا و عربستان در یمن  [2015 Apr] 
*از رفسنجانی و احمدی نژاد تا زمانی برای شادی؟  [2015 Apr] 
*اندر داستان آقای ناتنیاهو در پاریس  [2015 Jan] 
* همه چیز در پاریس آرام راست  [2015 Jan] 
*کریستمس ایرانی  [2014 Dec] 
*بحران پناهنده گی و مهاجرت در سوئد  [2014 Dec] 
*بی تفاوتی در برابر یک نام جعلی ی تازی برای آبراه پارس  [2014 Dec] 
*خداحافظی ی اوباما با «هاگل»اَش!  [2014 Nov] 
*مشکل آقای اوباما و کاپیتولاسیون ایران؟  [2014 Nov] 
*آیا عراق بر می خیزد؟  [2014 Nov] 
*در حاشیه ی نیایش - شماره ی یک، اسید پاشی  [2014 Oct] 
*دولت سوریه در ماه آپریل گذشته بمب شیمیایی به کار برده است  [2014 Aug] 
*چه کسی پیروز ِ جنگ ِ حماس و اسراییل است؟  [2014 Aug] 
*بانو کلینتون و عملیات جنگی ی اوباما در عراق  [2014 Aug] 
*حقوق بشر فرانسوی و خشم دروغین آقای فابیوس از حمام خون ناتنیاهو  [2014 Aug] 
* بگذار کودکستان ها را بمباران کنند  [2014 Aug] 
*تصمیم به انجام جنایت پیرامون سرنگونی ی هواپیمای خط هوایی‌ی مالزی [2014 Jul] 
*رسانه ها، صهیونیسم و هنر زنده، زنده سوزاندن آدم ها   [2014 Jul] 
*آمریکا و داعش در عراق  [2014 Jul] 
*جنگ سوریه در عراق  [2014 Jun] 
*تنش میان ایران و عربستان در عراق   [2014 Jun] 
*آیا جنگ در عراق خاک ایران هم می کشد؟  [2014 Jun] 
*در غم ِ مرگ ِ حضرت مهدوی ی کنی  [2014 Jun] 
*خوشحال ها و«هپی» ها به بهشت نمی روند  [2014 Jun] 
*پوتین، اوکراین و دو دوزه بازی ی جهان ِ غرب/ پ. مهرکوهی   [2014 Mar] 
*چرا آمریکا هواپیمای خط هوایی ی مالزی را سر به نیست کرد؟‎  [2014 Mar] 
*نگاهی به آینده‌ی احتمالی اوکراین و اروپا  [2014 Feb] 
*طنز: پیام ِ رییس جمهور ِتاریخ به مناسبت ِ عید ِ سعید ِ کریثطمس!  [2013 Dec] 
*هوشی و من و افغانستان  [2013 Dec] 
*​ آقا جون الکی بزرگش نکن!   [2013 Dec] 
*نامه ی سرگشاده به آقای جنتی پیرامون ِ بهداشت و آفتابه های سران ِ فتنه  [2013 Dec] 
*کشتن و تشویش ِ اذهان ِ عمومی پنجره ای به سوی خبر، شماره ی یک [2013 Nov] 
*بمب اتمی و امنیت ایران  [2013 Oct] 
*از جنگ تا امید دو یادداشت پیرامون جنگ در سوریه [2013 Sep] 
*جنجال ِ جنگ ِ آقای اوباما  [2013 Sep] 
* طنز: یادداشت های رییس جمهور تاریخ  دفتر یکم: از امام تا ژان پُل سارتر [2013 Aug] 
*قانون آزادی جهان  [2013 Aug] 
*شب های پُر آشوب ِ مصر  [2013 Jul] 
* این اصغر فرهادی اعدام باید گردد!  [2013 Jul] 
* نامه ای سرگشاده ی به آقای جنتی + سنفونی شماره ی پنج  [2013 Jun] 
*شما چه فکر می کنید؟- توییت های ایرانی- شماره چهار  [2013 Jun] 
*چه کسی را رییس جمهور می کنند؟- توئیت های ایرانی / شماره سه   [2013 Jun] 
*چرا من ولایتی را انتخاب می کنم؟- توئیت‌های ایرانی- شماره‌ی دو  [2013 Jun] 
*تویترهای ایرانی! شماره‌ی یک  [2013 Jun] 
*انتقاد پیرامون رد صلاحیت  [2013 May] 
*سنگی بر گور رفسنجانی  [2013 May] 
*نامزدی پ. مهرکوهی در انتخابات ریاست جمهوری اسلامی   [2013 May] 
*خواهش می کنیم، برای رضای خدا، بفرما!  [2013 May] 
* شوالیه های دروغین ِ ایرانی نما  [2013 May] 
*پیام ِ آقای رییس ِ جمهور ِ تاریخ در رثاء حاجی آقا   [2013 May] 
*فرار کنید آقا، بد بخت شدیم!  [2013 May] 
*جنگ در کره؟، کدام جنگ؟  [2013 Apr] 
*یادداشتی درباره‌ی یک مرگ  [2013 Apr] 
*پیام ِ نوروزی رییس جمهور ِتاریخ  [2013 Mar] 
*در نقد ِ گونه ای از سیاست و "بی بصیرتی" ی فراگیر  [2013 Mar]