اقتصاد، کارگران و فجايع اجتماعي؟!
(در گرامی داشت روز جهانی کارگر)
بهرام رحمانی
اول ماه مه، روز جهانيمان را به همه هم طبقه ای هايمان تبريک می گوييم!
اول ماه مه، بزرگ ترين و عظيم ترين و طبقاتی ترين روز کارگران است که در آن روز، کارگران همراه خانواده های خود و طرفداران طبقه کارگر در اتحادی عظيم با راهپيمايی به نمايش قدرت طبقاتی دست می زنند و در سخنرانی های خود در مورد موقعيت اقتصادي، سياسي، اجتماعی و فرهنگی کارگران بر عليه سرمايه داران و حکومت های حامی سرمايه سخن می گويند. کارگران در قطعنامه ها و بيانيه ها و هم چنين رهبران و سخن گويانشان مهم ترين خواست ها و مطالبات طبقاتی خود را برجسته می کنند و با همديگر عهد و پيمان می بندند که در طول سال در جهت منافع طبقاتی خود و تحقق خواست هايشان بکوشند.
ميزان اشتغال در سراسر جهان در سال ۲۰۰۸، حدود چهل ميليون نفر افزايش و بر تعداد بيكاران جهان پنج ميليون نفر افزوده خواهد شد.
در آستانه اول ماه امسال، رسانه های بين المللي، خبر افزايش قيمت مواد غذايی در جهان را از يک سو و بحران کشورهای پيشرفته سرمايه داری و در راس همه آمريکا را انتشار داده اند.
,بان کی مون, دبير كل سازمان ملل، در فرودگاه شهر ,اکرا, در جمع خبرنگاران، از دولت های جهان درخواست کرد برای مهار افزايش قيمت مواد غذايی تلاش کنند. دبير كل سازمان ملل، نسبت به بحران مواد غذايی و افزايش شمار انسان های گرسنه در سراسر جهان هشدار داد و اقدام فوری دولت های جهان برای کاهش تاثيرات مخرب اين وضعيت بر کشورهای فقير را خواستار شد. قرار است 3 هزار هئيت از 193 کشور جهان در نشست تجارت و توسعه سازمان ملل که در ,اکرا, پايتخت غنا برگزار می شود شرکت کنند.
اين در حالی است که براساس گزارش خبرگزاری ها، بهای نفت خام در بازارهای جهانی از رقم بی سابقه ۱۱۵ دلار در هر بشکه فراتر رفته است. ايران که يکی از کشورهای صادرکننده نفت خام عضو اوپک است از اين طريق مبالغ کلانی را نه نصيب مردم ايران، بلکه سران و ارگان های سرکوب حکومت اسلامی کرده است. زيرا افزايش قيمت نفت به بهبود وضعيت عمومی مردم و خدمات اجتماعی منجر نشده است، بلکه برعکس، روزبروز تورم و گرانی و فقر و بيکاری در اين کشور فلاکت زده در حال فزونی است.
دومينيک استراوس کن، رئيس صندوق بين المللی پول نيز اعلام كرده است كه به رغم بهبود وضعيت بحران وام های بانكي، اين بحران هم چنان خطری جدی برای رشد جهانی اقتصاد به شمار می رود. اين صندوق با اشاره به دخالت كم سابقه بانك های مركزی نظير بانك مركزی آمريكا، طی گزارشی اعلام كرد بازارهای مالی هم چنان زير فشارهای بی سابقه ای قرار دارند كه از آن جمله می توان به يك اقتصاد كند، سطح پايين سرمايه در موسسات مالی و تلاش های گسترده برای پرداخت بدهی ها اشاره كرد.
در گزارش جديد ثبات مالی جهانی صندوق بينالمللی پول آمده است كه بحران وام های خانه و اعتبارات بانكی در آمريكا، می تواند تا يک تريليون دلار ضرر و زيان مالی را به اقتصاد جهانی تحميل كند كه ۵۶۶ ميليارد دلار آن ناشی از وامهای خريد خانه و موارد مشابه آن است و بقيه ناشی از اعتبارات مشتريان، بدهی های شركت ها و وضعيت بازار مسكن است. يك مقام صندوق بينالمللی پول گفته است: آمار داده شده شامل ۲۰۰ ميليارد دلار ضرر و زيان بانك ها است كه آن را گزارش كرده اند و ۸۰ ميليارد ديگر آن را نيز در آينده اعلام خواهند كرد.
رابرت زليک، رييس بانک جهاني، روز يک شنبه (۱۳ آوريل) گفت که دو برابر شدن بهای متوسط غذا طی سه سال اخير، می تواند که حداقل ۱۰۰ ميليون نفر را در کشورهای با درآمد ملی پائين به زير خطر فقر بفرستد. وي، از کشورها خواسته که هر چه سريع تر کسری بودجه ۵۰۰ ميليون دلاری ,برنامه جهانی غذا, وابسته به سازمان ملل متحد را تامين کنند. رئيس بانک جهاني، می گويد که بايد برای رساندن مواد غذايی به ,دهان گرسنگان, عجله کرد.
در ماه های اخير، افزايش بهای مواد غذايی به اعتصاب و اعتراض های گسترده مردم در کشورهايی مثل مصر و هائيتی منجر شده است.
طبق آمارهای رسمي، از هر هفت نفر جمعيت جهان، يک نفر گرسنه می خوابد. در مجموع ۸۵۰ ميليون نفر، غذای کافی برای خوردن ندارند. قيمت مواد غذايی در طول سه سال گذشته همواره افزايش يافته است. اما دليل اين بحران چيست و چطور ميتوان آن را مهار کرد؟
سالها بود که قيمت مواد غذايی نسبتا ثابت مانده بود. اما در طول سال های اخير، قيمتها به شدت افزايش داشته است. قيمت ذرت، گندم و برنج نزديک به دو برابر (۱۸۰ درصد) شده است. آمارها نشان می دهند که قيمت مواد غذايی در دو ماه گذشته رشد تصاعدی داشته است: برنج ۷۵ درصد و گندم و ذرت تا ۱۲۰ درصد گران تر شده اند.
گرانی مواد غذايی در واقع ناشی از عوامل گوناگونی است. رشد ۷۵ ميليونی جمعيت جهان در هر سال، توليد محصولات کشاورزی نامتناسب با رشد جمعيت، بلايای طبيعی هم چون طوفان و سيل از جمله عواملی هستند که در گرانی مواد غذايی موثر هستند. اما اين عوامل همه واقعيت ها نيستند. واقعيت اين است که در جهان موجود آن قدر نعمت و مواد غذايی وجود دارد که اگر عادلانه توزيع شود هيچ کسی از شهروندان جهان گرسنه نخواهد ماند. حرص و ولع سرمايه داری جهانی در جهت هر چه استثمار شديدتر کارگران و کسب سود بيش تر جوامع جهانی را با اين وضعيت روبرو ساخته است. بنابراين، عامل اصلی گراين مواد غذايی را بايد در سياست های اسثمارگرايانه سرمايه داری جهانی مورد تجزيه و تحليل قرار داد.
بر اساس محاسبات ,مؤسسه بين المللی الگوی تغذيه واشنگتن, (IFPRI)، تقاضا برای گوشت تا سال ۲۰۲۵ دو برابر خواهد شد. چين بايد حدود يک چهارم از مردم جهان را سير کند و اين در حالی است که اين کشور تنها ۷ درصد از سطح قابل کشت زمين های جهان را در اختيار دارد. وضعيت هند هم به همين صورت است. هر دو کشور بخش اعظم مواد غذايی مورد نياز خود را وارد می کنند.
البته نظر يک مؤسسه مدافع محيط زيست، اعلام کرده است که به عنوان مثال، مردم آلمان با گران شدن نان، دچار سوء تغذيه نخواهند شد. اما برای حدود يک ميليارد انسانی که در حال حاضر در سراسر جهان، با روزی کم تر از يک دلار روزگار می گذرانند، گران شدن مواد غذايي، دست و پنجه نرم کردن با مرگ است.
بانک جهاني، به عنوان يکی از مهم ترين نهادهای سرمايه داری جهاني، در رابطه با خطر بروز ناآرامی های سياسی - اجتماعی در ۳۳ کشور جهان، به دولت های سرمايه داری هشدار داده است. به همين دليل بانک جهانی و صندوق بين المللی پول از کشورهای ثروتمند خواسته اند تا برای کاستن از اين بار گرانی بر دوش کشورهای فقير، مبلغ ۵۰۰ ميليون دلار کمک کنند. سئوال اين است آيا کشورهای سرمايه داری و حتی نهادهای بين المللی آن ها مانند صندوق بين المللی پول و بانک جهانی که کشورهای فقير و در حال رشد را با اعطای وام هايی با بهره های کلان به خاک سياه نشانده اند توان تامين 500 ميليون دلار را ندارند تا جلو قحطی و گرسنگی را بگيرند؟!
تورم جهانی و افزايش شديد قيمت های مواد غذايی در سطح بين المللی نيز تورم داخل ايران را تشديد می کند. مطابق اطلاعات مندرج در هفته نامه اکونوميست چاپ لندن، قيمت جهانی مواد غذايی در سال منتهی به ماه مارس 2008 معادل 1386 خورشيدي، بيش از 61 درصد افزايش داشته و شاخص قيمت دلاری مواد غذايی در جهان، تنها در اسفند ماه 1386 بيش از 11 درصد بيش تر شده است. اين مقدار رشد قيمت دلاري، تقريبا دو برابر سرعت رشد قيمت کل مواد اوليه در شاخص قيمت هفته نامه اکونوميست در سال 1386 بوده است.
بر اساس آمار سازمان جهانى غذا، 36 كشور دنيا در حال حاضر با بحران تامين مواد غذايى مواجه هستند. ابولحسن خليلى، دبير كل كانون انجمن صنايع غذايى حکومت اسلامي، گفته است: ,... سالانه 3 تا 4 ميليون تن محصولات غذايى شامل روغن، شكر، ذرت و سويا به كشور وارد مى شود. وي، تعداد كارخانه هاى فعال صنايع غذايى كشور را هم اكنون بيش از 10 هزار واحد اعلام کرده و افزود: ,خشك سالى در سه سال گذشته موجب گران شدن 85 درصد مواد غذايى در دنيا شده است.,
آنچه که نمايندگان نهادهای بين المللی سرمايه داری از سازمان ملل تا صندوق بين المللی پول و رئيس بانک جهانی تا نمايندگان و سخنگويان دولت ها، مجبور به اقرار آن شده اند حاکی از وخاومت اوضاعی است که سياست های غيرانسانی سرمايه داری عامل اصلی آن است.
در ايران نيز فاصله بين 11 ارديبهشت 86، روز جهانی کارگر تا 11 ارديبهشت 87، كارگران در اکثر کارگاه ها و کارخانه های شهرهای سراسر کشور، در اعتراض به رشد سرسام آور تورم و گراني، بيکاري، تبعيض و نابرابری و به طور کلی سياست های وحشيانه حکومت اسلامي، روزی نيست که به اعتصاب و اعتراض دست بزنند.
وضعيت و شرايط اقتصادی کارگران و فقر و نداری زندگی بسياری از خانواده های کارگری را تيره و تار کرده است. زندگی آن ها در زير بار قرض و انواع و اقسام فشارهای اقتصادي، سياسی و اجتماعي، تباه شده و يا در حال تباه شدن است. اين وضعيت شايسته هيچ انسانی نيست که حکومت اسلامی بر جامعه هفتاد ميليونی ايران تحميل کرده است. آسيب های اجتماعی هم چون خودکشي، اعتياد، فحشا، ناراحتی های روحی و رواني، فروپاشی خانواده ها و ده ها عامل ديگر به طور روانه زندگی بسياری از خانواده های مزدبگيران را تهديد می کند.
در چنين شرايطي، هر کس و هر جريانی به فکر راه و چاره ای است تا از اين وضعيت فلاکت بار و غيرقابل تحملی که حکومت اسلامی بر جامعه تحميل کرده است رهايی يابد. بی شک راه حل های فردی تاثير چندانی ندارد و اگر هم داشته باشد بلافاصله پس گرفتنی است. اما مسلم است که كارگران با اتحاد و همبستگی و تشکل طبقاتی خود نه تنها می توانند مطالبات روزمره خود را به بورژوازی تحميل کنند، بلکه آن ها در اين مبارزات روزمره تجربه اندوزی می کنند و خود را برای تحولات سرنوشت ساز تاريخی - طبقاتی آماده می کنند تا با واژگونی سرمايه داری حکومت خود را به وجود آورند. اعتصاب و اعتراض برای فعالين کارگری دانشگاهی برای يادگيری علم رهايی انسان، يعنی علم سوسياليسم و آشنايی به پيچ و خم های مبارزه سياسی و اجتماعی محسوب می شود.
تورم و گرانی در ايران، آن چنان شده است که محمود احمدی نژاد، اين رييس جمهور تيرخلاص زن حکومت اسلامی که تاکنون گرانی و تورم را وقيحانه و بی شرمانه رد می کرد هم زمان با برکناری وزير اقتصاد و دارائی و وزير کشور، سرانجام تورم و گرانی های هولناک را پذيرفته است.
احمدی نژاد، در سخنرانی اخير خود در مشهد، به عنوان برنامه تازه دولت خود اقرار کرده است که صندوق بين المللی پول برای سال جاری ايران، نزديک 21 در صد تورم پيش بينی کرد که بالاترين نرخ در خاورميانه است، رقمی که هيچ کشور صاحب نفت جهان بدان نزديک هم نشده است. هر چند که تورم واقعی بسيار بالاتر از سطح تورم اعلام شده رسمی است.
تورم و گرانی در جامعه ايران به حدی کمرشکن شده است که حتی حسين شريعتمداری مدير روزنامه کيهان و نماينده خامنه ای در اين ارگان سرکوب نيز خواستار آن شده است که مجازات های سنگين برای کسانی که به نوشته وي، با دلالی و يا فعاليت های سودآور باعث گرانی ها می شوند، در نظر گرفته شود.
احمدی نژاد و مدير کيهان، اکنون هر چند به واقعيت گرانی و تورم و بيکاری سرسام آور اقرار می کنند اما آن ها اين وضعيت را به رقابت های جناحی نسبت می دهند. در حالی که حکومت اسلامی در کليت خود از همان آغاز تاسيس اش تاکنون جز رعب و وحشت و ترور، زندان و شکنجه، سرکوب و اعدام، دزدی و چپاول سرمايه های کشور و حتی دست درازی به سفره خالی کارگران، هنر ديگری از خود نشان نداده است. بنابراين، نبايد جامعه به دام آدرس دادن های انحرافی مدير کيهان و احمدی نژاد بيافتد. حکومت اسلامی در کليت خود، عامل و بانی اصلی همه بديختی ها و فلاکت های اقتصادي، سياسي، اجتماعی و فرهنگی جامعه ايران است.
در اولين هفته های نخست سال جديد، بيش تر تيتر های صفحه اول روزنامه های تهران درباره تورم و گرانی بود. اعتماد ملي، روزنامه مهدی کروبی رييس پيشين مجلس شورای اسلامی در سرمقاله خود اظهار عقيده کرد که اگر دولت به جاي پرداخت به اقتصاد جهانی و منتقدان اقتصاد ايدئولوژي محور و تعيين نقش آن ها در شكل گيری تورم، يك بار برای هميشه رفتار اجرايی و بينش نفتي خود را ارزيابی می كرد و تحليل های كارشناسی را به گوش جان می خريد، امروز موج بزرگ نگرانی روی سر اقتصاد ايران چرخ نمی زد.
در اين مقاله، با اشاره به آمار صندوق بين المللی پول و گفته های مسئولان دولتی نوشته شده بايد باور كرد كه اكنون اقتصاد در ايران بيش از تخيل و اراده گرايی و بی توجهی به استانداردهای علمي، به واقعيت گرائی نياز دارد، چرا که تورم روی نوار بحران و سكته های اجتماعی حركت می كند و اين مساله بدون توجه به ظرف زمان، می تواند زمين اقتصادی ايران را دچار زلزله ای بزرگ كند.
در واکنشی ديگر، روزنامه جمهوری اسلامي، روزنامه نزديک به رهبری حکومت اسلامي، از جمله نوشته است خيل جوانان بی كار آبادانی و خرمشهری آرزو دارند ای كاش آنان نيز داماد آقاي ... كه از دولتمردان بلندپايه كنونی است بودند که در تداوم خدمت به مردم آبادان و خرمشهر به ويژه خيل جوانان بيكار با دريافت ماهيانه حقوق نزديك به دو ميليون تومان با 24 سال سن در دفتر تهران منطقه آزاد اروند مشغول دعا به جان كسانی است كه اصول گراها را در سال 83 به قدرت رساندند.
شعارهای پوچ احمدی نژاد، از رهبری جهانی تا فن آوری هسته ای و جشن هسته ای و بزرگ نمائی های ماليخوليايی وي، از جمله تلاشی است برای سرپوش گذاشتن به تحميل بی حقوقی به اکثريت شهروندان ايران. و تلاشی برای سرکوب وحشيانه اعتراضات بر حق کارگران، زنان، دانشجويان، معلمان، روزنامه نگاران، هنرمندان و نويسندگان پيشرو و به طور کلی مردم آزادی خواه و برابری طلب تحت ستم سراسر ايران.
احمدی نژاد، در جمع مردم مشهد گفته است دشمنان می خواستند تورم 70 در صدی درست کنند که دولت نگذاشت. سخن فوق، بش تر شبيه طنز است تا واقعيت. اين دشمنان چه ارگانی و کسانی هستند که می خواستند تورم 70 درصدی درست کنند؟! از رهبری حکومت اسلامي، شورای نگهبان، مجلس شورای اسلامی تا انصار حزب الله، لباس شخصی ها، ارتش، بسيج، سپاه و امام زمان همه حامی سياست های احمدی نژاد و دولت وی هستند و از وی حمايت می کنند. به قول نويسنده سرمقاله روزنامه اقتصادی سرمايه، ,در 40 سال گذشته هيچ دولتی در ايران تا به اين حد مورد حمايت تمام نهادها و اجزا و سلول های حكومت قرار نداشته است. دستگاه های سياسي، نظامي، اجتماعي و نهادهای مدنی و قضايی و مجلس تمام امكانات خود را در اختيار آن قرار داده اند اما پس از اين همه مدت ناگهان رييس جمهوری می گويد: ,هزاران دست مانع برخورد او با فساد می شوند,، آيا اين پذيرش تلويحی گسترش فساد در تمام ارگان های نظام نيست؟
هفته گذشته روزنامه تهران امروز، گرانی نان در کشور را مورد توجه قرار داده و نوشته است: ,در سکوت مسئولان نان گران شد., به نوشته اين روزنامه، هر قرص نان لواش بسته به نوع نانوايی و مکان آن که در سال ۸۶ بين ۱۲ تا ۲۰ تومان قيمت گذاری می شد، در سال جديد با قيمت ۲۰ تا ۳۰ تومان فروخته می شود. قيمت انواع نان سنگک که در سال گذشته ۷۵ تا ۱۵۰ تومان بود، در سال جديد ۱۰۰ تا ۲۰۰ تومان برآورد مى شود. ضمن اين که نان بربری از ۱۰۰ تومان به ۱۵۰ تومان افزايش قيمت يافته است.
به نوشته تهران امروز، ,با آغاز سال جديد موج تازه گراني، کالاهای اساسی را نيز در بر گرفته و در حالی نان ، به عنوان يک کالای استراتژيک افزايش قيمت را تجربه می کند که مسئولان وزارت بازرگانی حاضر نيستند به طور رسمی رای به گرانی نان دهند., اين روزنامه در خصوص اين که چرا دولت به طور رسمي، گران شدن قيمت نان را اعلام نمی کند، نوشته است: ,دولت قصد ندارد با افزايش قيمت اين کالای استراتژيک گرانی را بپذيرد.,
دولت، دليل ورود گندم از خارج و گران شدن نان را کاهش برف و باران و خشک سالی اعلام کرده است. دولت مدعی شده که خشک سالی باعث کاهش توليد 30 تا 40 در صد گندم شده و درباره زمستان پر برف و بارانی که گذشت نيز مدعی است که برفش آبدار نبوده است؟! کارشناسان پيش بينی می کنند امسال 3 تا 6 ميليون تن از توليد گندم در ايران کاسته خواهد شود.
