چگونه میتوان جنبشی را که زنان در ایران بر پا کردند حمایت کرد
پیشنهاد فعالیت هائی با اهداف مشخص در برون ایران
محمد پروین
قیام خیره کننده زنان ایرانی بی سابقه است.
این شورش با مرگ مهسا امینی شعله ور شد. همانطور که اکنون دنیا از آن آگاه است، او به دلیل سرپیچی از قوانین واپس گرای رژیم در مورد پوشش زنان و «پوشیدن لباس های نامناسب» دستگیر شد. از آنجایی که این نظام جنایتکار همه چیز است جز «جمهوری»، من آن را رژیم اسلامی در ایران می نامم.
دختران جوان، دانشجویان و بتدریج همه آزادی خواهانی که از رژیم اسلامی و سالها قانون حجاب اجباری زنان به تنگ آمده اند به خیابان ها ریخته اند و شعارهای بسیاری را و به ویژه "زن، زندگی، آزادی" را سر داده اند. زنان روسری و چادر را برداشته و می سوزانند و شجاعانه با نیروهای سرکوب که دستور شلیک گلوله را دارند، مقابله میکنند و فریاد مرگ بر دیکتاتورشان بلند است .
این دلاوریهای بی نظیر بسیار بیش از آن بود که شکستن سکوت اجباری من احتیاج داشت. تلاش خواهم کرد تا پیشنهادم را برای حمایت عملی از جنبش زنان ایران برای سرنگونی رژیم خونخوار در ایران با دیگران در میان بگذارم.
در مقالاتی که در 30 جولای 2019 به زبان انگلیسی و فارسی نوشتم [1]، [2] اشاره کردم که:
"تجسم کنید روزی را که میلیونها زنان ایرانی بدون هیچ حجابی به رژیم اسلامی و قوانین عقب مانده اش "نه" بگویند و در دورانی که دنیای بسیج شده به ایران مینگرد به خیابانها بریزند. این پایان عمر این رژیم عقب مانده جنایتکار خواهد بود.”
آنها هنوز به این مرحله نرسیده اند، اما اگر ما خارج نشین ها هم کار خود را انجام دهیم، چندان دور نخواهد بود.
مرگ مهسا امینی الهام بخش جنبش زنان در ایران شد وبه سرعت بسیاری از آزادیخواهان دیگر را نیز به خیابان ها کشاند. جنبشی که خودبخودی آغاز شد کم کم در حال سازمان یافتن است که بسیار امیدوار کننده است، چرا که رژیم وحشی اسلامی زمانی که جانش در خطر باشد در تخریب حرکات خودجوش درنگ نخواهد کرد. منتها، میلیون ها زن و مرد متشکل و شجاع را نمی توان حتی توسط یک رژیم جنایتکار متوقف کرد.
با این حال، زنان و مردان دلاور ما در درون ایران به زمان نیاز دارند تا به آن وضعیت شکست ناپذیر برسند. ما اگر تلاشی هدفمند را شروع کنیم می توانیم برای آنها این زمان را بخریم.
تظاهرات گسترده ایرانیان در سراسر جهان در پی درگذشت مهسا امینی، انتشار اخبار جنبش‌ها در ایران، محکوم کردن شعاری رژیم اسلامی در ایران از زوایای مختلف و درخواست واکنش‌های دولت‌های غربی، همگی ضروری اما کافی نیست است.
دولت‌های سود جو در طول سالها نشان داده‌اند که وقتی پای نقض حقوق بشر توسط رژیم دیکتاتور حاکم بر ایران به میان می‌آید، همه آنها با گفتار ولی بدون عمل در کنار قربانیان ایستاده‌اند. در بهترین حالت، گروه ها یا فرماندهان نظامی «تحریم» می شوند. آیا اگر آنها نتوانند به کانادا و یا کشورهای دیگر سفر کنند، این مجازات جلوی نقض حقوق بشر و کشتار مردم بیگناه را خواهد گرفت؟ کار آنها دانسته است. اولویت آنها کنترل فعالیت های اتمی رژیم بوده و هست.
ما باید آنها را مجبور کنیم که شرط توقف نقض حقوق بشر را به عنوان شرط دیگری در کنار مطالبات اتمی خود قرار دهند. آزادی فعالان سیاسی و حقوق بشری و عدم تداخل در نوع لباس و پوشش موی زنان را باید اولین قدم دانست. تا زمانی که این شرایط برآورده نشوند، شرکت رژیم اسلامی ایران در هر امر جهانی باید به حالت تعلیق درآید. نمونه ای از این تعلیقات عبارتند از:
• عدم شرکت در سازمان ملل (تعلیق قانونی یک رژیم مندرج در بخش ۵ قوانین سازمان ملل [۳] ).
