بجای غنی‌سازیِ اورانیوم، آب دریا را شیرین کنید
احد قربانی دهناری
آیا غنی‌کردن اورانیوم و داشتن توان تولید بمب اتم از شیرین‌کردن آب دریا و تولید انرژی از خورشید و باد برای ایران مهم‌تر و لازم‌تر است؟
آیا اگر ما به بمب اتم مجهز شویم، می‌توانیم و انسانی است، آنرا جایی بکار بگیریم؟
|
|
|
کشورهایی چون کره شمالی و پاکستان که بمب اتم دارند، چقدر از مشکلات خود را با این سلاح کشتار جمعی حل کردند؟
چرا حکومت اسلامی ایران به قیمت نابودی تجارت، اقتصاد، صنایع و تولیدات ایران و در نتیجه فقر، گرسنگی و اضطراب مردم ایران، در مقابل دنیا متمدن ایستاده و سعی در دستیابی به بمب اتم دارد؟
حکومت اسلامی ایران از یک سو با کشورهای همسایه در منطقه سرِ ستیز دارد، برخی کشورها را تهدید به نابودکردن می‌کند و با دخالت و تجهیز شبه‌نظامیان برای گرفتن قدرت افراط‌گرایان شیعی در مناطقی که اکثریت ساکنان آن سنی هستند کوشش می‌کند و در مقابل همه منتقدان خود را به جرم کمک‌گرفتن از کشورها بیگانه اعدام می‌کند. از سوی دیگر انتظار دارد جهان به بمب اتم سازی او رضایت دهد.
حکومت اسلامی دو راه بیشتر ندارد یا با سرمایه‌گذاری بر نیازهای مردم و کمک به تشنج‌زدایی به جامعه جهانی بپیوندد و اقتصاد ایران را از ورشکستگی و مردم ایران را از فقر و گرانی روزافزون کمرشکن نجات دهد، یا با سرمایه‌گذاری بر سلاح کشتار جمعی و جنگ با کمک گروهای نیابتی خود، منطقه و ایران را به جهنمی برای مردم تبدیل کند.
صلح و سازندگی
جهان در یک رقابت و همکاری در پنجاه سال اخیر قدم‌های جدی در راه پیشرفت علمی، فنی، تکنولوژیک و ریشه‌کن کردن فقر و عقب‌ماندگی برداشته است. همه‌ی کشورهایی که روی رواداری ملی و بین‌المللی و تولید صلح‌آمیز و نیاز عمومی مردم کشور خود و جهان سرمایه‌گذاری کردند، می‌بینیم امروزه مردم این کشورها آسوده‌تر و مرفه‌تر هستند.
بی‌شک، اگر ما بخواهیم آب شور را شیرین کنیم، آب فاضلاب‌ها را تصفیه کنیم، از پیشروی بیابان‌ها جلوگیری کنیم، از انرژی بیکران آفتاب و باد در بیابان‌های خود بهره‌گیری کنیم، سیستم آبرسانی در کشاورزی را بهبود ببخشیم، کارخانه‌های وسایل خانگی درست کنیم، از تخریب جنگل‌های خودمان جلوگیری کنیم، در سالم‌سازی هوای شهرهای بزرگمان بکوشیم، سیستم فاضلاب در شهرها و روستاه بسازیم، کشاورزی و دامداری را ماشینی کنیم، در روستاها مدرسه بسازیم، منطق محروم را آباد کنیم، .... دنیا پست ماست و حتی پشتیبان مادی و معنوی ماست. بازار جهانی به روی ما گشوده می‌شود و دنیا مشتری بازار ما خواهد شد. رونق و آرامش و دوستی می‌شکفد.
ما باید تمام توان خود را برای حل مشکل آب و نان بکار بگیریم. سرمایه و فن‌آوری لازم برای مصرف کارا، اقتصادی و زیست‌محیط دوستانه و تولید آب شیرین بکار گیریم و از این راه هم به سازندگی و رفاه کمک کنیم و هم به همکاری و صلح در منطقه.
جنگ و تخریب
در تمام کشورهایی که رژیم‌هایی انحصارطلب روی کار هستند و سیاست حذف و سرکوب رقیبان و دشمنی با همسایگان را پیش گرفتند و نتوانستند با جهان گفتگو و همکنشی کنند، با فقر و جنگ، مردم را به خاک سیاه نشاندند. حکومت اسلامی ایران از یک سو با دادن موشک به حزب الله لبنان و حوثی‌های یمن، مداخله در سوریه، عراق و یمن، کمک به طلبان و القاعده، باج‌خواهی و گروگانگیری و نقض تعهدات بین‌المللی و عدم رعایت حقوق بشر، چهره‌ی جنگ‌طلب و تروریسم دولتی خود را نشان می‌دهد. از سوی دیگر با نمایش میانه‌روی خواهان روابط اقتصادی با غرب است. این دورویی راه به جایی نمی‌برد.
ما با بهبود بهداشت و درمان و طولانی شدن طول عمر انسان‌ها و تشویق جنگ‌سالاران به زاد و ولد بیشتر برای تامین گوشت دم توپ، بدون فراهم کردن شرایط برای جمعیت بیشتر، در آینده نزدیک آب و غذا مهمترین مشکل مردم ایران و جهان خواهد بود.
حکومت اسلامی ایران، از مردم مشروعیت نمی‌خواهد، مشروعیتش را از قبل از خدا گرفته، فقر و رنج مردم هم برای آن مهم نیست.
حکومت اسلامی حیاتش به جنگ و دشمنی و سرکوب وابسته است (جهاد از ارکان اسلام است).
ما باید با هر وسیله‌ای که می‌توانیم همبسته و همگام، به مردم جهان نشان دهیم مردم ایران جنگ، دشمنی، نفرت و تخریب نمی‌خواهند. مردم ایران صلح، همزیستی، دوستی، آبادانی و سازندگی می‌خواهند.
حکومت اسلامی تمامیت‌خواه است، نه اراده حل مشکات نان و آب مردم، نه خواست صلح و نه توانِ سازندگی دارد. در نتیجه مردم ایران باید نشان دهند، حکومت اسلامی را نمی‌خواهند و حکومت اسلامی نماینده مردم ایران نیست.
احد قربانی دهناری
۳۰ مهر ۱۴۰۰ - ۲۲ اکتبر ۲۰۲۱
حقایقی درباره آب
یک میلیارد انسان به آب سالم دسترسی ندارد و دو میلیارد انسان سیستم فاضلاب ندارند.
کشاورزی ۷۰ درصد آب شیرین را مصرف می‌کند.
در امریکا یک فرد روزانه به طور متوسط ۷۰۰ لیتر آب برای نوشیدن، پختن غذا، شستن لباس، رفتن به رستوران و .... مصرف می‌کند و در سنگال ۲۹ لیتر.
در مجموع در جهان کمبود آب وجود ندارد. مشل آن است که ۹۷,۵ درصد آب جهان شور است. از ۲,۵ درصد باقیمانده دو سوم آن در یخچال‌های طبیعی و قطب‌ها وجود دارد. باران هم در جاهای نامناسب و وقت‌ها نامناسب می‌بارد و گاه باعث سیلاب می‌شود.
برای مطالعه بیشتر
The State of Food and Agriculture, FAO, 2020
Coping with water scarcity, An action framework for agriculture and food security
Uranium Enrichment
منبع:پژواک ایران