روزنامه همشهري، از افزايش قيمت گوجه فرنگی خبر داده و نوشته ,قيمت گوجه فرنگی که تا پيش از پايان سال حداکثر ۱۲۰۰ تومان بود اين روزها با ثبت رکوردهای تازه به بيش از ۲ هزار و ۵۰۰ تومان در هر کيلو، افزايش يافته است.,
روزنامه اعتماد، درباره گرانی نوشت: چرا گزارش رئيس جمهور به مردم که قرار بود روز يک شنبه پخش شود، لغو شد. ما منتظريم ببينيم مسئول اجرايى کشور در مورد گرانى هاى وحشتناک که سفره هايمان را بيش از هر زمان ديگرى خالى کرده است چه مى گويد... من ديروز گوجه فرنگى را در بازارچه ميرزا کوچک رشت ۲۵۰۰ تومان خريدم. آيا براى شما مقدور است بپرسيد اگر در تهران گوجه ارزان است ما بياييم چند جعبه بخريم تا با خريد ارزان براى بچه هايمان در رشت ايجاد اشتغال کنيم؟
بر اساس گزارشات دوشنبه، 2 ارديبهشت ماه 1387 برابر با 21 اوريل 2008، افزايش قيمت مواد غذايى در ايران ادامه دارد. روزنامه ابرار، در اين مورد نوشت: قيمت برخى مواد غذايى از ابتداى سال روز به روز افزايش يافته است... قيمت گوشت قرمز كه اوايل سال گذشته شش هزار تا ۶۵۰۰ تومان بود در حال حاضر به كيلويى بالاى ۱۰هزار تومان رسيده است. قيمت گوشت مرغ هم كه سال گذشته از هر كيلو ۱۸۰۰ تومان بالاتر نرفته بود درحال حاضر به ۲۴۰۰ تا ۲۹۰۰ تومان رسيده است و به نظر نمى رسد كه با وجود فرا رسيدن فصل گرما شاهد روند كاهشى در قيمت مواد پروتئينى باشيم. به بيان ديگر قيمت اين مواد به حدى بالا رفته است كه بايد كم كم شاهد حذف اين مواد از سر سفره طبقات ضعيف تر بود. قيمت برنج داخلى نيز در ماه هاى اخير جهش چشم گيرى داشته است به طورى كه قيمت برنج پرمحصول ,ندا, كه هيچ گاه از هر كيلو ۶۰۰ تومان بالاتر نمى رفت در روزهاى اخير به بالاى ۱۲۰۰ تومان رسيده و برنج خزر هم كه هميشه پايين تر از كيلويى ۱۰۰۰ تومان بود به ۱۵۰۰ تومان رسيده است، برنج هاشمى هم كه معمولا حول و حوش هر كيلو ۱۴۰۰ تا ۱۵۰۰ تومان بود در روزهاى اخير به مقادير بالاى ۲۵۰۰ تومان براى هر كيلو صعود كرده است. افزايش قيمت ميوه و سبزى كه از اوايل امسال آغاز شده بود هم چنان ادامه دارد. قيمت گوجه فرنگى در زمستان ۸۶ كه فصل كشت اين محصول نيست از هر كيلو ۱۲۰۰ تومان بالاتر نرفته بود ولى قيمت اين محصول از روزهاى قبل از عيد رو به افزايش گذاشت و در روزهاى اخير به بالاتر از دو هزار تومان هم رسيده است. بادمجان و كدو هم در ميادين ميوه و تره بار شهردارى ها پيدا نمى شود و با قيمت هاى هر كيلو ۱۰۰۰ تا ۱۲۰۰ تومان به فروش مى رسد كه براى اين فصل بسيار بالاست چون در سال گذشته قيمت اين محصول حداكثر كيلويى ۳۰۰ تومان بوده است. قيمت سبزيجات هم در روزهاى اخير افزايش چشمگيرى داشته است و به هر كيلو ۱۰۰۰ تومان هم رسيده است كه براى اين موقع سال بسيار گران است. سير صعودى قيمت حبوبات هم كه از سال گذشته آغاز شده بود در روز هاى اخير به اوج خود رسيده است و به طورى كه قيمت لوبيا قرمز در خرده فروشى ها به هر كيلو ۱۸۰۰ تومان، نخود كردستان ۱۳۰۰ و لپه تبريز ۱۵۰۰ تومان رسيده است. وضعيت بازار روغن در يك سال اخير پرنوسان بوده به طورى كه هم اكنون با بالا رفتن پى در پى بهاى آن در برخى مناطق به خصوص در تهران حتى كمياب هم شده است.
روزنامه کيهان، تحت عنوان خلاصه چند پيام خوانندگان، نوشت: درحالى كه ۷۰ درصد از مردم كشور ما قشر متوسط به پايين هستند، اما گرانى و افزايش هزينه هاى زندگى روزبه روز در حال افزايش است...
رييس اتحاديه مشاوران املاک ايران، در گفتگويی با روزنامه اعتماد، گفته است که قيمت مسکن، نسبت به سال 84 حدود 100 درصد افزايش داشته است. طبق آمار ارائه شده توسط مصطفی قلی خسروی رئيس اتحاديه مشاوران املاک کشور، قيمت مسکن طی سال های 84 تا 87 حدود 100 درصد رشد داشته است.
برای سال 1387 نيز بودجه جاری دولت 42 هزار ميليارد تومان و بودجه عمرانی 24 هزار ميليارد تومان پيش بينی شده است و دست کم 37 ميليارد دلار از درآمدهای نفتی کشور در سال آينده مستقيما خرج نگهداری دستگاه عظيم دولت خواهد شد. شعار آوردن ,پول نفت بر سر سفره ملت,، همانند سال گذشته به يک شعار پوچ و توخالی خواهد بود.
در سال 1386، بر اثر قطع گاز مصرفی اغلب صنايع بزرگ کشور در ماه های آذر تا بهمن، توليد برخی محصولات مهم از جمله خودروهای سنگين، فولاد، آلومينيوم، زغال سنگ و سنگ آهن و نيز برخی ديگر کالاهای صنعتی کاهش يافت. به نظر می رسد در سال 1387 نيز به سبب فقدان سرمايه گذاری های کافی و تحريم اقتصادی شورای امنيت سازمان ملل، در حوزه های مهمی مانند پتروشيمی و استخراج گاز، مشکل قطع گاز هم چنان برای فصل سرد سال برقرار بماند و به محدوديت رشد صنعتی کشور بينجامد و با تعطيلی کارخانه ها کارگران زيادی بيکار شوند.
واردات بی رويه و بيش از حد، موج تورمی برخاسته از سياست های حکومت اسلامی در سال های اخير، آثار ويرانگری بر همه جا به ويژه زيست و زندگی کارگران گذاشته است. سياست های آزادسازی واردات، در سال 1387 نيز بخش صنعت را به تنگنای بيش تری خواهد انداخت. در عين حال، افزايش چشمگير قيمت کالاهای مورد نياز روزمره مردم در سطح جهاني، تورم بين المللی و تاثير اين بحران سرمايه داری جهانی بر سرمايه داری ايران، قيمت تمام شده محصولات صنعتی را از اين هم بيش تر افزايش خواهد داد و محدوديت رشد صنعتی ايران و هم چنين افت سطح معيشت مردم را تشديد خواهد کرد.
بدين ترتيب، شدت نرخ تورم و تمرکز آن بر مواد غذايی و مسکن که مستقيما اکثريت خانوارهای ايرانی را به شدت تهديد می کند، به مراحل کمرشکنی رسيده است و به احتمال قوی در سال 1387، به سطح خطرناک تری خواهد رسيد.
در چنين شرايطي، حکومت اسلامي، به همان حدی که در مقابل بدتر شدن وضعيت معيشتی مردم شانه بالا می اندازد اما هم چنان به عرصه ميليتاريسم و تامين نيازهای ارگان های سرکوب و تجهيز آن ها به سلاح های مخرب و قرار دادن آن ها در مقابل اعتراضات اجتماعی و اعتصابات کارگران اهميتی ويژه ای می دهد. چون که سران حکومت قدر قدرتی خود در برابر مردم را مديون ارگان های سرکوب و مافوق مردم می دانند. به همين دليل با وجود اين کسر بودجه کلانی که متوجه عرصه هايی نظير آموزش و پرورش، بهداشت و درمان و به طور کلی خدمات عمومی است اما برعکس، بودجه های کلانی به عرصه امنيتی حکومت اسلامي، تبليغات اسلامي، امام جمعه ها، ارگان ها و نهادهای امنيتی سپاه، بسيج و ... اختصاص داده می شود. يكی از معاونان وزارت كشور به نام محمد شاعري، در مرداد سال 86، در اين مورد گفته است: ,رقم اين اعتبارات، پارسال 7 هزار ميليارد ريال بود كه اكنون به 140 هزار ميليارد ريال رسيده است., (خبرگزاری حكومتی مهر- 25 مرداد 86)
اين در حالی است که وزير رفاه و تامين اجتماعی حکومت اسلامي، در 22 مرداد 86 گفت: در ايران 2/9 ميليون نفر زير خط فقر و 2 ميليون نفر هم در زير خط فقر مطلق (يعنى با درآمد روزانه كم تر از يك دلار) بسر می برند.
رئيس کميسيون آموزش و تحقيقات مجلس شورای اسلامي، از کسری ۲۰۵ ميليارد تومانی آموزش عالی در سال گذشته خبر داد.
وي، اظهار داشت: آموزش عالی در بخش وزارت علوم با ۱۲۵ ميليارد تومان و در بخش علوم پزشکی وزارت بهداشت با ۸۰ ميليارد تومان کسری بودجه که از سال گذشته باقی مانده مواجه است.
سازمان بيمه خدمات درمانى اعلام كرد: با تصويب قانون نظام پزشكی و تعيين تعرفه بخش خصوصی در طی ۴ سال اخير مردم متحمل افزايش چندين برابرى تعرفه های بخش خصوصی شدهاند. به عنوان نمونه از سال ۸۳ تاكنون ويزيت پزشكان ۵/۳ تا ۴ برابر شده است.
نبود خدمات رايگان و عدالت مورد نظر در دسترسی و بی توجهی حکومت به عرصه بهداشت و درمان و آموزش و پرورش، مشكلات منابع، ضعف كارآيی و كيفيت خدمات، عدم پاسخ گويی در ارائه خدمات و غيره، تحمل آن را برای مردم سخت تر کرده است.
تبعيض و نابرای اقتصادی و اجتماعی و حرص و لع سرمايه داری کارفرمايان و حکومت اسلامی به عنوان بزرگ ترين کارفرمای کشور، و فقر و فلاکت فزاينده و بيکاری در جامعه سبب شده است که آسيب های اجتماعی به طور بی سابقه ای در سال های گسترش پيدا کنند. و حتی صدها هزار کودک نيز در سطح وسيعی به جای تحصيل و يادگيری علم و هنر به کارهای سخت و مضر واردار شده اند.
,ايلنا معينی,، آمار مراکز فحشا در سطح شهر تهران را بيش از هشت هزار باند اعلام کرد. به گزارش همين خبرنگار اجتماعی که خود يکی از مفسران و کارشناسان آسيب های اجتماعی می باشد، در همايش بررسی آسيب های اجتماعي، گفت: طبق آمار به دست آمده در مدت هفت سال اوايل انقلاب سن متوسط فحشا از 28 سال به 20 سال رسيد. وی افزود: در حال حاضر افت اين سن تا 13 سالگی پائين آمده است يعنی در ميان نوجوانان به طور روزافزونی گسترش يافته است.
براساس اظهارات اين کارشناس اجتماعي، مسائل اجتماعی و فقر بيش از حد و پائين آمدن ميزان درآمد و کمبود کار و بالا رفتن قيمت ها و تورم بيش از حد را عامل فحشا خواند و گفت: بين 300 تا 600 هزار زن خودفروش در جامعه کنونی ما قابل رديابی می باشد. وی در ادامه گفت های خود افزود و خاطر نشان کرد حتی اين امر ماببن بسياری از دانش آموزان دبيرستانی بسيار راه باز کرده و علت آن را کمبود مايحتاج اوليه دانسته و اين موضوع را برای رسيدن به درآمد بهتر و... اين خبرنگار اعلام کرد، ايران يکی از بزرگ ترين بازار مصرف الکلی در خاور ميانه می باشد، گفت: مشروباتی که هم اکنون وارد ايران می شود، بيش تر از 40 در صد الکل دارد و نامبرده اضافه کرد که اين مشروبات بيش تر با قرص های شادی بخش مورد مصرف قرار می گيرد. وي، از افزايش روزافزون مواد مخدر در بين جوانان کم سن و سال خبر می دهد و او مقدار آن را هم اکنون به ميزان حدود 3 تن در روز تخمين زد.
شکی نيست که در همه اين مسايل تعدادی قاچاقچی و سودپرست نيز دست دارند اما واقعيت اين است که بخش عمده و کلان توزيع مواد مخدر، فروش مشربات الکلي، توزيع قرص های مخرب شادی بخش با قيمت ارزان به ويژه در ميان جوانان، فحشا، دزدی و چپاول اموال عمومی و غيره عمدتا در دست باندهای وابسته به ارگان های مختلف به ويژه سپاه، بسيج، وزارت اطلاعات و برخی از سران و مقامات بلندپايه حکومت قرار دارند. حکومتی که ارگان های امنيتی آن در کشورهای مختلف به دنبال قاچاق سلاح های کشتار جمعی و مواد لازم برای راه انداختن نيروهای اتمی هستند قاچاق مواد مخدر و غيره نيز به مرور زمان به کسب و کار دايمی شان تبديل می شود.
از سوی ديگر، تعداد کودکان کار خيابانى در ايران از 400 هزار تا يک ميليون نفر تخمين زده مى شود. عصر ايران، در اين مورد نوشت: براساس برآورد کارشناسان سازمان يونيسف، تعداد کودکان کار خيابانى در ايران از 400 هزار تا يک ميليون نفر تخمين زده مى شود. بنا به اين به نوشته، اين در حالى است که مقامات رسمى کشور تعداد اين کودکان را در تهران 20 هزار و در کل کشور 200 هزار نفر برآورد کرده اند.
ظاهرا کار کودکان زير 15 سال در هر کارگاه و هر کسى ممنوع است و به همين دليل، هنوز آمار مشخص و دقيقى از تعداد کودکان کار در ايران وجود ندارد. اما بسيارى از کارفرمايان کارگاه های زير ده کارگر، کودکان و زنان را به دليل پرداخت دستمزد پايين تر به کار مى گيرند تا از اين راه سود بيش ترى را به دست آورند. در سال های اخير مجلس شورای اسلامي، با خروج کارگاه های زير پنج و ده نفر از شمول قانون کار، عملا دست کارفرمايان را باز گذاشت تا هر چه بيش تر کودکان و زنان را با دستمزد ناچيزی وحشيانه استثمار کنند.
کودکان کار، بخشی از جامعه کارگری ايران هستند که در زير سن ۱۵ سال، پيش از آن که دوره رشد جسمی و ذهنی آن ها کامل شود و وارد عرصه آموزشی شوند به سبب عوامل گوناگون خانوادگي، اجتماعی و اقتصادی که ريشه اصلی آن ها را بايد در سياست های حکومت اسلامی مورد بحث و بررسی قرار داد وارد بازار کار می شوند و در اين روند، آسيب های فراوان و چه بسا غيرقابل جبرانی را تحمل می شوند.
آسيب های اجتماعی کودکان کار به طور عام در سنين ۱۰ تا ۱۵ سال هستند و چه بسيارند کودکانی که پيش از اين سنين هم به کار دشوار می پردازند.
حدود يک و نيم ميليون کودک در ايران کار می کنند و اين در حالی است که در ماده ۷۹ قانون کار و در مقاوله نامه ۱۳۸ سازمان بين المللی کار بر منع کار کودکان تاکيد شده و اين سازمان، کار کودکان را پس از سن ۱۵ سالگی می پذيرد و پيش از اين سن، مورد قبول اين سازمان نيست.
معاون وزير کار، اقرار کرده است که در سال گذشته، بيش از ١٠ هزار و ۴٠ کارگر، قربانی حوادث ناشی از کار شده اند و بخش صنعت با ۴۷ درصد، بيش ترين ميزان حوادث را داشته است. ابعاد سوانح ناشی از کار آن قدر گسترده و شمار مرگ و مير کارگران به قدری زياد شده است که ديگر حتی مسئولين حکومتی نيز نمی توانند آن را پرده پوشی کنند.
فشار و استرس کار، فشارهای اقتصادي، فقدان امکانات ايمني، بهداشتی و حفاظتی در کارخانه ها، شرکت ها و مؤسسات توليدی و صنعتي، هر روزه ده ها و صدها کارگر را دچار مرگ و سانحه می کنند.
خبرگزاری ايسنا، در تاريخ ٩/ ١١ /٨۶ به نقل از محمد صادق طباطبائي، معاون درمانی تامين اجتماعی استان قزوين نيز، همين موضوع را تکرار نموده و افزوده است، علت وقوع ۷٠ درصد از اين حوادث رعايت نشدن اصول ايمنی و حفاظت، توسط کارفرما بوده است. نامبرده که در ,همايش سلامت شغلی کارگران,، ويژه مديران کارخانه های استان قزوين صحبت می کرد، به صراحت اعلام نمود که سالانه آمار حوادث ناشی از کار غير ايمنی در کشور، رو به افزايش است. وی گفت، آمار حوادث ناشی از کار از ١۶ هزار و ۳٨٢ مورد در سال ٨٢ به ٢۵ هزار مورد در سال ٨۵ افزايش يافته است. بنابراين، در ظرف سه سال بيش از ۵٠ درصد بر ميزان سوانح ناشی از کار افزوده شده است و کارگران هم مطلقا فاقد سلامت شغلی هستند.
از دو ميليون و ۶١۴ هزار کل کارگاه های فعال کشور، بيش از دو ميليون و ۴۷۶ هزار کارگاه، يعنی حدود ٩۴ درصد آن را، کارگاه های کوچک زير ده نفر تشکيل می دهند. ۵١ در صد از کل جمعيت کارگری ايران در همين کارگاه های کوچک زير ده نفر مشغول به کارند. به عبارت ديگر در اين دسته از کارگاه ها، نه فقط کارگران از شمول قانون کار و برخی قوانين حمايتی وزارت کار محروم اند، بلکه هيچ گونه ضابطه ای هم بر شرايط کار در اين کارگاه ها حاکم نيست.
با اين حساب، اين مساله کاملا روشن است که ميزان مرگ و مير و سوانح ناشی از کار در واحدهای کوچک کم تر از پنج و ده کارگر نيز که عموما در محاسبات آماری حکومت در نظر گرفته نمی شود، بسيار بالاست.
يک معضل مهم ديگر کارگران ايران، اين است که بيش از ۶۵ در صد کارگران ايران، به عنوان کارگران قراردادی در کارهای دائم به کار گرفته می شوند که اين کارگران، آسب پذيرترين بخش کارگران ايران هستند. کارفرمايان حتی از کارگران قراردادی امضای سفيد می گيرند تا شرايط خود را يک طرفه و به دلخواه خود در بالای امضای کارگر بنويسند. به همين دليل هنگام تعيين سطح دستمزدها و پرداخت عيدی و غيره کارفرمايان و پيمان کاران کارگران قراردادی را دست جمعی اخراج می کنند و دوباره آن ها را با شرايط جديد خود به کار می گيرند. بيکاری در جامعه به حدی بالاست که دست کارفرما را برای اعمال هرگونه قراردادی بر عليه کارگر باز است و هيچ مرجع قانونی هم وجود ندارد که از کارگر دفاع کند. و مهم تر از همه کارگران ايران، از تشکل های مستقل طبقاتی و توده ای خود نيز محروم اند. همه اين عوامل و بسياری از عوامل ديگر هم چون موقعيت اقتصادي، عدم تجربه کار متشکل، سکتاريسم و فرقه گرايي، فضای پليسی و غيره موقعيت کارگر را در مقابل کارفرما در حالت ضعيفی قرار داده است.
بيش از ۵۰ هزار کارگر قراردادی در سراسر کشور در روز های آغازين سال ۸۷ شغل خود را از دست دادند. ,رجبعلی شهسواری,، رئيس اتحاديه کارگران پيمانی و قراردادی کشور به دسترنج، گفت: ,موج اخراج دست جمعی کارگران قراردادی که از روزهای پايانی سال گذشته اغاز شده بود هم چنان ادامه داشته و بسياری از کارگران با اتمام قرارداد کاری و عدم انعقاد مجدد قرارداد کاري، بيکار شده اند. او، گفت: به دليل نبود فرصت شغلی در کشور بسياری از کارگران اخراجی هم چنان بيکار بوده و فقر خانواده های آنان را در معرض فروپاشی قرار داده است. (نمونه هايی از اخراج کارگران در صنايع مختلف را در ضميمه يک ملاحظه نماييد)
در شرايطی که تورم و گرانی در بازار غوغا می کند و مانند هيولايی در مقابل جامعه قد علم کرده است، سطح دستمزدهای کارگران در سال 87، باز هم در سطح ناچيزی افزايش يافت که کم ترين تناسبی با تورم و گرانی واقعی ندارد.
