ای ننگ بر شما باد، ای حامیانِ نکبت

درخویش کهنه ماندید، ای همرهانِ ذلّت

تاکید بر خطاها، تا روز مرگِ آئین

شرم در مرام ندارید، ای بر شما خجالت

بعد از حدود نیم قرن، از مرگِ شه گذشته

بر اشتباه خویشید، درکودنی سماجت

گوئید شکوهمند است، این دو، وبیستِ بهمن

با شیخ همصدائید، همدوش و هم رفاقت

گوئید یکی نمونه، از این شکوهمندی !!

الحّق و قولی انصاف، غرقید در حماقت

شیخ بود رهبرِ آن، گوئید ربوده بودش !؟

هم شیخ و هم شمایان، آلوده در نجاست

ای« شرم» بر شمایان، البته «آن» ندارید

مفهومِ روشنِ رذل، مردن در این حقارت

جرئت شما ندارید،گوئید که اشتباه بود

مرداب هایِ خاموش، مملو ز کرم کثافت !

گوئید شکوهمند ست، مرگ و تجاوز و خون؟

البته هم مرامید، آئینتان خباثت

جهل و دروغ و دزدی، اینرا شکوهمندست ؟

نازید به این جنایات، این افتضّاح رذالت ؟

هستید جملّه بیشرم، همراه شیخِ جانی

بیگانه اید به این خاک، خالی ز هر اصالت

این انقلاب بوده، یا فاضلابِ تاریخ ؟

با شیخ همصدائید، وی را شما سفارت

تا کی به جهلِ خویشتن، اصرارِ کودکانه؟

ای در «گذشته» مانده، خوابید و در اسارت

ملّت خروش آورد، در شهر و کوه و برزن :

ما «اشتباه» کردیم، داریم به جدّ «ندامت»

آموزگار و کارکر، فریاد در خیابان

ما «انقلاب» نکردیم، بل بود یک «فضاحت»

ای ننگ بر شمایان، ایران شده «جهنّم»

خود در فرنگ نشسته، مشغولِ «استراحت»!؟

باز هم که مرگ گویان، بر «شه» که رفته در خاک

راهِ فرارِ خوبیست، این جادهء وقاحت

ای «کهفیانِ ایران»، در غارِ جهل بخوابید.

از غارِ خود در آئید، یک اندکی سیاحت

بیگانه اید به این خاک، افسوس برشمایان

غارِ حرا چکش داس، کس را نگشته حاجت

امروز میهن ست راه، همبستگیِ ملّی

پایانِ این سیه شب، پایانِ این مصیبت

ای حامیانِ «بهمن»، بر جهل کرده اصرار

در دادگاهِ «تاریخ»، گردیدهِ حتم قضاوت

گفت این «رها» به جند بیت، کوتاه درد دل را

فردا چنان پشیمان، زین کوتهی و غفلت.

رها اخلاقی

۲۰ بهمن ماه ۲۵۸۳ ایرانی

۲۰ بهمن ۱۴۰۳ خورشیدی---- ۸ فوریه ۲۰۲۵ میلادی

منبع:پژواک ایران