ایران تریبونال؛ امیدها و ابهام ها گفتگو با اردوان زیبرم
مجید خوشدل
دادگاه نمادین رسیدگی به جنایتهای حکومت اسلامی ایران در دهه شصت زندانهای ایران با حضور نزدیک به هشتاد شاهد از تاریخ 18 تا 22 ژوئن 2012 در محل«عفو بین الملل» در شهر لندن- انگلستان برگزار شد. برگزاری این نشست پنج روزه بر عهده طیفی از زندانیان سیاسی سابق و خانواده های جانباختگان، در زیرمجموعۀ «کارزار مردمی ایران تریبونال» بود.
فضای سنگین و عاطفی حاکم بر سالن دادگاه؛ شاهدانی که اغلب زخمی کهنه بر تن داشتند؛ کسانی که تکه ای از تو و خاطره ات را آورده بودند تا درد مشترکی را فریاد زنند؛ «فلاش بک» هایی که با شهادت شاهدان روزهای سیاه دهه شصت را تداعی می کرد و ... همه و همه مانع از این نشد که چشمها را فرو بندم و تنها روایتگر وضع موجود باشم. چهار روز تلاش کردم در جایی که مدعوین نشسته بودند باشم، به روی سِن بروم و سپس به پشت آن. چهار روز صورت و سیمای میهمانان و مبزبانان را ورانداز کردم و اعمال و رفتار و گفتارشان را سنجیدم و گاهی دوگانگی های عمیقی در آنان دیدم.
بیرون از سالن دادگاه، که دنیای دیگری در جریان بود. دنیای رسانه ها و فعالان رسانه ای تازه کار، و مصاحبه شوندگانی که برخی در پوست خود نمی گنجیدند. در این مدت بارها با رفتن به پشت دوربین های فیلمبرداری، «مصاحبه» ها را از منظری متفاوت نگاه کردم و گاهی در دل آه کشیدم. می دیدم، تنور داغ است و نان ها دارد یکی پس از دیگری چسبانده می شود.
در مجموع انسانهای خوب و شریف زیاد دیدم و فرصت طلبان و ابن الوقت ها هم رقمی را تشکیل می دادند. در یک کلام نقاط قوت و ضعف، و نکات زشت و زیبای فراوانی در جلسه پنج روزه ایران تریبونال به چشم می خورد.
نقاط قوت: مدیریت و سازماندهی برنامه در مجموع خوب و حرفه ای بود. طوری که در روز اول به تردید افتادم که آیا باید برنامه گزاران ایرانی را مسئول آن بدانم یا سازمان عفو بین الملل را.
- شاهدان (زندانیان سیاسی سابق و خانواده جانباختگان) که از جریانات سیاسی مختلف بودند (سازمانهای فدائیان خلق«اکثریت» و «اقلیت»، اتحاد مبارزان، کومله، حزب دموکرات، راه کارگر، سازمان مجاهدین خلق، حزب توده، حزب رنجبران، فرقان، آرمان مستضعفین، پیکار) از حق برابر برای ابراز نظر برخوردار بودند. در سالن دادگاه هیچ فرد، گروه و سازمان سیاسی از حق ویژه ای برخوردار نبود.
- فضای دادگاه، آرام و بی تنش بود و اوقات تنفس به جا و با برنامه. فردی که از سوئد آمده بود و مدیریت بخشی از برنامه را بر عهده داشت، با وجود بیماری و ضعف جسمی، بر خلاف انتظارم خوش درخشید و عملکرد اش قابل تحسین بود. دل ام می خواست با او هم گپی بزنم، اما برای کاری که آمده بودم، چاره ای نداشتم تا کماکان مثل یک غریبه از کنارش رد شوم.
- رعایت راحت و امن شرکت کنندگان در مجموع فراهم شده بود و من حتا در حاشیه سمینار رد پای فرستادگان حکومت ایران را ندیدم. تنها در ساعات پایانی روز آخر یکی از خبرچین های حکومت اسلامی با لباس چرمی سیاه رنگ، خودش را به محل گردهمایی رساند و سری چرخاند.
نقاط ضعف: جای جانباختگان و خانواده های مبارزان عقیدتی در میان شاهدان خالی بود. ضمن آنکه اگر برنامه گزاران تعمق بیشتری می کردند، می بایستی یک روز کامل را به فرزندان جانباختگان اختصاص می دادند.
- تبلیغات کارزار، که از ماهها قبل شروع شده بود، تنها طیفی از فعالان سیاسی نسل اول را نشانه گرفته بود. جوانان ایرانی که من می شناختم، هیچکدام از دادگاه نمادین و اهداف آن مطلع نبودند. ارتباط غیرابزاری با نسل جوان، فکر تازه ای می خواهد و راهکارهایی متفاوت.
- برخی از فیلمبرداران رسانه های پرمخاطب در کارشان توجیه نشده بودند. تعدادی از آنها گویا به کنسرت یک خواننده پاپ لس آنجلسی آمده بودند. این دسته از خبرنگاران هرازگاه دوربین های خود را به صورت مدعوین زوم می کردند، که گاهی آزردگی برخی از آنان را فراهم می کرد. طوری که در یک مورد مجبور به تذکر به فیلمبرداری از«صدای آمریکا» شدم و او را از این کار منع کردم.