در حالی که حتی رسانه ها رسمی دولتی و برخی از مسئولين حکومت اسلامی نيز از خط فقر ٦٠٠ هزار تومان صحبت می کنند٬ دستمزد ٢١٩ هزار تومان را برای کارگران تعيين می کنند، اقدامی غيرانسانی است. با در نظر گرفتن تورم و گرانی فزاينده به هيچ وجه اين دستمزدها جوابگوی حتی تامين نان و پنير و سبزی خانواده های کارگری نيستند.
طبق آخرين اطلاعات آمارى رسما منتشر شده خط فقر در نقاط شهرى کشور در سال 1386 معادل 600 هزار تومان اعلام شده است. (ايسنا، اسفند 1386) به گزارش خبرگزارى ها به نقل از کميته مزد استان تهران خط فقر براى سال 1386 معادل 600 هزار تومان و سبد هزينه خانوار 469 هزار تومان اعلام شده است. براساس آمارهاى موجود حدود 55 درصد از شاغلان 10 سال و بيش تر کشور در سال 1385 را مزد و حقوق بگيران بخش خصوصى (5484673 نفر) و بخش عمومى (5024893 نفر) تشکيل مى دهند. براساس مقاله روزنامه اعتماد، آمارگيرى هاى نمونه ای موجود حاکی از آن است که بيش از 80 درصد از جمعيت مزد و حقوق بگيران بخش عمومى و خصوصى درآمدى کم تر از 400 هزار تومان در ماه دارند. به اين اعتبار اگر محاسبات مربوط به خط فقر 600 هزار تومانى سال 1386 (در نقاط شهرى کشور) درست و اين ميزان قابل اعتماد و معتبر باشد، مى توان تصور کرد که سونامى فقر در آينده اى نه چندان دور آسيب ها و خطرات اجتماعى مهارناپذير و بى ثباتى و نابسامانى هاى شديدى را به دنبال خواهد داشت.
شايان ذکر است زمانی که دولت نهم به رياست احمدی نژاد، بر سر کار آمد قيمت هر بشکه نفت حول و حوش 47 دلار بود. اين قيمت در سال 1384 به حدود 50 دلار و در سال 1385 به حدود 70 دلار و در سال 86 به حدود 115 دلار رسيد.
افزايش قيمت جهانی نفت تاثير به سزايی روی درآمدهای نفتی ايران گذاشت، به طوری که در سال 1383 که درآمد نفتی ايران حدود 37 ميليارد دلار بود، در سال 1384 به 54 ميليارد دلار، سال 1385 به 63 ميليارد دلار و در سال 1386 به 70 ميليارد دلار رسيد. اين آمار نشان می دهد در سه سال 84 تا 86 مجموع درآمدهای نفتی ايران به بيش از 180 ميليارد دلار که تقريبا معادل کل درآمدهای نفتی دولت خاتمی است، رسيده اما اين يک طرف قضيه است. طرف ديگر آن به رشد اقتصادی برمی گردد.
به اعتقاد کارشناسان هر يک دلار افزايش قيمت نفت می تواند حدود يک دهم به رشد واقعی اقتصادی کشور بيفزايد. اين به معنای آن است که هر دلار افزايش قيمت نفت قادر است به ظرفيت سازی اقتصادی کشور کمک شايانی کند. اما در عمل چه اتفاقی افتاده است. به اين ترتيب با حدود 45 دلار افزايش قيمت نفتی ايران در دولت احمدی نژاد به ظرفيت اقتصادی کشور و رشد اقتصادى ايران می توانست 5/4 درصد افزوده شود. اما آمار و ارقام چنين چيزی را نشان نمی دهد.
در مقابل اين همه وحشی گری سرمايه داران و حکومت اسلامی حامی سرمايه، کارگران، زنان، دانشجويان و...، ساکت ننشسته و روزبروز مبارزه خود را رشد و گسترش می دهند. - اعتراضات پی در پی کارگران کشتی سازی ايران صدرا در بوشهر٬ نساجی های فرنخ و نازنخ در شهر قزوين٬ تجمع اعتراضی بيش از ١٤٠٠ کارگر ,بهداشتی مينا,، تجمع اعتراضی جوانان بيكار خاتون آباد، اعتراض کارگران دوب مس خاتون آباد به پايين بودن دستمزدهايشان٬ و...، از جمله اعتراضات کارگران در اواخر سال گذشته و اوايل سال جاری است. (نمونه هايی از اعتصاب کارگران در صنايع مختلف را در ضميمه دو ملاحظه نماييد)
اما اعتصاب کارگران کيان تاير و نيشکر هفت تپه از جايگاه ويژه ای برخوردار بوده است. 2000 کارگر شركت کيان تاير (لاستيك البرز سابق) در تهران، بار ديگر از روز ٢٠ فروردين 87 اعتصاب خود را شروع کرده و خواهان پرداخت فوری دستمزدهای معوقه خود بودند. روز ٢٤ فروردين، در حالی که كارگران هم چنان در اعتصاب به سر می بردند و بار ديگر در محوطه كارخانه دست به روشن كردن آتش زدند، حکومت اسلامی نيروهای ضدشورش، انتظامی و امنيتی جاده بين پل ساوه تا محل رباط کريم را از هر دو طرف مسدود کردند و کارخانه را به محاصره خود درآوردند. سرانجام در ساعت ٧ و بيست و پنج دقيقه عصر 24 فروردين يگان ويژه وارد كارخانه كيان تاير شد و برای پايان دادن به اعتراض كارگران، دست به سركوب آنان زد.
ده ها كارگر روز شنبه در پی حمله يگان ويژه نيروی انتظامی به كارخانه لاستيك البرز بازداشت شده بودند. حمله يگان ويژه به كارگران در ساعت هفت و نيم شب انجام گرفت و به گفته يكى از كارگرانی كه موفق به فرار از محل كارخانه شده بود، ماموران با تخريب ديوار و ساختمان نگهبانی اين واحد توليدی وارد آن شدند. اين كارگر گفت: كارگران كه قصد داشتند آن شب را در كارخانه به سر ببرند، به شدت مورد ضرب و شتم ماموران قرار گرفتند و ماموران در اين راستا از باتوم های الكتريكی نيز مدد جستند. بازداشت شدگان سپس به پاسگاه احمدآباد مستوفی منتقل شدند و تا بيش از ۳۶ ساعت خانواده ها و همكاران شان هيچ اطلاعی از وضعيت آنان نداشتند. اما به تدريج و از يك شنبه شب، آزادی كارگران آغاز شد. گرچه پيش از آزادي، به گفته يك كارگر آزاد شده، از آنان تعهد گرفته می شد كه ديگر اقدام به اعتراض صنفی نكنند. اين كارگر به روزآنلاين گفت كه برخلاف زمان بازداشت، بدرفتاری خاصی با بازداشت شدگان انجام نگرفت، ولی از كارگران می خواستند كه رهبران اقدام اعتراضی روز شنبه را به آنان معرفی كنند. با آزادی شماری از كارگران، خانواده ها و همكاران كسانی كه هنوز در بازداشت به سر می بردند، در مقابل پاسگاه نيروی انتظامی تجمع كردند و خواستار آزادی سريع همسر، پدر و يا فرزند خود شدند.
بدين ترتيب، روز ٢٤ فرودين ٨٧، يکی از روزهای مهم اعتصاب کارگران ,کيان تاير, است. همان طور که کشتار کارگران شهر بابک، تظاهرات 11 ارديبهشت سال 1383 سقز، دستگيری و آزادی محمود صالحي، اين رهبر کارگری دلسوز و جسور، اعتصاب مهم کارگران شرکت واحد تهران و حومه، اعتصابات پی در پی کارگران نيشکر هفت تپه، اعتصاب کارگران نساجی شاهو در سنندج، شلاق زدن در سنندج در سال گذشته به دليل شرکت در اول ماه مه و...، همگی در تاريخ مبارزات طبقاتی کارگران ايران ثبت شده است.
نقش خانواده ها و تجمع اعتراضی آن ها به دنبال دستگيری کارگران کيان تاير، که منجر به آزادی دستگيرشدگان گرديد تجربه با ارزشی بود.
قبل از اين نيز کارگران نيشکر پس از شش روز اعتصاب از ٢٠ تا ٢٥ فروردين ماه، روز دوشنبه به اعتصاب خود پايان دادند. طبق گزارشات، به دنبال تجمع ٣٠٠٠ نفر از کارگران در مقابل دفتر مديريت در روز يک شنبه ٢٥ فروردين، به کارگران قول داده شد که حقوق فروردين هفته آينده پرداخت شود. پاداش کليه کارگران نيز پرداخت شده است. از اين رو، کارگران اعتصاب خود را خاتمه دادند. اما آن ها اعلام کردند که اگر هفته آينده حقوق آن ها پرداخت نشود، اعتصاب را مجددا از سر بگيرند. بنابراين، اعتصاب شش روزه کارگران نيشکر هفت تپه با موفقيت نسبی به پايان رسيد.
اين دو اعتصاب که در هفته نخست سال جاری به وقوع پيوست روحيه رزمندگی و اتحاد و همبستگی کارگران را بالا برده و تجربه خوبی برای ادامه مبارزه کارگران سراسر ايران است.
در چنين شرايطي، سران حکومت اسلامی از احتمال اوج گيری اعتراضات توده ای و گسترش اعتصابات کارگران به هراس افتاده اند. برای مثال، هاشمی رفسنجاني، رئيس مجلس خبرگان و مجمع تشخيص مصلحت نظام حکومت اسلامي، روز شنبه 31 فروردين ماه در جريان سخنرانی در يک همايش در تهران، با اشاره به تاثيرات اجتماعی افزايش فقر گفت: ,در جامعه ما ممكن است اقشار بالا مشكل نداشته باشند، اما مشكلات طبقات پايين تاثير خود را در زندگی آن ها نيز نشان می دهد، اما اگر نابسامانی های اقتصادی و بی عدالتی توسعه يابد زندگی متمكنين را هم شامل می شود و مشكلات گريبان آن ها را نيز خواهد گرفت., رفسنجاني، با ابراز نگرانی نسبت به وجود حركت های اجتماعی گفت: ,مردم دنيا آگاهند و دست به قيام و شورش می زنند، اگر مردم شورش و قيام كنند برای رسيدن به حق شان راهی به جز اين ندارند.,
آنچه که در رابطه با وضعيت موجود اقتصادي، سياسی و اجتماعی به عنوان نمونه هايی اشاره کرديم از يک سو سايست های غيرانسانی و ارتجاعی کارفرمايان و حکومت اسلامی و از سوی ديگر، اوج گيری مبارزه جنبش های اجتماعی برای رهايی از اين وضعيت فلاکت بار و خفقان و حاد شدن صف آرای طبقاتی طبقه سرمايه دار و طبقه کارگر را به نمايش می گذارد. همه شواهد و قراين حاکی از آن است که اين وضعيت بيش از اين قابل تحمل نيست. امروز بخش عظيمی از کارگران ايران به اين نتيجه رسيده اند که بدون تشکل و همبستگی طبقاتی نمی توان در مقابل تعرض سرمايه داری و حکومت جانی آن ايستاد. اساسا قدرت کارگران در تشکل و مبارزه متحد و متشکل است. بنابراين، يکی از خواست های مهم و پايه ای کارگران در 11 ارديبهشت امسال، علاوه بر افزايش دستمزدها تا 600 هزار تومان در ماه، آزادی تشکل و اعتصاب و بيان است.
يک مساله مهم ديگر در روز جهانی کارگر در ايران، برگزاری مراسم های تشريفاتی دولتی است که در سال های اخير کارگران اين مراسم ها به محلی برای بيان اعتراض و مطالبات خود تبديل کرده اند. محجوب دبير کل خانه کارگر حکومت اسلامي، از برنامه های دولتی به مناسبت هفته کارگر سخن گفته و اشاره کرده داشت که چون در ايران در قانون کار ١١ ارديبهشت به عنوان روز کارگر اعلام شده است و امسال اول مه مصادف با ١٢ ارديبهشت است٬ برنامه هفته کارگر روز ١١ ارديبهشت خاتمه می يابد. محجوب، به عنوان يکی از کارگزاران حکومت اسلامي، نيک می داند که امسال نيز کارگران بساط مراسم دولتی را به استيضاح حکومت اسلامی و سران خانه کارگر و افشاگری عليه سرمايه داران و حکومت اسلامی تبديل خواهند کرد و اجازه نخواهند داد محجوب ها و صادقی ها در روز اول ماه مه، به توهم پراکنی و عوام فريبی دست بزنند.
کارگران ايران، در مبارزه واقعی با استثمار، نابرابری و خفقان، نشان داده اند که پيشروترين و انسانی ترين خواست ها و مطالبات انسانی در جامعه را مطرح می کنند که برآورده شدن هر کدام از آن ها نه تنها به نفع کارگران، بلکه به نفع کل جامعه است. از اين رو، حمايت و پشتيبانی از مبارزات کارگران، همبستگی و همکاری نزديک جنبش زنان و جنبش دانشجويی با جنبش کارگری و شهروندان آزادی خواه و برابری طلب جامعه سبب می شود که حکومت اسلامی نه تنها جرات حمله به تجمعات و اعتصابات آن ها را نداشته باشد، نه تنها جرات دستگيری و زندانی کردن رهبران و فعالين آن را به خود بدهد، بلکه در مقابل اين نيروی عظيم طبقاتی گام به گام عقب نشينی خواهد کرد و توازن قوای طبقاتی به نفع کارگران و کل جامعه منجر خواهد شد.
بار ديگر لازم به تاکيد است که امروز از خواست تعيين سطح دستمزدها براساس تورم و گرانی واقعی در بازار، آزادی زندانيان سياسي، برابری زن و مرد، احترام به حقوق کودکان، آزادی بيان و تشکل و اعتصاب، لغو هرگونه شکنجه روحی و جسمي، اعدام و سنگسار و...، دست کشيدن از ماجراجويی های اتمي، از جمله مطالباتی هستند که کارگران عزم کرده اند با مبارزه پيگير خود آن ها را به سرمايه دارن و حکومت سرمايه داری اسلامی تحميل کنند. امروز طبقه کارگر ايران، در راس اعتراضات و مبارزه بر حق و عادلانه مردم ايران قرار دارد.
امروز حکومت اسلامي، در هراس از مبارزه پيگير و بی امانی که در کارخانه ها، دانشگاه ها، محلات و خيابان های شهرهای سراسر کشور در جريان است روزی نيست که به کارگران، زنان و دانشجويان يورش نبرد و آن ها را مورد ضرب و شتم و زندان و شکنجه قرار ندهد. همه اين وحشی گری های سران حکومت اسلامی و ارگان های سرکوب اش نه تنها نکته قوت اين حکومت نيست، بلکه برعکس، ضعف و زبونی آن را از رشد و گسترش مبارزه متحد و متشکل جنبش های اجتماعی آزادی خواه و برابری طلب و سوسياليست به نمايش می گذارد.
اگر حکومت اسلامي، در مقطع 11 ارديبهشت سال گذشته، محمود صالحی را دستگير کرد تا زعم خود مانع برگزاری هر چه گسترده تر و با شکوه تر روز جهانی کارگر شود؛ اگر حکومت اسلامي، سال گذشته يازده نفر از کارگران بازداشت شده در مراسم اول ماه مه سال 86 در شهر سنندج را به دليل شرکت در مراسم اول ماه مه سال 1386، به 91 روز زندان و ده ضربه شلاق محکوم کرد؛ به پنج نفر از آن ها را شلاق زدند، اوج وحشی گری سران حکومت اسلامی در انظار عمومی به نمايش گذاشته شد. امسال در مقطع روز جهانی کارگر، در اثر مبارزه پيگير خانواده محمود، کارگران داخل کشور و هم طبقه ای هايش در سراسر جهان، محمود از زندان حکومت اسلامی آزاد شد و حکم شلاق کارگران به جريمه نقدی تبديل شد. امسال بايد آن چنان متحد و همبسته و اجتماعی در مراسم اول ماه ظاهر شويم که نه تنها نيروهای سرکوبگر حکومت اسلامی جرات نزديک شدن به تجمعات و دستگيری رهبران و فعالين کارگری را نداشته باشد، بلکه با قدرت و فشار اجتماعی آزادی هر چه سريع تر منصور اسانلو، دانشجويان دربند، روزنامه نگاران و معلمان زنداني، فعالين زنان و همه زندانيان سياسی را از زندان های مخوف، به حکومت اسلامی تحميل شود.
سرانجام آن چه که بايد در اول ماه مه برجسته شود امر تشکل يابی کارگران است. بايد سياست های سکتاريستی و فرقه گرايانه، پزهای توخالی آکادميک، تنگ نظری و محدودنگري، تراشيدن مشغله های بی موقع ايدئولوژيک، برچسب زدن های ناروا و توهين به فعالين کارگري، تشکل های مستقل از دولت، سازمان ها و احزاب سياسی کمونيست را عميقا مورد نقد قرار داد. اين عوامل بازدارنده ای در کنار سياست های راست در پوشش چپ، مشکلات اقتصادي، عدم تجربه کافی در عرصه فعاليت متشکل توده اي، فضای پليسی و غيره در مقابل سازمان يابی کارگران ايران قرار دارند.
حق طبيعی و مسلم کارگران است که هر نوع تشکلی دوست دارند به وجود آورند کسی حق تخريب آن را ندارد. اما در عين حال مسلم است که اگر تشکل کارگری به مجامع عمومی و آرای جمعی و عمل جمعی متکی نباشد و استراتژی سوسياليستی را مدنظر نداشته باشد رهايی قطعی ار ستم و استثمار بورژوازی تخيلی بيش نخواهد بود و سرانجام به موضع رفرميسم و سوسيال دمکراسی سقوط خواهد کرد.
مدت هاست که كارگران و خانواده هايشان خود را برای برگزاری هر چه با شکوه تر مراسم مستقل روز ۱۱ ارديبهشت خود آماده می کنند. کارگران ايران در اين روز، هم زمان با هم طبقه ای های خود در جهان، يك صدا فرياد خواهند زد كه آزادي، برابري، رفاه و شادی و زندگی شايسته حق مسلم ماست!
* برگرفته از نشريه جهان امروز، شماره 205، نيمه دوم فروردين 1387 - نيمه دوم آوريل 2008
ضميمه يک
در رابطه با بی کارسازی های اخير، در لابلای خبرها آمده است که:
- بيش از ۷۰۰ کارگر قراردادی در استان خراسان جنوبی با اعلام نرخ دستمزد و اتمام قرارداد کاری اخراج شدند.
- بيش از ۳۰۰ کارگر قراردادی شاغل در واحدهای توليدی و صنعتی اراک با اتمام قرارداد کاری و عدم تمديد قرارداد از سوی کارفرمايان اخراج شدند.
- بيش از هزار کارگر قراردای در شهرستان بروجرد، با پايان قرارداد کاری به بهانه افزابش دستمزد از کار بر کنار شدند.
- مديريت شرکت پيمان کاری خدماتی ,طاهر نيرو, در قزوين با ممانعت از پرداخت حقوق کارگران، بيش از هزار کارگر قراردادی خود را اخراج کرد.
- 50 کارگر فراردادی شرکت ,اسيا لنت, سمنان با اتمام قرارداد کاري، اخراج شدند.
- ۳۰ کارگر قراردادی شاغل در شرکت پيمان کاری القدير زابل با اعلام دستمزدهای سال ۸۷ اخراج شدند.
- بيش از ۷۰۰ کارگر قراردادی در استان خراسان جنوبي، با اعلام نرخ دستمزد و اتمام قرارداد کاری اخراج شدند.
- شرکت ايران کيش پيمان کار عايق(پشم شيشه) و رنگ لوله در پالايشگاه گاز فازهای 6، 7 و 8 عسلويه است که حدود 600 کارگر دارد؛ به علت کاهش حجم کار اعلام کرده تا پايان فروردين ماه جاری 300 نفر از کارگران را اخراج خواهد کرد. شرکت مذکور از يک هفته گذشته شروع به اخراج کارگران کرده و روزانه 10 الی 15 نفر را اخراج می کند.
- اعتصاب بيش از 500 کارگر کارخانه ,قند بردسير,، که از روز شنبه 24 فروردين ماه آغاز شده بود هم چنان ادامه دارد و کارگران معترض در مقابل فرمانداری شهرستان بردسير دست به تجمع زدند.
کارگران کارخانه ,قند بردسير, که 7 ماه حقوق معوقه و عيدی و پاداش سال گذشته خود را دريافت نکرده اند تاکنون چندين بار در مقابل استانداری کرمان و فرمانداری بردسير دست به تجمع زده اند، اما هنوز نتيجه ای نگرفته اند.
- مديران کارخانه ,حديد مبتکران, در شهرستان ,پاکدشت, 200 کارگر قراردادی اين شرکت را اخراج کردند.