• عدم شرکت هیچیک از مسئولان و وابستگان رژیم در کلیه مراسم حداقل کشورهای غربی.
• تعطیلی موقت سفارتخانه ها.
تنها نیروی ما برای دیکته کردن این شرایط، قدرت رای ما و آرای همه آزادیخواهان جهان با الهام از جنبش های زنان در ایران است. این خواستها با خواهش و تمنا و 'میخواهیم' ها تحقق نخواهد یافت.
تمام فعالیتهای ما در خارج از ایران باید با استفاده از روشهای موجود باشد بحول این نوع مطالبات باشد. ما باید از همه ابزارهای خود، از جمله رسانه های اجتماعی، استفاده کنیم تا از افراد آگاه ازجنایات رژیم حاکم بر ایران بخواهیم که سیاستمداران محلی، ایالتی و فدرال خود را تحت فشار قرار دهند تا در این زمینه اقدام عملی کنند.
ما باید با روشهای سازمان یافته با سیاست مداران تماس پیدا کنیم و مطمئن شویم که متوجه شده اند که هر سیاستمداری که از خواستهای عملی ما حمایت کند، بدون توجه به وابستگی های سیاسی ما، رای ما را خواهد داشت. و روشن است که منظور از 'ما' تمام ایرانیان و مردم آزادی خواه آگاه کشورهائیست که ما در آن زندگی میکنیم.
زمانی که بتوانیم نتیجه حتی یکی از انتخابات سطح پایین را تعیین کنیم، اخبار مربوط به آن پخش می شود. در نهایت احزاب مختلف برای کسب آرای ما با هم رقابت خواهند کرد.
اگر این کار را به صورت هماهنگ در سراسر جهان انجام دهیم، فعالان داخل ایران صدای ما را خواهند شنید. حتی اگر تلاش ما به اهداف خود نرسد، این صداها و خواستهای یکپارچه که در سرتاسر جهان بلند شده است، زنان و مردان شجاعی را که در برابر یک رژیم وحشی ایستاده اند، توانمند میسازد. سازماندهی اعتراضات خود بخودی باعث تسریع و در نهایت جذب بیشتر و بیشتر افرادی نیز خواهد شد که نا امید شده بودند و نمی توانستند چنین جنبش تاریخی را که توسط زنان آغاز شود تصور کنند.
قتل مهسا امینی آتشی را شعله ور ساخت که می تواند ریشه دیکتاتوری در ایران را بسوزاند. ما باید شعله را روشن نگه داریم.
دستیابی به هدفی که به اختصار در این نوشته آمد و در نوشته دیگری به جزئیات بیشتری در مورد آن خواهم پرداخت کار مشکلی است. لابی گران رژیم برای از هم پاشی فعالیتهای ایرانیان برون ایران تلاشهای خود برای شناخت بدون قید و شرط رژیم را بدون هیچ شرمی منکر شده اند و دم از آزادی زنان میزنند.
آنها از امکانات مالی بسیاری برخوردارند و نتیجتا تشکیلات منظمی را ایجاد کرده و با سو استفاده از عدم فعالیت ما سازمانهای بسیاری را تحت نفوذ خود در آورده اند. بعنوان مثال، دانشگاه شیکاگو، در تاریخ ۱۷ اکتبر، نگار مرتضوی، یکی از افراد شناخته شده سازمان نیاک را برای سخنرانی در مورد زنان ایران دعوت کرد. از آنجائیکه سعی دارم که این نوشته را تا حد امکان کوتاه نگه دارم، پوشش جدیدی را که لابی گران برای پنهان ساختن ماهیت خود ایجاد کرده اند در نوشته دیگری افشا خواهم کرد.
من به زودی افکار بیشتری را با شما به اشتراک خواهم گذاشت. لطفا شما نیز در به اشتراک گذاشتن نظرات خود با من دریغ نکنید. تماس از طریق ای-میل میتواند روش بسیار خوبی برای شروع بحثهای ما باشد. میتوانیم با استفاده از تویتر و فیس بوک و نظایر آن افراد بیشتری را جلب و شانس اینکه ایرانیان درون ایران نیز صدای ما را بشنوند را بیشتر کنیم. نهایتا میتوانیم پیشنهادات خود را در جلساتی از طریق زوم با هم در میان بگذاریم
به امید روزهائی بهتر.
م- پروین
۲۸ اکتبر ۲۰۲۲
منابع:
1- Passing by the Islamic Regime or Overthrowing it
2- Farsi version of the above article
منبع:پژواک ایران