- برای حضور در برنامه می بایستی از طریق ایمیل با برنامه گزاران تماس گرفته می شد. به دلیل رعایت مسائل امنیتی این کار ضروری بود. اما چرا تنها دو نفر با یک پیشینه سیاسی به ایمیل ها دسترسی داشتند و چه بسا در مورد شرکت (یا عدم شرکت) مدعوین تصمیم گیری می کردند؟
- تنها شماره تلفن «تریبیونال» برای اطلاع گیری بر عهده فردی گذاشته شده بود که صلاحیت این کار را نداشت. یک روز پیش از شروع دادگاه به عنوان یک فعال رسانه ای، گفتگوی تلفنی ای با وی داشتم. این فرد یکی از نقاط ضعف داوطلبان مراسم پنج روزه نیز به شمار می رفت. او تنها کسی بود که گاهی آمرانه و با صدای بلند خواسته اش را با دیگران مطرح می کرد.
نکات زشت: تعداد معینی از شاهدان، «تریبونال» را با جلسات محفل ها اشتباه گرفته بودند. آیا این کار سهوی بود؟ هر چه بود، دوربین های خصوصی در کار بودند و می توانست از این نمد کلاهی برای عده ای دوخته شود. از آن جمله: انگشت شماری در جلسه دادگاه «تحلیل طبقاتی» کردند؛ آن یکی کم مانده بود آیه «فضل لله المجاهدین... » را با لحن ویژه ای تلاوت کند، دیگری با بیش از چهل و پنج دقیقه اظهارنظر حاشیه ای، ناخواسته پیامی معکوس به مخاطبان اش منتقل کرد، و دیگری بیشتر به فکر رسانه اش بود و تصفیه حساب با رقبای سیاسی اش تا اهداف تریبونال. این طیف، شاید بیست درصد شاهدان را شامل می شدند.
- در روز دوم برنامه آقایی از مسئولان ایران تریبونال!؟ با این عنوان که غذا متعلق به شاهدان و داوطلبان است، با لحنی تبلیغی- زننده از مدعوین خواست تا از خوردن ساندویچ خودداری کنند، چرا که برنامه گزاران هزینه تهیه غذا برای دویست شرکت کننده را ندارند! تعداد مدعوین در روزهای برنامه از یکصد و شصت نفر فراتر نرفت، ضمن آنکه همان روز و روزهای بعد مقدار متنابهی ساندویچ مصرف نشده بر روی میز باقی ماند.
- در حاشیه برنامه، بخشی از«مصاحبه» های انجام شده با رسانه های ایرانی ربطی به سالهای شصت و عزیزان جانباخته نداشت. تشکیلات سیاسی عمده بود یا چهره شدن مصاحبه شوندگان.
نکات زیبا: شهادت تعدادی از شاهدان طوری از دل برخاست که بر جان ها نشست. در چنین مواردی بسیارانی چنان متأثر شدند که سالن دادگاه را ترک کردند؛ صورتی شستند و هوایی استنشاق کردند.
- باری که سی سال بر زمین مانده بود، با همه دشواری ها و اشکالات ریز و درشت بر شانۀ عده ای حمل شد. گام بعدی چه خواهد بود، باید منتظر ماند و هوشیار بود.
* اردوان زیبرم، ضمن تشکر از شرکت تان در این گفتگو؛ با معرفی کوتاهی از خودتان گفتگو را شروع می کنیم.
- با تشکر از شما برای این گفتگو. اردوان زیبرم هستم؛ از فعالان کارزار «ایران تریبونال» و یکی از سخنگویان آن، که در همین مجموعه به پرسش های شما جواب می دهم.
- بله، من از سخنگویان جمع کارزار هستم و حرف تان را تأیید می کنم.
- سوأل خوبی کردید؛ انگشت گذاشتید روی نکته با اهمیتی. اما چون اشاره به بیست و پنج سال کردید، اجازه بدهید من از منظری دیگر هم به آن نگاه کنم. اگر اشتباه نکنم، منظورتان از بیست و پنج سال اوج کشتار زندانیان سیاسی در سال 67 است. واقعیت این است که معیار زمانی من سی و سه سال گذشته است. بخصوص از لحظه ای که خمینی فرمان سرکوب نیروهای مترقی را در سال 58 صادر کرد تا از رادیکال شدن جنبش برخاسته از قیام بهمن جلوگیری کند. بنابراین می خواهم بر دهه شصت تأکید کنم که اوج اش سال 67 بود که می شود بیست و پنج سال ...
- از شما مجید عزیز برای توضیح تان سپاسگزارم. البته هدف ام از «فلاش بک» زدن به عقب این بود که بحث را شفاف تر کنم. اما اینکه پرسیدید، چرا تلاش های بیست و پنج ساله ایرانیان تبعیدی به بن بست رسیده، به نظر من دلایل مختلفی دارد که یکی از آنها نبود همدلی مناسب در میان کوشندگان سیاسی است. برای همین آن تلاش ها دستاورد زیادی نداشت. عامل عمده دیگر، به نظر من، وجود سکتاریسم در فعالیتهای عمومی ایرانیان از نحله های فکری مختلف؛ در سازمانهای سیاسی ما، ظرف بیست و پنج سال گذشته است. متأسفانه در تداوم این رویکرد سیاسی، مشکلات زیادی دامن تک تک این مجموعه را گرفت، طوری که فعالیتها را مختل کرد.
خوشبختانه تا این تاریخ درهای جمع «ایران تریبونال» به روی اغلب گرایش های سیاسی باز بوده. بحث اصلی در پیوند با جمع شما «شفافیت» است که این، موضوع اصلی گفتگوی من با شماست.