- 35 کارگر شرکت ,نيک شايان, در شهر ,ساوجبلاغ,، 35 کارگر قراردادی کارخانه ,مه بافت, زاهدان و 58 کارگر قراردادی کارخانه توليدی ,پونل, در پاکدشت از سوی کارفرمايان اخراج شده اند.
- در استان کرمانشاه، کارفرمايان پروژه سد ,زمکان, در 5 کيلومتری شهرستان ,کرند, روز 28 فروردين ماه، 150 کارگر اين واحد را از سر کار اخراج کرده اند. اين کارگران، در حالی اخراج شده اند که 3 ماه حقوق معوقه خود را دريافت نکرده و کارفرما به آنان چک های 3 ماه داده است.
- رئيس هيئت مديره سنديكاى كارخانجات چاى شمال از تعطيلى كارخانه هاى چای سازى در گيلان خبرداد و گفت: از 170 كارخانه چای سازى آماده به كار، 169 كارخانه به دليل اين كه قادر به فروش چاى نيستند تعطيل است.
- 50 کارگر قراردادی شرکت ,اسيا لنت, سمنان با اتمام قرارداد کاري، اخراج شدند. با اخراج اين کارگران، تعداد کارگران شاغل در اين واحد توليدی با سابقه به 30 نفر رسيده است.
- 35 کارگر قراردادی کارخانه ,نيک شايان پنير, ساوجبلاغ به دستور مديريت از کار برکنار شدند. کارگران اخراجی اين واحد توليدی 3 ماه حقوق و مزايای شغلی خود را دريافت نکرده بودند.
- مديريت شرکت پيمان کاری خدماتی ,طاهر نيرو, در قزوين با ممانعت از پرداخت حقوق کارگران، بيش از هزار کارگر قراردادی خود را اخراج کرد.
- بيش از هزار کارگر قراردای در شهرستان بروجرد با پايان قرارداد کاری به بهانه افزابش دستمزد از کار بر کنار شدند.
- بيش از ۳۰۰ کارگر قراردادی شاغل در واحد های توليدی و صنعتی اراک با اتمام قرارداد کاری و عدم تمديد قرارداد از سوی کارفرمايان اخراج شدند.
- ۳۰ کارگر قراردادی شاغل در شرکت پيمان کاری القدير زابل با اعلام دستمزدهای سال ۸۷ اخراج شدند.
- بيش از ۷۰۰ کارگر قراردادی در استان خراسان جنوبی با اعلام نرخ دستمزد و اتمام قرارداد کاری اخراج شدند.
- بيش از 35 کارگر کارخانه ,مه بافت, زاهدان با اتمام قرارداد کارى از کار برکنار شدند.
ضميمه دو
مهم ترين رويدادها و حرکت های اعتراضی کارگران در اسفند ماه 1386 و فروردين 1387:
- کارگران سد توانکش و هل توشان کامياران از صبح روز دوم اسفندماه سال جاري، در اعتراض به عدم پرداخت حقوق و مزايای ماهيانه خود، در مقابل فرمانداری کامياران تجمع کردند. تعداد آن ها حدود 400 نفر می باشد، 4 ماه است که حقوق و مزايای ماهيانه خود را دريافت نکرده اند.
- روز شنبه چهارم اسفند، بيمارستان ,جرجانی, به دليل اعتصاب تمام پرستاران و پرسنل آن تعطيل شد. به گزارش آژانس ايران خبر علت اعتصاب، پرداخت نشدن حقوق پرستاران و پرسنل بيمارستان به مدت 7 ما ه می باشد. اين سومين باری است كه پرسنل اين بيمارستان جمعا دست به اعتصاب مى زنند .
- ظهر روز يک شنبه 5 اسفند 86، جمعی از كارگران ذوب آهن اردبيل با حضور در مقابل ساختمان مركزی كارخانه ذوب آهن اردبيل به نحوه پرداخت حقوق و مطالبات خود تجمع اعتراض آميزى برگزار كردند. به گزارش خبرگزاری حکومتی فارس از اردبيل، در اين تجمع كه ساعت ها به طول انجاميد و باعث بند آمدن قسمتی از خيابان اصلی شهر شد، معترضان خواستار پرداخت حقوق و مطالبات معوقه خود شدند.
- روز سه شنبه 7 اسفند، درگيری نيروی انتظامی با كارگران درخشان يزد موجب جراحت تعدادی از آنان شد اما کارگران از مراجعه به پزشكی قانونی خودداری كرده اند چون از عواقبش می ترسند. يکی از نمايندگان کارگران به خبرنگار دسترنج، گفت: در روز 21 بهمن تعداد از كارگران درخشان به اميد آن كه حداقل بخشی از مطالبات خود را دريافت می كنند در مقابل كارخانه تجمع كردند، اما مدتی بعد عوامل انتظامی به اين بهانه كه تجمع كنندگان جاده را بسته اند با آن ها برخورد كردند. او گفت: در اين روز سرد زمستانی كارگران علاوه بر آن كه به جای دريافت مطالبات خود با ضربات باتوم و گاز اشك آور مواجه شدند از سوی عوامل انتظامی با پاشيده شدن آب فشار قوی متفرق شدند.
- روز شنبه 11 اسفند 86 کارگران چينی ارس در سازمان کار و امور اجتماعی آذربايجان شرقی در اعتراض به پرداخت نشدن مطالباتشان تجمع اعتراضی کردند. به گزارش ايسنا، تجمع کارگران پس از آن که اعلام شد موضوع در کميسيون امور کارگری استانداری و فرمانداری تبريز مورد رسيدگی قرار خواهد گرفت، پايان يافت.
- كاركنان باز خريد شده شركت پست و مخابرات چند شهر كشور از جمله تهران، بابل، آمل، بوشهر، بندرعباس و دليجان صبح روز شنبه 11 اسفند 86 برای اعتراض نسبت به دريافت حقوق و مزايای خود در ١٤ سال پيش مقابل وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات تجمع كردند.
- جمعی از کارگران معترض کارخانه پوشينه بافت قزوين با تجمع در محل خانه کارگر اين استان با بر شمردن مشکلات حقوقی و شغلی طی چند ماه گذشته خواهان تشکيل يک نهاد کارگری در کارخانه و دريافت 6 ماه حقوق معوقه و سنوات کاری خود شدند. کارگران در اين تجمع هشدار دادند در صورت برآورده نشدن خواسته های به حق شان تجمعات اعتراض آميز گسترده تری برپا خواهند کرد.
- جمعی از كارگران ,كارخانه مژده وصل شيراز, در زرقان که قطعات خودرو توليد می کند، روز يك شنبه 12 اسفند 1386 مقابل اين كارخانه تجمع كرده و 5 ماه حقوق معوقه خود را مطالبه و پيگيری كردند. به گزارش آژانس ايران خبر يكی از كارگران اين كارخانه گفت ما به هر ارگان مراجعه كرديم و به هر مقامی هم نامه و شكايت نوشته ايم ولی فايده ای نكرد، الآن شب عيد هست و ما شرمنده نگاه های همسر و فرزندان خود هستيم، كرايه خانه هايمان را نداده ايم و به همه مغازه های شهر بدهكاريم.
- کارگران سد سيازاخ ديواندره در اعتراض به عدم پرداخت 6 ماه حقوق و دستمزد ماهيانه خود، از روز يک شنبه 12 اسفند 86 در محل کارشان دست به اعتصاب زدند.
- کارگران کارخانه قوه پارس در اعتراض به عدم دريافت 20 ماه حقوق در مقابل ساختمان استانداری قزوين تجمع کردند.
- پس از 15 ساعت اعتصاب کارگری در كارخانه پروفيل ساوه، بخشی از خواسته های كارگران از سوی كارفرما پذيرفته شد. روز سه شنبه 14 اسفند 86 يكی از كارگران كارخانه پروفيل ساوه به دسترنج، گفت: به دنبال مذاكره ای كه شب گذشته ميان نمايندگان کارگران و كارفرما صورت گرفت، كارگران به اعتصاب خود پايان دادند.
- كارگران شركت پونل پاكدشت در اعتراض به حقوق معوقه خود صبح روز چهارشنبه 15 اسفند دست از كار كشيدند و از ساعت 8 تا 10 صبح اقدام به تجمع اعتراضی در مقابل اين كارخانه نمودند. به گزارش روز چهار شنبه 15 اسفند 86 آژانس ايران خبر، در پی تجمع اعتراضی كارگران پونل فرماندار و سركرده اطلاعات شهر سراسيمه به اين كارخانه مراجعه كردند و به كارگران قول دادند كه تا روز بعد فردا مشگل حقوق را حل می كنند.
- به گزارش روز سه شنبه 14 اسفند وبلاگ کميته اعتصاب، اعتصاب کارگران کارگاه های سد گاوشان در حالی وارد هيجدهمين روز از اعتصاب خود گرديد که فرماندار اين شهر به کارگران وعده داده است که تا روز چهارشنبه 15 اسفند حقوق های معوقه ای آن ها را پرداخت نمايد.
- روز شنبه 11 اسفند حدود 300 نفر از کارگران شرکت ,انرژی گستر نصير, يکی از پيمان کاران شرکت اويک در پالايشگاه فازهای 9 و 10 عسلويه از محل کارگاه به طرف دفتر شرکت ,اويک, راهپيمائی کردند. اين کارگران سه ماه حقوق و عيدی طلب کار هستند.
- ده ها کارگر شرکت ,قوه پارس, صبح روز سه شنبه 14 اسفند در اعتراض به عدم در يافت 20 ماه حقوق در مقابل ادارات کل صنايع و معادن و کار و امور اجتماعی استان قزوين تجمع کردند.
- کارگران شرکت نيشکر هفت تپه با ديگر از روز ۱۵ اسفند در اعتراض به پرداخت نشدن دو ماه حقوق و پاداش و عيدی شان، اقدام به اعتصاب کرده اند. روز يك شنبه 19 اسفند بيش از 1500 تن از كارگران كارخانه نيشكر هفت تپه خوزستان در اعتراض به پرداخت نشدن حقوق های معوقه خود تجمع كردند.
- اعتصاب 100 کارگر شاغل در سد ,سياه زخ, ديوان دره که در اعتراض به عدم در يافت شش ماه حقوق انجام شده بود، هم چنان ادامه دارد. به گزارش روز جمعه 17 اسفند 86 سايت دسترنج، اين اعتصاب کارگرى که از دو روز قبل در محل سد سياه زخ آغاز شد، هم چنان ادامه داشته و کارگران دست از کار کشيده اند.
- 40 تن از زنان کارگر، به همراه فعالان اجتماعی در شهرستان سقز، به مناسبت ۸ مارس - روز جهانی زن - در خيابان های اين شهرستان راهپيمايی کردند. به گرازش خبرنگار دسترنج، در اين راهپيمايی که در خيابان آزادی سقز برگزار شد زنان شرکت کننده، شعارهايی با مضامين برابری و تساوی حقوقی با مردان سر دادند.
- روز يک شنبه 19 اسفند 86، كارگران کارخانه لامپ الوند قزوين در اعتراض به اتمام بيمه بيكاری و بلاتكليفی شغلی خود در مقابل اين واحد توليدی دست به تجمع زدند.
- روز يک شنبه 19 اسفند 86، حدود 50 نفر از کارگران با تجمع در ميدان گاز شهر سنندج روز اعلام همبستگی با منصور اسانلو و محمود صالحی را گرامی داشتند.
- كارگران كارخانه توليد رينگ خودروی رفسنجان اروندچرخ اعتصاب كردند. به گزارش روز يک شنبه 19 اسفند 86، سايت صدای کاوه ها، كارگران معترض نسبت به پرداخت نشدن سه ماه حقوق، كسر دستمزد در روزهايی كه كارخانه تعطيل است، پرداخت نشدن وام صندوق پس از يك سال و برخورد نامناسب گردانندگان كارخانه اعتراض كردند كارگران هفته گذشته نيز دست از كار كشيده بودند.
- جمعی از معلمان و دبيران مقطع متوسطه شهرستان سيرجان در اعتراض به پرداخت نشدن حق التدريس و اضافه تدريس، كلاس ها را تعطيل كرده و در مقابل اداره آموزش و پرورش اين شهر تجمع كردند. ای معلمان مدت 9 ماه است كه هيچ حق التدريس و اضافه تدريسی دريافت نكرده اند و با اوضاع نامناسب اقتصادی و مالی روبرو هستند.
- بيش از 30 کارگر راه آهن طبس از روز دوشنبه 20 اسفند، در اعتراض به عدم دريافت 4 ماه حقوق و دير کرد در نحوه پرداخت دستمزدشان دست به اعتصاب زدند.
- کارگران کارخانه نيشکر هفت تپه شوش پس از 4 روز اعتصاب و اعتراض، مسئولان اين شرکت را وادار به پرداخت حقوق خود کردند و از روز دوشنبه 20 اسفند ماه کارگران پس از دريافت حقوق خود به سر کار خود به صورت مشروط باز گشتند. در طی 4 روز اعتصاب و اعتراضات کارگران، مامورين وزارت اطلاعات با مراجعه به منازل کارگران و تماس های تلفنی در سطح گسترده کارگران را تهديد به دستگيری می کردند.
- به گزارش روز پنج شنبه 23 اسفند 1386 سايت دسترنج، كارگران كارخانه صنعتی پارس مينوی تهران در اعتراض به بی توجهی مديران اين كارخانه نسبت به مطالبات خود از ديروز در اعتصاب به سر می برند و در محوطه كارخانه تجمع كرده اند.
- روز 23 اسفند 1386 بار ديگر کارگران نيشکر با توجه به عدم تحقق وعده مديران شرکت اعتصاب کردند. در پی اين اعتصاب تعدادی از شيشه های کمپ نی بری شکسته و کارگران جاده های ورودی و خروجی به کمپ را بسته و از آمد و شد کاميون های حمل نی و سرويس های کارکنان جلوگيری کردند. به گزارش راديو فردا کارگران شرکت نيشکر هفت تپه با انتشار بيانيه ای در روز همبستگی جهانی با کارگران ايران، که در ۴۱ کشور در پنج قاره برگزار شد، خواستار پايان برخوردهای امنيتی - قضايی با کارگران ايران، آزادی منصور اسانلو، رييس هيات مديره سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه، و محمود صالحي، فعال کارگری در استان کردستان، و هم چنين مختومه اعلام شدن پرونده کارگران نيشکر هفت تپه و ابوالفضل عابدينی شدند.
کارگران شرکت نيشکر هفت تپه در حدود دو سال گذشته، حداقل ۱۱ بار بر سر مطالبات صنفی شان، دست به اعتصاب زده اند که بازتاب گسترده ای در رسانه های جمعی داشته است.
- کارگران شاغل در بيش از ۵ واحد بزرگ توليدی و صنعتی استان قزوين در اعتراض به عدم دريافت چندين ماه حقوق و مطالبات معوقه خود دست از کار کشيده و در مقابل استانداری تجمع کردند.
سايت دسترنج در روز يک شنبه 26 اسفند نوشت، در استان قزوين، صدها کارگر کارخانجات پلی اورتان، پارس واشر، پوشينه بافت، قوه پارس و ناز نخ در اعتراض به عدم دريافت ۲ تا ۱۰ ماه حقوق طی ۸ روز گذشته تاکنون بارها در مقابل نهادها و ادارات دولتی دست به تجمع و اعتصاب زدند.,
- به گزارش سايت دسترنج، بيش از 400 کارگر بيکار پاکدشت در اعتراض به عدم دريافت 2 ماه حق بيمه بيکاری خود از سازمان تامين اجتماعی صبح روز دوشنبه 27 اسفند 86 در مقابل فرمانداری و بانک رفاه کارگران اين شهرستان تجمع کردند.
- راهپيمايی همبستگی با کارگران ايرانی در ۴۱ کشور جهان: فدراسيون جهانی کارگران حمل و نقل، کنفدراسيون بين المللی اتحاديه های آزاد کارگری و سازمان عفو بين الملل با انتشار بيانيه مشترکی همبستگی خود را با کارگران ايران اعلام کردند. اين بيانيه به مناسبت روز ششم مارس، روز همبستگی جهانی با کارگران ايران منتشر شد.
به گزارش راديو فردا در نخستين ساعات روز پنج شنبه، ۱۶ اسفند، کارگران ۴۱ کشور در پنج قاره جهان، تظاهرات و مراسم روز همبستگی با کارگران ايرانی را برگزار کردند. اتحاديه های کارگری در اين ۴۱ کشور که صدها هزار عضو دارند، در پی فراخوان فدراسيون جهانی کارگران حمل و نقل، خواستار آزادی منصور اسانلو، رييس هيات مديره سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران، و محمود صالحي، فعال کارگر در استان کردستان، شدند.
مراسم روز همبستگی جهانی با کارگران ايران در حالی انجام گرفت که برخی از اتحاديه های کارگری از روز چهارشنبه، پنجم مارس ۱۵ اسفند، به استقبال آن رفته بودند. برگزاری تظاهرات در مقابل سفارت جمهوری اسلامی در پايتخت اوکراين از جمله اين اقدامات در روز چهارشنبه بود. در روز پنج شنبه، ششم مارس ۱۶ اسفند، نخستين مراسم، تظاهرات در ولينگتون، پايتخت نيوزيلند، بود و پس از آن، تظاهرات و مراسم همبستگی با کارگران ايرانی در شهرهايی در استراليا، فيليپين، تايوان، تايلند، ژاپن، هندوستان، پاکستان، اندونزي، هنگ کنگ، عراق، لبنان، کرانه باختری رود اردن، الجزاير، تونس، اتيوپي، مراکش، آلمان، سوئد، بريتانيا و کانادا برگزار شد.
اين سازمان های کارگری و حقوق بشری اعلام کرده اند که تظاهرات و اعتراضات ششم مارس، پايان کار نخواهد بود و مبارزه برای آزادی منصور اسانلو و محمود صالحی و به رسميت شناخته شدن حقوق کارگران برای تشکيل اتحاديه های مستقل کارگری ادامه خواهد يافت.
- به گزارش آژانس ايران خبر ، فرماندار، بخشدار و فرمانده نيروی انتظامی جهت مذاكره با كارگران اعتصابی با نمايندگان كارگران معدن قشلاق حاجی آباد صحبت كرده ولی به توافقی نرسيدند. متعاقبا نيروی انتظامی 10 تن از نمايندگان كارگران را دستگير كرد. كارگران در مقابل برخورد قبيح نيروی انتظامی و دستگيری همكارانشان طی يك تجمع در مقابل دادگستری و فرمانداری دست به اعتراض زدند. نيروی انتظامی در مقابل ايستادگی اين كارگران مجبور به عقب نشينی شده و پس از 24 ساعت كارگران دستگير شده را آزاد كردند. و شركت پيمان كاری نيز به كارگران قول داد كه از ابتدای سال 87 برای اين كارگران طرح طبقه بندی مشاغل را محاسبه خواهد كرد و از آن ها خواست كه به سركار برگردند و ساير درخواست هايشان را از آن جا دنبال كنند. كارگران به شرط انجام وعده پيمان كاران موقتا به كارخانه باز گشتند.
- بيش از 800 کارگر شرکت ريسندگی ,فرنخ مه نخ, قزوين در اعتراض به عدم پرداخت حقوق و مزايای خود دست به اعتصاب زدند. کارگران شرکت ريسندگی فرنخ مه نخ، 2 ماه حقوق و عيدی و پاداش سال گذشته خود را دريافت نکرده اند. شرکت ريسندگی فرنخ مه نخ، يکی از بزرگ ترين واحدهای ريسندگی خاورميانه بود که با بحران روبرو شده است.
- بيش از 400 کارگر شرکت ,بهداشتی مينا, صبح روز چهارشنبه 28 فروردين ماه در مقابل شرکت مذبور تجمع کرده و رسيدگی به مشکلات خود را خواستار شدند.
- در هفته اخير اعتراضات وسيع در ميان معلمان با ديگر آغاز شده است. معلمان اعلام کرده اند که در ١٢ ارديبهشت روز معلم تجمع خواهند داشت و اگر په خواست هايشان پاسخ داده نشود در ١٦ ارديبهشت در مقابل سازمان آموزش و پرورش تهران تجمع خواهند کرد. معلمان بر پرداخت حقوق معوقه معلمان حق التدريسی و ديگر مطالباتشان هم چون آزادی معلمان دستگيرشده و لغو دادگاه آنان شده اند.
- اعتصاب و اعتراض در دانشگاه های سراسر کشور، هم چنان ادامه دارد. دانشجويان علاوه بر خواست های صنفی و اجتماعی خود، خواهان آزادی فوری و بدون قيد و شرط دانشجويان زندانی و همه زندانيان سياسی هستند. جنبش دانشجويی در سال های اخير با استراتژی سوسياليستی بر پيوند با جنبش کارگری و جنبش زنان تاکيد می ورزد خواهان پايان دادن سلطه نيروهای سرکوبگر حکومت اسلامی بر دانشگاه ها است.