اما هنوز می خواهم در حاشیه بمانم با طرح این پرسش: شاید شما تا حدودی دوستان «ایران تریبونال» را بشناسید. البته من فکر می کنم، برخی از این «دوستان» اگر منافع شان تأمین نشود، دشمنان قسم خورده تان می شوند. پرسش ام از شما: آیا مخالفان تان را می شناسید؛ آیا دشمنان تان را می شناسید؟
- ما در مجموع به دلیل باز بودن مان در دعوت از همه گرایش ها؛ صرف نظر از اینکه آنها چگونه می اندیشند، هدف مان این است که تلاش مان دموکراتیک باشد. به همین دلیل تنها خط قرمز ما ج . اسلامی ست. در نتیجه هر کسی به هر نحوی از انحاء می تواند مخالف این مجموعه باشد یا موافق اش. این مجموعه با توجه همه مسائلی که شما به درستی به اش اشاره کردید؛ افتراق ها و تجربه های ناموفق گذشته، نخواسته به آن تنش ها دامن بزند و به قول شما راهکارهایی که به آن بن بست ها انجامیده را دوباره تکرار کند. ما این تجربه را از سر گذرانده ایم و نمی خواهیم دوباره آن راهها را برویم. به همین دلیل ما نقاط مشترک را اصل قرار داده ایم، با حفظ استقلال همه دوستان مان در مجموعه. و البته با دیدن دشمن مشترک مان، یعنی ج . اسلامی ایران...
اما شما تا بحال یک دسته از مخالفان تان را به رسمیت نشناخته اید: انسانهای با وجدان جامعه ایرانی، که ناروشنی ها، ابهامات و شفاف نبودن بخشی از فعالیت تان آنها را به زمره مخالفان سوق داده و اگر به آنها جواب ندهید، هل شان می دهید به جبهه دشمنان.
وقت مناسبی ست که پوشه اصلی این مصاحبه را باز کنم. پرسشی که حدوداً دو سال قبل در گفتگو با «لیلا قلعه بانی» مطرح کرده بودم را با شما در میان می گذارم: بودجه فعالیت هاتان چگونه و از چه منابعی تأمین شده؛ هزینه نشست پنج روزه لندن را چگونه و از چه منابعی تأمین کرده اید؟
- شما دو سوأل کردید که تلاش می کنم به هر دو سوأل تان پاسخ بدهم. اول اجازه دهید به بخش اول بپردازم. گفتید: مخالفانی هستند که ما در را به روی شان بسته ایم، یا اینکه برای آینده خودمان مخالف تراشیده ایم...
- من هم در همین محدوده اظهارنظر می کنم. اول از همه اجازه بدهبد این را بگویم که در جمع ما هیچ نیروی سیاسی نیست که بخواهد در ایران تریبونال اعمال اتوریته کند و سوار موج شود. ما سنگ هامان را با هم وا کنده ایم، آن هم به دلیل تجربه سی و سه سال گذشته. واقعیت این است که اگر مجموعه ای خودش را در دهه خونین شصت نمی بینید، این مشکل من و دوستان ایران تریبونال نیست و...
- دقیقاً همین طور است.
- حدوداً پنج سال پیش در سال 2007 میلادی، که ما در پیک نیک های خانواده های زندانیان سیاسی سابق دور هم جمع می شدیم (که بین صد تا صد و پنجاه خانواده بودند) این بحث به میان آمد که این پیک نیک های هر ساله که اهداف معین و دیدگاه مشخصی دارد، اگر نخواهد یک گام به جلو بگذارد، به قول شما به بن بست خواهد رسید. همان موقع مجموعه ایران تریبونال تشکیل شد. حالا مشخصاً به سوأل شما بپردازم. ما اولین معیاری که از همان روز اول در بین خودمان گذاشتیم، این بود که حمایتی از طرف سازمانها و گروهها، بخصوص کشورها یا دولتها نداشته باشیم. مسئله بعدی تأمین بودجه برای اهداف مان بود. به این صورت که چگونه با حفظ استقلال مالی لغزشی در مورد مسائل مالی نداشته باشیم. بنابراین معیارمان این شد که در بین خودمان این کار را بکنیم...
- سوألی که می کنید، من شما را ارجاع می دهم به سایت ایران تریبونال. ما ریز کمکهای مالی ای که دریافت کرده ایم را در آنجا درج کرده ایم. این کمکها از طریق «فاند ریزینگ» بوده؛ از تی شرت فروختن، از حقوق کارگری مان، از مراسم هایی که ترتیب داده ایم و در آنجا کمک مالی گرفتیم، از مراسم عید نوروز و مراسم اول ماه می و روز جهانی زن، تا برنامه های گوناگونی که ظرف این چند سال تشکیل دادیم. جدای از این، اغلب کسانی که به بدنه جمع مان متصل هستند، به طور شخصی کمک هایی پرداخت کرده اند. و البته ما به تک تک جمع مان گفته ایم که اجازه نداریم، از طریق سازمانهای سیاسی، جریانات مختلف، دولتها و یا کشورها تقاضای بودجه کنیم. مگر بنیادها یا نهادهای حقوق بشری که با اهداف حقوق بشری شان شناخته شده هستند...
- چون الان دسترسی به سایت ایران تریبونال ندارم، نمی توانم آخرین مبلغ جمع آوری شده را در اختیارتان بگذارم. اما چیزی که وکلا از ما خواسته بودند این بود که اگر یک بودجه حداقل در حساب ما نباشد و آن را در اختیار وکلا قرار ندهیم، برای ما حرکتی را آغاز نخواهند کرد. مثلاً هزینه بلیط چهار وکیل که از چهارگوشه دنیا آمده اند را که خودشان نمی توانند پرداخت کنند؛ با اینکه گفته اند مجانی همکاری می کنند...
- من رقم دقیق آنرا الان نمی دانم و نمی توانم به پرسش تان پاسخ دقیق بدهم...
- تمام تلاش ام را خواهم کرد تا این کار را بکنم. البته ممکن است اسم برخی افراد به دلایل امنیتی مشکلاتی فراهم کند...
پوشه دومی که باز می شود، راجع به بخشی از اظهارنظرتان است. گفتید یکی از همیاران ایران تریبونال از بانک تقاضای وام کرده. پرسش ام: چه کسی از بانک وام گرفته و مبلغ دریافتی چقدر بوده؟
- پرسش شما و اطلاعاتی که می خواهید، تا حدودی شخصی ست. ولی با این حال من این پرسش را به سوأل قبلی ارجاع می دهم. من این سند را تا 48 ساعت آماده می کنم و لیست آنرا حتماً به شما خواهم داد. جدای از پرسش شما، قرار بوده بعد از جلسه دادگاه نشستی داشته باشیم تا به سوألاتی که شده، به طور کامل پاسخ دهیم.
- ما نسبت به بعضی از نهادهای حقوق بشری کنکاش کردیم تا ببینیم بودجه آنها از کجا تأمین می شود تا مبادا بعدها یقه ما را بگیرد. مثلاً اگر سازمان عفو بین الملل را در نظر بگیرید، بودجه اش از منابع مختلفی تأمین می شود و حتا ممکن است از دولتها هم بخشی از بودجه شان را تأمین کنند. پیدا کردن اینها کار ساده ای نیست.
در این رابطه ما توانستیم تعدادی تقاضا بدهیم، اما با تقاضای ما موافقت نشد و هیچ مبلغی دریافت نکردیم. بنابراین تا این لحظه ای که دارم با شما صحبت می کنم، تمام کمکهای مالی از طرف اعضاء و یاران ایران تریبونال بوده و مواردی که پیش تر خدمت تان گفتم. اما برای محکم کاری، اگر ما در جایی یا نهادی تقاضای کمک مالی کرده باشیم و لیست آن موجود باشد، من حتماً تا 48 ساعت آنرا برای تان خواهم فرستاد.
- متأسفانه بخشی از پاسخ من به پرسش تان تا روزهای آینده امکان پذیر نیست. چون ما باید لیست ها و هزینه مان را مرور کنیم. بنابراین هر نوع اظهارنظر کردن در این باره ممکن است باعث لغزش هایی شود. اما بطور کلی به شما بگویم که این نشست هزینه زیادی برای ما در برنداشته، به این دلیل که چون اجاره ساختمان عفو بین الملل در لندن بسیار بالا بود و ما نمی توانستیم از پس اجاره آن بربیاییم، گفتگوهایی با تعدادی از وکلا و مسئولان این نهاد داشتیم و قرار شد اجاره سالن یک رقم بسیار بسیار ناچیزی باشد. که ما از این بابت از آنها سپاسگزاریم...
- لطفاً به من 48 ساعت فرصت بدهید تا رقم دقیق آنرا به تان بگویم. چون اگر رقم آن را کمی این ور و آن ور بگویم، ممکن است مشکلی ایجاد کند.
- اتفاقاً این سوأل تان یکی از بهترین و مهمترین پوشه هایی ست که باز کرده اید. این سوأل تان راحت ترین جواب را دارد. چون هر کسی که آمد، هزینه اش را خودش متقبل شد. به همین راحتی.
- همه را خودشان دادند، به جز تعدادی از وکلا. با اینکه فعالیت آنها داوطبانه و غیرانتفاعی بود، اما ما می بایستی جایی برای اقامت چند روزه آنها در هتل فراهم می کردیم و هزینه بلیط هواپیمای شان را می پرداختیم، که این کار را کردیم. به غیر از این هزینه، همانطور که گفتم، کلیه شرکت کنندگان با هزینه و بودجه خودشان به لندن آمده بودند.
اما هنوز فرصت هست تا من پوشه دیگری را باز کنم. «ایران تربیوتال» را از بدو تأسیس اش از سال 2007 میلادی، به عنوان یک فعال رسانه ای و یک فعال سیاسی دنبال کرده ام. یکی از حفره هایی که از همان آغاز در کارتان دیده ام، زوم کردن فعالیت های ایران تریبونال در بین فعالان سیاسی نسل اول است و عدم توجه اش به قشر جوان جامعه.
اما در رابطه با بخش اول پرسش. همانطور که در مقاله جداگانه ای به آن پرداختم، شما همکاری تعداد معینی از همین نسل را به خودتان جلب کرده اید که برای برخی از آنها، ایران تریبونال و اهداف اش وسیله ای بیش نیست. این اقلیت آمده اند تا خودشان را چهره کنند.