اول ماه مه، بزرگ ترين و عظيم ترين و طبقاتی ترين روز کارگران است که در آن روز، کارگران همراه خانواده های خود و طرفداران طبقه کارگر در اتحادی عظيم با راهپيمايی به نمايش قدرت طبقاتی دست می زنند و در سخنرانی های خود در مورد موقعيت اقتصادي، سياسي، اجتماعی و فرهنگی کارگران بر عليه سرمايه داران و حکومت های حامی سرمايه سخن می گويند. کارگران در قطعنامه ها و بيانيه ها و هم چنين رهبران و سخن گويانشان مهم ترين خواست ها و مطالبات طبقاتی خود را برجسته می کنند و با همديگر عهد و پيمان می بندند که در طول سال در جهت منافع طبقاتی خود و تحقق خواست هايشان بکوشند.
ميزان اشتغال در سراسر جهان در سال ۲۰۰۸، حدود چهل ميليون نفر افزايش و بر تعداد بيكاران جهان پنج ميليون نفر افزوده خواهد شد.
در آستانه اول ماه امسال، رسانه های بين المللي، خبر افزايش قيمت مواد غذايی در جهان را از يک سو و بحران کشورهای پيشرفته سرمايه داری و در راس همه آمريکا را انتشار داده اند.
,بان کی مون, دبير كل سازمان ملل، در فرودگاه شهر ,اکرا, در جمع خبرنگاران، از دولت های جهان درخواست کرد برای مهار افزايش قيمت مواد غذايی تلاش کنند. دبير كل سازمان ملل، نسبت به بحران مواد غذايی و افزايش شمار انسان های گرسنه در سراسر جهان هشدار داد و اقدام فوری دولت های جهان برای کاهش تاثيرات مخرب اين وضعيت بر کشورهای فقير را خواستار شد. قرار است 3 هزار هئيت از 193 کشور جهان در نشست تجارت و توسعه سازمان ملل که در ,اکرا, پايتخت غنا برگزار می شود شرکت کنند.
اين در حالی است که براساس گزارش خبرگزاری ها، بهای نفت خام در بازارهای جهانی از رقم بی سابقه ۱۱۵ دلار در هر بشکه فراتر رفته است. ايران که يکی از کشورهای صادرکننده نفت خام عضو اوپک است از اين طريق مبالغ کلانی را نه نصيب مردم ايران، بلکه سران و ارگان های سرکوب حکومت اسلامی کرده است. زيرا افزايش قيمت نفت به بهبود وضعيت عمومی مردم و خدمات اجتماعی منجر نشده است، بلکه برعکس، روزبروز تورم و گرانی و فقر و بيکاری در اين کشور فلاکت زده در حال فزونی است.
دومينيک استراوس کن، رئيس صندوق بين المللی پول نيز اعلام كرده است كه به رغم بهبود وضعيت بحران وام های بانكي، اين بحران هم چنان خطری جدی برای رشد جهانی اقتصاد به شمار می رود. اين صندوق با اشاره به دخالت كم سابقه بانك های مركزی نظير بانك مركزی آمريكا، طی گزارشی اعلام كرد بازارهای مالی هم چنان زير فشارهای بی سابقه ای قرار دارند كه از آن جمله می توان به يك اقتصاد كند، سطح پايين سرمايه در موسسات مالی و تلاش های گسترده برای پرداخت بدهی ها اشاره كرد.
در گزارش جديد ثبات مالی جهانی صندوق بينالمللی پول آمده است كه بحران وام های خانه و اعتبارات بانكی در آمريكا، می تواند تا يک تريليون دلار ضرر و زيان مالی را به اقتصاد جهانی تحميل كند كه ۵۶۶ ميليارد دلار آن ناشی از وامهای خريد خانه و موارد مشابه آن است و بقيه ناشی از اعتبارات مشتريان، بدهی های شركت ها و وضعيت بازار مسكن است. يك مقام صندوق بينالمللی پول گفته است: آمار داده شده شامل ۲۰۰ ميليارد دلار ضرر و زيان بانك ها است كه آن را گزارش كرده اند و ۸۰ ميليارد ديگر آن را نيز در آينده اعلام خواهند كرد.
رابرت زليک، رييس بانک جهاني، روز يک شنبه (۱۳ آوريل) گفت که دو برابر شدن بهای متوسط غذا طی سه سال اخير، می تواند که حداقل ۱۰۰ ميليون نفر را در کشورهای با درآمد ملی پائين به زير خطر فقر بفرستد. وي، از کشورها خواسته که هر چه سريع تر کسری بودجه ۵۰۰ ميليون دلاری ,برنامه جهانی غذا, وابسته به سازمان ملل متحد را تامين کنند. رئيس بانک جهاني، می گويد که بايد برای رساندن مواد غذايی به ,دهان گرسنگان, عجله کرد.
در ماه های اخير، افزايش بهای مواد غذايی به اعتصاب و اعتراض های گسترده مردم در کشورهايی مثل مصر و هائيتی منجر شده است.
طبق آمارهای رسمي، از هر هفت نفر جمعيت جهان، يک نفر گرسنه می خوابد. در مجموع ۸۵۰ ميليون نفر، غذای کافی برای خوردن ندارند. قيمت مواد غذايی در طول سه سال گذشته همواره افزايش يافته است. اما دليل اين بحران چيست و چطور ميتوان آن را مهار کرد؟
سالها بود که قيمت مواد غذايی نسبتا ثابت مانده بود. اما در طول سال های اخير، قيمتها به شدت افزايش داشته است. قيمت ذرت، گندم و برنج نزديک به دو برابر (۱۸۰ درصد) شده است. آمارها نشان می دهند که قيمت مواد غذايی در دو ماه گذشته رشد تصاعدی داشته است: برنج ۷۵ درصد و گندم و ذرت تا ۱۲۰ درصد گران تر شده اند.
گرانی مواد غذايی در واقع ناشی از عوامل گوناگونی است. رشد ۷۵ ميليونی جمعيت جهان در هر سال، توليد محصولات کشاورزی نامتناسب با رشد جمعيت، بلايای طبيعی هم چون طوفان و سيل از جمله عواملی هستند که در گرانی مواد غذايی موثر هستند. اما اين عوامل همه واقعيت ها نيستند. واقعيت اين است که در جهان موجود آن قدر نعمت و مواد غذايی وجود دارد که اگر عادلانه توزيع شود هيچ کسی از شهروندان جهان گرسنه نخواهد ماند. حرص و ولع سرمايه داری جهانی در جهت هر چه استثمار شديدتر کارگران و کسب سود بيش تر جوامع جهانی را با اين وضعيت روبرو ساخته است. بنابراين، عامل اصلی گراين مواد غذايی را بايد در سياست های اسثمارگرايانه سرمايه داری جهانی مورد تجزيه و تحليل قرار داد.
بر اساس محاسبات ,مؤسسه بين المللی الگوی تغذيه واشنگتن, (IFPRI)، تقاضا برای گوشت تا سال ۲۰۲۵ دو برابر خواهد شد. چين بايد حدود يک چهارم از مردم جهان را سير کند و اين در حالی است که اين کشور تنها ۷ درصد از سطح قابل کشت زمين های جهان را در اختيار دارد. وضعيت هند هم به همين صورت است. هر دو کشور بخش اعظم مواد غذايی مورد نياز خود را وارد می کنند.
البته نظر يک مؤسسه مدافع محيط زيست، اعلام کرده است که به عنوان مثال، مردم آلمان با گران شدن نان، دچار سوء تغذيه نخواهند شد. اما برای حدود يک ميليارد انسانی که در حال حاضر در سراسر جهان، با روزی کم تر از يک دلار روزگار می گذرانند، گران شدن مواد غذايي، دست و پنجه نرم کردن با مرگ است.
بانک جهاني، به عنوان يکی از مهم ترين نهادهای سرمايه داری جهاني، در رابطه با خطر بروز ناآرامی های سياسی - اجتماعی در ۳۳ کشور جهان، به دولت های سرمايه داری هشدار داده است. به همين دليل بانک جهانی و صندوق بين المللی پول از کشورهای ثروتمند خواسته اند تا برای کاستن از اين بار گرانی بر دوش کشورهای فقير، مبلغ ۵۰۰ ميليون دلار کمک کنند. سئوال اين است آيا کشورهای سرمايه داری و حتی نهادهای بين المللی آن ها مانند صندوق بين المللی پول و بانک جهانی که کشورهای فقير و در حال رشد را با اعطای وام هايی با بهره های کلان به خاک سياه نشانده اند توان تامين 500 ميليون دلار را ندارند تا جلو قحطی و گرسنگی را بگيرند؟!
تورم جهانی و افزايش شديد قيمت های مواد غذايی در سطح بين المللی نيز تورم داخل ايران را تشديد می کند. مطابق اطلاعات مندرج در هفته نامه اکونوميست چاپ لندن، قيمت جهانی مواد غذايی در سال منتهی به ماه مارس 2008 معادل 1386 خورشيدي، بيش از 61 درصد افزايش داشته و شاخص قيمت دلاری مواد غذايی در جهان، تنها در اسفند ماه 1386 بيش از 11 درصد بيش تر شده است. اين مقدار رشد قيمت دلاري، تقريبا دو برابر سرعت رشد قيمت کل مواد اوليه در شاخص قيمت هفته نامه اکونوميست در سال 1386 بوده است.
بر اساس آمار سازمان جهانى غذا، 36 كشور دنيا در حال حاضر با بحران تامين مواد غذايى مواجه هستند. ابولحسن خليلى، دبير كل كانون انجمن صنايع غذايى حکومت اسلامي، گفته است: ,... سالانه 3 تا 4 ميليون تن محصولات غذايى شامل روغن، شكر، ذرت و سويا به كشور وارد مى شود. وي، تعداد كارخانه هاى فعال صنايع غذايى كشور را هم اكنون بيش از 10 هزار واحد اعلام کرده و افزود: ,خشك سالى در سه سال گذشته موجب گران شدن 85 درصد مواد غذايى در دنيا شده است.,
آنچه که نمايندگان نهادهای بين المللی سرمايه داری از سازمان ملل تا صندوق بين المللی پول و رئيس بانک جهانی تا نمايندگان و سخنگويان دولت ها، مجبور به اقرار آن شده اند حاکی از وخاومت اوضاعی است که سياست های غيرانسانی سرمايه داری عامل اصلی آن است.
در ايران نيز فاصله بين 11 ارديبهشت 86، روز جهانی کارگر تا 11 ارديبهشت 87، كارگران در اکثر کارگاه ها و کارخانه های شهرهای سراسر کشور، در اعتراض به رشد سرسام آور تورم و گراني، بيکاري، تبعيض و نابرابری و به طور کلی سياست های وحشيانه حکومت اسلامي، روزی نيست که به اعتصاب و اعتراض دست بزنند.
وضعيت و شرايط اقتصادی کارگران و فقر و نداری زندگی بسياری از خانواده های کارگری را تيره و تار کرده است. زندگی آن ها در زير بار قرض و انواع و اقسام فشارهای اقتصادي، سياسی و اجتماعي، تباه شده و يا در حال تباه شدن است. اين وضعيت شايسته هيچ انسانی نيست که حکومت اسلامی بر جامعه هفتاد ميليونی ايران تحميل کرده است. آسيب های اجتماعی هم چون خودکشي، اعتياد، فحشا، ناراحتی های روحی و رواني، فروپاشی خانواده ها و ده ها عامل ديگر به طور روانه زندگی بسياری از خانواده های مزدبگيران را تهديد می کند.
در چنين شرايطي، هر کس و هر جريانی به فکر راه و چاره ای است تا از اين وضعيت فلاکت بار و غيرقابل تحملی که حکومت اسلامی بر جامعه تحميل کرده است رهايی يابد. بی شک راه حل های فردی تاثير چندانی ندارد و اگر هم داشته باشد بلافاصله پس گرفتنی است. اما مسلم است که كارگران با اتحاد و همبستگی و تشکل طبقاتی خود نه تنها می توانند مطالبات روزمره خود را به بورژوازی تحميل کنند، بلکه آن ها در اين مبارزات روزمره تجربه اندوزی می کنند و خود را برای تحولات سرنوشت ساز تاريخی - طبقاتی آماده می کنند تا با واژگونی سرمايه داری حکومت خود را به وجود آورند. اعتصاب و اعتراض برای فعالين کارگری دانشگاهی برای يادگيری علم رهايی انسان، يعنی علم سوسياليسم و آشنايی به پيچ و خم های مبارزه سياسی و اجتماعی محسوب می شود.
تورم و گرانی در ايران، آن چنان شده است که محمود احمدی نژاد، اين رييس جمهور تيرخلاص زن حکومت اسلامی که تاکنون گرانی و تورم را وقيحانه و بی شرمانه رد می کرد هم زمان با برکناری وزير اقتصاد و دارائی و وزير کشور، سرانجام تورم و گرانی های هولناک را پذيرفته است.
احمدی نژاد، در سخنرانی اخير خود در مشهد، به عنوان برنامه تازه دولت خود اقرار کرده است که صندوق بين المللی پول برای سال جاری ايران، نزديک 21 در صد تورم پيش بينی کرد که بالاترين نرخ در خاورميانه است، رقمی که هيچ کشور صاحب نفت جهان بدان نزديک هم نشده است. هر چند که تورم واقعی بسيار بالاتر از سطح تورم اعلام شده رسمی است.
تورم و گرانی در جامعه ايران به حدی کمرشکن شده است که حتی حسين شريعتمداری مدير روزنامه کيهان و نماينده خامنه ای در اين ارگان سرکوب نيز خواستار آن شده است که مجازات های سنگين برای کسانی که به نوشته وي، با دلالی و يا فعاليت های سودآور باعث گرانی ها می شوند، در نظر گرفته شود.
احمدی نژاد و مدير کيهان، اکنون هر چند به واقعيت گرانی و تورم و بيکاری سرسام آور اقرار می کنند اما آن ها اين وضعيت را به رقابت های جناحی نسبت می دهند. در حالی که حکومت اسلامی در کليت خود از همان آغاز تاسيس اش تاکنون جز رعب و وحشت و ترور، زندان و شکنجه، سرکوب و اعدام، دزدی و چپاول سرمايه های کشور و حتی دست درازی به سفره خالی کارگران، هنر ديگری از خود نشان نداده است. بنابراين، نبايد جامعه به دام آدرس دادن های انحرافی مدير کيهان و احمدی نژاد بيافتد. حکومت اسلامی در کليت خود، عامل و بانی اصلی همه بديختی ها و فلاکت های اقتصادي، سياسي، اجتماعی و فرهنگی جامعه ايران است.
در اولين هفته های نخست سال جديد، بيش تر تيتر های صفحه اول روزنامه های تهران درباره تورم و گرانی بود. اعتماد ملي، روزنامه مهدی کروبی رييس پيشين مجلس شورای اسلامی در سرمقاله خود اظهار عقيده کرد که اگر دولت به جاي پرداخت به اقتصاد جهانی و منتقدان اقتصاد ايدئولوژي محور و تعيين نقش آن ها در شكل گيری تورم، يك بار برای هميشه رفتار اجرايی و بينش نفتي خود را ارزيابی می كرد و تحليل های كارشناسی را به گوش جان می خريد، امروز موج بزرگ نگرانی روی سر اقتصاد ايران چرخ نمی زد.
در اين مقاله، با اشاره به آمار صندوق بين المللی پول و گفته های مسئولان دولتی نوشته شده بايد باور كرد كه اكنون اقتصاد در ايران بيش از تخيل و اراده گرايی و بی توجهی به استانداردهای علمي، به واقعيت گرائی نياز دارد، چرا که تورم روی نوار بحران و سكته های اجتماعی حركت می كند و اين مساله بدون توجه به ظرف زمان، می تواند زمين اقتصادی ايران را دچار زلزله ای بزرگ كند.
در واکنشی ديگر، روزنامه جمهوری اسلامي، روزنامه نزديک به رهبری حکومت اسلامي، از جمله نوشته است خيل جوانان بی كار آبادانی و خرمشهری آرزو دارند ای كاش آنان نيز داماد آقاي ... كه از دولتمردان بلندپايه كنونی است بودند که در تداوم خدمت به مردم آبادان و خرمشهر به ويژه خيل جوانان بيكار با دريافت ماهيانه حقوق نزديك به دو ميليون تومان با 24 سال سن در دفتر تهران منطقه آزاد اروند مشغول دعا به جان كسانی است كه اصول گراها را در سال 83 به قدرت رساندند.
شعارهای پوچ احمدی نژاد، از رهبری جهانی تا فن آوری هسته ای و جشن هسته ای و بزرگ نمائی های ماليخوليايی وي، از جمله تلاشی است برای سرپوش گذاشتن به تحميل بی حقوقی به اکثريت شهروندان ايران. و تلاشی برای سرکوب وحشيانه اعتراضات بر حق کارگران، زنان، دانشجويان، معلمان، روزنامه نگاران، هنرمندان و نويسندگان پيشرو و به طور کلی مردم آزادی خواه و برابری طلب تحت ستم سراسر ايران.
احمدی نژاد، در جمع مردم مشهد گفته است دشمنان می خواستند تورم 70 در صدی درست کنند که دولت نگذاشت. سخن فوق، بش تر شبيه طنز است تا واقعيت. اين دشمنان چه ارگانی و کسانی هستند که می خواستند تورم 70 درصدی درست کنند؟! از رهبری حکومت اسلامي، شورای نگهبان، مجلس شورای اسلامی تا انصار حزب الله، لباس شخصی ها، ارتش، بسيج، سپاه و امام زمان همه حامی سياست های احمدی نژاد و دولت وی هستند و از وی حمايت می کنند. به قول نويسنده سرمقاله روزنامه اقتصادی سرمايه، ,در 40 سال گذشته هيچ دولتی در ايران تا به اين حد مورد حمايت تمام نهادها و اجزا و سلول های حكومت قرار نداشته است. دستگاه های سياسي، نظامي، اجتماعي و نهادهای مدنی و قضايی و مجلس تمام امكانات خود را در اختيار آن قرار داده اند اما پس از اين همه مدت ناگهان رييس جمهوری می گويد: ,هزاران دست مانع برخورد او با فساد می شوند,، آيا اين پذيرش تلويحی گسترش فساد در تمام ارگان های نظام نيست؟
هفته گذشته روزنامه تهران امروز، گرانی نان در کشور را مورد توجه قرار داده و نوشته است: ,در سکوت مسئولان نان گران شد., به نوشته اين روزنامه، هر قرص نان لواش بسته به نوع نانوايی و مکان آن که در سال ۸۶ بين ۱۲ تا ۲۰ تومان قيمت گذاری می شد، در سال جديد با قيمت ۲۰ تا ۳۰ تومان فروخته می شود. قيمت انواع نان سنگک که در سال گذشته ۷۵ تا ۱۵۰ تومان بود، در سال جديد ۱۰۰ تا ۲۰۰ تومان برآورد مى شود. ضمن اين که نان بربری از ۱۰۰ تومان به ۱۵۰ تومان افزايش قيمت يافته است.
به نوشته تهران امروز، ,با آغاز سال جديد موج تازه گراني، کالاهای اساسی را نيز در بر گرفته و در حالی نان ، به عنوان يک کالای استراتژيک افزايش قيمت را تجربه می کند که مسئولان وزارت بازرگانی حاضر نيستند به طور رسمی رای به گرانی نان دهند., اين روزنامه در خصوص اين که چرا دولت به طور رسمي، گران شدن قيمت نان را اعلام نمی کند، نوشته است: ,دولت قصد ندارد با افزايش قيمت اين کالای استراتژيک گرانی را بپذيرد.,
دولت، دليل ورود گندم از خارج و گران شدن نان را کاهش برف و باران و خشک سالی اعلام کرده است. دولت مدعی شده که خشک سالی باعث کاهش توليد 30 تا 40 در صد گندم شده و درباره زمستان پر برف و بارانی که گذشت نيز مدعی است که برفش آبدار نبوده است؟! کارشناسان پيش بينی می کنند امسال 3 تا 6 ميليون تن از توليد گندم در ايران کاسته خواهد شود.