پرسش ام: چه کنترلی روی افراد جمع تان دارید تا از این عارضه نهادینه شده در جامعه ایرانی جلوگیری کنید؟
- در رابطه با سوأل آخرتان، اتفاقاً تجاربی که داشته ایم، ضمانت اجرایی ماست. اما اینکه گفتید حفره ای در کارتان هست؛ البته ما خودمان چنین حفره ای را نمی بینیم. چرا که وقتی شما پروژه ای را در دست داشته باشید که دهه شصت را نشانه گرفته باشد، خودبخود برمی خورید به تمام انسانهایی که از آن دهه عبور کرده اند و یا جان به در بردۀ دوران داغ و درفش و شکنجه و کشتار هستند، و به نوعی آن دهه را نمایندگی می کنند؛ صرف نظر از اینکه چه عقیده ای داشته اند یا مرام و مسلک و تشکیلات شان چه بوده.
اینکه گفتید، چرا نتوانستیم با نیروی جوان ارتباط بگیریم، من فکر می کنم با این قشر ارتباط را گرفتیم، منتهی برخی به دلایل مختلف نتوانستند وارد این پروژه شوند. اما فرزندان قربانیان؛ که از قشر جوان جامعه اند و شما با تعدادی از آنها در جلسه مواجه شدید در جمع ما هستند و شما دیدید که تعداد قابل توجهی از آنها در جلسه دادگاه شرکت داشتند و شهادت دادند.
اما قسمت دیگر پرسش تان؛ اینکه کسی بخواهد پشت این پروژه مخفی شود تا چهره بشود، باید بگویم، معیاری که در ایران تریبونال گذاشته شده، جایی برای چهره شدن کسی باقی نمی گذارد. کسی اگر بخواهد چهره شود، می تواند در تشکیلاتهای خودش چهره شود. در ایران تریبونال، اتفاقاً با توجه به تجارب به بن بست رسیدن تلاش های قبلی، گمان نمی کنم چنین فرصتی برای کسی فراهم شود.
آیا فکر نمی کنید اگر فعالیت هاتان را؛ اهداف ایران تریبونال را به نسل جوان وصل نکنید، دستاورد زیادی نخواهید داشت و این تلاش در نسل دهه شصت باقی می ماند و در نهایت به انتهای خودتان می رسید؟
- تعداد زیادی از بازماندگان جانباختگان که در جلسه دادگاه صحبت می کردند، اتفاقاً همین مسئله را مطرح می کردند. تعدادی می پرسیدند تشکیل ابن دادگاه چرا اینقدر طول کشیده؟ آنها به بن بست هایی اشاره می کردند که در دل صحبتهای ما بوده.
اما گفتید اگر نسل جوان به جریان دادخواهی نپیوندد، به اشکال برمی خوریم. راستش همین موضوع را تعدادی از وکلای حقوقی مطرح می کردند. آنها وقتی کیس هایی که اعضاء خانواده ها برای دادگاه ارسال کرده بودند، بررسی کردند، دیدند تعداد زیادی از آنها از سوی نسل جوان جامعه است. کسانی که وقتی وارد زندان شدند، سیزده- چهارده ساله بودند. یا تعدادی از کیس ها متعلق به فرزندان عزیزان جانباخته بوده...
گفتگو را به سمتِ جمع بندی می برم: با اینکه کار بزرگی را شروع کرده اید؛ باری برداشته شده که سی سال روی زمین مانده بود، اما ناروشنی های زیادی در کارتان به چشم می خورد، خصوصاً در مورد مسائل مالی، که البته شما توضیحاتی دادید و قرار شد اسنادی را برای ام بفرستید.
اطلاع دارم که به زودی ایران تریبونال نشستی برای ارزیابی کارهای انجام شده اش ترتیب خواهد داد. آیا در برنامه تان هست که افرادی را مسئول اطلاع رسانی موثق به رسانه ها بکنید؛ خصوصاً در زمینه موضوع های مالی و فعالیتهای دیگرتان؟
- دو سوأل کردید که به قول خودتان کنکرت توضیح می دهم. اول، گفتید که تا قبل از خرداد 88 اکبر گنجی ها برای نسل جدید تداعی زندانی سیاسی بود. به نظر من رژیم ایران برای اینکه زندانیان سیاسی را بیشتر تحت فشار بگذارد، با نمایان کردن این چهره ها می خواسته بخشی از جناح های رژیم را به عنوان آلترناتیو به جامعه تزریق کند تا با زیر گرفتن حرکت و جنبش مردم به آنها بگویند که نمایندگان شما اینها هستند...
- دقیقاً پاسخ مرا تکمیل کردید و من دیگر وارد جزئیات نمی شوم، چون وقت کم است. اما رژیم ایران هم در سی و سه سال گذشته سعی زیادی کرده تا از ارتباط بین نسل های مختلف جلوگیری کند. تا حدی که خیلی ها شناختی از ما و نسل ما ندارند. این جدایی را رژیم طوری برقرار و حفظ کرده که هیچ ارتباطی شکل نگیرد تا بخواهد روی دهه شصت آگاهی رسانی شود...
- در رابطه با قسمت دوم پرسش، که مربوط به ناروشنی هاست، از جمله روی مسائل مالی ایران تریبونال، من فکر می کنم دقیقاً درست گفتید که ما حتماً باید به پرسش ها و ابهامات مردم پاسخ بدهیم. دوست عزیز مجید، هیچ چیزی نباید ناروشن بماند. به این دلیل که در هر عرصه ای از مبارزات اجتماعی و سیاسی، و عرصه جنبش های مردمی؛ از جمله در فعالیتهای ایران تریبونال، اگر سایه های تاریک روشن نشود و ابهامها زدوده نشود، آن فعالیت محکوم به شکست است. اگر ما نتوانیم توضیح دهیم که هزینه فعالیتهای مان از کجا آمده، کار ما هم محکوم به شکست است. همه باید به این اطلاعات دست داشته باشند. پرسش ها باید پرسیده شوند و ما هم موظفیم به آنها جواب دهیم. البته عده ای که زمزمه شان این روزها بلند شده، مسئله شان چیز دیگری ست. اینها چند سال فرصت داشتند که بیایند یقه ما را بگیرند و از ما پرسش کنند. اما وقتی دادگاه شروع شد، وارد میدان شدند...
- دقیقاً. رئوس برنامه ما، همین صحبتی ست که شما کردید. چون حق هر انسان و هر شهروند و هر فردی این است که بداند ما کی هستیم، از کجا آمده ایم و برای چی داریم مبارزه می کنیم؛ سایه های تاریک ما کدام است، ناروشنی ها کجاست، چون حق دارند اینها را بدانند. به نظر من اگر ما شفافیت مالی نداشته باشیم، اول از همه زیر سوأل می رویم. همانطور که گفتم، جواب دادن به پرسش ها وظیفه ماست.
از طرف دیگر اجازه نداریم روی موضوع هایی که وجود خارجی ندارند، انرژی صرف کنیم، چون عده ای را از خودمان می رانیم. و این همان آفت و سمی ست که همه ما به اندازه کافی از وجودش متضرر شده ایم.
اردوان زیبرم از شرکت تان در این گفتگو یکبار دیگر تشکر می کنم.
- بی نهایت ممنون ام و سپاس از این مصاحبه.
تاریخ انتشار مصاحبه: 30 ژوئن 2012
در این فاصله سه ایمیل برای اردوان زیبرم فرستادم و حتا در اقدامی نامتعارف در تاریخ 30 ژوئن به ایشان تلفن کردم. پاسخی که به من داده شد، این بود: قرار است در آینده اسناد مورد اشاره منتشر شود!
کمک مالی فعالان کارزار/نروژ ٣٤۵٠ کرون
جمع آوری کمک مالی روزکومه له/نروژ ٤٠٠ کرون
ملینا کردلند/نروژ ٢۵٠ کرون
لنا ۵٠٠ کرون
دکتر سعید/نروژه ٣٠٠ کرون
مالین ٢٠٠ کرون
کانون فرهنگی کردها/نروژ ١٠٠٠ کرون
زمان و نصرت/هامبورگ ٢۶۵٢ کروه معادل ٣٠٠ یورو
آزاده شکوهی/استکهلم ۵٠٠ کرون
مجتبی/هانور ٨٨٤ معادل ١٠٠ یورو
ربیع جلیلی/هانور ٤٤٢ کرون معادل ۵٠ یورو
مهدی/هانور ٤٤٢ کرون معادل ۵٠ یورو
محترم-چیتگر ١٠٠ کرون
سیاوش س ١٠٠ کرون
کمک های مالی رسیده به حساب کارزار در سوئد/ماه های ژانویه، فوریه، مارس ٢٠١٢
مارس
امیر ۵٠٠ کرون
مینا- ل ۵٠٠ کرون
مجمد نبوی ۵٠٠ کرون
کامبیز ١١٠٠ کرون
جعفر ١٠٠ کرون
غلامرضا ١٠٠ کرون
ابی ٢٠٠ کرون
زهره ١٠٠٠ کرون
اسماعیل ٣٠٠٠ کرون
بهبود بهکیش ٨٠٠٠ کرون
منصور-آفاق ١۵٠٠ کرون
درآمد مراسم نورزوی - استکهلم ٩٤٧٨ کرون
فوریه
کارزار ایران تریبونال-دانمارک ۵٠٠٠ کرون
محترم-چیتگر ١٠٠ کرون
سیاوش س ١٠٠ کرون
ژانویه
Inger Vinther Johansen ٣۵٣ کرون
منصور ١٠٠٠ کرون
کارزار ایران تریبونال-دانمارک ٧٠٠٠ کرون
محترم-چیتگر ١٠٠ کرون
سیاوش س ١٠٠ کرون
کانون ایرانیان آزادیخواه-مونیخ ١٤٠٣ کرون
کمک های مالی رسیده به حساب کارزار در انگلستان/ماه های ژانویه، فوریه، مارس ٢٠١٢
مارس
فوریه
جمشید ١٠ پوند
ژانویه
جمشید ١٠ پوند
کمک های مالی رسیده به حساب کارزار در سوئد/ماه های اکتبر، نوامبر و دسامبر٢٠١١
دسامبر
کمک مالی جمع آوری شده در استکهلم/شیستا در نوامبر
اندرک،باربرو،مهسا، علیرضا، ایراندوخت ١٠٠٠ کرون
امیر-طاهری ١٠٠ کرون
ماریا-رشیدی ٣٠٠ کرون
مینا اسدی ١٠٠٠ کرون
سعید افشار ۵٠٠ کرون
رحیم ۵٠٠ کرون
زینت-ه ۵٠٠ کرون
احمد ١٠٠ کرون
رویا-صادقی ١٠٠ کرون
مقدم ۵٠ کرون
محترم و خسرو ١۵٠٠ کرون
غلامرضا-ا ۵٠٠ کرون
بدون نام ٢۸۵٠ کرون
کمک مالی جمع آوری شده کارزاردر کپنهاک ۵٠٠٠ کرون
مهرنوش ٣٠٠ کرون