روزنامه همشهري، از افزايش قيمت گوجه فرنگی خبر داده و نوشته ,قيمت گوجه فرنگی که تا پيش از پايان سال حداکثر ۱۲۰۰ تومان بود اين روزها با ثبت رکوردهای تازه به بيش از ۲ هزار و ۵۰۰ تومان در هر کيلو، افزايش يافته است.,
روزنامه اعتماد، درباره گرانی نوشت: چرا گزارش رئيس جمهور به مردم که قرار بود روز يک شنبه پخش شود، لغو شد. ما منتظريم ببينيم مسئول اجرايى کشور در مورد گرانى هاى وحشتناک که سفره هايمان را بيش از هر زمان ديگرى خالى کرده است چه مى گويد... من ديروز گوجه فرنگى را در بازارچه ميرزا کوچک رشت ۲۵۰۰ تومان خريدم. آيا براى شما مقدور است بپرسيد اگر در تهران گوجه ارزان است ما بياييم چند جعبه بخريم تا با خريد ارزان براى بچه هايمان در رشت ايجاد اشتغال کنيم؟
بر اساس گزارشات دوشنبه، 2 ارديبهشت ماه 1387 برابر با 21 اوريل 2008، افزايش قيمت مواد غذايى در ايران ادامه دارد. روزنامه ابرار، در اين مورد نوشت: قيمت برخى مواد غذايى از ابتداى سال روز به روز افزايش يافته است... قيمت گوشت قرمز كه اوايل سال گذشته شش هزار تا ۶۵۰۰ تومان بود در حال حاضر به كيلويى بالاى ۱۰هزار تومان رسيده است. قيمت گوشت مرغ هم كه سال گذشته از هر كيلو ۱۸۰۰ تومان بالاتر نرفته بود درحال حاضر به ۲۴۰۰ تا ۲۹۰۰ تومان رسيده است و به نظر نمى رسد كه با وجود فرا رسيدن فصل گرما شاهد روند كاهشى در قيمت مواد پروتئينى باشيم. به بيان ديگر قيمت اين مواد به حدى بالا رفته است كه بايد كم كم شاهد حذف اين مواد از سر سفره طبقات ضعيف تر بود. قيمت برنج داخلى نيز در ماه هاى اخير جهش چشم گيرى داشته است به طورى كه قيمت برنج پرمحصول ,ندا, كه هيچ گاه از هر كيلو ۶۰۰ تومان بالاتر نمى رفت در روزهاى اخير به بالاى ۱۲۰۰ تومان رسيده و برنج خزر هم كه هميشه پايين تر از كيلويى ۱۰۰۰ تومان بود به ۱۵۰۰ تومان رسيده است، برنج هاشمى هم كه معمولا حول و حوش هر كيلو ۱۴۰۰ تا ۱۵۰۰ تومان بود در روزهاى اخير به مقادير بالاى ۲۵۰۰ تومان براى هر كيلو صعود كرده است. افزايش قيمت ميوه و سبزى كه از اوايل امسال آغاز شده بود هم چنان ادامه دارد. قيمت گوجه فرنگى در زمستان ۸۶ كه فصل كشت اين محصول نيست از هر كيلو ۱۲۰۰ تومان بالاتر نرفته بود ولى قيمت اين محصول از روزهاى قبل از عيد رو به افزايش گذاشت و در روزهاى اخير به بالاتر از دو هزار تومان هم رسيده است. بادمجان و كدو هم در ميادين ميوه و تره بار شهردارى ها پيدا نمى شود و با قيمت هاى هر كيلو ۱۰۰۰ تا ۱۲۰۰ تومان به فروش مى رسد كه براى اين فصل بسيار بالاست چون در سال گذشته قيمت اين محصول حداكثر كيلويى ۳۰۰ تومان بوده است. قيمت سبزيجات هم در روزهاى اخير افزايش چشمگيرى داشته است و به هر كيلو ۱۰۰۰ تومان هم رسيده است كه براى اين موقع سال بسيار گران است. سير صعودى قيمت حبوبات هم كه از سال گذشته آغاز شده بود در روز هاى اخير به اوج خود رسيده است و به طورى كه قيمت لوبيا قرمز در خرده فروشى ها به هر كيلو ۱۸۰۰ تومان، نخود كردستان ۱۳۰۰ و لپه تبريز ۱۵۰۰ تومان رسيده است. وضعيت بازار روغن در يك سال اخير پرنوسان بوده به طورى كه هم اكنون با بالا رفتن پى در پى بهاى آن در برخى مناطق به خصوص در تهران حتى كمياب هم شده است.
روزنامه کيهان، تحت عنوان خلاصه چند پيام خوانندگان، نوشت: درحالى كه ۷۰ درصد از مردم كشور ما قشر متوسط به پايين هستند، اما گرانى و افزايش هزينه هاى زندگى روزبه روز در حال افزايش است...
رييس اتحاديه مشاوران املاک ايران، در گفتگويی با روزنامه اعتماد، گفته است که قيمت مسکن، نسبت به سال 84 حدود 100 درصد افزايش داشته است. طبق آمار ارائه شده توسط مصطفی قلی خسروی رئيس اتحاديه مشاوران املاک کشور، قيمت مسکن طی سال های 84 تا 87 حدود 100 درصد رشد داشته است.
برای سال 1387 نيز بودجه جاری دولت 42 هزار ميليارد تومان و بودجه عمرانی 24 هزار ميليارد تومان پيش بينی شده است و دست کم 37 ميليارد دلار از درآمدهای نفتی کشور در سال آينده مستقيما خرج نگهداری دستگاه عظيم دولت خواهد شد. شعار آوردن ,پول نفت بر سر سفره ملت,، همانند سال گذشته به يک شعار پوچ و توخالی خواهد بود.
در سال 1386، بر اثر قطع گاز مصرفی اغلب صنايع بزرگ کشور در ماه های آذر تا بهمن، توليد برخی محصولات مهم از جمله خودروهای سنگين، فولاد، آلومينيوم، زغال سنگ و سنگ آهن و نيز برخی ديگر کالاهای صنعتی کاهش يافت. به نظر می رسد در سال 1387 نيز به سبب فقدان سرمايه گذاری های کافی و تحريم اقتصادی شورای امنيت سازمان ملل، در حوزه های مهمی مانند پتروشيمی و استخراج گاز، مشکل قطع گاز هم چنان برای فصل سرد سال برقرار بماند و به محدوديت رشد صنعتی کشور بينجامد و با تعطيلی کارخانه ها کارگران زيادی بيکار شوند.
واردات بی رويه و بيش از حد، موج تورمی برخاسته از سياست های حکومت اسلامی در سال های اخير، آثار ويرانگری بر همه جا به ويژه زيست و زندگی کارگران گذاشته است. سياست های آزادسازی واردات، در سال 1387 نيز بخش صنعت را به تنگنای بيش تری خواهد انداخت. در عين حال، افزايش چشمگير قيمت کالاهای مورد نياز روزمره مردم در سطح جهاني، تورم بين المللی و تاثير اين بحران سرمايه داری جهانی بر سرمايه داری ايران، قيمت تمام شده محصولات صنعتی را از اين هم بيش تر افزايش خواهد داد و محدوديت رشد صنعتی ايران و هم چنين افت سطح معيشت مردم را تشديد خواهد کرد.
بدين ترتيب، شدت نرخ تورم و تمرکز آن بر مواد غذايی و مسکن که مستقيما اکثريت خانوارهای ايرانی را به شدت تهديد می کند، به مراحل کمرشکنی رسيده است و به احتمال قوی در سال 1387، به سطح خطرناک تری خواهد رسيد.
در چنين شرايطي، حکومت اسلامي، به همان حدی که در مقابل بدتر شدن وضعيت معيشتی مردم شانه بالا می اندازد اما هم چنان به عرصه ميليتاريسم و تامين نيازهای ارگان های سرکوب و تجهيز آن ها به سلاح های مخرب و قرار دادن آن ها در مقابل اعتراضات اجتماعی و اعتصابات کارگران اهميتی ويژه ای می دهد. چون که سران حکومت قدر قدرتی خود در برابر مردم را مديون ارگان های سرکوب و مافوق مردم می دانند. به همين دليل با وجود اين کسر بودجه کلانی که متوجه عرصه هايی نظير آموزش و پرورش، بهداشت و درمان و به طور کلی خدمات عمومی است اما برعکس، بودجه های کلانی به عرصه امنيتی حکومت اسلامي، تبليغات اسلامي، امام جمعه ها، ارگان ها و نهادهای امنيتی سپاه، بسيج و ... اختصاص داده می شود. يكی از معاونان وزارت كشور به نام محمد شاعري، در مرداد سال 86، در اين مورد گفته است: ,رقم اين اعتبارات، پارسال 7 هزار ميليارد ريال بود كه اكنون به 140 هزار ميليارد ريال رسيده است., (خبرگزاری حكومتی مهر- 25 مرداد 86)
اين در حالی است که وزير رفاه و تامين اجتماعی حکومت اسلامي، در 22 مرداد 86 گفت: در ايران 2/9 ميليون نفر زير خط فقر و 2 ميليون نفر هم در زير خط فقر مطلق (يعنى با درآمد روزانه كم تر از يك دلار) بسر می برند.
رئيس کميسيون آموزش و تحقيقات مجلس شورای اسلامي، از کسری ۲۰۵ ميليارد تومانی آموزش عالی در سال گذشته خبر داد.
وي، اظهار داشت: آموزش عالی در بخش وزارت علوم با ۱۲۵ ميليارد تومان و در بخش علوم پزشکی وزارت بهداشت با ۸۰ ميليارد تومان کسری بودجه که از سال گذشته باقی مانده مواجه است.
سازمان بيمه خدمات درمانى اعلام كرد: با تصويب قانون نظام پزشكی و تعيين تعرفه بخش خصوصی در طی ۴ سال اخير مردم متحمل افزايش چندين برابرى تعرفه های بخش خصوصی شدهاند. به عنوان نمونه از سال ۸۳ تاكنون ويزيت پزشكان ۵/۳ تا ۴ برابر شده است.
نبود خدمات رايگان و عدالت مورد نظر در دسترسی و بی توجهی حکومت به عرصه بهداشت و درمان و آموزش و پرورش، مشكلات منابع، ضعف كارآيی و كيفيت خدمات، عدم پاسخ گويی در ارائه خدمات و غيره، تحمل آن را برای مردم سخت تر کرده است.
تبعيض و نابرای اقتصادی و اجتماعی و حرص و لع سرمايه داری کارفرمايان و حکومت اسلامی به عنوان بزرگ ترين کارفرمای کشور، و فقر و فلاکت فزاينده و بيکاری در جامعه سبب شده است که آسيب های اجتماعی به طور بی سابقه ای در سال های گسترش پيدا کنند. و حتی صدها هزار کودک نيز در سطح وسيعی به جای تحصيل و يادگيری علم و هنر به کارهای سخت و مضر واردار شده اند.
,ايلنا معينی,، آمار مراکز فحشا در سطح شهر تهران را بيش از هشت هزار باند اعلام کرد. به گزارش همين خبرنگار اجتماعی که خود يکی از مفسران و کارشناسان آسيب های اجتماعی می باشد، در همايش بررسی آسيب های اجتماعي، گفت: طبق آمار به دست آمده در مدت هفت سال اوايل انقلاب سن متوسط فحشا از 28 سال به 20 سال رسيد. وی افزود: در حال حاضر افت اين سن تا 13 سالگی پائين آمده است يعنی در ميان نوجوانان به طور روزافزونی گسترش يافته است.
براساس اظهارات اين کارشناس اجتماعي، مسائل اجتماعی و فقر بيش از حد و پائين آمدن ميزان درآمد و کمبود کار و بالا رفتن قيمت ها و تورم بيش از حد را عامل فحشا خواند و گفت: بين 300 تا 600 هزار زن خودفروش در جامعه کنونی ما قابل رديابی می باشد. وی در ادامه گفت های خود افزود و خاطر نشان کرد حتی اين امر ماببن بسياری از دانش آموزان دبيرستانی بسيار راه باز کرده و علت آن را کمبود مايحتاج اوليه دانسته و اين موضوع را برای رسيدن به درآمد بهتر و... اين خبرنگار اعلام کرد، ايران يکی از بزرگ ترين بازار مصرف الکلی در خاور ميانه می باشد، گفت: مشروباتی که هم اکنون وارد ايران می شود، بيش تر از 40 در صد الکل دارد و نامبرده اضافه کرد که اين مشروبات بيش تر با قرص های شادی بخش مورد مصرف قرار می گيرد. وي، از افزايش روزافزون مواد مخدر در بين جوانان کم سن و سال خبر می دهد و او مقدار آن را هم اکنون به ميزان حدود 3 تن در روز تخمين زد.
شکی نيست که در همه اين مسايل تعدادی قاچاقچی و سودپرست نيز دست دارند اما واقعيت اين است که بخش عمده و کلان توزيع مواد مخدر، فروش مشربات الکلي، توزيع قرص های مخرب شادی بخش با قيمت ارزان به ويژه در ميان جوانان، فحشا، دزدی و چپاول اموال عمومی و غيره عمدتا در دست باندهای وابسته به ارگان های مختلف به ويژه سپاه، بسيج، وزارت اطلاعات و برخی از سران و مقامات بلندپايه حکومت قرار دارند. حکومتی که ارگان های امنيتی آن در کشورهای مختلف به دنبال قاچاق سلاح های کشتار جمعی و مواد لازم برای راه انداختن نيروهای اتمی هستند قاچاق مواد مخدر و غيره نيز به مرور زمان به کسب و کار دايمی شان تبديل می شود.
از سوی ديگر، تعداد کودکان کار خيابانى در ايران از 400 هزار تا يک ميليون نفر تخمين زده مى شود. عصر ايران، در اين مورد نوشت: براساس برآورد کارشناسان سازمان يونيسف، تعداد کودکان کار خيابانى در ايران از 400 هزار تا يک ميليون نفر تخمين زده مى شود. بنا به اين به نوشته، اين در حالى است که مقامات رسمى کشور تعداد اين کودکان را در تهران 20 هزار و در کل کشور 200 هزار نفر برآورد کرده اند.
ظاهرا کار کودکان زير 15 سال در هر کارگاه و هر کسى ممنوع است و به همين دليل، هنوز آمار مشخص و دقيقى از تعداد کودکان کار در ايران وجود ندارد. اما بسيارى از کارفرمايان کارگاه های زير ده کارگر، کودکان و زنان را به دليل پرداخت دستمزد پايين تر به کار مى گيرند تا از اين راه سود بيش ترى را به دست آورند. در سال های اخير مجلس شورای اسلامي، با خروج کارگاه های زير پنج و ده نفر از شمول قانون کار، عملا دست کارفرمايان را باز گذاشت تا هر چه بيش تر کودکان و زنان را با دستمزد ناچيزی وحشيانه استثمار کنند.
کودکان کار، بخشی از جامعه کارگری ايران هستند که در زير سن ۱۵ سال، پيش از آن که دوره رشد جسمی و ذهنی آن ها کامل شود و وارد عرصه آموزشی شوند به سبب عوامل گوناگون خانوادگي، اجتماعی و اقتصادی که ريشه اصلی آن ها را بايد در سياست های حکومت اسلامی مورد بحث و بررسی قرار داد وارد بازار کار می شوند و در اين روند، آسيب های فراوان و چه بسا غيرقابل جبرانی را تحمل می شوند.
آسيب های اجتماعی کودکان کار به طور عام در سنين ۱۰ تا ۱۵ سال هستند و چه بسيارند کودکانی که پيش از اين سنين هم به کار دشوار می پردازند.
حدود يک و نيم ميليون کودک در ايران کار می کنند و اين در حالی است که در ماده ۷۹ قانون کار و در مقاوله نامه ۱۳۸ سازمان بين المللی کار بر منع کار کودکان تاکيد شده و اين سازمان، کار کودکان را پس از سن ۱۵ سالگی می پذيرد و پيش از اين سن، مورد قبول اين سازمان نيست.
معاون وزير کار، اقرار کرده است که در سال گذشته، بيش از ١٠ هزار و ۴٠ کارگر، قربانی حوادث ناشی از کار شده اند و بخش صنعت با ۴۷ درصد، بيش ترين ميزان حوادث را داشته است. ابعاد سوانح ناشی از کار آن قدر گسترده و شمار مرگ و مير کارگران به قدری زياد شده است که ديگر حتی مسئولين حکومتی نيز نمی توانند آن را پرده پوشی کنند.
فشار و استرس کار، فشارهای اقتصادي، فقدان امکانات ايمني، بهداشتی و حفاظتی در کارخانه ها، شرکت ها و مؤسسات توليدی و صنعتي، هر روزه ده ها و صدها کارگر را دچار مرگ و سانحه می کنند.
خبرگزاری ايسنا، در تاريخ ٩/ ١١ /٨۶ به نقل از محمد صادق طباطبائي، معاون درمانی تامين اجتماعی استان قزوين نيز، همين موضوع را تکرار نموده و افزوده است، علت وقوع ۷٠ درصد از اين حوادث رعايت نشدن اصول ايمنی و حفاظت، توسط کارفرما بوده است. نامبرده که در ,همايش سلامت شغلی کارگران,، ويژه مديران کارخانه های استان قزوين صحبت می کرد، به صراحت اعلام نمود که سالانه آمار حوادث ناشی از کار غير ايمنی در کشور، رو به افزايش است. وی گفت، آمار حوادث ناشی از کار از ١۶ هزار و ۳٨٢ مورد در سال ٨٢ به ٢۵ هزار مورد در سال ٨۵ افزايش يافته است. بنابراين، در ظرف سه سال بيش از ۵٠ درصد بر ميزان سوانح ناشی از کار افزوده شده است و کارگران هم مطلقا فاقد سلامت شغلی هستند.
از دو ميليون و ۶١۴ هزار کل کارگاه های فعال کشور، بيش از دو ميليون و ۴۷۶ هزار کارگاه، يعنی حدود ٩۴ درصد آن را، کارگاه های کوچک زير ده نفر تشکيل می دهند. ۵١ در صد از کل جمعيت کارگری ايران در همين کارگاه های کوچک زير ده نفر مشغول به کارند. به عبارت ديگر در اين دسته از کارگاه ها، نه فقط کارگران از شمول قانون کار و برخی قوانين حمايتی وزارت کار محروم اند، بلکه هيچ گونه ضابطه ای هم بر شرايط کار در اين کارگاه ها حاکم نيست.
با اين حساب، اين مساله کاملا روشن است که ميزان مرگ و مير و سوانح ناشی از کار در واحدهای کوچک کم تر از پنج و ده کارگر نيز که عموما در محاسبات آماری حکومت در نظر گرفته نمی شود، بسيار بالاست.
يک معضل مهم ديگر کارگران ايران، اين است که بيش از ۶۵ در صد کارگران ايران، به عنوان کارگران قراردادی در کارهای دائم به کار گرفته می شوند که اين کارگران، آسب پذيرترين بخش کارگران ايران هستند. کارفرمايان حتی از کارگران قراردادی امضای سفيد می گيرند تا شرايط خود را يک طرفه و به دلخواه خود در بالای امضای کارگر بنويسند. به همين دليل هنگام تعيين سطح دستمزدها و پرداخت عيدی و غيره کارفرمايان و پيمان کاران کارگران قراردادی را دست جمعی اخراج می کنند و دوباره آن ها را با شرايط جديد خود به کار می گيرند. بيکاری در جامعه به حدی بالاست که دست کارفرما را برای اعمال هرگونه قراردادی بر عليه کارگر باز است و هيچ مرجع قانونی هم وجود ندارد که از کارگر دفاع کند. و مهم تر از همه کارگران ايران، از تشکل های مستقل طبقاتی و توده ای خود نيز محروم اند. همه اين عوامل و بسياری از عوامل ديگر هم چون موقعيت اقتصادي، عدم تجربه کار متشکل، سکتاريسم و فرقه گرايي، فضای پليسی و غيره موقعيت کارگر را در مقابل کارفرما در حالت ضعيفی قرار داده است.
بيش از ۵۰ هزار کارگر قراردادی در سراسر کشور در روز های آغازين سال ۸۷ شغل خود را از دست دادند. ,رجبعلی شهسواری,، رئيس اتحاديه کارگران پيمانی و قراردادی کشور به دسترنج، گفت: ,موج اخراج دست جمعی کارگران قراردادی که از روزهای پايانی سال گذشته اغاز شده بود هم چنان ادامه داشته و بسياری از کارگران با اتمام قرارداد کاری و عدم انعقاد مجدد قرارداد کاري، بيکار شده اند. او، گفت: به دليل نبود فرصت شغلی در کشور بسياری از کارگران اخراجی هم چنان بيکار بوده و فقر خانواده های آنان را در معرض فروپاشی قرار داده است. (نمونه هايی از اخراج کارگران در صنايع مختلف را در ضميمه يک ملاحظه نماييد)
در شرايطی که تورم و گرانی در بازار غوغا می کند و مانند هيولايی در مقابل جامعه قد علم کرده است، سطح دستمزدهای کارگران در سال 87، باز هم در سطح ناچيزی افزايش يافت که کم ترين تناسبی با تورم و گرانی واقعی ندارد.