خسرو-ر ۵٠٠ کرون
ایران-لیلا ١٢٠٠ کرون
سیما- مامد ٣۵٠ کرون
سیاوش-س ١٠٠کرون
محترم-چیتگر ١٠٠کرون
نوامبر
مهری ا ن ٢٠٠ کرون
رویا-صادقی ٢٠٠ کرون
منصور- ا ٢٠٠٠ کرون
کمک مالی جمع آوری شده کارزاردر کپنهاک ١٠٠٠٠ کرون
حسن جعفری ٢٠٠ کرون
مینا-س نیویورک-وام یازده هزار دلار معادل ٧۴٣١٠ کرون
محترم-چیتگر ١٠٠ کرون
سیاوش س ١٠٠ کرون
اکتبر
ویدا-گیتا ٧٠٠ کرون
محترم-چیتگر ١٠٠ کرون
سیاوش س ١٠٠ کرون
کمک های مالی رسیده به حساب کارزار در انگلستان/ ماه های اکتبر، نوامبر و دسامبر ٢٠١١
رویا-سویس ١۵٧پوند
بابک عماد ۲٠٠پوند
جمشید ٣٠ پوند
کمک های مالی رسیده به حساب کارزار در سوئد/ماه های ژوئیه، اوت و سپتامبر ٢٠١١
کمک مالی/ ۲۳مین سالگرد-استکهلم ١۳٠٠ کرون
پوران-دانمارک-قبض کمک مالی ۶٠٧ کرون
زری-نقد ۵٠٠ کرون
کامبیز- کمک مالی-قبض ۲۳٠٠ کرون
ویدا ۳٠٠ کرون
محترم ۳٠٠ کرون
سیاوش س ۳٠٠ کرون
بهرام ۶٠٠ کرون
شهریار-نقد ۱٠٠ یورو
کمک های مالی رسیده به حساب کارزار در انگلستان/ ماه های زوئن، ژوئیه، اوت و سپتامبر ٢٠١١
بابک عماد ۲٠٠پوند
دکتر علی -انگلستان ۲۶٠ پوند
عزت -مونترال ۴۴٠پوند معادل پانصد یورو
جمشید ۴٠ پوند
کمک های مالی رسیده به حساب کارزار در امریکا/ سپتامبر ٢٠١١
مینا ٣۵٠٠ دلار
کمک های مالی رسیده به حساب کارزار در سوئد/ ژوئن ٢٠١١
فریده ١٠٠ کرون
محترم ١٠٠ کرون
سیاوش س ١٠٠ کرون
بهرام ۲٠٠ کرون
کمک های مالی رسیده به حساب کارزار در سوئد/ مه ٢٠١١
منصور س ١٠٠٠ کرون
برنامه استکهلم-قبض کمک مالی ۷٠٠ کرون
کمک مالی در برنامه استکهلم ۵٠٠ کرون
محترم ١٠٠ کرون
سیاوش س ١٠٠ کرون
بهرام ۲٠٠ کرون
کمک های مالی رسیده به حساب کارزار در انگلستان/ مه ٢٠١١
دکتر علی -انگلستان ۳۶٠ پوند
حمید ش -مونترال ۳۲٠ پوند معادل ۵٠٠ دلار کانادا
عزت -مونترال ۳۲٠ پوند معادل ۵٠٠ دلار کانادا
جمشید ١٠ پوند
کمک های مالی نقدی
محسن پادوا ۱٠٠ یورو
لاله های خونین ۶٧ ۱٠٠ یورو
کمک مالی به مراسم کارزار در وانکور ۳۷۳ دلار آمریکا
خانم جهانشاهی ۵٠٠ دلار کانادا معادل ٣۶٨ یورو
اردوان ۳٢ یورو
کمک های مالی رسیده به حساب کارزار در سوئد/ آوریل ٢٠١١
شهریار-نقدی ۱٠٠ یورو
منصور س ١٠٠٠ کرون
محترم ١٠٠ کرون
ویدا؛ کمک های مالی دستی/استکهلم ۵٢٠٠ کرون
سیاوش س ١٠٠ کرون
بهرام ۲٠۰ کرون
کمک های مالی رسیده به حساب کارزار در انگلستان/ آوریل ٢٠١١
جمشید ١٠ پوند
کمک های مالی رسیده به حساب کارزار در سوئد/ مارس ٢٠١١
رویا ج ٢۲۵٨۶ کرون
منصور س ٢۵٠٠ کرون
محبوبه ز ١٠٠٠ کرون
محترم ١٠٠ کرون
حمیداشرف ١٠٠٠ کرون
امید ١٠٠٠ کرون
ویدا ١۵٠٠ کرون
پیوند ١۲٠٠ کرون
سیاوش س ١٠٠ کرون
بهرام ١٠٠ کرون
کمک های مالی رسیده به حساب کارزار در انگلستان/ مارس ٢٠١١
جمشید ١٠ پوند
کمک های مالی رسیده به حساب کارزار در سوئد/ فوریه ٢٠١١
کارزار بم ١٠٠ کرون
بهرام ١٠٠ کرون
سیاوش س ١٠٠ کرون
کمک های مالی رسیده به حساب کارزار در انگلستان/ فوریه ٢٠١١
جمشید ١٠ پوند
کمک های مالی رسیده به حساب کارزار در سوئد/ژانویه ٢٠١١
غلامرضا ۵٠٠ کرون
حسن ماسالی ٤٤/١٣٠۸۵ کرون
لیلا قلعه بانی ۷٠٠٠ کرون
شهرام ک ٢٤/۸۸۶ کرون
کورش گلنام ١٠٠ کرون
شروین ٩۶ ٢٠٠ کرون
آریان ۹۷ ٣٠٠ کرون
سیاوش س ١٠٠ کرون
بهرام ١٠٠ کرون
کمک های مالی رسیده به حساب کارزار در انگلستان/ ژانویه ٢٠١١
سامان دوری ٢٠٠ پاوند
رویا-سویس ٤۷/١۵٩ پوند
جمشید ١٠ پوند
کمک های مالی رسیده به حساب کارزار در سوئد/دسامبر٢٠١٠
اراز فانی ٢۶٠٠ کرون
کورش گلنام ١٠٠ کرون
مهری س ۵٠٠ کرون
سیاوش س ١٠٠ کرون
کارزار بم ٣٠٠ کرون
بهرام ١٠٠ کرون
کمک های مالی رسیده به حساب کارزار در انگلستان/دسامبر٢٠١٠
جمشید ١٠ پوند
کمک های مالی رسیده به حساب کارزار در سوئد/نوامبر٢٠١٠
شروین ٩۶ ١٠٠ کرون
بدون نام ٢٠٠ کرون
بدون نام ١٠٠ کرون
کمک های مالی رسیده به حساب کارزار در انگلستان/نوامبر٢٠١٠
جمشید ١٠ پوند
سهیل ١٠ پوند
احمد جوانشیر ١۲⁄١١۷
کمک های مالی رسیده به حساب کارزار در سوئد/اکتبر٢٠١٠
کورش گلنام ١٠٠ کرون
شروین ۹۶ ١٠٠ کرون
آریان ٩٧ ١٠٠ کرون
سیاوش ١٠٠ کرون
مهرداد غ-پ ١٠٠ کرون
مادر س ١٠٠ کرون
مهدی ١٠٠ کرون
سوسن بهار ١٠٠ کرون
حسن مکارمی ۵٨⁄٢۷۷ کرون
کمک های مالی رسیده به حساب کارزار در انگلستان/اکتبر ٢٠١٠
جمشید ١٠ پوند
سهیل ١٠ پوند
کمک های مالی رسیده به حساب کارزار در انگلستان/سپتامبر ٢٠١٠
جمشید ١٠ پوند
سهیل ١٠ پوند
کمک های مالی رسیده به حساب کارزار در سوئد/ سپتامبر ٢٠١٠
لیلا دانش ١٠٠٠ کرون
مسعود بلوچ ١٠٠٠کروه سوئد
فریده ١٠٠کرون سوئد
ویدا ٣٠٠کرون سوئد
ویدا ۸٠٠ کرون سوئد
مراسم ۲۲مین سالگرد-استکهلم ۲۶۵٠کرون سوئد
سیاوش ١٠٠کرون سوئد
کمک های مالی رسیده به حساب های کارزار در سوئد و انگلستان در سوئد/ اوت ٢٠١٠
زری عرفانی ۴۹⁄۶٠ پوند
شهره ب ۴٠٠ یورو معادل ۶٠/٣۷۶۷ کرون
مهرداد غ ١٠ یورو معادل ٣٢/٩۳ کرون
گلاله ش ١٠٠٠ کرون
بی نام ١٠٠ کرون
آبونه های استکهلم- ویدا ٢٠٠٠ کرون
زری ۵٠٠ کرون
بیژن بازرگان ١٠٠ کرون
تا تاریخ اول اوت ٢٠١٠
انگلستان
سهیل ٣٠ پوند
جمشبید ١٠پوند
کانادا
اردوان ١٠٠٠ یورو
سوئد
غلامرضا ۵٠٠ کرون
سیاوش ٣٠٠ کرون
اردوی گوتنبرگ ٤٠٠٠ کرون
نروژ
محمد ۵٠٠ کرون سوئد
کانادا
اردوان ١٠۶۴٠کرون سوئد
سوئد
رویا ۵٠٠ کرون
تی شرت ٣٠٠ کرون
احمد ۵٠٠ کرون
دماوند ١٠٠٠ کرون
آلمان
ایمان ١٠٠ یورو
سویس
رویا ١۵۶ پوند
رویا ١۶۷ پوند
سوئد
محترم ١٠٠ کرون
گیتا ۲٠٠ کرون
سیما ٣٠٠ کرون
ابی ١٠٠ کرون
ژیلا ١٠٠ کرون
شهرام ۲٠٠ کرون
مریم ۵٠٠ کرون
خسرو ۲٠٠ کرون
قاسم ١٠٠ کرون
فروغ ۵٠ کرون
ویدا ١۵٠ کرون
لیلا ۵٠٠ کرون
بابک ٧٠٠ کرون
زری ٣٠٠ کرون
صلاح ۵٠٠ کرون
کیومرث ۵٠٠ کرون
رویا ۵٠٠ کرون
انگلستان
تی شرت ۶٠٤ پوند
تی شرت ٧۵ پوند
تی شرت ۲٠ پوند
بابک ١٠٠ پوند
بابک ١١۸ پوند
جمشید ۳٠ پوند
رضا ١٠ پوند
بابک ٤۵ پوند
پیوند ٧۳⁄۲٣ پوند
تی شرت ٩٠⁄۲٠۵ پوند
سویس
رویا ۶٣⁄۵١ پوند
نروژ
رویا ۸٧⁄٧٧٨ پوند
آلمان
پرهام ۵٠ یورو
منبع:پژواک ایران