در حالی که حتی رسانه ها رسمی دولتی و برخی از مسئولين حکومت اسلامی نيز از خط فقر ٦٠٠ هزار تومان صحبت می کنند٬ دستمزد ٢١٩ هزار تومان را برای کارگران تعيين می کنند، اقدامی غيرانسانی است. با در نظر گرفتن تورم و گرانی فزاينده به هيچ وجه اين دستمزدها جوابگوی حتی تامين نان و پنير و سبزی خانواده های کارگری نيستند.
طبق آخرين اطلاعات آمارى رسما منتشر شده خط فقر در نقاط شهرى کشور در سال 1386 معادل 600 هزار تومان اعلام شده است. (ايسنا، اسفند 1386) به گزارش خبرگزارى ها به نقل از کميته مزد استان تهران خط فقر براى سال 1386 معادل 600 هزار تومان و سبد هزينه خانوار 469 هزار تومان اعلام شده است. براساس آمارهاى موجود حدود 55 درصد از شاغلان 10 سال و بيش تر کشور در سال 1385 را مزد و حقوق بگيران بخش خصوصى (5484673 نفر) و بخش عمومى (5024893 نفر) تشکيل مى دهند. براساس مقاله روزنامه اعتماد، آمارگيرى هاى نمونه ای موجود حاکی از آن است که بيش از 80 درصد از جمعيت مزد و حقوق بگيران بخش عمومى و خصوصى درآمدى کم تر از 400 هزار تومان در ماه دارند. به اين اعتبار اگر محاسبات مربوط به خط فقر 600 هزار تومانى سال 1386 (در نقاط شهرى کشور) درست و اين ميزان قابل اعتماد و معتبر باشد، مى توان تصور کرد که سونامى فقر در آينده اى نه چندان دور آسيب ها و خطرات اجتماعى مهارناپذير و بى ثباتى و نابسامانى هاى شديدى را به دنبال خواهد داشت.
شايان ذکر است زمانی که دولت نهم به رياست احمدی نژاد، بر سر کار آمد قيمت هر بشکه نفت حول و حوش 47 دلار بود. اين قيمت در سال 1384 به حدود 50 دلار و در سال 1385 به حدود 70 دلار و در سال 86 به حدود 115 دلار رسيد.
افزايش قيمت جهانی نفت تاثير به سزايی روی درآمدهای نفتی ايران گذاشت، به طوری که در سال 1383 که درآمد نفتی ايران حدود 37 ميليارد دلار بود، در سال 1384 به 54 ميليارد دلار، سال 1385 به 63 ميليارد دلار و در سال 1386 به 70 ميليارد دلار رسيد. اين آمار نشان می دهد در سه سال 84 تا 86 مجموع درآمدهای نفتی ايران به بيش از 180 ميليارد دلار که تقريبا معادل کل درآمدهای نفتی دولت خاتمی است، رسيده اما اين يک طرف قضيه است. طرف ديگر آن به رشد اقتصادی برمی گردد.
به اعتقاد کارشناسان هر يک دلار افزايش قيمت نفت می تواند حدود يک دهم به رشد واقعی اقتصادی کشور بيفزايد. اين به معنای آن است که هر دلار افزايش قيمت نفت قادر است به ظرفيت سازی اقتصادی کشور کمک شايانی کند. اما در عمل چه اتفاقی افتاده است. به اين ترتيب با حدود 45 دلار افزايش قيمت نفتی ايران در دولت احمدی نژاد به ظرفيت اقتصادی کشور و رشد اقتصادى ايران می توانست 5/4 درصد افزوده شود. اما آمار و ارقام چنين چيزی را نشان نمی دهد.
در مقابل اين همه وحشی گری سرمايه داران و حکومت اسلامی حامی سرمايه، کارگران، زنان، دانشجويان و...، ساکت ننشسته و روزبروز مبارزه خود را رشد و گسترش می دهند. - اعتراضات پی در پی کارگران کشتی سازی ايران صدرا در بوشهر٬ نساجی های فرنخ و نازنخ در شهر قزوين٬ تجمع اعتراضی بيش از ١٤٠٠ کارگر ,بهداشتی مينا,، تجمع اعتراضی جوانان بيكار خاتون آباد، اعتراض کارگران دوب مس خاتون آباد به پايين بودن دستمزدهايشان٬ و...، از جمله اعتراضات کارگران در اواخر سال گذشته و اوايل سال جاری است. (نمونه هايی از اعتصاب کارگران در صنايع مختلف را در ضميمه دو ملاحظه نماييد)
اما اعتصاب کارگران کيان تاير و نيشکر هفت تپه از جايگاه ويژه ای برخوردار بوده است. 2000 کارگر شركت کيان تاير (لاستيك البرز سابق) در تهران، بار ديگر از روز ٢٠ فروردين 87 اعتصاب خود را شروع کرده و خواهان پرداخت فوری دستمزدهای معوقه خود بودند. روز ٢٤ فروردين، در حالی که كارگران هم چنان در اعتصاب به سر می بردند و بار ديگر در محوطه كارخانه دست به روشن كردن آتش زدند، حکومت اسلامی نيروهای ضدشورش، انتظامی و امنيتی جاده بين پل ساوه تا محل رباط کريم را از هر دو طرف مسدود کردند و کارخانه را به محاصره خود درآوردند. سرانجام در ساعت ٧ و بيست و پنج دقيقه عصر 24 فروردين يگان ويژه وارد كارخانه كيان تاير شد و برای پايان دادن به اعتراض كارگران، دست به سركوب آنان زد.
ده ها كارگر روز شنبه در پی حمله يگان ويژه نيروی انتظامی به كارخانه لاستيك البرز بازداشت شده بودند. حمله يگان ويژه به كارگران در ساعت هفت و نيم شب انجام گرفت و به گفته يكى از كارگرانی كه موفق به فرار از محل كارخانه شده بود، ماموران با تخريب ديوار و ساختمان نگهبانی اين واحد توليدی وارد آن شدند. اين كارگر گفت: كارگران كه قصد داشتند آن شب را در كارخانه به سر ببرند، به شدت مورد ضرب و شتم ماموران قرار گرفتند و ماموران در اين راستا از باتوم های الكتريكی نيز مدد جستند. بازداشت شدگان سپس به پاسگاه احمدآباد مستوفی منتقل شدند و تا بيش از ۳۶ ساعت خانواده ها و همكاران شان هيچ اطلاعی از وضعيت آنان نداشتند. اما به تدريج و از يك شنبه شب، آزادی كارگران آغاز شد. گرچه پيش از آزادي، به گفته يك كارگر آزاد شده، از آنان تعهد گرفته می شد كه ديگر اقدام به اعتراض صنفی نكنند. اين كارگر به روزآنلاين گفت كه برخلاف زمان بازداشت، بدرفتاری خاصی با بازداشت شدگان انجام نگرفت، ولی از كارگران می خواستند كه رهبران اقدام اعتراضی روز شنبه را به آنان معرفی كنند. با آزادی شماری از كارگران، خانواده ها و همكاران كسانی كه هنوز در بازداشت به سر می بردند، در مقابل پاسگاه نيروی انتظامی تجمع كردند و خواستار آزادی سريع همسر، پدر و يا فرزند خود شدند.
بدين ترتيب، روز ٢٤ فرودين ٨٧، يکی از روزهای مهم اعتصاب کارگران ,کيان تاير, است. همان طور که کشتار کارگران شهر بابک، تظاهرات 11 ارديبهشت سال 1383 سقز، دستگيری و آزادی محمود صالحي، اين رهبر کارگری دلسوز و جسور، اعتصاب مهم کارگران شرکت واحد تهران و حومه، اعتصابات پی در پی کارگران نيشکر هفت تپه، اعتصاب کارگران نساجی شاهو در سنندج، شلاق زدن در سنندج در سال گذشته به دليل شرکت در اول ماه مه و...، همگی در تاريخ مبارزات طبقاتی کارگران ايران ثبت شده است.
نقش خانواده ها و تجمع اعتراضی آن ها به دنبال دستگيری کارگران کيان تاير، که منجر به آزادی دستگيرشدگان گرديد تجربه با ارزشی بود.
قبل از اين نيز کارگران نيشکر پس از شش روز اعتصاب از ٢٠ تا ٢٥ فروردين ماه، روز دوشنبه به اعتصاب خود پايان دادند. طبق گزارشات، به دنبال تجمع ٣٠٠٠ نفر از کارگران در مقابل دفتر مديريت در روز يک شنبه ٢٥ فروردين، به کارگران قول داده شد که حقوق فروردين هفته آينده پرداخت شود. پاداش کليه کارگران نيز پرداخت شده است. از اين رو، کارگران اعتصاب خود را خاتمه دادند. اما آن ها اعلام کردند که اگر هفته آينده حقوق آن ها پرداخت نشود، اعتصاب را مجددا از سر بگيرند. بنابراين، اعتصاب شش روزه کارگران نيشکر هفت تپه با موفقيت نسبی به پايان رسيد.
اين دو اعتصاب که در هفته نخست سال جاری به وقوع پيوست روحيه رزمندگی و اتحاد و همبستگی کارگران را بالا برده و تجربه خوبی برای ادامه مبارزه کارگران سراسر ايران است.
در چنين شرايطي، سران حکومت اسلامی از احتمال اوج گيری اعتراضات توده ای و گسترش اعتصابات کارگران به هراس افتاده اند. برای مثال، هاشمی رفسنجاني، رئيس مجلس خبرگان و مجمع تشخيص مصلحت نظام حکومت اسلامي، روز شنبه 31 فروردين ماه در جريان سخنرانی در يک همايش در تهران، با اشاره به تاثيرات اجتماعی افزايش فقر گفت: ,در جامعه ما ممكن است اقشار بالا مشكل نداشته باشند، اما مشكلات طبقات پايين تاثير خود را در زندگی آن ها نيز نشان می دهد، اما اگر نابسامانی های اقتصادی و بی عدالتی توسعه يابد زندگی متمكنين را هم شامل می شود و مشكلات گريبان آن ها را نيز خواهد گرفت., رفسنجاني، با ابراز نگرانی نسبت به وجود حركت های اجتماعی گفت: ,مردم دنيا آگاهند و دست به قيام و شورش می زنند، اگر مردم شورش و قيام كنند برای رسيدن به حق شان راهی به جز اين ندارند.,
آنچه که در رابطه با وضعيت موجود اقتصادي، سياسی و اجتماعی به عنوان نمونه هايی اشاره کرديم از يک سو سايست های غيرانسانی و ارتجاعی کارفرمايان و حکومت اسلامی و از سوی ديگر، اوج گيری مبارزه جنبش های اجتماعی برای رهايی از اين وضعيت فلاکت بار و خفقان و حاد شدن صف آرای طبقاتی طبقه سرمايه دار و طبقه کارگر را به نمايش می گذارد. همه شواهد و قراين حاکی از آن است که اين وضعيت بيش از اين قابل تحمل نيست. امروز بخش عظيمی از کارگران ايران به اين نتيجه رسيده اند که بدون تشکل و همبستگی طبقاتی نمی توان در مقابل تعرض سرمايه داری و حکومت جانی آن ايستاد. اساسا قدرت کارگران در تشکل و مبارزه متحد و متشکل است. بنابراين، يکی از خواست های مهم و پايه ای کارگران در 11 ارديبهشت امسال، علاوه بر افزايش دستمزدها تا 600 هزار تومان در ماه، آزادی تشکل و اعتصاب و بيان است.
يک مساله مهم ديگر در روز جهانی کارگر در ايران، برگزاری مراسم های تشريفاتی دولتی است که در سال های اخير کارگران اين مراسم ها به محلی برای بيان اعتراض و مطالبات خود تبديل کرده اند. محجوب دبير کل خانه کارگر حکومت اسلامي، از برنامه های دولتی به مناسبت هفته کارگر سخن گفته و اشاره کرده داشت که چون در ايران در قانون کار ١١ ارديبهشت به عنوان روز کارگر اعلام شده است و امسال اول مه مصادف با ١٢ ارديبهشت است٬ برنامه هفته کارگر روز ١١ ارديبهشت خاتمه می يابد. محجوب، به عنوان يکی از کارگزاران حکومت اسلامي، نيک می داند که امسال نيز کارگران بساط مراسم دولتی را به استيضاح حکومت اسلامی و سران خانه کارگر و افشاگری عليه سرمايه داران و حکومت اسلامی تبديل خواهند کرد و اجازه نخواهند داد محجوب ها و صادقی ها در روز اول ماه مه، به توهم پراکنی و عوام فريبی دست بزنند.
کارگران ايران، در مبارزه واقعی با استثمار، نابرابری و خفقان، نشان داده اند که پيشروترين و انسانی ترين خواست ها و مطالبات انسانی در جامعه را مطرح می کنند که برآورده شدن هر کدام از آن ها نه تنها به نفع کارگران، بلکه به نفع کل جامعه است. از اين رو، حمايت و پشتيبانی از مبارزات کارگران، همبستگی و همکاری نزديک جنبش زنان و جنبش دانشجويی با جنبش کارگری و شهروندان آزادی خواه و برابری طلب جامعه سبب می شود که حکومت اسلامی نه تنها جرات حمله به تجمعات و اعتصابات آن ها را نداشته باشد، نه تنها جرات دستگيری و زندانی کردن رهبران و فعالين آن را به خود بدهد، بلکه در مقابل اين نيروی عظيم طبقاتی گام به گام عقب نشينی خواهد کرد و توازن قوای طبقاتی به نفع کارگران و کل جامعه منجر خواهد شد.
بار ديگر لازم به تاکيد است که امروز از خواست تعيين سطح دستمزدها براساس تورم و گرانی واقعی در بازار، آزادی زندانيان سياسي، برابری زن و مرد، احترام به حقوق کودکان، آزادی بيان و تشکل و اعتصاب، لغو هرگونه شکنجه روحی و جسمي، اعدام و سنگسار و...، دست کشيدن از ماجراجويی های اتمي، از جمله مطالباتی هستند که کارگران عزم کرده اند با مبارزه پيگير خود آن ها را به سرمايه دارن و حکومت سرمايه داری اسلامی تحميل کنند. امروز طبقه کارگر ايران، در راس اعتراضات و مبارزه بر حق و عادلانه مردم ايران قرار دارد.
امروز حکومت اسلامي، در هراس از مبارزه پيگير و بی امانی که در کارخانه ها، دانشگاه ها، محلات و خيابان های شهرهای سراسر کشور در جريان است روزی نيست که به کارگران، زنان و دانشجويان يورش نبرد و آن ها را مورد ضرب و شتم و زندان و شکنجه قرار ندهد. همه اين وحشی گری های سران حکومت اسلامی و ارگان های سرکوب اش نه تنها نکته قوت اين حکومت نيست، بلکه برعکس، ضعف و زبونی آن را از رشد و گسترش مبارزه متحد و متشکل جنبش های اجتماعی آزادی خواه و برابری طلب و سوسياليست به نمايش می گذارد.
اگر حکومت اسلامي، در مقطع 11 ارديبهشت سال گذشته، محمود صالحی را دستگير کرد تا زعم خود مانع برگزاری هر چه گسترده تر و با شکوه تر روز جهانی کارگر شود؛ اگر حکومت اسلامي، سال گذشته يازده نفر از کارگران بازداشت شده در مراسم اول ماه مه سال 86 در شهر سنندج را به دليل شرکت در مراسم اول ماه مه سال 1386، به 91 روز زندان و ده ضربه شلاق محکوم کرد؛ به پنج نفر از آن ها را شلاق زدند، اوج وحشی گری سران حکومت اسلامی در انظار عمومی به نمايش گذاشته شد. امسال در مقطع روز جهانی کارگر، در اثر مبارزه پيگير خانواده محمود، کارگران داخل کشور و هم طبقه ای هايش در سراسر جهان، محمود از زندان حکومت اسلامی آزاد شد و حکم شلاق کارگران به جريمه نقدی تبديل شد. امسال بايد آن چنان متحد و همبسته و اجتماعی در مراسم اول ماه ظاهر شويم که نه تنها نيروهای سرکوبگر حکومت اسلامی جرات نزديک شدن به تجمعات و دستگيری رهبران و فعالين کارگری را نداشته باشد، بلکه با قدرت و فشار اجتماعی آزادی هر چه سريع تر منصور اسانلو، دانشجويان دربند، روزنامه نگاران و معلمان زنداني، فعالين زنان و همه زندانيان سياسی را از زندان های مخوف، به حکومت اسلامی تحميل شود.
سرانجام آن چه که بايد در اول ماه مه برجسته شود امر تشکل يابی کارگران است. بايد سياست های سکتاريستی و فرقه گرايانه، پزهای توخالی آکادميک، تنگ نظری و محدودنگري، تراشيدن مشغله های بی موقع ايدئولوژيک، برچسب زدن های ناروا و توهين به فعالين کارگري، تشکل های مستقل از دولت، سازمان ها و احزاب سياسی کمونيست را عميقا مورد نقد قرار داد. اين عوامل بازدارنده ای در کنار سياست های راست در پوشش چپ، مشکلات اقتصادي، عدم تجربه کافی در عرصه فعاليت متشکل توده اي، فضای پليسی و غيره در مقابل سازمان يابی کارگران ايران قرار دارند.
حق طبيعی و مسلم کارگران است که هر نوع تشکلی دوست دارند به وجود آورند کسی حق تخريب آن را ندارد. اما در عين حال مسلم است که اگر تشکل کارگری به مجامع عمومی و آرای جمعی و عمل جمعی متکی نباشد و استراتژی سوسياليستی را مدنظر نداشته باشد رهايی قطعی ار ستم و استثمار بورژوازی تخيلی بيش نخواهد بود و سرانجام به موضع رفرميسم و سوسيال دمکراسی سقوط خواهد کرد.
مدت هاست که كارگران و خانواده هايشان خود را برای برگزاری هر چه با شکوه تر مراسم مستقل روز ۱۱ ارديبهشت خود آماده می کنند. کارگران ايران در اين روز، هم زمان با هم طبقه ای های خود در جهان، يك صدا فرياد خواهند زد كه آزادي، برابري، رفاه و شادی و زندگی شايسته حق مسلم ماست!
* برگرفته از نشريه جهان امروز، شماره 205، نيمه دوم فروردين 1387 - نيمه دوم آوريل 2008
ضميمه يک
در رابطه با بی کارسازی های اخير، در لابلای خبرها آمده است که:
- بيش از ۷۰۰ کارگر قراردادی در استان خراسان جنوبی با اعلام نرخ دستمزد و اتمام قرارداد کاری اخراج شدند.
- بيش از ۳۰۰ کارگر قراردادی شاغل در واحدهای توليدی و صنعتی اراک با اتمام قرارداد کاری و عدم تمديد قرارداد از سوی کارفرمايان اخراج شدند.
- بيش از هزار کارگر قراردای در شهرستان بروجرد، با پايان قرارداد کاری به بهانه افزابش دستمزد از کار بر کنار شدند.
- مديريت شرکت پيمان کاری خدماتی ,طاهر نيرو, در قزوين با ممانعت از پرداخت حقوق کارگران، بيش از هزار کارگر قراردادی خود را اخراج کرد.
- 50 کارگر فراردادی شرکت ,اسيا لنت, سمنان با اتمام قرارداد کاري، اخراج شدند.
- ۳۰ کارگر قراردادی شاغل در شرکت پيمان کاری القدير زابل با اعلام دستمزدهای سال ۸۷ اخراج شدند.
- بيش از ۷۰۰ کارگر قراردادی در استان خراسان جنوبي، با اعلام نرخ دستمزد و اتمام قرارداد کاری اخراج شدند.
- شرکت ايران کيش پيمان کار عايق(پشم شيشه) و رنگ لوله در پالايشگاه گاز فازهای 6، 7 و 8 عسلويه است که حدود 600 کارگر دارد؛ به علت کاهش حجم کار اعلام کرده تا پايان فروردين ماه جاری 300 نفر از کارگران را اخراج خواهد کرد. شرکت مذکور از يک هفته گذشته شروع به اخراج کارگران کرده و روزانه 10 الی 15 نفر را اخراج می کند.
- اعتصاب بيش از 500 کارگر کارخانه ,قند بردسير,، که از روز شنبه 24 فروردين ماه آغاز شده بود هم چنان ادامه دارد و کارگران معترض در مقابل فرمانداری شهرستان بردسير دست به تجمع زدند.
کارگران کارخانه ,قند بردسير, که 7 ماه حقوق معوقه و عيدی و پاداش سال گذشته خود را دريافت نکرده اند تاکنون چندين بار در مقابل استانداری کرمان و فرمانداری بردسير دست به تجمع زده اند، اما هنوز نتيجه ای نگرفته اند.
- مديران کارخانه ,حديد مبتکران, در شهرستان ,پاکدشت, 200 کارگر قراردادی اين شرکت را اخراج کردند.
- 35 کارگر شرکت ,نيک شايان, در شهر ,ساوجبلاغ,، 35 کارگر قراردادی کارخانه ,مه بافت, زاهدان و 58 کارگر قراردادی کارخانه توليدی ,پونل, در پاکدشت از سوی کارفرمايان اخراج شده اند.
- در استان کرمانشاه، کارفرمايان پروژه سد ,زمکان, در 5 کيلومتری شهرستان ,کرند, روز 28 فروردين ماه، 150 کارگر اين واحد را از سر کار اخراج کرده اند. اين کارگران، در حالی اخراج شده اند که 3 ماه حقوق معوقه خود را دريافت نکرده و کارفرما به آنان چک های 3 ماه داده است.
- رئيس هيئت مديره سنديكاى كارخانجات چاى شمال از تعطيلى كارخانه هاى چای سازى در گيلان خبرداد و گفت: از 170 كارخانه چای سازى آماده به كار، 169 كارخانه به دليل اين كه قادر به فروش چاى نيستند تعطيل است.
- 50 کارگر قراردادی شرکت ,اسيا لنت, سمنان با اتمام قرارداد کاري، اخراج شدند. با اخراج اين کارگران، تعداد کارگران شاغل در اين واحد توليدی با سابقه به 30 نفر رسيده است.
- 35 کارگر قراردادی کارخانه ,نيک شايان پنير, ساوجبلاغ به دستور مديريت از کار برکنار شدند. کارگران اخراجی اين واحد توليدی 3 ماه حقوق و مزايای شغلی خود را دريافت نکرده بودند.
- مديريت شرکت پيمان کاری خدماتی ,طاهر نيرو, در قزوين با ممانعت از پرداخت حقوق کارگران، بيش از هزار کارگر قراردادی خود را اخراج کرد.
- بيش از هزار کارگر قراردای در شهرستان بروجرد با پايان قرارداد کاری به بهانه افزابش دستمزد از کار بر کنار شدند.
- بيش از ۳۰۰ کارگر قراردادی شاغل در واحد های توليدی و صنعتی اراک با اتمام قرارداد کاری و عدم تمديد قرارداد از سوی کارفرمايان اخراج شدند.
- ۳۰ کارگر قراردادی شاغل در شرکت پيمان کاری القدير زابل با اعلام دستمزدهای سال ۸۷ اخراج شدند.
- بيش از ۷۰۰ کارگر قراردادی در استان خراسان جنوبی با اعلام نرخ دستمزد و اتمام قرارداد کاری اخراج شدند.
- بيش از 35 کارگر کارخانه ,مه بافت, زاهدان با اتمام قرارداد کارى از کار برکنار شدند.
ضميمه دو
مهم ترين رويدادها و حرکت های اعتراضی کارگران در اسفند ماه 1386 و فروردين 1387:
- کارگران سد توانکش و هل توشان کامياران از صبح روز دوم اسفندماه سال جاري، در اعتراض به عدم پرداخت حقوق و مزايای ماهيانه خود، در مقابل فرمانداری کامياران تجمع کردند. تعداد آن ها حدود 400 نفر می باشد، 4 ماه است که حقوق و مزايای ماهيانه خود را دريافت نکرده اند.
- روز شنبه چهارم اسفند، بيمارستان ,جرجانی, به دليل اعتصاب تمام پرستاران و پرسنل آن تعطيل شد. به گزارش آژانس ايران خبر علت اعتصاب، پرداخت نشدن حقوق پرستاران و پرسنل بيمارستان به مدت 7 ما ه می باشد. اين سومين باری است كه پرسنل اين بيمارستان جمعا دست به اعتصاب مى زنند .
- ظهر روز يک شنبه 5 اسفند 86، جمعی از كارگران ذوب آهن اردبيل با حضور در مقابل ساختمان مركزی كارخانه ذوب آهن اردبيل به نحوه پرداخت حقوق و مطالبات خود تجمع اعتراض آميزى برگزار كردند. به گزارش خبرگزاری حکومتی فارس از اردبيل، در اين تجمع كه ساعت ها به طول انجاميد و باعث بند آمدن قسمتی از خيابان اصلی شهر شد، معترضان خواستار پرداخت حقوق و مطالبات معوقه خود شدند.
- روز سه شنبه 7 اسفند، درگيری نيروی انتظامی با كارگران درخشان يزد موجب جراحت تعدادی از آنان شد اما کارگران از مراجعه به پزشكی قانونی خودداری كرده اند چون از عواقبش می ترسند. يکی از نمايندگان کارگران به خبرنگار دسترنج، گفت: در روز 21 بهمن تعداد از كارگران درخشان به اميد آن كه حداقل بخشی از مطالبات خود را دريافت می كنند در مقابل كارخانه تجمع كردند، اما مدتی بعد عوامل انتظامی به اين بهانه كه تجمع كنندگان جاده را بسته اند با آن ها برخورد كردند. او گفت: در اين روز سرد زمستانی كارگران علاوه بر آن كه به جای دريافت مطالبات خود با ضربات باتوم و گاز اشك آور مواجه شدند از سوی عوامل انتظامی با پاشيده شدن آب فشار قوی متفرق شدند.
- روز شنبه 11 اسفند 86 کارگران چينی ارس در سازمان کار و امور اجتماعی آذربايجان شرقی در اعتراض به پرداخت نشدن مطالباتشان تجمع اعتراضی کردند. به گزارش ايسنا، تجمع کارگران پس از آن که اعلام شد موضوع در کميسيون امور کارگری استانداری و فرمانداری تبريز مورد رسيدگی قرار خواهد گرفت، پايان يافت.
- كاركنان باز خريد شده شركت پست و مخابرات چند شهر كشور از جمله تهران، بابل، آمل، بوشهر، بندرعباس و دليجان صبح روز شنبه 11 اسفند 86 برای اعتراض نسبت به دريافت حقوق و مزايای خود در ١٤ سال پيش مقابل وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات تجمع كردند.
- جمعی از کارگران معترض کارخانه پوشينه بافت قزوين با تجمع در محل خانه کارگر اين استان با بر شمردن مشکلات حقوقی و شغلی طی چند ماه گذشته خواهان تشکيل يک نهاد کارگری در کارخانه و دريافت 6 ماه حقوق معوقه و سنوات کاری خود شدند. کارگران در اين تجمع هشدار دادند در صورت برآورده نشدن خواسته های به حق شان تجمعات اعتراض آميز گسترده تری برپا خواهند کرد.
- جمعی از كارگران ,كارخانه مژده وصل شيراز, در زرقان که قطعات خودرو توليد می کند، روز يك شنبه 12 اسفند 1386 مقابل اين كارخانه تجمع كرده و 5 ماه حقوق معوقه خود را مطالبه و پيگيری كردند. به گزارش آژانس ايران خبر يكی از كارگران اين كارخانه گفت ما به هر ارگان مراجعه كرديم و به هر مقامی هم نامه و شكايت نوشته ايم ولی فايده ای نكرد، الآن شب عيد هست و ما شرمنده نگاه های همسر و فرزندان خود هستيم، كرايه خانه هايمان را نداده ايم و به همه مغازه های شهر بدهكاريم.
- کارگران سد سيازاخ ديواندره در اعتراض به عدم پرداخت 6 ماه حقوق و دستمزد ماهيانه خود، از روز يک شنبه 12 اسفند 86 در محل کارشان دست به اعتصاب زدند.
- کارگران کارخانه قوه پارس در اعتراض به عدم دريافت 20 ماه حقوق در مقابل ساختمان استانداری قزوين تجمع کردند.
- پس از 15 ساعت اعتصاب کارگری در كارخانه پروفيل ساوه، بخشی از خواسته های كارگران از سوی كارفرما پذيرفته شد. روز سه شنبه 14 اسفند 86 يكی از كارگران كارخانه پروفيل ساوه به دسترنج، گفت: به دنبال مذاكره ای كه شب گذشته ميان نمايندگان کارگران و كارفرما صورت گرفت، كارگران به اعتصاب خود پايان دادند.
- كارگران شركت پونل پاكدشت در اعتراض به حقوق معوقه خود صبح روز چهارشنبه 15 اسفند دست از كار كشيدند و از ساعت 8 تا 10 صبح اقدام به تجمع اعتراضی در مقابل اين كارخانه نمودند. به گزارش روز چهار شنبه 15 اسفند 86 آژانس ايران خبر، در پی تجمع اعتراضی كارگران پونل فرماندار و سركرده اطلاعات شهر سراسيمه به اين كارخانه مراجعه كردند و به كارگران قول دادند كه تا روز بعد فردا مشگل حقوق را حل می كنند.
- به گزارش روز سه شنبه 14 اسفند وبلاگ کميته اعتصاب، اعتصاب کارگران کارگاه های سد گاوشان در حالی وارد هيجدهمين روز از اعتصاب خود گرديد که فرماندار اين شهر به کارگران وعده داده است که تا روز چهارشنبه 15 اسفند حقوق های معوقه ای آن ها را پرداخت نمايد.
- روز شنبه 11 اسفند حدود 300 نفر از کارگران شرکت ,انرژی گستر نصير, يکی از پيمان کاران شرکت اويک در پالايشگاه فازهای 9 و 10 عسلويه از محل کارگاه به طرف دفتر شرکت ,اويک, راهپيمائی کردند. اين کارگران سه ماه حقوق و عيدی طلب کار هستند.
- ده ها کارگر شرکت ,قوه پارس, صبح روز سه شنبه 14 اسفند در اعتراض به عدم در يافت 20 ماه حقوق در مقابل ادارات کل صنايع و معادن و کار و امور اجتماعی استان قزوين تجمع کردند.
- کارگران شرکت نيشکر هفت تپه با ديگر از روز ۱۵ اسفند در اعتراض به پرداخت نشدن دو ماه حقوق و پاداش و عيدی شان، اقدام به اعتصاب کرده اند. روز يك شنبه 19 اسفند بيش از 1500 تن از كارگران كارخانه نيشكر هفت تپه خوزستان در اعتراض به پرداخت نشدن حقوق های معوقه خود تجمع كردند.
- اعتصاب 100 کارگر شاغل در سد ,سياه زخ, ديوان دره که در اعتراض به عدم در يافت شش ماه حقوق انجام شده بود، هم چنان ادامه دارد. به گزارش روز جمعه 17 اسفند 86 سايت دسترنج، اين اعتصاب کارگرى که از دو روز قبل در محل سد سياه زخ آغاز شد، هم چنان ادامه داشته و کارگران دست از کار کشيده اند.
- 40 تن از زنان کارگر، به همراه فعالان اجتماعی در شهرستان سقز، به مناسبت ۸ مارس - روز جهانی زن - در خيابان های اين شهرستان راهپيمايی کردند. به گرازش خبرنگار دسترنج، در اين راهپيمايی که در خيابان آزادی سقز برگزار شد زنان شرکت کننده، شعارهايی با مضامين برابری و تساوی حقوقی با مردان سر دادند.
- روز يک شنبه 19 اسفند 86، كارگران کارخانه لامپ الوند قزوين در اعتراض به اتمام بيمه بيكاری و بلاتكليفی شغلی خود در مقابل اين واحد توليدی دست به تجمع زدند.
- روز يک شنبه 19 اسفند 86، حدود 50 نفر از کارگران با تجمع در ميدان گاز شهر سنندج روز اعلام همبستگی با منصور اسانلو و محمود صالحی را گرامی داشتند.
- كارگران كارخانه توليد رينگ خودروی رفسنجان اروندچرخ اعتصاب كردند. به گزارش روز يک شنبه 19 اسفند 86، سايت صدای کاوه ها، كارگران معترض نسبت به پرداخت نشدن سه ماه حقوق، كسر دستمزد در روزهايی كه كارخانه تعطيل است، پرداخت نشدن وام صندوق پس از يك سال و برخورد نامناسب گردانندگان كارخانه اعتراض كردند كارگران هفته گذشته نيز دست از كار كشيده بودند.
- جمعی از معلمان و دبيران مقطع متوسطه شهرستان سيرجان در اعتراض به پرداخت نشدن حق التدريس و اضافه تدريس، كلاس ها را تعطيل كرده و در مقابل اداره آموزش و پرورش اين شهر تجمع كردند. ای معلمان مدت 9 ماه است كه هيچ حق التدريس و اضافه تدريسی دريافت نكرده اند و با اوضاع نامناسب اقتصادی و مالی روبرو هستند.
- بيش از 30 کارگر راه آهن طبس از روز دوشنبه 20 اسفند، در اعتراض به عدم دريافت 4 ماه حقوق و دير کرد در نحوه پرداخت دستمزدشان دست به اعتصاب زدند.
- کارگران کارخانه نيشکر هفت تپه شوش پس از 4 روز اعتصاب و اعتراض، مسئولان اين شرکت را وادار به پرداخت حقوق خود کردند و از روز دوشنبه 20 اسفند ماه کارگران پس از دريافت حقوق خود به سر کار خود به صورت مشروط باز گشتند. در طی 4 روز اعتصاب و اعتراضات کارگران، مامورين وزارت اطلاعات با مراجعه به منازل کارگران و تماس های تلفنی در سطح گسترده کارگران را تهديد به دستگيری می کردند.
- به گزارش روز پنج شنبه 23 اسفند 1386 سايت دسترنج، كارگران كارخانه صنعتی پارس مينوی تهران در اعتراض به بی توجهی مديران اين كارخانه نسبت به مطالبات خود از ديروز در اعتصاب به سر می برند و در محوطه كارخانه تجمع كرده اند.
- روز 23 اسفند 1386 بار ديگر کارگران نيشکر با توجه به عدم تحقق وعده مديران شرکت اعتصاب کردند. در پی اين اعتصاب تعدادی از شيشه های کمپ نی بری شکسته و کارگران جاده های ورودی و خروجی به کمپ را بسته و از آمد و شد کاميون های حمل نی و سرويس های کارکنان جلوگيری کردند. به گزارش راديو فردا کارگران شرکت نيشکر هفت تپه با انتشار بيانيه ای در روز همبستگی جهانی با کارگران ايران، که در ۴۱ کشور در پنج قاره برگزار شد، خواستار پايان برخوردهای امنيتی - قضايی با کارگران ايران، آزادی منصور اسانلو، رييس هيات مديره سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه، و محمود صالحي، فعال کارگری در استان کردستان، و هم چنين مختومه اعلام شدن پرونده کارگران نيشکر هفت تپه و ابوالفضل عابدينی شدند.
کارگران شرکت نيشکر هفت تپه در حدود دو سال گذشته، حداقل ۱۱ بار بر سر مطالبات صنفی شان، دست به اعتصاب زده اند که بازتاب گسترده ای در رسانه های جمعی داشته است.
- کارگران شاغل در بيش از ۵ واحد بزرگ توليدی و صنعتی استان قزوين در اعتراض به عدم دريافت چندين ماه حقوق و مطالبات معوقه خود دست از کار کشيده و در مقابل استانداری تجمع کردند.
سايت دسترنج در روز يک شنبه 26 اسفند نوشت، در استان قزوين، صدها کارگر کارخانجات پلی اورتان، پارس واشر، پوشينه بافت، قوه پارس و ناز نخ در اعتراض به عدم دريافت ۲ تا ۱۰ ماه حقوق طی ۸ روز گذشته تاکنون بارها در مقابل نهادها و ادارات دولتی دست به تجمع و اعتصاب زدند.,
- به گزارش سايت دسترنج، بيش از 400 کارگر بيکار پاکدشت در اعتراض به عدم دريافت 2 ماه حق بيمه بيکاری خود از سازمان تامين اجتماعی صبح روز دوشنبه 27 اسفند 86 در مقابل فرمانداری و بانک رفاه کارگران اين شهرستان تجمع کردند.
- راهپيمايی همبستگی با کارگران ايرانی در ۴۱ کشور جهان: فدراسيون جهانی کارگران حمل و نقل، کنفدراسيون بين المللی اتحاديه های آزاد کارگری و سازمان عفو بين الملل با انتشار بيانيه مشترکی همبستگی خود را با کارگران ايران اعلام کردند. اين بيانيه به مناسبت روز ششم مارس، روز همبستگی جهانی با کارگران ايران منتشر شد.
به گزارش راديو فردا در نخستين ساعات روز پنج شنبه، ۱۶ اسفند، کارگران ۴۱ کشور در پنج قاره جهان، تظاهرات و مراسم روز همبستگی با کارگران ايرانی را برگزار کردند. اتحاديه های کارگری در اين ۴۱ کشور که صدها هزار عضو دارند، در پی فراخوان فدراسيون جهانی کارگران حمل و نقل، خواستار آزادی منصور اسانلو، رييس هيات مديره سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران، و محمود صالحي، فعال کارگر در استان کردستان، شدند.
مراسم روز همبستگی جهانی با کارگران ايران در حالی انجام گرفت که برخی از اتحاديه های کارگری از روز چهارشنبه، پنجم مارس ۱۵ اسفند، به استقبال آن رفته بودند. برگزاری تظاهرات در مقابل سفارت جمهوری اسلامی در پايتخت اوکراين از جمله اين اقدامات در روز چهارشنبه بود. در روز پنج شنبه، ششم مارس ۱۶ اسفند، نخستين مراسم، تظاهرات در ولينگتون، پايتخت نيوزيلند، بود و پس از آن، تظاهرات و مراسم همبستگی با کارگران ايرانی در شهرهايی در استراليا، فيليپين، تايوان، تايلند، ژاپن، هندوستان، پاکستان، اندونزي، هنگ کنگ، عراق، لبنان، کرانه باختری رود اردن، الجزاير، تونس، اتيوپي، مراکش، آلمان، سوئد، بريتانيا و کانادا برگزار شد.
اين سازمان های کارگری و حقوق بشری اعلام کرده اند که تظاهرات و اعتراضات ششم مارس، پايان کار نخواهد بود و مبارزه برای آزادی منصور اسانلو و محمود صالحی و به رسميت شناخته شدن حقوق کارگران برای تشکيل اتحاديه های مستقل کارگری ادامه خواهد يافت.
- به گزارش آژانس ايران خبر ، فرماندار، بخشدار و فرمانده نيروی انتظامی جهت مذاكره با كارگران اعتصابی با نمايندگان كارگران معدن قشلاق حاجی آباد صحبت كرده ولی به توافقی نرسيدند. متعاقبا نيروی انتظامی 10 تن از نمايندگان كارگران را دستگير كرد. كارگران در مقابل برخورد قبيح نيروی انتظامی و دستگيری همكارانشان طی يك تجمع در مقابل دادگستری و فرمانداری دست به اعتراض زدند. نيروی انتظامی در مقابل ايستادگی اين كارگران مجبور به عقب نشينی شده و پس از 24 ساعت كارگران دستگير شده را آزاد كردند. و شركت پيمان كاری نيز به كارگران قول داد كه از ابتدای سال 87 برای اين كارگران طرح طبقه بندی مشاغل را محاسبه خواهد كرد و از آن ها خواست كه به سركار برگردند و ساير درخواست هايشان را از آن جا دنبال كنند. كارگران به شرط انجام وعده پيمان كاران موقتا به كارخانه باز گشتند.
- بيش از 800 کارگر شرکت ريسندگی ,فرنخ مه نخ, قزوين در اعتراض به عدم پرداخت حقوق و مزايای خود دست به اعتصاب زدند. کارگران شرکت ريسندگی فرنخ مه نخ، 2 ماه حقوق و عيدی و پاداش سال گذشته خود را دريافت نکرده اند. شرکت ريسندگی فرنخ مه نخ، يکی از بزرگ ترين واحدهای ريسندگی خاورميانه بود که با بحران روبرو شده است.
- بيش از 400 کارگر شرکت ,بهداشتی مينا, صبح روز چهارشنبه 28 فروردين ماه در مقابل شرکت مذبور تجمع کرده و رسيدگی به مشکلات خود را خواستار شدند.
- در هفته اخير اعتراضات وسيع در ميان معلمان با ديگر آغاز شده است. معلمان اعلام کرده اند که در ١٢ ارديبهشت روز معلم تجمع خواهند داشت و اگر په خواست هايشان پاسخ داده نشود در ١٦ ارديبهشت در مقابل سازمان آموزش و پرورش تهران تجمع خواهند کرد. معلمان بر پرداخت حقوق معوقه معلمان حق التدريسی و ديگر مطالباتشان هم چون آزادی معلمان دستگيرشده و لغو دادگاه آنان شده اند.
- اعتصاب و اعتراض در دانشگاه های سراسر کشور، هم چنان ادامه دارد. دانشجويان علاوه بر خواست های صنفی و اجتماعی خود، خواهان آزادی فوری و بدون قيد و شرط دانشجويان زندانی و همه زندانيان سياسی هستند. جنبش دانشجويی در سال های اخير با استراتژی سوسياليستی بر پيوند با جنبش کارگری و جنبش زنان تاکيد می ورزد خواهان پايان دادن سلطه نيروهای سرکوبگر حکومت اسلامی بر دانشگاه ها است.
bamdadpress@ownit.nu
منبع:پژواک ایران
